1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397
(...) Laborem exercens
Rozdzial, Numer
5501 V, | Gandolfo, dnia 14 września, w święto Podwyższenia Krzyża
5502 V, | Podwyższenia Krzyża Świętego, w trzecim roku mojego Pontyfikatu. ~
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
5503 I, 1 | się moja myśl i moje serce w tej doniosłej godzinie dziejów,
5504 I, 1 | doniosłej godzinie dziejów, w której znajduje się Kościół
5505 I, 1 | ludzkości. Oto bowiem czas, w którym Bóg w swoich tajemniczych
5506 I, 1 | bowiem czas, w którym Bóg w swoich tajemniczych zamiarach
5507 I, 1 | związaną ze Stolicą św. Piotra w Rzymie, ogromnie się już
5508 I, 1 | dwutysięcznego. Trudno jeszcze w tej chwili powiedzieć, co
5509 I, 1 | przypomni nam i odnowi w sposób szczególny świadomość
5510 I, 1 | Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął,
5511 I, 1 | Jesteśmy więc poniekąd w okresie nowego Adwentu,
5512 I, 1 | okresie nowego Adwentu, w okresie oczekiwania. „Wielokrotnie
5513 I, 1 | ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach
5514 I, 1 | narodził się z Dziewicy. W tym zbawczym wydarzeniu
5515 I, 1 | wydarzeniu dzieje człowieka w Bożym planie miłości osiągnęły
5516 I, 1 | osiągnęły swój zenit. Bóg wszedł w te dzieje, stał się — jako
5517 I, 1 | od początku. Ukształtował w sposób definitywny, ostateczny —
5518 I, 1 | definitywny, ostateczny — w sposób Sobie tylko właściwy,
5519 I, 2 | zwróciły się moje myśli i serce w dniu 16 października, gdy
5520 I, 2 | Odpowiedziałem wówczas: „W posłuszeństwie wiary wobec
5521 I, 2 | Jan Paweł I. Już bowiem w dniu 26 sierpnia, kiedy
5522 I, 2 | imienia była bez precedensu w historii — dostrzegłem w
5523 I, 2 | w historii — dostrzegłem w tym jakby wymowny znak łaski
5524 I, 2 | kontynuować, ale niejako podjąć w samym punkcie wyjścia, o
5525 I, 2 | właśnie imion. Przyjmując je w ślad za moim umiłowanym
5526 I, 2 | wszystkimi Poprzednikami w wymiarze tego dwudziestego
5527 I, 2 | dwudziestego stulecia i w wymiarze stuleci poprzednich,
5528 I, 2 | miejsce Stolicy Piotrowej w Kościele. Jan XXIII i Paweł
5529 I, 2 | Mówił wszakże do Apostołów w przeddzień swojej męki: „
5530 I, 3 | W zawierzeniu Duchowi prawdy
5531 I, 3 | 3. W głębokim zawierzeniu Duchowi
5532 I, 3 | dziedzictwo głęboko osadzone w tej świadomości Kościoła,
5533 I, 3 | świadomości Kościoła, której w mierze przedtem nieznanej
5534 I, 3 | wytrwałość i cierpliwość w niełatwym posoborowym okresie
5535 I, 3 | spokój i równowagę nawet w momentach krytycznych, które
5536 I, 3 | powiedział Kościołowi”, co w tym Kościele mówi „wszystkim
5537 I, 3 | przede wszystkim nawiązać w tym pierwszym, niejako inauguracyjnym
5538 I, 4 | W nawiązaniu do pierwszej
5539 I, 4 | otwartością, aby wszyscy mogli w nim znajdować owe „niezgłębione
5540 I, 4 | dynamizmie Kościoła. Właśnie w imię tego dynamizmu, Kościół,
5541 I, 4 | pozostaje równocześnie „w dialogu”, który Paweł VI
5542 I, 4 | dialogu”, który Paweł VI w swojej Encyklice Ecclesiam
5543 I, 4 | precyzyjnie poszczególne kręgi, w ramach których winien być
5544 I, 4 | słabości wewnętrznych, których w okresie posoborowym doznawał
5545 I, 4 | jego prawdziwe oblicze. W ten sposób też cała rodzina
5546 I, 4 | też cała rodzina ludzka, w różnych zakresach swej wielorako
5547 I, 4 | pewnością przejawiała się w nim także dążność do przezwyciężenia
5548 I, 4 | którym nieraz była mowa w czasie Soboru. Jeśli jednak
5549 I, 4 | pokorą, żeby był krytyczny w stosunku do wszystkiego,
5550 I, 4 | posiadać słuszne granice. W przeciwnym razie przestaje
5551 I, 4 | twórcza, nie wyraża się w niej prawda, miłość i wdzięczność
5552 I, 4 | za łaskę, której właśnie w Kościele i przez Kościół
5553 I, 4 | uczestnikami. Nie wyraża się w nim także postawa służby,
5554 I, 4 | cząstkę prawdy zawartej w jakiejkolwiek ludzkiej opinii,
5555 I, 4 | nowinek”, bardziej dojrzałym w duchu „rozeznania”, bardziej
5556 I, 4(3) | niektórych z nich on sam mówił w homilii wygłoszonej w czasie
5557 I, 4(3) | mówił w homilii wygłoszonej w czasie Mszy świętej w uroczystość
5558 I, 4(3) | wygłoszonej w czasie Mszy świętej w uroczystość św.. Apostołów
5559 I, 4(3) | Apostołów Piotra i Pawła w 1978 r.: Enc. Ecclesiam
5560 I, 5 | Chrystus Pan zaszczepił w apostolskim Gronie Dwunastu
5561 I, 5 | czele i którą ciągle odnawia w stale na całym okręgu ziemi
5562 I, 5 | się szczególnie na czasie w trudnym okresie posoborowym,
5563 I, 5 | Następcy Piotra, dopomagało w rozproszeniu wątpliwości,
5564 I, 5 | równocześnie wskazywało w wymiarze uniwersalnym właściwe
5565 I, 5 | duszpasterskim zarazem. W tym samym kierunku poszły
5566 I, 5 | odczuwalnym postępie różnych form, w których wyraża się kolegialność
5567 I, 5 | wspomnieć o konsolidowaniu się w całym Kościele Konferencji
5568 I, 5 | VI konsekwentnie wcielał w życie, ażeby takie od wieków
5569 I, 5 | zarazem swej oryginalności w uniwersalnej jedności Kościoła.
5570 I, 5 | przedstawicielami zakonów w obrębie synodów diecezjalnych
5571 I, 5 | też rad duszpasterskich w poszczególnych parafiach
5572 I, 5 | Braciom i Siostrom, wdzięczną w końcu pamięcią otaczając
5573 I, 6 | tylokrotnie, a zwłaszcza w tych słowach modlitwy wypowiedzianej
5574 I, 6 | modlitwy wypowiedzianej w Wieczerniku w przeddzień
5575 I, 6 | wypowiedzianej w Wieczerniku w przeddzień śmierci: „Proszę (...)
5576 I, 6 | Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie” (J 17, 21; por. J
5577 I, 6 | drodze? Nie wchodząc tutaj w szczegóły możemy śmiało
5578 I, 6 | powszechnego posłannictwa Kościoła w dziedzinie ekumenicznej,
5579 I, 6 | wywołuje zamieszanie pojęć w sprawach wiary i moralności,
5580 I, 6 | wspólne szukanie prawdy w jej pełnym znaczeniu ewangelicznym
5581 I, 6 | Pana, która się objawiła w ostatnim czasie poprzez
5582 I, 6 | daremna” (1 Kor 15, 10). ~W inny sposób i w innej mierze
5583 I, 6 | 15, 10). ~W inny sposób i w innej mierze należy odnieść
5584 I, 6 | pozachrześcijańskich, wyrażającej się w dialogu, w spotkaniach,
5585 I, 6 | wyrażającej się w dialogu, w spotkaniach, we wspólnej
5586 I, 6 | we wspólnej modlitwie, w odkrywaniu tych skarbów
5587 I, 6 | zdecydowane przekonania w wierze wyznawców religii
5588 I, 6 | Prawdy przekraczającego w swym działaniu widzialny
5589 I, 6 | Chrystusa — nie mogłoby wprawić w zakłopotanie chrześcijan,
5590 I, 6 | skłonnych do powątpiewania w prawdy objawione przez Boga
5591 I, 6 | Kościół, zbyt pochopnych w rozluźnianiu zasad moralności
5592 I, 6 | bardzo szybko daje się odczuć w życiu całych społeczeństw,
5593 II, 1 | W kręgu tajemnicy Chrystusa ~
5594 II, 1 | stulecia, które wskazał w swej pierwszej Encyklice
5595 II, 1 | stawiać sobie pytanie: jak? W jaki sposób dalej należy
5596 II, 1 | stawiać nowy Papież, kiedy w duchu posłuszeństwa wiary
5597 II, 1 | życia wiecznego”, bo tylko w Nim, Synu Bożym, jest nasze
5598 II, 1 | wszystkie kierunki działalności, w której Kościół wyraża siebie,
5599 II, 1 | Prawdy (por. J 16, 7. 13). W Nim są „wszystkie skarby
5600 II, 1 | Kol 1, 24; 3, 15), „jest w Chrystusie niejako sakramentem,
5601 II, 1 | sprawuje Eucharystię, znajdując w niej „źródło życia i świętości” (
5602 II, 1 | Kor 2, 2). Kościół trwa w kręgu Tajemnicy Odkupienia,
5603 II, 2 | 8. Redemptor mundi! W Nim objawiła się niejako
5604 II, 2 | Dobro ma swoje źródło w Mądrości i Miłości. W Jezusie
5605 II, 2 | źródło w Mądrości i Miłości. W Jezusie Chrystusie świat
5606 II, 2 | dał” (J 3, 16). I tak jak w człowieku-Adamie ta więź
5607 II, 2 | więź została zerwana, tak w Człowieku-Chrystusie zostaje
5608 II, 2 | aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia” (Rz 8,
5609 II, 2 | postęp, jaki dokonał się w ciągu tego zwłaszcza stulecia
5610 II, 2 | tego zwłaszcza stulecia w dziedzinie opanowania świata
5611 II, 2 | człowieka, nie ujawnia zarazem w stopniu przedtem nieznanym
5612 II, 2 | zagrożenie ludzkiego środowiska w miejscach gwałtownej industrializacji,
5613 II, 2 | 19). ~Sobór Watykański II w swej wnikliwej analizie „
5614 II, 2 | do tego najważniejszego w widzialnym stworzeniu punktu,
5615 II, 2 | zstępując — tak jak Chrystus — w głąb ludzkich sumień, dotykając
5616 II, 2 | tajemnicy człowieka, tej którą w języku biblijnym i pozabiblijnym
5617 II, 2 | jest Tym, który dotknął w sposób jedyny i niepowtarzalny
5618 II, 2 | człowieka, który wszedł w Jego „serce”. Słusznie przeto
5619 II, 2 | wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego.
5620 II, 2 | Chrystus, nowy Adam, już w samym objawieniu tajemnicy
5621 II, 2 | Ojca i Jego Miłości objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi
5622 II, 2 | pierwszego grzechu. Skoro w nim przybrana natura nie
5623 II, 2 | została ona wyniesiona również w nas do wysokiej godności.
5624 II, 2(7) | Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym, Gaudium
5625 II, 2(8) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5626 II, 3 | od początku wyraziło się w stworzeniu świata, w obdarowaniu
5627 II, 3 | się w stworzeniu świata, w obdarowaniu człowieka całym
5628 II, 3 | bogactwem tego stworzenia, w uczynieniu go „niewiele
5629 II, 3 | wstrząsająca tajemnica miłości, w której niejako na nowo „
5630 II, 3 | tajemnica stworzenia9 — jest w swoim najgłębszym rdzeniu „
5631 II, 3 | usprawiedliwieniem” człowieka w jednym ludzkim Sercu: w
5632 II, 3 | w jednym ludzkim Sercu: w Sercu Jednorodzonego Syna,
5633 II, 3 | sprawiedliwością serc tylu ludzi, w tym Przedwiecznym Jednorodzonym
5634 II, 3 | odwiecznego Ojcostwa Boga, który w Nim na nowo przybliża się
5635 II, 3 | Duchem Prawdy” (J 16, 13). ~W tym objawieniu Ojca, w tym
5636 II, 3 | W tym objawieniu Ojca, w tym wylaniu Ducha Świętego,
5637 II, 3 | człowieka i do świata, wyrażonej w dniu stworzenia. A miłość
5638 II, 3 | się przed niczym, czego w Nim Samym domaga się sprawiedliwość
5639 II, 3(9) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5640 II, 3 | miłości i miłosierdzia ma w dziejach człowieka jedną
5641 II, 4 | nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli
5642 II, 4 | swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.
5643 II, 4 | zostało powiedziane, „objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi”.
5644 II, 4 | Odkupienia. Człowiek odnajduje w nim swoją właściwą wielkość,
5645 II, 4 | człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy Odkupienia na
5646 II, 4 | bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga
5647 II, 4 | Chrystusa. Musi niejako w Niego wejść z sobą samym,
5648 II, 4 | odnaleźć. Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces,
5649 II, 4 | Jakąż wartość musi mieć w oczach Stwórcy człowiek,
5650 II, 4 | o posłannictwie Kościoła w świecie — również, a może
5651 II, 4 | może nawet szczególnie — „w świecie współczesnym”. Owo
5652 II, 4 | przeświadczenie, pewność, która w swym głębokim korzeniu jest
5653 II, 4 | pewnością wiary, ale która w sposób ukryty ożywia każdą
5654 II, 4 | szczególne prawo obywatelstwa w dziejach człowieka i ludzkości.
5655 II, 4 | godność i sens istnienia w świecie, sens w znacznej
5656 II, 4 | istnienia w świecie, sens w znacznej mierze zagubiony
5657 II, 4 | Odkupienie wypełniło się w tajemnicy paschalnej, prowadzącej
5658 II, 4 | we wszystkich epokach, a w szczególności w epoce naszej,
5659 II, 4 | epokach, a w szczególności w epoce naszej, aby skierowywał
5660 II, 4 | doświadczenie całej ludzkości w stronę tajemnicy Chrystusa,
5661 II, 4 | głębią Odkupienia, która jest w Jezusie Chrystusie. Przez
5662 II, 5 | jakiej pisał Papież Paweł VI w swej pierwszej Encyklice.
5663 II, 5 | kształtuje się równocześnie „w dialogu”, który zanim stanie
5664 II, 5 | skierowaniem własnej uwagi w stronę „drugiego”, tego
5665 II, 5 | warstwą — zjawisko ateizmu w różnych postaciach, przede
5666 II, 5 | pierwszeństwa tego, co duchowe, a co w życiu ludzkim wyraża się
5667 II, 5 | Ojcowie Kościoła widzieli w różnych religiach jakby
5668 II, 5 | drogach, ale przecież jakby w jednym kierunku postępuje
5669 II, 5 | ludzkiego, które wyraża się w szukaniu Boga — a zarazem
5670 II, 5 | szukaniu Boga — a zarazem w szukaniu poprzez dążenie
5671 II, 5 | ukryta od wieków” (Kol 1, 26) w Bogu po to, aby objawić
5672 II, 5 | Bogu po to, aby objawić się w czasie, aby objawić się
5673 II, 5 | czasie, aby objawić się w Człowieku Jezusie Chrystusie —
5674 II, 5 | się objawiać, nieustannie, w każdym czasie. W Chrystusie
5675 II, 5 | nieustannie, w każdym czasie. W Chrystusie i przez Chrystusa
5676 II, 5 | przybliżył — i równocześnie w Chrystusie i przez Chrystusa
5677 II, 5 | Samego. Zjednoczenie to w różnych zakresach życia,
5678 II, 5 | pełniejszej jedności. Jednakże w tym jednym możemy i winniśmy
5679 II, 5 | ujawnić światu naszą jedność: w głoszeniu tajemnicy Chrystusa,
5680 II, 5 | głoszeniu tajemnicy Chrystusa, w ujawnianiu Boskiego, a równocześnie
5681 II, 5 | ludzkiego wymiaru Odkupienia, w zmaganiu się wytrwałym i
5682 II, 5 | osiągnął i stale osiąga w Chrystusie, która jest godnością
5683 II, 5 | człowieczeństwa, która — skoro w powszechnej świadomości
5684 II, 5 | bardziej się uwydatnia dla nas w świetle tej Rzeczywistości,
5685 II, 5 | skierował do człowieka. W tej Misji musimy wszyscy
5686 II, 5 | uczestniczyć, musimy skupić w niej wszystkie nasze siły,
5687 II, 5 | świadczy o tym, że jest ona w tej epoce bardziej potrzebna
5688 II, 5 | których patrzyliśmy tyle razy w dziejach Kościoła i patrzymy
5689 II, 5 | dzisiaj, zjednoczyć się w poczuciu wielkiej misji:
5690 II, 5 | człowiekowi, aby odnalazł siebie w Nim, pomagać współczesnemu
5691 II, 6 | 12. W tej jedności Misji, o której
5692 II, 6 | misyjna i apostolska. W tej jedności zbliżamy się
5693 II, 6 | misjonarska zaczyna się zawsze w poczuciu głębokiego szacunku
5694 II, 6 | głębokiego szacunku dla tego, co „w człowieku się kryje” (J
5695 II, 6 | dla tego, co już on sam w głębi swojego ducha wypracował
5696 II, 6 | swojego ducha wypracował w zakresie spraw najgłębszych
5697 II, 6 | szacunku dla tego, co już w nim zdziałał ten Duch, który „
5698 II, 6 | dobrze — jest dziełem Łaski, w którym człowiek ma siebie
5699 II, 6 | człowiek ma siebie samego w pełni odnaleźć. ~I dlatego
5700 II, 6 | Watykański II wypowiedział w Deklaracji o wolności religijnej,
5701 II, 6 | wolności religijnej, zarówno w pierwszej, jak i drugiej
5702 II, 6 | Deklaracja o wolności religijnej w sposób przekonywujący ukazuje,
5703 II, 6 | a z kolei Apostołowie, w przepowiadaniu prawdy, która
5704 II, 6 | jego sumienia i wolności16. W ten sposób sama osobowa
5705 II, 6 | Skoro zaś nie wszystko to, w czym różne systemy, a także
5706 II, 6 | człowieka, tym bardziej Kościół w imię swej Bożej misji staje
5707 II, 6 | 32); uczyni was wolnymi. W słowach tych zawiera się
5708 II, 6 | jednostronnie, bez wniknięcia w całą prawdę o człowieku
5709 II, 6 | samego niejako korzenia, w duszy człowieka, w jego
5710 II, 6 | korzenia, w duszy człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu.
5711 II, 6 | człowieka, w jego sercu, w jego sumieniu. Jakże wspaniałym
5712 II, 6 | którzy dzięki Chrystusowi i w Chrystusie osiągnęli prawdziwą
5713 II, 6 | ukazali ją, choćby nawet w warunkach zewnętrznego zniewolenia. ~
5714 II, 6 | wypowiedział wobec sędziego w decydującym momencie, jakby
5715 II, 6 | rzecznikiem człowieka żyjącego „w duchu i prawdzie” (por.
5716 II, 6 | będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich
5717 II, 6 | czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie” (J 4,
5718 III | odkupiony i jego sytuacja w świecie współczesnym~
5719 III, 1 | doświadczenia rosnącej jakby w przyśpieszonym tempie rodziny
5720 III, 1 | ludzkiej wpatrujemy się w tajemnicę Jezusa Chrystusa,
5721 III, 1 | swoje podstawowe zadanie w tym, aby to zjednoczenie
5722 III, 1 | świecie, która zawiera się w Tajemnicy Wcielenia i Odkupienia,
5723 III, 1 | promieniuje. Na tle narastających w dziejach procesów, które
5724 III, 1 | dziejach procesów, które w naszej epoce w szczególny
5725 III, 1 | procesów, które w naszej epoce w szczególny sposób zdają
5726 III, 1 | sposób zdają się owocować, w obrębie różnych systemów,
5727 III, 1 | prawdy i miłości, która w Nim wyraziła się w jedynej
5728 III, 1 | która w Nim wyraziła się w jedynej i niepowtarzalnej
5729 III, 1(18) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5730 III, 1(19) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5731 III, 1 | Pasterza wszystkich ludzi. W imię tej troski — jak czytamy
5732 III, 1 | tej troski — jak czytamy w Konstytucji pastoralnej
5733 III, 1 | swego zadania i kompetencji w żaden sposób nie utożsamia
5734 III, 1 | Chodzi więc tutaj o człowieka w całej jego prawdzie, w pełnym
5735 III, 1 | człowieka w całej jego prawdzie, w pełnym jego wymiarze. Nie
5736 III, 1 | Odkupienia, z każdym Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze
5737 III, 1 | ten świat, poczynając się w łonie swej matki i rodząc
5738 III, 1 | ona na nim skoncentrowana w szczególny sposób. Przedmiotem
5739 III, 1 | tej troski jest człowiek w swojej jedynej i niepowtarzalnej
5740 III, 1 | rzeczywistości człowieczej, w której trwa niczym nienaruszony „
5741 III, 1 | najbardziej „realny”: człowiek w całej pełni tajemnicy, która
5742 III, 1 | stała się jego udziałem w Jezusie Chrystusie, która
5743 III, 1(22) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5744 III, 2 | zbawienie lub odrzucenie — w tak ścisły i nierozerwalny
5745 III, 2 | Rdz 1, 28). Każdy człowiek w całej tej niepowtarzalnej
5746 III, 2 | poczęcia i narodzin. Człowiek w całej prawdzie swego istnienia
5747 III, 2 | zarazem „społecznego” — w obrębie własnej rodziny,
5748 III, 2 | obrębie własnej rodziny, w obrębie tylu różnych społeczności,
5749 III, 2 | społeczności, środowisk, w obrębie swojego narodu czy
5750 III, 2 | tylko klanu lub szczepu), w obrębie całej ludzkości —
5751 III, 2 | której winien kroczyć Kościół w wypełnianiu swojego posłannictwa,
5752 III, 2 | Tego to właśnie człowieka w całej prawdzie jego życia,
5753 III, 2 | jego życia, jego sumienia, w jego nieustannie się potwierdzającej
5754 III, 2 | grzeszności, a równocześnie w nieustannie się ujawniającej
5755 III, 2 | gdy rysując jego sytuację w świecie współczesnym, od
5756 III, 2 | sytuacji zstępował stale w immanentną prawdę człowieczeństwa: „
5757 III, 2 | prawdę człowieczeństwa: „W samym bowiem człowieku wiele
5758 III, 2 | czuje się nieograniczony w swoich pragnieniach i powołany
5759 III, 2 | czynić. Stąd cierpi rozdarcie w samym sobie, z czego z kolei
5760 III, 2 | wielkich rozdźwięków rodzi się w społeczeństwie” 23. ~Ten
5761 III, 2 | wyjątku — Chrystus jest w jakiś sposób zjednoczony,
5762 III, 2(23) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5763 III, 2 | nowo się ukierunkowują i w ten sposób ujawniają. Musi
5764 III, 2(25) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5765 III, 3 | 15. Zachowując przeto w żywej pamięci obraz, jaki
5766 III, 3 | żywej pamięci obraz, jaki w sposób tak bardzo wnikliwy
5767 III, 3 | stale się zmienia i narasta w określonych kierunkach. ~
5768 III, 3 | człowieka zbyt rychło, i w sposób najczęściej nie przewidywany,
5769 III, 3 | tyle podlegają „alienacji” w tym sensie, że zostają odebrane
5770 III, 3 | przynajmniej częściowo, w jakimś pochodnym i pośrednim
5771 III, 3 | współczesnej ludzkiej egzystencji w jej najszerszym i najpowszechniejszym
5772 III, 3 | Człowiek coraz bardziej bytuje w lęku. Żyje w lęku, że jego
5773 III, 3 | bardziej bytuje w lęku. Żyje w lęku, że jego wytwory —
5774 III, 3 | właśnie te, które zawierają w sobie szczególną miarę ludzkiej
5775 III, 3 | przedsiębiorczości — mogą zostać obrócone w sposób radykalny przeciwko
5776 III, 3 | współczesnej rodzinie ludzkiej i w różnych postaciach się ujawnia. ~
5777 III, 3 | środowiska człowieka, alienuje go w stosunku do przyrody, odrywa
5778 III, 3 | niestety, wciąż pozostawać w tyle. I stąd też ów skądinąd
5779 III, 3 | skądinąd zdumiewający postęp, w którym trudno nie dostrzegać
5780 III, 3 | wielkości człowieka, jakie w swych twórczych zalążkach
5781 III, 3 | kartach Księgi Rodzaju już w opisie jego stworzenia (
5782 III, 3 | czy człowiek jako człowiek w kontekście tego postępu
5783 III, 3 | szczególnie aktywny udział w procesach współczesnego
5784 III, 3 | te procesy i uczestnicząc w nich, nie możemy tylko poddawać
5785 III, 3 | euforii, nie możemy wpadać w jednostronne uniesienie
5786 III, 3 | sytuacją człowieka dziś i w dalszej perspektywie. Czy
5787 III, 3 | osiągnięcia techniki idą w parze z postępem etyki i
5788 III, 3 | Czy człowiek jako człowiek w ich kontekście również rozwija
5789 III, 3 | też cofa się i degraduje w swym człowieczeństwie? Czy
5790 III, 3 | człowieczeństwie? Czy rośnie w ludziach, w „świecie człowieka”,
5791 III, 3 | Czy rośnie w ludziach, w „świecie człowieka”, który
5792 III, 3 | człowieka”, który jest sam w sobie światem dobra i zła
5793 III, 3 | czy też tego drugiego? Czy w ludziach, pomiędzy ludźmi,
5794 III, 3 | wymiaru, ciasne nacjonalizmy w miejsce autentycznej miłości
5795 III, 3 | stawiać Kościół, ponieważ w sposób mniej lub bardziej
5796 III, 3 | zapominajmy wszakże, iż w tym temacie zawiera się
5797 III, 3 | twierdzenie i pewność, zawiera się w nim również pytanie i niepokój.
5798 III, 3 | troski Kościół znajduje w samym Jezusie Chrystusie —
5799 III, 3 | tym świadczą Ewangelie — w Nim też stale pragnie ją
5800 III, 3 | odczytując sytuację człowieka w świecie współczesnym wedle
5801 III, 4 | Sytuacja bowiem człowieka w świecie współczesnym wydaje
5802 III, 4 | to, co znalazło wyraz już w pierwszym orędziu Stwórcy
5803 III, 4 | wezwanie zostało potwierdzone w Tajemnicy Odkupienia przez
5804 III, 4 | powołaniu do uczestniczenia w królewskiej misji (in munere
5805 III, 4(26) | Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym, Gaudium
5806 III, 4 | tego „panowania” człowieka w świecie widzialnym, zadanym
5807 III, 4 | przez samego Stwórcę, leży w pierwszeństwie etyki przed
5808 III, 4 | etyki przed techniką, leży w prymacie osoby w stosunku
5809 III, 4 | techniką, leży w prymacie osoby w stosunku do rzeczy, leży
5810 III, 4 | stosunku do rzeczy, leży w pierwszeństwie ducha wobec
5811 III, 4 | wraz z olbrzymim postępem w opanowaniu przez człowieka
5812 III, 4 | swojego właściwego miejsca w świecie widzialnym, nie
5813 III, 4 | pionierów — oddaje człowieka w taką niewolę. U korzenia
5814 III, 4 | Jeśli sytuację człowieka w świecie współczesnym ośmielamy
5815 III, 4(28) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5816 III, 4 | synodalnych29. Sytuacja człowieka w naszej epoce nie jest oczywiście
5817 III, 4 | konsumpcyjnej, która ma swoje źródło w jakimś nadmiarze dóbr potrzebnych
5818 III, 4 | głodu, z niedożywienia. W parze z tym idzie jakieś
5819 III, 4 | którzy zostają zepchnięci w warunki nędzy i upośledzenia. ~
5820 III, 4 | do którego odwoływali się w swych wypowiedziach Papieże
5821 III, 4(29) | Rerum novarum wygłoszone w dniu 1 czerwca 1941: AAS
5822 III, 4(29) | Indian i do „Campesinos” w Oaxaca 29 stycznia 1979:
5823 III, 4(29) | Przemówienie do robotników w Guadalajara, 31 stycznia
5824 III, 4(29) | Przemówienie do robotników w Monterrey, 31 stycznia 1979:
5825 III, 4(29) | Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym, Gaudium
5826 III, 4(29) | Biskupów, O sprawiedliwości w świecie AAS 63 (1971) 923-
5827 III, 4 | produkcji i wymiany, które w oparciu o różne naciski
5828 III, 4 | naciski polityczne rządzą w światowej ekonomii. Struktury
5829 III, 4 | współczesności. Utrzymując człowieka w wytworzonych przez siebie
5830 III, 4 | siebie napięciach, trwoniąc w przyśpieszonym tempie materialne
5831 III, 4 | zawsze człowiek. Fakt, że w bliskim sąsiedztwie upośledzonych
5832 III, 4 | wysoko rozwiniętych, które w stopniu nadmiernym gromadzą
5833 III, 4 | nieładu, jaki zaznacza się w sytuacji świata współczesnego,
5834 III, 4(31) | PAWEŁ II, Homilia wygłoszona w Santo Domingo (25 stycznia
5835 III, 4(31) | Indian i do „Campesinos” w Oaxaca (29 stycznia 1979)
5836 III, 4 | nimi, aby ludy zapóźnione w rozwoju ekonomicznym mogły
5837 III, 4 | głębsze siły, jakie tkwią w człowieku, przez siły, które
5838 III, 4 | musi zrodzić się wysiłek, w którym wyrazi się prawdziwa
5839 III, 4 | człowieka i który również w dziedzinie ekonomicznej
5840 III, 4 | planowany i realizowany w perspektywie powszechnego
5841 III, 4 | narodów, jak to przypomniał w sposób przekonywujący mój
5842 III, 4 | mój Poprzednik Paweł VI w Populorum progressio. Jeśli
5843 III, 4 | społeczeństwa, by ugrzęznąć w końcu we własnych napięciach
5844 III, 4 | które zostały zapisane w Ewangelii św. Mateusza (
5845 III, 4 | podstawowym kwestionariuszem w rachunku sumienia każdego
5846 III, 4 | przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście
5847 III, 4 | państwom dostarcza się nieraz w obfitości nowoczesnej broni,
5848 III, 4 | zniszczenia, aby służyły w zbrojnych konfliktach i
5849 III, 4 | zniszczeniu, zostały zamienione w budżety wyżywienia służące
5850 III, 4 | nakazu: „głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę” (2 Tm
5851 III, 4 | naukę, nastawaj w porę, nie w porę” (2 Tm 4, 2). I dlatego
5852 III, 4 | stron, prosić wszystkich w imię Boga i w imię człowieka:
5853 III, 4 | wszystkich w imię Boga i w imię człowieka: Nie zabijajcie!
5854 III, 5 | że był to jak dotąd wiek, w którym ludzie ludziom ogromnie
5855 III, 5 | zdecydowanie zahamowany? W każdym razie trudno tutaj
5856 III, 5 | Watykański II, a z kolei Paweł VI w szczegółowych dokumentach.
5857 III, 5 | dokumentach. Pokój sprowadza się w ostateczności do poszanowania
5858 III, 5 | prawa człowieka są gwałcone w warunkach pokojowych, to
5859 III, 5 | nie ma takiego programu w dzisiejszym świecie, w którym
5860 III, 5 | programu w dzisiejszym świecie, w którym nawet na gruncie
5861 III, 5 | różny sposób gwałcone, jeśli w praktyce jesteśmy świadkami
5862 III, 5 | systemów czy ustrojów. W przeciwnym razie życie ludzkie
5863 III, 5 | życie ludzkie również i w warunkach pokojowych skazane
5864 III, 5 | na wielorakie niedole, a w parze z nimi rozwijają się
5865 III, 5 | naruszanie praw człowieka idzie w parze z gwałceniem praw,
5866 III, 5 | z rozległą rodziną. ~Już w pierwszej połowie niniejszego
5867 III, 5 | połowie niniejszego stulecia, w okresie narastających wówczas
5868 III, 5 | człowieka, które mniej więcej w połowie naszego stulecia
5869 III, 5 | i publicznego pozostaje w bolesnej sprzeczności z
5870 III, 5 | społeczeństw, czyniłby zarazem w szczególny sposób odpowiedzialnymi
5871 III, 5 | społeczeństwo, które je tworzy — w danym wypadku odnośny naród —
5872 III, 5 | Sprawy te są bardzo istotne w naszej epoce, w której ogromnie
5873 III, 5 | istotne w naszej epoce, w której ogromnie wzrosła
5874 III, 5 | uczestniczenia obywateli w życiu politycznym wspólnoty.
5875 III, 5 | oczu realnych warunków, w jakich znajdują się poszczególne
5876 III, 5 | wychowywać dobrych obywateli w każdym państwie. Kościół
5877 III, 5 | uprawnienia. Ale właśnie w imię tych założeń obiektywnego
5878 III, 5 | dobro wspólne, któremu służy w państwie władza, jest w
5879 III, 5 | w państwie władza, jest w pełni urzeczywistniane,
5880 III, 5 | człowieka sięga głęboko w dziedzinę wielorako rozumianej
5881 III, 5 | podstawowym jej sprawdzianem w życiu organizmów politycznych. ~
5882 III, 5 | za szczególnie potrzebne w związku z tym wypracowanie
5883 III, 5 | deklaracji na ten temat. W dokumencie zatytułowanym
5884 III, 5(34) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5885 III, 5 | stanowiska „czysto ludzkiego”, w oparciu o te przesłanki,
5886 III, 5 | ale nade wszystko godzi w samą godność człowieka niezależnie
5887 III, 5 | jest szczególnie głębokie w człowieku, wobec tego, co
5888 III, 5 | ludzkie, rozumie się tylko w relacji do zjawiska religii
5889 III, 5 | ateizm ma prawo obywatelstwa w życiu publicznym i społecznym,
5890 III, 5 | miejsce — odmawia się im w ogóle prawa obywatelstwa. ~
5891 III, 5 | całokształtu sytuacji człowieka w świecie współczesnym, bo
5892 III, 5 | powstrzymujemy się od wchodzenia w szczegóły tej właśnie dziedziny,
5893 III, 5 | szczegóły tej właśnie dziedziny, w której mielibyśmy do tego
5894 III, 5 | Bożego, kierujemy się wiarą w odkupieńczą moc Chrystusowego
5895 III, 5 | mocy mego urzędu pragnę w imieniu wszystkich ludzi
5896 III, 5 | się do tych, od których w jakikolwiek sposób zależy
5897 III, 5 | prawdziwego postępu człowieka w każdym ustroju, społeczeństwie,
5898 IV, 1 | przejęty powołaniem człowieka w Chrystusie ~
5899 IV, 1 | oka na sytuację człowieka w świecie współczesnym jeszcze
5900 IV, 1 | ku Tajemnicy Odkupienia, w której sprawa człowieka
5901 IV, 1 | człowiekiem” 36. Kościół wnikając w głębię tej tajemnicy, w
5902 IV, 1 | w głębię tej tajemnicy, w jej pełną i wszechstronną
5903 IV, 1 | Chrystusa jest — jak z kolei w związku z całą tradycją
5904 IV, 1 | człowiek jakoś objęty jest w nim tym tchnieniem życia,
5905 IV, 1 | które pochodzi od Chrystusa. W ten sposób też zwrot ku
5906 IV, 1 | zjednoczył się Chrystus w Tajemnicy Odkupienia. ~To
5907 IV, 1 | Chrystusa z człowiekiem samo w sobie jest tajemnicą, w
5908 IV, 1 | w sobie jest tajemnicą, w której rodzi się „nowy człowiek”
5909 IV, 1 | powołany do uczestnictwa w Bożym Życiu (por. 2 P 1,
5910 IV, 1 | 1, 4), stworzony na nowo w Chrystusie ku pełni łaski
5911 IV, 1 | tak zwięźle wypowiedział w Prologu swej Ewangelii św.
5912 IV, 1 | każdemu człowiekowi przez Ojca w Jezusie Chrystusie, przedwiecznym
5913 IV, 1 | manowce „ludzkiego losu” w doczesnym świecie. Jeśli
5914 IV, 1 | na wieki” (J 11, 25 n.). W Jezusie Chrystusie ukrzyżowanym,
5915 IV, 1 | nadzieja zmartwychwstania w Bogu (por. Prefacja ze Mszy
5916 IV, 1 | Odkupiciel człowieka zawarł w zdaniu: „Duch daje życie;
5917 IV, 1 | myśleć o tym wszystkim, co w wymiarach samej tej doczesności
5918 IV, 1 | o życiu ludzkiego ducha, w którym wyraża się ów odwieczny
5919 IV, 1 | nasze, dopóki nie spocznie w Tobie” 37. W tym twórczym
5920 IV, 1(36) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5921 IV, 1 | nie spocznie w Tobie” 37. W tym twórczym niepokoju tętni
5922 IV, 1 | łaski przybrania za synów w Jednorodzonym Synu Bożym (
5923 IV, 1 | działalności. Jednoczy się w niej Kościół z Duchem Jezusa
5924 IV, 1 | którego zesłanie — objawione w dniu Pięćdziesiątnicy —
5925 IV, 1 | trwa. I przejawiają się w ludziach moce Ducha (por.
5926 IV, 1 | rodzą wieloraki niedosyt w sercu człowieka. To wołanie
5927 IV, 1 | stron i — zdaje się — że w różny sposób też owocuje.
5928 IV, 1 | Czy można powiedzieć, że w tym wołaniu Kościół nie
5929 IV, 1 | wnikliwie uwydatnił Sobór w Konstytucji Lumen gentium
5930 IV, 1 | aktualizującym się wchodzeniem w pełny wymiar Tajemnicy Odkupienia,
5931 IV, 1 | wymiar Tajemnicy Odkupienia, w której Chrystus zjednoczony
5932 IV, 1 | odpowiedzialności, godności człowieka — w sposób szczególny musi się
5933 IV, 1 | tej Tajemnicy, odnajdując w niej najpotrzebniejsze światła
5934 IV, 1 | przybrania, jaką człowiek ma w Chrystusie od Ducha Świętego (
5935 IV, 1 | swoją służbę, uczestnicząc w troistej posłudze (in triplici
5936 IV, 1 | świadomi tego uczestnictwa w troistym posłannictwie Chrystusa,
5937 IV, 1 | posłannictwie Chrystusa, w troistej Jego posłudze —
5938 IV, 1 | ziemi, a także jaki udział w tym posłannictwie i służbie
5939 IV, 2 | więc staje przed nami — w świetle błogosławionej nauki
5940 IV, 2 | Ojca” (J 14, 24). Czyż w tych słowach naszego Mistrza
5941 IV, 2 | Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca” (J 1, 18) —
5942 IV, 2 | nadprzyrodzona, wszczepiona w ludzkiego ducha, pozwala
5943 IV, 2 | pozwala nam uczestniczyć w poznaniu Bożym, jako odpowiedź
5944 IV, 2 | rzeczą konieczną, by Kościół w wyznaniu i nauczaniu tej
5945 IV, 2 | ta wierność wyrażała się w żywej postawie zgodnej z
5946 IV, 2 | uległości42. Sam Chrystus Pan w trosce o tę wierność dla
5947 IV, 2 | Ducha Prawdy, wyposażył w dar nieomylności43 tych,
5948 IV, 2 | wyposażył również cały Lud Boży w szczególny zmysł wiary46. ~
5949 IV, 2 | szczególny zmysł wiary46. ~W ten sposób staliśmy się
5950 IV, 2 | Nim posługę Bożej prawdy w Kościele. Odpowiedzialność
5951 IV, 2 | tę prawdę może przybliżyć w całej jej zbawczej mocy,
5952 IV, 2 | całej jej zbawczej mocy, w jej wspaniałości, w całej
5953 IV, 2 | mocy, w jej wspaniałości, w całej głębi i prostocie
5954 IV, 2 | zrozumienia muszą iść z sobą w parze, jak o tym świadczą
5955 IV, 2 | do jej ludzkiego wyrazu w Ewangelii, w Tradycji, w
5956 IV, 2 | ludzkiego wyrazu w Ewangelii, w Tradycji, w Teologii. I
5957 IV, 2 | w Ewangelii, w Tradycji, w Teologii. I dzisiaj również
5958 IV, 2 | twórczo i owocnie uczestniczyć w prorockim posłannictwie
5959 IV, 2 | tego znaczenia swej posługi w Kościele, które zawiera
5960 IV, 2 | Kościele, które zawiera się w pojęciu „intellectus fidei”.
5961 IV, 2 | Pojęcie to funkcjonuje jakby w dwustronnym rytmie „intellege,
5962 IV, 2 | którego obowiązek spoczywa w Kościele na Biskupach zjednoczonych
5963 IV, 2 | wspólnoty z Następcą Piotra, a w ślad za tym, gdy stara się
5964 IV, 2 | całego Ludu Bożego. ~Tak jak w dawniejszych epokach, tak
5965 IV, 2 | i wszystkich ludzi nauki w Kościele, ażeby łączyli
5966 IV, 2 | przenikania, jak to wyrażamy w modlitwie liturgicznej na
5967 IV, 2 | ogromnie się rozbudowało w związku z postępem ludzkiej
5968 IV, 2 | jej metod oraz osiągnięć w poznaniu świata i człowieka.
5969 IV, 2 | dekrety ostatniego Soboru48. W tym stale się poszerzającym
5970 IV, 2 | życzyć, ażeby olbrzymia praca w tym kierunku uwzględniała
5971 IV, 2 | Magisterium. Każdy zaś z teologów w szczególny sposób winien
5972 IV, 2 | być świadom, że pozostaje w szczególnej łączności z
5973 IV, 2 | odpowiedzialny jest Kościół. ~Udział w prorockiej posłudze samego
5974 IV, 2 | kształtuje życie całego Kościoła w podstawowym wymiarze. Szczególny
5975 IV, 2 | wymiarze. Szczególny udział w tej posłudze mają duszpasterze,
5976 IV, 2 | chrześcijańskiej. To nauczanie, zarówno w swej postaci misjonarskiej,
5977 IV, 2 | przygotowuje do uczestniczenia w Eucharystii, wyznacza drogi
5978 IV, 2 | sakramentalnego. Synod Biskupów w 1977 r. poświęcił szczególną
5979 IV, 2 | szczególną uwagę katechezie w świecie współczesnym, a
5980 IV, 2 | propozycją Uczestników Synodu — w odrębnym dokumencie papieskim.
5981 IV, 2 | formę działalności Kościoła, w której przejawia się jego
5982 IV, 2 | świadczenie i nauczanie idą z sobą w parze. A kiedy mowa tu na
5983 IV, 2 | wspomnieć tylu świeckich, którzy w tej pracy znajdują wyraz
5984 IV, 2 | rodzinna: katecheza rodziców w stosunku do swych własnych
5985 IV, 2 | uczestnictwie całego Ludu Bożego w prorockiej posłudze samego
5986 IV, 2 | Bożego — mają swój udział w prorockim posłannictwie
5987 IV, 2 | posłannictwie Chrystusa, w Jego posłudze prawdy Bożej,
5988 IV, 2 | rzetelnym odniesieniem do prawdy w każdej dziedzinie, że wychowują
5989 IV, 2 | dziedzinie, że wychowują innych w prawdzie i uczą ich dojrzewać
5990 IV, 2 | odpowiedzialnością za prawdę, musi trwać w wierności dla swej własnej
5991 IV, 2 | dla swej własnej istoty, w którą wpisane jest posłannictwo
5992 IV, 2(48) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
5993 IV, 3 | 20. W Tajemnicy Odkupienia, czyli
5994 IV, 3 | którą wyraził i zawarł w sposób sakramentalny nade
5995 IV, 3 | sakramentalny nade wszystko w Eucharystii49. Jest ona
5996 IV, 3 | od misterium Chrztu św., w którym zostajemy zanurzeni
5997 IV, 3 | którym zostajemy zanurzeni w śmierci Chrystusa, aby stać
5998 IV, 3 | nn.), jak uczy Apostoł. W świetle tej właśnie nauki
5999 IV, 3 | szczyt i swą pełnię właśnie w Eucharystii. W tym Sakramencie
6000 IV, 3 | pełnię właśnie w Eucharystii. W tym Sakramencie bowiem odnawia
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397 |