1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397
(...) Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
10001 II, 13, | ostatecznym celem człowieka. Jezus w swojej odpowiedzi potwierdza
10002 II, 13, | ludzkiego czynu ku dobru w jego prawdzie oraz dobrowolne
10003 II, 13, | dobrem człowieka, rozpoznanym w jego prawdzie przez rozum.
10004 II, 13, | zostały mu dane przez łaskę: w Jezusie Chrystusie i w Jego
10005 II, 13, | w Jezusie Chrystusie i w Jego Duchu chrześcijanin
10006 II, 13, | por. Rz 8, 29), okazuje w życiu wierność lub niewierność
10007 II, 13, | Boskiej natury jaśnieją w nas poprzez świętość i sprawiedliwość,
10008 II, 13, | tego obrazu promieniuje w nas, którzy jesteśmy w Chrystusie,
10009 II, 13, | promieniuje w nas, którzy jesteśmy w Chrystusie, gdy przez nasze
10010 II, 13, (123) | W Konstytucji duszpasterskiej
10011 II, 13, (123) | duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Sobór
10012 II, 13, (123) | wszystkich ludzi dobrej woli, w których sercu działa w sposób
10013 II, 13, (123) | w których sercu działa w sposób niewidzialny łaska.
10014 II, 13, (123) | ofiarowuje możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
10015 II, 13, (123) | wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy”:
10016 II, 13, | się dobrymi ludźmi” 124. ~W tym sensie życie moralne
10017 II, 13, | tego znajdujemy raz jeszcze w pytaniu, jakie młodzieniec
10018 II, 13, | Zakłada ono, że czyny te same w sobie mogą zostać przyporządkowane
10019 II, 13, | właśnie przypomina sam Jezus w odpowiedzi udzielonej młodzieńcowi: „
10020 II, 13, | zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” (2
10021 II, 13, | wokół niego rozwinęły się w ostatnich dziesięcioleciach
10022 II, 13, | działania są formułowane w oparciu o bilans pozamoralnych
10023 II, 13, | być słuszne lub niesłuszne w zależności od tego, czy
10024 II, 13, | zależności od tego, czy jest ono w stanie wytworzyć, jako swój
10025 II, 13, | postępowanie byłoby zatem słuszne w miarę „maksymalizowania”
10026 II, 13, | niewierzącymi, zwłaszcza w społeczeństwach pluralistycznych. ~
10027 II, 13, | Niektórzy nie doceniają w sposób dostateczny znaczenia
10028 II, 13, | że wola jest zaangażowana w konkretne wybory, których
10029 II, 13, | zaistnienie jest możliwe w danej sytuacji. ~Chociaż
10030 II, 13, | postępowania, czyli takie; które w każdych okolicznościach
10031 II, 13, | każdych okolicznościach i w każdej kulturze sprzeciwiają
10032 II, 13, | wartości czy dobra wchodzące w skład ludzkiego czynu należałyby
10033 II, 13, | dóbr materialnych itd.). W świecie, w którym dobro
10034 II, 13, | materialnych itd.). W świecie, w którym dobro jest jakoby
10035 II, 13, | danego czynu oceniałoby się w sposób zróżnicowany: o jego „
10036 II, 13, | ich wzajemna proporcja. W wyniku tego konkretne czyny
10037 II, 13, | moralnie „dobra” lub „zła”. W ten sposób czyn sprzeczny
10038 II, 13, | podmiotu, ukształtowana w drodze „odpowiedzialnej”
10039 II, 13, | nad dobrami zaangażowanymi w konkretne działanie, odnosiłaby
10040 II, 13, | wartości moralnej, uznanej w danej okoliczności za decydującą. ~
10041 II, 13, | normami moralnymi. Także w poważnej materii te ostatnie
10042 II, 13, | wyjątki normy operatywne. ~W tej perspektywie świadome
10043 II, 14, | chociaż jest prawdą, że w tej tradycji rozwinęła się
10044 II, 14, | się kazuistyka analizująca w niektórych konkretnych sytuacjach
10045 II, 14, | dotyczyło to tylko wypadków, w których prawo było niepewne,
10046 II, 14, | postępowanie takie nie podawało w wątpliwość absolutnej ważności
10047 II, 14, | i nauczane przez Kościół w imię Boga, Stwórcy i Pana125.
10048 II, 14, | przeciwstawiając się otwarcie uczonym w Piśmie i faryzeuszom, którzy
10049 II, 14, | zważali na to, co dzieje się w sercu człowieka (por. Mk
10050 II, 14, | swego rodzaju” lub „sam w sobie” moralnie dobry czy
10051 II, 14, | stanowi bowiem czyn wybrany w sposób wolny. O ile jest
10052 II, 14, | naszego ostatecznego celu w doskonałym dobru, w pierwotnej
10053 II, 14, | celu w doskonałym dobru, w pierwotnej miłości. Za przedmiot
10054 II, 14, | wywołuje określony stan rzeczy w świecie zewnętrznym. Przedmiot
10055 II, 14, | chcenia osoby działającej. W tym sensie, jak czytamy
10056 II, 14, | tym sensie, jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, „
10057 II, 14, | Akwinata — że człowiek działa w dobrej intencji, ale bez
10058 II, 14, | aby nakarmić biednego: w tym przypadku, chociaż intencja
10059 II, 14, | brakuje prawości woli. W konsekwencji, nie można
10060 II, 14, | żadnego złego czynu dokonanego w dobrej intencji: «A czyż
10061 II, 14, | który sam jest dobry”, i czy w ten sposób prowadzi osobę
10062 II, 14, | ku Bogu poprzez miłość. W tym sensie Patron moralistów
10063 II, 15, | przyporządkowanie rozum dostrzega w samym bycie człowieka, rozpatrywanego
10064 II, 15, | człowieka, rozpatrywanego w świetle całej prawdy o nim,
10065 II, 15, | całej prawdy o nim, czyli w jego naturalnych skłonnościach,
10066 II, 15, | dóbr strzegą przykazania, w których według św. Tomasza
10067 II, 15, | Dlatego nie umniejszając w niczym wpływu okoliczności,
10068 II, 15, | które jako takie, same w sobie, niezależnie od okoliczności,
10069 II, 15, | czynów: „Wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego
10070 II, 15, | zadawane ciału i duszy, wysiłki w kierunku przymusu psychicznego;
10071 II, 15, | nieludzkie warunki pracy, w których traktuje się pracowników
10072 II, 15, | płodności, Paweł VI naucza: „W rzeczywistości (…) chociaż
10073 II, 15, | niegodne człowieka — nawet w wypadku, jeśli zostaje to
10074 II, 15, | jeśli zostaje to dokonane w zamiarze zachowania lub
10075 II, 15, (132) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
10076 II, 15, | złe, same z siebie i same w sobie niezdatne do tego,
10077 II, 15, | ze względu na przedmiot w czyn „subiektywnie” godziwy
10078 II, 15, | dobro człowieka, widziane w perspektywie jego ostatecznego
10079 II, 15, | ludzkiej osoby”, zawsze i w każdym wypadku sprzeciwiają
10080 II, 15, | sprzeciwiają się temu dobru. W tym sensie przestrzeganie
10081 II, 15, | 83. Jak widać, w zagadnieniu moralnej jakości
10082 II, 15, | ludzkich czynów, a zwłaszcza w problemie istnienia czynów
10083 II, 15, | wewnętrznie złych koncentruje się w pewnym sensie sam problem
10084 II, 15, | człowiekowi i pomaga mu wzrastać w jego godności i powołaniu.
10085 II, 15, | jego godności i powołaniu. W konsekwencji Kościół musi
10086 II, 15, | jednak potrzeba, Bracia w Biskupstwie, byśmy nie poprzestawali
10087 II, 15, | jest sam Jezus Chrystus. W Nim, który jest Prawdą (
10088 II, 15, | J 14, 6), człowiek może w pełni zrozumieć i doskonale
10089 II, 15, | swoje powołanie do wolności w posłuszeństwie prawu Bożemu,
10090 II, 15, | prawu Bożemu, zawartemu w przykazaniu miłości Boga
10091 II, 15, | Niemu prawo zostaje zapisane w naszym wnętrzu, tak że możemy
10092 III | 1Kor 1, 17)~Dobro moralne w życiu Kościoła i świata~ ~
10093 III, 1, | Dobrem osoby jest istnienie w Prawdzie i czynienie Prawdy” 136, ~
10094 III, 1, | dopomożenie człowiekowi w odnalezieniu tej świadomości
10095 III, 1, | jest przekonany, że tylko w prawdzie może znaleźć zbawienie.
10096 III, 1, | znaleźć zbawienie. Podaje się w wątpliwość zbawczą moc prawdy,
10097 III, 1, | prowadzi do braku ufności w mądrość Boga, który poprzez
10098 III, 1, | zwane konkretne sytuacje i w gruncie rzeczy nie zważa
10099 III, 1, | miłością pomagać wiernym w formacji sumienia, tak by
10100 III, 1, | nieustanne wpatrywanie się w Chrystusa Pana. Kościół
10101 III, 1, | się z niesłabnącą miłością w Chrystusa, w pełni świadom,
10102 III, 1, | niesłabnącą miłością w Chrystusa, w pełni świadom, że tylko
10103 III, 1, | pełni świadom, że tylko w Nim znaleźć może prawdziwe
10104 III, 1, | problemu moralnego. ~Zwłaszcza w Chrystusie ukrzyżowanym
10105 III, 1, | głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć
10106 III, 1, | autentyczny sens wolności, w pełni go realizuje poprzez
10107 III, 1, | swoich uczniów do udziału w tej samej wolności. ~
10108 III, 1, | bezwarunkowego punktu wyjścia w sobie samej, ale w warunkach
10109 III, 1, | wyjścia w sobie samej, ale w warunkach egzystencji, wewnątrz
10110 III, 1, | godności osoby: rozbrzmiewa w niej głos pierwotnego powołania,
10111 III, 1, | przyjaźni z Nim, do udziału w życiu samego Boga. Jest
10112 III, 1, | jest zatem zakorzeniona w prawdzie człowieka i skierowana
10113 III, 1, | Człowiek spostrzega, że w jego wolności ukryta jest
10114 III, 1, | na Prawdę i Dobro oraz że w rzeczywistości on sam nader
10115 III, 1, | ograniczone i pozorne. Co więcej, w popełnianych przez siebie
10116 III, 1, | popełnianych przez siebie błędach i w niewłaściwych aktach wyboru
10117 III, 1, (138) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
10118 III, 1, | zatem oddawać Bogu cześć „w Duchu i w prawdzie” (J 4,
10119 III, 1, | oddawać Bogu cześć „w Duchu i w prawdzie” (J 4, 23): w ten
10120 III, 1, | i w prawdzie” (J 4, 23): w ten sposób stają się wolni.
10121 III, 1, | oddawanie czci Bogu objawia się w Jezusie Chrystusie jako
10122 III, 1, | każdego dnia, jeśli pragnie w pełni zrozumieć, czym jest
10123 III, 1, | wolność: darem z siebie w służbie Bogu i braciom.
10124 III, 1, | nieustannie czerpie, aby żyć w wolności, składać siebie
10125 III, 1, | wolności, składać siebie w darze i służyć. Komentując
10126 III, 1, | św. Augustyn powiada: „W domu Pańskim niewolnicy
10127 III, 1, | sługą Pana i jesteś wolny w Panu. Nie szukaj wyzwolenia,
10128 III, 1, | Tak więc Kościół, a w nim każdy chrześcijanin
10129 III, 1, | jest powołany do udziału w munus regale Chrystusa na
10130 III, 1, | krzyżu (por. J 12, 32), w łasce i w posłannictwie „
10131 III, 1, | por. J 12, 32), w łasce i w posłannictwie „Syna Człowieczego,
10132 III, 1, | syntezą doskonałej wolności w całkowitym posłuszeństwie
10133 III, 1, | mocy wolności przeżywanej w prawdzie. ~ ~
10134 III, 2 | Chodzić w światłości (por. 1J 1, 7) ~
10135 III, 2, | duszpasterskich Kościoła w sytuacji szerzącego się
10136 III, 2, | szerzącego się sekularyzmu, w którym wielu — zbyt wielu —
10137 III, 2, | zasada myślenia i działania w życiu osobistym, rodzinnym
10138 III, 2, | rodzinnym i społecznym. W rzeczywistości kryteria
10139 III, 2, | wierzących, którzy żyją w środowisku kultury w dużym
10140 III, 2, | żyją w środowisku kultury w dużym stopniu zdechrystianizowanej,
10141 III, 2, | osądzania kultury dominującej w ich środowisku: „Niegdyś
10142 III, 2, | teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci
10143 III, 2, | Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności,
10144 III, 2, | natomiast poznaniem Chrystusa w wewnętrznym doświadczeniu,
10145 III, 2, | wówczas, gdy wyraża się w czynach i urzeczywistnia
10146 III, 2, | czynach i urzeczywistnia w praktyce. Wiara to decyzja,
10147 III, 2, | jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli
10148 III, 2, | współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie
10149 III, 2, | ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje
10150 III, 2, | zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża
10151 III, 2, | właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w
10152 III, 2, | w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również
10153 III, 2, | świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze
10154 III, 2, | Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5, 14-16). Uczynki
10155 III, 2, | Paweł pisze do chrześcijan w Efezie: „Bądźcie więc naśladowcami
10156 III, 2, | samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną
10157 III, 3, | wiarą a moralnością ujawnia w pełni swój blask w bezwarunkowym
10158 III, 3, | ujawnia w pełni swój blask w bezwarunkowym poszanowaniu
10159 III, 3, | wyraziste potwierdzenie w chrześcijańskim męczeństwie,
10160 III, 3, | było i nadal jest obecne w życiu Kościoła. ~
10161 III, 3, | 91. Już w Starym Przymierzu spotykamy
10162 III, 3, | słyszą odpowiedź: „jestem w trudnym ze wszystkich stron
10163 III, 3, | Wolę jednak niewinna wpaść w wasze ręce, niż zgrzeszyć
10164 III, 3, | wolała „niewinna wpaść” w ręce sędziów, daje świadectwo
10165 III, 3, | uznaje za złe, aby uzyskać w ten sposób jakieś dobro.
10166 III, 3, | świadectwo Bogu Izraela; w ten sposób przez swoje czyny
10167 III, 3, | por. Mk 6, 17-29). I tak „w ciemnościach więzienia zamknięto
10168 III, 3, | Odkupiciela świata” 143. ~W Nowym Przymierzu napotyka
10169 III, 3, | Go nie wyprzeć. Naśladują w tym Pana Jezusa, który wobec
10170 III, 3, | i ze świadectwem wiary. W duchu posłuszeństwa powierzali
10171 III, 3, | przestrzegać Jego przykazań nawet w najtrudniejszych okolicznościach
10172 III, 3, | 92. W męczeństwie, jako potwierdzeniu
10173 III, 3, | działać wbrew niej, nawet w dobrej intencji i niezależnie
10174 III, 3, | się usprawiedliwić — nawet w „wyjątkowych” okolicznościach —
10175 III, 3, | ujawnia, że akt taki jest w istocie pogwałceniem „człowieczeństwa”
10176 III, 3, | człowieka, i to bardziej nawet w tym, kto go popełnia, niż
10177 III, 3, | tym, kto go popełnia, niż w tym, kto pada jego ofiarą144.
10178 III, 3, | św. Ignacy Antiocheński w słowach skierowanych do
10179 III, 3, (144) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
10180 III, 3, | moralnej nie został przyćmiony w obyczajach i w mentalności
10181 III, 3, | przyćmiony w obyczajach i w mentalności poszczególnych
10182 III, 3, | uniknąć — i to nie tylko w społeczności cywilnej, ale
10183 III, 3, | bowiem trudności czy też w najzwyklejszych okolicznościach
10184 III, 3, | kochać trudności tego świata w nadziei wiecznej nagrody” 146, ~
10185 III, 3, | mądrościowych Zachodu i Wschodu, w których także w sposób wewnętrzny
10186 III, 3, | Wschodu, w których także w sposób wewnętrzny i tajemniczy
10187 III, 3, | wszystkich powinny pozostawać w mocy słowa łacińskiego poety
10188 III, 3, | gotów nawet oddać życie. W wyznawaniu, a nade wszystko
10189 III, 3, | wyznawaniu, a nade wszystko w ofierze życia oddanego za
10190 III, 3, | prawdzie, która jest już obecna w stworzeniu, a w pełni jaśnieje
10191 III, 3, | już obecna w stworzeniu, a w pełni jaśnieje na obliczu
10192 III, 3, | się mądrością przynajmniej w tym, co mówili na temat
10193 III, 3, | dzięki ziarnu Słowa zasianego w naturze ludzkiej, zostali —
10194 III, 4 | niezmienne normy moralne w służbie osoby i społeczeństwa ~
10195 III, 4, | zaakceptować, zwłaszcza w niezwykle złożonych i konfliktowych
10196 III, 4, | którym mówi się, że okazuje w ten sposób brak wyrozumiałości
10197 III, 4, | wyrozumiałości i współczucia. W rzeczywistości jednak macierzyńskości
10198 III, 4, | którego obraz odbija się w naturze i godności osoby
10199 III, 4, | radykalizmu i doskonałości” 149. ~W rzeczywistości prawdziwa
10200 III, 4, | lecz na ukazywaniu, że w swej istocie jest ona promieniowaniem
10201 III, 4, | Mądrości Bożej, objawionej nam w Chrystusie, i służbą człowiekowi,
10202 III, 4, | która pomaga mu wzrastać w wolności i dążyć do szczęścia150. ~
10203 III, 4, | dusz jest nie pomniejszać w niczym zbawczej nauki Chrystusa,
10204 III, 4, | człowiekowi, postrzeganemu w jedyności i niepowtarzalności
10205 III, 4, | jego egzystencji: tylko w posłuszeństwie uniwersalnym
10206 III, 4, | 97. W ten sposób normy moralne,
10207 III, 4, | przykazania są sformułowane w kategoriach ogólnych. Jednakże
10208 III, 4, | i bardziej jednoznacznie w postaci szczegółowego kodeksu
10209 III, 4, | współżycia społecznego, zarówno w poszczególnych krajach,
10210 III, 4, (153) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
10211 III, 5, | niesprawiedliwości, istniejące w dzisiejszym świecie. Jak
10212 III, 5, | jest odnaleźć przyczyny w swej istocie „kulturowe”,
10213 III, 5, | społeczeństwa i świata. W rzeczywistości istotę kwestii
10214 III, 5, | które zabraniają, zawsze i w każdym przypadku, postępowania
10215 III, 5, | dobro moralne spotykają się w prawdzie: w prawdzie Boga
10216 III, 5, | spotykają się w prawdzie: w prawdzie Boga Stwórcy i
10217 III, 5, | Stwórcy i Odkupiciela oraz w prawdzie człowieka przez
10218 III, 5, | i politycznym nie tylko w kategoriach ogólnych postaw,
10219 III, 5, | ogólnych postaw, ale także w odniesieniu do określonych
10220 III, 5, | najpierw stwierdza, iż „w dziedzinie gospodarczej
10221 III, 5, | należy; cnotę solidarności — w myśl złotej zasady i na
10222 III, 5, | lub znalezionych, oszustwo w handlu (por. Pwt 25, 13-
10223 III, 5, | lecz (...) jako brata (...) w Panu» (Flm 16)” 159. ~
10224 III, 5, | 101. W odniesieniu do dziedziny
10225 III, 5, | podkreślić, że uczciwość w kontaktach między rządzącymi
10226 III, 5, | rządzącymi a rządzonymi, jawność w administracji publicznej,
10227 III, 5, | publicznej, bezstronność w rozstrzyganiu spraw publicznych,
10228 III, 5, | ochrona praw ludzi oskarżonych w procesach i sądach doraźnych,
10229 III, 5, | uzasadnienie wartości osoby, w transcendentnej wartości
10230 III, 5, | transcendentnej wartości osoby i w obiektywnych nakazach moralnych,
10231 III, 5, | 18, 2-3. 9-24). Po upadku w wielu krajach ideologii,
10232 III, 5, | religijnych, zakorzenionych w sercu każdej ludzkiej istoty:
10233 III, 5, | odniesienia, odbierając mu, w sposób radykalny, zdolność
10234 III, 5, | wartości łatwo się przemienia w jawny lub zakamuflowany
10235 III, 5, | totalitaryzm” 161. ~Tak więc w każdej dziedzinie życia
10236 III, 5, | moralność — oparta na prawdzie i w niej otwierająca się na
10237 III, 6, | 102. Także w sytuacjach najtrudniejszych
10238 III, 6, | swego Stwórcę i chce sam — w duchu całkowitej niezależności —
10239 III, 6, | grzeszyć” (Syr 15, 19-20). W określonych sytuacjach przestrzeganie
10240 III, 6, (162) | Augustyna, cytowane przez Sobór w przytoczonym wyżej tekście,
10241 III, 6, | duchowa przestrzeń nadziei. ~W zbawczym Krzyżu Chrystusa,
10242 III, 6, | zbawczym Krzyżu Chrystusa, w darze Ducha Świętego, w
10243 III, 6, | w darze Ducha Świętego, w sakramentach, które wypływają
10244 III, 6, | źródłem wolności” 163. ~Tylko w tajemnicy Chrystusowego
10245 III, 6, | której naucza Kościół, sama w sobie jest tylko «ideałem»,
10246 III, 6, | bilansu różnych korzyści w tym zakresie». Jakie są
10247 III, 6, | 104. W tym kontekście otwiera się
10248 III, 6, | zafałszowania miary dobra i zła w celu dostosowania jej do
10249 III, 6, | społeczeństwa, ponieważ podaje w wątpliwość obiektywność
10250 III, 6, | obiektywność prawa moralnego w ogóle i neguje absolutny
10251 III, 6, | ostatecznie wprowadza zamęt w dziedzinę wszelkich sądów
10252 III, 6, | odpowiedzialność. Jednak w swojej modlitwie nie wspomina
10253 III, 6, | swoich uchybień. Stajemy w ten sposób wobec dwóch odmiennych
10254 III, 6, | skruszonego”, które jest w pełni świadome swojej natury
10255 III, 7, | kulturowe, z jakimi styka się on w dziejach, ile nakaz Jezusa
10256 III, 7, | który obecnie przeżywamy, a w każdym razie przeżywają
10257 III, 7, | całe narody i społeczności, w których niegdyś kwitła wiara
10258 III, 7, | powoduje utratę wiary lub w jakiś sposób pozbawia ją
10259 III, 7, | sposób pozbawia ją znaczenia w życiu, ale nieuchronnie
10260 III, 7, | ewangelicznej, jak i usunięcia w cień fundamentalnych zasad
10261 III, 7, | 41; 3, 17-20). ~Tak jak w dziedzinie prawd wiary,
10262 III, 7, | Zwłaszcza świętość, jaśniejąca w życiu wielu członków Ludu
10263 III, 7, | wymogów prawa Pańskiego, nawet w najtrudniejszych okolicznościach.
10264 III, 7, | zachęcał wierzących, aby w postaciach świętych mężczyzn
10265 III, 7, | mężczyzn i kobiet, a zwłaszcza w Dziewiczej Matce Boga, „
10266 III, 7, | nieskończonej świętości. Życie w świętości pozwala zatem
10267 III, 7, | świętości pozwala zatem w pełni wyrazić i zrealizować
10268 III, 7, | chrześcijanin otrzymuje w darze, gdy przez chrzest
10269 III, 7, | Eucharystia. Uczestnicząc bowiem w ofierze Krzyża, chrześcijanin
10270 III, 7, | chrześcijanin dostępuje udziału w ofiarnej miłości Chrystusa
10271 III, 7, | okazywania tejże miłości w życiu poprzez wszystkie
10272 III, 7, | wszystkie swoje postawy i czyny. W życiu moralnym objawia się
10273 III, 7, | Świętego, tym bardziej wzrasta w wolności, do której jest
10274 III, 7, | świadectwo świętości, widoczne w wielkiej różnorodności powołań,
10275 III, 7, | już Nowacjan, wyrażając w ten sposób autentyczną wiarę
10276 III, 7, | ewangeliczne tajemnice, rozjaśnił w nich zrozumienie spraw Bożych;
10277 III, 7, | uzbrojeni i utwierdzeni, nosząc w sobie dary, którymi nie
10278 III, 7, | Chrystusowej. To On bowiem wzbudza w Kościele proroków, udziela
10279 III, 7, | służy radą, rozdaje i łączy w harmonijną całość wszelkie
10280 III, 7, | wszędzie i we wszystkim” 168. ~W tym żywym kontekście nowej
10281 III, 7, | miłość” (Ga 5, 6), oraz w powiązaniu z dziełem Ducha
10282 III, 7, | zrozumieć, jaką rolę odgrywa w Kościele, wspólnocie wierzących,
10283 III, 8, | Dzięki nieustannej obecności w nim Ducha Prawdy (por. J
10284 III, 8, | 27), nie może zbłądzić w wierze i tę szczególną swoją
10285 III, 8, | swą powszechną zgodność w sprawach wiary i obyczajów” 169, ~
10286 III, 8, | nieustannie rozbudzać i „rozpalać” w sobie życie wiary (por.
10287 III, 8, | szukającej zrozumienia” służy w konkretny sposób „powołanie”
10288 III, 8, | sposób „powołanie” teologa w Kościele: „Pośród powołań
10289 III, 8, | wzbudzanych przez Ducha Świętego w Kościele — czytamy w Instrukcji
10290 III, 8, | Świętego w Kościele — czytamy w Instrukcji Donum veritatis —
10291 III, 8, | zadaniem jest zdobywanie, w łączności z Magisterium,
10292 III, 8, | Słowa Bożego, zawartego w natchnionym Piśmie Świętym
10293 III, 8, | osiągnięcia. Nawet jeśli wyrażenie w słowach prawdy objawionej
10294 III, 8, | ona zaproszenie do wejścia w jej światło, które umożliwi
10295 III, 8, | zrozumienie, przynajmniej w jakiejś mierze, tego, w
10296 III, 8, | w jakiejś mierze, tego, w co uwierzył. Teologia jako
10297 III, 8, | wiary, pomaga Ludowi Bożemu w uzasadnieniu nadziei wobec
10298 III, 8, | określenia tożsamości teologii, a w konsekwencji także dla wypełnienia
10299 III, 8, | eklezjalna, ponieważ rozwija się w Kościele i na niego oddziałuje. (...)
10300 III, 8, | się dynamicznie włączona w misję Kościoła, zwłaszcza
10301 III, 8, | misję Kościoła, zwłaszcza w jego misję prorocką” 171.
10302 III, 8, (170) | Instr. o powołaniu teologa w Kościele Donum veritatis (
10303 III, 8, | odpowiedzialne uczestnictwo w życiu Kościoła i przez „
10304 III, 8, | Kościoła i dla jego życia w wierze przeznaczone są owoce
10305 III, 8, | zostało powiedziane o teologii w ogólności, można i należy
10306 III, 8, | można i należy powtórzyć w odniesieniu do teologii
10307 III, 8, | nad życiem „prawdziwie w miłości” (Ef 4, 15), nad
10308 III, 8, | 15), nad życiem Kościoła w świętości, w którym jaśnieje
10309 III, 8, | życiem Kościoła w świętości, w którym jaśnieje prawda o
10310 III, 8, | przyczyniają się do jej ukazania w życiu, które zaś są z nimi
10311 III, 8, | żąda od nich, by uważali je w sumieniu za moralnie obowiązujące.
10312 III, 8, | których naucza Magisterium. ~W tę misję włączone jest też
10313 III, 8, | nauczają teologii moralnej w Seminariach i na Wydziałach
10314 III, 8, (172) | Instr. o powołaniu teologa w Kościele Donum veritatis (
10315 III, 8, | nauczania Magisterium zarówno w dziedzinie dogmatu, jak
10316 III, 8, | i dogmatyczną, mają oni w swej naukowej refleksji
10317 III, 8, | winien udzielić człowiek w procesie swego wzrastania
10318 III, 8, | procesie swego wzrastania w miłości, w łonie zbawczej
10319 III, 8, | swego wzrastania w miłości, w łonie zbawczej wspólnoty.
10320 III, 8, | łonie zbawczej wspólnoty. W ten sposób teologia moralna
10321 III, 8, | rozwoju imago Dei, ukrytego w człowieku oraz prawa procesu
10322 III, 8, | ukształtowanej wyłącznie w kontekście tak zwanych nauk
10323 III, 8, | analizy fenomenologicznej. W rzeczywistości przydatność
10324 III, 8, | moralnej należy zawsze oceniać w świetle podstawowego pytania:
10325 III, 8, | dokonywać wnikliwego rozeznania w kontekście współczesnej
10326 III, 8, | od momentu historycznego, w którym zostają odkryte.
10327 III, 8, | wierzący nie stosują się w swoim postępowaniu do pouczeń
10328 III, 8, | rodzaju normalność zawiera w sobie ślady upadku człowieka,
10329 III, 8, | normalności empirycznej. W tym sensie nauki humanistyczne,
10330 III, 8, | i jego życiu moralnym i w ten sposób oświeca i napomina
10331 III, 8, | jedyne może dać im moc, by w prawie moralnym rozpoznali
10332 III, 8, | ufnością szukali pomocy w łasce Bożej. ~Podczas gdy
10333 III, 8, | przejaw życia publicznego w systemie demokracji przedstawicielskiej,
10334 III, 8, | przez kontestację i polemiki w środkach masowego przekazu,
10335 III, 8, | zatem obowiązek reagować nań w sposób zgodny z ich apostolską
10336 III, 8, | takiego nauczania, które w żaden sposób nie narusza
10337 III, 8, (177) | Instr. o powołaniu teologa w Kościele Donum veritatis (
10338 III, 8, | życie Ludu Bożego ciąży w sposób szczególny na Pasterzach
10339 III, 8, | głoszą prawdy wiary, aby w nie wierzył i w życiu je
10340 III, 8, | wiary, aby w nie wierzył i w życiu je stosował, i którzy
10341 III, 8, | życiu je stosował, i którzy w świetle Ducha Świętego treść
10342 III, 8, | przykazania moralne, objawione już w Starym Testamencie, ukazał
10343 III, 8, | naśladował Jego ubóstwo w pokorze i miłości: „Przyjdź
10344 III, 8, | Krzyżu we krwi Chrystusa: w Duchu Świętym stała się
10345 III, 8, | Jezus Chrystus powierzył w szczególny sposób nam, Pasterzom
10346 III, 8, | naszego nauczania i wypełnić w ten sposób nasze munus propheticum.
10347 III, 8, | się urzeczywistniać także w formie munus sacerdotale:
10348 III, 8, | najważniejszych dziedzin, w których mamy okazywać pasterską
10349 III, 8, | praktycznych i kulturowych. ~W świetle Objawienia oraz
10350 III, 8, | czynów, tak aby móc uznać w posłuszeństwie wobec prawa
10351 III, 8, | naszego przybrania za synów w jedynym Synu Jezusie Chrystusie (
10352 III, 8, | Chrystusie (por. Ef 1, 4-6). W szczególności niniejsza
10353 III, 8, | Przedstawiam je dzisiaj w duchu posłuszeństwa słowom
10354 III, 8, | Piotra. Każdy z nas jest w stanie dostrzec, jak wielką
10355 III, 8, | niezmienności przykazań moralnych, a w szczególności tych, które
10356 III, 8, | byśmy byli doskonali — w Chrystusie — jak On jest
10357 III, 8, | ponieważ znajduje oparcie w niewyczerpanej, miłosiernej
10358 III, 8, | nam — drodzy Współbracia w Biskupstwie — czuwać nad
10359 III, 8, | sprzeciwiają się temu nauczaniu. W tym dziele korzystamy wszyscy
10360 III, 8, | Ducha Świętego i osadzony w komunii. cum Petro et sub
10361 III, 8, | et sub Petro, ma źródło w naszej wierności wierze
10362 III, 8, | osobistego czuwania nad tym, by w naszych diecezjach nauczano „
10363 III, 8, | Ich zadaniem, wypełnianym w komunii ze Stolicą Apostolską,
10364 III, 8, | Apostolską, jest przyznawanie lub w poważnych wypadkach odbieranie
10365 III, 8, | 117. W sercu chrześcijanina, w
10366 III, 8, | W sercu chrześcijanina, w najtajniejszym wnętrzu człowieka
10367 III, 8, | ponieważ tylko On może udzielić w pełni prawdziwej odpowiedzi
10368 III, 8, | pełni prawdziwej odpowiedzi w każdej sytuacji i w najbardziej
10369 III, 8, | odpowiedzi w każdej sytuacji i w najbardziej różnorodnych
10370 III, 8, | głosić Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć
10371 III, 8, | pytanie człowieka niesie w sobie mądrość i moc Chrystusa
10372 III, 8, | nurtujące ich sumienia, gdy w Kościele wierni zwracają
10373 III, 8, | do Biskupów i Pasterzy, w odpowiedzi Kościoła brzmi
10374 III, 8, | odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle;
10375 III, 8, | się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha
10376 Zak, 1, | Miłosierdzie to osiąga pełnię w darze Ducha Świętego, który
10377 Zak, 1, | jest z Jego wolą, stanowi w pewnym sensie owoc daru
10378 Zak, 1, | swojej miłości i prowadzi nas w Duchu ku Ojcu. ~
10379 Zak, 1, | chrześcijańska moralność jest sama w sobie zbyt trudna, niezrozumiała
10380 Zak, 1, | niemożliwa do zrealizowania w praktyce. To nieprawda,
10381 Zak, 1, | moralność ta, rozumiana w kategoriach ewangelicznej
10382 Zak, 1, | Miłosierdzie udzielane nam w komunii życia Jego Kościoła. „
10383 Zak, 1, | Chrystusa rozwijała się w sposób organiczny, by nic
10384 Zak, 1, | czynią (por. Łk 23, 34), w postawie doskonałej uległości
10385 Zak, 1, | ludzki. Maryja staje się w ten sposób Matką nas wszystkich
10386 Zak, 1, | żarliwe pragnienie nauki budzi w nas szlachetna postać nauczyciela.
10387 Zak, 1, | wnętrza dar Boży. Chroni w swoim dziewiczym łonie Wcielonego
10388 Zak, 1, | siebie Maryja uczestniczy w pełni w realizacji zamysłu
10389 Zak, 1, | Maryja uczestniczy w pełni w realizacji zamysłu Boga,
10390 Zak, 1, | Przyjmując i rozważając w swym sercu wydarzenia nie
10391 Zak, 1, | polecenie, które podczas uczty w Kanie Galilejskiej wydała
10392 Zak, 1, | oszukiwany przez tych, którzy w imię fałszywie rozumianej
10393 Zak, 1, | głębiej ufać Bogu~„bogatemu w miłosierdzie” (Ef 2, 4),~
10394 Zak, 1, | przygotował (por. Ef 2, 10)~i w ten sposób żył~„ku chwale
10395 Zak, 1, | majestatu” (Ef 1, 12). ~W Rzymie, u Św. Piotra, dnia
10396 Zak, 1, | Piotra, dnia 6 sierpnia 1993, w Święto Przemienienia Pańskiego,
10397 Zak, 1, | Przemienienia Pańskiego, w piętnastym roku mego Pontyfikatu. ~
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397 |