1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397
(...) Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
1001 V, | Oto Syn Człowieczy, który w swoim zmartwychwstaniu w
1002 V, | w swoim zmartwychwstaniu w sposób radykalny doznał
1003 V, | tej samej miłości, która w dalszej perspektywie dziejów
1004 V, | perspektywie dziejów zbawienia w Kościele ma się potwierdzać
1005 V, | eschatologiczny zarazem. W tym też duchu liturgia okresu
1006 V, | okresu wielkanocnego wkłada w usta nasze słowa psalmu „
1007 V, | 9. W tych paschalnych słowach
1008 V, | czasu nowe pokolenia ludzi w stale rosnących wymiarach
1009 V, | jest równocześnie Tą, która w sposób szczególny i wyjątkowy —
1010 V, | miłosierdzia, a równocześnie też w sposób wyjątkowy okupiła
1011 V, | wyjątkowy okupiła swój udział w objawieniu się miłosierdzia
1012 V, | ta stanowi swoisty udział w tym objawieniu się miłosierdzia,
1013 V, | odwiecznie zamierzył, a w czasie zawarł z człowiekiem,
1014 V, | człowiekiem, z ludzkością — w tym objawieniu, które ostatecznie
1015 V, | wie, jak wielkie ono jest. W tym znaczeniu nazywamy Ją
1016 V, | doświadczywszy miłosierdzia w sposób wyjątkowy, w takiż
1017 V, | miłosierdzia w sposób wyjątkowy, w takiż sposób „zasługuje”
1018 V, | równocześnie nieporównywalny udział w mesjańskim posłannictwie
1019 V, | posłannictwie swojego Syna, w szczególny sposób została
1020 V, | najkonkretniej potwierdza się w stosunku do tych, co cierpią,
1021 V, | stosunku do tych, co cierpią, w stosunku do ubogich, pozbawionych
1022 V, | powiedział Chrystus najprzód w nazaretańskiej synagodze (
1023 V, | potwierdza się nade wszystko w zetknięciu ze złem moralnym
1024 V, | moralnym i fizycznym, stała się w sposób szczególny i wyjątkowy
1025 V, | Maryi. I nie przestaje ona w Niej i przez Nią nadal się
1026 V, | przez Nią nadal się objawiać w dziejach Kościoła i całej
1027 V, | owocne, albowiem opiera się w Bogarodzicy o szczególną
1028 V, | zaś macierzyństwo Maryi w ekonomii łaski (jak głosi
1029 VI, | Maryjnego Magnificat niosą w sobie treść profetyczną,
1030 VI, | przełom, jaki dokonuje się w dziejach. ~Pokolenie współczesne
1031 VI, | nauki i techniki, jak i w życiu społecznym i kulturalnym.
1032 VI, | uznanie wzajemnej zależności w ramach prawdziwej solidarności
1033 VI, | postęp wiedzy i techniki jest w stanie nie tylko dostarczyć
1034 VI, | umożliwiają coraz większy udział w wydarzeniach i ułatwiają
1035 VI, | człowiekowi wnikać coraz głębiej w bogactwo własnej istoty.
1036 VI, | obok tego — czy tez raczej w tym wszystkim — istnieją
1037 VI, | jedynym dokumentem, który w życiu współczesnego pokolenia
1038 VI, | dzisiejszy świat — czytamy tam — w istocie wiążą się z bardziej
1039 VI, | równowagi, które ma miejsce w sercu ludzkim. W samym bowiem
1040 VI, | miejsce w sercu ludzkim. W samym bowiem człowieku wiele
1041 VI, | czuje się nieograniczony w swoim pragnieniach i powalany
1042 VI, | czynić. Stąd cierpi rozdarcie w samym sobie, z czego z kolei
1043 VI, | wielkich rozdźwięków rodzi się w społeczeństwie” 10. ~Przy
1044 VI, (10) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
1045 VI, | napięcia i zagrożenia, które w dokumencie soborowym zdawały
1046 VI, | niebezpieczeństwa, jakie w sobie kryją, na przestrzeni
1047 VI, | 11. Stąd też rośnie w naszym świecie poczucie
1048 VI, | się — jak już wspomniano w Encyklice Redemptor hominis —
1049 VI, | deklaracji — prymat rzeczy w stosunku do osoby. Człowiek
1050 VI, | na temat praw człowieka, w wymiarze jego integralnej,
1051 VI, | cywilizacja, nie tylko kryją w sobie możliwości samozniszczenia
1052 VI, | zasobnych, sytych, żyjących w dostatku, hołdujących konsumpcji
1053 VI, | użyciu, musi być fakt, że w tej samej rodzinie ludzkiej
1054 VI, | oczach swoich matek. Nie brak w różnych częściach świata,
1055 VI, | różnych częściach świata, w różnych systemach społeczno-ekonomicznych,
1056 VI, | obfitują, takim, którzy żyją w niedostatku, którzy przymierają
1057 VI, | niedostatku, którzy przymierają w nędzy, a czasem po prostu
1058 VI, | liczba tych ostatnich idzie w miliony, w dziesiątki i
1059 VI, | ostatnich idzie w miliony, w dziesiątki i setki milionów.
1060 VI, | dziesiątki i setki milionów. W związku z tym ów niepokój
1061 VI, | obraz świata współczesnego, w którym tak wiele jest zła
1062 VI, | moralnego, świata uwikłanego w przeciwieństwa i napięcia,
1063 VI, | doraźnych środków, jakie oddaje w ich ręce technika, bogactwo
1064 VI, | czy władza — to jednakże w głębszym ludzkim odczuciu
1065 VI, | Trudno nie stwierdzić, że w świecie współczesnym zostało
1066 VI, | jest sprzeczne, zarówno w stosunkach pomiędzy ludźmi,
1067 VI, | sprawiedliwości, o jaką chodzi w życiu ludzi i społeczeństw.
1068 VI, | katolickiej nauki społecznej. W ślad za nauczaniem idzie
1069 VI, | kształtowanie ludzkich sumień w duchu sprawiedliwości, a
1070 VI, | poszczególne inicjatywy, zwłaszcza w dziedzinie apostolstwa świeckich,
1071 VI, | apostolstwa świeckich, które w tym duchu się rozwijają. ~
1072 VI, | pogramy, które biorą początek w idei sprawiedliwości, które
1073 VI, | i społeczeństw, ulegają w praktyce wypaczeniu. Chociaż
1074 VI, | wypaczeniu. Chociaż więc w dalszym ciągu na tę sama
1075 VI, | nawet jeśli jest podjęte w imię sprawiedliwości. Nie
1076 VI, | postawę, która wykazała się w słowach: „oko za oko i ząb
1077 VI, | przedłużeniu. Wiadomo przecież, że w imię motywów rzekomej sprawiedliwości (
1078 VI, | kształtowanie życia ludzkiego w różnych jego wymiarach owej
1079 VI, | budowanego, wskazuje tylko w innym aspekcie na tę samą
1080 VI, | poszanowanie dla małżeństwa w jego jedności nierozerwalnej,
1081 VI, | moralny godzi przede wszystkim w tę najczulszą dziedzinę
1082 VI, | życia i współżycia ludzi. W parze z tym idzie kryzys
1083 VI, | tym idzie kryzys prawdy w stosunkach międzyludzkich,
1084 VI, | która często przeradza się w „dehumanizację”. Człowiek
1085 VII | VII~MIŁOSIERDZIE BOGA~W POSŁANNICTWIE KOŚCIOŁA~W
1086 VII | W POSŁANNICTWIE KOŚCIOŁA~W relacji do takiego obrazu
1087 VII | wracają do nas te słowa, jakie w momencie Wcielenia Syna
1088 VII | Syna Bożego odezwały się w Maryjnym Magnificat: słowa
1089 VII | pogłębioną potrzebę tego, aby w całym swoim posłannictwie
1090 VII | miłosierdziu Boga, idąc w tym po śladach tradycji
1091 VII | miłosierdziu Boga objawionemu w Chrystusie, w całym Jego
1092 VII | objawionemu w Chrystusie, w całym Jego mesjańskim posłannictwie,
1093 VII | wprowadzać je i wcielać w życie zarówno własnych wyznawców,
1094 VII | własnych wyznawców, jak też w miarę możliwości wszystkich
1095 VII | nie odstępując od niego w życiu — ma prawo i obowiązek
1096 VII, | Kościół wyznawać i głosić je w całej prawdzie tego, co
1097 VII, | mówi nam o nim Objawienie. W poprzednich fragmentach
1098 VII, | znajduje tak bogaty wyraz w całym Piśmie Świętym oraz
1099 VII, | Świętym oraz Świętej Tradycji. W codziennym życiu Kościoła
1100 VII, | nieustające echo tej wyrażonej w Biblii prawdy o miłosierdziu
1101 VII, | znajduje swój żywy zapis w ukryciu ludzkich serc i
1102 VII, | niezgłębionej istoty Boga w tajemnicy samego Bóstwa,
1103 VII, | doskonałość i przymiot, w którym człowiek z całą wewnętrzną
1104 VII, | Boga przez wiarę — znajduje w spotkaniu właśnie z Jego
1105 VII, | prawdy, jaką znajdujemy w przypowieści o synu marnotrawnym. ~„
1106 VII, | samego, Kościół nim żyje w swoim rozległym doświadczeniu
1107 VII, | doświadczeniu wiary, a także i w swoim nauczaniu — wpatrując
1108 VII, | nauczaniu — wpatrując się wciąż w Chrystusa, koncentrując
1109 VII, | na „widzenie” Chrystusa w żywej wierze i nauczaniu
1110 VII, | przybliża nas do „widzenia Ojca” w świętości Jego miłosierdzia.
1111 VII, | świętości Jego miłosierdzia. W sposób szczególny zdaje
1112 VII, | bowiem zbliżenie do Chrystusa w tajemnicy Jego Serca pozwala
1113 VII, | pozwala nam zatrzymać się w tym niejako centralnym a
1114 VII, | szafarzem. Ogromne znaczenie ma w tej dziedzinie stałe rozważanie
1115 VII, | i dojrzałe uczestnictwo w Eucharystii oraz w sakramencie
1116 VII, | uczestnictwo w Eucharystii oraz w sakramencie pokuty i pojednania.
1117 VII, | oczekujemy Jego przyjścia w chwale (por. 1 Kor 11, 26;
1118 VII, | 1 Kor 11, 26; aklamacja w Mszale Rzymskim). Sam obrzęd
1119 VII, | na pamiątkę Tego, który w swym mesjańskim posłannictwie
1120 VII, | sakrament pokuty i pojednania. W sakramencie tym każdy człowiek
1121 VII, | tym każdy człowiek może w sposób szczególny doświadczyć
1122 VII, | grzech. Była już o tym mowa w Encyklice Redemptor hominis,
1123 VII, | tematu. ~Właśnie dlatego, że w świecie, który Bóg tak umiłował, „
1124 VII, | ojczyzną. ~Miłosierdzie samo w sobie, jako doskonałość
1125 VII, | niewyczerpana jest też gotowość Ojca w przyjmowaniu synów marnotrawnych
1126 VII, | mając swe stałe pokrycie w niewysłowionej wartości
1127 VII, | nawrócenia, czyli pokuty, trwanie w oporze i sprzeciwie wobec
1128 VII, | ostatecznych konsekwencji w dziejach przymierza z człowiekiem:
1129 VII, | Ojca, który bogaty jest w miłosierdzie. ~Prawdziwe
1130 VII, | stanu duszy. Ci, którzy w taki sposób poznają Boga,
1131 VII, | taki sposób poznają Boga, w taki sposób Go „widzą”,
1132 VII, | miłosierdzie Boga objawione w Chrystusie ukrzyżowanym
1133 VII, | świadomość tego, że tylko w oparciu o miłosierdzie Boga
1134 VII, | Podejmując wielorakie starania w tym kierunku, Kościół wyznaje
1135 VII, | przestaje prosić za nas „w błaganiach, których nie
1136 VII, | 5, 7). Kościół znajduje w tych słowach wezwanie do
1137 VII, | przemienia się wewnętrznie w duchu podobnej miłości w
1138 VII, | w duchu podobnej miłości w stosunku do bliźnich. ~Ten
1139 VII, | procesem jednostronnym. Nawet w wypadkach, w których wszystko
1140 VII, | jednostronnym. Nawet w wypadkach, w których wszystko zdawałoby
1141 VII, | otrzymuje, bierze — (jak np. w wypadku lekarza, który leczy,
1142 VII, | świadczy potrzebującym), w istocie rzeczy zawsze również
1143 VII, | strona jest obdarowywana. A w każdym razie także i ten,
1144 VII, | bez trudu odnaleźć siebie w pozycji tego, który otrzymuje,
1145 VII, | natchnieniem, wezwaniem. W oparciu o ten przejmujący
1146 VII, | samemu (por. Mt 25, 35-40). W oparciu o ten wzór musimy
1147 VII, | wszelkie intencje działań, w których miłosierdzie bywa
1148 VII, | rozumiane i praktykowane w sposób jednostronny: jako
1149 VII, | nie dokonało się jeszcze w pełni to nawrócenie, którego
1150 VII, | jaką ukazał nam Chrystus w kazaniu na górze poprzez
1151 VII, | bogatsza od tego, co nieraz w obiegowych sądach ludzkich
1152 VII, | sprawiedliwości, o ile ta w swoich granicach dąży również
1153 VII, | sprawiedliwość zatrzymuje się w kręgu dóbr przedmiotowych
1154 VII, | ludzie spotykają się ze sobą w samym tym dobru, jakim jest
1155 VII, | wzajemne pomiędzy ludźmi w duchu najgłębszego poszanowania
1156 VII, | sprawiedliwości. Musi ona w każdym zasięgu międzyludzkich
1157 VII, | jest szczególnie nieodzowna w stosunkach pomiędzy najbliższymi,
1158 VII, | przyjaciółmi, jest nieodzowna w wychowaniu i duszpasterstwie. ~
1159 VII, | zmierzać wszelkie wysiłki w dziedzinie społecznej i
1160 VII, | nie będzie możliwe, jeżeli w naszych koncepcjach i realizacjach
1161 VII, | uzupełnić innym duchem. W tym kierunku prowadzi nas
1162 VII, | ludzkiego” 13 — misję Kościoła w świecie współczesnym upatruje
1163 VII, | współczesnym upatruje właśnie w realizacji tego zadania.
1164 VII, | ludzkim, jeśli nic wprowadzimy w wieloraki zakres stosunków
1165 VII, | Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna miłość
1166 VII, | warunek pojednania — nie tylko w stosunku Boga do człowieka,
1167 VII, | do człowieka, ale także w stosunkach wzajemnych pomiędzy
1168 VII, | bezwzględnej sprawiedliwości, w imię której każdy będzie
1169 VII, | będzie dochodził swych praw w stosunku do drugiego, a
1170 VII, | do drugiego, a drzemiące w człowieku egoizmy różnego
1171 VII, | życie i współżycie ludzi w system ucisku słabszych
1172 VII, | przez silniejszych, albo też w arenę nieustannej walki
1173 VII, | głoszenie i wprowadzenie w życie tajemnicy miłosierdzia
1174 VII, | miłosierdzia objawionej do końca w Jezusie Chrystusie. Tajemnica
1175 VII, | samym siłom działającej w nim trojakiej pożądliwości (
1176 VII, | pożądliwości (por. 1 J 2, 16). To w imię tej właśnie tajemnicy
1177 VII, | siebie dłużnikami, idzie w parze z wezwaniem do tej
1178 VII, | której św. Paweł dał wyraz w zwięzłym wezwaniu: „Jeden
1179 VII, | noście” (Ga 6, 2). Jakaż w tym zawiera się lekcja pokory
1180 VII, | współżycia na każdy dzień i w różnych warunkach naszego
1181 VII, | poniekąd cel przebaczenia. W żadnym miejscu orędzia ewangelicznego
1182 VII, | czy zniewagi wyrządzonej. W każdym wypadku naprawienie
1183 VII, | najpełniej uwydatnia się w przebaczeniu. Ono bowiem
1184 VII, | przebaczenia, spotykają się z sobą w jednym zasadniczym punkcie:
1185 VII, | prawdziwości przebaczenia w życiu i postępowaniu, w
1186 VII, | w życiu i postępowaniu, w wychowaniu i duszpasterstwie.
1187 VII, | miłosierdzia Boga samego objawionej w Jezusie Chrystusie. ~U podstaw
1188 VII, | podstaw posłannictwa Kościoła w tych wszystkich dziedzinach,
1189 VII, | kierunki posłannictwa Kościoła w życiu poszczególnych chrześcijan,
1190 VII, | spełnienie inaczej jak tylko w duchu tego ubóstwa do jakiego
1191 VII, | tym bardziej Bóg „bogaty w miłosierdzie”. ~
1192 VII, (13) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium
1193 VIII, | miłosierdziu Boga objawioną w ukrzyżowanym i zmartwychwstałym
1194 VIII, | ludziom przez ludzi, widząc w tym nieodzowny warunek zabiegów
1195 VIII, | i jutrzejszego. Jednakże w żadnym czasie, w żadnym
1196 VIII, | Jednakże w żadnym czasie, w żadnym okresie dziejów —
1197 VIII, | okresie dziejów — a zwłaszcza w okresie tak przełomowym
1198 VIII, | zarazem powinnością Kościoła w Jezusie Chrystusie. Jest
1199 VIII, | Kościoła wobec Boga, a zarazem w stosunku do ludzi. Im bardziej
1200 VIII, | pewność głosi on i wyznaje w Chrystusie ukrzyżowanym
1201 VIII, | zmartwychwstałym — czyli w tajemnicy paschalnej. Tajemnica
1202 VIII, | paschalnej. Tajemnica ta niesie w sobie najpełniejsze objawienie
1203 VIII, | napięć, które spiętrzyły się w świecie i zaległy pomiędzy
1204 VIII, | znajduje dla niego pokrycia w swojej świadomości, wypranej
1205 VIII, | Kościół wypowiedział to słowo w imieniu nie tylko własnym,
1206 VIII, | tylko własnym, ale także w imieniu wszystkich ludzi
1207 VIII, | co zostało powiedziane w tym dokumencie na temat
1208 VIII, | się i zamieniało się stale w żarliwą modlitwę: w wołanie
1209 VIII, | stale w żarliwą modlitwę: w wołanie o miłosierdzie na
1210 VIII, | potrzeb i zagrożeń człowieka w świecie współczesnym. To
1211 VIII, | znalazła tak bogaty wyraz w Piśmie Świętym, Tradycji
1212 VIII, | Ludu Bożego. Odwołujmy się w nim tak jak prorocy do Boga,
1213 VIII, | choćby nieprawość przeważała w świecie nad uczciwością,
1214 VIII, | jaką objawił nam Chrystus w swym mesjańskim posłannictwie,
1215 VIII, | znalazła swój ostateczny wyraz w Jego krzyżu, w Jego męce
1216 VIII, | ostateczny wyraz w Jego krzyżu, w Jego męce i zmartwychwstaniu!
1217 VIII, | być również matką ludzi w Bogu, wypowie w tej modlitwie
1218 VIII, | matką ludzi w Bogu, wypowie w tej modlitwie całą macierzyńską
1219 VIII, | którą Chrystus zaszczepił w naszych sercach. Jest to
1220 VIII, | por. 1 Kor 4, 7) wołać w tej godzinie dziejów o miłosierdzie
1221 VIII, | wszystkiego, co ludzkie, a co w odczuciu tak bardzo wieli
1222 VIII, | człowieka kazała proklamować w Encyklice Redemptor hominis
1223 VIII, | miłosierną miłość Boga, objawioną w tajemnicy Chrystusa. I każe
1224 VIII, | końca drugiego Tysiąclecia. ~W imię Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego
1225 VIII, | ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w duchu Jego mesjańskiego
1226 VIII, | posłannictwa, które trwa w dziejach ludzkości, podnosimy
1227 VIII, | się owa Miłość, która jest w Ojcu, aby za sprawa Syna
1228 VIII, | Świętego okazała się obecną w naszym współczesnym świecie
1229 VIII, | Soboru Watykańskiego II, w którym słusznie możemy upatrywać
1230 VIII, | Kościoła na miarę epoki, w jakiej wypadło nam żyć,
1231 VIII, | się pełną świadomością, iż w tym dziele nie wolno mu
1232 VIII, | pozwala nam „widzieć” siebie w Chrystusie (por. J 14, 9).
1233 VIII, | większa miara negacji Boga w ludzkim świecie, tym większa
1234 VIII, | ludzkim świecie, tym większa w gruncie rzeczy bliskość
1235 VIII, | tajemnicy, która — ukryta w Bogu przed wiekami — w czasie
1236 VIII, | ukryta w Bogu przed wiekami — w czasie stała się udziałem
1237 VIII, | stała się udziałem człowieka w Jezusie Chrystusie. ~Z moim
1238 VIII, | Apostolskim Błogosławieństwem.~W Rzymie, u Św. Piotra, dnia
1239 VIII, | dnia 30 listopada 1980 r., w pierwszą niedzielę Adwentu,
1240 VIII, | pierwszą niedzielę Adwentu, w trzecim roku mojego Pontyfikatu. ~~
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
1241 Wstep, | nicejsko-konstantynopolitańskim od dwóch Soborów — w Nicei (325 r.) i w Konstantynopolu (
1242 Wstep, | Soborów — w Nicei (325 r.) i w Konstantynopolu (381 r.) —
1243 Wstep, | jak głosi i obiecuje Jezus w dniu uroczystego żydowskiego
1244 Wstep, | mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7, 39). Symbol
1245 Wstep, | wody, wyraziło się również w rozmowie z Samarytanką,
1246 Wstep, | wytryskującej ku życiu wiecznemu”1. W rozmowie zaś z Nikodemem
1247 Wstep, | od początku głosi wiarę w Ducha Świętego, jako Ożywiciela,
1248 Wstep, | się ludziom, zaszczepiając w nich zadatek życia wiecznego. ~
1249 Wstep, | być odnawiana i pogłębiana w świadomości Ludu Bożego.
1250 Wstep, | świadomości Ludu Bożego. W ostatnim stuleciu dokonało
1251 Wstep, | Świętemu, do Piusa XII, który w encyklice Mystici Corporis (
1252 Wstep, | życiodajnej zasady Kościoła w którym działa On w jedności
1253 Wstep, | Kościoła w którym działa On w jedności z Głową Ciała Mistycznego,
1254 Wstep, | soborowego”3. ~Jesteśmy więc w naszej epoce na nowo wezwani
1255 Wstep, | obchodzona równocześnie w Konstantynopolu i w Rzymie
1256 Wstep, | równocześnie w Konstantynopolu i w Rzymie w uroczystość Zielonych
1257 Wstep, | Konstantynopolu i w Rzymie w uroczystość Zielonych Świąt
1258 Wstep, | Paweł dał szczególny wyraz w słowach używanych często
1259 Wstep, | Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą
1260 Wstep, | zbawienia, jakie dokonuje się w Synu posłanym na świat przez
1261 Wstep, | Boską, która znajduje się w centrum wiary chrześcijańskiej
1262 Wstep, | i mocą odnowy Kościoła4. W ten sposób została ona zaczerpnięta
1263 Wstep, | Kościele — a zarazem o Kościele w świecie — wzywa nas do tego,
1264 Wstep, | abyśmy na nowo wnikali w trynitarną tajemnicę Boga
1265 Wstep, | Ojca — przez Chrystusa — w Duchu Świętym. ~W ten sposób
1266 Wstep, | Chrystusa — w Duchu Świętym. ~W ten sposób Kościół daje
1267 Wstep, | pragnienia, które odczytuje w sercach ludzi współczesnych,
1268 Wstep, | potrzeba nowego odkrycia Boga w Jego nadprzyrodzonej rzeczywistości
1269 Wstep, | potrzeba oddawania Mu czci „w Duchu i prawdzie” (por.
1270 Wstep, | 24); nadzieja znalezienia w Nim tajemnicy miłości i
1271 Wstep, | wielkiego Jubileuszu — który w swoim czasie zostanie ogłoszony —
1272 1, | Jezus przemówił do nich w takich słowach: „A o cokolwiek
1273 1, | cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby
1274 1, | Ojciec był otoczony chwałą w Synu (...). Ja zaś będę
1275 1, | Nowiny zbawienia kontynuować w świecie przez Kościół. O
1276 1, | mówi Chrystus kilkakrotnie w czasie tej samej rozmowy
1277 1, | Apostołów, zgromadzonych w Wieczerniku, do swego odejścia
1278 1, | odwoływać, znajdują się w zapisie Ewangelii Janowej.
1279 1, | Świętego, która nigdzie może w Piśmie Świętym nie znajduje
1280 1, | Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego
1281 1, | to znaczy nie tylko, że w sobie właściwy sposób będzie
1282 1, | Duch Święty sprawi więc, że w Kościele trwać będzie zawsze
1283 1, | 5. W przekazywaniu Dobrej Nowiny
1284 1, | Duchem Świętym. Oto, co w dalszym ciągu mówi Chrystus: „
1285 1, | będzie świadczył o Mnie”. W świadectwie Ducha Prawdy
1286 1, | wiernym przekazie objawienia w nauce i pismach Apostołów6,
1287 1, | zapewnia mu ludzki wyraz w Kościele i w dziejach ludzkości. ~
1288 1, | ludzki wyraz w Kościele i w dziejach ludzkości. ~
1289 1, (6) | które są zawarte i wyrażone w Piśmie Świętym, spisane
1290 1, (6) | czytane i interpretowane w tym samym Duchu, w jakim
1291 1, (6) | interpretowane w tym samym Duchu, w jakim zostało napisane”:
1292 1, | Janowego, który pozostaje w bliskim związku treściowym
1293 1, | przyszłe” (J 16, 12 n.). ~W poprzednich słowach Chrystusa,
1294 1, | doprowadzenie do całej prawdy” w związku z tym, czego Apostołowie „
1295 1, | już tak bardzo bliska. ~W dalszym ciągu jednakże owo „
1296 1, | się nieodzowne nie tylko w związku z samym scandalum
1297 1, | scandalum Crucis, ale także w związku ze wszystkim, co
1298 1, | właściwie wprowadza człowieka w rzeczywistość objawionej
1299 1, | prawdy” dokonuje się więc w wierze i poprzez wiarę,
1300 1, | i owocem Jego działania w człowieku. Duch Święty ma
1301 1, | Krzyża i Zmartwychwstania W dalszej perspektywie odnosi
1302 1, | owocnie wyznawać działającą w dziejach człowieka Boską
1303 1, | Chrystusem zachodzi zatem w ekonomii zbawienia najściślejsza
1304 1, | gdyż On, Duch Prawdy działa w dziejach człowieka jako „
1305 1, | z Nazaretu. Dzięki temu, w Duchu Świętym-Paraklecie,
1306 1, | Świętym-Paraklecie, który w tajemnicy i działalności
1307 1, | wam objawi” (J 16, 14). W tych słowach zostaje raz
1308 1, | Boga, jakie dokonało się w Chrystusie i zostało poświadczone
1309 1, | utrwalając i rozwijając w dziejach zbawcze jej owoce,
1310 1, | i wam objawi”. Aby zaś, w związku z owym „weźmie”,
1311 1, | samo czerpał z „Ojcowego”. ~W świetle więc owego „weźmie”
1312 1, | wypowiedziane przez Chrystusa w Wieczerniku przed Paschą,
1313 1, | Duch Święty wymieniani są w nim wyraźnie jako Osoby,
1314 1, | On”, równocześnie zaś, w całym tym pożegnalnym przemówieniu
1315 1, | Ojciec „posyła” Ducha w imię Syna (J 14, 26), Duch „
1316 1, | Ducha-Pocieszyciela (J 14, 16) — ale też, w związku ze swoim odejściem
1317 1, | zostaje posłany przez Ojca w mocy odkupienia dokonanego
1318 1, | dokonanego przez Chrystusa — i w tym znaczeniu Duch Święty
1319 1, | natomiast zapowiedź zawarta w tekście św. Jana wyraźnie
1320 1, | Krzyż: przyjdzie nie tylko w następstwie, ale za sprawą
1321 1, | nauczajcie wszystkie narody”, a w poleceniu tym zawarta jest
1322 1, | chrztu: „udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha
1323 1, | Trójcy. Mowę pożegnalną w Wieczerniku można odczytać
1324 1, | tej trynitarnej formuły, w której wyraża się życiodajna
1325 1, | który sprawia uczestnictwo w życiu Trójjedynego Boga,
1326 1, | uzdolniony” do uczestniczenia w niewypowiedzianym życiu
1327 1, | 10. W swoim życiu wewnętrznym
1328 1, | stworzony. Można powiedzieć, iż w Duchu Świętym życie wewnętrzne
1329 1, | pogłębienie pojęcia Osoby w Bogu, które możemy poznać
1330 1, | Święty, jako współistotny w Bóstwie Ojcu i Synowi, jest
1331 1, | miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha
1332 1 | Zbawcze udzielanie się Boga w Duchu Świętym ~
1333 1, | Przemówienie pożegnalne Chrystusa w czasie wieczerzy paschalnej
1334 1, | wieczerzy paschalnej pozostaje w szczególnym związku z tym „
1335 1, | Świętego. Oto odsłania się w zapisie Janowej Ewangelii
1336 1, | tajemnicy Odkupienia świata w Jezusie Chrystusie. Odkupienie
1337 1, | Odkupienie spełnione przez Syna w wymiarach ziemskiej historii
1338 1, | historii człowieka — spełnione w Jego „odejściu” przez Krzyż
1339 1, | Zmartwychwstanie — zostaje równocześnie w całej swojej zbawczej mocy
1340 1, | zbawczego udzielania się Boga w Duchu Świętym. ~
1341 1, | 12. Jest to nowy początek w odniesieniu do pierwszego
1342 1, | stworzenia. Oto czytamy w pierwszych zaraz wersetach
1343 1, | również obecność Ducha Bożego w stworzeniu: czyli początek
1344 1, | mówiąc o sobie, sugeruje już w jakiś sposób tajemnicę trynitarną:
1345 1, | trynitarną: obecność Trójcy w dziele stworzenia człowieka?
1346 1, | odkryć jej oddźwięk również w tych słowach. W każdym razie
1347 1, | również w tych słowach. W każdym razie kontekst Księgi
1348 1, | Rodzaju pozwala nam dostrzec w stworzeniu człowieka sam
1349 1, | Chrystusa, wypowiedziane w czasie mowy pożegnalnej
1350 1, | czasie mowy pożegnalnej w Wieczerniku, należy odczytać
1351 1, | Wieczerniku, należy odczytać w odniesieniu do tak odległego,
1352 1, | zbawczego udzielania się: Boga w Duchu Świętym z tajemnicą
1353 1, | przeciwieństwem obecności Ducha Bożego w stworzeniu, nade wszystko
1354 1, | aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia (...)” —
1355 1, | 14. Dlatego Chrystus w Wieczerniku mówi: „Pożyteczne
1356 1, | ma moc Odkupienia Bożego w stworzeniu: nowy początek
1357 1, | udzielania się Boga człowiekowi w Duchu Świętym. Na dowód
1358 1, | napisze apostoł Paweł w Liście do Galatów (Ga 4,
1359 1, | będą o tym Apostołowie, a w szczególności Paweł z Tarsu (
1360 1, | 6; Flp 1, 19; Rz 8, 11). W posłaniu tego Ducha „do
1361 1, | stworzenie”, jak czytamy w Liście do Rzymian. ~Duch
1362 1, | ten miał osiągnąć szczyt w męce i śmierci w dniu Wielkiego
1363 1, | szczyt w męce i śmierci w dniu Wielkiego Piątku, to
1364 1, | to z kolei „smutek ten w radość się obróci” (por.
1365 1, | Chrystus bowiem włączy w swe odkupieńcze „odejście”
1366 1, | jest udziałem apostołów w ramach „odejścia” ich Mistrza,
1367 1, | sprawiającego Odkupienie w mocy całej paschalnej tajemnicy
1368 1, | pozostać z Kościołem i w Kościele, a poprzez Kościół —
1369 1, | Kościele, a poprzez Kościół — w świecie. ~W ten sposób urzeczywistnia
1370 1, | poprzez Kościół — w świecie. ~W ten sposób urzeczywistnia
1371 1, | udzielania się Trójjedynego Boga w Duchu Świętym za sprawą
1372 1, | czyli „Pomazaniec”, a w historii zbawienia znaczy „
1373 1, | tradycją, Szymon Piotr powie w domu Korneliusza: „Wiecie,
1374 1, | Wiecie, co się działo w całej Judei (...) po chrzcie,
1375 1, | jego korzeni.~I spocznie w niej Duch Pański, ~duch
1376 1, | Pańskiej.~Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej” (Iz 11,
1377 1, | Oczywiście, że nie można w tym wypadku mówić jeszcze
1378 1, | objawienie Ducha Świętego w jedności tajemnicy trynitarnej,
1379 1, | trynitarnej, jakie nastąpi w Nowym Przymierzu. ~
1380 1, | udzielania Ducha stało się w Starym Przymierzu namaszczenie.
1381 1, | którzy bywali namaszczani w Starym Przymierzu, jest
1382 1, | samego. Jest Pomazańcem w znaczeniu posiadania pełni
1383 1, | On też ma pośredniczyć w udzielaniu tego Ducha całemu
1384 1, | podtrzymuję, ~Wybrany mój, w którym mam upodobanie.~Sprawiłem,
1385 1, | Sługa Jahwe jest objawiony w Księdze Izajasza jako prawdziwy
1386 1, | moje, które włożyłem ci w usta,~nie zejdą z twych
1387 1, | domagają się, aby je odczytywać w świetle Ewangelii — jak
1388 1, | światłu, jakie zawarte jest w starotestamentowych tekstach.
1389 1, | jako Tego, który przychodzi w Duchu Świętym, jako posiadającego
1390 1, | posiadającego pełnię tego Ducha w sobie — i równocześnie dla
1391 1, | spoczywał Duch Święty”, w chwili ofiarowania Jezusa
1392 1, | chwili ofiarowania Jezusa w świątyni, gdy dostrzegł
1393 1, | świątyni, gdy dostrzegł w Nim „zbawienie przygotowane
1394 1, | Łk 1, 35), gdy rozważała w swym sercu „tajemnice” Mesjasza,
1395 1, | decyzji lub wyboru. Chociaż w świetle tekstów Izajaszowych
1396 1, | Mesjasza, Sługi Jahwe, zawiera w sobie działanie Ducha poprzez
1397 1, | które zostaną objawione w Nowym Przymierzu. Zarówno
1398 1, | Zarówno u Izajasza, jak i w całym Starym testamencie
1399 1, | całkowicie ukryta: utajona w objawieniu jedynego Boga
1400 1, | jedynego Boga i ukryta również w zapowiedzi przyszłego Mesjasza. ~
1401 1, | tej zapowiedzi, zawartej w słowach Izajasza, u początku
1402 1, | mesjańskiej. Stanie się to w tym samym Nazarecie, w którym
1403 1, | to w tym samym Nazarecie, w którym spędził trzydzieści
1404 1, | spędził trzydzieści lat życia w domu Józefa, cieśli, przy
1405 1, | swej dziewiczej Matki. W dniu, w którym mógł już
1406 1, | dziewiczej Matki. W dniu, w którym mógł już przemawiać
1407 1, | którym mógł już przemawiać w synagodze, rozwinął Księgę
1408 1, | 4, 16-21; Iz 61, 1 n.). W ten sposób wyznał i zarazem
1409 1, | Mesjaszem, czyli Chrystusem, w którym mieszka Duch Święty
1410 1, | udzielania się Boga ludzkości w Duchu Świętym.” ~ ~
1411 1 | z Nazaretu, „wyniesiony” w Duchu Świętym ~
1412 1, | 19. Chociaż w rodzinnym Nazarecie Jezus
1413 1, | mesjańskie Jego posłannictwo w Duchu Świętym zostało objawione
1414 1, | Tego, który „przychodzi” w Duchu Świętym, ale zarazem
1415 1, | jeszcze pełniej objawi Jezus w Wieczerniku. Jan pozostaje
1416 1, | przyszłości, podczas gdy w nauczaniu Janowym. nad Jordanem
1417 1, | Równocześnie wyznaje wiarę w odkupicielskie posłannictwo
1418 1, | ziomków, zostaje wyniesiony w oczach Izraela jako Mesjasz,
1419 1, | Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej niby gołębica” (
1420 1, | jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie»” (
1421 1, | wyniesieniu Chrystusa przy chrzcie w Jordanie świadczy równocześnie
1422 1, | posłannictwa Sługi Jahwe. W świetle teofanii, jaka miała
1423 1, | miała miejsce podczas chrztu w Jordanie, to wyniesienie
1424 1, | cała działalność odbywa się w aktywnej obecności Ducha
1425 1, | dojdziemy do mowy pożegnalnej w Wieczerniku, odnajdujemy
1426 1, | owocach swego posłannictwa. „W tej właśnie chwili — czytamy —
1427 1, | czytamy — Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «
1428 1, | określa jako „rozradowanie się w Duchu Świętym”. ~Owo rozradowanie
1429 1, | Ojca i Syna, zjednoczonych w Duchu Świętym Jezus mówi
1430 1, | pełni Ducha, która jest w Nim i przenika Jego serce.
1431 1, | Stąd owo „rozradowanie się w Duchu Świętym”. Zjednoczenie
1432 1, | Świętym, którego jest On w pełni świadom, wyrażę się
1433 1, | pełni świadom, wyrażę się w tym „rozradowaniu” i w ten
1434 1, | się w tym „rozradowaniu” i w ten sposób jego ukryte Źródło
1435 1, | Syna Bożego, pozostającego w istotowej jedności Bóstwa
1436 1, | Bóstwa z Duchem Świętym. ~W tym wspaniałym wyznaniu
1437 1, | pożegnalnej mowy Chrystusa w Wieczerniku. Jezus z Nazaretu, „
1438 1, | z Nazaretu, „wyniesiony” w Duchu Świętym, podczas tej
1439 1, | przede wszystkim „objawia”. W Starym Testamencie, poczynając
1440 1, | tchnienie życiodajne”. W Księdze Izajasza został
1441 1, | Izajaszowa przyoblekła się w konkretny kształt: Jezus
1442 1, | jest Tym, który przychodzi w Duchu Świętym i przynosi
1443 1, | Świętym” (Mt 3, 11; Łk 3, 16). W Ewangelii św. Łukasza to
1444 1, | potwierdzone i ubogacone. ~W świetle tego, co Jezus mówi
1445 1, | Jezus mówi o Duchu Świętym w czasie mowy pożegnalnej
1446 1, | czasie mowy pożegnalnej w Wieczerniku, zostaje On
1447 1, | Wieczerniku, zostaje On objawiony w nowy i pełniejszy sposób.
1448 1, | swoje ostateczne źródło w Ojcu: „Wszystko, co ma Ojciec,
1449 1, | przyjdzie” bezpośrednio w nowej misji, aby dopełnić
1450 1, | aby dopełnić dzieła Syna. W ten sposób On to doprowadzi
1451 1, | jest Darem, dokonuje się w tym właśnie momencie. Wydarzenia
1452 1, | Trójjedynego Boga ludzkości w Duchu Świętym za sprawą
1453 1, | Jednorodzonego dał” (J 3, 16). Już w „daniu” Syna, w darze z
1454 1, | 16). Już w „daniu” Syna, w darze z Syna wyraża się
1455 1, | niewyczerpanym źródłem obdarowywania. W darze z Syna dopełnia się
1456 1, | Miłości: Duch Święty, który w nieprzeniknionych głębiach
1457 1, | poprzez tajemnicę paschalną, w nowy sposób zostaje dany
1458 1, | to swój definitywny wyraz w dniu Zmartwychwstania. W
1459 1, | w dniu Zmartwychwstania. W tym dniu Jezus z Nazaretu, „
1460 1, | wyniesienie” Chrystusa w Duchu Świętym osiąga w Zmartwychwstaniu
1461 1, | Chrystusa w Duchu Świętym osiąga w Zmartwychwstaniu swój zenit.
1462 1, | moc, której źródła biją w niezgłębionej komunii trynitarnej,
1463 1, | objawia się przede wszystkim w tym, że Chrystus zmartwychwstały
1464 1, | obietnicę daną Apostołom w słowach: „jeżeli odejdę,
1465 1, | zwłaszcza gdy odczytamy je w odniesieniu do słów wypowiedzianych
1466 1, | do słów wypowiedzianych w tymże samym Wieczerniku,
1467 1, | progu wydarzeń paschalnych. W tej chwili wydarzenia paschalne:
1468 1, | tą mocą, o jakiej czytam w Liście do Rzymian (por.
1469 1, | radością zebranych: „smutek ich w radość się obraca” (por.
1470 1, | podaje im tego Ducha jakby w ranach swojego ukrzyżowania
1471 1, | Świętego a posłannictwem Syna w dziele Odkupienia. Posłannictwo
1472 1, | wyczerpuje się” niejako w Odkupieniu. Posłannictwo
1473 1, | 15). Odkupienie zostaje w całości dokonane przez Syna
1474 1, | który przyszedł i działał w mocy Ducha Świętego, składając
1475 1, | to jest stale dokonywane w sercach i sumieniach ludzkich —
1476 1, | sumieniach ludzkich — dokonywane w dziejach świata — przez
1477 1, | J 17, 4), zesłany został w dzień Zielonych Świąt Duch
1478 1, | ustawicznie uświęcał, i aby w ten sposób wierzący mieli
1479 1, | wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca (
1480 1, | śmiertelne ich ciała wskrzesi w Chrystusie (por. Rz 8, 10-
1481 1, | por. Rz 8, 10-11)”10. ~W ten sposób Sobór Watykański
1482 1, | mówi o narodzinach Kościoła w dniu Pięćdziesiątnicy. Wydarzenie
1483 1, | ujawnienie tego, co dokonało się w tymże samym Wieczerniku
1484 1, | tymże samym Wieczerniku już w niedzielę wielkanocną. Chrystus
1485 1, | wówczas zostało dokonane w ukryciu Wieczernika „przy
1486 1, | zamkniętych” — to z kolei, w dniu Pięćdziesiątnicy, zostaje
1487 1, | pielgrzymów zgromadzonych w Jerozolimie z okazji święta,
1488 1, | świadectwo o Chrystusie w mocy Ducha Świętego. W ten
1489 1, | Chrystusie w mocy Ducha Świętego. W ten sposób wypełnia się
1490 1, | J 15, 26 n.). ~Czytamy w innym dokumencie Vaticanum
1491 1, | Chrystus został uwielbiony. W dniu jednak Zielonych Świąt
1492 1, | Apostołów, zgromadzonych w jerozolimskim Wieczerniku
1493 1, | się Kościoła. Mówią o tym w wielkiej obfitości i w wielu
1494 1, | tym w wielkiej obfitości i w wielu miejscach Dzieje Apostolskie.
1495 1, | mężni. To właśnie sprawił w nich Duch Święty i nieustannie
1496 1, | Święty i nieustannie sprawia w Kościele poprzez ich następców.
1497 1, | rąk swym pomocnikom, jest w dalszym ciągu przekazywana
1498 1, | dalszym ciągu przekazywana w konsekracji biskupiej. Biskupi
1499 1, | biskupiej. Biskupi następnie w sakramencie kapłaństwa czynią
1500 1, | odrodzeni z wody i Ducha; w ten sposób, można powiedzieć,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5500 | 5501-6000 | 6001-6500 | 6501-7000 | 7001-7500 | 7501-8000 | 8001-8500 | 8501-9000 | 9001-9500 | 9501-10000 | 10001-10397 |