Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
1 III, (4) | niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby
2 IV, | marnotrawstwem i grzechem syna. ~Ten syn, który otrzymuje
3 IV, | sięga analogia marnotrawnego syna. Ten syn „gdy wszystko wydał (...)
4 IV, | od tych dóbr była godność syna w domu ojca. Sytuacja, w
5 IV, | przyjęcie — lecz nie na prawach syna, ale najemnika — zewnętrznie
6 IV, | iż w centrum świadomości syna marnotrawnego znalazło się
7 IV, | która wynikała ze stosunku syna do ojca. I z tak podjętą
8 IV, | poczuciu pozbawiło go godności syna, nie mogło być obojętne
9 IV, | chodziło w końcu o własnego syna. Tego zaś stosunku żaden
10 IV, | stanu duszy marnotrawnego syna pozwala nam z podobną precyzją
11 IV, | zarazem. Ojciec marnotrawnego syna jest wierny swojemu ojcostwu,
12 IV, | którą obdarzał go jako syna. Ta wierność wyraża się
13 IV, | wracającego do domu marnotrawnego syna, „wzruszył się głęboko,
14 IV, | tłumaczy jego szczodrość wobec syna, która tak oburzyła starszego
15 IV, | dobro człowieczeństwa jego syna. Wprawdzie zmarnował majątek,
16 IV, | ojciec wypowiada do starszego syna: „trzeba się weselić i cieszyć
17 IV, | sama radość, jak w wypadku syna marnotrawnego. Owa ojcowska
18 IV, | człowieczeństwie utraconego syna, na jego godności. Radosne
19 IV, | powiedzieć, że miłość do syna, która wynika z samej istoty
20 IV, | ojca na troskę o godność syna. Troska ta jest miarą jego
21 IV, | w wypadku marnotrawnego syna powrót do prawdy o sobie
22 V, | przed wstrząsającą ofiarą Syna, aby uczynić zadość wierności
23 V, | cierpienie: „własnego swego Syna Bóg nie oszczędził”, ale „
24 V, | tym, że Ojciec własnego Syna nie oszczędził, ale uczynił
25 V, | miłości: z miłości Ojca i Syna, i całkowicie owocuje w
26 V, | własnym życiu Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ten bowiem,
27 V, | wybrania człowieka do godności syna Bożego przybrania wyrasta
28 V, | Chrystusa, Jednorodzonego Syna, który jako „Bóg z Boga
29 V, | również i w tym uwielbieniu Syna Bożego pozostaje nadal krzyż
30 V, | człowieka w świecie — „że Syna swojego Jednorodzonego dał,
31 V, | wieczne” (J 3, 16). Uwierzyć w Syna ukrzyżowanego, to znaczy „
32 V, | mocy tego zła wobec samego Syna Człowieczego: wobec Tego,
33 V, | wobec swojego własnego Syna, wobec Ukrzyżowanego. ~Właśnie
34 V, | niezgłębionej jedności Ojca, Syna i Ducha Świętego, w której
35 V, | ściśle związana z krzyżem Jej Syna, u którego stóp wypadło
36 V, | Kalwarii poprzez śmierć Jej Syna wraz z ofiarą macierzyńskiego
37 V, | wszystko u stóp krzyża swojego Syna. Mówią o Niej wreszcie jako
38 V, | mesjańskim posłannictwie swojego Syna, w szczególny sposób została
39 V, | miłości opiekuje się braćmi Syna swego, pielgrzymującymi
40 VII | jakie w momencie Wcielenia Syna Bożego odezwały się w Maryjnym
41 VII, | mesjańskiego posłannictwa Syna Człowieczego. ~Kościół żyje
42 VII, | który Bóg tak umiłował, „że Syna swego Jednorodzonego dał” (
43 VII, | niewysłowionej wartości ofiary Syna. Żaden grzech ludzki nie
44 VII, | zmartwychwstania swojego Syna. Nawrócenie do Boga jest
45 VIII, | jest w Ojcu, aby za sprawa Syna i Duch Świętego okazała
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
46 Wstep, | Świętym, który od Ojca i Syna pochodzi; który z Ojcem
47 1 | Część I - Duch Ojca i Syna dany Kościołowi ~ ~
48 1, | perspektyw tajemnicy Ojca, Syna i Ducha Świętego, która
49 1, | jakie łączą wzajemnie Ojca, Syna i Parakleta. Tak więc „Duch
50 1, | Ojciec „posyła” Ducha w imię Syna (J 14, 26), Duch „świadczy”
51 1, | ojcostwa, podobnie jak posłał Syna (por. J 3, 16 n. 34; 6,
52 1, | zostaje posłany również przez Syna: „poślę Go do was”. ~Należy
53 1, | im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,
54 1, | Święty jako Duch Ojca i Syna, dlatego „przenika głębokości
55 1, | Jednością komunii Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to „
56 1, | Odkupienie spełnione przez Syna w wymiarach ziemskiej historii
57 1, | wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: „Abba,
58 1, | Jest równocześnie Duchem Syna: jest Duchem Jezusa Chrystusa,
59 1, | rodzaj objawienia Ojca i Syna, zjednoczonych w Duchu Świętym
60 1, | przez to jednością Ojca i Syna. Niemniej to, co mówi o
61 1, | człowieczeństwo przynależy do Osoby Syna Bożego, pozostającego w
62 1, | został posłany jako dar dla Syna, który stał się człowiekiem,
63 1, | misji, aby dopełnić dzieła Syna. W ten sposób On to doprowadzi
64 1, | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (
65 1, | J 3, 16). Już w „daniu” Syna, w darze z Syna wyraża się
66 1, | daniu” Syna, w darze z Syna wyraża się najgłębsza istota
67 1, | obdarowywania. W darze z Syna dopełnia się objawienie
68 1, | jest Osobą-Darem za sprawą Syna, czyli poprzez tajemnicę
69 1, | więź pomiędzy posłaniem Syna a posłaniem Ducha Świętego.
70 1, | Świętego a posłannictwem Syna w dziele Odkupienia. Posłannictwo
71 1, | Odkupienia. Posłannictwo Syna „wyczerpuje się” niejako
72 1, | w całości dokonane przez Syna jako Pomazańca, który przyszedł
73 2, | okaże Mu Ojciec, otaczając Syna swego chwałą zmartwychwstania
74 2, | Święty, który podejmuje od Syna dzieło odkupienia świata,
75 2, | mesjańskie posłannictwo Syna Człowieczego, skazując go
76 2, | dopuścić: zabójstwa Jezusa, Syna Bożego, współistotnego Ojcu!
77 2, | właśnie jest Miłością Ojca i Syna, ponieważ On jest Darem —
78 2, | który jest Miłością Ojca i Syna? ~
79 2, | niezgłębionym życiu Ojca, Syna i Ducha Świętego, temu odrzuceniu
80 2, | grzechu”, jest Miłością Ojca i Syna, a jako Miłość jest Darem
81 2, | Niego, w jedności Ojca i Syna, rodzi się owa zbawcza ekonomia,
82 2, | Ducha wiecznego”. W ofierze Syna Człowieczego Duch Święty
83 2, | tym absolutnym samooddaniu Syna Człowieczego, aby przemienić
84 2, | skierowuje On ofiarę własną Syna do Ojca, wprowadzając ją
85 2, | Miłości, która jednoczy Syna z Ojcem w trynitarnej komunii.
86 2, | potwierdzone posłannictwem Syna Człowieczego jako Mesjasza,
87 2, | Odkupienia, dokonanego przez Krew Syna Człowieczego. Wszak List
88 2, | wypełnia się posłannictwo Syna i Ducha Świętego. Duch Święty „
89 2, | który jest Duchem Ojca i Syna — który „przekonywa świat
90 3, | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał,
91 3, | pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty (...),
92 3, | w Niej poczęto. Porodzi Syna, któremu nadasz imię. Jezus,
93 3, | wysyła do serc naszych Ducha Syna swego” (por. Ga 4, 6; Rz
94 3, | stali na wzór obrazu Jego syna” (Rz 8, 29). U początku
95 3, | jest Duchem. Bóg „zesłał Syna swego w ciele podobnym do
96 3, | jaśniejsza w tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. On to w „pełni czasów”,
97 3, | strony rytm posłannictwa Syna, który przyszedł na świat,
98 3, | Chrystusa. Za sprawą „odejścia” Syna przyszedł Duch Święty i
99 3, | obecna w tajemnicy swojego Syna. Wyraz tego znajdujemy w
100 3, | zacieniona (...) zrodziła (...) syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym
101 Zakon, | stworzonym. Jest to Duch Ojca i Syna: tak jak Ojciec i Syn jest
102 Zakon, | który jest Miłością Ojca i Syna, i pomimo narastających
103 Zakon, | aby On, jako Duch Ojca i Syna, obdarzył nas wszystkich
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
104 I, 13 | bezgraniczne oddanie swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny
105 I, 16 | nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi
106 I, 17 | posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna inapełnieni Duchem Świętym,
107 I, 18 | wypływa z faktu, że Ciało Syna Bożego, pozostawione jako
108 II, 23 | i nierozłączne działanie Syna i Ducha Świętego, które
109 VI, 54 | zaufajcie słowu mojego Syna. On, który mógł przemienić
110 VI, 55 | zwiastowaniu Maryja poczęła Syna Bożego również w fizycznej
111 VI, 56 | przepowiedziany dramat ukrzyżowania Syna i w jakimś sensie zostało
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
112 Wprow, 1, | umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (
113 Wprow, 2, | w odkupieńcze wcielenie Syna Bożego i przynagla Kościół,
114 I, 5, | Paschalnej), skoro «Bóg Syna swego Jednorodzonego dał»,
115 I, 5, | jesteśmy pogrążeni, niż wiara w Syna Bożego, który stał się człowiekiem
116 II, 4 | stali na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 28-29): chwała Boża
117 II, 4, | na świat w ludzkim ciele Syna Bożego: „On jest obrazem
118 II, 4, | stali na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 29). Tylko w ten
119 II, 5, | 3). Poznać Boga i Jego Syna znaczy przyjąć tajemnicę
120 II, 5, | tajemnicę komunii miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego we własnym
121 II, 8, | odkupieńcza moc obecności Syna Bożego wśród ludzi. „Natychmiast —
122 II, 11, | 39). Tak więc tożsamość Syna Bożego objawia się w chwili
123 III, 8, | gdy zostanie przybrany za syna przez Boga wszechświata,
124 Zak, 0, | rozpoczyna się wędrówka Syna Bożego po ziemi — wędrówka,
125 Zak, 1, | ma przyjąć i zrodzić jako syna każdego człowieka, który
126 Zak, 1, | niego odkupieńczą miłość Syna: „Kiedy więc Jezus ujrzał
127 Zak, 2, | Matce. Aby uchronić życie Syna przed tymi, którzy się Go
128 Zak, 3, | ze śmiercią. Ukazując nam Syna, zapewnia nas, że w Nim
129 Zak, 3, | wszyscy wierzący w Twojego Syna~potrafili otwarcie i z miłością
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
130 I, 1, | sposób ostateczny przez swego Syna Jezusa Chrystusa (por. 1
131 I, 1, | fakt, że dzięki wcieleniu Syna Bożego już od tej chwili
132 I, 1, | czasach przemówił do nas przez Syna (por. Hbr 1, 1-2). Zesłał
133 I, 1, | Hbr 1, 1-2). Zesłał bowiem Syna swego, czyli Słowo odwieczne,
134 I, 1, | się porozumieć. Wcielenie Syna Bożego pozwala nam zobaczyć
135 II, 2, | Koryntian. Ukrzyżowanie Syna Bożego jest wydarzeniem
136 IV, 1, | to znaczy jest poznaniem Syna Bożego»36. Według Aleksandryjczyka
137 VII, 2, | nad tajemnicą Wcielenia Syna Bożego, a więc nad tym,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
138 I, 1 | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał,
139 I, 1 | dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1, 1 n.), przez Syna-Słowo,
140 II, 2 | Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (
141 II, 3 | w Sercu Jednorodzonego Syna, ażeby mogło ono stawać
142 II, 4 | Wielkanocnej), skoro Bóg „Syna swego Jednorodzonego dał”,
143 IV, 1 | być świadomy tej godności syna Bożego przybrania, jaką
144 IV, 3 | bezgraniczne oddanie swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny
145 IV, 5 | umiłowanego Ucznia jako syna (por. J 19, 26). Chciał
146 IV, 5 | stale za dziełem własnego Syna i rozprzestrzenia się ku
147 IV, 5 | dziejach ludzkości przez Syna, którego Ojciec dał, „aby
148 IV, 5 | Mistyczne Jej rodzonego Syna. Ufam, że poprzez taką modlitwę
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
149 Wprow, 0, | pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty,
150 Wprow, 0, | wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba,
151 Wprow, 0, | miłość Ojca, posłannictwo Syna, dar Ducha Świętego, Niewiastę,
152 Wprow, 0, | w którym Ojciec posłał Syna swego, „aby każdy, kto w
153 Wprow, 0, (2)| kontekście, jest to przyjście Syna Bożego, które wyjawia, że
154 Wprow, 0, | Chrystusa — współistotnego Ojcu Syna Bożego9. „Syn Boży (...)
155 Wprow, 0, | Bogurodzicy: doznając u boku Syna uwielbienia w niebie, Maryja
156 Wprow, 0, | to dlatego, że „zrodziła Syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym
157 I, 1, | która pocznie i zrodzi Syna, którego imię będzie Emmanuel (...)” —
158 I, 1, | czasu”, kiedy Bóg ześle „Syna swego, zrodzonego z niewiasty, (...)
159 I, 1, | przybrane synostwo”. Przyjście Syna Bożego na świat jest wydarzeniem,
160 I, 1, | jednoczy współistotnego Syna z Ojcem w Duchu Świętym.
161 I, 1, | wybrał” na Rodzicielkę swego Syna we Wcieleniu — a wraz z
162 I, 1, | wybrania Maryi na Matkę Syna Bożego. Równocześnie pełnia
163 I, 1, | Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.
164 I, 1, | dokonuje. „Jest Rodzicielką. Syna Bożego, a przez to najbardziej
165 I, 1, | św. Bernarda: „Córo Twego Syna” 27. A ponieważ to „nowe
166 I, 1, | jaka odpowiada miłości Syna do Matki, a więc godności
167 I, 1, | protoewangelii, zwycięstwo Syna niewiasty nie dokona się
168 I, 2, | wieku mocą Bożą poczęła syna z męża Zachariasza: „krewna
169 I, 2, | poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu
170 I, 2, | Oto poczniesz i porodzisz Syna” (Łk 1, 31). Maryja, przyjmując
171 I, 2, | pełna zbieżność ze słowami Syna, który według Listu do Hebrajczyków
172 I, 2, | zależało — spełnienie woli Syna. ~Wypowiedziała to fiat
173 I, 2, | Pańską, osobie i dziełu swego Syna” 34. Syna tego zaś — jak
174 I, 2, | i dziełu swego Syna” 34. Syna tego zaś — jak uczą Ojcowie
175 I, 2, | i Zachariasza jako Matka Syna Bożego. I Elżbieta czyni
176 I, 2, | Świętego, stanie się Matką Syna Bożego zgodnie z objawieniem
177 I, 2, | wielki czy to imieniem „Syna Najwyższego”, czy też przejęciem
178 I, 2, | gospodzie”, urodziła swego Syna w stajni i „położyła Go
179 I, 2, | Przecież: „nikt nie zna Syna, tylko Ojciec” (Mt 11, 27). ~
180 I, 2, | Jakże więc Maryja może „znać Syna”? Z pewnością nie zna Go
181 I, 2, | Matka z tą prawdą swego Syna obcuje tylko w wierze i
182 I, 2, | uważany przez ludzi za „syna cieśli” (por. Mt 13, 55). ~
183 I, 2, | Mt 13, 55). ~Matka tego Syna, pamiętna wszystkich słów
184 I, 2, | obcuje z tajemnicą swego Syna i idzie naprzód w swojej
185 I, 2, | świadomość, że „tylko Ojciec zna Syna” (por. Mt 11, 27), a nawet
186 I, 2, | Znajdując się przy boku Syna, pod dachem jednego domu, „
187 I, 2, | stale pod Krzyżem swego Syna (por. J 19, 25). Sobór stwierdza,
188 I, 2, | Matka uczestniczy w śmierci Syna — a jest to śmierć odkupieńcza.
189 I, 2, | obecna wśród ludzi. Poprzez Syna rozjaśnia się także tajemnica
190 I, 3, | że stała się dla swego Syna Matką wedle ciała („Błogosławione
191 I, 3, | Maryja stała się Rodzicielką Syna, którego dał Jej Ojciec
192 I, 3, | chwili poczęcia i narodzin Syna. Od tego momentu była Tą,
193 I, 3, | oczom i duchowi posłannictwo Syna, Ona sama jako Matka otwierała
194 I, 3, | się Jej udziałem przy boku Syna. Czyż nie powiedziała na
195 I, 3, | poniekąd „uczennicą” swego Syna, pierwszą, do której On
196 I, 3, | Wydaje się, że zaproszono Syna ze względu na Matkę. Znana
197 I, 3, | objawiających mesjańską moc Jej Syna. Oto „kiedy zabrakło wina,
198 I, 3, | objawiła się mesjańska moc Jej Syna. Jest to zaś moc zbawcza,
199 I, 3, | wobec ludzi rzecznikiem woli Syna, ukazując te wymagania,
200 I, 3, | wyraz szczególnej troski Syna o Matkę, którą pozostawiał
201 I, 3, | uczestnictwo w odkupieńczej miłości Syna. ~
202 I, 3, | macierzyństwa w odniesieniu do Syna Bożego50. ~Już sam moment
203 I, 3, | Matka, staje się — z woli Syna i za sprawą Ducha Świętego —
204 II, 1, | poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.
205 II, 1, | przywołuje wiernych do swego Syna i do Jego ofiary oraz do
206 II, 1, | wprowadza w świat królestwo Jej Syna68. Ta obecność Maryi znajduje
207 II, 2, | stóp Krzyża przyjmuje za syna umiłowanego ucznia i on
208 II, 2, | wiary w jedynego Pana, Syna Bożego, poczętego w Jej
209 II, 2, | Matki jest złączona z chwałą Syna i z tą chwałą, która przez
210 II, 2, | z tą chwałą, która przez Syna wznosi się ku Ojcu w Duchu
211 II, 2, | właśnie to odniesienie do Syna wsławia Matkę. Czasem obejmuje
212 II, 3, | umiłował świat, że Syna swojego Jednorodzonego dał” (
213 II, 3, | słowa” (por. Dz 1, 1) Jej Syna, ostatecznie zaś przez Jego
214 II, 3, | zwrócona ku Niemu, u boku swego Syna, jest najdoskonalszą ikoną
215 III, 1, | trosce o braci Jej Boskiego Syna. ~Istotnie pośrednictwo
216 III, 1, | mocy Bożego wybrania Matką Syna współistotnego Ojcu i „szlachetną
217 III, 1, | Świętego stać się Matką Syna Bożego. Można powiedzieć,
218 III, 1, | przyjęła wybór na Matkę Syna Bożego, kierując się oblubieńczą
219 III, 1, | Jezusa Chrystusa, swego Syna, wypełniała aż do końca
220 III, 1, | nazaretańskiej, oddając Jej swego Syna w tajemnicy Wcielenia. To
221 III, 1, | urzędu i godności Matki Syna Bożego — w znaczeniu ontycznym —
222 III, 1, | podstawowy fakt bycia Matką Syna Bożego jest od początku
223 III, 1, | się „Matką-Karmicielką” Syna Człowieczego, ale także
224 III, 1, | Krzyża i zmartwychwstania Jej Syna. Maryja, która od początku
225 III, 1, | bez reszty osobie i dziełu Syna, nie mogła tego macierzyńskiego
226 III, 1, | Macierzyństwo Jej — po odejściu Syna — pozostaje w Kościele jako
227 III, 1, | współdziała w zbawczym dziele Syna, Odkupiciela świata. Uczy
228 III, 1, | odkupieńczą śmiercią Jej Syna, ponieważ dzieło Odkupienia
229 III, 1, | miłości opiekuje się braćmi Syna swego, pielgrzymującymi
230 III, 1, | bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących (
231 III, 1, | wznioślejszy ze względu na zasługi Syna swego” 109, ma też to zadanie,
232 III, 1, (108)| zanurzoną w blasku chwały Syna: In Dominica infra oct.
233 III, 1, | uczestniczy w tym królowaniu Syna115. Jej wyniesieniem królewskim
234 III, 2, | uwierzyła, że pocznie i porodzi Syna: „Święte”, któremu odpowiada
235 III, 2, | osobie i posłannictwu tego Syna. Jako Matka „wierząc (...)
236 III, 2, | zrodziła na ziemi samego Syna Boga Ojca, i to nie znając
237 III, 2, | na wzór samej Rodzicielki Syna Bożego, który jest „pierworodnym
238 III, 2, | wszystko to, co dotyczyło Syna Bożego, Kościół zobowiązuje
239 III, 2, | zawsze jako Matka tego Syna, „którego Bóg ustanowił
240 III, 2, | została wyznaczona rola syna i że przejął on opiekę nad
241 III, 2, | się wewnętrzny stosunek syna do matki. Wszystko to zaś
242 III, 2, | opiekuje się braćmi swego Syna” 131 i „współdziała w ich
243 III, 2, | synowski — to zawierzenie się syna matce — nie tylko ma swój
244 III, 2, | Jego — Przedwiecznego Syna — Ojciec dał światu, aby
245 III, 2, | wzniosłym wydarzeniu Wcielenia Syna zawierzył się wolnej i czynnej
246 III, 3, | Apostołami i uczniami swego Syna, stale „przoduje” w owym
247 III, 3, | dokonanym przez Chrystusa — Jej Syna. ~Tak więc, poprzez niniejszy
248 III, 3, | Świętych wstawiała się u Syna swego, dopóki wszystkie
249 Zak, 0, | miłości „uczłowieczeniem” Syna, współistotnego Ojcu. Całe
250 Zak, 0, | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
251 Wprow, 0, | który dla nich zesłał swego Syna, oczywista jest nagląca
252 I, 1, | poprzez Jego Jednorodzonego Syna: „Wielokrotnie i na różne
253 I, 1, | dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem
254 I, 1, | Jezusa jako „Chrystusa, Syna Boga żywego” (por. Mt 16,
255 I, 2, | samym życiu Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ten bowiem,
256 II, 4, | samej osobie Chrystusa, Syna Bożego i Syna Człowieczego,
257 II, 4, | Chrystusa, Syna Bożego i Syna Człowieczego, który przyszedł, «
258 VIII, 4, | o religię założoną przez Syna Człowieczego, który umarł
259 Zak, 0, | Apostołów w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, tak i
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
260 V, | Boga Ojca, odkupionej przez Syna Zbawiciela i oświeconej
261 VIII, | wypełniając wiernie nakaz Twojego Syna Jezusa Chrystusa skierowany
262 VIII, | braćmi w Tobie; ~że poprzez Syna, Słowo Twoje odwieczne,
263 VIII, | nam swojego Jednorodzonego Syna, który dla nas ludzi i dla
264 VIII, | przynależność do Królestwa Twojego Syna nie będzie przez nikogo
265 VIII, | przyzywając wstawiennictwa Matki Syna Twojego i Matki Kościoła,
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
266 VII, | i Krew Jezusa Chrystusa, Syna Bożego i Syna Maryi, przez
267 VII, | Chrystusa, Syna Bożego i Syna Maryi, przez którego królestwo
268 VII, | wstawia się za nami do swego Syna, naszego Odkupiciela, pragnę
269 VII, | która zwracając się do Syna, mówi: „Nie mają już wina” (
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
270 Wprow, 0, | Jubileuszem, pamiątką Wcielenia Syna Bożego, który stał się człowiekiem,
271 I, 1, | ludzkiego. Dlatego zesłał swego Syna, aby umierając za nas i
272 I, 1, | przez który Bóg za sprawą Syna obalił mury podziałów? Podział „
273 I, 2, | jedności trynitarnej Ojca i Syna, i Ducha Świętego.~
274 I, 2, | w Duchu trwają w komunii Syna, w Nim zaś — w Jego komunii
275 I, 2, | wszechmogącego i w Chrystusa Syna Bożego, Zbawiciela, naznaczeni
276 I, 5, | która jest jednością Ojca, Syna i Ducha Świętego — aby z
277 I, 5, | życia złożona Ojcu przez Syna w Duchu Świętym. Przykład
278 II, 8, | w komunii z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym. (...) W
279 II, 11, | chwałę jedynego Boga, Ojca i Syna, i Ducha Świętego” 114,~
280 Adh, 0, | zgromadzony przez jedność Ojca, Syna i Ducha Świętego” 162,~Gdy
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
281 I, 6, | Ojca, tak że zobaczyć Jego, Syna, znaczy zobaczyć Ojca (por.
282 I, 6, | 10). Dlatego naśladować Syna, „obraz Boga niewidzialnego” (
283 I, 7, | abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali
284 I, 8, | doskonałość w osobie Wcielonego Syna Bożego, muszą być wiernie
285 II, 5, | stali na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 29). Zamysł ten
286 II, 13, | niepodobieństwo do obrazu Syna — pierworodnego między wielu
287 III, 1, | łasce i w posłannictwie „Syna Człowieczego, który nie
288 Zak, 1, | Piotrem wyznawali jako „Syna Boga żywego” (por. Mt 16,
289 Zak, 1, | niewolnika, nie oszczędził Syna181: Jego miłosierdzie jest
290 Zak, 1, | Krzyża przyjmuje Ona Jana za syna i gdy wraz z Chrystusem
291 Zak, 1, | dziewiczym łonie Wcielonego Syna Bożego aż do dnia narodzin,
292 Zak, 1, | to ofiarę Chrystusa, Jej Syna. Żadne rozgrzeszenie, udzielone
|