Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | społecznego; w późniejszym okresie prawa te miały jeszcze zostać
2 I, | XIII potwierdzał podstawowe prawa robotników. Dlatego kluczowym
3 I, | systemy oparte na uznaniu prawa własności prywatnej. Wspomniane
4 I, | również inne niezbywalne prawa właściwe osobie ludzkiej.
5 I, | równie jasno są uznane prawa do ograniczenia liczby godzin
6 I, | Bożemu Majestatowi28. Tego prawa, zakorzenionego w przykazaniu,
7 I, | korzystanie z tego podstawowego prawa do odpoczynku świątecznego?~
8 I, | się należy. „Chroniąc zaś prawa poszczególnych osób, Państwo
9 I, | istnieje po to, by chronić ich prawa, bynajmniej zaś nie po to,
10 II, | koncepcji osoby jest deformacja prawa, które określa zakres wolności
11 II, | przed zasadą słuszności i prawa.~
12 II, | pracy i odpoczynku, a także prawa do wyrażania własnej osobowości
13 II, | przywrócić wolność i odbudować prawa narodów, zakończyła się
14 II, | w wypracowaniu nowego „prawa Narodów”, w co Stolica Apostolska
15 II, | Wzrosła nie tylko świadomość prawa jednostek, ale i praw narodów,
16 III, | fałszywe pozory obrony jakiegoś prawa czy odpowiedzi na czyjąś
17 III, | połączona z walką o kulturę i prawa narodowe.~Prawdziwą jednakże
18 III, | posiada własną autonomię i prawa55, nie można nigdy mylić
19 III, | pokojowego układu, szanującego prawa innych. To wszystko jest
20 III, | inni. Ubodzy domagają się prawa do uczestnictwa w użytkowaniu
21 III, | odwrócić i uznać w całości prawa ludzkiego sumienia, związanego
22 III, | naturalnego i pierwotnego prawa człowieka do poznania prawdy
23 IV, | charakter naturalny65. Tego prawa, podstawowego dla autonomii
24 IV, | za wspólne”, gdyż „ponad prawa i sądy ludzkie wznosi się
25 IV, | odpowiedzialnego korzystania z prawa wyboru, kształtowanie głębokiego
26 IV, | działaniu tym tkwi podstawa prawa do inicjatywy i do własności
27 IV, | Społeczeństwo, które byłoby tego prawa systematycznie pozbawiane,
28 V, | poglądów, nie bacząc na prawa innych. Wówczas człowiek
29 V, | zainteresowaniem i troską o prawa człowieka. Właśnie dlatego
30 V, | demokratyczne formy rządów, prawa te nie zawsze w pełni są
31 V, | stanie bezpośrednio zapewnić prawa do pracy wszystkim obywatelom
32 V, | zostały zastąpione rządami prawa, to jest już najwyższa pora,
33 VI, | inne zagadnienia, takie jak prawa każdego człowieka, a szczególnie „
34 VI, | niezależności od wszelkiego prawa i od Boga, zamykając go
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
35 IV, | Uświadamia sobie, że nie ma prawa do niczego więcej, jak do
36 VI, | sumienia, który wskazuje prawą drogę jego postępowaniu.
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
37 2, | który broni rzekomego „prawa” do trwania w złu, we wszystkich
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
38 III, 31(65) | Tamże, 13; por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 904;
39 III, 33 | kapłana, który ze strony prawa kościelnego nie ma przeszkód
40 IV, 36(74) | N. 1385; por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 916;
41 IV, 37 | winien stosować normę Kodeksu Prawa Kanonicznego, mówiącą o
42 IV, 44(92) | Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 908;
43 IV, 44(93) | indyferentyzmu, jest zakazane na mocy prawa Bożego »: Dekr. o katolickich
44 IV, 45(96) | Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 844 §§
45 IV, 46(99) | Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 844;
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
46 Wprow, 1, | podstawowego dobra. Uznanie tego prawa stanowi fundament współżycia
47 Wprow, 1, | Obrońcami i rzecznikami tego prawa powinni być w sposób szczególny
48 Wprow, 2, | przestępstwa przeciw życiu w imię prawa do indywidualnej wolności
49 Wprow, 3, | obronie, głosząc święte prawa pracownika jako osoby, tak
50 Wprow, 3, | zagrożone są podstawowe prawa innej kategorii osób, Kościół
51 Wprow, 3, | otoczeni pogardą, i których prawa ludzkie są gwałcone” 7. ~
52 Wprow, 3, | deptania fundamentalnego prawa do życia wielkiej rzeszy
53 I, 2, | paradoksalny sposób zyskują status „prawa”, do tego stopnia, że żąda
54 I, 2, | obowiązku pełnego zachowywania prawa Bożego. W bardzo wielu przypadkach
55 I, 2, | a nawet za przyzwoleniem prawa. Usprawiedliwia się ją nie
56 I, 2, | rodzin oraz nienaruszalnego prawa każdego człowieka do życia,
57 I, 2, | chronić jako autentyczne prawa jednostki. ~W ten sposób
58 I, 2, | proklamuje się nienaruszalne prawa osoby i publicznie deklaruje
59 I, 3, | w ciągu dziejów państwo prawa jako wspólnota, w której „
60 I, 3, | w tych przypadkach, gdy prawa dopuszczające przerywanie
61 I, 3, | państwowego. ~Rewindykacja prawa do przerywania ciąży, dzieciobójstwa
62 I, 4, | strony, systematyczne łamanie prawa moralnego, zwłaszcza w poważnej
63 I, 4, | rezultatami takiej „wolności bez prawa” prowadzi niektórych do
64 I, 4, | przeciwnego stanowiska „prawa bez wolności”, czego przykładem
65 I, 4, | dotyczących fundamentalnego prawa do życia. Znaczna część
66 I, 5, | słowa Księgi Powtórzonego Prawa mają jeszcze głębszy sens,
67 I, 5, | wiernie i konsekwentnie prawa Bożego: „Ja dziś nakazuję
68 I, 5, | pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy. (...) Wybierajcie
69 II, 6, | doskonałym wypełnieniem Prawa” (Rz 13, 9-10). ~ ~
70 II, 7, | nie wskazujemy tylko na prawa biologii, ale na to, że
71 II, 10 | żyć będą” (Ba 4, 1): od prawa nadanego na Synaju po dar
72 II, 10, | pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył
73 II, 10, | przykazań Bożych, czyli „prawa życia” (por. Syr 17, 11).
74 II, 10, | słowach Księgi Powtórzonego Prawa, przywołanych przez Jezusa
75 II, 10, | sprawiedliwie, przestrzegając Prawa Bożego, człowiek może przynosić
76 II, 10, | którzy gardzą życiem i łamią prawa osoby: „w prochu ziemi depcą
77 II, 10, | Jezus bowiem nie odrzuca Prawa, ale doprowadza do jego
78 III, 2, | sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia
79 III, 2, | są podstawą autentycznego prawa do obrony własnej. Nawet
80 III, 2, | zatem nie może wyrzec się prawa do obrony własnej tylko
81 III, 2, | jako warunek odzyskania prawa do korzystania z własnej
82 III, 2, | poważnego nieposłuszeństwa wobec prawa moralnego, co więcej, wobec
83 III, 2, | Nic i nikt nie może dać prawa do zabicia niewinnej istoty
84 III, 2, | zgody. Żadna władza nie ma prawa do tego zmuszać ani na to
85 III, 2, | przyzwalać” 52. ~Pod względem prawa do życia każda niewinna
86 III, 3, | którzy poparli i zatwierdzili prawa dopuszczające przerywanie
87 III, 3, | momentu należy jej przyznać prawa osoby, wśród których przede
88 III, 3, | okresach historii. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
89 III, 3, | ekskomunice wiążącej mocą samego prawa” 70, to znaczy przez sam
90 III, 3, (70) | Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1398;
91 III, 4, | jest poważnym naruszeniem Prawa Bożego jako moralnie niedopuszczalne
92 III, 5, | jak gdyby chodziło tu o prawa, które państwo — przynajmniej
93 III, 5, | pytanie, czy utrzymywanie prawa, którego nie można wyegzekwować
94 III, 5, | narodził: nie jest zatem rzeczą prawa dokonywanie wyboru pomiędzy
95 III, 5, | wyłącznie uznanie obiektywnego prawa moralnego, które jako „prawo
96 III, 5, | punktem odniesienia także dla prawa cywilnego. Gdyby na skutek
97 III, 5, | nawet fundamentalne zasady prawa moralnego, zachwiałoby to
98 III, 5, | wątpliwości, że zadanie prawa cywilnego jest inne niż
99 III, 5, | cywilnego jest inne niż prawa moralnego, a zakres jego
100 III, 5, | moralności publicznej91. Zadaniem prawa cywilnego jest bowiem ochrona
101 III, 5, | łamanie ich tak podstawowego prawa, jakim jest prawo do życia.
102 III, 5, | nauczanie o koniecznej zgodności prawa cywilnego z prawem moralnym,
103 III, 5, | władzę w państwie wydają prawa względnie nakazują coś wbrew
104 III, 5, | ustanowione w ten sposób prawa, ani udzielone kompetencje
105 III, 5, | rozumem, a tym samym wypływa z prawa wiecznego. Kiedy natomiast
106 III, 5, | przez ludzi o tyle ma moc prawa, o ile wypływa z prawa naturalnego.
107 III, 5, | moc prawa, o ile wypływa z prawa naturalnego. Jeśli natomiast
108 III, 5, | prawem, ale wypaczeniem prawa” 97 ~Otóż to nauczanie odnosi
109 III, 5, | podstawowego i pierwotnego prawa każdego człowieka do życia.
110 III, 5, | równości wszystkich wobec prawa. Można by wysunąć zastrzeżenie,
111 III, 5, | w relacjach społecznych. Prawa, które dopuszczają oraz
112 III, 5, | mocy prawnej. Nieuznanie prawa do życia, właśnie dlatego,
113 III, 5, | Tak więc w przypadku prawa wewnętrznie niesprawiedliwego,
114 III, 5, | zdecydować o wprowadzeniu prawa bardziej restryktywnego,
115 III, 5, | stanowiącego alternatywę dla prawa bardziej permisywnego, już
116 III, 5, | uchwalaniu niesprawiedliwego prawa, ale raczej podejmuje się
117 III, 5, | obowiązku obrony własnego prawa do odmowy uczestnictwa w
118 III, 10, | nakazuje także skorzystać z prawa do sprzeciwu sumienia wobec
119 III, 10, | prawdziwym dobrem wspólnym. Choć prawa nie są jedynym narzędziem
120 III, 11, | sposób nie naruszały one prawa do życia od poczęcia do
121 III, 12, | podstawowych problemów medycyny i prawa, mających znaczenie dla
122 III, 12, | wymownych argumentów w obronie prawa wszystkich do życia. Poprzez
123 III, 13, | bezwarunkowe poszanowanie prawa do życia każdej niewinnej
124 III, 13, | nie uznaje i nie chroni prawa do życia, na którym się
125 III, 13, | wszystkie inne niezbywalne prawa człowieka. Nie może też
126 III, 13, | natomiast tam, gdzie prawa człowieka są naprawdę szanowane,
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
127 I, 2, | słowa Księgi Powtórzonego Prawa: «Polecenie to bowiem, które
128 IV, 1, | było uznanie powszechnego prawa do poznania prawdy. Obalając
129 IV, 1, | filozofię przez analogię do prawa Mojżeszowego jako wstępne
130 V, 1, (72) | chrześcijanie nie tylko nie mają prawa bronić, jako uzasadnione
131 V, 2, | wzajemnej przyjaźni: zabezpiecza prawa obydwu stron i chroni ich
132 VII, 1, | należymy do tradycji i nie mamy prawa samowolnie nią rozporządzać.
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
133 II, | się zaniża wartość pracy i prawa, jakie z niej wynikają,
134 II, | godność i jego niezbywalne prawa. ~
135 III, | sposobie rozumienia samego prawa własności. Tradycja chrześcijańska
136 III, | nigdy nie podtrzymywała tego prawa jako absolutnej i nienaruszalnej
137 III, | kontekście powszechnego prawa wszystkich do korzystania
138 III, | który broni wyłącznego prawa własności prywatnej środków
139 III, | adaptacji w zakresie samego prawa własności środków produkcji —
140 IV, | wielokrotnie zwracało uwagę. Prawa ludzkie wynikające z pracy
141 IV, | respektowane obiektywne prawa człowieka pracy. ~Pojęcie
142 IV, | inaczej jeszcze i po prostu: z prawa do życia i utrzymania. ~
143 IV, | ażeby zachowując suwerenne prawa każdego z nich w dziedzinie
144 IV, | mieszkańca wsi pozbawia się prawa do udziału w podejmowaniu
145 IV, | skutecznych i właściwych środków — prawa osoby upośledzonej do przygotowania
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
146 III, 5 | Prawa człowieka: „litera” czy „
147 III, 5 | obiektywne i nienaruszalne prawa człowieka, zobowiązując
148 III, 5 | powinno być gwarancją, że prawa człowieka staną się wszędzie
149 III, 5 | pogwałceniem tych praw. A jeśli prawa człowieka są gwałcone w
150 III, 5 | przeto pomimo takich założeń prawa człowieka bywają na różny
151 III, 5 | państwem33 — ograniczały prawa obywateli, pozbawiały ich
152 III, 5 | wolności religijnej obok prawa wolności sumienia. Sobór
153 III, 5 | ujęcie z punktu widzenia prawa natury — a więc ze stanowiska „
154 III, 5 | odmawia się im w ogóle prawa obywatelstwa. ~Należy —
155 III, 5 | uszanowanie elementarnego prawa. Urzeczywistnianie tego
156 III, 5 | Urzeczywistnianie tego prawa jest jednym z podstawowych
157 IV, 3 | poprawy, strzeże szczególnego prawa ludzkiej duszy. Jest to
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
158 I, 2, | gdy zgodnie z przepisem Prawa Mojżeszowego, Maryja wraz
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
159 V, 1, | o pokój, sprawiedliwość, prawa człowieka, rozwój ludzki
160 VI, 4, (140)| Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 783. ~
161 VI, 5, (150)| Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 225,
162 VI, 5, (151)| gentium, 31; por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 225,
163 VI, 6, | podróży misyjnych. Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego określa ich
164 VII, 0, (166)| gentes, 35; por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 211.
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
165 IV, | subtelne i złożone przepisy prawa grecko-rzymskiego. Wypełniając
166 IV, | starosłowiańskim i podstawowe prawa kościelne właściwe Kościołom
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
167 III, | wykazuje, że negowanie tego prawa, jego ograniczanie w imię
168 III, | przykład partia, nie ma prawa uzurpować sobie roli jedynego
169 III, | praw ludzkich — na przykład prawa do wolności religijnej,
170 III, | do wolności religijnej, prawa do udziału w budowaniu społeczeństwa,
171 III, | pragnącym pokoju, pozbawionym prawa dostępu do dóbr przeznaczonych
172 IV, | przysługującego każdemu prawa do pełnego korzystania z
173 IV, | wszystkich praw: zwłaszcza prawa do życia w każdej fazie
174 IV, | ludzkiej, poczynając od prawa do swobodnego wyznawania
175 IV, | równością, która jest podstawą prawa uczestniczenia wszystkich
176 V, | dopominając się o swoje słuszne prawa, winni również dawać swój
177 V, | własne potrzeby i własne prawa wobec nieskuteczności działania
178 VI, | podstawowych praw, w szczególności prawa do wolności religijnej,
179 VI, | wolności religijnej, a także prawa do inicjatywy gospodarczej. ~
180 VI, | międzynarodowych w ramach systemu prawa międzynarodowego. ~Międzynarodowy
181 VI, | publicznych, zabezpieczenie prawa, poszanowanie i popieranie
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
182 I, 7, (55) | Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 755;
183 II, 3, (78) | redintegratio, 8 i 15; Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 844;
184 II, 8, | przyjęta przez dwa Kodeksy Prawa Kanonicznego95. Została
185 II, 8, (95) | Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 844, §§
186 II, 9, | dialog miłości. Uznanie prawa katolickich Kościołów Wschodnich
187 III, 4, | ekumeniczna forma ewangelicznego prawa dzielenia się dobrami. W
188 Adh, 0, | to dążenie. Dwa Kodeksy Prawa Kanonicznego zaliczają do
189 Adh, 0, (160)| Por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 755;
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
190 I, 2, | tak rzec - w cieniu Bożego prawa. Możemy się więc domyślać,
191 I, 3, | zawartą w Księdze Powtórzonego Prawa: „Słuchaj, Izraelu, Pan
192 I, 3, | najgłębszą istotę, samo serce Prawa, z którego wypływają i ku
193 I, 3, | własnych siłach „wypełnić” Prawa, to znaczy uznać Pana jako
194 I, 4, | najpełniejsze ujęcie Nowego Prawa (por. Mt 5-7) - wyraźnie
195 I, 4, | zauważyć, które przykazania Prawa Jezus przypomina młodzieńcowi:
196 I, 4, | pośrednio także fundamentalne prawa, wynikające z natury ludzkiej
197 I, 4, | Nowy Testament, obietnice Prawa i ich wypełnienie w Ewangelii;
198 I, 4, | słowa św. Pawła: „kresem Prawa jest Chrystus” (Rz 10, 4),
199 I, 4, | nie oznacza tu usunięcia Prawa, ale jego pełnię: realizuje
200 I, 4, | jest figurą prawdziwego Prawa. A zatem Prawo Mojżeszowe
201 I, 4, | jest żywym „wypełnieniem” Prawa, ponieważ swoim życiem urzeczywistnia
202 I, 4, | urzeczywistnia autentyczny sens Prawa poprzez całkowity dar z
203 I, 7, | Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci” (Rz 8,
204 I, 7, | Uznaje wychowawczą rolę Prawa, które pozwala człowiekowi
205 I, 7, | streszcza Pawłową dialektykę prawa i łaski: „Prawo bowiem zostało
206 I, 8, | czerpiącego inspirację z Nowego Prawa37. Kościół bowiem jest zarazem
207 I, 8, | autentyczna interpretacja prawa Bożego. Ten sam Duch, który
208 I, 8, | wymagają tego fundamentalne prawa osoby ludzkiej i zbawienie
209 I, 8, (42) | Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 747,
210 II, 1, | prawdą o dobru, konkretne prawa i obowiązki człowieka? —
211 II, 2, | naciskiem, że „sumienie ma swoje prawa ponieważ ma obowiązki” 59. ~
212 II, 3, | właśnie przez to przyjęcie prawa moralnego, ludzka wolność
213 II, 3, | do dziedziny naturalnego prawa moralnego61. Starano się
214 II, 3, | które wypływając z tego prawa, nie narzucają się woli
215 II, 3, | uznać Boga za Autora tego prawa, co najwyżej w tym sensie,
216 II, 3, | dotyczących ludzkiej wolności i prawa moralnego, a także głębokich,
217 II, 4, | odkrywaniu i stosowaniu prawa moralnego: życie moralne
218 II, 4, | autorytet z odwiecznego prawa, które nie jest niczym innym
219 II, 4, | odrzucenia, ale właśnie przyjęcie prawa moralnego, Bożego przykazania: „
220 II, 4, | wszechświata i czcić świętość prawa ustanowionego przez Boga
221 II, 5, | co należy do dziedziny prawa naturalnego — jest w nas
222 II, 5, | wspólnoty ludzkiej. Tego to prawa uczestnikiem czyni człowieka
223 II, 5, | nie „od zewnątrz”, poprzez prawa natury fizycznej, ale „od
224 II, 5, | ludzki wyraz odwiecznego prawa Bożego jawi się prawo naturalne: „
225 II, 5, | na tomistyczną doktrynę prawa naturalnego, włączając ją
226 II, 5, | mogłyby jednak mieć mocy prawa, gdyby nie był on głosem
227 II, 5, | poddane”. Istotnie, moc prawa polega na tym, że może ono
228 II, 5, | Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe,
229 II, 5, | autentycznego interpretowania prawa Bożego w świetle Ewangelii.
230 II, 5, | które stanowi „wypełnienie” prawa Bożego w Jezusie Chrystusie
231 II, 5, | pozytywne, czyli objawione, od prawa naturalnego, zaś w ekonomii
232 II, 5, | rozróżnienia odnoszą się zawsze do prawa, którego twórcą jest ten
233 II, 5, | ten sam jedyny Bóg, i że prawa te przeznaczone są dla człowieka.
234 II, 6 | Treść prawa wypisana jest w ich sercach” (
235 II, 6, | nacisk na jego odniesienie do prawa naturalnego, a zwłaszcza
236 II, 6, | przeciwko tradycyjnej koncepcji prawa naturalnego. Błędy te miałyby
237 II, 6, | wyłącznie poszanowanie dla jego prawa do wolnego decydowania o
238 II, 6, | ludzkie ciało w kwestiach prawa naturalnego. ~Wolność, która
239 II, 6, | zrozumieć prawdziwy sens prawa naturalnego: odnosi się
240 II, 7, | niektórych konkretnych aspektów prawa naturalnego, przede wszystkim
241 II, 7, | Gdzie zatem zapisane są te prawa — zapytywał św. Augustyn —
242 II, 7, | można mówić o powszechności prawa naturalnego. Jako wpisane
243 II, 7, | dostrzeżenie powszechności prawa moralnego. Ponieważ jednak
244 II, 7, | natomiast wyrażają lekceważenie prawa czy choćby tylko jego nieznajomość,
245 II, 7, | uniwersalne i wieczyste prawa są odpowiednikiem wiedzy
246 II, 7, | nimi cnoty. Normy negatywne prawa naturalnego mają moc uniwersalną:
247 II, 7, | kwestionowania niezmienności prawa naturalnego, a tym samym
248 II, 7, | w nich prawdę. Ta prawda prawa moralnego, podobnie jak
249 II, 7, (98) | również w obrębie Nowego Prawa. ~
250 II, 8, | do wolności człowieka i prawa Bożego. Tylko przedstawione
251 II, 9, | pozwolił nam uchwycić istotę prawa naturalnego, ukazuje także
252 II, 9, | prawem: „gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą,
253 II, 9, | Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie
254 II, 9, | Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach,
255 II, 9, | sensie stawia człowieka wobec prawa, samo stając się „świadkiem”
256 II, 9, | człowieka z Bogiem, Twórcą prawa, pierwszym Wzorem i ostatecznym
257 II, 9, | rozumu praktycznego należy do prawa naturalnego, stanowiąc wręcz
258 II, 9, | sumienie jest zastosowaniem prawa do konkretnego przypadku,
259 II, 9, | obowiązek moralny w świetle prawa naturalnego: jest to obowiązek
260 II, 9, | teraz. Charakter uniwersalny prawa i powinności nie zostaje
261 II, 9, | samym dokonuje „zastosowania prawa obiektywnego do konkretnego
262 II, 9, | Sąd sumienia nie ustanawia prawa, ale poświadcza autorytet
263 II, 9, | ale poświadcza autorytet prawa naturalnego i praktycznego
264 II, 10, | 12, 2), ogólna znajomość prawa Bożego jest konieczna, ale
265 II, 11, | się winnym wobec całego prawa (por. Jk 2, 8-11); choć
266 II, 12, | oni, że do sprzeciwu wobec prawa Bożego, który powoduje utratę
267 II, 14, | sprzecznych z przykazaniami prawa Bożego i naturalnego. ~Teorie
268 II, 14, | stanowi wypełnienie całego prawa (por. Rz 13, 8-10), nie
269 II, 15, | właśnie one stanowią treść prawa naturalnego, a więc tego
270 III, 1, | nieustannie narusza się podstawowe prawa osoby; niegodziwie niszczy
271 III, 1, | człowiekiem. Nakazom tego prawa moralnego przeciwstawia
272 III, 3 | nienaruszalnej świętości prawa Bożego ~
273 III, 3, | wierności wobec świętego prawa Bożego, aż do dobrowolnego
274 III, 3, | chciał pomijać milczeniem prawa Pańskiego i nie zgadzał
275 III, 3, | moralnego, jaśnieje świętość prawa Bożego, a zarazem nietykalność
276 III, 3, | wierność wobec świętego prawa Bożego, poświadczona śmiercią,
277 III, 4, | posiadających takie same prawa i obowiązki. Wobec norm
278 III, 5, | ludzi, których podstawowe prawa zostały podeptane i znieważone;
279 III, 5, | poglądów, nie bacząc na prawa innych. (...) Tak więc nowoczesny
280 III, 5, | sprawiedliwości, aby respektować prawa bliźniego i oddać mu to,
281 III, 6, | sytuacjach przestrzeganie prawa Bożego może być trudne,
282 III, 6, | wątpliwość obiektywność prawa moralnego w ogóle i neguje
283 III, 6, | złudzenie, że może przestrzegać prawa bez pomocy łaski i przekonanego,
284 III, 7, | wobec wszystkich wymogów prawa Pańskiego, nawet w najtrudniejszych
285 III, 8, | ukrytego w człowieku oraz prawa procesu duchowego, opisanego
286 III, 8, | posłuszeństwa wobec świętego prawa Bożego, i gdy wytrwałą i
287 III, 8, | uznać w posłuszeństwie wobec prawa moralnego łaskę i znak naszego
|