1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186
(...) Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
1001 3, | naszej epoce, gdy przybliżamy się coraz bardziej do końca
1002 3, | znaków śmierci, które mnożą się w obrazie społeczno-historycznym,
1003 3, | cywilizacja powstała, nie podnosi się nowe, mniej lub bardziej
1004 3, | ludzkiej istoty przybliżył się Bóg, który jest Duchem.
1005 3, | tenże Syn Boży, stawszy się Człowiekiem i ukrzyżowany
1006 3, | Święty-Parakletos objawił się nade wszystko jako Ten,
1007 3, | głosi życie, które objawiło się poza granicą śmierci: życie,
1008 3, | służbę — człowiek staje się wciąż na nowo „drogą Kościoła”,
1009 3, | owoc zbawczego udzielania się Boga w Duchu Świętym, tylko
1010 3, | działaniem może rozwijać się i umacniać. Dlatego też
1011 3, | Dlatego też Apostoł modli się za swoich wiernych i pisze
1012 3, | Świętego dojrzewa i umacnia się ów człowiek wewnętrzny,
1013 3, | duchowy”. Dzięki udzielaniu się Boga, duch ludzki, który „
1014 3, | to, co ludzkie”, spotyka się z „Duchem, który przenika
1015 3, | Bóg Trójjedyny otwiera się dla człowieka, dla ducha
1016 3, | iż duch ludzki otwiera się również wobec zbawczego
1017 3, | uświęcającego samootwarcia się Boga. Dzięki łasce uczynkowej,
1018 3, | Równocześnie zaś sam człowiek staje się „mieszkaniem Ducha Świętego”, „
1019 3, | Trójcą Świętą rozszerza się niejako wewnętrzna „przestrzeń
1020 3, | prawdy o istnieniu dokonuje się tylko za sprawą Ducha Świętego.
1021 3, | sprawą Ducha Świętego. Uczy się tej prawdy człowiek od Jezusa
1022 3, | człowieczeństwa — Bóg przybliża się do człowieka, wnika coraz
1023 3, | międzyosobowego Daru, udzielając się w Duchu Świętym jako Dar
1024 3, | tym Darze Bożym — staje się zarazem, jak uczy Sobór, „
1025 3, | odwieczna moc samootwarcia się Trójjedynego Boga na człowieka
1026 3, | Ducha-Parakleta — urzeczywistniał się w naszym ludzkim świecie
1027 3, | Pan Jezus, kiedy „modli się do Ojca, aby «wszyscy byli
1028 3, | duszpasterskiej Soboru streszcza się cała chrześcijańska antropologia:
1029 3, | jest podmiotem przybliżania się Boga do świata i Jego obecności
1030 3, | kondescendencji, w której zawiera się równocześnie perspektywa,
1031 3, | wieloraki (...), udziela się bez jakiegokolwiek uszczerbku (...)
1032 3, | życia, zdolni są wyzwalać się od różnorakich determinizmów,
1033 3, | wspólnotom do uwolnienia się ze starych i nowych determinizmów,
1034 3, | świadkowie Prawdy Bożej stają się zarazem szczególnym sprawdzianem
1035 3, | szlachetne i piękne, przyczyniają się do wielorakiej „odnowy oblicza
1036 3, | Boże, wielkość, która staje się jaśniejsza w tajemnicy Wcielenia
1037 3, | przez którego wszystko się stało i dzięki któremu my
1038 3, | 61. Gdy przybliża się zakończenie drugiego tysiąclecia,
1039 3, | jego nauczania, znajdujemy się niejako na nowo w Wieczerniku,
1040 3, | że zapowiedź ta doczekała się pierwszego spełnienia już
1041 3, | Pięćdziesiątnicy Odtąd zaś wypełnia się w dziejach ludzkości za
1042 3, | Chrystusa na ziemi, dokonuje się zaś w obrębie zapowiedzianego
1043 3, | Ducha Świętego i wpisuje się niejako wewnątrz Jego misji.
1044 3, | wewnątrz Jego misji. Dokonuje się też za sprawą Ducha Świętego.
1045 3, | życiu duchowym dokonują się w rzeczywistości sakramentalnej.
1046 3, | świata”. To wszystko dokonuje się za sprawą Ducha Świętego. ~
1047 3, | niej bowiem urzeczywistnia się za każdym razem w sposób
1048 3, | przyjście i ta obecność dokonuje się za sprawą Ducha Świętego,
1049 3, | Parakleta-Pocieszyciela — uczą się odnajdywać Boski sens swego
1050 3, (59) | Ducha Twojego, aby stały się dla nas Ciałem i Krwią Pana
1051 3, | sposób szczególny wyraża się i tworzy poprzez Eucharystię,
1052 3, | urzeczywistnionej — uczy się również „siebie samego odnajdywać (...)
1053 3, | czasów, kiedy przybliżamy się do kresu drugiego tysiąclecia
1054 3, | stwierdzić, że to kończące się tysiąclecie było okresem
1055 3, | utworzenia jednego ciała poczuli się braćmi zjednoczonymi w sprawowaniu
1056 3, | wszyscy „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17, 28) —
1057 3, | Odkupienia trwa i rozwija się w dziejach człowieka i świata
1058 3, | którego źródło znajduje się w Ojcu Przedwiecznym. Jest
1059 3, | przyszedł na świat, rodząc się z Maryi Dziewicy za sprawą
1060 3, | To wszystko zaś dokonuje się — na sposób sakramentalny —
1061 3, | jako sakrament. ~Dzieje się tak również dlatego, że —
1062 3, | Chrystus, rozprzestrzenia się w sposób sakramentalny w
1063 3, | Dobra Nowina przyobleka się w ciało ludzkich serc i
1064 3, | serc i sumień i rozszerza się w historii. We wszystkich
1065 3, | Bogu. Jedność ta zakorzenia się przede wszystkim w tajemnicy
1066 3, | ten sposób urzeczywistnia się owa „kondescendencja” nieskończonej
1067 3, | trynitarnej: przybliżanie się Boga, który jest Duchem
1068 3, | Świętym Bóg Trójjedyny udziela się człowiekowi od początku
1069 3, | przez Chrystusa przybliża się do swoich ostatecznych przeznaczeń
1070 3, | Tego właśnie przybliżania się dwóch biegunów stworzenia
1071 3, | gdziekolwiek ktoś modli się na świecie, tam jest Duch
1072 3, | szeroko rozprzestrzenia się modlitwa na całym okręgu
1073 3, | a w głosie tym rozlega się zawsze owo „donośne wołanie”
1074 3, | modlitwą. W modlitwie objawia się On przede wszystkim jako
1075 3, | Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba,
1076 3, | trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których
1077 3, | Święty nie tylko sprawia, że się modlimy, ale prowadzi nas
1078 3, | nieumiejętność modlenia się. Jest On obecny w naszej
1079 3, | ludzkiej czynności modlenia się Boski wymiar65. W ten sposób „
1080 3, | Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą
1081 3, | Rz 8, 27). Modlitwa staje się za sprawą Ducha Świętego
1082 3, | ważności modlitwy, poświęcając się na chwałę Boga i oddając
1083 3, | ostatnich latach zwiększyła się również liczba osób, które
1084 3, | modlitwę, a w, niej objawia się Duch, który „przychodzi
1085 3, | Ducha Świętego, umocnią się w gorliwej modlitwie, w
1086 3, | chrześcijańskiej i modląc się oczekiwali przyjścia Ducha
1087 3, | Owo zjednoczenie modlącego się, Kościoła z Matką Chrystusa
1088 3, | miłość (...) sam także staje się matką (...)”, a „naśladując
1089 3, | Oblubieńcowi”67. ~Rozumie się w ten sposób głęboki motyw,
1090 3, | z Dziewicą-Matką, zwraca się nieustannie jako Oblubienica
1091 3, | którym sam Duch przyczynia się za nami: poniekąd on sam
1092 3, | wiecznego królestwa, która się urzeczywistnia przez uczestnictwo
1093 3, | to modlitwa, która zwraca się w kierunku tych zbawczych
1094 3, | jednak modlitwa ta zatrzymuje się nad określonym momentem
1095 3, | wielkiego Jubileuszu przygotować się w Duchu Świętym, tak jak
1096 3, | Nazaret, w które Słowa stało się ciałem. ~
1097 Zakon, | właśnie Duch Święty staje się „źródłem wody wytryskującej
1098 Zakon, | serce człowieka. Tutaj staje się On — jak głosi liturgiczna
1099 Zakon, | Światłością sumień”. Staje się „słodkim Gościem dusz”,
1100 Zakon, | drogi zbawienia70. ~Modląc się w ten sposób, Kościół nieustannie
1101 Zakon, | co stworzone, ku Niemu się zwraca i na Niego oczekuje:
1102 Zakon, | Prawdy i Miłości, zwraca się człowiek, który żyje Prawdą
1103 Zakon, | nie może. Do Niego zwraca się Kościół, będący w sercu
1104 Zakon, | Rz 5, 5). Do Niego zwraca się Kościół na zawiłych drogach
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
1105 Wpr, 1 | nieustannie urzeczywistnia się obietnica: « A oto Ja jestem
1106 Wpr, 1 | Ciało i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny.
1107 Wpr, 1 | Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe dobro duchowe
1108 Wpr, 2 | Chrystusa? Chyba nie. Stało się to dla nich jasne dopiero
1109 Wpr, 2 | Niedzieli. W te dni wpisuje się mysterium paschale; wpisuje
1110 Wpr, 2 | mysterium paschale; wpisuje się w nie także mysterium eucharisticum.~
1111 Wpr, 3 | Kościół rodzi się z tajemnicy paschalnej.
1112 Wpr, 3 | paschalne: to, co wydarzyło się w wieczór Wielkiego Czwartku,
1113 Wpr, 3 | dnia dzisiejszego zachowały się niektóre bardzo stare drzewa
1114 Wpr, 3 | świadkami tego, co dokonało się w ich cieniu owego wieczoru,
1115 Wpr, 3 | gęste krople krwi, sączące się na ziemię » (por. Łk 22,
1116 Wpr, 3 | Łk 22, 44). Rozpoczynało się przelewanie krwi – tej samej
1117 Wpr, 3 | wylana na Golgocie i stanie się narzędziem naszego Odkupienia: «
1118 Wpr, 3 | Odkupienia: « Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, [...]
1119 Wpr, 4 | Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie » (
1120 Wpr, 4 | do tej godziny przenosi się duchowo każdy kapłan, który
1121 Wpr, 5 | Ducha Świętego Kościół rodzi się i wychodzi na drogi świata,
1122 Wpr, 5 | decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie
1123 Wpr, 5 | paschale, ale niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i «
1124 Wpr, 6 | rozpoznawania Go, gdziekolwiek się objawia, obecny na różne
1125 Wpr, 6 | Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło.
1126 Wpr, 6 | uczniów z Emaus: « Otworzyły się im oczy i poznali Go » (
1127 Wpr, 7 | nie mogłem nie zatrzymać się nad « eucharystycznym obliczem »
1128 Wpr, 7 | niej Kościół żyje. Karmi się tym « żywym Chlebem ». Czy
1129 Wpr, 8 | stworzenie. Syn Boży stał się człowiekiem, aby w najwyższym
1130 Wpr, 8 | mysterium fidei, dokonujące się w Eucharystii: świat, który
1131 Wpr, 9 | drogach historii. Tym tłumaczy się wielka troska, jaką Kościół
1132 Wpr, 10 | znacznym stopniu przyczyniła się do bardziej świadomego,
1133 Wpr, 10 | życiu codziennym i staje się niewyczerpanym źródłem świętości.
1134 Wpr, 10 | miejsca, w których zauważa się prawie całkowity zanik praktyki
1135 Wpr, 10 | Sakramentu. Czasami spotyka się bardzo ograniczone rozumienie
1136 Wpr, 10 | kapłańskiej, opierającej się na sukcesji apostolskiej,
1137 Wpr, 10 | tu i ówdzie, pojawiają się inicjatywy ekumeniczne,
1138 Wpr, 10 | że ta Encyklika przyczyni się w skuteczny sposób do rozproszenia
1139 I, 11 | okoliczności, w jakich narodziła się Eucharystia. Zawiera ona
1140 I, 11 | wydarzenie zbawienia staje się rzeczywiście obecne i «
1141 I, 11 | rzeczywiście obecne i « dokonuje się dzieło naszego Odkupienia ».11
1142 I, 11 | nam miłość, która posuwa się « aż do końca » (por. J13,
1143 I, 12 | Eucharystię, nie ograniczył się On jedynie do powiedzenia: «
1144 I, 12 | niedługo potem miała dokonać się na krzyżu dla zbawienia
1145 I, 12 | ofiarną, w której przedłuża się ofiara Krzyża, i świętą
1146 I, 12 | odkupieńczą ofiarą izbliża się do niej nie tylko przez
1147 I, 12 | ponieważ ofiara ta wciąż się uobecnia, trwając sakramentalnie
1148 I, 12 | ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie ».15~Msza
1149 I, 12 | jej nie mnoży. 16 To, co się powtarza, to sprawowanie
1150 I, 12 | Chrystusa zawsze uobecnia się w czasie. Natura ofiarnicza
1151 I, 12 | krzyżem lub też odnoszącego się jedynie pośrednio do ofiary
1152 I, 13 | chodziło o zwykłe darowanie się Chrystusa jako pokarm duchowy
1153 I, 13 | swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny aż do śmierci (
1154 I, 15 | słowa Pawła VI – « mówi się jako o “rzeczywistej” nie
1155 I, 15 | Bóg-Człowiek cały staje się obecny ».22 Jest tu po raz
1156 I, 15 | konsekrację chleba i wina dokonywa się przemiana całej substancji
1157 I, 15 | że od tego momentu stały się czcigodnym Ciałem i Krwią
1158 I, 16 | skuteczność ofiary urzeczywistnia się w pełni, kiedy w Komunii
1159 I, 16 | otrzymujemy Tego, który ofiarował się za nas, otrzymujemy Jego
1160 I, 16 | życiu trynitarnym, naprawdę się realizuje. Eucharystia to
1161 I, 17 | te dary [...], aby stały się dla tych, którzy w nich
1162 I, 17 | Rzymskim celebrans modli się: « Spraw, abyśmy posileni
1163 I, 17 | inapełnieni Duchem Świętym, stali się jednym ciałem ijedną duszą
1164 I, 18 | konsekracji, celowo kończy się słowami wskazującymi na
1165 I, 18 | Jezusa Chrystusa ».31 Kto się karmi Chrystusem w Eucharystii,
1166 I, 18 | żeby tak powiedzieć – staje się dostępna « tajemnica » zmartwychwstania.
1167 I, 19 | niebiańskiej i jednoczymy się z niezliczonym tłumem, który
1168 I, 19 | bramą nieba, która otwiera się na ziemi. Jest promieniem
1169 I, 20 | ażeby chrześcijanie czuli się bardziej niż kiedykolwiek
1170 I, 20 | zadaniem jest przyczyniać się, kierując się światłem Ewangelii,
1171 I, 20 | przyczyniać się, kierując się światłem Ewangelii, do budowania
1172 I, 20 | najmniejszym i najuboższym może się wydawać, że niewiele mają
1173 I, 20 | aby w pewnym sensie stało się ono całe « eucharystyczne ».
1174 II, 21 | 1 Kor 5, 7), dokonuje się dzieło naszego Odkupienia.
1175 II, 21 | przedstawiana jest i dokonuje się jedność wiernych, którzy
1176 II, 21 | wokół Jezusa zgromadziło się dwunastu Apostołów (por.
1177 II, 21 | ponieważ Apostołowie « stali się zalążkami nowego Izraela,
1178 II, 21 | końca czasów Kościół buduje się przez tę Komunię sakramentalną
1179 II, 21 | sakramentalną zSynem Bożym, który się za nas wydał: « To czyńcie
1180 II, 22 | Chrystusa, jakie dokonuje się w Chrzcie św., odnawia się
1181 II, 22 | się w Chrzcie św., odnawia się i nieustannie umacnia przez
1182 II, 22 | eucharystycznej realizuje się w podniosły sposób wspólne,
1183 II, 22 | por. J 15, 4).~Jednocząc się z Chrystusem, Lud Nowego
1184 II, 22 | daleki jest od zamykania się w sobie, staje się « sakramentem »
1185 II, 22 | zamykania się w sobie, staje się « sakramentem » dla całego
1186 II, 22 | Tak więc Eucharystia jawi się jako źródło i jednocześnie
1187 II, 22(41) | n. 6 mówi: « Nie zbuduje się jednak żadnej wspólnoty
1188 II, 23 | pisząc do Koryntian odnosi się do tej jednoczącej skuteczności
1189 II, 23 | Ciałem Chrystusa. Kim stają się ci, którzy go przyjmują?
1190 II, 23 | jest jednością, choć składa się nań wiele ziaren, które
1191 II, 23 | wiele ziaren, które choć się nie znają, w nim się znajdują,
1192 II, 23 | choć się nie znają, w nim się znajdują, tak że ich różnorodność
1193 II, 24 | braterskiej jedności, jakie kryją się w sercach ludzkich, i jednocześnie
1194 II, 24 | Kościół coraz głębiej staje się w Chrystusie « jakby sakramentem,
1195 II, 24 | powodu grzechu, przeciwstawia się odradzająca jedność moc
1196 II, 25 | chleba i wina45 – wywodzi się ze sprawowania Ofiary i
1197 II, 25 | Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany Uczeń
1198 II, 25 | Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach
1199 II, 25 | potrzeby dłuższego zatrzymania się przed Chrystusem obecnym
1200 II, 25 | sposób szczególny wyróżniał się wtym św. Alfons Maria Liguori,
1201 II, 25 | znajdują przedłużenie i mnożą się owoce komunii z Ciałem i
1202 III, 28 | Święceń, czyli wywodzącą się od samych początków nieprzerwaną
1203 III, 28 | eucharystycznej, podczas gdy lud łączy się z wiarą w milczeniu. 57 ~
1204 III, 29 | dzięki świętej władzy, jaką się cieszy w osobie Chrystusa (
1205 III, 29 | sakramentalnym utożsamieniu się z Prawdziwym i Wiecznym
1206 III, 29 | Zgromadzenie wiernych, które zbiera się w celu sprawowania Eucharystii,
1207 III, 30 | Przenajświętszej Trójcy, ponieważ udało się osiągnąć znaczny postęp
1208 III, 30 | zakresie. Dzięki temu możemy się spodziewać, że wprzyszłości
1209 III, 30 | winni jednak powstrzymać się od uczestnictwa w Komunii
1210 III, 31 | który definitywnie począł się w momencie ustanowienia
1211 III, 31 | W dodatku, kiedy pomyśli się o warunkach społecznych
1212 III, 31 | zakorzenione ».64 Jasne staje się zatem, jak bardzo ważne
1213 III, 31 | rozpraszające napięcia, pojawiające się w ciągu dnia, znajdując
1214 III, 31 | pasterskim. Jego dni staną się wtedy prawdziwie eucharystyczne.~
1215 III, 31 | Pan Bóg często posługuje się gorliwym przykładem miłości
1216 III, 32 | różnorodność wiernych jawi się jako parafia, a nie posiada
1217 III, 32 | kapłana, słusznie poszukuje się jakiejś sposobności, aby
1218 III, 32 | formacyjny, jakiego oczekuje się od kandydatów do kapłaństwa.~
1219 III, 33 | Watykański II « nie zbuduje się (...) żadnej wspólnoty chrześcijańskiej,
1220 IV, 34 | Kościół « ustawicznie żywi się i wzrasta »,68 i w której
1221 IV, 34 | więc pojęcie komunia stało się szczególnym określeniem
1222 IV, 34 | sakramentu.~Eucharystia objawia się zatem jako zwieńczenie wszystkich
1223 IV, 34 | Ojcem przez utożsamienie się z Jednorodzonym Synem, dzięki
1224 IV, 34 | wybitny pisarz wywodzący się z tradycji bizantyjskiej:
1225 IV, 34 | Eucharystii. Tak narodziła się praktyka « komunii duchowej »,
1226 IV, 36 | łasce, dzięki czemu stajemy się « uczestnikami Boskiej natury » (
1227 IV, 36 | izaklinam, aby nie zbliżać się do tego świętego Stołu z
1228 IV, 36 | nigdy nie będzie mogło się nazywać komunią, lecz wyrokiem,
1229 IV, 37 | Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! » (2 Kor 5, 20).
1230 IV, 37 | Eucharystycznej, obowiązkową staje się droga pokuty, poprzez sakrament
1231 IV, 37 | sakramentu, nie może wzbraniać się przed podejmowaniem odpowiednich
1232 IV, 38 | także widzialna i wyraża się w więzach wymienionych przez
1233 IV, 38 | komunii w Kościele, domaga się tego, by była sprawowana
1234 IV, 39 | eucharystyczna, chociaż celebruje się ją zawsze we wspólnocie
1235 IV, 39 | dar zbawienia i objawia się w ten sposób – mimo swej
1236 IV, 39 | eucharystyczna nie może zamykać się w sobie, jakby była samowystarczalna,
1237 IV, 39 | eucharystyczna dokonuje się nie tylko w jedności z własnym
1238 IV, 39 | obiektywnie, jak dzieje się wwypadku Kościołów chrześcijańskich
1239 IV, 40 | bardzo ich podziały, które się objawiały podczas zgromadzeń
1240 IV, 41 | na pasterzy zaś nakłada się w związku z tym obowiązek
1241 IV, 41 | wktórym nieustannie głosi się i kultywuje komunię. Właśnie
1242 IV, 41 | Eucharystii dzień Pański staje się także dniem Kościoła, który
1243 IV, 42 | wierne zachowywanie staje się konkretnym wyrazem miłości
1244 IV, 43 | o ekumenizmie, dopatruje się w tym szczególnego daru
1245 IV, 43 | Ducha Świętego, tak by stali się wChrystusie jednym ciałem
1246 IV, 43 | jednym duchem. 91 Zwracając się z tą modlitwą do Ojca światłości,
1247 IV, 43 | skuteczność, ponieważ modli się w jedności z Chrystusem,
1248 IV, 44 | Pana, koniecznie domaga się pełnej komunii w zakresie
1249 IV, 44 | a wręcz mogłaby okazać się przeszkodą do osiągnięcia
1250 IV, 44 | to pragnienie już staje się wspólnym uwielbieniem i
1251 IV, 44 | błagalną. Razem zwracamy się do Ojca i czynimy to coraz
1252 IV, 45 | komunii kościelnej. ~Kierując się tą racją Sobór Watykański
1253 IV, 46 | chrześcijańskiego, którym należy się świadectwo prawdy, jak również
1254 V, 47 | uczniowie zawsze będą musieli się zajmować –« ubogich zawsze
1255 V, 47 | On, myśląc o zbliżającej się chwili swojej śmierci i
1256 V, 47 | chleba », która zakorzeniła się już w pierwotnym Kościele.
1257 V, 47 | liturgicznej, formującej się na bazie tradycji starotestamentalnej
1258 V, 48 | Betanii, Kościół nie obawiał się « marnować », poświęcając
1259 V, 48 | wieków i przy zmieniających się kulturach czuł się zobowiązany,
1260 V, 48 | zmieniających się kulturach czuł się zobowiązany, aby sprawować
1261 V, 48 | dziedzictwo judaizmu, narodziła się liturgia chrześcijańska.
1262 V, 48 | aniołów, do którego nie można się zbliżać bez pokory setnika
1263 V, 49 | poczucia sensu tajemnicy staje się zrozumiałe, w jaki sposób
1264 V, 49 | eucharystyczną wyraziła się w dziejach nie tylko poprzez
1265 V, 49 | kościelnych, które prawowicie się wytworzyły. Na tym fundamencie
1266 V, 49 | tym fundamencie rozwinęło się także bogate dziedzictwo
1267 V, 49 | na to pozwalała, dokonało się przejście od pierwotnych
1268 V, 49 | liturgicznych rozwinęły się formy ołtarzy i tabernakulów,
1269 V, 49 | kompozytorach, którzy zmierzyli się ztekstami liturgicznymi
1270 V, 50 | techniczną, potrafili otworzyć się z uległością na tchnienie
1271 V, 50 | Rublowa, na której dzielenie się tajemnicą Chrystusa włamanym
1272 V, 50 | sakralna musi odznaczać się umiejętnością trafnego wyrażenia
1273 V, 50 | władze kościelne. Odnosi się to zarówno do sztuk plastycznych,
1274 V, 51 | 51. To, co dokonało się na terenach starożytnej
1275 V, 51 | idyscypliny liturgicznej, rozwija się także na kontynentach, na
1276 V, 51 | różnych kultur. Dostosowując się do zmieniających się warunków
1277 V, 51 | Dostosowując się do zmieniających się warunków czasu iprzestrzeni,
1278 V, 51 | kształtuje kultury inspirujące się chrześcijaństwem.~Potrzeba
1279 V, 52 | całkowicie nieodpowiednich.~Czuję się zatem w obowiązku skierować
1280 V, 52 | liturgicznych, oraz wspólnota, która się do nich dostosowuje, ukazują
1281 VI, 53 | pierwszy rzut oka wydaje się, że Ewangelia milczy na
1282 VI, 53 | Wielkiego Czwartku nie mówi się o Maryi. Wiadomo jednak,
1283 VI, 54 | moją pamiątkę! », staje się jednocześnie przyjęciem
1284 VI, 54 | wesela w Kanie, Maryja wydaje się nam mówić: « Nie wahajcie
1285 VI, 54 | nam mówić: « Nie wahajcie się, zaufajcie słowu mojego
1286 VI, 55 | dziewiczego łona, aby mogło się dokonać Wcielenie Słowa
1287 VI, 55 | jakiejś mierze realizuje się sakramentalnie w każdym
1288 VI, 55 | Boży iSyn Maryi, uobecnia się w całym swoim Boskoludzkim
1289 VI, 55 | łonie Słowo, które stało się ciałem, Maryja w pewnym
1290 VI, 55 | dla ludzkich oczu) pozwala się adorować Elżbiecie, niejako «
1291 VI, 56 | stóp krzyża. Przygotowując się, dzień po dniu, do wydarzenia
1292 VI, 56 | okresie popaschalnym– wyrazi się wJej uczestnictwie w sprawowanej
1293 VI, 56 | samym ciałem, które poczęło się w Jej łonie! Przyjmowanie
1294 VI, 57 | podjęcie zadania upodabniania się do Chrystusa w szkole Matki
1295 VI, 58 | Eucharystii Kościół łączy się w pełni zChrystusem i z
1296 VI, 58 | Jego ofiarą, utożsamiając się zduchem Maryi. Jest to prawda,
1297 VI, 58 | dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu
1298 VI, 58 | kiedy Syn Boży uobecnia się nam w « ubóstwie » znaków
1299 Zak, 59 | przestrzeń jakby « skupiają się », a dramat Golgoty powtarza
1300 Zak, 59 | dramat Golgoty powtarza się na żywo, ujawniając swoją
1301 Zak, 60 | eucharystycznej i ku niej się kierować jako do szczytu.
1302 Zak, 61 | ten sposób Kościół umacnia się, wzrasta i wyraża siebie
1303 Zak, 61 | jaką jest pełne dzielenie się nią z wszystkimi braćmi,
1304 Zak, 61 | wymiaru czy wymogu, stajemy się rzeczywiście świadomi wielkości
1305 Zak, 61 | pierwszych wieków dopatrywała się we wspólnocie chrześcijańskiej
1306 Zak, 61 | chrześcijańskiej strażnika opiekującego się tym « skarbem ». Kościół,
1307 Zak, 61 | powodowany miłością, troszczy się o przekazywanie kolejnym
1308 Zak, 61 | tym Sakramencie zawiera się cała tajemnica naszego zbawienia ».104~
1309 Zak, 62 | tajemnica Eucharystii jawi się bardziej niż w kimkolwiek
1310 Zak, 62 | nowej ziemi »,~które otworzą się przed naszymi oczyma wraz
1311 Zak, 62 | przyjąć postawę, zatapiając się wadoracji i w miłości bez
1312 Zak, 62 | i nasza dusza otworzyła się w nadziei na kontemplację
1313 Zak, 62 | prawdziwy Chlebie,~Jezu, zmiłuj się nad nami:~nakarm nas i strzeż,~
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
1314 Wprow, 0, | EWANGELIA ŻYCIA znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa
1315 Wprow, 0, | mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest
1316 Wprow, 1, | Bożego, które urzeczywistni się w pełni w wieczności (por.
1317 Wprow, 1, | wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”2.
1318 Wprow, 1, (1) | Ewangelia życia” nie znajduje się wprawdzie w Piśmie Świętym
1319 Wprow, 1, | zbawczym wydarzeniu objawia się bowiem ludzkości nie tylko
1320 Wprow, 1, | samym zdumieniem3 i czuje się powołany, by głosić ludziom
1321 Wprow, 2, | Słowa Bożego, które stało się ciałem (por. J 1, 14) zostaje
1322 Wprow, 2, | 15). ~Głoszenie to staje się szczególnie naglące dzisiaj,
1323 Wprow, 2, | przemoc i wojny, pojawiają się dziś plagi nowe, przybierające
1324 Wprow, 2, | pracy, w których traktuje się pracowników jak zwykłe narzędzia
1325 Wprow, 2, | bardziej hańbią tych, którzy się ich dopuszczają, niż tych,
1326 Wprow, 2, | przeciwnie, ich zasięg staje się raczej coraz szerszy: nowe
1327 Wprow, 2, | jednocześnie zaś kształtuje się i utrwala nowa sytuacja
1328 Wprow, 2, | z tej przesłanki domaga się nie tylko ich niekaralności,
1329 Wprow, 2, | wielu państw, oddalając się nawet od fundamentalnych
1330 Wprow, 2, | niektórych dziedzinach staje się coraz częściej narzędziem
1331 Wprow, 2, | narodów świata i domagające się odpowiedzialnej i czynnej
1332 Wprow, 2, | międzynarodowych, stają się przedmiotem rozwiązań fałszywych
1333 Wprow, 3, | chrześcijańskiej, Kardynałowie zwrócili się do mnie z jednomyślnie wyrażoną
1334 Wprow, 3, | kategorii osób, Kościół poczuwa się do obowiązku użyczenia z
1335 Wprow, 3, | wyrażam nadzieję, że odrodzi się i umocni w każdym środowisku
1336 Wprow, 3, | życia i służy życiu, zwracam się ze szczególnie naglącym
1337 Wprow, 3, | znaki nadziei, troszcząc się o wzrost sprawiedliwości
1338 I, 1 | Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił
1339 I, 1, | nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących. Stworzył
1340 I, 1, | człowieka. Śmierć pojawia się na skutek zawiści diabła (
1341 I, 1, | byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił
1342 I, 1, | byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił
1343 I, 1, | wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać przed tobą, i być
1344 I, 1, | wyjaśnia dlaczego Bogu bardziej się podoba ofiara Abla niż Kaina;
1345 I, 1, | wrót jego serca, aby rzucić się na swą ofiarę. Ale Kain
1346 I, 1, | upomnieniem. Kain rzuca się na swego brata i zabija
1347 I, 1, | pierworodnego. Człowiek stał się nieprzyjacielem swego bliźniego” 10. ~
1348 I, 1, | rodzicami a dziećmi, jak to się dzieje w przypadku przerywania
1349 I, 1, | rodziny czy krewnych dopuszcza się lub zaleca stosowanie eutanazji. ~
1350 I, 1, | nam od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali. Nie
1351 I, 1, | przerażającą szybkością szerzy się zło: do buntu człowieka
1352 I, 1, | rajskim ogrodzie, dołącza się śmiertelna walka człowieka
1353 I, 1, | Abla, zamiast zawstydzić się przed Bogiem i prosić o
1354 I, 1, | często w przeszłości i czyni się nadal, posługując się różnymi
1355 I, 1, | czyni się nadal, posługując się różnymi ideologiami dla
1356 I, 1, | za bliźnich, wyrażające się między innymi zanikiem solidarności
1357 I, 1, | została przelana i domaga się, aby wymierzył sprawiedliwość (
1358 I, 1, | przyjaźni z Bogiem, staje się „krajem Nod” (por. Rdz 4,
1359 I, 1, | i niestałość losu staną się jego udziałem na zawsze. ~
1360 I, 1, | godności i Bóg sam czyni się jej gwarantem. Właśnie tutaj
1361 I, 1, | gwarantem. Właśnie tutaj objawia się paradoksalna tajemnica miłosiernej
1362 I, 1, | oblicza, a gdy wyrzekli się go także rodzice, nakazał
1363 I, 2, | od którego Kain nie może się uchylić, jest skierowane
1364 I, 2, | najgłębszą powagą zastanowił się nad konsekwencjami, jakie
1365 I, 2, | okazuje beztroskę i dopuszcza się zaniedbań, chociaż nierzadko
1366 I, 2, | bronią, który przyczynia się do zaostrzenia licznych
1367 I, 2, | zasiewie śmierci, jaki dokonuje się przez bezmyślne naruszanie
1368 I, 2, | lub życiu, które zbliża się do końca: dostrzegamy w
1369 I, 2, | do tego stopnia, że żąda się uznania ich pełnej legalności
1370 I, 2, | praw i obowiązków. Łączą się z tym najróżniejsze trudności
1371 I, 2, | sprawiają, że opowiedzenie się po stronie życia i jego
1372 I, 2, | życia i jego obrona stają się trudne, a czasem wymagają
1373 I, 2, | jest sam fakt, że próbuje się przesłaniać niektóre przestępstwa
1374 I, 2, | kultury śmierci”. Szerzy się ona wskutek oddziaływania
1375 I, 2, | bezsilnym: życie, które domaga się większej życzliwości, miłości
1376 I, 2, | wróg, przed którym należy się bronić albo którego należy
1377 I, 2, | zainwestowano i nadal inwestuje się ogromne fundusze w produkcję
1378 I, 2, | konieczna pomoc lekarza. Wydaje się, że prawie wyłącznym celem
1379 I, 2, | odpowiedzialności. ~Twierdzi się często, że antykoncepcja,
1380 I, 2, | przeciw aborcji. Zarzuca się też Kościołowi katolickiemu,
1381 I, 2, | sprzyja rozpowszechnieniu się przerywania ciąży, ponieważ
1382 I, 2, | Taka argumentacja okazuje się w rzeczywistości zwodnicza.
1383 I, 2, | antykoncepcyjne po to, aby nie narażać się później na pokusę aborcji.
1384 I, 2, | ta właśnie pokusa staje się jeszcze silniejsza, jeżeli
1385 I, 2, | istoty; pierwsze sprzeciwia się cnocie czystości małżeńskiej,
1386 I, 2, | których człowiek ucieka się do antykoncepcji lub nawet
1387 I, 2, | człowieka. Życie, które może się począć ze współżycia mężczyzny
1388 I, 2, | mężczyzny i kobiety, staje się zatem wrogiem, którego trzeba
1389 I, 2, | przerywaniem ciąży staje się coraz bardziej oczywista,
1390 I, 2, | reprodukcji, które wydają się służyć życiu i często są
1391 I, 2, | wielu przypadkach wytwarza się większą liczbę embrionów,
1392 I, 2, | mentalności, co do której ustala się błędny pogląd, że jest ona
1393 I, 2, | sytuacji, w których odmawia się podstawowego leczenia i
1394 I, 2, | współczesnego świata staje się jeszcze bardziej niepokojący
1395 I, 2, | barbarzyństwa, z której — jak się wydawało — wyszliśmy już
1396 I, 2, (14) | o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności
1397 I, 2, | cierpienie, a zatem zwiększa się pokusa rozwiązania problemów
1398 I, 2, | intensywnego i przedłużającego się bólu. Wystawia to na ciężką
1399 I, 2, | lekarskiej i socjalnej, może czuć się jakby zmiażdżony przez własną
1400 I, 2, | litość. Wszystko to zaostrza się pod wpływem atmosfery kulturowej,
1401 I, 2, | cenę wyeliminować; dzieje się tak zwłaszcza wówczas, gdy
1402 I, 2, | płaszczyźnie kulturowej zaznacza się także wpływ swoistego prometeizmu
1403 I, 2, | prometeizmu człowieka, który łudzi się, że w ten sposób może zapanować
1404 I, 2, | wszystkiego jest rozpowszechnianie się eutanazji, zakamuflowanej
1405 I, 2, | przyzwoleniem prawa. Usprawiedliwia się ją nie tylko rzekomym współczuciem
1406 I, 2, | społeczeństwo. Proponuje się zatem pozbawianie życia
1407 I, 2, | przeszczepów przystępowałoby się do pobierania tychże organów
1408 I, 2, | zjawisko, z którym wiążą się często zagrożenia życia
1409 I, 2, | podziału dóbr — nadal realizuje się natomiast różne formy polityki
1410 I, 2, | praktyk, które przyczyniają się do poważnego spadku liczby
1411 I, 2, | może być pokusa posłużenia się tymi metodami, wymierzonymi
1412 I, 2, | przyrostu ludności i obawiają się, że narody najbardziej płodne
1413 I, 2, | systematyczny. Wiek XX zapisze się jako epoka masowych ataków
1414 I, 2, | życie, jako nie kończąca się seria wojen i nieustanna
1415 I, 2, | które bywają różne i mogą się nawet wydawać przekonujące
1416 I, 2, | przekonujące czy wręcz powoływać się na zasadę solidarności,
1417 I, 2, | międzynarodowe, zajmujące się propagowaniem i planowaniem
1418 I, 2, | trzeba nie tylko przyjrzeć się samym zjawiskom niszczącym
1419 I, 2, | niszczącym życie, które się na nią składają, ale odkryć
1420 I, 2, | uczynił?” (Rdz 4, 10) zdaje się być jakoby wezwaniem skierowanym
1421 I, 2, | wymierzone przeciw życiu rodzą się czasem z trudnych czy wręcz
1422 I, 2, | politycznej, gdzie ujawnia się jego aspekt najbardziej
1423 I, 2, | W ten sposób dokonuje się tragiczny w skutkach zwrot
1424 I, 2, | której uroczyście proklamuje się nienaruszalne prawa osoby
1425 I, 2, | liczne inicjatywy, które się do nich odwołują, wskazują
1426 I, 2, | wskazują na pogłębianie się w całym świecie wrażliwości
1427 I, 2, | z nieustannym mnożeniem się zamachów na życie i z powszechnym
1428 I, 2, | tych, których życie dopiero się poczęło? Te zamachy są jawnym
1429 I, 2, | żyjących razem”, a staną się społecznościami zapomnianych,
1430 I, 2, | zagładę. Gdy zaś przyjrzymy się szerszej sytuacji światowej,
1431 I, 3, | Teoria praw człowieka opiera się właśnie na uznaniu faktu,
1432 I, 3, | bezpośredniego porozumiewania się z innymi za pomocą języka —
1433 I, 3, | strukturalnie słabym, wydaje się zupełnie zdany na łaskę
1434 I, 3, | całkowicie uzależniony i umie się porozumiewać tylko niesłyszalnym
1435 I, 3, | współżycia społecznego staje się siła. Jest to jednak dokładne
1436 I, 3, | pojęcia wolności, która staje się ostatecznie wolnością „silniejszych”,
1437 I, 3, | spełnieniu, które dokonuje się przez dar z siebie i otwarcie
1438 I, 3, | dar z siebie i otwarcie się na drugiego człowieka. Natomiast
1439 I, 3, | problemu: wolność zapiera się samej siebie, zmierza do
1440 I, 3, | wolność, pragnąc wyswobodzić się od wszelkiej tradycji i
1441 I, 3, | tradycji i autorytetu, zamyka się nawet na pierwotne najbardziej
1442 I, 3, | swoich decyzji, ale kieruje się wyłącznie swoją subiektywną
1443 I, 3, | wróg, przed którym trzeba się bronić. W ten sposób społeczeństwo
1444 I, 3, | sposób społeczeństwo staje się zbiorowością jednostek żyjących
1445 I, 3, | relatywizmu. Wszystko staje się wówczas przedmiotem umowy
1446 I, 3, | niezbywalne prawo do życia staje się przedmiotem dyskusji lub
1447 I, 3, | demokracja, sprzeniewierzając się własnym zasadom, przeradza
1448 I, 3, | własnym zasadom, przeradza się w istocie w system totalitarny.
1449 I, 3, | równości, ale przekształca się w państwo tyrańskie, uzurpujące
1450 I, 3, | wrażenie, że wszystko odbywa się z pełnym poszanowaniem praworządności,
1451 I, 3, | każdej osoby, kiedy pozwala się na zabijanie tej najsłabszej
1452 I, 3, | sprawiedliwości poddaje się osoby najbardziej niesprawiedliwej
1453 I, 3, | godności innym?” 16. Pojawienie się takich sytuacji oznacza,
1454 I, 4 | Mam się ukrywać przed tobą” (Rdz
1455 I, 4, | je na próbę. Kto poddaje się oddziaływaniu tej atmosfery,
1456 I, 4, | tej atmosfery, łatwo może się znaleźć w zamkniętym kole,
1457 I, 4, | wrażliwość na Boga, traci się także wrażliwość na człowieka,
1458 I, 4, | Boga. ~Raz jeszcze możemy się tu odwołać do historii zabójstwa
1459 I, 4, | Boga na Kaina tak zwraca się on do Pana: „Zbyt wielka
1460 I, 4, | wypędzasz z tej roli i mam się ukrywać przed tobą, i być
1461 I, 4, | przeznaczeniem jest „ukrywanie się” przed Bogiem. Jeśli Kain
1462 I, 4, | uświadamia sobie, że znajduje się przed obliczem Boga i przed
1463 I, 4, | fizycznej natury, staje się w pewien sposób „rzeczą”
1464 I, 4, | rzeczywistość „świętą”. Życie staje się dla niego po prostu „rzeczą”,
1465 I, 4, | wyłączną własność, poddającą się bez reszty jego panowaniu
1466 I, 4, | stając w obliczu życia, które się rodzi, i życia, które umiera,
1467 I, 4, | działanie” i dlatego stara się wykorzystywać wszelkie zdobycze
1468 I, 4, | być „przeżywane”, stają się wówczas rzeczami, człowiek
1469 I, 4, | fakt, że gdy raz wykluczy się odniesienie do Boga, znaczenie
1470 I, 4, | manipulować. ~Do tego zdaje się prowadzić swoisty racjonalizm
1471 I, 4, | sprzyja rozpowszechnianiu się indywidualizmu, utylitaryzmu
1472 I, 4, | utylitaryzmu i hedonizmu. Ujawnia się tu także niezmienna prawdziwość
1473 I, 4, | rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi” (Rz 1, 28). W
1474 I, 4, | Jedynym celem, który się bierze pod uwagę, jest własny
1475 I, 4, | fizycznego, natomiast zapomina się o głębszych — relacyjnych,
1476 I, 4, | życiem, ale może też stać się bodźcem do osobowego wzrostu,
1477 I, 4, | bogactwem jego osoby, staje się w coraz większym stopniu
1478 I, 4, | i popędów. Zniekształca się w ten sposób i fałszuje
1479 I, 4, | człowieka, a więc także otwarcie się na bogactwo życia, które
1480 I, 4, | konsekwencjami dla życia, dokonuje się w głębi sumienia. Chodzi
1481 I, 4, | kulturę śmierci”, posuwając się nawet do tworzenia i utrwalania
1482 I, 4, | dzisiejszego społeczeństwa okazuje się, niestety, podobna do tego,
1483 I, 4, | Liście do Rzymian. Składa się z ludzi, „którzy przez nieprawość
1484 I, 4, | pęta” (1, 18): odwracając się od Boga i mniemając, że
1485 I, 4, | serce” (1, 21); „podając się za mądrych, stali się głupimi” (
1486 I, 4, | podając się za mądrych, stali się głupimi” (1, 22), dopuszczają
1487 I, 4, | głupimi” (1, 22), dopuszczają się czynów zasługujących na
1488 I, 4, | sanktuarium sumienia człowiek może się zawsze nawrócić i znów wejść
1489 I, 4, | drogę miłości, otwarcia się na innych i służby życiu
1490 I, 5, | Ablu jest głosem wznoszącym się do Pana. W sposób absolutnie
1491 I, 5, | Otóż wszystko to spełnia się i urzeczywistnia w Chrystusie:
1492 I, 5, | krew wyraża bowiem i domaga się głębszej „sprawiedliwości”,
1493 I, 5, | Chrystusa, znak Jego ofiarowania się z miłości (por. J 13, 1),
1494 I, 5, | człowiek wierzący uczy się dostrzegać i cenić niemalże
1495 I, 5, | śmiercią, kiedy to „sprawdzą się słowa, które zostały napisane:
1496 I, 5, | podjęto już i nadal podejmuje się bardzo wiele inicjatyw —
1497 I, 5, | życiu, potrafią otworzyć się na przyjęcie dzieci opuszczonych,
1498 I, 5, | młodych ludzi zmagających się z trudnościami, osób niepełnosprawnych,
1499 I, 5, | materialną matkom znajdującym się w trudnych sytuacjach i
1500 I, 5, | wolontariuszy, które starają się otoczyć opieką osoby pozbawione
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186 |