1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186
(...) Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
1501 I, 5, | rodziny, ludzi zmagających się ze szczególnymi problemami
1502 I, 5, | oraz tych, którzy muszą się znaleźć w odpowiednim środowisku
1503 I, 5, | już dziś służą rodzącemu się życiu, ludziom cierpiącym,
1504 I, 5, | instytucje i organizacje starają się udostępnić najnowsze osiągnięcia
1505 I, 5, | stąd nie możemy uchylić się od obowiązku bezwarunkowego
1506 I, 5, | bezwarunkowego opowiedzenia się po stronie życia. ~Także
1507 I, 5, | Bezwarunkowe opowiedzenie się po stronie życia zyskuje
1508 I, 5, | Syna Bożego, który stał się człowiekiem i przyszedł
1509 II, 1 | Życie objawiło się. Myśmy je widzieli” (1J
1510 II, 1, | współczesnym świecie, czujemy się jakby przygnieceni poczuciem
1511 II, 1, | poczuciem bezsilności: wydaje się, że dobro nigdy nie znajdzie
1512 II, 1, | samego Jezusa. Zwracając się do apostoła Tomasza, a za
1513 II, 1, | swoją obecność i okazanie się przez słowa i czyny, przez
1514 II, 1, | ręce — bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o czym
1515 II, 2, | oczach Boga. Kiedy wydaje się, że naród jest już skazany
1516 II, 2, | Wj 1, 15-22), Bóg objawia się mu jako wybawca, zdolny
1517 II, 2, | nadziei. W ten sposób rodzi się w Izraelu szczególna świadomość:
1518 II, 2, | zagrożone, wystarczy mu uciec się do Boga z odnowioną ufnością,
1519 II, 2, | wyzwanie dla wiary i domagają się odpowiedzi z jej strony. ~
1520 II, 2, | zadaje sobie pytanie: „Po co się daje życie strapionym, istnienie
1521 II, 2, | zalążek doskonałej pełni ma się objawić przez miłość i urzeczywistnić —
1522 II, 3, | ludu Przymierza odnawia się w doświadczeniu wszystkich „
1523 II, 3, | zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię” (Łk 7, 22). Tymi
1524 II, 3, | dobrą nowinę o tym, że Bóg się nimi interesuje, i przekonują
1525 II, 3, | interesuje, i przekonują się, iż także ich życie jest
1526 II, 3, | zbawienia. ~Podobnie dzieje się od samego początku misji
1527 II, 3, | zbawienia, którego nowość jawi się w całej pełni właśnie w
1528 II, 3, | lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem
1529 II, 3, | samego siebie: życie wymyka się mu i rychło zostanie mu
1530 II, 3, | początku do końca, spotykamy się z tą szczególną „dialektyką”
1531 II, 3, | sprawiedliwych, którzy przyłączają się do ochoczego i radosnego „
1532 II, 3, | zainteresowania wobec dokonującej się tajemnicy tego życia, które
1533 II, 3, | betlejemskiej stajni: to rodzące się życie jest zbawieniem dla
1534 II, 3, | będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem
1535 II, 3, | nie jest tylko ogołoceniem się z Boskich przywilejów, ale
1536 II, 3, | uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci —
1537 II, 3, | Jego ofiara na krzyżu staje się źródłem nowego życia dla
1538 II, 3, | utraty życia, Jezus kieruje się przeświadczeniem, że jest
1539 II, 3, | miejscem, w którym dokonuje się zbawienie całej ludzkości! ~ ~
1540 II, 4 | Powołani (...) by się stali na wzór obrazu Jego
1541 II, 4, | dobrem? To pytanie pojawia się w całej Biblii i już na
1542 II, 4, | jemu poddane: „rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię
1543 II, 4, | Rdz 2, 15). Potwierdza się w ten sposób prymat człowieka
1544 II, 4, | prastarym opowiadaniu mówi się bowiem o tchnieniu Bożym,
1545 II, 4, | napełniony człowiek, aby stać się istotą żyjącą: „Pan Bóg
1546 II, 4, | życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” (Rdz
1547 II, 4, | uznać, że i do niego odnoszą się słowa prawdy wypowiedziane
1548 II, 4, | 20). Dopiero pojawienie się kobiety, to znaczy istoty,
1549 II, 4, | czym — syn człowieczy, że się nim zajmujesz?” — pyta Psalmista (
1550 II, 4, | wszechświata człowiek wydaje się istotą niewiele znaczącą,
1551 II, 4, | stworzenie świata zakończyło się ukształtowaniem tego arcydzieła,
1552 II, 4, | Go naśladować, wzorującą się na Jego cnotach, spragnioną
1553 II, 4, | przez grzech, który wdziera się w ludzkie dzieje. Przez
1554 II, 4, | grzech człowiek buntuje się przeciw Stwórcy, co prowadzi
1555 II, 4, | i wrogość, która posuwa się nawet do zabójczej nienawiści.
1556 II, 4, | jako Boga, sprzeniewierza się głębokiemu pojęciu człowieka
1557 II, 4, | życiu człowieka i objawił się w całej pełni wraz z przyjściem
1558 II, 4, | źródłem łaski, która rozlewa się na ludzi, otwierając wszystkim
1559 II, 4, | Apostoł Paweł pisze: „Stał się pierwszy człowiek, Adam,
1560 II, 4, | 45). ~Tym, którzy godzą się pójść za Chrystusem, zostaje
1561 II, 4, | zamysł Boży wobec ludzi, „by się stali na wzór obrazu Jego
1562 II, 5, | przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym,
1563 II, 5, | z woli męża, ale z Boga się narodzili” (J 1, 12-13). ~
1564 II, 5, | Bóg: „powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie,
1565 II, 5, | życie wieczne, zwracając się do Ojca w swej modlitwie
1566 II, 5, | które już teraz otwiera się na życie wieczne przez uczestnictwo
1567 II, 5, | dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy.
1568 II, 5, | będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego
1569 II, 5, | uzasadnienie i moc, rozszerza się i pogłębia w Boskich wymiarach
1570 II, 5, | istota ludzka, nie ogranicza się do zwykłego szukania przestrzeni
1571 II, 5, | stosunków z innymi, ale rozwija się w radosnym przeświadczeniu,
1572 II, 5, | egzystencji „miejsce” objawienia się Boga, spotkania i komunii
1573 II, 6 | Upomnę się (...) u każdego o życie
1574 II, 6, | Noemu po potopie: „Upomnę się też u człowieka o życie
1575 II, 6, | tekstu biblijnego stara się w tym miejscu podkreślić,
1576 II, 6, | nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących. Stworzył
1577 II, 6, | przykazanie, które każe poczuwać się do odpowiedzialności za
1578 II, 6, | Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega
1579 II, 6, | wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega
1580 II, 6, | którego prawodawstwo starało się chronić życie w chwilach
1581 II, 6, | potrzebujących i poczuwać się do odpowiedzialności za
1582 II, 6, | nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują;
1583 II, 6, | wszystkie inne — streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego
1584 II, 7 | Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię
1585 II, 7, | Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię
1586 II, 7, | stworzeniami, co przez Ciebie się stały, by władał światem
1587 II, 7, | w panowaniu Boga ujawnia się także w szczególnej odpowiedzialności,
1588 II, 7, | bądźcie płodni i rozmnażajcie się» (Rdz 1, 28)” 30. ~Mówiąc
1589 II, 7, | małżeńskiej jedności dwojga rodzi się nowy człowiek, to przynosi
1590 II, 7, | trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jako
1591 II, 7, | przyjęty i nowe życie otwiera się na przyszłość. ~Niezależnie
1592 II, 8, | okolicznościach nie mieściła się w pojęciach religijnych
1593 II, 8, | Lud Starego Testamentu bał się bezpłodności jako przekleństwa,
1594 II, 8, | Przymierza, powołanym, aby się rozmnażać zgodnie z obietnicą
1595 II, 8, | poczęciu, o kształtowaniu się życia w łonie matki, o narodzinach
1596 II, 8, | pogrążony w cierpieniu, oddaje się kontemplacji działania Bożego,
1597 II, 8, | przedziwnym procesie kształtowania się swego ciała w łonie matki,
1598 II, 8, | zlałeś jak mleko, czyż zsiąść się nie dałeś jak serowi? Odziałeś
1599 II, 8, | cudowny proces rodzenia się życia nie podlegał mądremu
1600 II, 8, | jaki sposób znaleźliście się w moim łonie, nie ja wam
1601 II, 8, | poczęcia. Gdy Elżbieta staje się brzemienną, wypowiada swą
1602 II, 8, | pisze św. Ambroży — stają się odczuwalne dobrodziejstwa,
1603 II, 8, | porządku natury, on rozradował się ze względu na tajemnicę;
1604 II, 8, | synu jest powiedziane, że się rozradował, a o matce, że
1605 II, 9, | przedwczesnej śmierci: znajdujemy się bowiem w kontekście kulturowym
1606 II, 9, | doświadczenie, dostrzega się niezastąpione bogactwo dla
1607 II, 9, | społeczeństwa. ~Starość cieszy się poważaniem i jest otoczona
1608 II, 9, | ciężaru, przeciwnie, modli się słowami: „Ty bowiem, mój
1609 II, 9, | Ps 16 [15], 5) i godzi się przyjąć od Niego także śmierć: „
1610 II, 9, | i po co odrzucać to, co się podoba Najwyższemu?” (Syr
1611 II, 9, | w śmierci musi zawierzyć się całkowicie „woli Najwyższego”,
1612 II, 9, | Kiedy człowiekowi wydaje się, że nie ma już szans na
1613 II, 9, | jak bardzo Bóg troszczy się także o cielesne życie człowieka.
1614 II, 9, | głoszenie Ewangelii łączy się z uzdrawianiem chorych: „
1615 II, 9, | Testamentu. Jezus nie waha się poświęcić samego siebie
1616 II, 9, | którym „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17, 28). ~ ~
1617 II, 10 | Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą” (
1618 II, 10, | samej istoty życia. Oderwać się od niej znaczy skazać samego
1619 II, 10, | nieszczęśliwą, a w konsekwencji stać się wręcz zagrożeniem dla istnienia
1620 II, 10, | nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie
1621 II, 10, | autentyzm i pełnię, odrywając się od dobra; dobro zaś należy
1622 II, 10, | jeśli nie przestrzega się innych „słów życia” (por.
1623 II, 10, | z tej perspektywy, staje się ono ostatecznie tylko zwykłym
1624 II, 10, | człowiek rychło zaczyna się doszukiwać jego ograniczeń,
1625 II, 10, | Tylko wówczas, gdy otwiera się na pełnię prawdy o Bogu,
1626 II, 10, | szczęścia: „Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy
1627 II, 10, | przeciw życiu, Prorocy starali się przede wszystkim wzbudzić
1628 II, 10, | Ewangelii życia. Stanie się to możliwe wyłącznie dzięki
1629 II, 10, | was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę
1630 II, 10, | życia: jest nim dar, który się spełnia w dawaniu siebie.
1631 II, 10, | 10-11). ~Prawo wypełnia się w życiu i działalności Jezusa
1632 II, 10, | Prawo i Prorocy mieszczą się w złotej regule wzajemnej
1633 II, 10, | W Jezusie Prawo staje się ostatecznie „ewangelią”,
1634 II, 11 | drzewie Krzyża wypełnia się Ewangelia życia~
1635 II, 11, | życiu, chciałbym zatrzymać się na chwilę z każdym z was,
1636 II, 11, | całą ziemię (...). Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku
1637 II, 11, | zasłona przybytku rozdarła się przez środek” (Łk 23, 44-
1638 II, 11, | śmiercią. I my znajdujemy się dziś w samym centrum dramatycznej
1639 II, 11, | mocniej i wyraźniej, jawi się jako centrum, sens i cel
1640 II, 11, | niemocy”, a Jego życie wydaje się całkowicie zdane na szyderstwa
1641 II, 11, | tożsamość Syna Bożego objawia się w chwili Jego skrajnej słabości:
1642 II, 11, | słabości: na Krzyżu ukazuje się Jego chwała! ~Przez swoją
1643 II, 11, | ludzkiej. Przed śmiercią modli się do Ojca o przebaczenie dla
1644 II, 11, | Po Jego śmierci „groby się otworzyły i wiele ciał Świętych,
1645 II, 11, | Boga. ~Na Krzyżu odnawia się i dokonuje, zyskując pełną
1646 II, 11, | skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę oddał
1647 II, 11, | woda” (J 19, 34). ~Wszystko się już wypełniło. Wyrażenie „
1648 II, 11, | innego człowieka, ale wydaje się wskazywać także na „dar
1649 II, 11, | synom Bożym, przez co stają się oni ludem Nowego Przymierza.
1650 II, 11, | Krzyża — źródła życia — rodzi się i rozrasta „lud życia”. ~
1651 II, 11, | najgłębszych korzeni tego, co się wydarzyło. Jezus, który
1652 II, 11, | por. Hbr 10, 9), stał się we wszystkim posłuszny Ojcu
1653 II, 11, | miejscu nasze rozważanie staje się uwielbieniem i dziękczynieniem,
1654 II, 11, | Bożych: w ten sposób nauczymy się nie tylko „nie zabijać”
1655 III, 1, | Ewangelii, więcej — samo jawi się jako „ewangelia”, czyli
1656 III, 1, | wdzięczność wolnej osoby i domaga się od niej, by ją przyjęła,
1657 III, 1, | W ten sposób dar staje się przykazaniem, a samo przykazanie
1658 III, 1, | być płodnym i rozmnażać się, by czynić sobie ziemię
1659 III, 1, | i miłości Boga. Dokonuje się to przez posłuszeństwo Jego
1660 III, 1, | wykorzystania. Człowiek musi się z niego rozliczyć przed
1661 III, 2 | Upomnę się (...) u człowieka o życie
1662 III, 2, | od samego początku domaga się «stwórczego działania Boga»
1663 III, 2, | 13; Pwt 5, 17). Znajduje się ono — jak już podkreśliłem —
1664 III, 2, | przez rozprzestrzenianie się grzechu i przemocy (por.
1665 III, 2, | w którym odzwierciedla się nienaruszalność samego Stwórcy.
1666 III, 2, | ukazuje, że „nie cieszy się ze zguby żyjących” (Mdr
1667 III, 2, | 13). Tylko Szatan może się nią cieszyć: przez jego
1668 III, 2, (41) | o szacunku dla rodzacego się życia ludzkiego i o godności
1669 III, 2, | takiej postawy, przygotowując się w ten sposób na wielką zapowiedź
1670 III, 2, | dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” (por.
1671 III, 2, | św. Paweł — streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego
1672 III, 2, | samej perspektywie mieszczą się także stanowcze słowa apostoła
1673 III, 2, | pomagają utrudzonemu, nie liczą się ze Stwórcą, lecz bez skrupułów
1674 III, 2, | spędzają płód, odwracają się od ubogiego, dręczą uciśnionego,
1675 III, 2, | przypadków, jakie zdarzają się w życiu indywidualnym i
1676 III, 2, | co nakazuje43. Zdarzają się bowiem sytuacje, w których
1677 III, 2, | drugiego człowieka okazują się w konkretnych okolicznościach
1678 III, 2, | Nikt zatem nie może wyrzec się prawa do obrony własnej
1679 III, 2, | lub państwa” 44. Zdarza się niestety, że konieczność
1680 III, 2, | napastnikowi, który naraził się na nią swoim działaniem,
1681 III, 2, | względu na brak posługiwania się rozumem45. ~
1682 III, 2, | oraz powszechnej zgłasza się postulat jak najbardziej
1683 III, 2, | być może już nie zdarzają się wcale. ~W każdym razie pozostaje
1684 III, 2, | tak wielką uwagę zwraca się na szacunek dla każdego
1685 III, 2, | Wobec stopniowego zacierania się w sumieniach i w społeczeństwie
1686 III, 2, | umierający. Ponadto nikt nie może się domagać, aby popełniono
1687 III, 3, | świadomość jego zła zaciera się stopniowo w sumieniach wielu
1688 III, 3, | przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi
1689 III, 3, | przerywania ciąży ukazuje się w całej prawdzie, jeśli
1690 III, 3, | w całej prawdzie, jeśli się uzna, że chodzi tu o zabójstwo,
1691 III, 3, | zwłaszcza jeśli rozważy się szczególne okoliczności,
1692 III, 3, | podejmuje decyzję i domaga się zabójstwa tej istoty, a
1693 III, 3, | ponieważ decyzja o pozbyciu się owocu poczęcia nie zostaje
1694 III, 3, | złych warunkach, iż lepiej się stanie, jeśli się nie narodzi.
1695 III, 3, | lepiej się stanie, jeśli się nie narodzi. Jednakże wszystkie
1696 III, 3, | kiedy pośrednio przyczynia się do podjęcia przez nią takiej
1697 III, 3, | silnej presji, że czuje się psychicznie zmuszona do
1698 III, 3, | zdrowia, w których dokonuje się przerywania ciąży. Ogólna
1699 III, 3, | tych, którzy przyczynili się do rozpowszechnienia postawy
1700 III, 3, | powinni byli zatroszczyć się — a nie uczynili tego —
1701 III, 3, | wielodzietne albo zmagające się ze szczególnymi trudnościami
1702 III, 3, | komórki jajowej rozpoczyna się życie, które nie jest życiem
1703 III, 3, | ludzkiej, która rozwija się samoistnie. Nie stanie się
1704 III, 3, | się samoistnie. Nie stanie się nigdy człowiekiem, jeżeli
1705 III, 3, | zapłodnienia rozpoczynają się dzieje życia człowieka,
1706 III, 3, | potencjalnych zdolności w pełni się ukształtowała i mogła być
1707 III, 3, | pierwszego momentu pojawienia się życia ludzkiego: czy jednostka
1708 III, 3, | Magisterium nie angażowało się bezpośrednio, Kościół zawsze
1709 III, 3, | szacunku, jaki moralnie należy się ludzkiej istocie w jej integralności
1710 III, 3, (58) | o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności
1711 III, 3, | człowieka, którym stanie się on w przyszłości i którego
1712 III, 3, | istotą, ku której zwraca się miłościwa i ojcowska Opatrzność
1713 III, 3, (60) | ze swej strony, zwraca się do Pana tymi słowami: „Ty
1714 III, 3, | pierwszej chwili zetknięcia się ze światem grecko-rzymskim,
1715 III, 3, | chrześcijańska stanowczo sprzeciwiała się swoim nauczaniem i postępowaniem
1716 III, 3, | nie pozwala człowiekowi się narodzić, zabija go przed
1717 III, 3, | ma znaczenia, czy zabija się osobę już narodzoną, czy
1718 III, 3, | narodzoną, czy też powoduje się śmierć w chwili narodzin.
1719 III, 3, | na tych, którzy splamili się grzechem przerywania ciąży
1720 III, 3, | wszystkich, którzy dopuszczają się tego przestępstwa, wiedząc,
1721 III, 3, | dziedzinie „nie zmieniło się i jest niezmienne” 72. Dlatego
1722 III, 3, | niegodziwy, ponieważ sprzeciwia się Prawu Bożemu, zapisanemu
1723 III, 3, | zabicia embrionów. Odnosi się to do eksperymentów na embrionach,
1724 III, 3, (74) | o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i o godności
1725 III, 3, | świadomym przyjęciu mającego się narodzić dziecka. Zważywszy
1726 III, 3, | ograniczone, nierzadko zdarza się, że techniki te służą mentalności
1727 III, 3, | niepokojem i bólem godzą się przyjąć dzieci dotknięte
1728 III, 4, | dobrobytu, cierpienie jawi się jako nieznośny ciężar, od
1729 III, 4, | ciężar, od którego trzeba się za wszelką cenę uwolnić.
1730 III, 4, | interesujących doświadczeń; staje się natomiast „upragnionym wyzwoleniem”,
1731 III, 4, | uważa, że ma prawo domagać się również od społeczeństwa,
1732 III, 4, | kontekście coraz silniejsza staje się pokusa eutanazji, czyli
1733 III, 4, | rzeczywistości to, co mogłoby się wydawać logiczne i humanitarne,
1734 III, 4, | głębszej analizie okazuje się absurdalne i nieludzkie.
1735 III, 4, | kultury śmierci”, szerzącej się zwłaszcza w społeczeństwach
1736 III, 4, | dobrobytu, charakteryzujących się mentalnością nastawioną
1737 III, 4, | starych i niesprawnych wydaje się zbyt kosztowna i uciążliwa.
1738 III, 4, | społeczeństwo, kierujące się prawie wyłącznie kryteriami
1739 III, 4, | powinność moralna leczenia się i poddania się leczeniu,
1740 III, 4, | leczenia się i poddania się leczeniu, ale taką powinność
1741 III, 4, | W tym kontekście wyłania się między innymi problem godziwości
1742 III, 4, | cierpieniom chorego, gdy wiąże się to z ryzykiem skrócenia
1743 III, 4, | przypadku bowiem nie pragnie się śmierci i nie dąży do niej,
1744 III, 4, | uzasadnionych przyczyn dopuszcza się ryzyko śmierci: pragnie
1745 III, 4, | ryzyko śmierci: pragnie się jedynie skutecznie złagodzić
1746 III, 4, | w obliczu zbliżającej się śmierci ludzie powinni być
1747 III, 4, | świadomego przygotowania się na ostateczne spotkanie
1748 III, 4, | samego siebie i uchylenie się od obowiązku sprawiedliwości
1749 III, 4, | różnych wspólnot, do których się należy i wobec społeczeństwa
1750 III, 4, | samobójstwo wspomagane”, staje się wspólnikiem, a czasem wręcz
1751 III, 4, | uwolnieniu duszy, która zmaga się z więzami ciała i pragnie
1752 III, 4, | więzami ciała i pragnie się z nich wyrwać; nie wolno
1753 III, 4, | której cierpienia nie potrafi się znieść. Czyn eutanazji zatem
1754 III, 4, | Czyn eutanazji zatem wydaje się tym większym wynaturzeniem,
1755 III, 4, | chorego — powinni opiekować się nim cierpliwie i z miłością,
1756 III, 4, | choroby. ~Eutanazja staje się aktem jeszcze bardziej godnym
1757 III, 4, | powinien umrzeć. Pojawia się tu znów pokusa z Edenu:
1758 III, 4, | znów pokusa z Edenu: stać się jak Bóg, „poznając dobro
1759 III, 4, | On swą władzę, kierując się zawsze i wyłącznie zamysłem
1760 III, 4, | doznaje on pokusy pogrążenia się w rozpaczy i jakby unicestwia
1761 III, 4, | rozpaczy i jakby unicestwia się w niej, to przede wszystkim
1762 III, 4, | tajemnica losu ludzkiego ujawnia się najbardziej w obliczu śmierci”;
1763 III, 4, | osądza sprawę, jeśli wzdryga się przed całkowitą zagładą
1764 III, 4, | samej tylko materii, buntuje się przeciw śmierci” 86. ~Ta
1765 III, 4, | por. Flp 2, 8), godząc się przyjąć ją w „godzinie”
1766 III, 4, | wędrówka człowieka winna się zakończyć. Żyć dla Pana
1767 III, 4, | złem i próbą, zawsze może się stać źródłem dobra. Staje
1768 III, 4, | stać źródłem dobra. Staje się nim, jeśli jest przeżywane
1769 III, 4, | Panu, bardziej upodabnia się do Niego (por. Flp 3, 10;
1770 III, 4, | cierpiący: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i
1771 III, 5, | obywatelom; w konsekwencji wymaga się też, aby były one wykonywane
1772 III, 5, | zdrowia. ~Nierzadko uważa się, że życie człowieka jeszcze
1773 III, 5, | odniesieniu do nich. Utrzymuje się także, że tylko człowiek
1774 III, 5, | tylko człowiek znajdujący się w konkretnej sytuacji i
1775 III, 5, | uszanować tę decyzję posuwając się nawet do dopuszczenia przerywania
1776 III, 5, | Kiedy indziej znów uważa się, że prawo cywilne nie może
1777 III, 5, | przypadkach zresztą — argumentuje się — wprowadzenie zakazu i
1778 III, 5, | nieuchronnie do rozpowszechnienia się praktyk nielegalnych, te
1779 III, 5, | nielegalnych, te zaś wymykałyby się spod koniecznej kontroli
1780 III, 5, | zabezpieczenia medycznego. Zadaje się też pytanie, czy utrzymywanie
1781 III, 5, | oraz życiem tego, który się jeszcze nie narodził: nie
1782 III, 5, | demokratycznej szeroko rozpowszechnił się pogląd, wedle którego porządek
1783 III, 5, | społeczeństwa powinien ograniczać się do utrwalania i przyswajania
1784 III, 5, | moralne. Jeśli następnie uważa się wręcz, iż prawda wspólna
1785 III, 5, | społecznego, należałoby kierować się wyłącznie wolą większości,
1786 III, 5, | państwa, aby nie opowiadało się po stronie żadnej określonej
1787 III, 5, | innym, ale by ograniczyło się do zapewnienia każdemu możliwie
1788 III, 5, | Z drugiej strony uważa się, że szacunek dla wolności
1789 III, 5, | zawodowych nikt nie kierował się własnymi przekonaniami,
1790 III, 5, | przekonaniami, ale każdy starał się spełniać wszelkie żądania
1791 III, 5, | współczesnej kultury. Można się spotkać z poglądem, że relatywizm
1792 III, 5, | konsekwencje praktyczne — kryją się za tym poglądem. ~To prawda,
1793 III, 5, | powszechne słusznie wzdryga się w obliczu zbrodni przeciw
1794 III, 5, | przeciw ludzkości, które stały się tak smutnym doświadczeniem
1795 III, 5, | demokracji nie ujawnia się samoczynnie, ale zależy
1796 III, 5, | zmierza, i środków, jakimi się posługuje jeśli wartość
1797 III, 5, | wartość demokracji rodzi się albo zanika wraz z wartościami,
1798 III, 5, | demokratycznego, tak że stałby się on jedynie mechanizmem empirycznej
1799 III, 5, | ludzi, nierzadko okazuje się pozorny. W systemach władzy
1800 III, 5, | regulowanie interesów odbywa się często na korzyść silniejszych,
1801 III, 5, | także procesem kształtowania się zgodnej opinii. W takiej
1802 III, 5, | sytuacji demokracja łatwo staje się pustym słowem. ~
1803 III, 5, | może niekiedy powstrzymać się od zakazania czegoś, co —
1804 III, 5, | żadnym przypadku powoływać się na szacunek dla sumienia
1805 III, 5, | prawo i obowiązek bronić się przed nadużyciami dokonywanymi
1806 III, 5, | na ten temat: „Podkreśla się dzisiaj, że prawdziwe dobro
1807 III, 5, | nie tylko sprzeniewierzają się powierzonemu im zadaniu;
1808 III, 5, | Władzy rozkazywania domaga się porządek duchowy i wywodzi
1809 III, 5, | porządek duchowy i wywodzi się ona od Boga. Jeśli więc
1810 III, 5, | w rzeczywistości kończy się władza, a zaczyna potworne
1811 III, 5, | przestaje być prawem i staje się raczej aktem przemocy” 96.
1812 III, 5, | jakimś względem sprzeciwia się prawu naturalnemu, nie jest
1813 III, 5, | Otóż to nauczanie odnosi się przede wszystkim i bezpośrednio
1814 III, 5, | życie. W ten sposób zmierza się do osłabienia szacunku dla
1815 III, 5, | istnienia, przeciwstawia się zdecydowanie i nieodwracalnie
1816 III, 5, | powinności przeciwstawienia się im poprzez sprzeciw sumienia.
1817 III, 5, | Żydowskie położne sprzeciwiły się faraonowi, który nakazał
1818 III, 5, | takiej postawy: „położne bały się Boga” (tamże). Właśnie z
1819 III, 5, | posłuszeństwa Bogu — któremu należy się bojaźń, wyrażająca uznanie
1820 III, 5, | odwagę, aby przeciwstawiać się niesprawiedliwym ludzkim
1821 III, 5, | jest przekonany, że „tu się okazuje wytrwałość i wiara
1822 III, 5, | ciąży i eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować „
1823 III, 5, | częściach świata nadal prowadzi się kampanie na rzecz wprowadzenia
1824 III, 5, | ustawodawstwa — pojawia się coraz więcej oznak ponownego
1825 III, 5, | bowiem, nie współdziała się w sposób niedozwolony w
1826 III, 5, | prawa, ale raczej podejmuje się słuszną i godziwą próbę
1827 III, 5, | zawodowej albo wyrzeczenia się słusznych oczekiwań związanych
1828 III, 5, | innych przypadkach może się zdarzyć, że wykonywanie
1829 III, 5, | drugiej jednak strony można się słusznie obawiać, że gotowość
1830 III, 5, | wywoła zgorszenie i przyczyni się do osłabienia niezbędnego
1831 III, 5, | usprawiedliwić ani powołując się na zasadę poszanowania wolności
1832 III, 5, | od której nikt nie może się uchylić i z której będzie
1833 III, 5, | przeciw życiu. Kto powołuje się na sprzeciw sumienia, nie
1834 III, 6, | osobami i przeciwstawia się podstawowej decyzji podporządkowania
1835 III, 6, | Augustyn — polega na uwolnieniu się od występków, (...) takich
1836 III, 6, | czyniąc tak, wywiązujemy się z naszej odpowiedzialności
1837 III, 6, | czasu, Syn Boży, wcielając się i oddając życie za człowieka,
1838 III, 6, | Przenajświętszej. Sam Duch staje się nowym prawem, które daje
1839 III, 6, | zagrożone. Powinniśmy troszczyć się o nie tylko jako jednostki,
1840 III, 6, | naszej epoce, w której mnożą się zbyt liczne oznaki śmierci,
1841 III, 7, | eklezjalnym, który domaga się udziału wszystkich pracowników
1842 III, 7, | i Ożywiciela”, staliśmy się ludem dla życia i mamy postępować
1843 III, 7, | nas powodem do wynoszenia się, ale obowiązkiem, który
1844 III, 7, | obowiązkiem, który rodzi się ze świadomości, że jesteśmy „
1845 III, 7, | wcielony Syn Boży, który stał się człowiekiem i „przez swoją
1846 III, 7, | nakaz Chrystusa, by „stawała się bliźnim” każdego człowieka: „
1847 III, 7, | Wszyscy razem poczuwamy się do obowiązku głoszenia Ewangelii
1848 III, 8, | W Nim życie „objawiło się” (1 J 1, 2), więcej — On
1849 III, 8, | co „stare”, a co bierze się z grzechu i prowadzi do
1850 III, 8, | Człowiek, który niczym się nie wyróżnia spośród stworzeń,
1851 III, 8, | Boga wszechświata, staje się członkiem rodziny tej Istoty,
1852 III, 8, | naturę: ze śmiertelnego staje się nieśmiertelny, ze zniszczalnego
1853 III, 8, | wieczny, zaś z człowieka staje się Bogiem” 105, ~Wdzięczność
1854 III, 8, | człowieka każe nam dzielić się z wszystkimi tym orędziem: „
1855 III, 8, | znajduje swój sens, gdy daje się i odzyskuje miłość, z której
1856 III, 8, | odzyskuje miłość, z której rodzi się pełna prawda o ludzkiej
1857 III, 8, | one okryte tajemnicą, mogą się stać wydarzeniami zbawczymi;
1858 III, 8, | z jaką św. Paweł zwracał się do Tymoteusza: „głoś naukę,
1859 III, 8, | przede wszystkim oczekuje się, że będziemy niestrudzonymi
1860 III, 8, | wszyscy inni, którzy zajmują się nauczaniem, katechezą i
1861 III, 8, | zadań, niech wystrzegają się poważnego wykroczenia, jakim
1862 III, 8, | Ewangelię nie powinniśmy się lękać sprzeciwów i niepopularności,
1863 III, 9, | nasze głoszenie musi wyrażać się także przez wysławianie
1864 III, 9, | i obrzędów, powinno stać się cennym i ważnym sposobem
1865 III, 9, | postawę kontemplacji107. Rodzi się ona z wiary w Boga życia,
1866 III, 9, | taką postawę, nie poddaje się zniechęceniu, gdy widzi
1867 III, 9, | okolicznościach otwiera się, aby w twarzy każdej osoby
1868 III, 9, | postawę i na nowo nauczyli się czcić i szanować każdego
1869 III, 9, | człowiek i jego życie jawią się nam jako jeden z najwspanialszych
1870 III, 9, | 6-7). W każdym rodzącym się dziecku i w każdym człowieku,
1871 III, 9, | przejawy i formy porozumiewania się ludzi, którzy w różnych
1872 III, 9, | Życia, podobnie jak dzieje się to już z inicjatywy niektórych
1873 III, 9, | kontekście zmieniającej się sytuacji historycznej. ~
1874 III, 9, | Ewangelii życia dokonywało się przede wszystkim w codziennym
1875 III, 9, | codziennym życiu i wyrażało się przez miłość do innych i
1876 III, 9, | całe nasze istnienie będzie się stawać autentycznym i odpowiedzialnym
1877 III, 9, | dar. To właśnie dokonuje się w tak wielu gestach ofiary,
1878 III, 9, | ludzkie i w miłość, rodzą się także gesty heroiczne. Są
1879 III, 9, | człowieka i jak realizuje się ono w pełni poprzez bezinteresowny
1880 III, 9, | codziennego, na który składają się małe lub wielkie gesty bezinteresowności,
1881 III, 9, | które bez reszty poświęcają się swoim rodzinom, które cierpią
1882 III, 9, | nowoczesności prezentuje się jako przestarzałe takie
1883 III, 9, | poświęcenie, którymi wyróżniały się i nadal wyróżniają rzesze
1884 III, 10, | posługi miłości, która wyraża się przez świadectwo osobiste,
1885 III, 10, | kulturę życia” i często wydaje się nad nią przeważać. Przede
1886 III, 10, | Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» —
1887 III, 10, | potrzebują dla ciała — to na co się to przyda? Tak też i wiara,
1888 III, 10, | postawa: musimy zatroszczyć się o bliźniego jako o osobę,
1889 III, 10, | jesteśmy wezwani, aby stawać się bliźnim każdego człowieka (
1890 III, 10, | że także do nas odnosi się wezwanie i osąd zawarty
1891 III, 10, | Trzeba zatem „zatroszczyć się” o całe życie i o życie
1892 III, 10, | charytatywnej, która rozwijała się przez stulecia i dzięki
1893 III, 10, | i dzięki której pojawiły się w życiu Kościoła i społeczeństwa
1894 III, 10, | skuteczny towarzyszyć rodzącemu się życiu, otaczając szczególną
1895 III, 10, | te matki, które nie boją się wydać na świat dziecka i
1896 III, 10, | zaangażowaniem. Rodzącemu się życiu służą ośrodki upowszechniania
1897 III, 10, | doradzania i prewencji, kierując się antropologią zgodną z chrześcijańską
1898 III, 10, | życia”. Służą rodzącemu się życiu także ośrodki pomocy
1899 III, 10, | pary małżeńskie znajdujące się w trudnym położeniu odzyskują
1900 III, 10, | ziemskie życie człowieka zbliża się ku końcowi, jest jeszcze
1901 III, 10, | instytucjami, w których otacza się opieką chorych i umierających,
1902 III, 10, | środowiskami, w których dostrzega się i przeżywa ludzki i prawdziwie
1903 III, 10, | solidarności, które okazują się doraźnie potrzebne w określonych
1904 III, 10, | i sztuka medyczna zdają się tracić swój wrodzony wymiar
1905 III, 10, | raczej sprzeniewierzenie się zawodowi lekarskiemu, który
1906 III, 10, | każdego człowieka; aby starały się odkrywać potrzeby ludzi
1907 III, 10, | prawodawstwa, które kierując się szacunkiem dla wszystkich
1908 III, 10, | współistnienia, przyczyniają się do budowania społeczeństwa
1909 III, 10, | oni obowiązek opowiadać się odważnie po stronie życia,
1910 III, 10, | odpowiedzialności. Nikt jednak nie może się od niej uchylić, zwłaszcza
1911 III, 10, | chrześcijańskich, aby nie poddawali się zniechęceniu i podejmowali
1912 III, 10, | rodzin, nie mogą też uciekać się do metod sprzecznych z godnością
1913 III, 10, | II116. Dziedzina ta jawi się też jako ofiarowana nam
1914 III, 11, | sensie rzecznikami stają się rodzice, gdy przekazują
1915 III, 11, | zatem miłość, która staje się bezinteresownym darem, przyjęciem
1916 III, 11, | w rodzinie każdy spotyka się z akceptacją, szacunkiem
1917 III, 11, | wystawione, może też rozwijać się zgodnie z wymogami prawdziwego
1918 III, 11, | życie, rodzice przekonują się, że dziecko, „choć jest
1919 III, 11, | autentycznej wolności, która się urzeczywistnia przez bezinteresowny
1920 III, 11, | i kultu jest ten, który się wyraża w codziennym życiu
1921 III, 11, | wysławianie przekształca się w służbę Ewangelii życia,
1922 III, 11, | własne dzieci, a nie łączy się z koniecznością wyrwania
1923 III, 11, | trwała wola angażowania się na rzecz dobra wspólnego” 121,
1924 III, 11, | dobra wspólnego” 121, musi się urzeczywistniać także poprzez
1925 III, 11, | głównie przez zrzeszanie się w odpowiednich organizacjach,
1926 III, 11, | odpowiednich organizacjach, starają się tak oddziaływać na prawodawstwo
1927 III, 11, | takim kontekście łatwo może się zrodzić pokusa zastosowania
1928 III, 11, | rodziny w służbie życia stają się często trudniejsze i bardziej
1929 III, 12, | tam, gdzie nie przyjmuje się i nie miłuje życia; pełnia
1930 III, 12, | przede wszystkim ujawnia się, że „osią każdej kultury
1931 III, 12, | Boga” 127. Kiedy odrzuca się Boga i żyje tak, jakby On
1932 III, 12, | istniał, albo nie szanuje się jego przykazań, łatwo odrzuca
1933 III, 12, | przykazań, łatwo odrzuca się lub podważa godność ludzkiej
1934 III, 12, | formacją sumienia łączy się ściśle praca wychowawcza,
1935 III, 12, | pomaga człowiekowi stawać się coraz bardziej człowiekiem,
1936 III, 12, | początków pogardy dla rodzącego się życia: tylko prawdziwa miłość
1937 III, 12, | Nie można zatem uchylać się od obowiązku zapewnienia —
1938 III, 12, | miejsce wówczas, gdy decydują się wielkodusznie otworzyć rodzinę
1939 III, 12, | nie docenianych, zajmują się poszukiwaniem i upowszechnianiem
1940 III, 12, | rodzaju metod, troszcząc się tym samym o wychowanie do
1941 III, 12, | mają sens i wartość, gdy się je przeżywa w ścisłej więzi
1942 III, 12, | więzi z miłością, którą się otrzymuje i ofiarowuje.
1943 III, 12, | odnowiony styl życia domaga się także zmiany postawy — z
1944 III, 12, | konkurentami, przed którymi trzeba się bronić, ale braćmi i siostrami,
1945 III, 12, | Nikt nie powinien czuć się wyłączony z tej mobilizacji
1946 III, 12, | Ewangelii, winni angażować się w służbę na rzecz nowej
1947 III, 12, | przekazu: mają oni troszczyć się o to, aby treści przekazywane
1948 III, 12, | i działania: mają stawać się promotorkami „nowego feminizmu”,
1949 III, 12, | Watykańskiego II i ja zwracam się do kobiet z naglącym wezwaniem: „
1950 III, 12, | człowieka, które dokonują się w sposób szczególny we wspólnocie
1951 III, 12, | obcowania z nowym kształtującym się człowiekiem stwarza z kolei
1952 III, 12, | relacje są autentyczne, jeśli się otwierają na przyjęcie drugiej
1953 III, 12, | kobiety, które dopuściłyście się przerwania ciąży. Kościół
1954 III, 12, | waszych sercach jeszcze się nie zabliźniła. W istocie
1955 III, 12, | W istocie bowiem to, co się stało, było i jest głęboko
1956 III, 12, | traćcie nadziei. Starajcie się raczej zrozumieć to doświadczenie
1957 III, 12, | pokorą i ufnością otwórzcie się — jeśli tego jeszcze nie
1958 III, 12, | por. Mk 9, 29). Zdobądźmy się zatem na pokorę i odwagę
1959 III, 13, | dlatego bez wątpienia odnosi się ona do wszystkich. ~Dlatego
1960 III, 13, | życia i dla życia”, domaga się właściwego zrozumienia i
1961 III, 13, | pragnie po prostu przyczyniać się do budowy państwa o ludzkim
1962 III, 13, | życia znaczy przyczyniać się do odnowy społeczeństwa
1963 III, 13, | budować wspólnego dobra, jeśli się nie uznaje i nie chroni
1964 III, 13, | prawa do życia, na którym się opierają i z którego wynikają
1965 III, 13, | społeczeństwo, które — choć opowiada się za wartościami takimi jak
1966 III, 13, | demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka
1967 III, 13, | istnieć prawdziwy pokój, jeśli się nie bierze w obronę i nie
1968 III, 13, | społeczeństwo żyje i rozwija się w radosnej atmosferze pokoju” 137, ~„
1969 III, 13, | Lud życia” raduje się z tego, że może dzielić
1970 III, 13, | z tego, że może dzielić się swoją misją z wieloma innymi,
1971 III, 13, | coraz liczniejszy staje się „lud dla życia”, a nowa
1972 Zak, 0, | Życie”, które „objawiło się” (1 J 1, 2). W tajemnicy
1973 Zak, 0, | tych narodzin Bóg spotyka się z człowiekiem i rozpoczyna
1974 Zak, 0, | człowiekiem i rozpoczyna się wędrówka Syna Bożego po
1975 Zak, 0, | zwycięży śmierć i stanie się dla całej ludzkości początkiem
1976 Zak, 0, | macierzyństwo, znajdują się u samego źródła tajemnicy
1977 Zak, 0, | przyjęcie Słowa, które stało się ciałem i opiekę nad Jego
1978 Zak, 0, | wszystkich, którzy odradzają się do życia, tak jak Kościół,
1979 Zak, 1 | Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta
1980 Zak, 1, | Kościoła a Maryją ujawnia się wyraziście w „wielkim znaku”
1981 Zak, 1, | Apokalipsie: „Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta
1982 Zak, 1, | której zamysł Boży mógł się wypełnić w sposób najdoskonalszy. ~„
1983 Zak, 1, | że ta jego misja stała się możliwa dzięki macierzyństwu
1984 Zak, 1, | Tym samym Maryja staje się wzorem dla Kościoła, powołanego,
1985 Zak, 1, | Kościoła nie urzeczywistnia się inaczej — i także tego Kościół
1986 Zak, 1, | znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz
1987 Zak, 1, | każdego człowieka, który stał się uczniem, przelewając na
1988 Zak, 2, | niewiasty (por. 12, 1), pojawia się „inny znak” (...) na niebie: „
1989 Zak, 2, | historii i przeciwstawiają się misji Kościoła. ~Maryja
1990 Zak, 2, | wrogość potęgi zła objawia się bowiem jako uporczywy sprzeciw,
1991 Zak, 2, | uczniów Chrystusa, zwraca się przeciw Jego Matce. Aby
1992 Zak, 2, | Syna przed tymi, którzy się Go boją, gdyż widzą w Nim
1993 Zak, 2, | sobie, że życie znajduje się zawsze w centrum wielkiego
1994 Zak, 2, | wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem” 140.
1995 Zak, 2, | Chrystus nieustannie objawia się i ustanawia komunię z nami,
1996 Zak, 3, | przez anioła rozpoczyna się i kończy słowami budzącymi
1997 Zak, 3, | budzącymi otuchę: „Nie bój się, Maryjo” i „dla Boga (...)
1998 Zak, 3, | dla Kościoła zmagającego się ze śmiercią. Ukazując nam
1999 Zak, 3, | pokonane: „Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
2000 Zak, 3, | dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,~ubogich,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186 |