1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186
(...) Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
3001 III, 4 | wysiłek, w którym wyrazi się prawdziwa wolność człowieka
3002 III, 4 | postępu ekonomicznego” staje się kategorią nadrzędną, która
3003 III, 4 | odpowiedzialność ta staje się szczególnie wyrazista, gdy
3004 III, 4 | kulturalnej — nowym, budzącym się do samodzielnego życia narodom
3005 III, 4 | narodom czy państwom dostarcza się nieraz w obfitości nowoczesnej
3006 III, 4 | wojnach, których domaga się nie tyle obrona ich słusznych
3007 III, 5 | także funkcja zmieniających się kryteriów historycznych.
3008 III, 5 | człowieka, zobowiązując się wzajemnie do ich przestrzegania.
3009 III, 5 | że prawa człowieka staną się wszędzie na świecie podstawową
3010 III, 5 | jak bardzo ta sprawa wiąże się z jego własnym posłannictwem
3011 III, 5 | dokumentach. Pokój sprowadza się w ostateczności do poszanowania
3012 III, 5 | pokój — wojna zaś rodzi się z ich pogwałcenia i łączy
3013 III, 5 | ich pogwałcenia i łączy się zawsze z większym jeszcze
3014 III, 5 | warunkach pokojowych, to staje się to szczególnie dotkliwym
3015 III, 5 | światopoglądów nie wysuwa się zawsze człowieka na pierwszy
3016 III, 5 | programów i systemów. Nasuwa się wniosek o konieczności poddawania
3017 III, 5 | celu tylko tego, aby odciąć się od straszliwych doświadczeń
3018 III, 5 | w parze z nimi rozwijają się różne formy przemocy, totalizmu,
3019 III, 5 | naszego stulecia doczekały się sformułowania na forum międzynarodowym.
3020 III, 5 | międzynarodowym. Radując się z tego osiągnięcia wraz
3021 III, 5 | bardzo często znajdujemy się jeszcze daleko od tej realizacji,
3022 III, 5 | człowieka tych, którzy do niego się przyczyniają. ~Sam podstawowy
3023 III, 5 | wypadku odnośny naród — staje się niejako panem i władcą swoich
3024 III, 5 | warunków, w jakich znajdują się poszczególne narody i konieczności
3025 III, 5 | wspólnego, przez to samo starał się wychowywać dobrych obywateli
3026 III, 5 | społeczeństwa, do przeciwstawiania się obywateli władzy albo też
3027 III, 5 | sprawiedliwości społecznej i staje się podstawowym jej sprawdzianem
3028 III, 5 | Wśród tych praw wymienia się — i z jakąż słusznością —
3029 III, 5 | uprawnieniom sprzeciwia się ograniczanie wolności religijnej,
3030 III, 5 | zjawisko ludzkie, rozumie się tylko w relacji do zjawiska
3031 III, 5 | także ma miejsce — odmawia się im w ogóle prawa obywatelstwa. ~
3032 III, 5 | niesprawiedliwością. Jeśli powstrzymujemy się od wchodzenia w szczegóły
3033 III, 5 | Imienia Bożego, kierujemy się wiarą w odkupieńczą moc
3034 III, 5 | wierzących na świecie zwrócić się do tych, od których w jakikolwiek
3035 IV, 1 | zaś Chrystus „zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem” 36.
3036 IV, 1 | skoro z nim zjednoczył się Chrystus w Tajemnicy Odkupienia. ~
3037 IV, 1 | tajemnicą, w której rodzi się „nowy człowiek” powołany
3038 IV, 1 | przyjęli, dało moc, aby się stali synami Bożymi” (J
3039 IV, 1 | Ten „Boży Los” przebija się ponad wszystkie zagadki
3040 IV, 1 | ciała, Chrystus ukazuje się nam poza tym progiem: „Ja
3041 IV, 1 | materia. Rozumiemy — i staramy się coraz gruntowniej rozumieć —
3042 IV, 1 | daje życie; ciało na nic się nie przyda” (J 6, 63). Słowa
3043 IV, 1 | ludzkiego ducha, w którym wyraża się ów odwieczny niepokój, wedle
3044 IV, 1 | sumienia. Kościół, starając się patrzeć na człowieka niejako „
3045 IV, 1 | jego działalności. Jednoczy się w niej Kościół z Duchem
3046 IV, 1 | wciąż trwa. I przejawiają się w ludziach moce Ducha (por.
3047 IV, 1 | epoki z jeszcze większą zda się żarliwością, ze świętą natarczywością,
3048 IV, 1 | człowieka. To wołanie odzywa się z różnych stron i — zdaje
3049 IV, 1 | różnych stron i — zdaje się — że w różny sposób też
3050 IV, 1 | jak wciąż aktualizującym się wchodzeniem w pełny wymiar
3051 IV, 1 | w sposób szczególny musi się zespolić i zjednoczyć wokół
3052 IV, 1 | Rz 8, 30), jakie stało się jego udziałem poprzez wszystko,
3053 IV, 1 | poprzez wszystko, co składa się na jego życie na tej ziemi.
3054 IV, 1 | miłością, Kościół uzdalnia się zarazem do tej służby człowiekowi,
3055 IV, 1 | Kościoła. Kiedy bowiem stajemy się świadomi tego uczestnictwa
3056 IV, 2 | by ta wierność wyrażała się w żywej postawie zgodnej
3057 IV, 2 | W ten sposób staliśmy się uczestnikami owego posłannictwa
3058 IV, 2 | do tej prawdy przybliżali się z czcią i miłością. Była
3059 IV, 2 | Kościele, które zawiera się w pojęciu „intellectus fidei”.
3060 IV, 2 | prawidłowo wówczas, gdy stara się służyć nauczaniu (magisterium),
3061 IV, 2 | w ślad za tym, gdy stara się służyć nauczycielskiej i
3062 IV, 2 | mądrością, aby przyczyniali się do ich wzajemnego przenikania,
3063 IV, 2 | Zadanie owo dzisiaj ogromnie się rozbudowało w związku z
3064 IV, 2 | ostatniego Soboru48. W tym stale się poszerzającym i różnicującym
3065 IV, 2 | musi też stale pogłębiać się wiara przez odsłanianie
3066 IV, 2 | sam Bóg niejako „dzieli się” z człowiekiem. Jeśli można,
3067 IV, 2 | też zwyczajnej, przyczynia się do gromadzenia Ludu Bożego
3068 IV, 2 | Kościoła, w której przejawia się jego charyzmat prorocki:
3069 IV, 2 | zakonnych, którzy poświęcają się pracy katechetycznej z miłości
3070 IV, 2 | Kościoła za Bożą prawdę stawała się coraz bardziej — i na różne
3071 IV, 2 | również i przez to, że kierują się rzetelnym odniesieniem do
3072 IV, 2 | naszych czasów, kierując się odpowiedzialnością za prawdę,
3073 IV, 3 | nadziei i miłości poddanie się zbawczej mocy Jego działania,
3074 IV, 3 | śmierci Chrystusa, aby stać się uczestnikami Jego Zmartwychwstania (
3075 IV, 3 | nauki jeszcze jaśniejsze się staje, dlaczego całe życie
3076 IV, 3 | Sakramencie bowiem odnawia się stale z woli Chrystusa tajemnica
3077 IV, 3 | swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny aż do śmierci (
3078 IV, 3 | ukrzyżowanego Chrystusa, stało się skutecznym znakiem nowego
3079 IV, 3 | 5, 26; 1 J 5, 11), staje się udziałem wszystkich ludzi
3080 IV, 3 | uczestnicząc, jednoczymy się z Chrystusem ziemskim i
3081 IV, 3 | zarazem, który teraz wstawia się „za nami przed obliczem
3082 IV, 3 | J 2, 1), ale jednoczymy się zawsze poprzez zbawczy akt
3083 IV, 3 | godności w Chrystusie. Stając się bowiem „dziećmi Bożymi” (
3084 IV, 3 | Jego podobieństwo stajemy się równocześnie wszyscy „królestwem
3085 IV, 3 | Sakramentem, w którym wyraża się najpełniej nasz nowy byt,
3086 IV, 3 | tego ustanowienia stały się słowami nieustannego sprawowania
3087 IV, 3 | eucharystycznej, stale zatrzymuje się niejako na jej progu, niezdolne
3088 IV, 3 | co ją stanowi, co w niej się wyraża i dokonuje. Zaprawdę,
3089 IV, 3 | eucharystycznej, rozwijać się duchowo w klimacie Eucharystii.
3090 IV, 3 | najgłębszym objawieniem się i sprawowaniem ludzkiego
3091 IV, 3 | pożywany, dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek
3092 IV, 3 | sakramentalnym znaku On powierza się nam z tak bezgranicznym
3093 IV, 3 | zaufaniem, jakby nie liczył się z naszą ludzką słabością,
3094 IV, 3 | Sakrament Miłości znajdował się w samym centrum życia Ludu
3095 IV, 3 | objawy czci należnej starano się przede wszystkim okazywać
3096 IV, 3 | miłość za miłość”, aby stawał się On prawdziwie „życiem naszych
3097 IV, 3 | Nowiny było: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (
3098 IV, 3 | szczególny sposób zdaje się utrwalać i ugruntowywać
3099 IV, 3 | Eucharystia i Pokuta stają się w ten sposób jakby dwoistym,
3100 IV, 3 | który powtarza: „nawracajcie się” (tamże). Bez tego stałego
3101 IV, 3 | każdym razie spłyciłaby się ta szczególna gotowość składania
3102 IV, 3 | P 2, 5), w której wyraża się, w sposób najbardziej zasadniczy
3103 IV, 3 | w Chrystusie samym łączy się z Jego własną ofiarą, z
3104 IV, 3 | w tym akcie wypowiedział się człowiek sam całą głębią
3105 IV, 3 | najbardziej osobistego spotkania się człowieka z Chrystusem ukrzyżowanym
3106 IV, 3 | Pojednania — „odpuszczają ci się twoje grzechy” (Mk 2, 5); „
3107 IV, 3 | odkupił, prawo do spotkania się z każdym z nas w tym kluczowym
3108 IV, 3 | w naszych czasach skupia się w sposób szczególny wokół
3109 IV, 3 | eucharystyczna mogła stawać się znakiem stopniowo dojrzewającej
3110 IV, 3 | który stale przygotowuje się na nowe przyjście Pana,
3111 IV, 4 | którym uczestnicząc stajemy się właśnie Bożym Ludem, uwydatnił
3112 IV, 4 | należałoby w tym miejscu odwołać się do wielu rozdziałów i paragrafów
3113 IV, 4 | bogactwa jedno wszakże wydaje się najistotniejsze: uczestniczyć
3114 IV, 4 | królewskość”. Godność ta wyraża się w gotowości służenia na
3115 IV, 4 | równocześnie „służenie” domaga się tej duchowej dojrzałości,
3116 IV, 4 | kategoriach, jakimi posługują się nauki o każdym ludzkim społeczeństwie.
3117 IV, 4 | Chrystusem. W tym przejawia się zarazem na wskroś „osobowy”
3118 IV, 4 | wspólnota uczniów i wyznawców ma się stawać coraz bardziej również „
3119 IV, 4 | Kościoła, o tyle przyczynia się do tego, że niesie on autentyczne
3120 IV, 4 | narodów” 57, o ile opiera się na rzetelnej świadomości
3121 IV, 4 | powołanie, sami zobowiązaliśmy się z Łaską Bożą. Taka wierność
3122 IV, 4 | wiernością swemu powołaniu winni się odznaczać małżonkowie, jak
3123 IV, 4 | wiernością swemu powołaniu winni się odznaczać kapłani, jak to
3124 IV, 4 | Łacińskim zobowiązujemy się świadomie i dobrowolnie
3125 IV, 4 | ze wszystkich sił muszą się starać, aby wytrwać w jedności
3126 IV, 4 | miejscem tego daru staje się poświęcenie bez reszty całej
3127 IV, 4 | naszych czasach nieraz błędnie się mniema, że wolność sama
3128 IV, 4 | miłość, która urzeczywistnia się w oddaniu i służbie. Do
3129 IV, 4 | W ten sposób potwierdza się również to, co powiedziano
3130 IV, 4 | człowiek jest i wciąż staje się drogą codziennego życia
3131 IV, 5 | Kościół przeto, jednocząc się z całym bogactwem Tajemnicy
3132 IV, 5 | Odkupienia, najbardziej staje się Kościołem żywych ludzi —
3133 IV, 5 | wówczas jeszcze lepiej zdajemy się rozumieć co to znaczy, że
3134 IV, 5 | potrzebuje Matki. Należy się szczególna wdzięczność Ojcom
3135 IV, 5 | Następcy wolno będzie odwołać się do tej Matki przy końcu
3136 IV, 5 | widzialnie miał narodzić się Kościół, wychodząc z ukrycia (
3137 IV, 5 | pragniemy z Nią szczególnie się zjednoczyć. Czynimy to z
3138 IV, 5 | szczególną potrzebę zwrócenia się do Chrystusa, który jest
3139 IV, 5 | Tajemnicę Odkupienia — to zdaje się nam, że nikt inny tak jak
3140 IV, 5 | Tajemnica ta ukształtowała się poniekąd pod sercem Dziewicy
3141 IV, 5 | własnego Syna i rozprzestrzenia się ku wszystkim, których Jezus
3142 IV, 5 | w życie Kościoła, wyraża się w szczególnej bliskości
3143 IV, 5 | Matki. Kościół, który w Nią się wpatruje ze szczególną miłością
3144 IV, 5 | wieczne” (J 3, 16), przybliża się do każdego z nas poprzez
3145 IV, 5 | człowieka. I dlatego Maryja musi się znajdować na wszystkich
3146 IV, 5 | równocześnie trudności, jakie się na nich spiętrzają, tym
3147 IV, 5 | więzi z Chrystusem. Odzywają się w nas mocnym echem te słowa,
3148 IV, 5 | wielkie zadania i spiętrzające się: trudności nie stawały się
3149 IV, 5 | się: trudności nie stawały się źródłem kryzysów, ale okazją
3150 IV, 5 | etapie dziejów, gdy zbliżamy się do kresu drugiego tysiąclecia.
3151 IV, 5 | por. Dz 1, 8) i staniemy się świadkami Chrystusa „aż
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
3152 Wprow, 0, | Niewiastę, z której narodził się Odkupiciel oraz nasze Boże
3153 Wprow, 0, | które było u Boga, „stało się ciałem i zamieszkało wśród
3154 Wprow, 0, | nas” (J 1, 1. 14), stając się naszym bratem. Pełnia ta
3155 Wprow, 0, | odkupiony i napełniwszy się tajemnicą Chrystusa, staje
3156 Wprow, 0, | tajemnicą Chrystusa, staje się w sposób definitywny „czasem
3157 Wprow, 0, (2) | dojrzałości czy wypełnienia się jakiegoś okresu szczególnie
3158 Wprow, 0, (2) | eschatologicznego. Opierając się na Ga 4, 4 i kontekście,
3159 Wprow, 0, | odpowiada świadomość pojawienia się Maryi przed Chrystusem na
3160 Wprow, 0, | definitywnie przybliżyła się „pełnia czasu”, gdy zbawczy
3161 Wprow, 0, | zbawczy adwent Emanuela stał się bliski swego wypełnienia,
3162 Wprow, 0, | oczekiwania na Zbawiciela, staje się rzeczą w pełni zrozumiałą,
3163 Wprow, 0, | okresie pragniemy zwrócić się w sposób szczególny do Tej,
3164 Wprow, 0, | tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy,
3165 Wprow, 0, | niewiasty”, która stała się Matką Chrystusa. Tylko w
3166 Wprow, 0, | tajemnicy Chrystusa wyjaśnia się w pełni jej własna tajemnica.
3167 Wprow, 0, | zresztą od początku starał się odczytywać ją Kościół: tajemnica
3168 Wprow, 0, | urodzony z Maryi Dziewicy, stał się prawdziwie jednym z nas” 10,
3169 Wprow, 0, | prawdziwie jednym z nas” 10, stał się człowiekiem. Tak więc poprzez
3170 Wprow, 0, | Ducha Świętego narodził się z Maryi Dziewicy”. Rzeczywistość
3171 Wprow, 0, | nie myśleć nie odwołując się do Maryi — Matki Słowa Wcielonego. ~
3172 Wprow, 0, | Maryja „przodowała”, stając się „pierwowzorem Kościoła,
3173 Wprow, 0, | wzorcze „przodowanie” odnosi się do samej wewnętrznej tajemnicy
3174 Wprow, 0, | Oblubieńcowi” i która „staje się (...) matką: rodzi bowiem
3175 Wprow, 0, | 6. Wszystko to dokonuje się w wielkim dziejowym procesie —
3176 Wprow, 0, | pragniemy skoncentrować się przede wszystkim na etapie
3177 Wprow, 0, | historii zbawienia Tu otwiera się ta rozległa przestrzeń,
3178 Wprow, 0, | pielgrzymowanie wiary” wciąż staje się punktem odniesienia dla
3179 Wprow, 0, | chrześcijanie ciągle jeszcze starają się usilnie o to, aby przezwyciężając
3180 Wprow, 0, (16)| które oświeca świat: co się stanie z dniem? Odrzuć Maryję,
3181 I, 1, | plan uniwersalny, odnosi się do wszystkich ludzi stworzonych „
3182 I, 1, | planem zbawienia, który ma się do końca objawić w „pełni
3183 I, 1, | Watykański II, „zarysowuje się Ona (...) proroczo już w
3184 I, 1, | zwiastowanie anielskie Dzieje się to w Nazarecie, w konkretnych
3185 I, 1, | 28). Maryja „zmieszała się na te słowa i rozważała,
3186 I, 1, | Łk 1, 42), to tłumaczy się to poprzez owo błogosławieństwo,
3187 I, 1, | błogosławieństwo duchowe, odnosi się ono do wszystkich ludzi,
3188 I, 1, | błogosławieństwo odnosi się w mierze szczególnej i wyjątkowej.
3189 I, 1, | tej „Córy Syjonu” odsłonił się niejako cały „majestat łaski” —
3190 I, 1, | Poprzez to wszystko dokonuje się — czyli staje rzeczywistością —
3191 I, 1, | ewangeliczny, w którym zbiegają się dawne objawienia i obietnice,
3192 I, 1, | współistotnym Ojcu, w którym skupia się cały „majestat łaski”. Równocześnie
3193 I, 1, | zwiastowania anielskiego odnoszą się one przede wszystkim do
3194 I, 1, | obdarowanie Maryi, jakie wiąże się z tym, że została wybrana
3195 I, 1, | kluczowe dla wypełnienia się zbawczych zamierzeń Boga
3196 I, 1, | przybranych synów odnosi się do wszystkich ludzi — to
3197 I, 1, | Zwiastun mówi do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem
3198 I, 1, | pozdrowieniem, pyta: „Jakże się to stanie, skoro nie znam
3199 I, 1, | Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane
3200 I, 1, | ziemi. Zbawcze udzielanie się Boga, życia Bożego, w jakiś
3201 I, 1, | człowieczeństwem, w Niej właśnie się urzeczywistnia i dokonuje. „
3202 I, 1, | majestat łaski” objawił się w Bogurodzicy przez to,
3203 I, 1, | zasługi Tego, który miał stać się Jej Synem, Maryja została
3204 I, 1, | który poprzez Wcielenie stał się Jej rodzonym Synem. Dlatego,
3205 I, 1, | Matka. Liturgia nie waha się nazywać Ją „Rodzicielką
3206 I, 1, | Syna niewiasty nie dokona się bez ciężkiej walki, która
3207 I, 2, | Jerozolimy. Maryja „wybrała się tam z pośpiechem”, aby odwiedzić
3208 I, 2, | 36-37). Zwiastun powołał się na przykład Elżbiety, aby
3209 I, 2, | na pytanie Maryi: „Jakże się to stanie, skoro nie znam
3210 I, 2, | Łk 1, 34). Otóż stanie się to właśnie „mocą Najwyższego”,
3211 I, 2, | Elżbiety. ~Maryja więc udaje się w duchu miłości do domu
3212 I, 2, | pozdrowienia anielskiego, stając się w ten sposób jedną z najczęstszych
3213 I, 2, | swoim łonie: „poruszyło się z radości dzieciątko w moim
3214 I, 2, | znaczenie kluczowe wydaje się posiadać to, co mówi ona
3215 I, 2, | któraś uwierzyła, że spełniły się słowa powiedziane Ci od
3216 I, 2, | pozdrowieniu anioła. Odsłania się w nich — podobnie jak w
3217 I, 2, | prawda o Maryi, która stała się rzeczywiście obecna w tajemnicy
3218 I, 2, | wolnej woli cały powierza się Bogu” — uczy Sobór29. Takie
3219 I, 2, | pierwszym miejscu odnoszą się do tego właśnie momentu30. ~
3220 I, 2, (30) | aby Dziewica, która stała się orędowniczką dziewic, rozwiązała
3221 I, 2, | w pełni powierzyła się Bogu. Odpowiedziała więc
3222 I, 2, | niewieścim „ja”. Zawierało się w tej odpowiedzi wiary doskonałe
3223 I, 2, | zwiastował Maryi anioł, odnosiło się da Niej samej: „Oto poczniesz
3224 I, 2, | zwiastowanie, miała stać się „Matką Pana”. Miała w Niej
3225 I, 2, | Pana”. Miała w Niej dokonać się Boska tajemnica Wcielenia. „
3226 I, 2, | służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (
3227 I, 2, | Maryjne fiat — „niech mi się stanie” — zadecydowało od
3228 I, 2, | strony ludzkiej o spełnieniu się Bożej tajemnicy. Zachodzi
3229 I, 2, | Wcielenia urzeczywistniła się wówczas, gdy Maryja wypowiedziała
3230 I, 2, | wypowiedziała swoje fiat: „niech mi się stanie według twego słowa!”,
3231 I, 2, | któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od
3232 I, 2, | Ci od Pana”. Te słowa już się spełniły: Maryja z Nazaretu
3233 I, 2, | uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów” (Rz
3234 I, 2, | swoje dziewictwo („Jakże się to stanie, skoro nie znam
3235 I, 2, | sprawą Ducha Świętego, stanie się Matką Syna Bożego zgodnie
3236 I, 2, | objawieniem anioła: „Święte, które się narodzi, będzie nazwane
3237 I, 2, | któraś uwierzyła” odnoszą się nie tylko do tego szczegółowego
3238 I, 2, | wyjścia, od którego zaczyna się całe „itinerarium ku Bogu”:
3239 I, 2, | heroizmem wiary — będzie się urzeczywistniać owo „posłuszeństwo”,
3240 I, 2, | woli Najwyższego znalazła się — rzec można — w samym centrum
3241 I, 2, | niezbadanych wyroków” Boga, poddaje się w półcieniu wiary, przyjmując
3242 I, 2, | o Synu, którego ma stać się Rodzicielką, któremu „nada
3243 I, 2, | W tym kierunku zwraca się nadzieja całego Izraela
3244 I, 2, | przez wiarę — poczuła się w tej chwili Matką „Mesjasza
3245 I, 2, | służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (
3246 I, 2, | posłuszeństwu wiary”, zdając się na takie znaczenie powyższych
3247 I, 2, | władze rzymskie, Maryja udała się wraz z Józefem do Betlejem,
3248 I, 2, | imieniem Symeon, pojawia się na początku Maryjnego „itinerarium”
3249 I, 2, | jest zbawieniem”. Zwracając się do Pana, mówi: „moje oczy
3250 I, 2, | Równocześnie jednak Symeon zwraca się do Maryi z następującymi
3251 I, 2, | znak, któremu sprzeciwiać się będą”. I dodaje wprost pod
3252 I, 2, | ludzi. Czyż nie okazało się to w pewien sposób w noc
3253 I, 2, | 2, 8-20). Czyż nie miało się jeszcze bardziej okazać,
3254 I, 2, | znak, któremu sprzeciwiać się będą”. Słowa Symeona są
3255 I, 2, | do Nazaretu, rozpoczyna się długi okres życia ukrytego.
3256 I, 2, | która „uwierzyła, że spełnią się: słowa powiedziane Jej od
3257 I, 2, | obcowaniu z Nim posługuje się tym imieniem, które zresztą
3258 I, 2, | tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem, z tajemnicą,
3259 I, 2, | nowość” samoobjawienia się Boga i stała się świadomą
3260 I, 2, | samoobjawienia się Boga i stała się świadomą tajemnicy. Jest
3261 I, 2, | którą wypada przybliżać się do Niewidzialnego i obcować
3262 I, 2, | Coraz bardziej ujawniało się oczom ludzi upodobanie,
3263 I, 2, | tylko przez wiarę. Znajdując się przy boku Syna, pod dachem
3264 I, 2, | dnia na dzień, wypełniało się na Maryi błogosławieństwo
3265 I, 2, | Sobór stwierdza, że stało się to „nie bez postanowienia
3266 I, 2, | i z ofiarą Jego złączyła się matczynym duchem, z miłością
3267 I, 2, | duchem, z miłością godząc się (na to), aby doznała ofiarniczego
3268 I, 2, | przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi”. A oto
3269 I, 2, | uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci —
3270 I, 2, | znakiem, któremu sprzeciwiać się będą”, wedle słów Symeona.
3271 I, 2, | Równocześnie zaś spełniły się tam jego słowa skierowane
3272 I, 2, | wymowę. Przejmująca staje się moc, jaką słowa te w sobie
3273 I, 2, | Odkupienia, rozprzestrzenia się zasięg i perspektywa tego
3274 I, 2, | Chrystusa, nowego Adama, staje się poniekąd przeciwwaga nieposłuszeństwa
3275 I, 2, | to przez wiarę stawała się w niej obecna w wymiarach
3276 I, 2, | Poprzez Syna rozjaśnia się także tajemnica Matki. ~ ~
3277 I, 3, | głośno zawołała”, zwracając się do Jezusa: „Błogosławione
3278 I, 3, | Poprzez słowa te, stała się też niejako obecna wśród
3279 I, 3, | jest „Słowem, które stało się ciałem” (por. J 1, 14).
3280 I, 3, | wartości duchowych zarysowuje się w innej odpowiedzi Jezusa,
3281 I, 3, | bracia stoją na dworze i chcą się z Nim widzieć” — wówczas
3282 I, 3, | Wypowiedzi powyższe zdają się leżeć jakby na przedłużeniu
3283 I, 3, | macierzyństwa. ~Czy przez to odsuwa się od tej, która była Jego
3284 I, 3, | wybrała? Jeśli tak mogłoby się wydawać na podstawie brzmienia
3285 I, 3, | najszczególniejszy odnosi się właśnie do Niej. Czyż Maryja
3286 I, 3, | Czyż nie do Niej odnosi się nade wszystko owo błogosławieństwo,
3287 I, 3, | błogosławieństwa dlatego, że stała się dla swego Syna Matką wedle
3288 I, 3, | Jezusa nie przeciwstawia się — wbrew pozorom — błogosławieństwu
3289 I, 3, | nieznaną kobietę, ale z nim się spotyka w osobie tej Matki-Dziewicy,
3290 I, 3, | anonimowa kobieta zdaje się być pierwszą, która potwierdza
3291 I, 3, | przez wiarę Maryja stała się Rodzicielką Syna, którego
3292 I, 3, | Jednak w miarę jak odsłaniało się Jej oczom i duchowi posłannictwo
3293 I, 3, | sama jako Matka otwierała się ku tej „nowości” macierzyństwo,
3294 I, 3, | macierzyństwo, jakie miało stawać się Jej udziałem przy boku Syna.
3295 I, 3, | służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (
3296 I, 3, | słowo, w którym stawało się coraz przejrzystsze, w sposób „
3297 I, 3, | Ef 3, 19) samoobjawienie się Boga żywego. Maryja Matka,
3298 I, 3, | żywego. Maryja Matka, stawała się w ten sposób pierwszą poniekąd „
3299 I, 3, | pierwszą, do której On zdawał się mówić „pójdź za Mną”, wcześniej
3300 I, 3, | w Kanie. Maryja pojawia się tam jako Matka Jezusa na
3301 I, 3, | życia publicznego: „Odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej
3302 I, 3, | była tam obecna. Wydaje się, że zaproszono Syna ze względu
3303 I, 3, | sposób znamienny przyczynia się do owego „początku znaków”,
3304 I, 3, | odpowiedział swej Matce, zdaje się wskazywać raczej na odmowę (
3305 I, 3, | bardziej jeszcze uwydatnia się wówczas, gdy zdanie ma charakter
3306 I, 3, | tym niemniej Maryja zwraca się do sług ze słowami: „Zróbcie
3307 I, 3, | tam stojące — a woda stale się winem, lepszym niż to, jakie
3308 I, 3, | wydarzeniu tym zarysowuje się już dość wyraźnie nowy wymiar,
3309 I, 3, | znaczenie, które nie mieści się wyłącznie w wypowiedziach
3310 I, 3, | wydarzenia z Kany zarysowuje się to, w, czym to nowe macierzyństwo
3311 I, 3, | tylko wedle ciała konkretnie się przejawia. Przejawia się
3312 I, 3, | się przejawia. Przejawia się więc w trosce Maryi o ludzi,
3313 I, 3, | wstawienniczy: Maryja „wstawia się” za ludźmi. Ale nie tylko
3314 I, 3, | równocześnie chce, aby objawiła się mesjańska moc Jej Syna.
3315 I, 3, | na który Jezus powołał się wobec swoich rodaków z Nazaretu: „(...)
3316 I, 3, | Matka Chrystusa staje się wobec ludzi rzecznikiem
3317 I, 3, | być spełnione, aby mogła się objawić zbawcza moc Mesjasza.
3318 I, 3, | godzinę”. W Kanie Maryja jawi się jako wierząca w Jezusa:
3319 I, 3, | pierwszy „znak” i przyczynia się do wzbudzenia wiary w uczniach. ~
3320 I, 3, | Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa
3321 I, 3, | głosi Sobór: Maryja „stała się nam matką w porządku łaski”.
3322 I, 3, | porządku łaski” wyłoniło się z Jej Boskiego macierzyństwa:
3323 I, 3, | Matką-Żywicielką Odkupiciela, „stała się (...) w sposób szczególny
3324 I, 3, | wiekuistego dopełnienia się zbawienia wszystkich wybranych46. ~
3325 I, 3, | znaczy wówczas, gdy spełnia się ofiara krzyżowa Chrystusa,
3326 I, 3, | określone i ustanowione: wyłania się zaś z całej dojrzałości
3327 I, 3, | Matka Chrystusa, znajdując się w bezpośrednim zasięgu tej
3328 I, 3, | Tradycją Sobór nie waha się nazywać Maryi Matką Chrystusa
3329 I, 3, | współdziałała, aby wierni rodzili się w Kościele»”48. ~Tak więc,
3330 I, 3, | 24. Znajdujemy się zarazem w samym centrum
3331 I, 3, | znamienną, iż zwracając się do Matki z wysokości Krzyża
3332 I, 3, | Podobnie zresztą odezwał się i w Kanie Galilejskiej (
3333 I, 3, | macierzyństwo Boże Maryi ma udzielić się Kościołowi, jak na to wskazują
3334 I, 3, | Kościoła, jego pełne objawienie się wobec świata pozwala — według
3335 I, 3, | Maryi: „A kiedy podobało się Bogu uroczyście objawić
3336 I, 3, | Chrystusa jako Matka, staje się — z woli Syna i za sprawą
3337 II, 1, | nowy Izrael (...) nazywa się Kościołem Chrystusowym (
3338 II, 1, | przestrzeni, w której historycznie się dokonuje. Kościół bowiem
3339 II, 1, | bowiem ma „rozprzestrzenić się na wszystkie kraje” i dlatego „
3340 II, 1, | doświadczenia i uciski, krzepi się Kościół mocą obiecanej mu
3341 II, 1, | zwierciadłem”, w którym odbijają się w sposób najgłębszy i najprostszy „
3342 II, 1, | Chrystusa na Apostołach, stał się w pełni świadomy tych „wielkich
3343 II, 1, | tej chwili też rozpoczyna się owa wędrówka wiary: pielgrzymowanie
3344 II, 1, | na Nią Duch Święty. Stała się Jego doskonałą Oblubienicą
3345 II, 1, | co więcej, powierzając się w całej pełni Bogu przez „
3346 II, 1, | służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!”.
3347 II, 1, | Droga wiary Maryi, modlącej się w Wieczerniku, jest „dłuższa”
3348 II, 1, | Itinerarium” Maryi spotyka się w Wieczerniku z drogą wiary
3349 II, 1, | Wieczerniku, przygotowując się do wyruszenia „na cały świat”,
3350 II, 1, | to posłannictwo zaczyna się wypełniać. Kościół rodzi
3351 II, 1, | wypełniać. Kościół rodzi się i rośnie poprzez świadectwo,
3352 II, 1, | posłannictwa Nie znajdowała się wśród tych, których Jezus
3353 II, 1, | Apostołowie przygotowywali się do podjęcia swego posłannictwa
3354 II, 1, | która na ich oczach wyraziła się i potwierdziła Krzyżem i
3355 II, 1, | Teraz, gdy Maryja znajduje się z Apostołami w jerozolimskim
3356 II, 1, | oblicze, a obietnica zaczęła się przyoblekać w rzeczywistość.
3357 II, 1, | zmartwychwstanie objawił się jako Zwycięzca śmierci,
3358 II, 1, | wiarę, która rozpoczęła się wraz z Pięćdziesiątnicą
3359 II, 1, | świetle Słowa, które stało się człowiekiem”. I tak było
3360 II, 1, | początku — tego, czym wciąż ma się stawać z pokolenia na pokolenie
3361 II, 1, | narodów ziemi — znajduje się Ta, „która uwierzyła, że
3362 II, 1, | która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od
3363 II, 1, | szczególne dziedzictwo objawienia się Boga. Wszyscy, którzy z
3364 II, 1, | tam, gdzie rozprzestrzenia się przez świadectwo apostolskie
3365 II, 1, | W ten sposób wypełniają się prorocze słowa Magnificat: „
3366 II, 1, | Jednakże w tej czci zawiera się zawsze błogosławieństwo
3367 II, 1, | wszystko przez tę wiarę stała się błogosławioną, wedle słów
3368 II, 1, | świata, nie tylko garną się z czcią i ufnością do Maryi
3369 II, 1, | świadectwa Kościoła — staje się wciąż poniekąd wiarą pielgrzymującego
3370 II, 1, | istniejących w Kościele. Udziela się równocześnie drogą poznania
3371 II, 1, | poznania i drogą serca. Zdobywa się ją lub odzyskuje nieustannie
3372 II, 1, | Kościół słusznie ogląda się na Tę, co zrodziła Chrystusa,
3373 II, 1, | Chrystusa, który po to począł się z Ducha Świętego i narodził
3374 II, 1, | sercach wiernych rodził się i wzrastał” 65. ~Dzisiaj,
3375 II, 1, | przez wiarę przybliżamy się do końca drugiego tysiąclecia
3376 II, 1, | że stale urzeczywistnia się w tej jedności tajemnica
3377 II, 1, | wierzących — i dlatego stała się Matką Emmanuela. Taka jest
3378 II, 1, | Krzyża na Golgocie, otwarła się na nowo po stronie człowieka
3379 II, 2, | jednym Pasterzem zjednoczyli się w pokoju” 72. Pielgrzymowanie
3380 II, 2, | o jaką Chrystus modlił się dla swych uczniów i wyznawców
3381 II, 2, | przeddzień męki — modlił się do Ojca: „proszę (...) aby
3382 II, 2, | kościelnymi Zachodu76 skupiają się coraz bardziej wokół tych
3383 II, 2, | Wspólnoty kościelne spotkały się z Kościołem katolickim w
3384 II, 2, | także w tym, co odnosi się do Dziewicy Maryi. Uznają
3385 II, 2, | wspólną Matkę, która modli się o jedność rodziny Bożej
3386 II, 2, | Kościoły Wschodnie czują się głęboko złączone przez miłość
3387 II, 2, | powszechnych, które odbyły się na Wschodzie” 77, ale również
3388 II, 2, | chrześcijańskiego „uciekali się pod Jej obronę” 79, świadomi,
3389 II, 2, | naszego zbawienia narodził się jako człowiek z Maryi Dziewicy,
3390 II, 2, | świetle Słowa, które stało się ciałem, próbowali przeniknąć
3391 II, 2, | wschodnich, wyrażającym się niezrównaną obfitością świąt
3392 II, 2, | która przez Syna wznosi się ku Ojcu w Duchu Świętym.
3393 II, 2, | uwielbiamy”. ~Pochwały wznoszące się ku Maryi w każdym sprawowaniu
3394 II, 2, | Ten zwyczaj zachował się na całym Wschodzie, a także
3395 II, 2, | Odigitria), lub jako modląca się Orędowniczka i znak obecności
3396 II, 2, | indziej hieratyczna zdaje się być pogrążona w kontemplacji
3397 II, 2, | ludu dawnej Rusi. Zbliża się pierwsze Milenium nawrócenia
3398 II, 2, | Mądrości, osoba modląca się, wzór kontemplacji, ikona
3399 II, 2, | z Wieczernika, modlącej się z Apostołami w oczekiwaniu
3400 II, 2, | czy nie mógłby on stać się znakiem nadziei dla wszystkich,
3401 II, 2, | niż kiedykolwiek. Stałoby się to wielką pomocą w rozwoju
3402 II, 3, | swej wędrówki Kościół stara się odnaleźć utraconą w ciągu
3403 II, 3, | który o tę jedność modlił się w przeddzień swojej męki. „
3404 II, 3, | doświadczenia i uciski krzepi się Kościół mocą obiecanej mu
3405 II, 3, | dusza moja Pana~i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.~
3406 II, 3, | zachowuje] dla tych, co się Go boją.~On przejawia moc
3407 II, 3, | rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.~Strąca
3408 II, 3, | z niczym odprawia.~Ujął się za sługą swoim, Izraelem,~
3409 II, 3, | momentu, wiara Maryi odsłania się na nowo — i na nowo się
3410 II, 3, | się na nowo — i na nowo się wyraża. To, co — w momencie
3411 II, 3, | słowo objawienia wyraża się duchowym i poetyckim uniesieniem
3412 II, 3, | pierwszą, której udziałem staje się to nowe objawienie Boga,
3413 II, 3, | Nim nowe „samodarowanie się” Boga. I dlatego mówi: „
3414 II, 3, | wypowiedzenia: „rozradował się duch mój w Bogu, Zbawcy
3415 II, 3, | uniesieniu wyznaje, że znalazła się jakby w samym sercu tej
3416 II, 3, | świadoma, że w Niej wypełnia się obietnica, dana ojcom, a
3417 II, 3, | jako Matce Chrystusa skupia się cała zbawcza ekonomia, w
3418 II, 3, | ekonomia, w której objawiał się „z pokolenia na pokolenie”
3419 II, 3, | podobieństwa. Nie zatrzymując się zaś, pomimo grzechu człowieka,
3420 II, 3, | która w pełni rozwinie się poprzez „czyny i słowa” (
3421 II, 3, | słów Magnificat, „krzepi się” mocą tej prawdy o Bogu,
3422 II, 3, | Pielgrzymowanie Kościoła, które zbliża się do kresu drugiego tysiąclecia,
3423 II, 3, | por. Łk 4, 18) — i stara się z pokolenia na pokolenie
3424 II, 3, | rozprasza pyszniących się (...), a swe miłosierdzie
3425 II, 3, | miłosierdzie zachowuje dla tych, co się Go boją”. Maryja jest głęboko
3426 II, 3, | z głębi Jej wiary, która się wyraziła w słowach Magnificat,
3427 II, 3, | w Magnificat — wyraziła się następnie w słowach i czynach
3428 II, 3, | świadomość ta szczególnie się wzmaga — że nie tylko nie
3429 II, 3, | żywego. Sprawa ta łączy się organicznie z chrześcijańskim
3430 III, 1, | Dziewicy na ludzi wywodzi się (...) z upodobania Bożego
3431 III, 1, | Chrystusowych, na Jego pośrednictwie się opiera, od tego pośrednictwa
3432 III, 1, | pośrednictwo Maryi wiąże się ściśle z Jej macierzyństwem,
3433 III, 1, | rozmaity sposób rozlewa się realnie w stworzeniach” 97. ~
3434 III, 1, | bowiem: „Kościół nie waha się jawnie wyznawać taka podporządkowaną
3435 III, 1, | Odkupienia, Maryja „stała się nam matką w porządku łaski” 99.
3436 III, 1, | wolę Najwyższego i poddając się Jego mocy, mówi: „Oto Ja,
3437 III, 1, | służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (
3438 III, 1, | macierzyństwa. Maryja godzi się na wybór Boży, aby z mocy
3439 III, 1, | mocy Ducha Świętego stać się Matką Syna Bożego. Można
3440 III, 1, | owocem całkowitego oddania się Bogu w dziewictwie. Maryja
3441 III, 1, | Matkę Syna Bożego, kierując się oblubieńczą miłością, która
3442 III, 1, | znaczeniu ontycznym — odnosi się do samej rzeczywistości
3443 III, 1, | Maryja przeto nie tylko stała się „Matką-Karmicielką” Syna
3444 III, 1, | do stóp krzyża dokonało się równocześnie Jej macierzyńskie
3445 III, 1, | przeobrażeniu, wypełniając się coraz bardziej „żarliwą
3446 III, 1, | pełni łaski”, wyrażające się w pełnej gotowości „służebnicy
3447 III, 1, | bardziej do tego, aby „stała się matką ludzi w porządku łaski”.
3448 III, 1, | jako Matkę wśród rodzącego się Kościoła: „Oto Matka twoja”.
3449 III, 1, | Oto Matka twoja”. Zaczęła się więc kształtować szczególna
3450 III, 1, | Kościołem. Wszak ten rodzący się Kościół był owocem Krzyża
3451 III, 1, | która od początku oddała się bez reszty osobie i dziełu
3452 III, 1, | macierzyńskie: wstawiając się za wszystkimi swoimi dziećmi,
3453 III, 1, | wiekuistego dopełnienia się zbawienia wszystkich wybranych” 103.
3454 III, 1, | szczególny sposób objawiła się skuteczność owego jedynego
3455 III, 1, | raz pierwszy zaznaczyło się w Kanie Galilejskiej, pośrednictwo
3456 III, 1, | macierzyńskiej miłości opiekuje się braćmi Syna swego, pielgrzymującymi
3457 III, 1, | Odkupiciela, Maryja przyczynia się w sposób szczególny do łączności
3458 III, 1, | aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących (
3459 III, 1, | tajemnicy wniebowzięcia wyraża się ta wiara Kościoła, że Maryja
3460 III, 1, | przez wniebowzięcie, łączy się tajemnica Jej chwały wiekuistej.
3461 III, 1, | sposób też Maryja stała się pierwszą wśród tych, którzy „
3462 III, 1, | służby”, w której wyraża się macierzyńskie pośrednictwo „
3463 III, 1, | wiekuistego dopełnienia się zbawienia wszystkich wybranych” 116.
3464 III, 2, | macierzyństwa, dzięki czemu jednoczy się z Synem Odkupicielem, i
3465 III, 2, | Maryja uwierzyła, że stanie się to, co Jej było powiedziane
3466 III, 2, | pod której obronę uciekają się w modlitwach wierni we wszystkich
3467 III, 2, | 43. Kościół „staje się matką (...) przyjmując z
3468 III, 2, | Krzyża. Kościół zaś „staje się matką”, gdy przyjmując słowo
3469 III, 2, | macierzyński” rys Kościoła wyraził się w sposób szczególny w nauczaniu
3470 III, 2, | rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje” (Ga 4, 19).
3471 III, 2, | ukształtuje” (Ga 4, 19). Zawiera się w tych słowach Pawłowych
3472 III, 2, | powiedzieć, że Kościół też uczy się od Maryi swego własnego
3473 III, 2, | nauczaniu Apostoła stała się obrazem małżeństwa (por.
3474 III, 2, | wzoru całkowitego oddania się w bezżenności „dla królestwa
3475 III, 2, | Bożego, Kościół zobowiązuje się strzec Słowa Bożego, zgłębiać
3476 III, 2, | tym wzorze Kościół spotyka się z Maryją i stara się do
3477 III, 2, | spotyka się z Maryją i stara się do Niej upodobnić: „naśladując
3478 III, 2, | Kościoła urzeczywistnia się nie tylko wedle wzoru i
3479 III, 2, | Bogarodzicy — urzeczywistnia się równocześnie przy Jej „współdziałaniu”.
3480 III, 2, | duchowe, które zrodziło się w głębi tajemnicy paschalnej
3481 III, 2, | Odkupienia — w której uobecnia się Chrystus, Jego prawdziwe
3482 III, 2, | macierzyństwa, że odnosi się ono do osoby. Stanowi o
3483 III, 2, | miłością, na jakiej opiera się jego wychowanie i dojrzewanie
3484 III, 2, | dzieckiem. W tym świetle staje się lepiej zrozumiały fakt,
3485 III, 2, | macierzyństwo Maryi, jakie staje się udziałem człowieka, jest
3486 III, 2, | wszystkim, w czym wyraża się wewnętrzny stosunek syna
3487 III, 2, | Chrystusowego wypowiada się w sposób szczególny poprzez
3488 III, 2, | na Golgocie. Zawierzając się po synowsku Maryi, chrześcijanin —
3489 III, 2, | wziął Ją do siebie”. Stara się on w ten sposób wejść w
3490 III, 2, | Matka Odkupiciela „opiekuje się braćmi swego Syna” 131 i „
3491 III, 2, (130) | wspólnotę życia, która ustala się pomiędzy tymi dwiema osobami
3492 III, 2, | Chrystusowego. Tak też realizuje się owo macierzyństwo wedle
3493 III, 2, | wedle Ducha, jakie stało się udziałem Maryi pod Krzyżem
3494 III, 2, | synowski — to zawierzenie się syna matce — nie tylko ma
3495 III, 2, | Dziewica z Nazaretu stała się pierwszym „świadkiem” tej
3496 III, 2, | którzy Jej po synowsku się zawierzają. Im bardziej
3497 III, 2, | Wcielenia Syna zawierzył się wolnej i czynnej posłudze
3498 III, 2, | Bogarodzicę z Kościołem, rozjaśnia się zarazem tajemnica owej „
3499 III, 2, | ciemności” 138, jaka toczy się w ciągu całej historii ludzkiej.
3500 III, 2, | pielgrzymowaniu, „starają się usilnie o to, aby wzrastać
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186 |