1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186
(...) Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
3501 III, 3, | Matki Chrystusa, jaka wyraża się w tajemnicy Jej Niepokalanego
3502 III, 3, | Soborze i w Synodzie — zawiera się to, co sam Duch Święty pragnie „
3503 III, 3, | chrześcijan do poświęcenia się Chrystusowi przez Maryję,
3504 III, 3, | pobożności. ~Mamy więc do czego się odwoływać i do czego nawiązywać
3505 III, 3, | Ogłoszony Rok Maryjny rozpocznie się w uroczystość Pięćdziesiątnicy
3506 III, 3, | Maryja poprzedziła narodzenie się Chrystusa Pana w historii
3507 III, 3, | uwydatnić, iż odkąd dokonała się tajemnica Wcielenia, dzieje
3508 III, 3, | chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się także poza Europę, aż do
3509 III, 3, | Roku Maryjnego jednoczyć się w modlitwie z wszystkimi,
3510 III, 3, | Matki Chrystusa czujemy się prawdziwymi braćmi i siostrami
3511 III, 3, | wszystkich Świętych wstawiała się u Syna swego, dopóki wszystkie
3512 III, 3, | Zbawiciela, nie zespolą się szczęśliwie w pokoju i zgodzie
3513 Zak, 0, | Liturgii godzin podnosi się, pośród innych wezwań, wołanie
3514 Zak, 0, | Wcielenia Słowa, które stało się człowiekiem za sprawą Dziewicy
3515 Zak, 0, | wobec tego daru, jaki stał się jego udziałem w Duchu Świętym: „
3516 Zak, 0, (147) | nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół
3517 Zak, 0, | początku, jaki odsłania się w pierwszych rozdziałach
3518 Zak, 0, | usiłuje”! ~Słowa te odnoszą się do każdego człowieka, do
3519 Zak, 0, | naszej epoki, do kończącego się Milenium: „wspomóż, wspomóż
3520 Zak, 0, | ludzkości. Antyfona wznosi się rokrocznie do Maryi, przywołując
3521 Zak, 0, | przywołując moment, kiedy dokonał się ów zasadniczy przełom historyczny,
3522 Zak, 0, | drogą „powstawania”, jeśli się upadło. ~Kiedy Kościół wraz
3523 Zak, 0, | całą ludzkością przybliża się do granicy tysiącleci, podejmuje
3524 Zak, 0, | pragnącym powstać, i zwraca się zarazem do Odkupiciela i
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
3525 Wprow, 0, | spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero
3526 Wprow, 0, | że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie
3527 Wprow, 0, | pontyfikatu zdecydowałem się podróżować aż po krańce
3528 Wprow, 0, | duchowieństwo i osoby oddające się apostolstwu; wspólnoty chrześcijańskie
3529 Wprow, 0, | chrześcijańskie głębiej włączają się w życie narodów; komunia
3530 Wprow, 0, | Kościoły partykularne otwierają się na spotkanie, dialog i współpracę
3531 Wprow, 0, | chrześcijaństwa nie da się ukryć tendencji negatywnej,
3532 Wprow, 0, | przezwyciężenia której pragnie się przyczynić niniejszy dokument:
3533 Wprow, 0, | misje wśród narodów wydają się być zahamowane, co z pewnością
3534 Wprow, 0, (1) | wspólnot lokalnych dokonuje się na drodze współpracy w dziele
3535 Wprow, 0, | uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!
3536 Wprow, 0, | natchnienie i oparcie w oddaniu się działalności misyjnej. ~
3537 Wprow, 0, | osiągnięcia, ale który, jak się wydaje, zatracił sens spraw
3538 Wprow, 0, | końca (...), musi przybliżyć się do Chrystusa (...). Odkupienie,
3539 Wprow, 0, | synów i córek oddających się pracy misyjnej oraz tych
3540 Wprow, 0, | krajów, ku którym kieruje się działalność misyjna, że
3541 Wprow, 0, | miłość Bożą, która objawiła się w Jezusie Chrystusie. ~
3542 Wprow, 0, | Przyjmując Chrystusa, otwieracie się na ostateczne Słowo Boga,
3543 Wprow, 0, | na Tego, w którym Bóg dał się w pełni poznać i który wskazał
3544 Wprow, 0, | zakończenia Soboru niemal się podwoiła. Dla tej ogromnej
3545 Wprow, 0, | otwarcie granic i kształtowanie się świata bardziej zjednoczonego
3546 Wprow, 0, | Kościoła nie może uchylić się od tego najpoważniejszego
3547 I, 0, | Powszechna misja Kościoła rodzi się z wiary w Jezusa Chrystusa,
3548 I, 0, | z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”5. W wydarzeniu
3549 I, 0, | tajemnicy raz na zawsze się zjednoczył”6. Tylko w wierze
3550 I, 0, | przemian i rozprzestrzeniania się nowych idei teologicznych,
3551 I, 1, | przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także
3552 I, 1, | jedynego Pana przyjmuje się w przeciwieństwie do wielości „
3553 I, 1, | lud. Paweł przeciwstawia się politeizmowi środowiska
3554 I, 1, | Objawienie Boga staje się ostatecznym i zupełnym poprzez
3555 I, 1, | swego Objawienia Bóg dał się poznać w sposób najpełniejszy:
3556 I, 1, | ostateczne samoobjawienie się Boga jest podstawowym motywem,
3557 I, 1, | równoległe i uzupełniające się. ~
3558 I, 1, | tym samym, które „stało się ciałem” (J 1, 2. 14). Jezus
3559 I, 1, | Słowem Bożym, które stało się człowiekiem dla zbawienia
3560 I, 1, | wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”,
3561 I, 2, | Bożym i od człowieka wymaga się, by je przyjął i pozwolił
3562 I, 2, | głosi, jest samoudzielaniem się Boga.: „To Miłość nie tylko
3563 I, 2, | horyzontalnego. Czym jednak staje się człowiek bez otwarcia na
3564 I, 2, | Zresztą tym, którzy niepokoją się o zachowanie wolności sumienia,
3565 I, 2, | Chrystusie, gdy dokonują się z poszanowaniem dla sumień,
3566 I, 5, | Mówimy z Pawłem: „Nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona
3567 I, 5, | Bogiem. ~Chrystus ogłosił się Synem Bożym, ściśle zjednoczonym
3568 I, 5, | doświadczeniem Kościoła, że otwarcie się na miłość Chrystusa jest
3569 I, 5, | zbawienia”, dlatego walczy się, owszem, o człowieka, ale
3570 I, 5, | katolicki, powinni czuć się uprzywilejowani, a przez
3571 II, 0, | Ducha. W ten sposób wypełnia się Królestwo Boże, przygotowane
3572 II, 0, | Kościół, który działa i modli się, by się urzeczywistniło
3573 II, 0, | który działa i modli się, by się urzeczywistniło w sposób
3574 II, 0, | wszystkich ludzi, o wszystkich się troszczy, na wszystkich
3575 II, 0, | 6-8; Iz 43, 1-7) i staje się Jego świadkiem i rzecznikiem
3576 II, 1, | Ewangelię Bożą, mówiąc: „Czas się wypełnił i bliskie jest
3577 II, 1, | Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (
3578 II, 1, | paschalnego koncentruje się na Izraelu; tym niemniej
3579 II, 1, | końca świata, ale staje się ona bliska i zaczyna się
3580 II, 1, | się ona bliska i zaczyna się urzeczywistniać. Królestwo
3581 II, 1, | dostęp do Królestwa otrzymuje się za pośrednictwem wiary i
3582 II, 1, | darmo udziela łask, o jakie się Go prosi. ~Święty Jan mówi
3583 II, 1, | zatem wezwany, by „nawrócić się i uwierzyć” w miłosierną
3584 II, 1, | jak każdy człowiek nauczy się zwracać do Boga w zażyłości
3585 II, 1, | 11, 2; Mt 23, 9) i starać się będzie pełnić Jego wolę (
3586 II, 2, | aspektu, Jezus przybliżył się zwłaszcza do tych, którzy
3587 II, 2, | tych, którzy znajdowali się, na marginesie społeczeństwa,
3588 II, 2, | ludźmi i urzeczywistnia się stopniowo, w miarę jak ludzie
3589 II, 2, | w miarę jak ludzie uczą się kochać, przebaczać i służyć
3590 II, 2, | nowe przykazanie”: „Abyście się wzajemnie miłowali, tak
3591 II, 3 | Królestwo Boże wypełnia się i zostaje ogłoszone w Zmartwychwstałym
3592 II, 3, | Chrystusa, z którym Królestwo się utożsamia, skupia się nauczanie
3593 II, 3, | Królestwo się utożsamia, skupia się nauczanie pierwotnego Kościoła.
3594 II, 3, | dwa orędzia uzupełniają się i wyjaśniają wzajemnie. ~ ~
3595 II, 4, | Dziś o Królestwie mówi się wiele, ale nie zawsze zgodnie
3596 II, 4, | tego słowa, gdyż skupiają się na ziemskich potrzebach
3597 II, 4, | zmierza ku temu, by stać się rzeczywistością całkowicie
3598 II, 4, | zeświecczoną, w której tym, co się liczy, są programy i walki
3599 II, 4, | i głęboki wymiar i łatwo się wyraża w jakiejś ideologii
3600 II, 4, | Królestwo i chętnie określają się jako stawiające Królestwo
3601 II, 4, | samym sobie, ale zajmuje się całkowicie dawaniem świadectwa
3602 II, 4, | służeniem Królestwu. Mówi się, że jest to „Kościół dla
3603 II, 4, | Zadanie Kościoła opisuje się tak, jakby miało ono iść
3604 II, 4, | we wzajemnym wzbogacaniu się pomagały światu w odnowie
3605 II, 4, | o którym mówią, opiera się na „teocentryzmie”, ponieważ,
3606 II, 4, | kultury i religie mogą się odnaleźć w jednej jedynej
3607 II, 4, | stworzenia, które odzwierciedla się w różnorodności kultur i
3608 II, 4, | niedoceniania Kościoła. Rodzi się to z reakcji na pewien domniemany „
3609 II, 4, | samo Królestwo uobecniło się i wypełniło. I to nie tylko
3610 II, 4, | wszystkim Królestwo ujawnia się w samej osobie Chrystusa,
3611 II, 4, | niewidzialnego23. Jeśli odrywa się Królestwo od Jezusa, nie
3612 II, 4, | zagraża przekształcenie się w cel czysto ludzki czy
3613 II, 4, | Chrystusa, który nie jawi się już jako Pan, któremu wszystko
3614 II, 4, | narzędziem. Jednakże, odróżniając się od Chrystusa i od Królestwa,
3615 II, 4, | Rzeczywistość Królestwa rozumie się w takim właśnie całościowym
3616 II, 4, | obraz Królestwa. Nie należy się obawiać popadnięcia przez
3617 II, 5, | eschatologiczne rozpoczyna się już teraz w nowości życia
3618 II, 5, | przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym,
3619 II, 5, | wiary i miłości w otwarciu się na innych, w służbie człowiekowi
3620 II, 5, | rzeczywistość Królestwa może się znajdować również poza granicami
3621 II, 5, | ewangelicznymi” i otwiera się na działanie Ducha, który
3622 II, 5, | niepełny, jeśli nie łączy się z Królestwem Chrystusa obecnym
3623 II, 5, | działalność nie ogranicza się do tych, którzy przyjmują
3624 II, 5, | Bożego Kościół przyczynia się swym świadectwem i swą działalnością,
3625 III, 0, | Jezusa Duch Święty staje się obecny pośrodku tajemnicy
3626 III, 0, | narodów, jak to ujawnia się w Kościele pierwotnym w
3627 III, 0, | dotyczącymi wyłaniających się potrzeb (por. Dz 15), z
3628 III, 0, | Dobra Nowina przyobleka się w ciało Ludzkich serc i
3629 III, 0, | serc i sumień i rozszerza się w historii. We wszystkich
3630 III, 1, | charakterystyczne; dwa elementy znajdują się jednak we wszystkich wersjach.
3631 III, 1, | Mateusza nacisk kładzie się na założenie i nauczanie
3632 III, 1, | Ewangelii, mianowicie otwarcia się na miłość i miłosierdzie
3633 III, 1, | Misja przeto nie opiera się na zdolnościach ludzkich,
3634 III, 2, | z Jerozolimy, Duch, jak się wydaje, przyjmuje jeszcze
3635 III, 2, | Jego działanie objawia się szczególnie w impulsie dawanym
3636 III, 2, | słowami Chrystusa, rozciąga się z Jerozolimy na całą Judeę
3637 III, 2, | Duch pobudza, by zwrócili się ku poganom (por. Dz 13,
3638 III, 2, | 13, 46-48), co nie odbywa się bez napięć i problemów Jak
3639 III, 2, | wokół Apostołów, podejmuje się decyzję uznaną za pochodzącą
3640 III, 2, | jest konieczne poddanie się prawu, aby zostać chrześcijaninem (
3641 III, 2, | szeroko swe drzwi i staje się domem, do którego wszyscy
3642 III, 2, | wszyscy mogą wejść i czuć się u siebie, zachowując własną
3643 III, 2, | byleby nie sprzeciwiały się one Ewangelii. ~
3644 III, 2, | doświadczenia religijne odnoszące się do kosmosu; z Grekami dyskutuje
3645 III, 2, | sobie uczynili, i otworzyć się na tego, którego Bóg posłał,
3646 III, 2, | wiara chrześcijańska otwiera się zdecydowanie na „narody”
3647 III, 2, | świadectwo o Chrystusie rozszerza się na najważniejsze ośrodki
3648 III, 3, | grupę wierzących, by stała się wspólnotą, by była Kościołem.
3649 III, 3, | po nim nastąpiły, tworzy się pierwsza wspólnota (por.
3650 III, 3, | chrześcijańska podejmuje się także rozdzielania dóbr
3651 III, 3, | misyjne: „Cały lud odnosił się do nich życzliwie” (Dz 2,
3652 III, 3, | Misja, zanim jeszcze stanie się działaniem, jest świadectwem
3653 III, 3, | do innych ludów, rozwija się na wielorakich płaszczyznach.
3654 III, 3, | misjonarzy”, by zwrócić się ku nowym horyzontom. Obok
3655 III, 3, | łączyli następnie te tworzące się wspólnoty z Kościołem apostolskim.
3656 III, 3, | życie”, którzy poświęcali się jej dzięki szczególnemu
3657 III, 4, | 28. Duch objawia się w szczególny sposób w Kościele
3658 III, 4, | śmierci38. Duch zatem znajduje się u samego źródła egzystencjalnych
3659 III, 4, | pytań człowieka, które rodzą się nie tylko z przygodnych
3660 III, 4, | religii. Duch bowiem znajduje się u źródła szlachetnych ideałów
3661 III, 4, | Chrystusa, Słowa, które stało się ciałem za sprawą Ducha,
3662 III, 5, | możliwości misji poszerzają się i my, chrześcijanie, jesteśmy
3663 III, 5, | innym wyzwaniom, kierując się ku nowym horyzontom zarówno
3664 III, 5, | Kościoła powszechnego wymaga się tej samej odwagi, jaka pobudzała
3665 IV, 0, | bowiem „nie może uchylać się od stałej misji niesienia
3666 IV, 1, | określone, dziś przeobrażają się w sytuacje złożone. Wystarczy
3667 IV, 1, | migracje, przemieszczanie się uchodźców, dechrystianizacja
3668 IV, 1, | chrześcijańskich, zaznaczający się wpływ Ewangelii i wartości
3669 IV, 1, | niechrześcijańskiej, ale też, mnożenie się mesjanizmów i sekt religijnych.
3670 IV, 1, | Już przed Soborem mówiło się o pewnych metropoliach czy
3671 IV, 1, | chrześcijańskich, że stały się „krajami misyjnymi”, a z
3672 IV, 1, | także osoby poświęcające się ewangelizacji do innych.
3673 IV, 1, | inne terytoria. Stąd rodzi się kontrast w stosunku do terenów
3674 IV, 1, | złożonej i zmieniającej się rzeczywistości w odniesieniu
3675 IV, 1, | nakazu ewangelizacji ujawnia się już w „słownictwie misyjnym”:
3676 IV, 1, | skojarzeniami historycznymi; woli się stosować rzeczownik „misja”
3677 IV, 1, | Bożego. Trzeba jednak strzec się przez ryzykiem zrównywania
3678 IV, 2, | jedynej misji Kościoła rodzą się nie z racji należących do
3679 IV, 2, | wszystkim ta, ku której kieruje się działalność misyjna Kościoła:
3680 IV, 2, | swym środowisku i czują się zobowiązane do misji powszechnej.
3681 IV, 2, | albo wprost nie uważają się już za członków Kościoła,
3682 IV, 2, | wpływów Ewangelii54. Różni się ona od innych form działalności
3683 IV, 2, | kościelnej, ponieważ kieruje się ku grupom i środowiskom
3684 IV, 2, | Kościoła. Charakteryzuje się ją zatem jako dzieło głoszenia
3685 IV, 2, | niechrześcijan. Należy więc starać się, by to zadanie specyficznie
3686 IV, 2, | Kościołowi55, nie stało się w końcu rzeczywistością
3687 IV, 2, | działalnością misyjną nie dadzą się wyraźnie określić i nie
3688 IV, 2, | chrześcijaństwie dawnej daty, zmagając się z dramatycznym zadaniem
3689 IV, 2, | kontynentów, jeśli nie zatroszczą się poważnie o niechrześcijan
3690 IV, 3, | kontaktów, zmieniające się sytuacje, wydaje się, że
3691 IV, 3, | zmieniające się sytuacje, wydaje się, że jej horyzonty będą się
3692 IV, 3, | się, że jej horyzonty będą się poszerzały. ~Zadanie głoszenia
3693 IV, 3, | Chrystusa wszystkim ludom jawi się jako ogromne i nieproporcjonalne
3694 IV, 3, | Kościoła. Trudności wydają się nieprzezwyciężalne i mogłyby
3695 IV, 3, | ewangelicznego orędzia wydaje się mało znaczące czy niezrozumiałe,
3696 IV, 3, | tym poważniejszy, że rodzi się od wewnątrz; objawia się
3697 IV, 3, | się od wewnątrz; objawia się on przede wszystkim w braku
3698 IV, 3, | przyczyn słabego angażowania się w sprawy misji jest postawa
3699 IV, 3, | motywy usprawiedliwiania się, przeciwne ewangelizacji.
3700 IV, 3, | wszystkich, którzy oddają się szerzeniu chrześcijańskiej
3701 IV, 3, | czy bezczynności. Liczy się — tak tutaj, jak w każdej
3702 IV, 4, | zarysować różne kręgi, w których się ona dokonuje, tak aby mieć
3703 IV, 4, | istotnie Kościół nie może się zgodzić na to, by granice
3704 IV, 4, | ściśle określonych. ~Mnożenie się młodych Kościołów w ostatnich
3705 IV, 4, | chrześcijańskich znajdują się regiony, będące pod specjalnym
3706 IV, 4, | wiarygodne, jeśli nie poświadczy się ich wysiłkiem nowej ewangelizacji
3707 IV, 4, | dawnej daty, nie wydaje się słusznym stawianie na równi
3708 IV, 4, | horyzontów, ku którym winna się kierować działalność misyjna.
3709 IV, 4, | azjatyckim, ku któremu winien się kierować główny nurt misji
3710 IV, 4, | choć nieraz odnotowuje się tam znamienny proces nawróceń
3711 IV, 4, | anonimowość, w której czują się pogrążone rzesze ludzkie. ~
3712 IV, 4, | ośrodki, w których rodzi się, można powiedzieć, nowa
3713 IV, 4, | młodych narodów rozstrzyga się w miastach. ~Mówiąc o przyszłości
3714 IV, 4, | Wśród przemieszczających się, osób uchodźcy zajmują miejsce
3715 IV, 4, | zniesienia, które wytwarzają się w licznych krajach i znajdują
3716 IV, 4, | licznych krajach i znajdują się wielokrotnie u źródeł masowych
3717 IV, 4, | Królestwa Bożego musi stać się narzędziem ludzkiego wyzwolenia
3718 IV, 4, | przybywszy do Aten, udaje się na areopag, gdzie głosi
3719 IV, 4, | ludzkość i czyni z niej, jak to się określa, „światową wioskę”.
3720 IV, 4, | społecznego przekazu pozostawia się inicjatywie jednostek czy
3721 IV, 4, | złożony, gdyż kultura ta rodzi się bardziej jeszcze aniżeli
3722 IV, 4, | świata, ku którym winna się kierować działalność misyjna
3723 IV, 4, | uważnie śledzić i angażować się w te współczesne wymagania.
3724 IV, 4, | organizacje i kongresy okazują się ważniejsze w licznych dziedzinach
3725 IV, 4, | gdy z jednej strony wydaje się, iż ludzie zabiegają o dobrobyt
3726 IV, 4, | dobrobyt materialny i pogrążają się coraz bardziej w konsumistycznym
3727 IV, 4, | z drugiej strony ujawnia się dziś pewne niepokoju poszukiwanie
3728 IV, 4, | wewnętrznego, pragnienie nauczenia się koncentracji i modlitwy.
3729 IV, 4, | zeświecczonych poszukuje się duchowego wymiaru życia
3730 IV, 5, | działalności misyjnej odznaczają się świadomością, że służą rozwojowi
3731 IV, 5, | Kościół zatem winien starać się ze wszystkich sił prowadzić
3732 IV, 5, | drugiej strony, Kościół zwraca się do człowieka w pełnym poszanowaniu
3733 IV, 5, | ludzi i kultury, zatrzymuje się przed sanktuarium sumienia.
3734 IV, 5, | sumienia. Tym, którzy opierają się pod najróżniejszymi pozorami
3735 IV, 5, | drzwi Chrystusowi! ~Zwracam się również do wszystkich Kościołów
3736 IV, 5, | starych. Świat coraz bardziej się jednoczy, duch ewangeliczny
3737 IV, 5, | unikając wszelkiego zamykania się w sobie. Benedykt XV przestrzegał
3738 IV, 5, | który dobrowolnie odłączałby się od Kościoła powszechnego,
3739 IV, 5, | Bożym planem i stawałby się uboższy w swym kościelnym
3740 IV, 6, | bardziej oczywisty staje się fakt, że narody, które nie
3741 IV, 6, | Kościołów lokalnych nie znajduje się dziś w starej Europie, ale
3742 IV, 6, | zanieść Ewangelię, oddalają się coraz bardziej, i wypowiedź
3743 IV, 6, | misja ad gentes dopiero się zaczyna. Nowe narody pojawiają
3744 IV, 6, | zaczyna. Nowe narody pojawiają się na scenie światowej i również
3745 IV, 6, | wiary. Troska ta winna stać się niejako głodem i pragnieniem,
3746 IV, 6, | by dać poznać Boga, gdy się dostrzega niezmierzone horyzonty
3747 V, 1, | wszyscy w Kościele, starając się naśladować Boskiego Mistrza,
3748 V, 1, | samych siebie, wyrażające się w umiejętności dokonywania
3749 V, 2, | Kościół nie może uchylać się od wyraźnego nakazu Chrystusa,
3750 V, 2, | nawrócenia. Wiara rodzi się z przepowiadania, a każda
3751 V, 2, | ekonomia zbawienia skupia się na Chrystusie, podobnie
3752 V, 2, | zmartwychwstał: w Nim dokonuje się pełne i autentyczne wyzwolenie
3753 V, 2, | świętego Pawła: „Odważyliśmy się w Bogu naszym głosić Ewangelię
3754 V, 2, | przekonania, że odpowiada się na to oczekiwanie, przeto
3755 V, 2, | misjonarz nie zniechęca się, nie zaprzestaje dawać świadectwa
3756 V, 3, | 44). ~Nawrócenie wyraża się od początku w wierze całkowitej
3757 V, 3, | Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest
3758 V, 3, | Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»” (
3759 V, 3, | niechrześcijan, poddaje się pod dyskusję lub przemilcza.
3760 V, 3, | dyskusję lub przemilcza. Widzi się w nim akt „prozelityzmu”;
3761 V, 3, | akt „prozelityzmu”; mówi się, że wystarczy pomagać ludziom,
3762 V, 3, | solidarności. Zapomina się jednak, że każdy człowiek,
3763 V, 3, | Nowinę Boga, który objawia się i daje siebie w Chrystusie.
3764 V, 3, | Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy
3765 V, 3, | pozostałych Apostołów. «Nawróćcie się — powiedział do nich Piotr —
3766 V, 3, | niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa
3767 V, 3, | Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały
3768 V, 3, | Jezus do Nikodema — jeśli się ktoś nie narodzi z wody
3769 V, 3, | właśnie tam, gdzie wypełnia się misję ad gentes; dążą do
3770 V, 3, | socjologiczne odnoszące się do chrztu, które zaciemniają
3771 V, 3, | duchowego odrodzenia ukazał się w pełnej wartości: temu
3772 V, 3, | wartości: temu zadaniu winny się oddać lokalne wspólnoty
3773 V, 3, | zachęcić tych ludzi, by otwarli się w pełni na Chrystusa, przypominając
3774 V, 3, | jeśli mv sami nie nawracamy się każdego dnia. ~ ~
3775 V, 4, | Boga, któremu spodobało się „powołać ludzi do uczestnictwa
3776 V, 4, | Jego dzieci zgromadziłyby się w jedno”78. ~Celem misji
3777 V, 4, | a po Soborze rozwinął się kierunek teologiczny podkreślający,
3778 V, 4, | i ze swej strony stawał się misyjny. Chodzi tu o ogromną
3779 V, 4, | ściśle misyjne i przechodzi się do działalności duszpasterskiej.
3780 V, 4, | przede wszystkim starać się o zakładanie w każdym miejscu
3781 V, 4, | i wzrastały aż do stania się Kościołem. Pomimo dużej
3782 V, 4, | skupiskach ludzkich musi się dopiero rozpocząć. ~Odpowiedzialność
3783 V, 4, | także ten, który składa się z nowo nawróconych, jest
3784 V, 4, | nawrócenia mentalności, by stać się misjonarzem, a dotyczy to
3785 V, 4, | samych siebie, do dzielenia się dobrami, jakie posiadamy,
3786 V, 4, | imperatywu misyjnego winno się oceniać wartość instytucji,
3787 V, 4, | Kościoła. Jedynie stając się misyjną, wspólnota chrześcijańska
3788 V, 4, | wiary i rozprzestrzenianie się Kościoła w środowiskach
3789 V, 4, | Pasterza, który poświęca się dla swojej owczarni, z równocześnie
3790 V, 4, | z równocześnie troszczy się o „inne owce, które nie
3791 V, 4, | dwa czynniki zbiegające się ze sobą. Z jednej strony
3792 V, 4, | i dlatego naglącym staje się. działanie dla jedności
3793 V, 4, | aktywność misyjna mogła się stać bardziej skuteczna.
3794 V, 4, | właśnie fundamencie opierają się wytyczne Soboru, „aby katolicy
3795 V, 5, | grona osób, które spotykają się na modlitwie, czytaniu Pisma
3796 V, 5, | katechezie, by dzielić się problemami ludzkimi i kościelnymi
3797 V, 5, | środowiska ludzi prostych, stają się zaczynem życia chrześcijańskiego,
3798 V, 5, | ostatnie miejsce, angażują się w przekształcanie społeczeństwa.
3799 V, 5, | dzięki czemu także on czuje się aktywnym uczestnikiem, pobudzanym
3800 V, 5, | Eucharystii, komunię wyrażającą się w jedności serca i ducha
3801 V, 5, | serca i ducha oraz dzielenie się dobrami według potrzeb swoich
3802 V, 5, | Nauczycielskim, troszcząc się o misyjne oddziaływanie
3803 V, 5, | unikając wszelkiego zamykania się w manipulacji ideologicznej83.
3804 V, 6, | potrzeba, która zaznaczyła się w całej jego drodze dziejowej,
3805 V, 6, | inkulturację Kościół staje się bardziej zrozumiałym znakiem
3806 V, 6, | Kościołów lokalnych wzbogaca się o formy wyrazu i wartości
3807 V, 6, | chrześcijańskich, w miarę jak się rozwijają, i Pasterzy, którzy
3808 V, 6, | Kościołów i krajów winni włączyć się w świat społeczno-kulturowy
3809 V, 6, | Tak więc winni nauczyć się języka regionu, w którym
3810 V, 6, | chodzi oczywiście o zaparcie się własnej tożsamości kulturowej,
3811 V, 6, | Wspólnoty kościelne, które się dopiero rozwijają, natchnione
3812 V, 6, | inkulturacji winien kierować się podwójną zasadą: „zgodności
3813 V, 6, | jaśniejszy i śmielszy, podniósł się harmonijnie w chórze głosów
3814 V, 7, | dialog nie przeciwstawia się misji ad gentes, ale przeciwnie,
3815 V, 7, | do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez
3816 V, 7, | 56. Dialog nie rodzi się z taktyki czy wyrachowania,
3817 V, 7, | promienie, które znajdują się w poszczególnych osobach
3818 V, 7, | ludzkości. Dialog opiera się na nadziei i miłości i przyniesie
3819 V, 7, | bez obłudy czy zamykania się w sobie, ale z poczuciem
3820 V, 7, | wewnętrznemu, które — gdy dokonuje się w posłuszeństwie Duchowi
3821 V, 7, | Przed dialogiem otwiera się szerokie pole działania,
3822 V, 7, | ich wysiłki nie spotykają się z należytym przyjęciem i
3823 V, 8, | Misja ad gentes rozwija się również dzisiaj w znacznej
3824 V, 8, | go do urzeczywistniania się jako dziecko Boże, uwalnia
3825 V, 8, | obowiązek zaangażowania się na rzecz rozwoju człowieka
3826 V, 8, | częściach świata, opiera się na przekonaniu, że aby uczynić
3827 V, 8, | człowiekiem, wystarczy bogacić się i zabiegać o wzrost techniczno-ekonomiczny.
3828 V, 8, | sposób, w jaki mogą stać się braćmi ubogich. Trzeba powrócić
3829 V, 8, | że nadszedł czas, by stać się naprawdę braćmi ubogich
3830 V, 8, | ubogich we wspólnym zwróceniu się ku „rozwojowi integralnemu”,
3831 V, 9, | czy osobistej, w jakiej się znajdują Zostali stworzeni
3832 V, 9, | jest wezwany do dzielenia się swoimi dobrami z wszelkiego
3833 V, 9, | pokorną służbą przyczyniają się do integralnego rozwoju
3834 V, 9, | do ochotników wywodzących się z organizacji prywatnych,
3835 V, 9, | liczniejszych, którzy poświęcają się tym dziełom miłosierdzia
3836 V, 9, | należy dążyć. Cokolwiek się szczerze uczyni dla niej
3837 VI, 0, | że w grupie wyróżniały się poszczególne postaci, jak
3838 VI, 0, | Dzięki niemu otwierają się horyzonty misji powszechnej,
3839 VI, 0, | której następnie wyróżnia się Paweł, z woli Bożej powołany
3840 VI, 0, | z ewangelizowanej staje się ewangelizującą i wysyła
3841 VI, 0, | czy „misjonarzy oddających się misji wśród pogan”, tak
3842 VI, 0, | partykularnymi urzeczywistnia się autentyczna i pełna misyjność:
3843 VI, 0, | pokonaniu odległości staje się coraz mniejszy, wspólnoty
3844 VI, 0, | wspierać swe siły i dzielić się środkami, razem się angażować
3845 VI, 0, | dzielić się środkami, razem się angażować w jedną, wspólną
3846 VI, 1, | czuję potrzebę dzielenia się nią w czasie spotkań z Biskupami.
3847 VI, 1, | misyjnej. Ponadto niech się stara, by praca apostolska
3848 VI, 1, | apostolska nie ograniczała się tylko do już nawróconych,
3849 VI, 1, | Kościół partykularny winien się wspaniałomyślnie otworzyć
3850 VI, 1, | ściśle misyjną. Zwracam się z apelem do wszystkich Kościołów,
3851 VI, 1, | powołań misyjnych i starały się przezwyciężać wszelkie trudności. ~ ~
3852 VI, 2, | powołaniu Apostołów. Objawia się ono w całkowitym oddaniu
3853 VI, 2, | ono w całkowitym oddaniu się na służbę ewangelizacji.
3854 VI, 2, | członków131. Niech czują się żywą częścią wspólnoty kościelnej
3855 VI, 2, | każdy Instytut zrodził się dla Kościoła i winien go
3856 VI, 2, | Instytuty misyjne zrodziły się na ogół z Kościołów o chrześcijaństwie
3857 VI, 2, | niech zatem nie obawiają się wątpliwości, przejawów niezrozumienia,
3858 VI, 3, | Zwłaszcza kapłani znajdujący się na terenach, gdzie chrześcijanie
3859 VI, 3, | Nie omieszkają (oni) oddać się do dyspozycji Duchowi Świętemu
3860 VI, 3, | szczególnej umiejętności włączania się w inne kultury ze zrozumieniem
3861 VI, 3, | Kościoła” 137. Dziś sprawdza się wartość i owocność tego
3862 VI, 3, | kościelnych znajdujących się w potrzebie, czerpiąc z
3863 VI, 3, | Będą oni musieli włączyć się z sercem otwartym i braterskim
3864 VI, 3, | Kościołów starych i rozwijał się w Kościołach młodych. ~ ~
3865 VI, 4, | samej konsekracji poświęcają się na służbę Kościołowi, powinni
3866 VI, 4, | życia czynnego otwierają się niezmierzone przestrzenie
3867 VI, 4, | Bożego. Ta potrzeba spotkała się w najnowszych czasach z
3868 VI, 4, | Królestwa Bożego wyraża się w różnorakich owocach macierzyństwa
3869 VI, 4, | odczuły pragnienie oddania się z wielkodusznością Chrystusowi,
3870 VI, 5, | laici ja również zająłem się wprost „stałą misją niesienia
3871 VI, 5, | człowieka” 145, i wiążącym się z nią zadaniem wiernych
3872 VI, 5, | rozkrzewianiu wiary zaznacza się jasno od samych początków
3873 VI, 5, | Królestwa Bożego zajmując się sprawami świeckimi i kierując
3874 VI, 5, | jako nowość, która wyłoniła się w ostatnich czasach w licznych
3875 VI, 5, | Ruchy te — jeśli włączają się z pokorą w życie Kościołów
3876 VI, 5, | pluralistycznej wizji form zrzeszania się i działania. ~W działalności
3877 VI, 5, | zrzeszenia różnego rodzaju włączą się w misję Ad Gentes we współpracę
3878 VI, 5, | Ecclesiae, który (...) pojawia się w młodych Kościołach” 153. ~ ~
3879 VI, 6, | świeckich, którzy stają się pracownikami ewangelizacji,
3880 VI, 6, | pierwszej linii znajdują się katechiści. Dekret o misjach
3881 VI, 6, | biblijnych; tych, którzy zajmują się dziełami miłosierdzia; administratorów
3882 VI, 7 | inne instytucje zajmujące się działalnością misyjną ~
3883 VI, 7, | duszpasterstwa misyjnego winni czuć się zjednoczeni w komunii właściwej
3884 VI, 7, | Ciału. O to Chrystus modlił się w czasie ostatniej wieczerzy: „
3885 VI, 7, | członkowie „zgodnie przykładali się do budowy Kościoła” 159. ~
3886 VI, 7, | Wschodnich” 160. Dlatego „ma się ona zatroszczyć o misjonarzy
3887 VI, 7, | ale równocześnie rodzą się coraz to nowe niezbędne
3888 VI, 7, | Sobór wymaga od nich zajęcia się „na wspólnych naradach ważniejszymi
3889 VI, 7, | a wskazanie to odnosi się również do problemu inkulturacji.
3890 VI, 7, | Urzędy i instytucje zajmujące się działalnością misyjną powinny
3891 VII, 0, | prawie i obowiązku nazywa się „współpracą misyjną”. ~Współpraca
3892 VII, 0, | powszechnej nie ogranicza się zatem do niektórych szczególnych
3893 VII, 0, | którzy są blisko: modli się za misje i o powołania misyjne,
3894 VII, 1, | Przez taką ofiarę stają się również sami misjonarzami,
3895 VII, 2, | 79. Współpraca wyraża się również w trosce o powołania
3896 VII, 2, | całkowitemu i dozgonnemu oddania się dzieła misyjnemu, zwłaszcza
3897 VII, 2, | prawdziwą miarą oddania się braciom, narażone są na
3898 VII, 2, | poważnym problemie, zwracam się ze szczególnym zaufaniem
3899 VII, 2, | sprzyjające warunki dla budzenia się powołań u młodzieży. Jeśli
3900 VII, 2, | rodzice gotowi są zgodzić się na to, by ich dziecko udało
3901 VII, 2, | to, by ich dziecko udało się na misje, jeśli proszą Boga
3902 VII, 2, | zaś proszę, by wsłuchiwali się w słowa Chrystusa, który
3903 VII, 3, | uwagi na ducha, w jakim się daje. Dlatego trzeba poddać
3904 VII, 4, | 82. Współpraca poszerza się dziś o nowe formy, obejmując
3905 VII, 4, | zjawiskiem przemieszczania się ludzi, wymagają od chrześcijan
3906 VII, 4, | pozytywnym, jeśli uprawia się ją z nastawieniem pełnym
3907 VII, 4, | ludźmi. Od chrześcijan wymaga się przede wszystkim świadomości,
3908 VII, 4, | przez młodych, którzy udają się tam, by służyć i doświadczyć
3909 VII, 4, | młodych wspólnot do udawania się na tereny, gdzie chrześcijaństwo
3910 VII, 4, | chrześcijaństwo rozszerzyło się przede wszystkim dlatego,
3911 VII, 4, | podróżując lub osiedlając się w regionach, gdzie jeszcze
3912 VII, 4, | niechrześcijańskich, którzy osiedlają się wśród innych narodów ze
3913 VII, 4, | dialogu, służby, dzielenia się dobrami, dawania świadectwa
3914 VII, 4, | przepowiadania. W praktyce pojawiają się również w krajach chrześcijańskich
3915 VII, 4, | Kościoły lokalne powinny zająć się nimi wielkodusznie, korzystając
3916 VII, 5, | lokalnego, dokonywującym się z pomocą misjonarzy i ich
3917 VII, 5, | jeszcze w stanie zaopatrzyć się w prasę i inne pomoce, Instytuty
3918 VII, 5, | typu studium, troszcząc się również, by niektórzy kapłani
3919 VII, 5, | studiująca specjalizowali się w różnych dziedzinach misjologii ~
3920 VII, 5, | Kościół misyjny angażuje się także w te dziedziny, ale
3921 VII, 5, | Kościoły lokalne, które stają się potem narzędziami wyzwolenia
3922 VII, 6, | swej strony winni troszczyć się o nią we wspólnotach chrześcijańskich;
3923 VII, 6, | partykularnych, słusznie należy się im „pierwszeństwo, ponieważ
3924 VII, 6, | istniejącymi ośrodkami zajmującymi się rozbudzaniem ducha misyjnego:
3925 VII, 7, | powszechnej Żaden z nich nie może się zamykać sam w sobie. „Dzięki
3926 VII, 7, | wiernych, by otwierali się na powszechność Kościoła,
3927 VII, 7, | materialne. ~Pokusa zamykania się w sobie może być silna:
3928 VII, 7, | Kościoły stare, borykające się z nową ewangelizacją sądzą,
3929 VII, 7, | tym mówię: nie zamykajcie się, przyjmijcie chętnie misjonarzy
3930 VII, 7, | siostrami w wierze. Posługując się wszelkimi legalnymi środkami,
3931 VII, 7, | legalnymi środkami, starajcie się, by została uznana wasza
3932 VII, 8, | istnieje od dawna, dokonuje się stopniowe zbliżenie ludów
3933 VII, 8, | Dzisiaj faktycznie zaznacza się nowa zgodność ludów co do
3934 VII, 8, | w głębokim zaangażowaniu się w nową ewangelizację i w
3935 VII, 8, | jego sił. ~Przygotowując się do obchodów jubileuszu roku
3936 VII, 8, | dwutysięcznego, cały Kościół angażuje się jeszcze bardziej w misyjny
3937 VIII, 0, | specyficznej duchowości odnoszącej się w szczególny sposób do tych,
3938 VIII, 1 | Pozwolić się prowadzić Duchowi ~Duchowość
3939 VIII, 1 | Duchowi ~Duchowość ta wyraża się przede wszystkim w życiu
3940 VIII, 1 | sposób bardziej upodabniać się do Chrystusa Nie możemy
3941 VIII, 1 | Duchowi Świętemu domaga się następnie przyjęcia darów
3942 VIII, 1 | na Jego wezwanie, okazują się niezdolni do zrozumienia
3943 VIII, 1 | niewiary i wrogości „schodzą się razem przeciw Panu i przeciw
3944 VIII, 1 | tak i dziś trzeba modlić się, by Bóg dał nam odwagę do
3945 VIII, 2, | przejąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym
3946 VIII, 2, | uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci —
3947 VIII, 2, | Krzyża. ~Od misjonarza wymaga się, by gotów był „wyrzec się
3948 VIII, 2, | się, by gotów był „wyrzec się siebie i wszystkiego, co
3949 VIII, 2, | uważał za swoje, i stał się wszystkim dla wszystkich” 172:
3950 VIII, 2, | własnego środowiska, by stał się bratem tych, do których
3951 VIII, 2, | misjonarza: „dla słabych stałem się jak słaby (...). Stałem
3952 VIII, 2, | jak słaby (...). Stałem się wszystkim dla wszystkich,
3953 VIII, 2, | chwili jego życia — „Przestań się lękać (...), bo Ja jestem
3954 VIII, 3, | Chrystusowej, wyrażającej się w troskliwości, łagodności,
3955 VIII, 3, | wiedział, co w człowieku się kryje” (J 2, 25), kochał
3956 VIII, 4, | 91. Zwracam się zatem do ochrzczonych z
3957 VIII, 4, | W ten sposób staniecie się zaczynem ducha misyjnego
3958 VIII, 4, | z dnia na dzień odnawiać się duchem w swoim umyśle, a
3959 VIII, 4, | Misjonarz, który nie oddaje się kontemplacji, nie może głosić
3960 VIII, 4, | problemami, skłaniającym się ku pesymizmowi, głosiciel
3961 Zak, 0, | epoki misyjnej, która stanie się okresem promiennym i bogatym
3962 Zak, 0, | Kościół winien zgromadzić się w Wieczerniku „z Maryją,
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
3963 I, | za naszych czasów staje się jeszcze bardziej żywa i
3964 I, | starożytnej Tesaloniki) cieszą się od wieków, zwłaszcza pośród
3965 I, | Świętych od dawna zakorzeniły się świadomie i w sposób oryginalny
3966 I, | okoliczności, które stały się przedmiotem mojej modlitwy
3967 I, | Rzymie; dotąd przechowuje się z wielką czcią jego relikwie
3968 I, | doniosłej rocznicy. Czuje się w tym względzie szczególnie
3969 I, | szczególne charyzmaty stały się bardziej zrozumiałe na tle
3970 I, | naszej epoki. Przyczyniły się do tego liczne wydarzenia,
3971 I, | wydarzenie, jakie dokonało się w życiu Kościoła poprzez
3972 I, | w niej właśnie odsłoniły się w nowej pełni i przyniosły
3973 II, | chrzestne Michał, urodził się między 815 a 820 rokiem.
3974 II, | porzucił tę drogę, usuwając się do jednego z klasztorów
3975 II, | jednak zapragnął uwolnić się od tych obowiązków, aby
3976 II, | obowiązków, aby poświęcić się studiom i życiu kontemplacyjnemu,
3977 II, | rezygnując z ubiegania się o zaszczyty. Tak więc potajemnie
3978 II, | więc potajemnie schronił się w klasztorze na wybrzeżu
3979 II, | sześciu miesiącach, zgodził się podjąć wykłady filozofii
3980 II, | wykonaniu tego zadania wycofał się z życia publicznego, aby
3981 II, | starszym bratem Metodym oddać się życiu monastycznemu. Ponownie
3982 II, | środkowej, w miejscu krzyżowania się wzajemnych wpływów Wschodu
3983 II, | cierpieniach, spotykając się z wrogością i prześladowaniem.
3984 II, | kierunku Rzymu, zatrzymali się w pobliskiej Panonii, gdzie
3985 II, | paru miesiącach wybrali się w dalszą podróż do Rzymu
3986 II, | Ten etap starań zakończył się jak najpomyślniej. Dalszą
3987 II, | książę Świętopełk, okazał się w końcu przeciwnikiem dzieła
3988 II, | dzieła Metodego, opierając się stosowaniu liturgii słowiańskiej
3989 II, | w roku 881 lub 882 udał się do Konstantynopola. Ostatnie
3990 II, | Dzięki temu Metody stał się przewodnikiem i prawowitym
3991 II, | Mistrza i Pasterza, który stał się „wszystkim dla wszystkich,
3992 II, | prześladowanie jego uczniów wzmogło się tak dalece, że musieli opuścić
3993 II, | misjonarska postawa, wyrażająca się w niesieniu nowym ludom
3994 III, | i Metody potrafili stać się apostołami Słowian w pełnym
3995 III, | imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem»” (Rdz
3996 III, | nim i błagał go, by udał się w podróż i głosił tam Słowo
3997 III, | tam Słowo Boże: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” (
3998 III, | wezwanie, żądając udania się na misje wśród Słowian.
3999 III, | mandatu misyjnego rodziły się z głębi tajemnicy Odkupienia,
4000 III, | słowiańskich kierowali się apostolskim ideałem św.
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-5000 | 5001-5186 |