Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | obcym, i druga zwrócona ku zbawieniu wyłącznie pozaziemskiemu,
2 I, | mógł kierować swoje myśli ku dobrom niebieskim i oddawać
3 II | II. Ku „rzeczom nowym” naszych
4 III, | owocny proces przechodzenia ku formom politycznym bardziej
5 III, | który stale pociąga go ku złu i sprawia, że potrzebuje
6 IV, | ludzkiej wspólnoty, dążącej ku swemu ostatecznemu przeznaczeniu,
7 IV, | systemu społecznego i że ku niemu winny zmierzać kraje,
8 V, | wspierając ją w dążeniu ku prawdzie i pomagając w dziele
9 VI, | tradycji, każe mu zwracać się ku światu, w którym pomimo
10 VI, | wszystkim skierowanie uwagi ku przyszłości. Podobnie jak
11 VI, | człowiekowi w ziemskiej wędrówce ku wiecznemu przeznaczeniu.
12 VI, | Chrystusa w Jego drodze ku ludziom i z ludźmi i poprzedza
13 VI, | wstawiennictwem ludzkości zdążającej ku bliskiemu już nowemu tysiącleciu,
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
14 I, | miłości. ~I dlatego też ku tej tajemnicy wypada nam
15 I, | skierowane w Jezusie Chrystusie ku Ojcu. O ile różne kierunki
16 IV, | Analogia wyraźnie przesuwa się ku wnętrzu człowieka. Dziedzictwo,
17 V, | wyrasta z niej niejako i ku niej zmierza. W męce i śmierci
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
18 Wstep, | źródle wody wytryskującej ku życiu wiecznemu”1. W rozmowie
19 Wstep, | Jezus Chrystus jest Panem — ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,
20 Wstep, | źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu” (J 4, 14)
21 1, | cierpiących, dla tych, którzy ku owym darom otwierają serca —
22 3, | jest wyłącznie „bytowaniem ku śmierci”. ~Trzeba dodać,
23 3, | tych zbawczych przeznaczeń, ku którym Duch Święty otwiera
24 Zakon, | źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu”69. Tam
25 Zakon, | Wszystko też, co stworzone, ku Niemu się zwraca i na Niego
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
26 Wpr, 1 | rozpoczął swoje pielgrzymowanie ku ojczyźnie niebieskiej, Najświętszy
27 Wpr, 1 | nieustannie zwraca swe spojrzenie ku swojemu Panu, obecnemu w
28 Wpr, 5 | Obejmują niejako całą historię, ku której skierowana jest łaska
29 I, 15 | mozolnych wysiłków zmierzających ku jej zrozumieniu.~Są to wysiłki
30 I, 16 | z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu zjednoczeniu
31 I, 20 | wEucharystię ukierunkowania ku eschatologii jest również
32 I, 20 | chrześcijańska koncepcja prowadzi nas ku « nowemu niebu » i « nowej
33 III, 30 | zapoczątkowanego procesu, zmierzającego ku pełnej i widzialnej jedności.
34 IV, 35 | ją umacniać i prowadzić ku doskonałości. Sakrament
35 IV, 43 | sprawia, że kierujemy wzrok ku Eucharystii, która jest
36 IV, 44 | innej prawdy wiary. Droga ku pełnej jedności może być
37 VI, 53 | bowiem może nas prowadzić ku temu Najświętszemu Sakramentowi,
38 VI, 57 | Chrystus uczynił dla Matki ku naszemu pożytkowi. To Jej
39 Zak, 59 | wświetle waszej wiary i ku jej umocnieniu przekażę
40 Zak, 60 | Eucharystię.~Każdy krok ku świętości, każde działanie
41 Zak, 60 | tajemnicy eucharystycznej i ku niej się kierować jako do
42 Zak, 61 | dyspozycji, zachęca do dążenia ku mecie, jaką jest pełne dzielenie
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
43 I | brata twego głośno woła ku mnie z ziemi~Aktualne zagrożenia
44 I, 1, | brata twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc
45 I, 2, | brata twego głośno woła ku mnie z ziemi!” (Rdz 4, 10).
46 I, 2, | poczętemu lub zmierzającemu ku naturalnemu końcowi określeniami
47 I, 5, | brata twego głośno woła ku mnie z ziemi!” (Rdz 4, 10).
48 II, 4, | stworzonej jest ukierunkowane ku człowiekowi i jemu poddane: „
49 II, 4, | w czasie. Jest dążeniem ku pełni życia; jest zalążkiem
50 II, 4, | w naturalny sposób dąży ku Niemu. Każdy człowiek, wsłuchany
51 II, 5, | ale ją ogarnia i prowadzi ku jej ostatecznemu przeznaczeniu: „
52 II, 11, | który wszystkich przyciąga ku sobie (por. J 19, 37; 12,
53 II, 11, | istnieniu może skierować wzrok ku Temu, który został przebity,
54 III, 3, | w pełni osobową istotą, ku której zwraca się miłościwa
55 III, 6, | zaczyna podnosić głowę ku wolności, ale jest to dopiero
56 III, 8, | człowiekowi. Skierowane ku pełni życia, czyli ku „życiu
57 III, 8, | Skierowane ku pełni życia, czyli ku „życiu wiecznemu”, także
58 III, 10, | życie człowieka zbliża się ku końcowi, jest jeszcze miłość,
59 Zak, 0, | Encykliki kierujemy spojrzenie ku Jezusowi, „Dziecięciu narodzonemu
60 Zak, 0, | w imieniu wszystkich i ku pożytkowi wszystkich, była
61 Zak, 3, | znaczy w nowym świecie, ku któremu zmierzają dzieje
62 Zak, 3, | kierujemy ufne spojrzenie ku Tej, która jest dla nas
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
63 Bless | których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam
64 Wprow, 0, | zawsze tylko etapem drogi ku owej pełnej prawdzie, która
65 Wprow, 0, | do prawdy rozum chyli się ku samemu sobie pod brzemieniem
66 Wprow, 0, | niezdolny do skierowania uwagi ku wyższej rzeczywistości i
67 I, 1, | Watykańskiego II, kierując wzrok ku Jezusowi objawiającemu,
68 I, 2, | jest bowiem ukryta prawda, ku której umysł ma się zwrócić
69 I, 2, | czego zdołałem dokonać? Ku czemu zmierzałem i dokąd
70 II, 1, | otworzyć rozumowi drogę ku tajemnicy. Dzięki Objawieniu
71 II, 2, | Siłę do dalszego dążenia ku prawdzie czerpie z przeświadczenia,
72 III, 1, | pytania: Czy życie ma sens? Ku czemu zmierza? Na pierwszy
73 III, 2, | Jego poszukiwanie zmierza ku głębszej prawdzie, która
74 IV, 1, | Sięgając wzrokiem dalej, ku zasadom uniwersalnym, nie
75 IV, 1, | rozumu powszechnego. Celem, ku któremu zmierzał ten proces,
76 IV, 1, | zarzucał, że chociaż znali cel, ku jakiemu należy dążyć, nie
77 IV, 1, | Rozum przekroczył nawet cel, ku któremu nieświadomie dążył
78 IV, 1, | nim coraz większą miłość ku temu, co poznaje, choć zarazem
79 IV, 2, | potrzebną moc, by wznieść się ku poznaniu tajemnicy Boga
80 IV, 2, | Właśnie dlatego, że zmierzał ku prawdzie bez wahania, potrafił
81 V, 1, | pozostanie ona skierowana ku prawdzie i będzie do niej
82 V, 1, | ze swej natury zwrócony ku prawdzie, a ponadto został
83 V, 1, | tysiąclecia, które zbliża się ku końcowi, poucza nas, że
84 V, 2, | immanentnej otwierała drogę ku transcendencji; inni wreszcie
85 VI, 1, | pełny sens, kierując je ku bogactwu objawionej tajemnicy,
86 VI, 1, | rozwinąć w swojej wędrówce ku przyszłości. Po trzecie
87 VII, 1, | odpowiedzi, kierując człowieka ku Jezusowi Chrystusowi, Wcielonemu
88 VII, 1, | świat mają sens i zmierzają ku pełni, która urzeczywistnia
89 VII, 2, | teologia musi kierować wzrok ku prawdzie ostatecznej, przekazanej
90 Zak, 0, | argumentacją. Niech dążą zawsze ku prawdzie i będą wrażliwi
91 Zak, 0, | nie kończy, zawsze odsyła ku czemuś, co jest ponad bezpośrednim
92 Zak, 0, | bezpośrednim przedmiotem badań, ku pytaniom otwierającym dostęp
93 Zak, 0, | koniec zwracam się myślą ku Tej, którą Kościół wzywa
94 Zak, 0, | poszukiwania zostają skierowane ku najwznioślejszym celom.
95 Zak, 0, (132)| Pseudo-Epifaniusz, Homilia ku czci Matki Bożej, PG 43,
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
96 I, | owej „kwestii społecznej”, ku której na przestrzeni ostatnich
97 II, | podmiocie, skierowana jest ku zewnętrznemu przedmiotowi,
98 II, | wykształcenie nie jest skierowane ku takim rodzajom zatrudnienia
99 V, | szczególnych świateł — skierowanych ku pracy ludzkiej. Potrzebna
100 V, | pochodzi od człowieka, tak też ku niemu się skierowuje. Człowiek
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
101 I, 2 | Janem Pawłem I zamierzam iść ku przyszłości, kierując się
102 II, 1 | Christum Redemptorem mundi. Ku Niemu kierujemy nasze spojrzenie,
103 IV, 1 | skierowuje nasze myśli i serca ku Jezusowi Chrystusowi, ku
104 IV, 1 | ku Jezusowi Chrystusowi, ku Tajemnicy Odkupienia, w
105 IV, 1 | W ten sposób też zwrot ku człowiekowi, ku jego rzeczywistym
106 IV, 1 | też zwrot ku człowiekowi, ku jego rzeczywistym problemom,
107 IV, 1 | rzeczywistym problemom, ku jego nadziejom i cierpieniom,
108 IV, 1 | stworzony na nowo w Chrystusie ku pełni łaski i prawdy (por.
109 IV, 1 | i nie przemija, ale trwa ku żywotowi wiecznemu (por.
110 IV, 1 | ze Mszy św. o zmarłych), ku któremu człowiek idzie poprzez
111 IV, 1 | synostwa Bożego i kieruje nas ku Ojcu (por. Rz 8, 15; Ga
112 IV, 5 | moje i serce skierowuję ku Odkupicielowi człowieka,
113 IV, 5 | Syna i rozprzestrzenia się ku wszystkim, których Jezus
114 IV, 5 | w pochodzie Ludu Bożego ku Ziemi Obiecanej na tym etapie
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
115 Wprow, 0, (2)| ważnego, gdyż skierowanego; ku zrealizowaniu jakiegoś oczekiwania,
116 Wprow, 0, | 431), podczas którego, ku wielkiej radości chrześcijan,
117 Wprow, 0, | świętości; dlatego wznoszą oczy ku Maryi, która świeci całej
118 Wprow, 0, | wiarę. Jeżeli wznoszą oni ku Niej oczy na różnych miejscach
119 I, 1, | postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski,
120 I, 2, | zaczyna się całe „itinerarium ku Bogu”: cała Jej droga wiary.
121 I, 3, | 49): „wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom”. ~Wypowiedzi
122 I, 3, | jako Matka otwierała się ku tej „nowości” macierzyństwo,
123 II, 2, | bezgraniczną ufnością zwracali oczy ku Matce Bożej, oddawali Jej
124 II, 2, | W swym hymnie pochwalnym ku czci Theotókos, św. Grzegorz
125 II, 2, | która przez Syna wznosi się ku Ojcu w Duchu Świętym. W
126 II, 2, | Pochwały wznoszące się ku Maryi w każdym sprawowaniu
127 II, 3, | całej Jej ludzkiej istoty ku Bogu. Poprzez wzniosłość,
128 II, 3, | Bogu i zupełnie zwrócona ku Niemu, u boku swego Syna,
129 II, 3, | ludzkości i wszechświata. To ku Niej Kościół, którego jest
130 III, 1, | chwale jest stale zwrócone ku tej ostatecznej pełni królestwa,
131 III, 2, | z ufnością wznosząc oczy ku Maryi w całym swoim ziemskim
132 III, 3, | jako Lud Boży pielgrzymuje ku wieczności przez wiarę pośród
133 Zak, 0, | zrodziła Stwórcę swojego,~ku zdumieniu całej natury”! ~„
134 Zak, 0, | zdumieniu całej natury”! ~„Ku zdumieniu całej natury”!
135 Zak, 0, | zrodziła Stwórcę swojego, ku zdumieniu całej natury”! ~
136 Zak, 0, | powstać”. ~Pragnę gorąco, aby ku odnowie tego widzenia w
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
137 Wprow, 0, | szczególności władz krajów, ku którym kieruje się działalność
138 I, 5, | jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego” (
139 I, 5, | Chrystusa i w Jego miłość ku nam. ~Dzisiejszą pokusą
140 II, 4, | perspektywie Królestwo zmierza ku temu, by stać się rzeczywistością
141 II, 4, | zdążaniu coraz bardziej ku Królestwu. ~Obok aspektów
142 II, 5, | w Kościele i skierowanym ku eschatologicznej pełni28. ~
143 II, 5, | siłą w drodze ludzkości ku Królestwu eschatologicznemu,
144 III, 2, | pobudza, by zwrócili się ku poganom (por. Dz 13, 46-
145 III, 3, | misjonarzy”, by zwrócić się ku nowym horyzontom. Obok tych
146 III, 4, | ludzkich wysiłkach skierowanych ku prawdzie, ku dobru, ku Bogu36. ~
147 III, 4, | skierowanych ku prawdzie, ku dobru, ku Bogu36. ~Duch
148 III, 4, | skierowanych ku prawdzie, ku dobru, ku Bogu36. ~Duch udziela człowiekowi „
149 III, 4, | szlachetnych ideałów i skierowanych ku dobru inicjatyw ludzkości
150 III, 4, | kulturach, i otwiera je ku dojrzałości w Chrystusie42. ~
151 III, 5, | wyzwaniom, kierując się ku nowym horyzontom zarówno
152 IV, 2, | sytuacje. ~Przede wszystkim ta, ku której kieruje się działalność
153 IV, 2, | kościelnej, ponieważ kieruje się ku grupom i środowiskom niechrześcijańskim
154 IV, 2, | pomiędzy Kościołami i prowadzi ku światu zewnętrznemu, wywierając
155 IV, 4, | miarodajne dla horyzontów, ku którym winna się kierować
156 IV, 4, | kontynencie azjatyckim, ku któremu winien się kierować
157 IV, 4, | areopagów” współczesnego świata, ku którym winna się kierować
158 IV, 6, | zwrócić uwagę misjonarską ku tym obszarom geograficznym
159 V, 2, | działalności misyjnej zdążają ku temu przepowiadaniu, które
160 V, 2, | działalność misyjna zmierza ku głoszeniu Jego tajemnicy. ~
161 V, 7, | nieporozumień. Dialog zmierza ku owemu oczyszczeniu i nawróceniu
162 V, 8, | we wspólnym zwróceniu się ku „rozwojowi integralnemu”,
163 VI, 7, | konkretny mógł być ukierunkowany ku misjom w ich różnych formach.
164 VII, 5, | Działalność ta winna zmierzać ku konkretnym celom: informowaniu
165 VII, 6, | bardziej była kierowana ku temu celowi. ~W prowadzeniu
166 VII, 7, | zapału misyjnego zwróconego ku światu niechrześcijańskiemu;
167 VIII, 1 | mistrza, mimo swej miłości ku Niemu i wielkodusznej odpowiedzi
168 VIII, 4, | problemami, skłaniającym się ku pesymizmowi, głosiciel Dobrej
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
169 II, | dalszych podróżach misyjnych ku Zachodowi, aż do chwili,
170 III, | mamy (nikogo), kto by nas ku prawdzie skierował i zrozumiale
171 V, | odcieni i motywów wznosi się ku chwale Boga z każdego punktu
172 V, | Panem jest Jezus Chrystus ku chwale Boga Ojca” 24, „Wszystka
173 VII, | celowi: otwartość ducha ku braciom, wzajemne zrozumienie,
174 VIII, | z niewzruszoną nadzieją ku przyszłości. ~
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
175 II, | mierze praktycznie, to jest ku postępowaniu moralnemu. ~
176 III, | nasza uwaga zwraca się ku wielomilionowej rzeszy istot
177 III, | rozwój, wiodący wszystkich ku życiu „bardziej ludzkiemu” —
178 III, | się prowadzić nas szybko ku śmierci. ~Skutki takiego
179 IV, | ludzkość miała szybko podążać ku nieokreślonej doskonałości49. ~
180 IV, (49) | z konieczności prowadzi ku lepszemu, lecz jest wynikiem
181 IV, | ludzkiej jako skierowanej ku celowi, który ją przewyższa
182 IV, | Chrystusa i skierowanych ku obiecanemu królestwu58. ~
183 VII, | mnoży i szerzy84. ~Wolność, ku której wyswobodził nas Chrystus (
184 VII, | częściej wznosili wzrok ku Maryi, która poprzedza nas
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
185 I, 2, | chrześcijan. W tym ruchu ku jedności, który zwie się
186 I, 2, | chrześcijanami wzrastała ku pełnej komunii w prawdzie
187 I, 3, | urzeczywistniania ekumenicznej drogi ku jedności, Sobór Watykański
188 I, 8, | wertykalny, zwracając się ku Temu, który jako Odkupiciel
189 II, 4, | może również nam posłużyć ku zbudowaniu. Wszystko, co
190 II, 4, | owszem, zawsze może posłużyć ku doskonalszemu wniknięciu
191 II, 7, | winny one odegrać na drodze ku jedności. Patriarcha ekumeniczny
192 II, 9, | stopniowo swoje poszukiwania ku tym perspektywom, które
193 II, 11, | nasza kieruje się (...) ku tym chrześcijanom, którzy
194 II, 13, | sprawiedliwości i szczera miłość ku bliźnim” 125,~Wskazana tu
195 III, 3, | tej postawie nawrócenia ku woli Ojca, a zarazem pokuty
196 III, 3, | przez tę ofiarę przybliża ku sobie tych, którzy niegdyś
197 III, 3, | Wspólnot, „dialog nawrócenia” ku jedności pełnej i widzialnej
198 III, 3, | drogami tam, dokąd chce: ku widzialnej koinonii, która
199 III, 4, | zgodnie z Bożym zamysłem ku ostatecznej pełni (por.
200 III, 5, | wszystko może nawrócić serca ku jedności, otwierając im
201 III, 5, | ale na prowadzeniu go ku spokojnym pastwiskom. Takie
202 III, 7, | kieruje wszystkich chrześcijan ku pełnej i widzialnej jedności.
203 Adh, 0, | drogę, jaką mają zmierzać ku Wielkiemu Jubileuszowi Roku
204 Adh, 0, | dziele i że prowadzi Kościół ku pełnej realizacji zamysłu
205 Adh, 0, | stulecia. Kierując spojrzenie ku nowemu tysiącleciu, Kościół
206 Adh, 0, | i pozwolił jej wzrastać ku pełnej komunii z innymi
207 Adh, 0, | pierwszeństwo na tej drodze ku nowemu tysiącleciu, którą
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
208 Apel | ten sposób prowadzony jest ku poznaniu i umiłowaniu Pana.
209 Wprow, 1, | prawdziwego i skierować go ku bożkom (por. 1 Tes 1, 9),
210 I, 2, | za rękę, krok za krokiem, ku pełni prawdy. ~ ~
211 I, 3, | tylko kierując umysł i serce ku Temu, który „sam jest dobry”: „
212 I, 3, | ostatecznej analizie zwrócić się ku Bogu - pełni dobra. Jezus
213 I, 3, | Świętego, jest istnieć „ku chwale majestatu” Boga (
214 I, 3, | Prawa, z którego wypływają i ku któremu prowadzą nakazy
215 I, 4, | uprzednio uwagę młodzieńca ku Bogu, przypomina mu teraz
216 I, 4, | niezbędnym etapem drogi ku wolności, jej początkiem: „
217 I, 4, | zaczyna podnosić wzrok ku wolności, ale jest to dopiero
218 I, 5, | dynamikę wzrastania wolności ku pełnej dojrzałości, a jednocześnie
219 I, 6, | uczeń ma iść za Jezusem, ku któremu pociąga go sam Ojciec (
220 I, 7, | miłości, a także doskonałości, ku której ono zmierza: chodzi
221 I, 7, | świadomą odpowiedź miłości ku Bogu i ku braciom, o której
222 I, 7, | odpowiedź miłości ku Bogu i ku braciom, o której z naciskiem
223 II, 1, | szczególną troskę skierowali „ku udoskonaleniu teologii moralnej,
224 II, 1, | której bierzemy początek i ku której dążymy” 50. ~Te i
225 II, 1, | słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom.
226 II, 3, | które człowiek zwraca się ku samemu sobie, ku innym i
227 II, 3, | zwraca się ku samemu sobie, ku innym i do świata rzeczy. ~
228 II, 5, | pomoce” 75. ~W swoim dążeniu ku Bogu, który „jeden tylko
229 II, 5, | która wszystko porusza ku właściwemu celowi” 80. A
230 II, 5, | obdarzonych rozumem i skłania je ku właściwemu działaniu i celowi;
231 II, 6, | moralną mają określone dobra, ku którym osoba odczuwa naturalną
232 II, 8, | skłania niektórych autorów ku poglądowi, że normy te stanowią
233 II, 10, | nie pomaga jej zwrócić się ku najwyższemu dobru. Tak więc,
234 II, 10, | nieustannego nawracania ku prawdzie i dobru. Analogiczny
235 II, 10, | właśnie „serce” nawrócone ku Bogu i ku miłości dobra
236 II, 10, | serce” nawrócone ku Bogu i ku miłości dobra jest źródłem
237 II, 11, | które człowiek zwraca się ku samemu sobie, ku innym i
238 II, 11, | zwraca się ku samemu sobie, ku innym i do świata rzeczy,
239 II, 11, | jego wcześniejszych słów: „Ku wolności wyswobodził nas
240 II, 13, | skierowanie ludzkiego czynu ku dobru w jego prawdzie oraz
241 II, 14, | może on zostać skierowany ku Bogu, ku Temu, „który sam
242 II, 14, | zostać skierowany ku Bogu, ku Temu, „który sam jest dobry”,
243 II, 14, | ten sposób prowadzi osobę ku doskonałości. Czyn jest
244 II, 14, | znaczy jego ukierunkowania ku prawdziwemu dobru osoby,
245 II, 14, | wola rzeczywiście zwraca go ku Bogu poprzez miłość. W tym
246 III, 1 | Ku wolności wyswobodził nas
247 III, 1, | Prawdzie prowadzi osobę ludzką ku jej autentycznemu dobru.
248 III, 1, | przez przekroczenie siebie ku poznaniu i miłości drugiego138.
249 III, 1, | prawdzie człowieka i skierowana ku wspólnocie. ~Rozum i doświadczenie
250 III, 1, | to On „wyswobodził nas ku wolności” (por. Ga 5, 1). ~
251 III, 4, | Posługa ta jest skierowana ku każdemu człowiekowi, postrzeganemu
252 III, 4, | posługa ta jest skierowana ku wszystkim ludziom: nie tylko
253 III, 4, | wszystkim ludziom: nie tylko ku jednostkom, ale także ku
254 III, 4, | ku jednostkom, ale także ku wspólnocie i ku społeczeństwu
255 III, 4, | ale także ku wspólnocie i ku społeczeństwu jako takiemu.
256 III, 5, | aby otworzyć drogę wiodącą ku autentycznej wolności osoby. „
257 III, 5, | osobie i jej wzrastaniu ku dobru, ale także społeczeństwu
258 III, 6, | wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci?” — pyta apostoł
259 III, 8, | prowadzi ich na drogę wiodącą ku Bogu, tak jak uczynił niegdyś
260 III, 8, | nas, mocą łaski Chrystusa, ku pełni życia synów Bożych. ~
261 Zak, 1, | miłości i prowadzi nas w Duchu ku Ojcu. ~
262 Zak, 1, | 10)~i w ten sposób żył~„ku chwale Jego majestatu” (
|