Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | encyklikę Leona XIII, a zarazem encykliki i inne pisma moich
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
2 I, | świat dzisiejszy okazuje się zarazem mocny i słaby, zdolny do
3 I, | sięgnąć do odwiecznego, a zarazem niezrównanego w swej prostocie
4 I, | wszelkich potrzebach, poznawali zarazem coraz głębiej Jego tajemnicę: „
5 III, | doczesną i eschatologiczną zarazem (por. Jon 4, 2-11; Ps 145 [
6 III, | tej samej perspektywie, a zarazem na tak przygotowanym gruncie,
7 III, (4) | miłosierdzia Bożego, ale zarazem swoistą, oczywiście antropomorficzną „
8 IV, | uproszczenia i pogłębienia zarazem. Widać to może najlepiej
9 IV, | pełnej prostoty i głębi zarazem. Ojciec marnotrawnego syna
10 V, | głębię tajemnicy krzyża, a zarazem Boski wymiar rzeczywistości
11 V, | jakby drugim jej imieniem, a zarazem właściwym sposobem jej objawiania
12 V, | dziejach człowieka, które są zarazem dziejami grzechu i śmierci,
13 V, | jest prostym i mocnym, a zarazem „słodkim” prawem samej ekonomii
14 V, | potężniejsza niż śmierć. I zarazem ten sam Chrystus, Syn Boży,
15 V, | historiozbawczy i eschatologiczny zarazem. W tym też duchu liturgia
16 VII, | tym niejako centralnym a zarazem po ludzku najłatwiej dostępnym
17 VII, | jednoczącej i dźwigającej zarazem: miłości miłosiernej, która
18 VII, | chrześcijańskie miłosierdzie jest zarazem jakby doskonalszym wcieleniem „
19 VII, | człowiekowi o drugim człowieku, a zarazem i o nim samym! Świadomość,
20 VIII, | jest podstawowym prawem i zarazem powinnością Kościoła w Jezusie
21 VIII, | powinnością Kościoła wobec Boga, a zarazem w stosunku do ludzi. Im
22 VIII, | całą macierzyńską troskę, a zarazem tę ufną miłość, z której
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
23 Wstep, | swoją naukę o Kościele — a zarazem o Kościele w świecie — wzywa
24 1, | Ducha Świętego, wskazują zarazem na nowy początek zbawczego
25 1, | pierwszego i pierwotnego zarazem początku zbawczego udzielania
26 1, | odniesieniu do tak odległego, a zarazem tak pierwotnego i podstawowego
27 1, | 1 n.). ~Namaszczony jest zarazem posłany „z Duchem Pańskim”: ~„[
28 1, | W ten sposób wyznał i zarazem obwieścił, że On jest tym „
29 1, | przychodzi” w Duchu Świętym, ale zarazem Tego, który „przynosi” Ducha
30 1, | Jezus z Nazaretu objawia zarazem siebie, swoje Boskie „Ja”:
31 1, | Świętym, podczas tej mowy — a zarazem rozmowy — objawi siebie
32 2, | Nazaretu — to słowa jego są zarazem świadectwem o zwycięstwie
33 2, | dnia Wielkiego Piątku — a zarazem: każdy ludzki grzech. Temu
34 2, | Duch Święty przekonuje zarazem o każdym grzechu, gdziekolwiek
35 2, | Ducha Prawdy i Pocieszyciela zarazem. ~Równocześnie bowiem grzech,
36 2, | zidentyfikowany w pełnym zarazem wymiarze „mysterium pietatis” (
37 2, | w dziejach człowieka, a zarazem w całokształcie zbawczej
38 2, | znajduje swój początek — ale zarazem też: jest to grzech, wobec
39 2, | stwarzającym świat. Jest to zarazem Słowo, które było „na początku (...)
40 2, | Stwórcy. Jest to wszechmoc i zarazem miłość „Boga Ojca, Stworzyciela
41 2, | natury ludzkiej. Oznacza to zarazem, od samego początku, zdolność
42 2, | znajdując pierwszy jego (i zarazem najpełniejszy) zapis w Księdze
43 2, | swój Pierwowzór, który jest zarazem Mądrością i Prawem odwiecznym,
44 2, | przekonywać o grzechu” — to znaczy zarazem objawiać wobec stworzeń „
45 2, | Święty zostaje objawiony i zarazem uobecniony jako Miłość,
46 2, | definitywnie objawiony i zarazem w nowy sposób uobecniony.
47 2, | postępu ludzkości, Sobór zarazem określa to wszystko jako
48 2, | Ów trud sumienia wyznacza zarazem drogi ludzkich nawróceń:
49 2, | metanoia”, nawrócenie, jest zarazem odzwierciedleniem tego procesu,
50 2, | Światłością sumień”, przenika i zarazem wypełnia „głębię serc” ludzkich36.
51 2, | ma charakter zbawczy, to zarazem odrzuca „przyjście” Pocieszyciela —
52 3, | Darem nie stworzonym, a zarazem bezpośrednim źródłem wszelkiego
53 3, | otwarcie się odsłania i daje zarazem stworzeniu-człowiekowi pełnię
54 3, | chrystologiczny i pneumatologiczny, zarazem, który znaczy nade wszystko
55 3, | końcu obecnego tysiąclecia i zarazem u początku następnego, winien
56 3, | istoty cielesnej i duchowej zarazem. Tak, wzdychamy, ale w oczekiwaniu
57 3, | objawiło moc Ducha Świętego, a zarazem sprawiło nowe Jego przyjście:
58 3, | człowieku wewnętrzne, a zarazem najbardziej głębokie i istotne,
59 3, | wewnętrznego, które jest zarazem pełnym odkryciem sensu człowieczeństwa —
60 3, | Darze Bożym — staje się zarazem, jak uczy Sobór, „coraz
61 3, | Takie ujawnienie wolności, a zarazem prawdziwej godności człowieka,
62 3, | świadkowie Prawdy Bożej stają się zarazem szczególnym sprawdzianem
63 3, | samemu człowiekowi”, dając zarazem „znać o pewnym podobieństwie
64 3, | najprostszej i najpowszechniejszej zarazem postaci — w modlitwie. Piękna
65 Zakon, | rozważania w sercu Kościoła — a zarazem w sercu człowieka. Droga
66 Zakon, | trafia on jako Duch Prawdy, a zarazem jako Paraklet przyobiecany
67 Zakon, | która jest owocem miłości, a zarazem Boga, który jest Miłością;
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
68 Wpr, 1 | eucharystyczna jest « źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego ».1 «
69 I, 13 | eucharystycznej, w źródle i zarazem szczycie całego życia chrześcijańskiego,
70 V, 47 | sposób zwięzły i uroczysty zarazem słowa Chrystusa wypowiedziane
71 V, 51 | związku zpotrzebą zdrowej i zarazem koniecznej « inkulturacji ».
72 Zak, 62 | Akwinu, doskonałego teologa i zarazem gorliwego kantora Chrystusa
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
73 Wprow, 1, | nieskończenie jego oczekiwania, zarazem w zadziwiający sposób współbrzmi
74 Wprow, 2, | niepokojącym przejawem, a zarazem jedną z istotnych przyczyn
75 Wprow, 3, | jego nienaruszalności, a zarazem żarliwym apelem skierowanym
76 I, 2, | skuteczniej niszczących życie, a zarazem pozwalających na wykonywanie
77 I, 2, | szczególnej częstotliwości, a zarazem o wielorakim i silnym poparciu,
78 I, 2, | człowieka stanowi główny cel i zarazem powód do chluby. Jak można
79 I, 5, | wielka jest miłość Ojca, a zarazem ukazuje, jak cenny jest
80 II, 5, | zatem życiem samego Boga i zarazem życiem synów Bożych. Wobec
81 II, 7, | ciało” (por. Rdz 2, 24), a zarazem Boga samego, który jest
82 II, 8, | życia od chwili poczęcia, a zarazem fundament nadziei na nowe
83 II, 8, | Maryi Dziewicy i Elżbiety, a zarazem dwojga dzieci, ukrytych
84 II, 11, | uwielbieniem i dziękczynieniem, a zarazem skłania nas do naśladowania
85 III, 1, | jest wielkim darem Boga i zarazem zobowiązującym zadaniem
86 III, 3, | zagrożonego życia” 74, trzeba zarazem stwierdzić, że wykorzystywanie
87 III, 5, | 1-7; 1 P 2, 13-14), ale zarazem przestrzegało stanowczo,
88 III, 6, | wolny nie może schodzić, a zarazem wskazuje pewne minimum,
89 III, 8, | realizacji własnej wolności. ~Zarazem trzeba też wskazać na wszystkie
90 III, 10, | godność osób i rodzin, a zarazem autentyczne dziedzictwo
91 III, 11, | wzajemnego daru miłości, jest zarazem darem dla obojga — darem,
92 III, 12, | swoje życie i wolność, a zarazem szanować dogłębnie życie
93 III, 12, | wrażliwość na bliźniego, ale zarazem obarcza was wyjątkowym zadaniem: „
94 Zak, 0, | sposób, w jaki ma je wyrażać. Zarazem macierzyńskie doświadczenie
95 Zak, 2, | uosobioną potęgę zła, a zarazem wszystkie moce zła, które
96 Zak, 2, | właśnie ta fascynująca, a zarazem wymagająca prawda, którą
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
97 Wprow, 0, | jedyną w swoim rodzaju, a zarazem coraz bardziej naglące staje
98 Wprow, 0, (1)| całej głębi i prostocie zarazem". N. 19: AAS 71 (1979),
99 Wprow, 0, | prawd o życiu człowieka. Zarazem uznaje filozofię za nieodzowne
100 Wprow, 0, | własne zdolności poznawcze, a zarazem rzucić wyzwanie filozofii,
101 I, 1, | osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego
102 I, 2, | słusznie jest przywiązany, zarazem przynaglają go, by sięgnął
103 I, 2, | ignorować, nie niszcząc zarazem samego znaku, jaki został
104 II, 1, | jeśli człowiek nie wyznaje zarazem wiary w Boga, który w nich
105 II, 1, | nieograniczoną transcendencję Boga, a zarazem Jego opatrznościową miłość
106 III, 2, | fundamentalne pytania, a zarazem nosi w sercu przynajmniej
107 III, 2, | pewności i bezpieczeństwa. Zarazem jednak poznanie oparte na
108 III, 2, | wszystko zostało stworzone, a zarazem Słowem Wcielonym, które
109 III, 2, | nam przez Objawienie jest zarazem prawdą, którą mamy pojmować
110 IV, 1, | przypomnieć, że zachowywali oni zarazem ostrożność wobec niektórych
111 IV, 1, | posługiwała się filozofią, zarazem jednak starała się wyraźnie
112 IV, 1, | ku temu, co poznaje, choć zarazem sam musi uznać, że nie dokonał
113 IV, 3, | wynikiem pracy jego rąk, a zarazem i bardziej jeszcze pracy
114 V, 1, | bardzo są nierozdzielne, a zarazem niesprowadzalne do siebie
115 V, 2, | odnowa myśli filozoficznej, a zarazem wskazywało konkretne kierunki
116 V, 2, | między wiarą a rozumem, zarazem łączy je ze sobą więzami
117 VI, 1, | Objawienie i jego wiarygodność, a zarazem odpowiadający mu akt wiary,
118 VI, 1, | wprowadzonego przez grzech, a zarazem powołania do pełni prawdy.
119 VI, 2, | czysto racjonalne metody, ale zarazem poszerzając obszar swych
120 VI, 2, | refleksji filozoficznej, zarazem jednak wskazuje na niezbędne
121 VII, 1, | autonomia każdej z nich, a zarazem ujawnia się relacja miłości,
122 VII, 1, (106)| podstawowe wymaganie i przestroga zarazem. Jest to wymaganie rzetelnego
123 VII, 2, | kolejności teologii, stanowi zarazem wyzwanie dla filozofii.
124 Zak, 0, | staje się też ludzkie i zarazem humanizujące znaczenie słowa
125 Zak, 0, | ewangelizacji, zwracam się zarazem do filozofów, aby starali
126 Zak, 0, | zgodnie z jego regułami, choć zarazem kieruje się też wyższym
127 Zak, 0, | oparciem dla prawdziwej i zarazem powszechnej etyki, której
128 Zak, 0, | chrześcijańskiej tradycji, a zarazem uwzględniało w należytej
129 Zak, 0, | swój obecny rozwój, ale mam zarazem obowiązek wezwać ich, aby
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
130 I, | ale w którym zawiera się zarazem nieustająca miara ludzkiego
131 II, | 5. Owa uniwersalność, a zarazem wielorakość procesu „panowania
132 II, | sprzedaje” pracodawcy, a zarazem posiadaczowi kapitału, czyli
133 II, | istnieć dzięki pracy i jest zarazem pierwszą wewnętrzną szkołą
134 III, | wewnętrznie prawdziwym i zarazem moralnie godziwym może być
135 III, | człowiek pracując, wchodzi zarazem w ich pracę (por. J 4, 38).
136 III, | obraz spójny, ideologiczny i zarazem humanistyczny. Człowiek
137 III, | zespół środków produkcji jest zarazem dziełem pracy pokoleń, to
138 III, | nawet na wspólnym, pracuje zarazem „na swoim”. To poczucie
139 IV, | dziedzicem pracy pokoleń, a zarazem współtwórcą przyszłości
140 IV, | elementem konstytutywnym, a zarazem najwłaściwszym sprawdzianem
141 IV, | emigruje. Odchodzi człowiek, a zarazem członek wielkiej wspólnoty
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
142 I, 4 | wielki mój Poprzednik, a zarazem prawdziwy ojciec, potrafił —
143 I, 5 | apostolskim i duszpasterskim zarazem. W tym samym kierunku poszły
144 I, 5 | wypróbowane struktury Kościoła, a zarazem formy kolegialnej współpracy
145 I, 5 | świadomością swej tożsamości i zarazem swej oryginalności w uniwersalnej
146 I, 6 | wytrwale, pokornie i odważnie zarazem szukać dróg zbliżenia i
147 II, 1 | właśnie, Drodzy Bracia, a zarazem umiłowani Synowie i Córki,
148 II, 2 | przez człowieka, nie ujawnia zarazem w stopniu przedtem nieznanym
149 II, 4 | współczesnym”. Owo zdumienie, a zarazem przeświadczenie, pewność,
150 II, 4 | Chrystusem. Ono wyznacza zarazem Jego miejsce. Jego — jeśli
151 II, 5 | się w szukaniu Boga — a zarazem w szukaniu poprzez dążenie
152 II, 6 | podstawowe wymaganie i przestroga zarazem. Jest to wymaganie rzetelnego
153 III, 1 | poprzez stulecia, która jest zarazem drogą przyszłości. Tę przede
154 III, 1 | systemem politycznym, jest zarazem znakiem i zabezpieczeniem
155 III, 2 | otwartością swego ducha, a zarazem z tylu i tak różnymi potrzebami
156 III, 2 | istnienia i bycia osobowego i zarazem „wspólnotowego”, i zarazem „
157 III, 2 | zarazem „wspólnotowego”, i zarazem „społecznego” — w obrębie
158 III, 3 | wynikiem pracy jego rąk, a zarazem — i bardziej jeszcze — pracy
159 III, 5 | litery”, wszędzie oznacza zarazem realizację ich „ducha”.
160 III, 5 | odnośnych społeczeństw, czyniłby zarazem w szczególny sposób odpowiedzialnymi
161 III, 5 | wobec tychże społeczeństw, a zarazem wobec dziejów człowieka
162 IV, 1 | wszechstronną wymowę, przeżywa zarazem najgłębiej swoją własną
163 IV, 1 | Ga 4, 6; Rz 8, 15), jest zarazem potężną siłą jednoczącą
164 IV, 1 | Ale czyż to nie jest zarazem dowodem tej prawdy o Kościele,
165 IV, 1 | zjednoczenia z Bogiem, a zarazem jedności całego rodzaju
166 IV, 1 | miłością, Kościół uzdalnia się zarazem do tej służby człowiekowi,
167 IV, 2 | całej głębi i prostocie zarazem. Umiłowanie to i dążność
168 IV, 2 | poszerzającym i różnicującym zarazem terenie ludzkiego poznania
169 IV, 2 | pewnością odwieczną i podstawową zarazem formę działalności Kościoła,
170 IV, 3 | Zjednoczenia. Sprawując ją i zarazem w niej uczestnicząc, jednoczymy
171 IV, 3 | Chrystusem ziemskim i niebiańskim zarazem, który teraz wstawia się „
172 IV, 3 | naszego odkupienia świadczy zarazem o tej wartości, jaką człowiekowi
173 IV, 3 | 2 P 1, 17; Hbr 1, 2), a zarazem prawdziwy Człowiek raz na
174 IV, 3 | sposób jakby dwoistym, a zarazem głęboko spójnym wymiarem
175 IV, 3 | zasadniczy i powszechny zarazem, nasz udział w kapłaństwie
176 IV, 3 | jest moment nawrócenia, a zarazem odpuszczenia. Kościół, strzegąc
177 IV, 4 | chrześcijańskiej i ludzkiej zarazem. ~Sobór Watykański II, ukazując
178 IV, 4 | Chrystusem. W tym przejawia się zarazem na wskroś „osobowy” profil
179 IV, 5 | wprowadzić w Boski i ludzki zarazem wymiar tej tajemnicy. Nikt
180 IV, 5 | dziewicze i macierzyńskie zarazem serce pod szczególnym działaniem
181 IV, 5 | W tym bowiem rozpoznaje zarazem drogę swego życia codziennego,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
182 Wprow, 0, | bowiem słowa, które sławią zarazem miłość Ojca, posłannictwo
183 I, 1, | potwierdzenie poprzednich słów i zarazem ich wyjaśnienie. Gabriel
184 I, 1, | szczytowych. Jest to bowiem zarazem szczyt wśród całego obdarowania
185 I, 1, | dziejom ludzkości na ziemi, a zarazem dziejom zbawienia. Należąc
186 I, 2, | powierzyła siebie Bogu”, a zarazem „całkowicie poświęciła samą
187 I, 2, | momentem przełomowym, ale zarazem jest także punktem wyjścia,
188 I, 2, | niezbadane” (por. Rz 11, 33)! A zarazem: jak potężne jest działanie
189 I, 3, | skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia Jego
190 I, 3, | 24. Znajdujemy się zarazem w samym centrum urzeczywistniania
191 II, 1, | Maryi jako Jego Matki, ale zarazem szukają w Jej wierze oparcia
192 II, 3, | Bogu. Poprzez wzniosłość, a zarazem wielką prostotę słów płynących
193 II, 3, | osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego
194 III, 2, | wzorem” jako dziewica i matka zarazem. Można więc powiedzieć,
195 III, 2, | Kościołem, rozjaśnia się zarazem tajemnica owej „niewiasty”,
196 Zak, 0, | newralgicznym tego przełomu, a zarazem dotyka jego nieustającego „
197 Zak, 0, | wspólnotą wierzących — a zarazem wspólnie z każdym człowiekiem
198 Zak, 0, | pragnącym powstać, i zwraca się zarazem do Odkupiciela i Jego Matki
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
199 IV, 4, | Nasze czasy są dramatyczne i zarazem fascynujące. Podczas gdy
200 V, 0, | stanowiącą jedną całość, ale zarazem złożoną, i są spełniane
201 V, 7, | zachowywały swą ścisłą więź i zarazem swą odrębność, zatem nie
202 VI, 5, | oni „ogólny obowiązek i zarazem prawo współpracować — czy
203 Zak, 0, | skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia Jego
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
204 V, | taka wizja – tradycyjna i zarazem ogromnie aktualna – katolickości
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
205 I, | ciągłości nauki społecznej, a zarazem stałej jej odnowy. W istocie
206 I, | Ewangelią Chrystusową. Jest zarazem zawsze nowe, gdyż podlegające
207 III, | elementem konstytutywnym, a zarazem najwłaściwszym sprawdzianem
208 IV, | wobec wszystkich, i powinna zarazem być powszechna w całym świecie:
209 V, | jest drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju. Pokój światowy
210 VI, | jego powołaniu doczesnym, a zarazem transcendentnym; zmierza
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
211 Wprow, 0, | nieustannie czyni pokutę. Zarazem jednak uznaje i jeszcze
212 Wprow, 0, | umacniać braci, ukazał mu zarazem jego ludzką słabość i szczególną
213 I, 2, | nim we wspólnocie”, uznaje zarazem, iż „poza jego organizmem
214 I, 5, | Jednorodzony i współistotny Syn. A zarazem: „jeden jest wasz Nauczyciel,
215 I, 6, | w dialogu ekumenicznym. Zarazem obecność licznych obserwatorów
216 I, 7, | dialogowania, co sprzyjało zarazem umacnianiu się ducha dialogu.
217 I, 8, | rzecz jedności. Prawda ta zarazem poddaje sumienia i czyny
218 I, 8, | dlatego, że dialog ten spełnia zarazem funkcję rachunku sumienia.
219 I, 9, | jasno przedstawiana. Zaleca zarazem, aby sposób i metoda wyrażania
220 I, 9, | uczciwy i zrozumiały, który zarazem uwzględnia kategorie myślowe
221 II, 4, | ekumenicznego doświadczenia i zarazem wyzwanie wobec naszej epoki.
222 II, 6, | powolny i wymagał wysiłku, ale zarazem stał się źródłem wielkiej
223 II, 7, | kontynencie europejskim, ale zarazem dodać jeszcze jeden ważny
224 II, 7, | europejskiej przeszłości, a zarazem święci, którym Kościoły
225 II, 10, | Chrystusa, uwzględniając zarazem różniące nas formuły teologiczne108.
226 II, 11, | jedynie pierwszym zaczątkiem”, zarazem „ma prowadzić do pełnego
227 II, 11, | możliwości rozwiązań, a zarazem zrozumieć, że konieczne
228 III, 1, | lekceważenia norm Kościoła131, Zarazem jednak ten sam rozsądek
229 III, 3, | nawrócenia ku woli Ojca, a zarazem pokuty i całkowitej ufności
230 III, 5, | by umacniał braci, ale zarazem każe mu uznać swoją ludzką
231 III, 7, | Ewangelię pojednania, nie dążąc zarazem czynnie do pojednania chrześcijan?
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
232 Wprow, 2, | apostolskiej12, ujawniając zarazem przesłanki i konsekwencje
233 I, 3, | która pociąga człowieka a zarazem go zobowiązuje, ma swoje
234 I, 4, | część Objawienia Bożego. Zarazem pouczają nas one o prawdziwym
235 I, 5, | przykazaniach (por. Mt 5, 20-48). Zarazem Kazanie ukazuje, że przykazania
236 I, 6, | 19. Drogą, a zarazem treścią tej doskonałości
237 I, 7, | 19, 12), ale ogłaszając zarazem zasadę ogólną, zwraca uwagę
238 I, 8, | Prawa37. Kościół bowiem jest zarazem komunią wiary i życia; jego
239 II, 1, | bada Boże Objawienie, a zarazem spełnia wymogi ludzkiego
240 II, 2, | wielkie znaczenie wolności, zarazem radykalnie tę wolność kwestionuje.
241 II, 2, | słuszne, pożyteczne i cenne, a zarazem wskazać niejasności, niebezpieczeństwa
242 II, 4, | mądrości Bożej, jest ono zarazem własnym prawem człowieka.
243 II, 5, | Boga i przymierza z Nim, a zarazem jako rękojmię Bożego błogosławieństwa.
244 II, 9, | samemu człowiekowi, ale zarazem — a nawet przede wszystkim —
245 II, 9, | uniwersalnej prawdy o dobru, a zarazem uświadamia mu zło dokonanego
246 II, 9, | stwierdza, że popełnił zło, zarazem przypomina, iż powinien
247 II, 10, | którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i
248 II, 11, | wyboru, człowiek decyduje zarazem o sobie samym, opowiada
249 II, 11, | wywyższeniem ludzkiej wolności, a zarazem poświadcza prawdziwość i
250 II, 13, | własne akty wyboru, choć zarazem miałaby pozostawać odpowiedzialna
251 II, 14, | na swój przedmiot, jest zarazem przyporządkowany ostatecznemu
252 II, 15, | braterstwu i prawdzie o dobru, a zarazem osłabiało wspólnotę Kościoła. ~
253 III, 1, | których się znajduje i które zarazem stanowią jej ograniczenie
254 III, 1, | życiu samego Boga. Jest zarazem niezbywalnym samoposiadaniem
255 III, 1, | cię wolnym (...). Jesteś zarazem sługą i wolnym: sługą, ponieważ
256 III, 2, | życiowego zaangażowania i zarazem takiego zaangażowania się
257 III, 3, | normy moralnej ujawnia, a zarazem stoi na straży godności
258 III, 3, | świętość prawa Bożego, a zarazem nietykalność osobowej godności
259 III, 4, | ujawniają swoje znaczenie i moc zarazem osobową i wspólnotową. Broniąc
260 III, 7, | i zrealizować potrójne i zarazem jedyne munus propheticum,
261 III, 8, | nasze munus propheticum. Zarazem nasza pasterska odpowiedzialność
|