Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | rozwiązywania problemów, które z nich wynikają.~W czasach Leona
2 I, | właściwe osobie ludzkiej. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwa
3 I, | wypełnienie zawartych w nich wyraźnie warunków. Tego
4 I, | słuszną autonomię każdej z nich. Jednakże nie znaczy to,
5 II, | radykalne przemiany, które po nich nastąpiły, można zrozumieć
6 II, | grupami społecznymi i że wobec nich chrześcijanin musi często
7 II, | stronami, tak że jedna z nich nie może być na tyle silniejsza
8 II, | ideologie, które opierają się na nich, zamiast na prawdzie o człowieku49.
9 III, | poszanowanie praw każdego z nich, osiągnięcie sprawiedliwego
10 III, | i nie można korzystać z nich w sposób właściwy i trwały,
11 IV, | podobnie jak w każdej z nich obowiązuje w niej prawo
12 IV, | centralne. Nie jest dla nich dostępne zdobycie podstawowych
13 IV, | bogactwa nieosiągalnego dla nich i równocześnie przymuszeni
14 IV, | wymarciem, wiedząc, że każdy z nich wnosi swój wkład w ogólną
15 V, | by służyć korzystającym z nich ludziom. Istotnie, wydaje
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
16 III, | sprawiedliwość oznacza u nich zbawienie dokonane przez
17 III, (4) | a więc także - każda z nich - na zasadzie wierności
18 III, (4) | całą skalę uczuć, a wśród nich dobroć i tkliwość, cierpliwość
19 V, | byli zgromadzeni, tchnął na nich i rzekł: „Weźmijcie Ducha
20 VII, | ludźmi, rozdzielając wśród nich przedmiotowe dobra słuszną
21 VIII, | prawdziwego dobra dla każdego z nich i dla ludzkiej wspólnoty,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
22 Wstep, | ludziom, zaszczepiając w nich zadatek życia wiecznego. ~
23 1, | śmierci, Jezus przemówił do nich w takich słowach: „A o cokolwiek
24 1, | Ewangelii Janowej. Każde z nich dodaje jakąś nową treść
25 1, | jako stale obecny wśród nich — choć niewidzialny — Nauczyciel
26 1, | skierowanym do Apostołów, a przez nich do Kościoła: „Idźcie więc
27 1, | Apostołom i Kościołowi, a przez nich ludzkości i całemu światu. ~
28 1, | stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy,
29 1, | A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec
30 1, | Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie
31 1, | Zmartwychwstaniu, aby „tchnąć na nich” tą mocą, o jakiej czytam
32 1, | Zmartwychwstały mówi do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego!”. ~
33 1, | Dzieje Apostolskie. Wynika z nich, że według świadomości pierwszej
34 1, | mężni. To właśnie sprawił w nich Duch Święty i nieustannie
35 1, | 1 Kor 3, 16; 6, 19); w nich przemawia i daje świadectwo
36 2, | Święty je „przenika” i z nich wyprowadza Bożą odpowiedź
37 2, | Wieczerniku, „tchnie na nich” i powie: „Weźmijcie Ducha
38 3, | nowe życie, sprawiając w nich usynowienie w Jednorodzonym
39 3, | Zmartwychwstaniu, tchnął na nich i rzekł: „Weźmijcie Ducha
40 3, | swoich wiernych i pisze do nich: „zginam kolana moje przed
41 3, | wstąpił w niebo, na nowo do nich przychodził w eucharystycznej
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
42 Wpr, 2 | Chyba nie. Stało się to dla nich jasne dopiero po zakończeniu
43 I, 11 | wszelkie czasy i jest w nich stale obecne... ».10~Gdy
44 I, 17 | stały się dla tych, którzy w nich uczestniczyć będą, oczyszczeniem
45 III, 27 | Apostołom przez Jezusa, a przez nich i ich następców przekazany
46 III, 29 | ukazuje, że Eucharystia przez nich sprawowana jest darem, który
47 IV, 46 | tych sakramentów, a wśród nich prawdy dotyczącej potrzeby
48 V, 52 | wspólnota, która się do nich dostosowuje, ukazują w sposób
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
49 Wprow, 2, | wręcz aprobaty państwa dla nich, aby móc ich dokonywać z
50 I, 2, | do końca: dostrzegamy w nich nowe aspekty, nieznane w
51 I, 2, | dużej mierze dochodzi do nich w gronie rodziny i za sprawą
52 I, 2, | przeniesienia któregoś z nich do łona matki, a następnie
53 I, 2, | śmiercią, ponieważ sam o nich decyduje, podczas gdy w
54 I, 2, | inicjatywy, które się do nich odwołują, wskazują na pogłębianie
55 I, 3, | łaskę innych osób, jest od nich całkowicie uzależniony i
56 I, 3, | dyskryminacji, uznając niektóre z nich za godne obrony, a odmawiając
57 II, 3, | na świat: „nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk
58 II, 4, | życia: obraz Boży zostaje w nich przywrócony, odnowiony i
59 II, 6, | ślepego losu, ale widzi w nich realizację zamysłu miłości,
60 II, 6, | 17). I jako pierwsze z nich wymienia przykazanie „nie
61 II, 7, | im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie
62 II, 7, | Zbawiciela, który przez nich wciąż powiększa i wzbogaca
63 II, 7, | To, co czynimy jednemu z nich, czynimy samemu Chrystusowi (
64 II, 11, | umiłował” (J 13, 1), oddając za nich bez reszty samego siebie. ~
65 III, 3, | mierze, w jakiej sprawa ta od nich zależy — na zarządzających
66 III, 4, | więzami ciała i pragnie się z nich wyrwać; nie wolno nawet
67 III, 5, | ocenić w odniesieniu do nich. Utrzymuje się także, że
68 III, 5, | prawo stanowione. Wśród nich pierwszym i podstawowym
69 III, 5, | również wydawane przez nich zarządzenia pozbawione są
70 III, 6, | funkcję pozytywną: zawarte w nich bezwarunkowe „nie” określa
71 III, 6, | wierzącym moc i budzi w nich odpowiedzialność, aby w
72 III, 11, | z siebie, i rozwijają w nich szacunek dla innych, poczucie
73 III, 12, | nierozdzielne: naruszenie jednego z nich prowadzi do naruszenia także
74 III, 12, | wychowawcy. W dużej mierze od nich zależy, czy młodzi, wychowani
75 III, 12, | także szerzenie wiedzy o nich i formacja w tej dziedzinie” 132.
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
76 Wprow, 0, | ludzkim. Wyróżnia się wśród nich filozofia, która ma bezpośredni
77 Wprow, 0, | istnienia oraz wyprowadzić z nich poprawne wnioski natury
78 I, 1, | i odsłaniają tajemnicę w nich zawartą. Najgłębsza zaś
79 I, 2, | dostrzegł głębszy sens w nich zawarty. W znakach tych
80 II, 1, | zarazem wiary w Boga, który w nich działa. Wiara wyostrza wewnętrzny
81 II, 1, | Mądrości. Autor święty mówi w nich o Bogu, który pozwala się
82 III, 2, | tradycje, przejmując od nich nie tylko język i formację
83 III, 2, | zaś taki, że dostrzegamy w nich oczywiste świadectwo miłości,
84 IV, 1, | wahali się jednak wskazać w nich zarówno elementów wspólnych,
85 IV, 2, | przypadku człowiek dochodzi do nich na mocy dobrowolnego i świadomego
86 IV, 3, | życia. Co więcej, część z nich, świadoma możliwości otwartych
87 V, 1, | filozoficznych tego, co jest w nich cenne i owocne z punktu
88 V, 1, | myślenia wszystkich. Należy do nich na przykład postawa głębokiej
89 V, 2, | trwałej wartości. Niektórzy z nich wypracowali niezwykle ambitne
90 VI, 1, | fidei. W świetle pierwszej z nich teologia przyswaja sobie
91 VI, 1, | jako że często występują w nich pojęcia i struktury myślowe
92 VI, 1, | że podkreśla zawartą w nich zbawczą treść, przeznaczoną
93 VI, 1, | człowieka. Tak więc można w nich dostrzec przekształcenia
94 VI, 1, | Szczególne miejsce wśród nich zajmują Indie. Z wielką
95 VI, 1, | określonymi kryteriami. Pierwsze z nich to kryterium uniwersalizmu
96 VI, 2, | chrześcijańskiej. Pierwsza z nich to filozofia całkowicie
97 VII, 1, | oraz autonomia każdej z nich, a zarazem ujawnia się relacja
98 VII, 1, | pragnęli bowiem zawrzeć w nich twierdzenia prawdziwe, to
99 VII, 1, | zwrócić uwagę na zawarte w nich błędy i wynikające stąd
100 VII, 1, | filozoficznego, nie zachowując wobec nich odpowiednio krytycznej postawy,
101 VII, 1, | różnych kultur, wywołując w nich radykalne przemiany. ~Trzeba
102 VII, 1, | zasługują na uwagę. Niektóre z nich głoszą bowiem, że epoka
103 VII, 2, | dogmatyczne, choć czasem można w nich dostrzec wpływy kultury
104 VII, 2, | dane teksty, do prawdy w nich wyrażonej, która wykracza
105 VII, 2, (112)| aprobatę, że nie możemy od nich odejść". Enc. Humani generis (
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
106 I, | Kościoła, to znajdujemy w nich wyraźne potwierdzenie takiego
107 II, | uświadamia nam, że zostały w nich — przy całym nieraz archaicznym
108 II, | względem jakościowym wiele z nich udoskonala. Technika, w
109 II, | wedle rodzaju pracy przez nich wykonywanej. Nie oznacza
110 II, | jednak podkreślić, że każda z nich mierzy się nade wszystko
111 III, | środków produkcji wprowadzić w nich ustrój kolektywny. Wedle
112 III, | Zawłaszcza je, czyniąc z nich warsztat swej pracy. Zawłaszcza
113 IV, | suwerenne prawa każdego z nich w dziedzinie planowania
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
114 I, 4(3) | Pawła VI. O niektórych z nich on sam mówił w homilii wygłoszonej
115 III, 3 | procesy i uczestnicząc w nich, nie możemy tylko poddawać
116 III, 4 | istotne wątki swego wśród nich panowania, na różne sposoby
117 IV, 5 | trudności, jakie się na nich spiętrzają, tym bardziej
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
118 I, 1, | znajdujemy szczególnie bogaty do nich odpowiednik właśnie w Liście
119 I, 2, | pozdrowieniu anioła. Odsłania się w nich — podobnie jak w tamtych —
120 I, 2, | pokłon”) i po złożeniu przez nich darów (por. Mt 2, 11), Maryja
121 II, 1, | posłannictwa w Izraelu. Jedenastu z nich uczynił Apostołami i przekazał
122 II, 2, | tajemnicy Wcielenia, a każdy z nich pomaga mu opiewać i wysławiać
123 II, 2, | i domach. Maryja bywa na nich przedstawiana jako tron
124 II, 3, | ekstaza Jej serca. Jaśnieje w nich promień tajemnicy Boga,
125 II, 3, (89) | Starego Testamentu lub do nich nawiązują. ~
126 III, 2, | osobisty stosunek do każdego z nich charakteryzuje macierzyństwo
127 III, 3, | Można powiedzieć, że w nich — w Soborze i w Synodzie —
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
128 Wprow, 0, | umiłowanych przez Ojca, który dla nich zesłał swego Syna, oczywista
129 I, 4, | tradycjach religijnych. Dla nich Chrystusowe zbawienie dostępne
130 II, 2, | początku do wyzwolenia od nich ludzi. W Jezusowej perspektywie
131 III, 2, | Przyjście Ducha Świętego czyni z nich świadków i proroków (por.
132 III, 2, | 8; 2, 17-18), wlewając w nich spokojną odwagę, która ich
133 III, 2, | nawróceni poganie? Czy jest dla nich wiążąca tradycja judaizmu
134 III, 2, | dla ewangelizacji pogan; w nich Paweł wchodzi w dialog z
135 III, 3, | Cały lud odnosił się do nich życzliwie” (Dz 2, 47). Misja,
136 IV, 2, | do misji powszechnej. W nich prowadzona jest działalność
137 IV, 2, | działalności Kościoła: każda z nich ma wpływ na inne, pobudza
138 V, 0, | różne sposoby; niektóre z nich posiadają szczególne znaczenie
139 V, 3, | Nawróćcie się — powiedział do nich Piotr — i niech każdy z
140 V, 4, | więzi, lecz do utworzenia z nich ludu, w którym rozproszone
141 V, 4, | szczególności należy do nich — zawsze zgodnie ze wskazaniami
142 V, 5, | przekształcanie społeczeństwa. W nich pojedynczy chrześcijanin
143 V, 6, | przyjmując wszystko to, co jest w nich dobre i odnawiając je od
144 V, 7, | religii”106, a niektórzy z nich będą mogli również dać wkład
145 V, 9, | wszystkim w pierwszym z nich: «Błogosławieni ubodzy w
146 V, 9, | dziećmi, ale obraz ten jest w nich zatarty, a nawet znieważony
147 VI, 1, | także źródłem ubogacenia dla nich wszystkich i dotyczy różnych
148 VI, 2, | czego właściwie oczekuje od nich dzisiaj Kościół. ~Punktem
149 VI, 2, | odpowiedzi wymaga dar przez nich otrzymany i odnawiać swą
150 VI, 3, | kraju. Wymagać to będzie od nich nie tylko dojrzałości powołania,
151 VI, 3, | w potrzebie, czerpiąc z nich równocześnie świeżość i
152 VI, 5, | na całym świecie i przez nich przyjęte. Ten obowiązek
153 VI, 5, | Ten obowiązek spoczywa na nich w sposób szczególny w tych
154 VI, 5, | okolicznościach, w których tylko przez nich ludzie mogą usłyszeć Ewangelię
155 VI, 5, | szerzyć je i korzystać z nich dla przywrócenia żywotności,
156 VI, 6, | katechistów» (...). Bez nich nie byłyby pewnie powstały
157 VI, 7, | urzędy. Sobór wymaga od nich zajęcia się „na wspólnych
158 VII, 1, | stowarzyszenia powstałe wśród nich i dla nich. Uroczystość
159 VII, 1, | powstałe wśród nich i dla nich. Uroczystość Zesłania Ducha
160 VII, 2, | Chrystusa, który mówi do nich, jak niegdyś do Szymona
161 VII, 7, | misji powszechnej Żaden z nich nie może się zamykać sam
162 VIII, 2, | o tym pisze: „To dążenie nich was ożywia; ono też było
163 VIII, 4, | świętości, której wymaga od nich dar powołania i z dnia na
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
164 I, | nowe okoliczności, wśród nich 1100-lecie śmierci św. Metodego,
165 II, | liturgicznych, przetłumaczone przez nich na język starosłowiański
166 II, | założeniami prowadzonej przez nich misji. W Rzymie Papież Hadrian
167 III, | Zadanie to oznaczało dla nich nie tylko porzucenie zaszczytnych
168 III, | nieśli Ewangelię; należeć do nich i dzielić we wszystkim ich
169 III, | wydobywając wiernie zawarte w nich ludzkie dążenia i wartości. ~
170 III, | posługując się zrozumiałymi dla nich wyobrażeniami i pojęciami.
171 III, | zgodność nauki głoszonej przez nich na Morawach – z nauką, którą
172 III, | różnych ludów, aby mogło w nich rozbrzmiewać jedno Słowo
173 IV, | wyznawanej i głoszonej przez nich nauki, a także ksiąg liturgicznych
174 IV, (16) | wiadomościami, jakie dochodziły do nich na temat nauczania i działalności
175 V, | potem przez proroków, a po nich przez apostołów i męczenników,
176 V, | i Nowego Testamentu: „Po nich zaś wszystkich Bóg miłosierny,
177 VII, | lub też przynajmniej przez nich przygotowanym pod uprawę,
178 VII, | Sołuńskich jest i pozostanie dla nich głębsze i mocniejsze od
179 VII, | narodów słowiańskich. Od nich płynie także zachęta dla
180 VIII, | zbawieniu, i dali wobec nich świadectwo: ~że Ty jesteś
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
181 I, | Najwyżsi Pasterze naświetlali w nich także nowe aspekty nauki
182 II, | również dobrodziejstw z nich wynikających. Dzieje się
183 III, | pod uwagę to, że każda z nich zdaje się podążać w swym
184 III, | zwłaszcza tych, które sprawują w nich władzę ekonomiczną i polityczną.
185 III, | zagranicy, niekiedy zaś od nich bywają wręcz uzależnione
186 IV, | przeszkodą stale się dla nich kult „posiadania”; są także
187 IV, | więcej, powinniśmy widzieć w nich dar Boży i odpowiedź na
188 IV, | wyryte w otrzymanym przez nich obrazie. ~Płynie stąd logiczny
189 IV, | inicjatywach podejmowanych przez nich i przyjęcia skierowanych
190 IV, | możliwość korzystania z nich nie tylko przez obecne pokolenie,
191 IV, | wymogów moralnych. Jedne z nich niewątpliwie wyznacza ograniczenia
192 V, | wśród „struktur”, które z nich powstają, najbardziej charakterystyczne
193 V, | trudnych okolicznościach. Wśród nich pragnę przypomnieć św. Piotra
194 VI, | zwrócić uwagę na jedno z nich: opcję czy miłość preferencyjną
195 VI, | zainteresowanych krajów81. Każdy z nich winien działać według własnej
196 VI, | wzajemnie usług, których każdy z nich sam nie może zapewnić; aby
197 VII, | wymiarów i nie dostrzega w nich własnych celów i priorytetów,
198 VII, | Zgromadzeniu Synodalnym. Do nich należy ożywianie współczesnej
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
199 Wprow, 0, | roku 2000. Będzie on dla nich świętym Jubileuszem, pamiątką
200 I, 2, | innym, jak objawieniem się w nich łaski, poprzez którą Bóg
201 I, 2, | wezwania, jakie kieruje do nich Pan Kościoła. Sobór Watykański
202 I, 2, | chrześcijańskich, jest w nich czynnie obecny jedyny Kościół
203 I, 2, | Wspólnotach kościelnych. Wielu z nich posiada również episkopat,
204 I, 2, | przez swe łaski i dary wśród nich także działa swą uświęcającą
205 I, 2, | mocą, a niektórym spośród nich dał nawet siłę do przelania
206 I, 4, | dogmatów, o usunięcie w nich istotnych słów, o dostosowanie
207 I, 4, | Pragnęli, „aby mogło w nich rozbrzmiewać jedno słowo
208 I, 4, | znaczenie podstawowe. Wynika z nich jasno, że ekumenizm, ruch
209 I, 5, | moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 20).~
210 I, 5, | zbawienia, i stanowiła dla nich przeszkodę w przyjęciu ewangelicznego
211 I, 5, | nad nimi ciążyły, każde z nich miało swoją własną i szczególną
212 I, 5, | spotkań, ponieważ każde z nich zasługiwałoby na wzmiankę.
213 I, 6, | szczególny podmiotowość każdej z nich.~Taką prawdę o dialogu,
214 I, 8, | ofiarą Chrystusa, to — wśród nich — również i wszystkie grzechy
215 II, 1, | Kazania na Górze, widzą w nich braci i siostry. Z drugiej
216 II, 3, | swego kultu. Niektóre z nich, realizując postulat wyrażony
217 II, 3, | zachodnich, pozwala odnaleźć w nich zasadnicze zbieżności. Również
218 II, 4, | podziwu godny i należy Go w nich podziwiać” 79.~
219 II, 5, | chrześcijanami i prowadzonego przez nich dialogu teologicznego jest
220 II, 5, | dzielące nas od każdej z nich. Bóg pozwolił chrześcijanom
221 II, 11, | jako przemawiającego do nich w Chrystusie, zapowiedzianym
222 III, 1, | sobie nawzajem, aby była w nich naprawdę obecna cała treść
223 III, 3, | komunii, Bóg uczyni dla nich to, co uczynił dla ich świętych.
224 III, 4, | nawzajem tego, czego każda z nich potrzebuje, aby wzrastać
225 III, 4, | sposobowi, w jaki zostały w nich uwypuklone i są przeżywane
226 III, 5, | ktoś doznawał pokusy, by o nich zapomnieć w imię własnych
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
227 Wprow, 1, | Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół
228 I, 8, | moralnych, jakie nakłada na nich Ewangelia (por. 1 Kor 5,
229 II, 2, | odpowiednie. Niektóre z nich jednak odchodzą od prawdy
230 II, 2, | odkryć wszystko, co jest w nich słuszne, pożyteczne i cenne,
231 II, 3, | wolnością a prawem. Należą do nich doktryny, które przyznają
232 II, 3, | dobre, a co złe: według nich ludzka wolność może „stwarzać
233 II, 6, | się na nie i szukania w nich racjonalnych wskazań dla
234 II, 7, | interpretować zawartą w nich prawdę. Ta prawda prawa
235 II, 8, | decyzji człowiek może według nich osiągnąć moralną dojrzałość.
236 II, 13, | których sama dokonuje: to od nich zależy odtąd jej moralna
237 II, 14, | czynić złe rzeczy, aby z nich wyszły dobre? Potępienie
238 III, 3, | por. Ap 13, 7-10). Wielu z nich odmawiało nawet pozorowania
239 III, 6, | modlitwie nie wspomina o nich, ale wyraża własną niegodność
240 III, 7, | ewangeliczne tajemnice, rozjaśnił w nich zrozumienie spraw Bożych;
241 III, 8, | określonych nakazach i żąda od nich, by uważali je w sumieniu
242 III, 8, | Teologicznych. Spoczywa na nich poważny obowiązek pouczania
243 III, 8, | nie zacieśniając też do nich swojej perspektywy, teologia
|