1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3934
(...) Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
501 1, | z twych własnych ust ani z ust twoich dzieci,~ani z
502 1, | z ust twoich dzieci,~ani z ust potomków twoich synów,~
503 1, | świetle Ewangelii — jak z drugiej strony Nowy Testament
504 1, | egzystencji, ale przede wszystkim z ta wewnętrzna gotowością,
505 1, | będzie miał przyjąć wespół z Matką swoją (por. Łk 2,
506 1, | Matka-Dziewica, która „poczęła z Duch Świętego” (por. Łk
507 1, | sercu „tajemnice” Mesjasza, z którym była zjednoczona (
508 1, | odrębną Osobą, ponieważ działa z woli Boga, mocą Jego decyzji
509 1 | 5. Jezus z Nazaretu, „wyniesiony” w
510 1, | wiernym echem słów Izajasza — z tym jednak, że u Proroka
511 1, | oczach wszystkich. Jezus z Nazaretu przychodzi nad
512 1, | odkupicielskie posłannictwo Jezusa z Nazaretu. „Baranek Boży”
513 1, | Jana nad Jordanem, Jezus z Nazaretu, odrzucony przez
514 1, | Równocześnie zaś „głos z nieba mówił: «Ten jest mój
515 1, | prawdy o Jezusie Chrystusie z Nazaretu jako Mesjaszu.
516 1, | Bożego upodobania. Głos z wysokości mówi: „Syn mój”. ~
517 1, | rozjaśnia tajemnicę Jezusa z Nazaretu, którego cała działalność
518 1, | siedemdziesięciu dwóch uczniów z posługi powierzonej im przez
519 1, | Niego (por. Łk 1.0, 17-20), z radością opowiadają oni
520 1, | Jordanem przyszło niejako „z zewnątrz”, z wysokości,
521 1, | przyszło niejako „z zewnątrz”, z wysokości, tu pochodzi „
522 1, | tu pochodzi „a wnętrza”, z głębi tego, kim Jezus był.
523 1, | Ojcu i sobie-Synu, płynie z owej pełni Ducha, która
524 1, | Zjednoczenie Chrystusa z Duchem Świętym, którego
525 1, | istotowej jedności Bóstwa z Duchem Świętym. ~W tym wspaniałym
526 1, | wyznaniu ojcostwa Boga, Jezus z Nazaretu objawia zarazem
527 1, | Świętego — i narodził się z Dziewicy, której na imię
528 1, | Chrystusa w Wieczerniku. Jezus z Nazaretu, „wyniesiony” w
529 1, | konkretny kształt: Jezus z Nazaretu jest Tym, który
530 1, | pomiędzy Nim a Chrystusem: „z mojego weźmie i wam objawi” (
531 1, | Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi” (
532 1, | w „daniu” Syna, w darze z Syna wyraża się najgłębsza
533 1, | źródłem obdarowywania. W darze z Syna dopełnia się objawienie
534 1, | Zmartwychwstania. W tym dniu Jezus z Nazaretu, „pochodzący według
535 1, | pochodzący według ciała z rodu Dawida” — jak pisze
536 1, | Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem
537 1, | zmartwychwstały spełnia z jednej strony obietnicę
538 1, | por. J 7, 37-39; 19, 34), z drugiej strony spełnia własną
539 1, | gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł
540 1, | Ducha Świętego „czerpie” z Odkupienia: „z mojego weźmie
541 1, | czerpie” z Odkupienia: „z mojego weźmie i wam objawi” (
542 1, | na końcu najwyższą ofiarę z siebie na drzewie Krzyża.
543 1, | drzwiach zamkniętych” — to z kolei, w dniu Pięćdziesiątnicy,
544 1, | zgromadzonych w Jerozolimie z okazji święta, aby dawać
545 1, | na uczniów, aby pozostać z nimi na zawsze; Kościół
546 1, | Kościoła rozpoczął się wraz z „przyjściem”, czyli zesłaniem
547 1, | jerozolimskim Wieczerniku wespół z Maryją, Matką Pana (por.
548 1, | Czas Kościoła rozpoczął się z chwilą, gdy owe obietnice
549 1, | do Ducha Prawdy, zaczęły z całą mocą i oczywistością
550 1, | Dzieje Apostolskie. Wynika z nich, że według świadomości
551 1, | przeżywali osierocenie. Wraz z przyjściem Ducha Świętego
552 1, | umocnieni wszyscy odrodzeni z wody i Ducha; w ten sposób,
553 1, | doskonałego zjednoczenia z Oblubieńcem prowadzi”12. ~
554 1, (12) | PG 62, 72 n.; Św. Tomasz z Akwinu ujął syntetycznie
555 1, | 26. Przytoczone teksty z soborowej Konstytucji Lumen
556 1, | jak rozpoczął się — wraz z przyjściem Ducha Świętego —
557 1, | Ducha Prawdy i dając wraz z Nim świadectwo, stał się
558 1, | Chrystusowych) składa się z ludzi, którzy zespoleni
559 1, | przedstawiać je wszystkim. Z tego powodu czuje się ona
560 1, | naprawdę ściśle złączona z rodzajem ludzkim i jego
561 2, | w tym tekście niewiarę, z jaką Jezus spotkał się wśród „
562 2, | Niego wyroku śmierci. Kiedy z kolei mówi o „sprawiedliwości”,
563 2, | grzechu” i „sprawiedliwości” — z kolei „sąd” oznacza, że
564 2, | i zjednoczeniu człowieka z Bogiem; jest on też „już
565 2, | kontekst tej wypowiedzi z Wieczernika. Duch Święty,
566 2, | całą rodzinę ludzką wraz z tym wszystkim, wśród czego
567 2, | jak wierzą chrześcijanie — z miłości stwórcy powołany
568 2, | które stają się ukazywać z całym realizmem wiary sytuację
569 2, | wypowiedź ta zdaje się mieć z jednej strony możliwie najszerszy
570 2, | grzechów w dziejach ludzkości. Z drugiej strony jednakże,
571 2, | do zasięgu uniwersalnego, z racji uniwersalizmu Odkupienia,
572 2, | Niego”, skazując Jezusa z Nazaretu na śmierć krzyżową. ~
573 2, | potwierdzenie zapowiedzi Chrystusa z mowy pożegnalnej, a w szczególności
574 2, | skupionych w modlitwie, wraz z Maryją, Matką Chrystusa,
575 2, | odejście przez śmierć krzyżową, z kolei zaś — czterdziestego
576 2, | apostołom „nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać
577 2, | przypomnieniem zapowiedzi z Wieczernika. W dniu Pięćdziesiątnicy
578 2, | zapowiedź ta spełniła się z całą dokładnością. Oto,
579 2, | przemawia. Mówi o tym, czego z pewnością nie odważyłby
580 2, | znakami (...) tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia
581 2, | sposób organiczny zespolone z dawaniem świadectwom o tajemnicy
582 2, | więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością,
583 2, | i Mesjaszem” (Dz 2, 36). Z kolei zaś, gdy zebrani pytają
584 2, | się (...) i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa
585 2, | Duchu Świętym przed Paschą: „z mojego weźmie i wam objawi”.
586 2, | na haniebną śmierć Jezusa z Nazaretu — to słowa jego
587 2, | Ów jerozolimski grzech z dnia Wielkiego Piątku —
588 2, | Duch Święty je „przenika” i z nich wyprowadza Bożą odpowiedź
589 2, | ukazuje bowiem jego związek z Krzyżem Chrystusa. „Przekonywanie” —
590 2, | świadkiem Ich wzajemnej miłości, z której bierze początek stworzenie,
591 2, | Stworzyć — to znaczy powołać z nicości do istnienia; a
592 2, | początku, zdolność obcowania z Bogiem na sposób osobowy,
593 2, | 11; J 15, 14-15) i obcuje z nimi (Ba 3, 38), aby ich
594 2, | ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej”20. ~
595 2, | świat o grzechu w związku z tym „sądem”, ale stale prowadząc
596 2, | objawiona człowiekowi wraz z Krzyżem Chrystusa. Została
597 2, | niewieście spożywać owoców z drzewa poznania dobra i
598 2, | oznacza życie w zjednoczeniu z Bogiem, które jest „życiem
599 2, | uczestnictwa. W jakiej mierze? Z pewnością nie jest to miara
600 2, | nieposłuszeństwem”, ale niesie z sobą również pewną podatność
601 2, | że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się
602 2, (22) | Por. ŚW. TOMASZ Z AKWINU, Summa Theologiae,
603 2, | stworzenia oraz zbawczej ekonomii z nim związanej, „duch ciemności” (
604 2, | niejako wyobcowany i wyzuty z własnego człowieczeństwa,
605 2, | niepojęty i niewyrażalny, jaki z powodu grzechu w jego antropomorficznej
606 2, | Kościół, czerpiąc natchnienie z Objawienia, wierzy i wyznaje,
607 2, | absolutnie doskonałego, wyłącza z pewnością wszelki ból pochodzący
608 2, | pewnością wszelki ból pochodzący z braku czy zranienia; jednakże
609 2, | obdarowanie zbawczą miłością. Z Niego, w jedności Ojca i
610 2, | cierpienie ludzkie i kosmiczne z nowym obdarowaniem Miłości,
611 2, | oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście
612 2, | Jakkolwiek zdajemy sobie sprawę z innych możliwości interpretacji,
613 2, | które mówią o tej ofierze, z kolei zaś osobno na „oczyszczeniu
614 2, | Ducha wiecznego”, który z niej „czerpie” moc zbawczego „
615 2, | Święty, którego zgodnie z obietnicą daną w Wieczerniku
616 2, | Duchem Świętym i mocą ”Jezusa z Nazaretu, jak mówił Szymon
617 2, | działanie Ducha-Parakleta, które z cierpienia wyprowadza zbawczą
618 2, | doskonale poddane Bogu i z Nim zjednoczone, a równocześnie
619 2, | kilkakrotnie jest mowa o „ogniu z nieba”, który spalał ofiary
620 2, | Duch Święty jest „ogniem z nieba” działającym w głębi
621 2, | we Mnie”! I równocześnie z głębi tego cierpieniu, a
622 2, | cierpieniu, a pośrednio — z głębi grzechu, że „nie uwierzyli” —
623 2, | Miłości, która jednoczy Syna z Ojcem w trynitarnej komunii.
624 2, | może On — i tylko On razem z Bogiem Ojcem — „dać” Go
625 2, | J 20, 22 n.), zgodnie z przepowiednią Jana Chrzciciela: „
626 2, | Synu Boga żywego, który z woli Ojca, za współdziałaniem
627 2, | potwierdzenie obietnic i zapowiedzi z mowy pożegnalnej w Wieczerniku..
628 2, | Starego Przymierza Boga z człowiekiem. Działanie to
629 2, | Jezus łączy bezpośrednio z „daniem” Ducha Świętego
630 2, | zatrzymane”, jak mówi Jezus, a z Nim Tradycja Starego i Nowego
631 2, | człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem, którego głos w jego
632 2, | jak najbardziej sprzeczne z czcią należną Stwórcy”29. ~
633 2, | pojednaniu i pokucie określił z kolei jeszcze bliżej znaczenie
634 2, | przeddzień swojej męki, a z kolei w wieczór wielkanocny,
635 2, | Duch Prawdy spotyka się z głosem ludzkich sumień. ~
636 2, | świat, w istocie wiążą się z bardziej podstawowym zachwianiem
637 2, | stworzeniem, doświadcza on z jednej strony wielorakich
638 2, | wielorakich ograniczeń, z drugiej strony czuje się
639 2, | tę walkę, w zmaganie się z grzechem w oparciu o głos
640 2, | o grzechu”, spotyka się z owym trudem sumienia ldzkiego,
641 2, | człowiek cierpi wewnętrznie z powodu zła popełnionego.
642 2, | dalekim echem tego „żalu” z powodu stworzenia człowieka,
643 2, | Chrystusa oczyszcza sumienia z martwych uczynków”, abyśmy „
644 2, | wypełniają się stale słowa z Wieczernika o Duchu Świętym
645 2, | bluźnierstwo? Odpowiada św. Tomasz z Akwinu, że chodzi tu o grzech „
646 2, | grzech „nieodpuszczalny z samej swojej natury, gdyż
647 2, | a które zespolone jest z odkupieńczą mocą Krwi Chrystusa:
648 2, | która „oczyszcza sumienia z martwych uczynków”. ~Wiemy,
649 2, | związane jest przyczynowo z „nie-pokutą” — to znaczy
650 2, | nie-pokutą” — to znaczy z radykalną odmową nawrócenia
651 2, | nieskończoną moc czerpania z tych źródeł: „z mojego weźmie” —
652 2, | czerpania z tych źródeł: „z mojego weźmie” — powiedział
653 2, | pozwala człowiekowi wyjść z samozamknięcia i otworzyć
654 2, (38) | ŚW. TOMASZ Z AKWINU, Summa Theologiae,
655 2, | spotyka się w ten sposób z wewnętrznym oporem człowieka,
656 2, | grzechu”40. Idzie ona w parze z „utratą poczucia Boga”.
657 2, | wrażliwość jest głęboko związana z wewnętrznym działaniem Ducha
658 2, | jednak Kościół nie przestaje z największą żarliwością błagać
659 2, | mysterium iniquitatis42. Z jednej strony — tak to wyraża
660 2, | posunięta aż do pogardy Boga”, z drugiej „miłość Boga, posunięta
661 2, | w dziele człowieka wraz z Jezusem Chrystusem. W ten
662 2, | Niego niejako wyprowadzeni z orbity „sądu” — tego „sądu”,
663 2, | Ducha Świętego wyprowadzeni z orbity „sądu”, wprowadzeni
664 2, | przez Krew Baranka. Jest to z kolei ta sprawiedliwość,
665 2, | Synowi oraz wszystkim, którzy z Nim są zjednoczeni przez
666 3 | Chrystus, „który się począł z Ducha Świętego” ~
667 3, | Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty (...), abyśmy
668 3, | narodzin i dziecięctwa Jezusa z Nazaretu, wypowiadają się
669 3, | Mateusza czytamy wprost: „Z narodzeniem Jezusa Chrystusa
670 3, | zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali
671 3, | twojej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to,
672 3, | Apostolski: „który się począł z Ducha Świętego, narodził
673 3, | Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny”. ~Tak też Symbol
674 3, | Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się
675 3, | współistotnym Ojcu: „Bóg z Boga, Światłość ze światłości,
676 3, | światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, zrodzony
677 3, | człowiekiem „przyjmując ciało z Maryi Dziewicy”. To właśnie
678 3, | oznacza przyjęcie do jedności z Bogiem nie tylko ludzkiej
679 3, | jednoczy się w pewien sposób z całą rzeczywistością człowieka,
680 3, | 1 Pt 1, 24) — a w niej z wszelkim „ciałem”, z całym
681 3, | niej z wszelkim „ciałem”, z całym stworzeniem. ~
682 3, (44) | ŚW. TOMASZ Z AKWINU, Summa Theologiae
683 3, | Jego sprawą wyłonić się z pamięci Kościoła. Za Jego
684 3, | Równocześnie zaś, wraz z tajemnicą Wcielenia, otwiera
685 3, | niewidzialnej — Ten sam odnawia je z kolei poprzez tajemnice
686 3, | głos Psalmisty: stworzenie „z upragnieniem oczekuje objawienia
687 3, | który poprzez wieki czerpał z Chrystusowego skarbu Odkupienia —
688 3, | otrzymaliśmy Ducha, który jest z Boga” (por. 1 Kor 2, 12). ~
689 3, | jest ono ściśle związane z tajemnicą Wcielenia i Odkupienia,
690 3, | Wcielenia i Odkupienia, która z kolei obejmowała już swoim
691 3, | przez Chrystusa w rozmowie z Nikodemem (por. J 3, 8).
692 3, | zbawczej, mianowicie w rozmowie z Samarytanką. Wielki Jubileusz,
693 3 | w immanentnym konflikcie z człowiekiem: ciało pożąda
694 3, | aby wobec Nowo-narodzonego z Betlejem zapowiedzieć: „
695 3, | jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość,
696 3, | stanowi „uczynki rodzące się z ciała”. ~Tym niewątpliwie
697 3, | współkonstytuującego wraz z duchową duszą naturę człowieka
698 3, | Słowa jego (zwłaszcza z Listu do Rzymian i do Galatów)
699 3, | wyrazem jest materializm, z jednej strony — w jego postaci
700 3, | jako system myślenia; z drugiej strony — w postaci
701 3, | nade wszystko w człowieku, z tej podstawowej przyczyny,
702 3, | określa, jest ściśle związany z interpretacją całej rzeczywistości
703 3, | wyeliminować ją ze społeczeństwa i z serca człowieka. ~Można
704 3, | wyścigu zbrojeń i związanym z tym niebezpieczeństwem samozagłady
705 3, | samozagłady nuklearnej. Z drugiej strony odsłania
706 3, | tysiąclecia chrześcijaństwa. Czyż z ciemnych stron cywilizacji
707 3, | trwa i „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości” (
708 3, | wskrzesił Chrystusa [Jezusa] z martwych, przywróci do życia
709 3, | nade wszystko współpracuje z Nim w dawaniu tego życia.
710 3, | Duchu Świętym. Zjednoczony z Duchem Świętym, Kościół —
711 3, | nieśmiertelności” (por. Mdr 15, 3), z którego wyrasta nowe życie:
712 3, | co ludzkie”, spotyka się z „Duchem, który przenika
713 3, | mieszkanie50. ~W komunii łaski z Trójcą Świętą rozszerza
714 3, | Człowiek żyje w Bogu i z Boga: żyje „według Ducha”
715 3, (50) | PG; 60, 519; Św. Tomasz z Akwinu, Summa Th. q. 43,
716 3, | Takie wewnętrzne obcowanie z Bogiem w Duchu Świętym sprawia,
717 3, | jest Pierwowzorem obcowania z Bogiem, i w Nim musi być
718 3, | przez bezinteresowny dar z siebie samego wspólnie z
719 3, | z siebie samego wspólnie z innymi ludźmi: właśnie ze
720 3, (51) | Rdz 1, 26 n.; Św. Tomasz z Akwinu, Summa Th. I, q.
721 3, | przez bezinteresowny dar z siebie”, wedle przytoczonego
722 3, | Święty, umacniając w każdym z nas „człowieka wewnętrznego”,
723 3, | poprzez bezinteresowny dar z siebie”. Można powiedzieć,
724 3, | zrodzonych nade wszystko z materialistycznych podstaw
725 3, | materialistycznych podstaw myślenia, z praktyki i odpowiedniej
726 3, | Świętemu, współdziałając z innymi braćmi w realizacji
727 3 | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem ~
728 3, | wieczorze dnia wielkanocnego, a z kolei w czasie jerozolimskiej
729 3, | dobitniej: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni
730 3, | Jego przychodzenie, aby być z Apostołami, z Kościołem —
731 3, | przychodzenie, aby być z Apostołami, z Kościołem — to Jego „jestem
732 3, | Kościołem — to Jego „jestem z wami aż do skończenia świata” —
733 3, | odnajdywać (...) poprzez dar z siebie”61, w komunii z Bogiem
734 3, | dar z siebie”61, w komunii z Bogiem i z innymi ludźmi,
735 3, | w komunii z Bogiem i z innymi ludźmi, swoimi braćmi. ~
736 3, | tysiąclecia po Chrystusie. Z pewnością musimy jednak
737 3, | Jego sakramentalne „jestem z wami”, pozwala też Kościołowi
738 3, | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego
739 3, | sakrament — wyrasta stale z paschalnej tajemnicy Chrystusowego „
740 3, | jesteśmy” (Dz 17, 28) — to z kolei moc Odkupienia trwa
741 3, | Ojcu Przedwiecznym. Jest to z jednej strony rytm posłannictwa
742 3, | przyszedł na świat, rodząc się z Maryi Dziewicy za sprawą
743 3, | za sprawą Ducha Świętego; z drugiej strony jest to również
744 3, | Świętego, który „czerpiąc z zasobów Chrystusowego Odkupienia”,
745 3, | tak również dlatego, że — z ustanowienia swego Pana —
746 3, | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem, to jest nim w Jezusie
747 3, | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem”. Ale to, co zasługuje
748 3, | zasługuje na uwagę i co wypływa z analogicznego sensu, w jakim
749 3, | wypadkach, to związek Kościoła z mocą Ducha Świętego, który
750 3, | w tajemnicy stworzenia, z kolei zaś uzyskuje nowy
751 3, | komunii, jaką człowiek ma z Bogiem, swoim Stwórcy, Panem
752 3, | chrześcijaństwa. W ten sposób z radością uświadamiamy sobie
753 3, | Świętego modlitwa płynie z serca człowieka pomimo zakazów
754 3, | o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego
755 3, | do serca ludzkiego wraz z modlitwą. W modlitwie objawia
756 3, | Dar, „przychodzi bowiem z pomocą naszej słabości”.
757 3, | się za świętymi zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 27). Modlitwa
758 3, | wszystkim w klasztorach, z wielkim pożytkiem dla Kościoła,
759 3, | wyzwolić go od siebie samego i z jego błędów i pomyłek, które
760 3, | Duch, który „przychodzi z pomocą naszej słabości”.
761 3, | modlitwie, w ścisłej łączności z Kościołem i jego Urzędem
762 3, | historycznym, że Kościół wyszedł z Wieczernika w dniu Pięćdziesiątnicy,
763 3, | modlitwie Apostołowie wraz z Maryją, Matką Chrystusa
764 3, | Kościół trwa na modlitwie z Maryją Owo zjednoczenie
765 3, | modlącego się, Kościoła z Matką Chrystusa należy od
766 3, | macierzyńską”. Jest Ona „z racji swoich szczególnych
767 3, | darów związana (...) głęboko z Kościołem: Boża rodzicielka
768 3, | Kościół, w zjednoczeniu z Dziewicą-Matką, zwraca się
769 3, | Oblubieńca, o czym świadczą słowa z Apokalipsy, przytoczone
770 3, | sam ja wypowiada wspólnie z Kościołem i w Kościele.
771 3, | Ducha Świętego Dziewica z Nazaret, w które Słowa stało
772 Zakon, | miejsce zbawczego spotkania z Duchem Świętym: z Bogiem
773 Zakon, | spotkania z Duchem Świętym: z Bogiem ukrytym. Tam właśnie
774 Zakon, | tajemniczą więzią Boskiej komunii z Odkupicielem człowieka,
775 Zakon, | o ciągłości Jego dzieła: z Niego bierze i wszystkim
776 Zakon, | głosi liturgiczna Sekwencja z uroczystości Zielonych Świąt —
777 Zakon, | dokonuje dzieła oczyszczenia z wszystkiego, co człowieka „
778 Zakon, | co człowieka „szpeci”, „z tego, co jest trudne.”;
779 Zakon, | przeznaczył” ludzi stworzonych z miłości na obraz i podobieństwo
780 Zakon, | narastających zagrożeń nie przestaje z ufnością błagać o pokój
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
781 Wpr, 1 | obietnica: « A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni,
782 Wpr, 3 | Kościół rodzi się z tajemnicy paschalnej. Właśnie
783 Wpr, 3 | wychodzi zWieczernika, schodzi z uczniami w dół, ażeby przekroczyć
784 Wpr, 5 | jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie Eucharystii
785 Wpr, 5 | ażeby były wypowiadane z pokolenia na pokolenie przez
786 Wpr, 6 | tysiąclecia, zachęcając go, by z entuzjazmem nowej ewangelizacji
787 Wpr, 6 | eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło. Eucharystia
788 Wpr, 6 | doświadczenie dwóch uczniów z Emaus: « Otworzyły się im
789 Wpr, 7 | piąty rok mojej posługi z kontemplacją Chrystusa w
790 Wpr, 7(4) | nadałem osobistemu świadectwu z okazji pięćdziesiątej rocznicy
791 Wpr, 8 | ołtarzu świata. Jednoczy niebo z ziemią. Zawiera w sobie
792 Wpr, 8 | stworzenie Temu, który je uczynił z niczego. I w ten sposób
793 Wpr, 8 | Eucharystii: świat, który wyszedł z rąk Boga Stwórcy, wraca
794 Wpr, 9 | poruszony wcześniej temat z sercem jeszcze bardziej
795 Wpr, 10 | tajemnicy Eucharystii. Ogołocona z jej wymiaru ofiarniczego,
796 Wpr, 10 | eucharystyczne niezgodne z dyscypliną, w jakiej Kościół
797 I, 11 | swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale
798 I, 11 | największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej
799 I, 11 | to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym
800 I, 11 | uczestniczyć ikorzystać z jej niewyczerpanych owoców.
801 I, 11 | nieustannie potwierdzało z radosną wdzięcznością za
802 I, 11 | iSiostry, adorując razem z wami tę tajemnicę: tajemnicę
803 I, 12 | ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest
804 I, 12 | oddzielnego, niezwiązanego z krzyżem lub też odnoszącego
805 I, 13 | przez swój ścisły związek z ofiarą na Golgocie jest
806 I, 15 | łączenia krytycznej myśli z « przeżyciem wiary » Kościoła,
807 I, 15 | tajemnicę, aby było w zgodzie z wiarą katolicką, musi przyjąć,
808 I, 16 | Ofiara eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku
809 I, 16 | zjednoczeniu nas, wierzących, z Chrystusem przez Komunię:
810 I, 17 | swoim Duchem. (...) A kto go z wiarą spożywa, spożywa Ogień
811 I, 17 | Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, spożywajcie
812 I, 17 | tego wszyscy, spożywajcie z tym Ducha Świętego. Prawdziwie
813 I, 17 | odpuszczeniem grzechów, komunią z Duchem Świętym ».28 A w
814 I, 18 | zmartwychwstania wypływa z faktu, że Ciało Syna Bożego,
815 I, 19 | wyraża i wzmacnia komunię z Kościołem zbawionych w niebie.
816 I, 19 | eucharystyczne przypominają z czcią Maryję, zawsze Dziewicę,
817 I, 19 | niebiańskiej i jednoczymy się z niezliczonym tłumem, który
818 I, 20 | raczej je rozbudza. Pragnę z całą mocą przypomnieć to
819 I, 20 | po to Pan chciał pozostać z nami w Eucharystii, wpisując
820 I, 20 | przemiany świata zgodnie z Ewangelią, wyrażają aspekt
821 I, 20(34) | czci tu, w świątyni, suknem z jedwabiu, aby lekceważyć
822 I, 20(34) | kielichami, kiedy On umiera z głodu? Zacznij karmić Go
823 II, 21 | teraz obecne w misterium, z mocy Boga rośnie w sposób
824 II, 21 | jedzcie... Bierzcie ipijcie z niego wszyscy... » (Mt 26,
825 II, 21 | Mt 26, 26-27), weszli z Nim po raz pierwszy w Komunię
826 II, 21(38) | przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich
827 II, 22 | powiedzieć, że nie tylko każdy z nas przyjmuje Chrystusa,
828 II, 22 | Zacieśnia więzy przyjaźni z nami: « Wy jesteście przyjaciółmi
829 II, 22 | J 15, 4).~Jednocząc się z Chrystusem, Lud Nowego Przymierza
830 II, 22 | Eucharystii ofiary Krzyża i z Komunii z Ciałem i Krwią
831 II, 22 | ofiary Krzyża i z Komunii z Ciałem i Krwią Chrystusa.
832 II, 22 | jest zjednoczenie ludzi z Chrystusem, a w Nim z Ojcem
833 II, 22 | ludzi z Chrystusem, a w Nim z Ojcem i z Duchem Świętym. 41 ~
834 II, 22 | Chrystusem, a w Nim z Ojcem i z Duchem Świętym. 41 ~
835 II, 23 | Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba » (1
836 II, 23 | zjednoczeni, a wszyscy razem z Chrystusem ».42 Argumentacja
837 II, 23 | jest zwięzła: nasza jedność z Chrystusem, która jest darem
838 II, 24 | ucztowania. Dzięki zjednoczeniu z Ciałem Chrystusa Kościół
839 II, 24 | wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego
840 II, 24 | zakorzenionego w ludzkości z powodu grzechu, przeciwstawia
841 II, 25 | Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany Uczeń
842 II, 25(49) | być strzeżony w kościołach z najwyższą godnością w osobnym
843 II, 25(49) | osobnym miejscu, zgodnie z prawami liturgicznymi, ponieważ
844 II, 25 | Mszą św. pozwala zaczerpnąć z samego źródła łaski. Wspólnota
845 II, 25 | mnożą się owoce komunii z Ciałem i Krwią Pana.~
846 III, 27 | znaczenie tego wyrażenia. Z jednej strony, « był i pozostaje
847 III, 27 | ukazane przez Katechizm wynika z faktu, że Kościół « zachowuje
848 III, 27 | zachowuje i przekazuje, z pomocą Ducha Świętego, który
849 III, 27 | jest sprawowana zgodnie z wiarą Apostołów. Na przestrzeni
850 III, 28 | przez kapłanów” w jedności z “następcą Piotra, Najwyższym
851 III, 28 | podczas gdy lud łączy się z wiarą w milczeniu. 57 ~
852 III, 29 | sakramentalnym utożsamieniu się z Prawdziwym i Wiecznym Kapłanem,
853 III, 29 | konsekracji eucharystycznej z ofiarą Krzyża i z Ostatnią
854 III, 29 | eucharystycznej z ofiarą Krzyża i z Ostatnią Wieczerzą.~Zgromadzenie
855 III, 29 | absolutnie potrzebuje kapłana z mocą święceń, który będzie
856 III, 29 | wspólnotą eucharystyczną. Z drugiej strony wspólnota
857 III, 29 | wspólnota nie jest w stanie sama z siebie ustanowić sobie kapłana
858 III, 29 | ustanowić sobie kapłana z mocą święceń. Jest on darem,
859 III, 30 | ze chrztu pełnej jedności z nami, i choć w naszym przekonaniu
860 III, 30 | oznacza ona życie w łączności z Chrystusem ioczekują Jego
861 III, 30 | spotkaniami modlitewnymi razem z chrześcijanami należącymi
862 III, 31 | zespala ich życie wewnętrzne z działalnością zewnętrzną. «
863 III, 31 | Sobór – wypływa głównie z Ofiary eucharystycznej,
864 III, 31 | prawdziwie eucharystyczne.~Z centralnego miejsca Eucharystii
865 III, 31 | najściślejszego zjednoczenia z modlitwą Chrystusa, Najwyższego
866 III, 33 | dzięki skorzystaniu chociażby z okazjonalnej obecności kapłana,
867 IV, 34 | osiągamy doskonałą komunię z Bogiem Ojcem przez utożsamienie
868 IV, 34 | Ojcem przez utożsamienie się z Jednorodzonym Synem, dzięki
869 IV, 34 | działaniu Ducha Świętego. Z jasnością płynącą zwiary
870 IV, 34 | wybitny pisarz wywodzący się z tradycji bizantyjskiej:
871 IV, 34 | w doskonałe zjednoczenie z nami ».69 Właśnie dlatego
872 IV, 35 | kontekście mamy do czynienia z prawowitą celebracją Eucharystii
873 IV, 35 | celebracją Eucharystii i z prawdziwym w niej uczestnictwem.
874 IV, 35 | w komunii, a konkretnie z zachowaniem wszystkich jej
875 IV, 36 | wchodzimy wprawdziwą komunię z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.
876 IV, 36 | spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha » (1 Kor 11,
877 IV, 36 | się do tego świętego Stołu z nieczystym i skażonym sumieniem.
878 IV, 36(75) | Apostolskiej i do Spowiedników z Bazylik Patriarchalnych
879 IV, 37 | Krzyża, oznacza to, iż wynika z niej nieustanna potrzeba
880 IV, 37 | prosimy: pojednajcie się z Bogiem! » (2 Kor 5, 20).
881 IV, 37 | eucharystycznej tych, którzy « trwają z uporem w jawnym grzechu
882 IV, 38 | widzialnym organizmie pozostają z Chrystusem, który rządzi
883 IV, 38(78) | Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae,
884 IV, 39 | iapostolskiego Kościoła ».79 Wynika z tego, że wspólnota prawdziwie
885 IV, 39 | eucharystycznego jest komunią z własnym biskupem i z Papieżem.
886 IV, 39 | komunią z własnym biskupem i z Papieżem. Biskup jest bowiem
887 IV, 39 | celebrowany bez prawdziwej komunii z biskupem. Św. Ignacy Antiocheński
888 IV, 39 | wszystkich wiernych »,82 komunia z nim jest istotnym wymogiem
889 IV, 39 | się nie tylko w jedności z własnym biskupem, ale także
890 IV, 39 | własnym biskupem, ale także z Papieżem, z Kolegium Biskupów,
891 IV, 39 | biskupem, ale także z Papieżem, z Kolegium Biskupów, z duchowieństwem
892 IV, 39 | Papieżem, z Kolegium Biskupów, z duchowieństwem i całym ludem.
893 IV, 39 | wyraża tę powszechną komunię z Piotrem i z całym Kościołem
894 IV, 39 | powszechną komunię z Piotrem i z całym Kościołem lub też
895 IV, 40 | eucharystycznych, były w sprzeczności z Wieczerzą Pańską, którą
896 IV, 40 | jest waszą tajemnicą ».84 A z tego stwierdzenia wyprowadzał
897 IV, 41 | Eucharystii, jest jednym z motywów znaczenia niedzielnej
898 IV, 41 | zaś nakłada się w związku z tym obowiązek umożliwienia
899 IV, 43 | wagi – nie można pominąć z powodu jego znaczenia: myślę
900 IV, 43 | znaczenia: myślę o jej związku z zaangażowaniem na rzecz
901 IV, 43 | katolickiego, jak też naszych braci z innych Kościołów i Wspólnot
902 IV, 43 | duchem. 91 Zwracając się z tą modlitwą do Ojca światłości,
903 IV, 43 | ponieważ modli się w jedności z Chrystusem, Głową i Oblubieńcem,
904 IV, 43 | oblubienicy czyni swoim i łączy je z błaganiem swej odkupieńczej
905 IV, 44 | urzeczywistnia przez ofiarę i komunię z Ciałem i Krwią Pana, koniecznie
906 IV, 44 | miejsca na niepewności, 92 z poszanowaniem normy moralnej
907 IV, 45 | pozostających w pełnej jedności z Kościołem katolickim. W
908 IV, 45 | od Kościoła katolickiego, z własnej woli proszą o możliwość
909 IV, 45 | obydwa Kodeksy, w których z odpowiednimi przystosowaniami
910 IV, 46 | zbawienie dusz: « można z radością przypomnieć, że
911 IV, 46 | nie są w pełnej komunii z Kościołem katolickim, ale
912 IV, 46 | Sakramencie i wobec braci z innego wyznania chrześcijańskiego,
913 V, 47 | prostotą i « dostojnością », z jaką Jezus w wieczór Ostatniej
914 V, 47 | utożsamiona przez Jana z Marią – siostrą Łazarza,
915 V, 47 | Jezusa jest zupełnie inna. Z całym poszanowaniem obowiązku
916 V, 47 | nierozerwalnie związane z tajemnicą Jego osoby, będzie
917 V, 47 | 14, 26), opis – chociaż z odmiennościami różnych tradycji –
918 V, 48 | 48. Tak jak kobieta z Betanii, Kościół nie obawiał
919 V, 48 | Oblubieniec nieustannie czyni z siebie dla Kościoła-Oblubienicy,
920 V, 48 | zbliżać bez pokory setnika z Ewangelii: « Panie, nie
921 V, 49 | Tak, na przykład, było z architekturą, wktórej, gdy
922 V, 49 | lub małych, wzrastających z czasem na ziemiach, do których
923 V, 49 | także reguły wypływające z jasnego pojmowania tajemnicy.
924 V, 50 | potrafili otworzyć się z uległością na tchnienie
925 V, 51 | przystosowania było spełniane z nieustanną świadomością
926 V, 52 | 52. Z tego, co zostało wyżej powiedziane,
927 V, 52 | Eucharystię. Niestety, trzeba z żalem stwierdzić, że począwszy
928 V, 52 | posoborowej reformy liturgicznej, z powodu źle pojmowanego poczucia
929 V, 52 | liturgiczne były zachowywane z wielką wiernością. Są one
930 V, 52 | do wspólnoty w Koryncie z powodu poważnych uchybień
931 V, 52 | szczegółowego dokumentu, także z odniesieniami o charakterze
932 VI, 53 | pierwszego pokolenia chrześcijan, z gorliwością trwających «
933 VI, 53 | eucharystycznej, związek Maryi z Eucharystią można pośrednio
934 VI, 54 | cokolwiek wam powie » (J2, 5). Z matczyną troską, poświadczoną
935 VI, 54 | wodę wwino, ma moc uczynić z chleba i wina swoje Ciało
936 VI, 54 | aby w ten sposób uczynić z siebie “chleb życia” ».~
937 VI, 55 | wyraża jednocześnie ciągłość z tajemnicą Wcielenia. W zwiastowaniu
938 VI, 55 | Łk 1, 30-35). W ciągłości z wiarą Dziewicy, tajemnica
939 VI, 56 | wypełnienie w zjednoczeniu z Synem w męce, a potem –w
940 VI, 56 | uczucia Maryi, która słyszała z ust Piotra, Jana, Jakuba
941 VI, 56 | i innych Apostołów słowa z Ostatniej Wieczerzy: « To
942 VI, 57 | a w nim powierza każdego z nas: « Oto syn Twój! ».
943 VI, 57 | Podobnie mówi do każdego z nas: « Oto Matka twoja! » (
944 VI, 57 | to, aby nam towarzyszyła. Z Kościołem i jako Matka Kościoła,
945 VI, 57 | Maryja jest obecna w każdej z naszych celebracji eucharystycznych.
946 VI, 58 | się w pełni zChrystusem i z Jego ofiarą, utożsamiając
947 VI, 58 | także « w » Jezusie i « z » Jezusem.~To jest właśnie
948 VI, 58 | dziejach zbawienia, zgodnie z obietnicą, jaką złożył ojcom (
949 VI, 58 | których władcy są « strącani z tronów », a « pokorni zostają
950 Zak, 59 | posługi Piotrowej. Czynię to z sercem pełnym wdzięczności.
951 Zak, 59 | Każdego dnia dane mi było z wiarą rozpoznawać w konsekrowanym
952 Zak, 59 | Wielka tajemnica, która z pewnością nas przerasta
953 Zak, 60 | winny czerpać potrzebną siłę z tajemnicy eucharystycznej
954 Zak, 61 | czy w osobistym dialogu z Jezusem tuż po przyjęciu
955 Zak, 61 | 11). Jest to długa droga, z wieloma przeszkodami, które
956 Zak, 61 | pełne dzielenie się nią z wszystkimi braćmi, z którymi
957 Zak, 61 | nią z wszystkimi braćmi, z którymi łączy nas wspólny
958 Zak, 61 | poszanowania wymogów wypływających z faktu, że jest on sakramentem
959 Zak, 61(104) | Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae,
960 Zak, 62 | Kontemplując Ją wziętą do Nieba z duszą i ciałem, dostrzegamy
961 Zak, 62 | przed naszymi oczyma wraz z powtórnym przyjściem Chrystusa.
962 Zak, 62 | Chrystus wędruje razem z nami, jako nasza moc i nasz
963 Zak, 62 | naszymi uczucia św. Tomasza z Akwinu, doskonałego teologa
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
964 Wprow, 0, | każdego dnia przyjmuje ją z miłością, aby wiernie i
965 Wprow, 0, | polegające na komunii z Ojcem, do której każdy człowiek
966 Wprow, 1, | powierzona, abyśmy jej strzegli z poczuciem odpowiedzialności
967 Wprow, 1, | doskonalili ją przez miłość i dar z siebie ofiarowany Bogu i
968 Wprow, 1, | zadziwiający sposób współbrzmi z nimi. Mimo wszelkich trudności
969 Wprow, 1, | swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”2. W
970 Wprow, 1, | sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem3 i
971 Wprow, 2, | Sobór Watykański II w jednej z wypowiedzi, która do dziś
972 Wprow, 2, | jak najbardziej sprzeczne z czcią należną Stwórcy” 5. ~
973 Wprow, 2, | indywidualnej wolności i wychodząc z tej przesłanki domaga się
974 Wprow, 2, | nich, aby móc ich dokonywać z całkowitą swobodą, a nawet
975 Wprow, 2, | swobodą, a nawet korzystając z bezpłatnej pomocy służby
976 Wprow, 2, | przejawem, a zarazem jedną z istotnych przyczyn poważnego
977 Wprow, 2, | aprobatę. Nawet medycyna, która z tytułu swego powołania ma
978 Wprow, 2, | i złudnych, sprzecznych z prawdą oraz z dobrem osób
979 Wprow, 2, | sprzecznych z prawdą oraz z dobrem osób i narodów. ~
980 Wprow, 2, | wielorakich uwarunkowań i z coraz większym trudem dostrzega
981 Wprow, 3 | W jedności z wszystkimi biskupami świata ~
982 Wprow, 3, | Kardynałowie zwrócili się do mnie z jednomyślnie wyrażoną prośbą,
983 Wprow, 3, | praw robotników, Kościół z ogromną odwagą wystąpił
984 Wprow, 3, | się do obowiązku użyczenia z tą samą odwagą swego głosu
985 Wprow, 3, | więzią głębokiej wspólnoty z każdym bratem i siostrą
986 Wprow, 3, | całym globie” 8, spoglądam z nową ufnością na wszystkie
987 Wprow, 3, | sanktuarium życia” 9, zgodnie z Bożym zamysłem. ~Do wszystkich
988 I | twego głośno woła ku mnie z ziemi~Aktualne zagrożenia
989 I, 1, | ogłoszona na początku wraz z aktem stworzenia człowieka
990 I, 1, | zabójstwo Abla, który ginie z ręki swego brata Kaina: „
991 I, 1, | nieprzerwanie i każdego dnia, z zatrważającą jednostajnością,
992 I, 1, | pierwociny ze swej trzody i z ich tłuszczu, Pan wejrzał
993 I, 1, | to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą. Pan zapytał
994 I, 1, | twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc teraz przeklęty
995 I, 1, | Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać
996 I, 1, | Abla, nie przerywa dialogu z Kainem. Karci go, przypominając
997 I, 1, | smutnym świadectwem tego, z jak przerażającą szybkością
998 I, 1, | i prosić o przebaczenie, z zuchwałością omija pytanie: „
999 I, 1, | innymi zanikiem solidarności z najsłabszymi członkami społeczeństwa,
1000 I, 1, | krew zabitego woła do Niego z ziemi, na której została
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3934 |