1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | pracy, którzy zwracali się do mnie we własnym imieniu
2 Wprow, | Papieża Leona XIII, zachęcając do „spojrzenia wstecz”, to
3 Wprow, | robotniczej. Ale zachęcam też do „spojrzenia dokoła”, na „
4 Wprow, | wieku. Zachęcam wreszcie do „spojrzenia w przyszłość”,
5 Wprow, | Chrystus mówi, że „podobny jest do ojca rodziny, który ze swego
6 Wprow, | których żyje Kościół i świat.~Do takich rzeczy, które włączając
7 Wprow, | dostarczają sposobności i tworzywa do jej wzbogacenia i do wzbogacenia
8 Wprow, | tworzywa do jej wzbogacenia i do wzbogacenia życia wiary,
9 Wprow, | zmiennych wydarzeń dziejowych do budowania społeczeństwa
10 Wprow, | Leona XIII, które należą do doktrynalnego dziedzictwa
11 Wprow, | potrzeb ewangelizacji, należy do zadań pasterzy. Tego rodzaju
12 I, | wyznaczało jedynie dążenie do zwiększenia wydajności i
13 I, | minimum życiowego, koniecznego do utrzymania danej osoby i
14 I, | najemnymi, napływ bogactw do rąk niewielu przy równoczesnym
15 I, | zdobycia środków wymaganych do zaspokojenia różnych życiowych
16 I, | jest niewątpliwie prawo do „własności prywatnej” 16.
17 I, | czyli potwierdzające prawo do posiadania tego, co konieczne
18 I, | posiadania tego, co konieczne do rozwoju własnej osoby i
19 I, | 7. Razem z prawem do własności encyklika Leona
20 I, | naturalne prawo człowieka” do zakładania prywatnych stowarzyszeń,
21 I, | oznaczające przede wszystkim prawo do tworzenia stowarzyszeń zawodowych
22 I, | równie jasno są uznane prawa do ograniczenia liczby godzin
23 I, | ograniczenia liczby godzin pracy, do należnego odpoczynku i do
24 I, | do należnego odpoczynku i do odmiennego traktowania dzieci
25 I, | żadnych gwarancji ani co do godzin pracy, ani co do
26 I, | do godzin pracy, ani co do warunków higienicznych środowiska,
27 I, | wieku i płci kandydatów do pracy, surowość użytych
28 I, | zmęczenia”. Nawiązując zaś do umowy zmierzającej do nadania
29 I, | zaś do umowy zmierzającej do nadania mocy prawnej tego
30 I, | jako osoby. Jest to prawo do „słusznej płacy”, o której
31 I, | zadość swoim obowiązkom i do niczego już nie jest obowiązany” 23.
32 I, | przysługującym każdemu prawem do rozporządzania własnymi
33 I, | kończy Papież — prawo do zabiegania o rzeczy potrzebne
34 I, | 9. Do tych praw Leon XIII dodaje
35 I, | przypomnieć. Chodzi o prawo do swobodnego wypełniania obowiązków
36 I, | w jego czasach tendencji do traktowania pewnych kwestii
37 I, | spraw należących wyłącznie do sfery prywatnej. Stwierdza
38 I, | bezkarnie godności ludzkiej, do której się sam Bóg z wielkim
39 I, | zalążek zasady głoszącej prawo do wolności religijnej, które
40 I, | tego podstawowego prawa do odpoczynku świątecznego?~
41 I, (31) | humanae; JAN PAWEŁ II, List do przywódców Państw (1 września
42 I, | zostaje potwierdzone prawo do własności prywatnej. Liberalizmowi
43 I, | może się ono ograniczać do „starania o dobro części
44 I, | zaś Paweł VI, włączając do tego pojęcia wielorakie
45 I, | Jeśli Leon XIII apeluje do Państwa, by zgodnie z zasadami
46 I, | gospodarki, przyczyniały się do urzeczywistniania go, respektując
47 I, | społeczeństwo są w stosunku do niego wcześniejsze, Państwo
48 I, | aktualności tych rozważań. Do ważnego problemu ograniczeń
49 II, | zabrakło odniesienia jej do sytuacji dzisiejszej. Sama
50 II, | treść Dokumentu skłania do rozważenia go pod tym kątem,
51 II, | prywatnej, Leon XIII sięgnął do sedna zagadnienia.~Warto
52 II, | psuje ustrój państwa i do głębi wzburza społeczeństwo” 39.
53 II, | refleksję oraz nawiązując do tego, co zostało powiedziane
54 II, | jako osoby i zamyka drogę do tworzenia autentycznej ludzkiej
55 II, | w konsekwencji prowadzi do takiego ukształtowania porządku
56 II, | dobra a własną niezdolnością do osiągnięcia go, przede wszystkim
57 II, | gwałty i nienawiść w stosunku do drugiej strony, przemienia
58 II, | współzawodnictwo, oparte na dążeniu do sprawiedliwości” 42.~Tym,
59 II, | ponad dobro wspólne i dąży do zniszczenia wszystkiego,
60 II, | międzynarodowych. Doktryna ta, dążąc do znalezienia właściwej równowagi
61 II, | doktrynę bezwzględnego dążenia do własnej przewagi poprzez
62 II, | urzeczywistnione na dwa prowadzące do zbieżnych rezultatów sposoby:
63 II, | sektorów przechodzących kryzys do innych, rozwijających się
64 II, | odpoczynku, a także prawa do wyrażania własnej osobowości
65 II, | życiu przedsiębiorstwa44~Do osiągnięcia tych celów Państwo
66 II, (44) | s. 629-632; Przemówienie do Międzynarodowej Organizacji
67 II, (44) | PAWEŁ VI, Przemówienie do tejże Organizacji (10 czerwca
68 II, | chrześcijan, zmierzającymi do polepszenia warunków życia
69 II, | sercach ludzkich i skłoniła do działania na rzecz dobra
70 II, | samego siebie posunięta aż do wzgardzenia Bogiem i bliźnim,
71 II, | miłość, która prowadzi do bezgranicznej afirmacji
72 II, | właśnie błąd doprowadził do skrajnych konsekwencji w
73 II, | się symbolem aberracji, do jakiej może dojść człowiek,
74 II, | całe Narody i popychają je do działania tylko wówczas,
75 II, | granicach imperium, dążącego do zniszczenia ich pamięci
76 II, | masy ludzi zostają zmuszone do opuszczenia swej ziemi i
77 II, | pochłania zasoby konieczne do rozwoju gospodarki wewnętrznej
78 II, | gospodarki wewnętrznej oraz do pomocy Krajom najuboższym.
79 II, | powinien przyczynić się do dobrobytu człowieka, zostaje
80 II, | technika są wykorzystywane do produkcji broni wciąż doskonalonych
81 II, | wybuchają walki, prowadzące do ogromnego rozlewu krwi.
82 II, | która może doprowadzić do zagłady ludzkości. Nauka,
83 II, | ludzkości. Nauka, użyta do celów militarnych, oddaje
84 II, | wojna może prowadzić nie do zwycięstwa jednych i przegranej
85 II, | przegranej drugich, lecz do samobójstwa ludzkości. Należy
86 II, | Należy więc odrzucić wiodącą do niej logikę oraz samą koncepcję,
87 II, | której walka zmierzająca do zniszczenia przeciwnika,
88 II, | koncepcji niezawodnie prowadzi do załamania się zarówno logiki „
89 II, | życia społeczeństwa i dążą do poddania ich kontroli społecznej,
90 II, | narodowego”, zmierzając do drobiazgowej kontroli całego
91 II, | społeczeństwo konsumpcyjne. Dąży ono do zadania klęski marksizmowi
92 II, | wolnorynkowe może dojść do pełniejszego aniżeli komunizm
93 II, | się z marksizmem w dążeniu do całkowitego sprowadzenia
94 II, | całkowitego sprowadzenia człowieka do dziedziny ekonomicznej i
95 II, | odzyskują niepodległość i prawo do swobodnego samostanowienia.
96 II, | kompetentnych, zdolnych do kierowania w sposób profesjonalny,
97 II, | być jakby krótszą drogą do zbudowania narodu i państwa,
98 III, | ideologii, gdzie przynależność do określonej grupy zacierała
99 III, | większość Narodu, co prowadziło do poszukiwania form walki
100 III, | wszystkie wysiłki zmierzające do budowania lepszej przyszłości.
101 III, | walką czy wojną zmierzającą do zniszczenia przeciwnika.~
102 III, | na podkreślenie fakt, że do upadku tego „bloku”, czy
103 III, | walka, która doprowadziła do upadku marksizmu, poszukuje
104 III, | świadectwo prawdzie, odwołuje się do sumienia przeciwnika i usiłuje
105 III, | którzy nie uciekali się do przemocy, zaś odmawiając
106 III, | sprawiedliwość bez uciekania się do przemocy, wyrzekając się
107 III, | pogwałcenia praw człowieka do inicjatywy, do własności
108 III, | człowieka do inicjatywy, do własności i do wolności
109 III, | inicjatywy, do własności i do wolności w dziedzinie ekonomicznej.
110 III, | a nierzadko doprowadzał do tego, iż w nieustannym poszukiwaniu
111 III, | walka, która doprowadziła do przemian roku 1989, wymagała
112 III, | i z pewnością byłaby nie do pomyślenia bez nieograniczonego
113 III, | ale nie determinują jej do końca; ułatwiają albo utrudniają
114 III, | Ponadto człowiek stworzony do wolności nosi w sobie ranę
115 III, | rzeczywistość. Człowiek dąży do dobra, ale jest również
116 III, | ale jest również zdolny do zła; potrafi wznieść się
117 III, | korzyść, pozostając jednak do niej przywiązany. Porządek
118 III, | oddzielać tych, którzy należą do Królestwa, od tych, którzy
119 III, | od tych, którzy należą do Złego, i że tego rodzaju
120 III, | czasów. Roszcząc sobie prawo do formułowania tego sądu już
121 III, | naprawić wypaczenia, zachęcać do odważnego działania w służbie
122 III, | działania w służbie dobra. Do tego dzieła przepajania
123 III, | doprowadziło licznych wierzących do szukania na różne sposoby
124 III, | różne sposoby niemożliwego do znalezienia kompromisu między
125 III, | na niepowodzenie, skłania do potwierdzenia wartości autentycznej
126 III, | konkretne działania zmierzające do stworzenia bądź umocnienia
127 III, | są dobrami, które należą do całego rodzaju ludzkiego,
128 III, | pozbawieniem ich dostępu do źródeł dobrobytu.~
129 III, | reorganizacja gospodarki do niedawna skolektywizowanej
130 III, | nie może jednak prowadzić do osłabienia wysiłków podejmowanych
131 III, | alternatywne w stosunku do wojny sposoby rozwiązywania
132 III, | roszczących sobie pretensje do użytkowania tego, co wytworzyli
133 III, | Ubodzy domagają się prawa do uczestnictwa w użytkowaniu
134 III, | wykorzystano ich zdolność do pracy w budowaniu świata
135 III, | konkretne przyczynianie się do umocnienia godności i rozwoju
136 III, | poszczególnej osoby, jej zdolności do odpowiedzi na własne powołanie,
137 III, | autokratycznych została doprowadzona do ostateczności zasada pierwszeństwa
138 III, | rozsądkiem. Zmuszono człowieka do poddania się światopoglądowi
139 III, | ograniczając prawo Kościoła do przepowiadania Ewangelii
140 III, | słuchających tego przepowiadania do przyjęcia go i nawrócenia
141 III, | przyjęcia go i nawrócenia się do Chrystusa. Żaden autentyczny
142 III, | pierwotnego prawa człowieka do poznania prawdy i kierowania
143 III, | pogłębieniem, mianowicie prawo do odkrycia i przyjęcia w sposób
144 IV, | różne argumenty, w opozycji do socjalizmu jego czasów,
145 IV, | socjalizmu jego czasów, że prawo do własności prywatnej ma charakter
146 IV, | ograniczone.~Głosząc prawo do własności prywatnej, Papież
147 IV, | używanie” dóbr, należące do sfery wolności, jest podporządkowane
148 IV, | przeznaczenia dóbr” 68. Do tej doktryny nawiązałem
149 IV, (69) | Por. Przemówienie do biskupów latynoamerykańskich
150 IV, | nowo nauczanie o prawie do własności i powszechnym
151 IV, | one w tej samej relacji do siebie. Niegdyś naturalna
152 IV, | najbardziej odpowiednich do ich zaspokojenia jest kolejnym
153 IV, | które wymagają zmierzającej do jednego celu współpracy
154 IV, | tej pracy — rola zdolności do inicjatywy i przedsiębiorczości70.~
155 IV, | obowiązuje w niej prawo do wolności oraz obowiązek
156 IV, | przygotowaniu naukowym, zdolności do uczestniczenia w solidarnej
157 IV, | sposób godny przeniknąć do wnętrza systemu przedsiębiorstwa,
158 IV, | warunkach zmuszających ich do nieustannej walki o zaspokojenie
159 IV, | humanitarnej, prowadzące do dominacji rzeczy nad ludźmi,
160 IV, | procesy rozwojowe, zmierzające do lepszego wykorzystania nie
161 IV, | uzyskanie równoprawnego dostępu do rynku międzynarodowego,
162 IV, | przygotowanie zawodowe, zmuszając do nieustannego zdobywania
163 IV, | kwalifikacji i przystosowywania się do zmian. Ci, którzy nie potrafią
164 IV, | zasobów, które „nadają się do sprzedania”, czyli mogą
165 IV, | które nie mają dostępu do rynku. W imię sprawiedliwości
166 IV, | prawdy nie wolno dopuścić do tego, aby podstawowe ludzkie
167 IV, | pozostały nie zaspokojone i do wyniszczenia z tego powodu
168 IV, | pracy i samego człowieka do poziomu zwykłego towaru:
169 IV, | na różny sposób zdążają do zaspokojenia swych podstawowych
170 IV, | Przekonaliśmy się, że nie do przyjęcia jest twierdzenie,
171 IV, | podstawowym prawem narodów do istnienia i postępu.~
172 IV, | i życia w ogóle.~Dążenie do coraz lepszych i bardziej
173 IV, | odwoływanie się bezpośrednio do jego instynktów i ignorowanie
174 IV, | osobowej może prowadzić do wytworzenia nawyków konsumpcyjnych
175 IV, | przygotowanie konsumentów do odpowiedzialnego korzystania
176 IV, | systemu społecznego i skłania do materialistycznej, poniekąd
177 IV, | ludzkich potrzeb. Dochodzi do tego, że twórcze możliwości
178 IV, | który wyżej stawia dążenie do tego, by mieć, aniżeli być,
179 IV, | wspólnota ludzi dążących do wspólnego rozwoju byłyby
180 IV, | mogę ograniczyć się tylko do przypomnienia obowiązku
181 IV, | jakiejś społeczności okazji do dowartościowania jej pracy,
182 IV, | ludzkiej sympatii i zaufania do Opatrzności, w czym ujawniają
183 IV, | niż chęcią odnoszenia ich do prawdy, nie posiadającego
184 IV, | mało wagi przywiązuje się do ochrony warunków moralnych
185 IV, | porządek społeczny w dążeniu do prawdy i dobra. Jest on
186 IV, | godności i przygotować się do podjęcia swego jedynego
187 IV, | jednak zdarza, że zniechęcony do tworzenia autentycznych
188 IV, | prokreacji człowiek skłania się do traktowania siebie samego
189 IV, | rodzenie dzieci, lub skłonność do uważania ich za jedną z
190 IV, | życia, aż po uciekanie się do tak niestety rozpowszechnionego
191 IV, | wojna chemiczna” prowadzi do zniszczenia życia milionów
192 IV, | ogranicza się już tylko do wytwarzania dóbr i świadczenia
193 IV, | traci konieczne odniesienie do osoby ludzkiej i ostatecznie
194 IV, | 40. Do obowiązków Państwa należy
195 IV, | zarzucając im sprowadzenie do roli towaru i alienację
196 IV, | więc ostatecznie dochodzi do stwierdzenia, że wyeliminowanie
197 IV, | sprowadzić pojęcie alienacji do wizji chrześcijańskiej,
198 IV, | i używać, niezdolny już do opanowywania własnych instynktów
199 IV, | instynktów i namiętności oraz do podporządkowania ich sobie
200 IV, | 42. Wróćmy teraz do początkowego pytania: czy
201 IV, | problemom, nie wystarcza jednak do ich rozwiązania. Istnieje
202 IV, | którzy wnoszą konieczny do jego działalności kapitał,
203 IV, | pracowników, zmierzający do wyzwolenia oraz integralnej
204 IV, | tym tkwi podstawa prawa do inicjatywy i do własności
205 IV, | podstawa prawa do inicjatywy i do własności indywidualnej.
206 IV, | swojej rodziny i wspólnoty, do której należy, Narodu i
207 IV, | zakłada równocześnie prawo do tego. Społeczeństwo, które
208 IV, | etycznego, ani też dojść do pokoju społecznego88. Tak
209 V, | Leon XIII wiedział, że do zapewnienia normalnego rozwoju
210 V, | mogą sobie rościć prawo do sprawowania władzy absolutnej.
211 V, | siła władzy i każdy ciąży do maksymalnego wykorzystania
212 V, | wykorzystania dostępnych mu środków, do narzucenia własnej korzyści
213 V, | ile można się nim posłużyć do własnych egoistycznych celów.
214 V, | totalitarne dąży również do wchłonięcia narodu, społeczeństwa,
215 V, | religijną czują się uprawnieni do narzucania innym własnej
216 V, | dobra. Prawda chrześcijańska do tej kategorii nie należy.
217 V, | wszystkim wymienić prawo do życia, którego integralną
218 V, | integralną częścią jest prawo do wzrastania pod sercem matki
219 V, | od chwili poczęcia; prawo do życia w zjednoczonej wewnętrznie
220 V, | rozwojowi osobowości; prawo do rozwijania własnej inteligencji
221 V, | poznawaniu prawdy; prawo do uczestniczenia w pracy dla
222 V, | i swych bliskich; prawo do swobodnego założenia rodziny
223 V, | religijna, rozumiana jako prawo do życia w prawdzie własnej
224 V, | Odnosi się to nie tylko do gorszącej sprawy sztucznych
225 V, | sztucznych poronień, ale również do różnych aspektów kryzysu
226 V, | politycznej prowadzą z czasem do zniechęcenia i apatii, a
227 V, | apatii, a w konsekwencji do zaniku zaangażowania politycznego
228 V, | coraz większa niezdolność do włączania korzyści partykularnych
229 V, | demokratycznego i nie ma tytułu do opowiadania się za takim
230 V, | a więc znajdował bodziec do wykonywania jej skutecznie
231 V, | bezpośrednio zapewnić prawa do pracy wszystkim obywatelom
232 V, | przedsiębiorstw nie są przystosowane do swych zadań. Te zastępcze
233 V, | interwencji, co doprowadziło do powstania w pewnym sensie
234 V, | przy tym i nie sprowadzając do roli przedmiotu opieki,
235 V, | je i wszystkich zachęca do udziału w popieraniu inicjatyw
236 V, | innymi, lepiej dostosowanymi do czasów.~W tym kontekście
237 V, | wielkości widzą w zdolnościach do walki i prowadzenia wojny.
238 V, | Wymaganie to nie ogranicza się do własnej rodziny, ani nawet
239 V, | własnej rodziny, ani nawet do narodu czy Państwa, lecz
240 V, | środkom przekazu, które ludzi do siebie zbliżyły, i dzisiaj
241 V, (104) | PIUS XI, Orędzie radiowe do wszystkich katolików i do
242 V, (104) | do wszystkich katolików i do całego świata (29 września
243 V, (104) | PIUS XII, Orędzie radiowe do całego świata (24 sierpnia
244 V, | ubogiego, a zatem w zdolność do polepszenia własnej sytuacji
245 V, | w wystarczającej mierze. Do tego dodać należy dowartościowanie
246 V, | upośledzonych, co prowadzi do wzbogacenia całej ludzkiej
247 VI, | ufnością i świadomością, że do zabrania głosu mamy prawo (...).
248 VI, | społeczeństwie, i uzdalniają go do lepszego rozumienia samego
249 VI, | życia od chwili poczęcia aż do śmierci.~
250 VI, | w świecie, „należy (...) do dziedziny (...) teologii,
251 VI, | odnosi się to w równej mierze do rozwiązania „ateistycznego”,
252 VI, | mianowicie wymiaru duchowego, co do rozwiązań permisywnych i
253 VI, | Kościół przyczynia się do ubogacenia godności człowieka.
254 VI, | rocznicy rozbudziły nowy zapał do studiowania, szerzenia i
255 VI, | podstawa działania i zachęta do niego. Pod wpływem tego
256 VI, | życzeniem, ale muszą skłaniać do konkretnego działania.~Dziś
257 VI, | religijnego. Miłość Kościoła do ubogich, kierująca jego
258 VI, | jego działaniem i należąca do jego stałej tradycji, każe
259 VI, | rozwijających się może dojść do dramatycznych kryzysów,
260 VI, | Konkretnym wyrazem miłości do człowieka, a przede wszystkim
261 VI, | człowieka, a przede wszystkim do ubogiego, w którym Kościół
262 VI, | dostrzegą w nim sposobność do czynienia dobra dla samego
263 VI, | tego, co zbywa, ale o pomoc do włączenia się w proces rozwoju
264 VI, | stanie tego dokonać. Dążenie do tego celu wymaga coraz bardziej
265 VI, | dziedzinie wiele pozostaje do zrobienia.~
266 VI, | również uzdalnia człowieka do przeżywania cierpienia tak,
267 VI, | encyklikę o pokoju także do „wszystkich ludzi dobrej
268 VI, | ale wymaga odwołania się do określonych wartości etyczno-religijnych,
269 VI, | będzie mogła się przyczynić do ukształtowania etycznych
270 VI, | zwróciłem się również z apelem do Kościołów chrześcijańskich
271 VI, | Kościołów chrześcijańskich i do wyznawców wielkich religii
272 VI, | religii świata, wzywając do dawania zgodnego świadectwa
273 VI, | drugiej strony, gotowości do dialogu i do współpracy
274 VI, | gotowości do dialogu i do współpracy należy oczekiwać
275 VI, | zmusiło mojego Poprzednika do zabrania głosu w obronie
276 VI, | niezmiennie zobowiązany do jednoznacznego i otwartego
277 VI, | 5). Słowa te odnoszą się do końca czasów, gdy Chrystus „
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
278 I, | Apostołów, zwracając się do Chrystusa, mówi: „Panie,
279 I, | z Chrystusem przywrócił do życia” (Ef 2, 4 n.). ~Idąc
280 I, | człowieku, która w pełni i do końca odsłania się w Chrystusie.
281 I, | inaczej niż przez odniesienie do Boga, chodzi zaś nie tylko
282 I, | Jezusie Chrystusie każda droga do człowieka, która w coraz
283 I, | umysłem i sercem, sięgnąć do tej podstawy. Już w Encyklice
284 I, | coraz dojrzalsze odniesienie do Ojca i Jego miłości. ~ ~
285 I, | równocześnie przemawia do człowieka językiem całego
286 I, | wszystkim w Jego stosunku do człowieka, w Jego miłości: „
287 I, | miłosierdzia, a także dąży do tego, ażeby samą ideę miłosierdzia
288 I, | odwoływać się z pożytkiem do tego obrazu „sytuacji człowieka
289 I, | zarazem mocny i słaby, zdolny do najlepszego i do najgorszego;
290 I, | zdolny do najlepszego i do najgorszego; stoi bowiem
291 I, | przed nim otworem droga do wolności i do niewolnictwa,
292 I, | otworem droga do wolności i do niewolnictwa, do postępu
293 I, | wolności i do niewolnictwa, do postępu i cofania się, do
294 I, | do postępu i cofania się, do braterstwa i nienawiści.
295 I, | się niejako spontanicznie do miłosierdzia Bożego w dzisiejszej
296 I, | i świata. Przynagla ich do tego zapewne sam Chrystus,
297 I, | szczególnym wezwaniem skierowanym do Kościoła. W niniejszej Encyklice
298 I, | wezwaniem. Pragnę sięgnąć do odwiecznego, a zarazem niezrównanego
299 I, | rozważali w oderwaniu, ale byśmy do tego miłosierdzia odwoływali
300 I, | to, byśmy odwołując się do Niego we wszelkich potrzebach,
301 II, | ubodzy, nie mający środków do życia, są ludzie, których
302 II, | Jana Chrzciciela przybyli do Chrystusa wysłannicy, aby
303 II, | miłość, która zwraca się do człowieka, ogarnia wszystko,
304 II, | nazaretańskiej, a później do uczniów i wysłanników Jana
305 II, | miłosierdzie” (w stosunku do pojęcia „miłość”). Zrozumienie
306 II, | tych treści stanowi klucz do zrozumienia samej rzeczywistości
307 II, | postępowaniem, owo wezwanie do miłosierdzia, które jest
308 II, | miłosierdziu w stosunku do człowieka: miłosierni...
309 III, | Starym Testamencie. Musimy do tej historii sięgnąć, aby
310 III, | nauczaniem, zwracał się do ludzi, którzy nie tylko
311 III, | wówczas odwoływano się do miłosierdzia. Znajdujemy
312 III, | prorockie owo miłosierdzie, do którego odwołują się ze
313 III, | szczególnego wybrania, podobną do miłości oblubieńca (por.
314 III, | przywróci swój lud z powrotem do łaski (por. Jr 31, 20; Ez
315 III, | córkom Izraela zwracać się do Boga, apelując do Jego miłosierdzia.
316 III, | zwracać się do Boga, apelując do Jego miłosierdzia. Tak zwraca
317 III, | miłosierdzia. Tak zwraca się do Niego Dawid w poczuciu swojej
318 III, | ale podobnie zwraca się do Boga zbuntowany Job świadom
319 III, | Job, passim). Zwraca się do Niego również Estera w poczuciu
320 III, | siłę i motywy zwrócenia się do Boga, aby przypomnieć Mu
321 III, | i wspaniałomyślna miłość do niego przeważa nad gniewem (
322 III, | pochwałę Pana, intonują hymny do Boga miłości, łagodności,
323 III, | widać, nie tylko należy do pojęcia Boga, ale jest treścią
324 III, | jak gdyby od różnych stron do jednej treści podstawowej,
325 III, | bogiem — każe odwoływać się do tego miłosierdzia, pozwala
326 III, | pierwszeństwo miłości w stosunku do sprawiedliwości (co jest
327 III, | poprzez miłosierdzie. Było to do tego stopnia oczywiste dla
328 III, | miłością ze swoim stworzeniem. Do natury zaś miłości należy,
329 III, | w Bogu, w Jego stosunku do człowieka i do świata. One
330 III, | stosunku do człowieka i do świata. One mówią, iż życiodajnych
331 III, | tajemnica wybrania odnosi się do każdego człowieka, do całej
332 III, | się do każdego człowieka, do całej wielkiej rodziny ludzkiej. „
333 III, | prawda, wypowiedziana ongiś do Izraela, niesie w sobie
334 III, | zaś tego objawienia mówi do Apostoła Filipa w przeddzień
335 III, (4) | hesed Stary Testament odnosi do Boga, bierze zawsze pod
336 III, (4) | Przymierza Bóg zobowiązywał się do jego wypełniania: w ten
337 III, (4) | nie może mieć pretensji do hesed Boga na zasadzie sprawiedliwości (
338 III, (4) | przebaczenie i przywrócenie do łaski, odbudowanie wewnętrznego
339 III, (4) | dzieckiem, wynika szczególny do tegoż dziecka stosunek,
340 IV, | starotestamentalna tradycja. Dochodzą tu do głosu owe treści znaczeniowe,
341 IV, (5) | Bóg swojej własnej miłości do ludu, o wierność dla tych
342 IV, | ciężki głód w owej krainie”, do której udał się, opuszczając
343 IV, | nawet i teraz, kiedy mówi do siebie: „Iluż to najemników
344 IV, | przede wszystkim o stosunku do dóbr materialnych. A jednak
345 IV, | decyzja: „Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu:
346 IV, | decyduje się pójść z powrotem do domu rodzinnego i prosić
347 IV, | Uświadamia sobie, że nie ma prawa do niczego więcej, jak do stanu
348 IV, | prawa do niczego więcej, jak do stanu najemnika w domu swojego
349 IV, | poczuciem tego, na co zasłużył i do czego jeszcze może mieć
350 IV, | wynikała ze stosunku syna do ojca. I z tak podjętą decyzją
351 IV, | stosunek sprawiedliwości do tej miłości, która objawia
352 IV, (6) | naszego” wyraźnie dochodzi do głosu drugie znaczenie:
353 IV, (6) | miłosierdzie Boże bardziej do miłości macierzyńskiej. ~
354 IV, | gotowością przyjęcia go do domu, gdy wraca roztrwoniwszy
355 IV, | ojciec ujrzał wracającego do domu marnotrawnego syna, „
356 IV, | brata. Jednakże podstaw do owego wzruszenia należy
357 IV, | które ojciec wypowiada do starszego syna: „trzeba
358 IV, | wzruszenie w chwili jego powrotu do domu tym nade wszystko się
359 IV, | powiedzieć, że miłość do syna, która wynika z samej
360 IV, | Miłość taka zdolna jest do pochylenia się nad każdym
361 IV, | marnotrawnego syna powrót do prawdy o sobie samym. ~Tego,
362 V, | Paschale, jeżeli chcemy do końca wypowiedzieć prawdę
363 V, | miłosierdziu tak, jak została ona do końca objawiona w dziejach
364 V, | początku” w tym Synu wybranych do łaski i chwały. ~Wydarzenia
365 V, | na miłosierdzie i wzywać do miłosierdzia wówczas, gdy
366 V, | cierniem, gdy zostaje przybity do krzyża i na nim w straszliwych
367 V, | w Ogrójcu i na Kalwarii do Ojca — do tego Ojca, którego
368 V, | i na Kalwarii do Ojca — do tego Ojca, którego miłość
369 V, | przemawia w sposób szczególny do człowieka, i to nie tylko
370 V, | człowieka, i to nie tylko do ludzi wierzących. Również
371 V, | człowiekiem, którego powołał do bytu w świecie widzialnym,
372 V, | stwarza dobro, ale doprowadza do uczestnictwa we własnym
373 V, | równocześnie zawiera się skierowane do tegoż człowieka wezwanie,
374 V, | odwiecznego wybrania człowieka do godności syna Bożego przybrania
375 V, | ostateczne, nie ograniczone do jednego ludu, do Izraela,
376 V, | ograniczone do jednego ludu, do Izraela, otwarte na wszystkich
377 V, | każdego. ~O czym więc mówi do nas ów krzyż Chrystusa,
378 V, | poranku, kiedy przybyli do grobu ukrzyżowanego Chrystusa
379 V, | swojej odwiecznej miłości do człowieka. O Bogu, który
380 V, | które wdziera się również do jego serca i może go „zatracić
381 V, | Jego posłuszeństwa „aż do śmierci” (Flp 2, 8). Tego,
382 V, | egzystencji człowieka, wypełnienie do końca mesjańskiego programu,
383 V, | miłości miłosiernej w stosunku do ubogich, cierpiących i więźniów,
384 V, | cierpiących i więźniów, w stosunku do niewidomych, uciśnionych
385 V, | Chrystusa przybliża nas bowiem do najgłębszych korzeni tego
386 V, | głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał,
387 V, | to, że pobudza człowieka do „miłosierdzia” wobec swojego
388 V, | Tym, który stoi i kołacze do drzwi serca każdego człowieka (
389 V, | Właśnie wtedy wypełniają się do końca owe wypowiedziane
390 V, | przez to, że jako drogę do zmartwychwstania przyjął
391 V, | duszy, całej Jej osobowości do tego, aby widzieć poprzez
392 V, | powyższe tytuły, jakie odnosimy do Bogarodzicy, mówią o Niej
393 V, | sposób została powołana do tego, ażeby przybliżać ludziom
394 V, | potwierdza się w stosunku do tych, co cierpią, w stosunku
395 V, | co cierpią, w stosunku do ubogich, pozbawionych wolności,
396 V, | pozbawionych wolności, do niewidomych, uciśnionych
397 V, | szczególną zdolność docierania do wszystkich, którzy tę właśnie
398 V, | bez wahania pod krzyżem aż do wiekuistego dopełnienia
399 V, | wybranych. Albowiem wzięta do nieba, nie zaprzestała tego
400 V, | nie zostaną doprowadzeni do szczęśliwej ojczyzny” 9. ~
401 VI, | również poszerzać dostęp do wspólnego poznania. Rozwój
402 VI, | człowieka i daje mu dostęp do bogactw intelektualnych
403 VI, | że perspektywa dostępu do niego wszystkich luków i
404 VI, | pragnieniach i powalany do wyższego życia. Przyciągany
405 VI, | zarysowywać, nie okazując do końca istotnego niebezpieczeństwa,
406 VI, | prymat rzeczy w stosunku do osoby. Człowiek współczesny
407 VI, | przykłady te należały tylko do przeszłości. ~Człowiek słusznie
408 VI, | z jej wewnętrznym prawem do prawdy i do wolności. ~A
409 VI, | wewnętrznym prawem do prawdy i do wolności. ~A to wszystko
410 VI, | która sama z siebie zmierza do ustalenia równości i prawidłowego
411 VI, | więcej — może doprowadzić do zaprzeczenia i zniweczenia
412 VI, | samej jeśli nie dopuści się do kształtowanie życia ludzkiego
413 VI, | tę samą potrzebę sięganie do głębszych jeszcze sił ducha,
414 VI, | oczyma obraz pokolenia, do którego należymy, Kościół
415 VI, | czysto utylitarny stosunek do człowieka, zatrata poczucia
416 VII | POSŁANNICTWIE KOŚCIOŁA~W relacji do takiego obrazu naszego pokolenia,
417 VII | głęboki niepokój, wracają do nas te słowa, jakie w momencie
418 VII | pokolenie”. Biorąc głęboko do serca wymowę tych natchnionych
419 VII | natchnionych słów, przykładając je do własnych doświadczeń i cierpień
420 VII | obowiązek odwoływać się do miłosierdzia Bożego, wzywając
421 VII, | żywym Bogiem. Stosownie do owych słów, jakie Chrystus
422 VII, | jakie Chrystus wypowiedział do Filipa (por. J 14, 9 n.), „
423 VII, | prawdy. Jest ona podobna do tej prostoty i prawdy, jaką
424 VII, | Kościoła, przybliża nas do „widzenia Ojca” w świętości
425 VII, | mu cześć, zwracając się do Chrystusowego Serca; właśnie
426 VII, | właśnie bowiem zbliżenie do Chrystusa w tajemnicy Jego
427 VII, | i kiedy ludzi przybliża do Zbawicielowych zdrojów miłosierdzia,
428 VII, | Eucharystia przybliża nas zawsze do tej miłości, która jest
429 VII, | ludzkich serc. Drogę zaś do tego spotkania i zjednoczenia
430 VII, | jeszcze osobno powrócić do tego podstawowego tematu. ~
431 VII, | marnotrawnych wracających do Jego domu. Nieskończona
432 VII, | głosi nawrócenie. Nawrócenie do Boga zawsze polega na odnalezieniu
433 VII, | Kor 1, 3) jest wiemy aż do ostatecznych konsekwencji
434 VII, | przymierza z człowiekiem: aż do krzyża — czyli do śmierci
435 VII, | człowiekiem: aż do krzyża — czyli do śmierci i zmartwychwstania
436 VII, | swojego Syna. Nawrócenie do Boga jest zawsze owocem „
437 VII, | żyć inaczej, jak stale się do Niego nawracając. Żyją więc
438 VII, | sam Chrystus modlił się do Ojca i o którą nie przestaje
439 VII, | ale także jest powołany do tego, ażeby sam „czynił”
440 VII, | w tych słowach wezwanie do czynu i stara się „czynić
441 VII, | wymowne. Człowiek dociera do miłosiernej miłości Boga,
442 VII, | miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdzia o tyle,
443 VII, | podobnej miłości w stosunku do bliźnich. ~Ten najistotniej
444 VII, | swoich granicach dąży również do takiego zrównania. Jednakże „
445 VII, | tak wyraziście przemawia do nas ze słów przypowieści
446 VII, | miłości” 12 jako na cel, do którego winny zmierzać wszelkie
447 VII, | nie tylko w stosunku Boga do człowieka, ale także w stosunkach
448 VII, | dochodził swych praw w stosunku do drugiego, a drzemiące w
449 VII, | miłosierdzia objawionej do końca w Jezusie Chrystusie.
450 VII, | idzie w parze z wezwaniem do tej braterskiej solidarności,
451 VII, | że Piotrowi pytającemu, do ilu razy winien jest przebaczyć
452 VII, | sprawiedliwości, dochodzi do głosu miłość, czyli afirmacja
453 VII, | tylko w duchu tego ubóstwa do jakiego wezwał nas Pan swoim
454 VIII | Kościół odwołuje się do Miłosierdzia Bożego ~
455 VIII, | Boga, a zarazem w stosunku do ludzi. Im bardziej świadomość
456 VIII, | obowiązek odwoływać się do Boga miłosierdzia „wołaniem
457 VIII, | Kościoła naszych czasów do Boga o miłosierdzie, którego
458 VIII, | się w nim tak jak prorocy do Boga, który nie może „brzydzić
459 VIII, | 145 [144], 9; Rdz 1, 31), do Boga, który jest wierny
460 VIII, | jak prorocy, odwołujmy się do tej miłości, która ma cechy
461 VIII, | Noego. Odwołujmy się więc do takiej ojcowskiej miłości,
462 VIII, | zmartwychwstaniu! Odwołujmy się do Boga przez Chrystusa, pamiętni
463 VIII, | Jest to równocześnie miłość do Boga, którego człowiek współczesny
464 VIII, | niepotrzebny”. Jest to więc miłość do Boga, którego obrazę-odepchnięcie
465 VIII, | jest to równocześnie miłość do ludzi, do wszystkich ludzi
466 VIII, | równocześnie miłość do ludzi, do wszystkich ludzi bez wyjątku
467 VIII, | i wrogów. Jest to miłość do ludzi — i pragnienie wszelkiego
468 VIII, | tajemnicy Chrystusa. I każe też do tego miłosierdzi odwoływać
469 VIII, | świata, kiedy zbliżamy się do końca drugiego Tysiąclecia. ~
470 VIII, | których wypełniły się już do końca słowa z kazania na
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
471 Wstep, | we Mnie — niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło
472 Wstep, | wody i Ducha”, aby „wejść do królestwa Bożego” (por.
473 Wstep, | poświęconą Duchowi Świętemu, do Piusa XII, który w encyklice
474 Wstep, | Corporis (1943 r.) odwołał się do Ducha Świętego jako do życiodajnej
475 Wstep, | się do Ducha Świętego jako do życiodajnej zasady Kościoła
476 Wstep, | Mistycznego, Chrystusem2; do Soboru Watykańskiego II,
477 Wstep, | Kościoła, aby zbliżyć się do Ducha Świętego-Ożywiciela.
478 Wstep, | wskazuje drogi prowadzące do zjednoczenia chrześcijan;
479 Wstep, | Kościele w świecie — wzywa nas do tego, abyśmy na nowo wnikali
480 Wstep, | patrystycznym i liturgicznym: do Ojca — przez Chrystusa —
481 Wstep, | Kościół czuje się wezwany do takiego posłannictwa głoszenia
482 Wstep, | się wraz z rodziną ludzką do końca drugiego tysiąclecia
483 Wstep, | ludziom podczas przygotowań do uroczystego obchodu wielkiego
484 Wstep, | zaznaczenia przejścia od drugiego do trzeciego Milenium chrześcijaństwa. ~
485 Wstep, | rozważania te: nie zamierzają do końca zgłębić przebogatej
486 Wstep, | natomiast przyczynić się do wzrostu świadomości Kościoła,
487 Wstep, | Święty (...) przynagla go do współdziałania, aby spełnił
488 Wstep, (4) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników Międzynarodowego
489 1, | śmierci, Jezus przemówił do nich w takich słowach: „
490 1, | zgromadzonych w Wieczerniku, do swego odejścia przez mękę
491 1, | śmierć krzyżową. ~Słowa, do których tutaj będziemy się
492 1, | dodaje jakąś nową treść do tej samej zapowiedzi i obietnicy.
493 1, | sposób będzie nadal pobudzał do rozpowszechniania Ewangelii
494 1, | Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [
495 1, | Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie
496 1, | mówi o Nim: „doprowadzi was do całej prawdy”. Owo „doprowadzenie
497 1, | prawdy”. Owo „doprowadzenie do całej prawdy” w związku
498 1, | jednakże owo „doprowadzenie do całej prawdy” wydaje się
499 1, | Tajemnicy. „Doprowadzenie do całej prawdy” dokonuje się
500 1, | ludzkiego. Odnosi się to do Apostołów, którzy naprzód
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851 |