Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 III, | wolności nosi w sobie ranę grzechu pierworodnego, który stale
2 IV, | tworzyć specyficzne struktury grzechu, przeszkadzając w pełnej
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
3 III, | uświadomienia sobie własnego grzechu. ~W miłosierdziu Boga dla
4 IV, | każdej utraty łaski, każdego grzechu. Mniej uwydatnia się w tej
5 IV, | lekkomyślności, na skutek grzechu, dojrzało poczucie utraconej
6 V, | uczynił Tego, który nie znał grzechu” (2 Kor 5, 21), napisze
7 V, | i bezwzględnie wolny od grzechu, którego przyjście na świat
8 V, | pierworodnym dziedzictwem grzechu, poza nieposłuszeństwem
9 V, | 8). Tego, który był bez grzechu, Bóg „dla nas grzechem uczynił” (
10 V, | śmierci Tego, który był bez grzechu, i który jeden mógł — przez
11 V, | człowieka: na spotkanie grzechu i śmierci. ~Krzyż stanowi
12 V, | tego zła, jakie tkwią w grzechu i śmierci; w ten sposób
13 V, | które są zarazem dziejami grzechu i śmierci, miłość musi się
14 VIII, | śmierci, potężniejsza od grzechu i zła każdego — miłości,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
15 1, | przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (
16 1, | Paweł, że właśnie na skutek grzechu „stworzenie (...) zostało
17 1, | posłania Ducha Świętego (po grzechu pierworodnym) bez Krzyża
18 1, | ludzi umarłych na skutek grzechu, zanim śmiertelne ich ciała
19 2 | który przekonywa świat o grzechu ~ ~
20 2, | przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (
21 2, | który „przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
22 2, | On (...) przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.
23 2, | sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu — bo nie wierzą we Mnie;
24 2, | kontekście tak rozumianego „grzechu” i „sprawiedliwości” — z
25 2, | 12, 47). Przekonywanie o grzechu i sprawiedliwości ma na
26 2, | przekonywanie świata o grzechu” — musimy jednak równocześnie
27 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”. To przekonywanie pozostaje
28 2, | się przed zrozumieniem „grzechu”, a także „sprawiedliwości”,
29 2, | posłannictwo dotyczy również tego grzechu, który już został definitywnie
30 2, | ma „przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
31 2, | popadł wprawdzie w niewolę grzechu, lecz został wyzwolony przez
32 2, | realizmem wiary sytuację grzechu w świecie współczesnym,
33 2, | który „przekona świat o grzechu”, wypowiedź ta zdaje się
34 2, | określony zasięg znaczenia grzechu — rozprzestrzenia się do
35 2, | więc pośrednio również — do grzechu tych, którzy „nie uwierzyli
36 2, | Pocieszyciel (...) przekona świat o grzechu”. W dniu tym, na apostołów
37 2, | Piotra przekonywa świat o grzechu: o tym przede wszystkim
38 2, | o tym przede wszystkim grzechu, jakim jest odrzucenie Chrystusa
39 2, | który „przekonywa świat o grzechu” odrzucenia Chrystusa, jest
40 2, | samo owo „przekonywanie o grzechu” odsłania swój zbawczy wymiar. „
41 2, | sposób „przekonywanie o grzechu” staje się równocześnie
42 2, | domaga się przekonania o grzechu, zawiera w sobie wewnętrzny
43 2, | w owym „przekonywaniu o grzechu” dwoiste obdarowanie: obdarowanie
44 2, | Pocieszycielem. ~Przekonywanie o grzechu, przez posługę przepowiadania
45 2, | Pięćdziesiątnicy, Piotr mówi o grzechu tych którzy „nie uwierzyli” (
46 2, | pośrednictwem tego właśnie grzechu — największego, jakiego
47 2, | proces „przekonywania o grzechu”, jak o tym świadczy wydarzenie
48 2, | Przekonując „świat” o grzechu Golgoty, o śmierci niewinnego
49 2, | przekonuje zarazem o każdym grzechu, gdziekolwiek i kiedykolwiek
50 2, | Przekonywanie” — to wykazywanie zła grzechu, każdego grzechu — w relacji
51 2, | wykazywanie zła grzechu, każdego grzechu — w relacji do Krzyża Chrystusa.
52 2, | zawiera i kryje. Tego wymiaru grzechu człowiek nie zna — absolutnie
53 2, | paenitentia19. Tego wymiaru grzechu człowiek również nie zna —
54 2 | początku: pierworodny wymiar grzechu ~
55 2, | 33. Pierworodny wymiar grzechu odnajdujemy w świadectwie
56 2, | 1-3). Stajemy wobec tego grzechu, który wedle objawionego
57 2, | wobec wymiaru pierworodnego grzechu w dziejach człowieka, a
58 2, | Można powiedzieć, iż w grzechu tym mysterium iniquitatis
59 2, | przeddzień swojej męki o grzechu tych, którzy „nie uwierzyli
60 2, | jakby dalekim echem nowego grzechu, jaki swym pierworodnym
61 2, | 44). U korzenia ludzkiego grzechu leży więc kłamstwo jako
62 2, | może w pełni „przekonać o grzechu” ludzkiego początku o tym
63 2, | ludzkiego początku o tym grzechu, który jest korzeniem wszystkich
64 2, | Prawdy zna pierworodny wymiar grzechu, spowodowany w woli człowieka
65 2, | przekonywa więc świat o grzechu w związku z tym „sądem”,
66 2, | Święty może przekonać o grzechu ludzkiego początku, ponieważ
67 2, | jako wymiar pierworodny grzechu człowieka oznacza odepchnięcie
68 2, | zna najgłębiej ten wymiar grzechu, jaki wpisuje się w tajemnice
69 2, | pewnością nie jest to miara grzechu czystego ducha, miara grzechu
70 2, | grzechu czystego ducha, miara grzechu szatana. Duch ludzki nie
71 2, | który „grzeszy (trwa w grzechu) od początku” (1 J 3, 8),
72 2, | się w pierwszej namowie do grzechu i motywacji nieustannie
73 2, | może w pełni „przekonać o grzechu” czy o tej motywacji pierworodnego
74 2, | przeciwnikiem Boga! ~Analiza grzechu w jego pierworodnym wymiarze
75 2, | ażeby „przekonywał świat o grzechu”. Jest do tego definitywnie
76 2, | Chrystusa. Przekonywać o grzechu — to znaczy: wykazywać zło,
77 2, | mysterium iniquitatis. Zła grzechu nie sposób dosięgnąć w całej
78 2, | początku ponura tajemnica grzechu zaistniała w świecie na
79 2, | Czyż więc „przekonywać o grzechu” — nie musi równocześnie
80 2, | niewyrażalny, jaki z powodu grzechu w jego antropomorficznej
81 2, | w języku biblijnym wobec grzechu człowieka posuwa się aż
82 2, | się okazać potężniejsza od grzechu w dziejach człowieka. Ażeby
83 2, | Chrystusowych „przekonywa o grzechu”, jest Miłością Ojca i Syna,
84 2, | Duch-Miłość przetwarza sprawę grzechu ludzkiego w nowe obdarowanie
85 2, | Świętego „przekonywać o grzechu” — to znaczy zarazem objawiać
86 2, | Pocieszyciel, „przekonywa o grzechu”. ~
87 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”. Jest to zaś tenże sam
88 2, | cierpieniu, a pośrednio — z głębi grzechu, że „nie uwierzyli” — Duch
89 2, | który przekonuje świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”.
90 2, | Duch Święty „przekonywa o grzechu” — to znaczy daje poznać
91 2, | łaską „siedemkroć”, każdego grzechu człowieka może dosięgnąć
92 2, | wezwania jest „przekonywanie o grzechu”, jakie Duch Święty podejmuje
93 2, | Ewangeliczne „przekonywanie o grzechu” pod wpływem Ducha Prawdy
94 2, | znaczenie osobiste i społeczne grzechu ludzkiego31. ~
95 2, | Przekonywanie świata o grzechu” nie kończy się na tym,
96 2, | właściwe. Przekonując świat o grzechu, Duch Prawdy spotyka się
97 2, | dochodzi do ukazania korzeni grzechu, które tkwią w ludzkim wnętrzu,
98 2, | 19). ~„Przekonywanie o grzechu”, jakie towarzyszy każdej
99 2, | owych pierwotnych wymiarów grzechu, o których była już mowa.
100 2, | Duch Święty „przekonywa o grzechu” w relacji do tajemnicy
101 2, | Święty-Pocieszyciel „przekonywa o grzechu” zawsze w relacji do Chrystusowego
102 2, | odrzuca wszelki „fatalizm” grzechu. „Ciężka walka przeciw mocom
103 2, | który „przekonywa świat o grzechu”, spotyka się z owym trudem
104 2, | nawróceń: odwrócenie od grzechu, by odbudować prawdę i miłość
105 2, | odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego” (Mk 3, 28 n.). ~
106 2, | przyjmuje owego „przekonywania o grzechu”, które pochodzi od Ducha
107 2, | martwych uczynkach”, w grzechu. Bluźnierstwo przeciw Duchowi
108 2, | Człowiek pozostaje zamknięty w grzechu, uniemożliwiając ze swej
109 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”, spotyka się w ten sposób
110 2, | naszej epoce utrata poczucia grzechu, której szereg swych kart
111 2, | wieku jest utrata poczucia grzechu”40. Idzie ona w parze z „
112 2, | że umocni się poczucie grzechu w odniesieniu do człowieka
113 2, | czyli prawdziwego poczucia grzechu”41. ~Kościół przeto nie
114 2, | by „przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
115 2, | opadały w stronę bieguna grzechu, w stronę odrzucenia Bożych
116 2, | Duchowi Świętemu „przekonać o grzechu”, pozwalają się również „
117 2, | sumieniom — poznawać prawdę grzechu, równocześnie też sprawia,
118 2, | ci, którzy „przekonani o grzechu” nawracają się pod działaniem
119 2, | który „przekonywa świat o grzechu” — objawia się i uobecnia
120 3, | por. Ga 5, 17). O tym grzechu, jak już powiedzieliśmy,
121 3, | ta należy do dziedzictwa grzechu, jest jego następstwem i
122 3, | śmierci ze względu na [skutki] grzechu, duch jednak posiada życie
123 3, | zbawcze „przekonywanie o grzechu” za sprawą Ducha Świętego. ~
124 3, | grzesznego (...) i dla usunięcia grzechu wydał w tym ciele wyrok
125 3, | śmierci ze względu na skutki grzechu, duch (...) posiada życie
126 Zakon, | Duch Święty „przekonywa o grzechu”, o złu, w tym celu, ażeby
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
127 II, 24 | zakorzenionego w ludzkości z powodu grzechu, przeciwstawia się odradzająca
128 IV, 36 | Jeśli ktoś ma świadomość grzechu ciężkiego, przed przyjęciem
129 IV, 36 | którzy świadomi są ciężkiego grzechu, jakkolwiek sądziliby, że
130 IV, 37 | chrześcijanin ma na sumieniu brzemię grzechu ciężkiego, to, aby mógł
131 IV, 37 | trwają z uporem w jawnym grzechu ciężkim ».76 ~
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
132 I, 1, | diabła (por. Rdz 3, 1. 4-5) i grzechu pierwszych rodziców (por.
133 I, 1, | kuszony przez złowrogą moc grzechu, który niczym dzika bestia
134 I, 1, | Kain pozostaje wolny od grzechu. Może i powinien nad nim
135 I, 1, | i pożądliwości, skutków grzechu pierworodnego. Człowiek
136 I, 2, | uznać za prawdziwą strukturę grzechu: jej cechą charakterystyczną
137 I, 3, | grzech, jest niewolnikiem grzechu” (J 8, 34). ~ ~
138 I, 4, | utrwalania prawdziwych „struktur grzechu”, wymierzonych przeciw życiu.
139 II, 1, | mimo negatywnych wpływów grzechu może być poznana w swej
140 II, 1, | z nami, by nas z mroków grzechu i śmierci wybawić i wskrzesić
141 II, 3, | życie jest dotknięte chorobą grzechu, może odnaleźć prawdę i
142 II, 6, | je siłom zła zrodzonym z grzechu: „Bo śmierci Bóg nie uczynił
143 III, 2, | przez rozprzestrzenianie się grzechu i przemocy (por. Rdz 9,
144 III, 2, | człowieka, prowadzi go do grzechu i śmierci, które ukazuje
145 III, 3, | określić jako „strukturę grzechu” wymierzoną przeciw jeszcze
146 III, 3, | winnemu powagę popełnionego grzechu, a z kolei by doprowadzić
147 III, 8, | stare”, a co bierze się z grzechu i prowadzi do śmierci104,
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
148 II, 2, | człowieka stały się na skutek grzechu «nikczemne», a jego rozumowanie
149 IV, 2, | źródłem jest nieposłuszeństwo grzechu, i zyskuje potrzebną moc,
150 VI, 2, | się także rzeczywistość grzechu, tak jak jawi się ona w
151 VII, 1, | poznawalną, mimo że w następstwie grzechu jest częściowo przyciemniony
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
152 I, 1 | która pozwala nam wobec grzechu pierworodnego i wobec całej
153 II, 2 | zniekształcone od czasu pierwszego grzechu. Skoro w nim przybrana natura
154 II, 2 | wszystkim do nas podobny oprócz grzechu” 8. Redemptor hominis! ~
155 II, 3 | wszystko jest Ona większa od grzechu, od słabości, od „marności
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
156 I, 1, | dziedzictwa pierworodnego grzechu25. ~W ten sposób, od pierwszej
157 I, 1, | danej ludziom przez Boga po grzechu pierworodnym: po owym pierwszym
158 I, 1, | pierworodnym: po owym pierwszym grzechu, którego skutki obciążają
159 I, 1, | wszelkich doświadczeń zła i grzechu, od całej owej „nieprzyjaźni”,
160 I, 2, | nieposłuszeństwa i niewiary, zawartej w grzechu pierwszych ludzi. Tak uczą
161 I, 3, | odkupieńczą śmiercią zwycięża zło grzechu i śmierci u samego korzenia.
162 I, 3, | swego uwolnić człowieka od grzechu” 49. ~Słowa wypowiedziane
163 II, 3, | zatrzymując się zaś, pomimo grzechu człowieka, w swej zbawczej
164 III, 1, | Ap 19, 16) oraz zwycięzcy grzechu i śmierci” 108. W tym nauczaniu
165 Zak, 0, | historycznych, tak, że również po grzechu gotów jest „okupić” ten
166 Zak, 0, | powstaniem, pomiędzy człowiekiem grzechu a człowiekiem łaski i sprawiedliwości.
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
167 I, 5, | od zniewolenia przez moce grzechu i śmierci. Chrystus jest
168 II, 2, | to znaczy uwolnienia od grzechu. Dokonując uzdrowień, Jezus
169 II, 2, | najwyższym złem oraz symbolem grzechu i buntu przeciw Bogu, są
170 III, 1, | korzenia wszelkiego zła, do grzechu. ~Jedynie Jan mówi wyraźnie
171 V, 2, | autentyczne wyzwolenie od zła, od grzechu i od śmierci; w Nim Bóg
172 V, 2, | o drodze do wyzwolenia z grzechu i ze śmierci. Entuzjazm
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
173 IV, | pozostaje w mocy, lecz po grzechu wypełnianie tego wezwania
174 V, | światem poddanym „strukturom grzechu”. Suma czynników negatywnych,
175 V, | mówienie o „strukturach grzechu”, które, jak stwierdziłem
176 V, | paenitentia, są zakorzenione w grzechu osobistym i stąd są zawsze
177 V, | Grzech” i „struktury grzechu” to kategorie, które nie
178 V, | formalnym odniesieniem do „grzechu” i do „struktur grzechu”.
179 V, | grzechu” i do „struktur grzechu”. W tej wizji uwzględnia
180 V, (65) | Kościół, gdy mówi o sytuacjach grzechu lub gdy piętnuje jako grzechy
181 V, (65) | głosi, że takie wypadki grzechu społecznego są jednocześnie
182 V, | bardziej wprowadzeniu „struktur grzechu”, o których mówiłem. Rozważając
183 V, | które prowadzą do „struktur grzechu”. Taka diagnoza zła oznacza
184 V, | Takie „postawy” i „struktury grzechu” zwalczyć można jedynie —
185 V, | bezpieczeństwa”. ~„Struktury grzechu” i grzechy, które w nie
186 V, | mechanizmy” i „struktury grzechu”, o których była mowa, mogą
187 VII, | wie dobrze, że — pomimo grzechu odziedziczonego i tego,
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
188 I, 8, | Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy
189 I, 8, | społeczne, poniekąd „struktury” grzechu, które przyczyniły się i
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
190 Wprow, 1, | następstwie tajemniczego grzechu pierworodnego, popełnionego
191 Wprow, 1, | prawdą. ~Ciemności błędu i grzechu nigdy jednak nie zdołają
192 I, 3, | Dobry”; jako Ten, który mimo grzechu człowieka pozostaje „wzorem”
193 I, 4, | 31-34), zastępując prawo grzechu, które to serce skaziło (
194 I, 5, | żylibyśmy na ziemi bez grzechu. Któż ośmieli się powiedzieć,
195 I, 5, | ile zaś idziemy za prawem grzechu, o tyle jesteśmy niewolnikami” 27.~
196 I, 6, | Chrystusem!” 28. Umierając dla grzechu, ochrzczony otrzymuje nowe
197 I, 7, | które ma jednak człowiek po grzechu nie potrafi już sprostać: „
198 I, 7, | wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci” (Rz 8, 2). Tymi
199 II, 10, | a sumienie z nawyku do grzechu powoli ulega niemal zaślepieniu” 107.
200 II, 10, | a sumienie z nawyku do grzechu powoli ulega niemal zaślepieniu” 109.
201 II, 12, | wniosku, że mierząc ciężkość grzechu należy kierować się raczej
202 II, 12, | uwagę na „poważną materię” grzechu śmiertelnego, ale przypomina
203 II, 12, | swoją materię nie stanowi grzechu śmiertelnego z powodu braku
204 II, 12, | się unikać sprowadzania grzechu śmiertelnego do aktu «opcji
205 II, 12, | wątpliwość tradycyjne pojęcie grzechu śmiertelnego” 117. ~Tak
206 II, 12, | odrzucenie katolickiej nauki o grzechu śmiertelnym: „Wraz z całą
207 III, 4, | wprawdzie nieprzejednany wobec grzechu, ale cierpliwy i miłosierny
208 III, 6, | Rozpoczyna on swoje dzieje grzechu, gdy nie uznaje już Boga
209 III, 6, | Bożego Miłosierdzia wobec grzechu człowieka, który się nawraca,
210 Zak, 1, | które wyzwala z niewoli grzechu i daje moc, by już więcej
211 Zak, 1, | łaski Bożej. Nie zaznawszy grzechu, potrafi współczuć z każdą
212 Zak, 1, | nie utracił świadomości grzechu~i umiał głębiej ufać Bogu~„
|