Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | wiązać i rozwiązywać” na ziemi dla Królestwa niebieskiego (
2 I, | obecności człowieka na tej ziemi. Stanowiska Papieża, wyrażone
3 I, | uniwersalnego przeznaczenia dóbr ziemi17.~Z drugiej strony jest
4 I, | wszystkim posiadanie na własność ziemi18. Nie oznacza to jednak,
5 I, | człowiek jest „jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg
6 II, | zmuszone do opuszczenia swej ziemi i są przymusowo deportowane.~
7 II, | powszechnego przeznaczenia dóbr ziemi. Stosunkowo liczne możliwości
8 III, | buduje w ten sposób raj na ziemi. Żadnego jednak wyposażonego
9 IV, | powszechnego przeznaczenia dóbr ziemi. Ona to przez samą swą urodzajność
10 IV, | przywłaszcza sobie część ziemi, nabywając ją właśnie poprzez
11 IV, | Niegdyś naturalna urodzajność ziemi jawiła się i rzeczywiście
12 IV, | poznawać możliwości wytwórcze ziemi i głębiej odczytywać potrzeby
13 IV, | mniejszego niż własność ziemi: jest to własność wiedzy,
14 IV, | odkryć możliwości produkcyjne ziemi i różnorakie sposoby zaspokojenia
15 IV, | własności narzędzi produkcji i ziemi nad podmiotowością i wolnością
16 IV, | nie uporządkowany zasoby ziemi, narażając przez to także
17 IV, | wkład w ogólną równowagę ziemi, to zbyt mało wagi przywiązuje
18 V, | pracy dla doskonalenia dóbr ziemi i zdobycia środków utrzymania
19 V, | istniejące między narodami całej ziemi utrudniają dziś czy wręcz
20 V, | Narody i wszyscy ludzie na ziemi będą je mieć w wystarczającej
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
21 I, | się panem: uczynił sobie ziemi poddany (por. Rdz 1, 28).
22 I, | przyszłość człowieka na ziemi, ale ujawnia równocześnie
23 VI, | przyszłości Ludu Bożego na ziemi. Jesteśmy zaś — my wszyscy,
24 VI, | którzy obecnie żyjemy na tej ziemi — pokoleniem, które uświadamia
25 VII, | pielgrzymowania każdego człowieka na ziemi in statu viatoris. Jak widać,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
26 Wstep, | tle „przemijania nieba i ziemi” szczególnie wymowne stają
27 1, | obecność Odkupiciela na ziemi i Jego zbawcze dzieło, jaśnieje
28 1, | Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed
29 1, | Ojciec powierzył Synowi na ziemi (por. J 17, 4), zesłany
30 1, | czasu i odnawia oblicze ziemi”15. ~
31 2, | Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1, 4. 5. 8). ~Te ostatnie
32 2, | Ojca, Stworzyciela nieba i ziemi”. ~
33 2, | grzeszności człowieka na ziemi. Duch Prawdy zna pierworodny
34 2, | całych dziejów człowieka na ziemi: „(...) wie Bóg, że gdy
35 2, | jest niegodziwość ludzi na ziemi (...) żałował, że stworzył
36 2, | żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się (...). Pan
37 3, | do dziejów człowieka na ziemi. Stosowana powszechnie rachuba
38 3, | etapie dziejów człowieka na ziemi w roku Dwutysięcznym po
39 3, | Ducha i odnawiasz oblicze ziemi” (Ps 104 [103], 30). Ten,
40 3, | Miłość i Dar „napełnia okrąg ziemi” (por. Mdr 1, 7). Całe życie
41 3, | jest] jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg
42 3, | wielorakiej „odnowy oblicza ziemi”57. Czynią to jako uczniowie
43 3, | ludzkim i o poddanie całej ziemi temu celowi”58. W ten sposób
44 3, | mesjańskiej Chrystusa na ziemi, dokonuje się zaś w obrębie
45 3, | w dziejach człowieka na ziemi Chrystus, rozprzestrzenia
46 3, | modlitwa na całym okręgu ziemi, w przeszłości, teraźniejszości
47 3, | całe dzieje człowieka na ziemi. Równocześnie jednak modlitwa
48 Zakon, | ażeby „odnawiać oblicze ziemi”. On dokonuje dzieła oczyszczenia
49 Zakon, | boży Duch „napełnia okrąg ziemi” — i wszystko, co stworzone,
50 Zakon, | pielgrzymowania człowieka na ziemi: prosi, nieustannie prosi
51 Zakon, | służyć pokojowi człowieka na ziemi. Swoją ufność opiera na
52 Zakon, | serc, by „napełnić okrąg ziemi” miłością i pokojem. ~Przed
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
53 I, 18 | wieczne: posiada je już na ziemi, jako przedsmak przyszłej
54 I, 19 | nieba, która otwiera się na ziemi. Jest promieniem chwały
55 I, 20 | nowemu niebu » i « nowej ziemi » (por. Ap 21, 1), nie osłabia
56 I, 20 | przynależnych mieszkańcom tej ziemi. Ich zadaniem jest przyczyniać
57 II, 22 | światłem świata i solą ziemi (por. Mt 5, 13-16) dla odkupienia
58 IV, 34 | Kościół pielgrzymujący tu na ziemi jest wezwany do podtrzymywania
59 Zak, 62 | nowych niebios » i « nowej ziemi »,~które otworzą się przed
60 Zak, 62 | przyjściem Chrystusa. Tu na ziemi Eucharystia stanowi ich «
61 Zak, 62 | możesz,~który nas karmisz na ziemi,~wprowadź Twych braci~na
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
62 I | twego głośno woła ku mnie z ziemi~Aktualne zagrożenia życia
63 I, 1, | twego głośno woła ku mnie z ziemi! Bądź więc teraz przeklęty
64 I, 1, | Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi!» ~Kain rzekł do Pana: «
65 I, 1, | być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy, kto mnie spotka,
66 I, 1, | zabitego woła do Niego z ziemi, na której została przelana
67 I, 1, | tułaczem i zbiegiem na ziemi” (Rdz 4, 14): niepewność
68 I, 2, | twego głośno woła ku mnie z ziemi!” (Rdz 4, 10). Krew wylana
69 I, 2, | niesprawiedliwego podziału ziemi pomiędzy poszczególne narody
70 I, 4, | być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy, kto mnie spotka,
71 I, 5, | twego głośno woła ku mnie z ziemi!” (Rdz 4, 10). Nie tylko
72 I, 5, | trwanie twego pobytu na ziemi” (30, 16. 19-20). ~Bezwarunkowe
73 II, 4, | jest spokrewniony z prochem ziemi (por. Rdz 2, 7; 3, 19; Hi
74 II, 4, | ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza
75 II, 4, | człowiekowi przez całe życie na ziemi towarzyszy poczucie niespełnienia.
76 II, 7, | zwierzętami pełzającymi po ziemi»” (Rdz 1, 28). ~Tekst biblijny
77 II, 7, | powołany, aby uprawiać ogród ziemi i strzec go (por. Rdz 2,
78 II, 7, | świecie widzialnym, «na ziemi». Przecież od Niego tylko
79 II, 10, | łamią prawa osoby: „w prochu ziemi depcą głowy biednych” (Am
80 III, 1, | sprawować swą funkcję króla ziemi. (...) Człowiek został stworzony
81 III, 2, | ostatnim «nędzarzem» na tej ziemi: wobec wymogów moralnych
82 III, 7, | ludzkości, „aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Tak więc zachowujemy
83 Zak, 0, | wędrówka Syna Bożego po ziemi — wędrówka, której uwieńczeniem
84 Zak, 1, | przekracza, jako że stanowi na ziemi „zalążek oraz zaczątek”
85 Zak, 3, | do „nowego nieba i nowej ziemi” (por. Ap 21, 1) jako lud
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
86 III, 1, | zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy
87 VI, 1, | we wszystkich częściach ziemi, człowiek zaś jest z natury
88 VI, 1, | docierali wszęna «aż po krańce ziemi» (Dz 1, 8), przekazując
89 VII, 1, | początku swego życia na ziemi nieustannie sobie zadawał.
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
90 Bless | pracą swoje bytowanie na ziemi. Tak więc praca nosi na
91 I, | trud ludzkiego bytowania na ziemi. ~Praca jest jednym z tych
92 I, | człowiek i jego życie na ziemi. Równocześnie zaś ogólna
93 I, | budowania sprawiedliwości na ziemi, niż dawniejsza analiza
94 II, | wymiar bytowania człowieka na ziemi. W przekonaniu tym umacnia
95 II, | wymiar bytowania człowieka na ziemi, znajduje Kościół już na
96 II, | linie jego bytowania na ziemi, zarówno w stanie pierwotnej
97 II, | które ma on wykonywać na ziemi. Owszem, ukazują samą jej
98 II, | słowa o „czynieniu sobie ziemi poddaną” posiadają ogromną
99 II, | prace — coraz bardziej panem ziemi, potwierdzając — również
100 II, | to, że może wydobywać z ziemi i morza różne bogactwa naturalne.
101 II, | odpowiednim zespoleniu bogactw ziemi — czy to żywych zasobów
102 II, | słowa o „czynieniu sobie ziemi poddaną”, skierowane do
103 II, | część lat swego życia na ziemi poświęcił pracy przy warsztacie
104 II, | poświęcający długie dni uprawie ziemi, która niekiedy „rodzi ciernie
105 II, | proces „czynienia sobie ziemi poddaną”, czyli praca w
106 III, | bogactw natury: w głębi ziemi, w morzu, na ziemi, w przestrzeni.
107 III, | głębi ziemi, w morzu, na ziemi, w przestrzeni. Zawłaszcza
108 IV, | ludzką rozproszoną po całej ziemi, nie może nas nie uderzyć
109 IV, | zmuszane do uprawy cudzej ziemi i są przy tym wyzyskiwane
110 IV, | kiedykolwiek choćby małego skrawka ziemi na własność. Brakuje form
111 IV, | posiadania małego skrawka ziemi, uprawianej jako własna
112 IV, | bez obrony wobec „głodu ziemi” ze strony potężniejszych
113 V, | przedziwne było po całej ziemi imię Boże” 12. ~Bardzo głęboko
114 V, | drogę życia ludzkiego na ziemi i stanowi zapowiedź śmierci: „
115 V, | pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty (...)” (
116 V, | 11). Nie ma człowieka na ziemi, który nie mógłby tych słów
117 V, | obciążyło dzieje człowieka na ziemi od początku (por. Rz 5,
118 V, | wszelka władza na niebie i na ziemi, już działa w sercach ludzi
119 V, | ludzkim i o poddanie całej ziemi temu celowi” 19. ~W pracy
120 V, | zapowiedź nowego nieba i nowej ziemi (por. 2 P 3, 13; Ap 21,
121 V, | jest już cząstką owej nowej ziemi, gdzie mieszka sprawiedliwość? (
122 V, | Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz
123 V, | nią mają krzewić się na ziemi nie tylko „owoce naszej
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
124 I, 5 | w stale na całym okręgu ziemi rosnącym Kolegium Biskupów,
125 III, 1 | pełni, chociaż Jego życie na ziemi było krótkie, a działalność
126 III, 1 | Kościoła, aby „życie ludzkie na ziemi uczynić godnym człowieka19
127 III, 1 | człowiek jest „jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg
128 III, 2 | na tej planecie — na tej ziemi — którą oddał Stwórca pierwszemu
129 III, 2 | pierwszej chwili zaistnienia na ziemi, od chwili poczęcia i narodzin.
130 III, 3 | świadomi, iż eksploatacja ziemi, planety, na której żyjemy,
131 III, 3 | czyni życie ludzkie na ziemi pod każdym względem „bardziej
132 III, 3 | przyszłość ludzi na tej ziemi. Kościół, który jest ożywiony
133 III, 3 | przyszłość ludzi na tej ziemi, a więc o kierunek całego
134 IV, 1 | się na jego życie na tej ziemi. Rozważając to wszystko
135 IV, 1 | wspólnota Ludu Bożego na ziemi, a także jaki udział w tym
136 IV, 4 | zakresie ludzkiego bytowania na ziemi. ~Wierność powołaniu, czyli
137 IV, 5 | pochodzie Ludu Bożego ku Ziemi Obiecanej na tym etapie
138 IV, 5 | Chrystusa „aż po krańce ziemi” (tamże), podobnie jak ci,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
139 Wprow, 0, | Jego Matkę, była już na ziemi. To właśnie Jej „poprzedzenie”
140 Wprow, 0, | ludzi, poddanych na tej ziemi przemijaniu, objętych wymiarem
141 I, 1, | zaczątku jego wypełnienia na ziemi. Zbawcze udzielanie się
142 I, 1, | poczęcia, czyli zaistnienia na ziemi, należy Ona do Chrystusa,
143 I, 1, | całe dzieje człowieka na ziemi (por. Rdz 3, 15). Oto przychodzi
144 I, 1, | towarzyszy dziejom ludzkości na ziemi, a zarazem dziejom zbawienia.
145 II, 1 | wśród wszystkich narodów ziemi ~
146 II, 1, | świadkami (...) aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Od momentu wyjścia
147 II, 1, | pośród wszystkich narodów ziemi — znajduje się Ta, „która
148 II, 1, | różnych narodach i ludach ziemi, przyjmują z wiarą tajemnicę
149 II, 1, | nowego Ludu Bożego na całej ziemi. ~
150 II, 1, | wśród wszystkich narodów ziemi” i na prawdę, według której
151 II, 1, | pośród wszystkich narodów ziemi „trwają na modlitwie razem
152 II, 1, | Emmanuela. Taka jest wymowa Ziemi Świętej, duchowej ojczyzny
153 II, 1, | wszystkich chrześcijan jako ziemi rodzinnej Zbawiciela świata
154 II, 1, | wspomnieć Jasnej Góry na mojej ziemi ojczystej? Można by mówić
155 II, 1, | pielgrzymującemu Ludowi Bożemu na całej ziemi, Kościół „ustawicznie dąży
156 III, 1, | Kościoła pielgrzymującego na ziemi z eschatologiczną rzeczywistością
157 III, 1, | taki sposób Ta, która tu na ziemi „utrzymała wiernie swe zjednoczenie
158 III, 2, | będąc posłuszną, zrodziła na ziemi samego Syna Boga Ojca, i
159 III, 2, | właściwe Maryi, jako że już na ziemi współdziałała w zrodzeniu
160 III, 3, | być jedną Bożą Rodziną na ziemi, jak mówiłem już na początku
161 III, 3, | wszystkich synów i córek tej ziemi” 145. ~Ogłaszając Rok Maryjny
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
162 Wprow, 0, | podróżować aż po krańce ziemi, by dać wyraz tej trosce
163 Wprow, 0, (1)| powinno sięgać aż po krańce ziemi” (Insegnamenti X [1972],
164 I, 1, | pisze — na niebie i na ziemi tak zwani bogowie — jest
165 I, 1, | przez Niego — i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,
166 I, 1, | niebiosach, i to, co na ziemi (Ef 1, 10). ~ ~
167 I, 3, | światłość świata oraz sól ziemi” 18. ~ ~
168 II, 1, | kontekście podróży po Jego ziemi. Horyzont posłannictwa przed
169 III, 1 | Rozesłanie „aż po krańce ziemi” (dz 1, 8) ~
170 III, 1, | wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie
171 III, 1, | Łk 24, 47); „aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Na drugim miejscu
172 III, 2, | Samarię, i aż po krańce ziemi. ~Dzieje Apostolskie przytaczają
173 III, 4, | czasu i odnawia oblicze ziemi” 40. Chrystus zmartwychwstały „
174 III, 4, | ludzkim i o poddanie całej ziemi temu celowi” 41. To także
175 IV, 0, | narodów i do wszystkich miejsc ziemi. W Apostołach Kościół otrzymał
176 IV, 2, | wszystkich narodów, aż po krańce ziemi. Bez misji ad gentes sam
177 IV, 6, | jednak faktem, że „krańce ziemi”, na które należy zanieść
178 IV, 6, | została ogłoszona na całej ziemi i wszystkim ludom”67, jest
179 V, 8, | perspektywa „nowego nieba i nowej ziemi” (por. Iz 65, 17; 2 P 3,
180 VI, 0, | Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). ~Pierwszymi
181 VI, 3, | zbawienia «aż po krańce ziemi»; każda bowiem posługa kapłańska
182 VII, 8, | jako w niebie, tak i na ziemi” (por. Mt 6, 10). ~Ogromna
183 VIII, 4, | krótkim czasie do krańców ziemi. A chodziło o religię założoną
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
184 III, | i wzrostu Ludu Bożego na ziemi. „Pan rzekł do Abrama: «
185 III, | Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu ojca
186 V, | razem z innymi narodami ziemi, potomkami i dziedzicami
187 VIII, | Europie i Kościoła na całej ziemi. W Twoje ręce oddaję to
188 VIII, | całym świecie aż po krańce ziemi. Pragniemy sięgać do przeszłości,
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
189 VII, | Jeśli krzewić będziemy na ziemi w duchu Pana i wedle Jego
190 VII, | królestwo» (...); (które) na tej ziemi obecne już jest w tajemnicy” 89. ~
191 VII, | W tym sprawowaniu owoce ziemi i pracy ludzkiej — chleb
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
192 II, 7, | podczas pielgrzymki Papieża do Ziemi Świętej w styczniu 1964
193 III, 5, | niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie,
194 III, 5, | niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
195 I, 3, | Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
196 I, 4, | było objęcie na własność ziemi, która miała umożliwić ludowi
197 I, 4, | osoby, będącej „jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg
198 I, 5, | ona zniknęła, żylibyśmy na ziemi bez grzechu. Któż ośmieli
199 I, 5, | Dopóki pozostajemy na ziemi, doznajemy na tej drodze
200 I, 6, | prowadził go przez pustynię do Ziemi Obiecanej (por. Wj 13, 21),
201 III, 4, | ostatnim „nędzarzem” na tej ziemi: wobec wymogów moralnych
202 Zak, 1, | Duchowi, który odnawia oblicze ziemi (por. Ps 104 [103], 30) —
|