Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | życie doczesne, dla której wiara miała pozostawać czymś obcym,
2 IV, | pozostawiając ze ślepą wiarą ich rozwiązanie swobodnej
3 V, | należy. Nie będąc ideologią, wiara chrześcijańska nie sądzi,
4 VI, | istoty społecznej”. Tylko wiara jednak objawia mu w pełni
5 VI, | uczyniło bardziej ludzkimi. Wiara bowiem nie tylko pomaga
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
6 I, | wielkiego Soboru, trzeba nam z wiarą, otwartym umysłem i sercem,
7 I, | czasów. Objawienie bowiem i wiara uczą nas nie tyle, abyśmy
8 V, | o Jego męce i śmierci — wiara i nadzieja nasza koncentruje
9 V, | się na Zmartwychwstałym. Wiara i nadzieja nasza koncentruje
10 VIII, | przecież kierując się tą wiarą, nadzieją i miłością, którą
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
11 Wstep, | 2. Wiara ta, stale wyznawana przez
12 Wstep, | odwieczną, a zawsze nową wiarą Kościoła, aby zbliżyć się
13 1, | wyznawców Mistrza, jeśli mają z wiarą przyjmować i owocnie wyznawać
14 1, | wewnętrzna gotowością, jaka daje wiara. Przeczuwał to starzec Symeon, „
15 3, | poprzez posłuszeństwo wiary. Wiara zaś w swej najgłębszej istocie
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
16 I, 11 | niewyczerpanych owoców. Oto wiara, którą przez wieki żyły
17 I, 15 | Jego Krwią: potwierdza to wiara, chociaż zmysły sugerują
18 I, 15 | tajemnicę, aby było w zgodzie z wiarą katolicką, musi przyjąć,
19 I, 17 | Duchem. (...) A kto go z wiarą spożywa, spożywa Ogień i
20 III, 27 | jest sprawowana zgodnie z wiarą Apostołów. Na przestrzeni
21 III, 27 | wtę Najwyższą Tajemnicę. Wiara ta pozostaje niezmieniona,
22 III, 28 | podczas gdy lud łączy się z wiarą w milczeniu. 57 ~
23 IV, 36 | Duchem Świętym. Nie wystarczy wiara, ale trzeba trwać w łasce
24 IV, 36 | mówiąc słowami św. Pawła « wiara, która działa przez miłość » (
25 V, 49 | zrozumiałe, w jaki sposób wiara Kościoła w tajemnicę eucharystyczną
26 VI, 55 | 1, 30-35). W ciągłości z wiarą Dziewicy, tajemnica eucharystyczna
27 Zak, 59 | Każdego dnia dane mi było z wiarą rozpoznawać w konsekrowanym
28 Zak, 59 | lecz wystarcza nam sama wiara, zakorzeniona w Słowie Chrystusa
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
29 I, 5, | przed większością ludzi, wiara daje nam pewność, że Ojciec, „
30 I, 5, | jesteśmy pogrążeni, niż wiara w Syna Bożego, który stał
31 I, 5, | obfitości” (J 10, 10): to wiara w Zmartwychwstałego zwyciężyła
32 I, 5, | Zmartwychwstałego zwyciężyła śmierć; wiara w krew Chrystusa, „która
33 II, 2, | nieprzeniknionych ciemności wiara prowadzi do uznania „tajemnicy”
34 III, 4, | człowieczeństwo i którą wiara w Chrystusa Odkupiciela,
35 III, 5, | się okazuje wytrwałość i wiara świętych” (Ap 13, 10). ~
36 III, 10, | spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? Jeśli na
37 III, 10, | się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
38 Bless | Apostolskie Błogosławieństwo! ~Wiara i rozum (Fides et ratio)
39 I, 1, | ale dzięki przyjęciu z wiarą słowa Bożego (por. 1 Tes
40 I, 1, | bez Objawienia Bożego»7. Wiara, która opiera się na świadectwie
41 I, 1, | przyrodzonego, natomiast wiara, oświecona i prowadzona
42 I, 2, | naszego pojmowania. Tylko wiara pozwala wniknąć do wnętrza
43 I, 2, | Podkreśla przede wszystkim, że wiara jest odpowiedzią wyrażającą
44 I, 2, | warunkiem. Więcej, to właśnie wiara pozwala każdemu jak najlepiej
45 I, 2, | stara, serca żywa krzepi wiara, porządkowi rzeczy wbrew!
46 I, 2, | lecz może jedynie przyjąć wiarą. Te dwa momenty wyznaczają
47 I, 2, | której kresem jak poucza nas wiara jest pełna i nieprzemijająca
48 II, 1, | tych zawarta jest nie tylko wiara Izraela, ale także dorobek
49 II, 1, | rozumowi, tak jednak, aby wiara nie została wyłączona z
50 II, 1, | wyłączona z tego procesu. Wiara wkracza nie po to, by pozbawić
51 II, 1, | Boga, który w nich działa. Wiara wyostrza wewnętrzny wzrok
52 II, 1, | rywalizacji między rozumem a wiarą: rzeczywistości te wzajemnie
53 II, 1, | wedle Starego Testamentu wiara uwalnia rozum, ponieważ
54 II, 2, | pewnej nieodzownej więzi z wiarą i z treścią Objawienia.
55 II, 2, | granica między rozumem i wiarą, ale dokładnie zostaje też
56 III, 2, | potwierdzenie; z drugiej zaś wiara w porównaniu ze zwykłym
57 III, 2, | której mógłby zawierzyć. Wiara chrześcijańska wychodzi
58 III, 2, | Chrystusie, który jest Prawdą, wiara dostrzega najwyższe wezwanie,
59 III, 2, (29) | oświadczył, że dwie prawdy, tj. wiara i nauka, nie mogą nigdy
60 III, 2, | najpierw relacjom między wiarą a filozofią w ciągu dziejów.
61 IV | IV. RELACJA MIĘDZY WIARĄ A ROZUMEM ~ ~
62 IV, 1 | Najważniejsze etapy spotkania między wiarą a rozumem ~
63 IV, 1, | podejmowali problem relacji między wiarą a filozofią, dostrzegając
64 IV, 1, | filozoficznego i poznania wiary: wiara domaga się, aby jej przedmiot
65 IV, 1, | konieczne jest to, co ukazuje mu wiara. ~ ~
66 IV, 2, | istniejącej między rozumem a wiarą. Skoro zarówno światło wiary,
67 IV, 2, | zrozumienia Bożego Objawienia. Wiara zatem nie lęka się rozumu,
68 IV, 2, | jej osiągnąć pełnie45, tak wiara opiera się na rozumie i
69 IV, 2, | dokładnie określić jej sens. Wiara mianowicie jest w pewien
70 IV, 2, | konfrontacji między rozumem a wiarą, jakie wskazał kierując
71 IV, 2, | jej ścisłym powiązaniu z wiarą i z poznaniem spraw Bożych.
72 IV, 2, | różna od wiary, jako że wiara przyjmuje Bożą prawdę taką,
73 IV, 3 | Dramat rozdziału między wiarą a rozumem ~
74 IV, 3, | pogłębiania się rozdziału między wiarą a rozumem filozoficznym.
75 IV, 3, | zwiększenia dystansu między wiarą a rozumem, można w niej
76 IV, 3, | jednak obecna relacja między wiarą a rozumem domaga się wysiłku
77 IV, 3, | ponieważ zarówno rozum, jak i wiara zostały zubożone i osłabione
78 IV, 3, | jego ostatecznego celu. Wiara, pozbawiona oparcia w rozumie,
79 IV, 3, | Złudne jest mniemanie, że wiara może silniej oddziaływać
80 IV, 3, | do czynienia z dojrzałą wiarą, brakuje mu bodźca, który
81 IV, 3, | zdecydowane wezwanie, aby wiara i filozofia odbudowały ową
82 V, 1, | filozoficznym może być niezgodne z wiarą, którą wyznaje. W istocie,
83 V, 1, | awerroizmu, niezgodnym z wiarą chrześcijańską58. ~Jeżeli
84 V, 1, | relacji między rozumem i wiarą. Nauczanie zawarte w tym
85 V, 1, | filozoficznego dla refleksji nad wiarą. Sobór Watykański I, ujmując
86 V, 1, | Boga i Objawienie, rozum i wiara. Sobór wychodził z fundamentalnego
87 V, 1, | poznanie wiary: «Chociaż jednak wiara jest ponad rozumem, nigdy
88 V, 1, | prawdziwa rozbieżność między wiarą a rozumem: ten sam Bóg,
89 V, 1, | odkrywać nowe szlaki. To wiara przynagla rozum, aby przekraczał
90 V, 1, | piękne, dobre i prawdziwe. Wiara zatem staje się zdecydowanym
91 V, 2, | na temat relacji między wiarą a rozumem, ukazując, że
92 V, 2, | wyraźne rozróżnienie między wiarą a rozumem, zarazem łączy
93 V, 2, | która nie jest sprzeczna z wiarą. Moje zadanie polega zaś
94 VI, 1, | wyjaśnić relację między wiarą a refleksją filozoficzną.
95 VI, 1, | wewnętrzną zgodność między wiarą a jej fundamentalną potrzebą
96 VI, 1, | całkowicie wolny. Dzięki temu wiara będzie mogła «w pełni ukazać
97 VI, 1, | poszukującemu prawdy. Tak więc wiara, dar Boży, choć nie opiera
98 VI, 1, (90) | wprowadzenie, aby także dzisiaj wiara mogła ukazywać w pełni drogę
99 VI, 1, | wrażliwości na więzi między wiarą a kulturą niektórzy utrzymują,
100 VI, 1, | elementów zgodnych z ich wiarą, aby mogły one wzbogacić
101 VI, 2, | historia związków między wiarą a filozofią ukazuje, że
102 VI, 2, | filozofia Kościoła, gdyż wiara jako taka nie jest filozofią.
103 VI, 2, | powstałą w żywotnym związku z wiarą. Nie określa zatem wyłącznie
104 VI, 2, | wiarę. Jako cnota teologalna wiara uwalnia rozum od zadufania
105 VI, 2, | spotkania między kulturami a wiarą chrześcijańską, podstawą
106 VI, 2, | przekonają się bliżej, że wiara zyskuje na głębi i autentyczności,
107 VI, 2, | w nauce Ojcó pewne «Sama wiara nie jest niczym innym jak
108 VI, 2, | myśli i myśląc wierzy. (...) Wiara, jeśli nie jest myśi — wierząc»95.
109 VII, 1, | uznają własną bezradność. Wiara bowiem zakłada jednoznacznie,
110 VII, 2, | wzrastać (por. Ef 4, 15). ~Wiara w możliwość poznania prawdy
111 VII, 2, | względu na ścisłą więź między wiarą a racjonalnością metafizyczną. ~
112 Zak, 0, | na temat relacji między wiarą a filozofią. Rola myśli
113 Zak, 0, | niewzruszone przekonanie, że wiara i rozum «mogą okazywać sobie
114 Zak, 0, | zachowując współbrzmienie z wiarą, stanowi część owej «ewangelizacji
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
115 III, | kierując się rozumem, jak też wiarą, która czerpie światło ze
116 V, | ducha ludzkiego, prowadzony wiarą, nadzieją i miłością, aby
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
117 II, 5 | wyznawców Islamu, których wiara chętnie nawiązuje do Abrahama12. ~
118 III, 3 | Kościół, który jest ożywiony wiarą eschatologiczną, uważa równocześnie
119 III, 5 | Imienia Bożego, kierujemy się wiarą w odkupieńczą moc Chrystusowego
120 IV, 1 | coraz bardziej świadomą wiarą, z coraz bardziej zdecydowaną
121 IV, 2 | naucza, jak też gdy wyznaje. Wiara, jako swoista cnota nadprzyrodzona,
122 IV, 2 | też stale pogłębiać się wiara przez odsłanianie wymiaru
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
123 Wprow, 0, | przekroczyła już próg pomiędzy wiarą a widzeniem „twarzą w twarz” (
124 I, 2, | oznacza dar Boga samego; wiara Maryi, którą głosi Elżbieta
125 I, 2, | 14. Dlatego też wiara Maryi przyrównywana bywa
126 I, 2, | ekonomii Objawienia Bożego wiara Abrahama stanowi początek
127 I, 2, | początek Starego Przymierza, wiara Maryi przy zwiastowaniu
128 I, 2, | Kol 3, 3) przez wiarę. Wiara bowiem — to obcowanie z
129 I, 2, | którzy uciekli, była to wiara pełna światła. Jezus z Nazaretu
130 I, 3, | jako wierząca w Jezusa: Jej wiara sprowadza pierwszy „znak”
131 II, 1, | zgromadzenie tych, co z wiarą spoglądają na Jezusa, sprawcę
132 II, 1, | progu narodzin Kościoła, wiara Jej, zrodzona ze słowa zwiastowania,
133 II, 1, | pod Krzyżem „nie ustawała wiara” Maryi. Pozostała wciąż
134 II, 1, | por. Łk 1, 45). Ta właśnie wiara Maryi, która oznacza zaczątek
135 II, 1, | Chrystusie — ta heroiczna wiara Maryi „wyprzedza” apostolskie
136 II, 1, | ludach ziemi, przyjmują z wiarą tajemnicę Chrystusa, Słowa
137 II, 1, | miłości Ojca” 64. W ten sposób wiara Maryi — u podstaw apostolskiego
138 II, 1, | staje się wciąż poniekąd wiarą pielgrzymującego Ludu Bożego:
139 II, 1, | wymowa tylu świątyń, które wiara chrześcijańska zbudowała
140 II, 3, | tamtego przełomowego momentu, wiara Maryi odsłania się na nowo —
141 III, 1, | wniebowzięcia wyraża się ta wiara Kościoła, że Maryja jest
142 III, 2, | matką (...) przyjmując z wiarą słowo Boże” 122, podobnie
143 III, 2, | przyjmując słowo Boże z wiarą „przez przepowiadanie i
144 III, 2, | uwierzyła” — i tą właśnie wiarą Oblubienicy i Matki pragnie
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
145 Wprow, 0, | entuzjazm i nowe uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!
146 I, 1, | 6. Nie jest zgodne z wiarą chrześcijańską wprowadzanie
147 I, 2 | Wiara w Chrystusa jest propozycją
148 I, 2, | nie naruszają wolności. Wiara jest propozycją pozostawioną
149 I, 5, | Dlaczego misje?” odpowiadamy z wiarą i doświadczeniem Kościoła,
150 II, 1, | modlitwy (por. Mk 6, 10), wiara dostrzega już jego działanie
151 III, 2, | znaczy do przyjęcia Jezusa z wiarą i do przyzwolenia, by Duch
152 III, 2, | Pod wpływem Ducha Świętego wiara chrześcijańska otwiera się
153 V, 2, | otwiera drogę do nawrócenia. Wiara rodzi się z przepowiadania,
154 V, 2, | Przepowiadanie ożywione jest wiarą, która budzi w misjonarzu
155 V, 4, | najcenniejszego, jakim jest wiara. W świetle tego imperatywu
156 V, 7, | ich zachęcić do trwania z wiarą i miłością również tam,
157 VI, 2, | prawowitą władzę, idą z wiarą i posłuszeństwem do tych,
158 VII, 3, | zawsze oświecona i natchniona wiarą: wówczas — naprawdę — „więcej
159 VII, 4, | niewątpliwie dobrą okazję, by żyć wiarą i dawać jej świadectwo.
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
160 II, | Znosili wszystko z silną wiarą i niezłomną nadzieją w Bogu.
161 III, | wybranych ludzi, przyjęta z wiarą w Jego obietnicę, jest zawsze
162 VIII, | w Europie, którzy silni wiarą, nadzieją i miłością głosili
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
163 IV, | 31. Wiara w Chrystusa Odkupiciela,
164 VII, | powtarzając raz jeszcze z wiarą i ufnością starożytną antyfonę: „
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
165 Wprow, 0, | tobą, żeby nie ustała twoja wiara” (Łk 22, 32). Nawrócenie
166 I, 2, | chrześcijańskiego sumienia oświeconego wiarą i kierowanego miłością.
167 I, 3, | najważniejsze dokumenty Komisji Wiara i Ustrój28 oraz deklaracje
168 I, 3, (28) | 1446 i Dokument n. 153 „Wiara i Ustrój” Confessing the „
169 I, 5, | wspólna modlitwa, kierowana wiarą. Gromadzimy się na niej
170 II, 1, (71) | Por. KOMISJA „WIARA I USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY
171 II, 2, | Wspólnot, powodowani swoją wiarą, uczestniczą razem w śmiałych
172 II, 3, (76) | Por. KOMISJA „WIARA I USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY
173 II, 3, (77) | w 1991 r. oraz Komisji „Wiara i Ustrój” w Santiago de
174 II, 9, | Kościoła oraz więź między wiarą a sakramentami” 97. Komisja
175 II, 11, | życia tych braci zasila się wiarą w Chrystusa, a krzepi łaską
176 II, 11, | Rady, to znaczy Komisji „Wiara i Ustrój”.~Dialog był i
177 II, 13, | czynnej współpracy: „czynna wiara stworzyła pokaźną liczbę
178 III, 1, (129)| Cierpliwa praca Komisji „Wiara i Ustrój” doprowadziła do
179 III, 1, (129)| światową Konferencję Komisji „Wiara i Ustrój” w Santiago de
180 III, 4, (144)| dokumencie z Limy Komisji „Wiara i Ustrój” na temat Chrzest,
181 III, 5, | tradycją apostolską i z wiarą Ojców zachował on w posłudze
182 III, 5, | światowego zgromadzenia Komisji „Wiara i Ustrój”, powołanej przez
183 III, 5, (148)| ŚWIATOWA KONFERENCJA KOMISJI „WIARA I USTRÓJ”, Sprawozdanie
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
184 Wprow, 2, | Kościoła i dla zgodnego z wiarą życia chrześcijan, a także
185 Wprow, 2, | nierozerwalnego związku pomiędzy wiarą a moralnością, tak jakoby
186 Wprow, 2, | moralnością, tak jakoby tylko wiara miała decydować o przynależności
187 I, 8, | odróżniali się od pogan nie tylko wiarą i liturgią, ale także świadectwem
188 I, 8, | życia; jego normą jest „wiara, która działa poprzez miłość” (
189 I, 8, | zagrażać harmonii między wiarą a życiem: jedność Kościoła
190 II, 11, | uległość rozumu i woli»”112. Ta wiara, która „działa przez miłość” (
191 II, 14, | jakiegoś czynu sprzecznego z wiarą lub cnotą. ~
192 III, 2, | chrześcijan i sprawia, że ich wiara traci żywotność oraz właściwą
193 III, 2, | urzeczywistnia w praktyce. Wiara to decyzja, która angażuje
194 III, 2, | 89. Wiara posiada również wymiar moralny:
195 III, 2, | Poprzez życie moralne wiara staje się „wyznaniem”, nie
196 III, 3, | 90. Więź między wiarą a moralnością ujawnia w
197 III, 7, | w których niegdyś kwitła wiara i życie chrześcijańskie,
198 III, 8, | żywą Tradycję Kościoła. Wiara ze swej natury dąży do zrozumienia,
199 III, 8, | pojęcie „normalności”, to wiara naucza, że tego rodzaju
200 III, 8, | skażona przez grzech. Tylko wiara chrześcijańska wskazuje
201 III, 8, | Odpowiedzialność za wiarę i za zgodne z wiarą życie Ludu Bożego ciąży
|