Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | encyklika ma być dziękczynieniem Bogu, od którego zstępuje „każde
2 II, | każe nam więc dziękować Bogu za to, że wielka encyklika
3 II, | gdy zwróci się przeciwko Bogu.~Jednakże nienawiść i niesprawiedliwość
4 III, | Dziękując wraz z całym Kościołem Bogu za świadectwo, niejednokrotnie
5 III, | Nie przestaję dziękować Bogu, że wsparł ludzkie serca
6 III, | prześladowań pozostali wierni Bogu. Marksizm zapowiadał, że
7 III, | nieograniczonego zaufania Bogu, który jest Panem historii
8 IV, | wreszcie kiedyś będą musieli Bogu Sędziemu zdać najściślej
9 IV, | posłuszeństwo prawdzie o Bogu i człowieku jest pierwszym
10 V, | tu zaznaczyć, że dzięki Bogu, czynna miłość nigdy w Kościele
11 VI, | Chrystus „przekaże królowanie Bogu i Ojcu (...), aby Bóg był
12 VI, | koniec dziękuję raz jeszcze Bogu Wszechmogącemu, który dał
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
13 I, | przeszłości, zdaje się sprzeciwiać Bogu miłosierdzia, a także dąży
14 I, | Objawiona w Chrystusie prawda o Bogu, który jest „Ojcem miłosierdzia” (
15 III, | nieustannie zawierzał się swemu Bogu miłosierdzia zarówno w nieszczęściach,
16 III, | sprawiedliwością a miłosierdziem w Bogu, w Jego stosunku do człowieka
17 III, (4) | Stary Testament przypisuje Bogu, ilekroć, mówiąc o Nim,
18 IV, | Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie
19 V, | wezwanie, aby — oddając Bogu siebie, a w sobie cały widzialny
20 V, | i miłości, która jest w Bogu i która jest z Boga. I właśnie
21 V, | miłości do człowieka. O Bogu, który tak umiłował świat —
22 V, | pełną sprawiedliwość samemu Bogu, jest równocześnie radykalnym
23 VIII, | być również matką ludzi w Bogu, wypowie w tej modlitwie
24 VIII, | tajemnicy, która — ukryta w Bogu przed wiekami — w czasie
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
25 1, | pogłębienie pojęcia Osoby w Bogu, które możemy poznać jedynie
26 2, | ostatecznego zbawienia w Bogu, do spełnienia ekonomii,
27 2, | będzie skłonny widzieć w Bogu dla siebie przede wszystkim
28 2, | mroki przez zapomnienie o Bogu”24. Ideologia „śmierci Boga”
29 2, | Nowego Przymierza, przypisuje Bogu. W człowieku miłosierdzie
30 2, | wobec nędzy bliźniego. W Bogu Duch-Miłość przetwarza sprawę
31 2, | przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną
32 2, | uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu?” (por. Hbr 9, 13
33 2, | sposób Chrystus „złożył Bogu samego siebie jako nieskazitelną
34 2, | Chrystusie doskonale poddane Bogu i z Nim zjednoczone, a równocześnie
35 2, | jedynym kapłanem: „złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną
36 2, | uczestnictwa w życiu, jakie jest w Bogu samym. ~Duch Święty jako
37 2, | Księga święta przypisuje Bogu? Tego „wyrzutu”, który wpisując
38 2, | uczynków”, abyśmy „służyć mogli Bogu żywemu” (por. Hbr 9, 14).
39 2, | poczucia obrazy wyrządzonej Bogu, czyli prawdziwego poczucia
40 3, | tego życia, jakie jest w Bogu, niż czyniąc je życiem człowieka,
41 3, | możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
42 3, | życie: życie człowieka w Bogu. To życie, jako owoc zbawczego
43 3, | Bożego. ~Człowiek żyje w Bogu i z Boga: żyje „według Ducha”
44 3, | zróżnicowany — ma od Boga i w Bogu. Jedność ta zakorzenia się
45 3, | ostatecznych przeznaczeń w Bogu. Tego właśnie przybliżania
46 3, | ostatecznego spełnienia w Bogu, nadzieja wiecznego królestwa,
47 Zakon, | szczęście, które tylko w Bogu może znaleźć ostateczne
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
48 I, 13 | chrześcijańskiego, składają Bogu Boską Żertwę ofiarną, a
49 I, 19 | który woła: « Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na
50 II, 25 | sakramentach, najbardziej miła Bogu i najbardziej pożyteczna
51 III, 28 | eucharystyczną i składa ją Bogu w imieniu całego ludu ».56
52 VI, 58 | i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim », nosi
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
53 Wprow, 1, | dar z siebie ofiarowany Bogu i braciom. ~Kościół jest
54 I, 1, | biblijny nie wyjaśnia dlaczego Bogu bardziej się podoba ofiara
55 I, 1, | buntu człowieka przeciw Bogu w rajskim ogrodzie, dołącza
56 I, 4, | mroki przez zapomnienie o Bogu” 17. Człowiek nie potrafi
57 I, 5, | poświęciło i nadal poświęca życie Bogu, oddaje je z miłości bliźnim
58 II, 4, | Iz 66, 2). Dziękuję Panu Bogu naszemu za to, że stworzył
59 II, 8, | przez rodziców ma źródło w Bogu, czego świadectwo można
60 II, 10, | otwiera się na pełnię prawdy o Bogu, o człowieku i o historii,
61 III, 5, | Właśnie z posłuszeństwa Bogu — któremu należy się bojaźń,
62 III, 6, | podporządkowania własnego życia Bogu99. ~Już w tym sensie negatywne
63 III, 6, | głoszenie prawdy wdzięczność Bogu za wielki dar życia (por.
64 III, 7 | Wy zaś jesteście ludem [Bogu] na własność przeznaczonym,
65 III, 7, | świadomości, że jesteśmy „ludem [Bogu] na własność przeznaczonym,
66 III, 9, | życia znaczy oddawać cześć Bogu życia — Bogu, który daje
67 III, 9, | oddawać cześć Bogu życia — Bogu, który daje życie: „Musimy
68 III, 9, | kultu duchowego przyjemnego Bogu (por. Rz 12, 1) wymaga,
69 III, 9, | za heroiczne zawierzenie Bogu i Jego miłości. Dziękujemy
70 III, 12, | dziecko: ono teraz żyje w Bogu. Wsparte radą i pomocą życzliwych
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
71 Wprow, 0, | życiu osobowym, o bycie i o Bogu. W wyniku tego ukształtowała
72 I, 1, | objawionej: «Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości
73 I, 1, | wierzenia tajemnice zakryte w Bogu: nie można ich poznać bez
74 I, 1, | Najgłębsza zaś prawda o Bogu i o zbawieniu człowieka
75 I, 2, | zrozumieć. ~Sobór naucza, że «Bogu objawiającemu należy okazać
76 I, 2, | wyrażającą posłuszeństwo Bogu. Wiąże się z tym uznanie
77 I, 2, | dlatego akt zawierzenia Bogu był zawsze rozumiany przez
78 I, 2, | dokonywaniu wyborów przeciw Bogu. Czyż można bowiem uznać,
79 I, 2, (15) | przeto jesteśmy zobowiązani Bogu objawiającemu się okazać
80 II, 1, | rodzaju więź wzajemności. W Bogu znajduje się początek wszystkich
81 II, 1, | Autor święty mówi w nich o Bogu, który pozwala się poznać
82 II, 2, | ścieżek. Znajdując oparcie w Bogu, pozostaje zawsze i wszędzie
83 II, 2, | filozofowie w swoich refleksjach o Bogu. Rozum nie może sprawić,
84 III, 1, | ołtarz z napisem: Nieznanemu Bogu. Ja wam głoszę to, co czcicie,
85 III, 1, | św. Paweł zaczyna mówić o Bogu jako Stwórcy, jako o Tym,
86 IV, 1, | oczyszczenie ludzkich wyobrażeń o Bogu z form mitologicznych. Jak
87 IV, 1, | racjonalnej refleksji o Bogu była jeszcze związana z
88 IV, 1, | sformułowania prawdziwej doktryny o Bogu. Ta rozwijająca się stopniowo
89 VII, 1, | człowieku, w samym bycie, w Bogu. Wielkie wyzwanie, jakie
90 VII, 1, | przekazać żadnej wiedzy o Bogu. Próby zrozumienia tego
91 VII, 2, | przybiera tu postać prawdy o Bogu, przez Boga samego ukazanej
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
92 I, 4 | przestaję równocześnie dziękować Bogu za to, że ten wielki mój
93 I, 5 | nowego pontyfikatu, dziękując Bogu, wyrażając żywą zachętę
94 II, 3 | stworzonym na obraz Boży i Bogu podobnego (por. Rdz 1, 26) —
95 II, 5 | od wieków” (Kol 1, 26) w Bogu po to, aby objawić się w
96 IV, 1 | nadzieja zmartwychwstania w Bogu (por. Prefacja ze Mszy św.
97 IV, 3 | szczególna gotowość składania Bogu „duchowej ofiary” (por.
98 IV, 3 | grzeszności i swego zawierzenia Bogu, stojąc tak jak Psalmista
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
99 I, 2, | 13. „Bogu objawiającemu należy okazać «
100 I, 2, | wolnej woli cały powierza się Bogu” — uczy Sobór29. Takie właśnie
101 I, 2, | w pełni powierzyła się Bogu. Odpowiedziała więc całym
102 I, 2, | bezwzględnie „powierzyła siebie Bogu”, a zarazem „całkowicie
103 I, 2, | się całe „itinerarium ku Bogu”: cała Jej droga wiary.
104 I, 2, | również „ukryte z Chrystusem w Bogu” (por. Kol 3, 3) przez wiarę.
105 I, 2, | reszty „powierza siebie Bogu”, „okazując pełną uległość
106 I, 3, | temu uwierzyła, że była Bogu posłuszna, ponieważ słowo
107 I, 3, | Maryi: „A kiedy podobało się Bogu uroczyście objawić tajemnice
108 II, 1, | powierzając się w całej pełni Bogu przez „posłuszeństwo wiary” 60,
109 II, 3, | i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.~Bo wejrzał
110 II, 3, | całej Jej ludzkiej istoty ku Bogu. Poprzez wzniosłość, a zarazem
111 II, 3, | rozradował się duch mój w Bogu, Zbawcy moim”, ponieważ — „
112 II, 3, | ponieważ — „najgłębsza prawda o Bogu i o zbawieniu człowieka
113 II, 3, | nawiedzeniu, czerpie prawdę o Bogu Przymierza: o tym Bogu,
114 II, 3, | o Bogu Przymierza: o tym Bogu, który jest wszechmocny,
115 II, 3, | niewiary, niedowierzania Bogu. Wbrew „podejrzeniu”, jakie
116 II, 3, | mocą niezmąconą prawdę o Bogu: o Bogu świętym i wszechmocnym,
117 II, 3, | niezmąconą prawdę o Bogu: o Bogu świętym i wszechmocnym,
118 II, 3, | krzepi się” mocą tej prawdy o Bogu, która wówczas została wypowiedziana
119 II, 3, | równocześnie tą prawdą o Bogu pragnie rozjaśniać trudne
120 II, 3, | świadomość, że prawdy o Bogu zbawiającym, o Bogu, który
121 II, 3, | prawdy o Bogu zbawiającym, o Bogu, który jest źródłem wszelkiego
122 II, 3, | Maryja, całkowicie poddana Bogu i zupełnie zwrócona ku Niemu,
123 III, 1, | całkowitego oddania się Bogu w dziewictwie. Maryja przyjęła
124 III, 1, | konsekruje” osobę ludzką Bogu. Mocą tej miłości Maryja
125 III, 1, | we wszystkim być oddaną Bogu, żyjąc w dziewictwie. Słowa: „
126 III, 2, | niebieskiego”, czyli poświęconego Bogu dziewictwa (por. Mt 19,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
127 Wprow, 0, | do poszukiwania prawdy o Bogu, o człowieku, o sensie życia. ~
128 I, 1, | możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
129 I, 2, | Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Człowiek może powiedzieć
130 I, 4, | możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
131 I, 5, | braciom i należnej odpowiedzi Bogu, pamiętając, że „swój uprzywilejowany
132 II, 2, | grzechu i buntu przeciw Bogu, są znakami, że „przyszło
133 II, 5, | Chrystus „przekaże królowanie Bogu i Ojcu” i Bóg będzie „wszystkim
134 III, 4, | ku prawdzie, ku dobru, ku Bogu36. ~Duch udziela człowiekowi „
135 III, 4, | możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
136 V, 2, | Pawła: „Odważyliśmy się w Bogu naszym głosić Ewangelię
137 V, 2, | nieświadome, na poznanie prawdy o Bogu, o człowieku, o drodze do
138 VI, 4, | posłuszeństwie, w całkowitym oddaniu Bogu i w pełnej gorliwości służenia
139 VII, 1, | przyjętego i ofiarowanego Bogu z miłością, wypływa z Ofiary
140 VII, 1, | zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy. Przez taką
141 VII, 3, | a więc jako dar złożony Bogu i przeznaczony dla wszystkich
142 VIII, 4, | w wielkodusznym oddaniu Bogu i bliźniemu. Jednym słowem,
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
143 II, | wiarą i niezłomną nadzieją w Bogu. Byli dobrze przygotowani
144 V, | się porównać z tamtymi, Bogu miłymi mężami” 28. ~
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
145 IV, | okazuje nieposłuszeństwo Bogu i odmawia poddania się Jego
146 IV, | Pan „przekaże królowanie Bogu i Ojcu” (tamże, 15, 24)
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
147 Wprow, 0, | każdego człowieka?~Dziękuję Bogu za to, że nakłonił nas,
148 I, 2, | ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy” (
149 I, 3, | skłaniają do dziękczynienia Bogu w Trójcy Jedynemu. Są nimi:
150 I, 4, | sprawach wiary sprzeciwia się Bogu, który jest Prawdą. W Ciele
151 II, 2, | i dziękowałem również Bogu „za to, czego dokonał On
152 II, 4, | inni chrześcijanie dają o Bogu i o Chrystusie. Wyłonił
153 II, 9, | Sobór święty, składając Bogu dzięki za to, że wielu wschodnich
154 Adh, 0, | pokojem i staną się miłe Bogu. Największa ofiara, jaką
155 Adh, 0, | ofiara, jaką możemy złożyć Bogu, to pokój i braterska zgoda
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
156 Wprow, 2, | Czy można być posłusznym Bogu, a więc miłować Boga i bliźniego,
157 I, 3, | analizie zwrócić się ku Bogu - pełni dobra. Jezus ukazuje,
158 I, 3, | zobowiązuje, ma swoje źródło w Bogu, a wręcz jest samym Bogiem:
159 I, 4, | uprzednio uwagę młodzieńca ku Bogu, przypomina mu teraz przykazania
160 I, 5, | mierze, w jakiej służymy Bogu, o ile zaś idziemy za prawem
161 I, 7, | świadomą odpowiedź miłości ku Bogu i ku braciom, o której z
162 II, 1, | i wszystkiego co czyni — Bogu, Temu, który „jeden tylko
163 II, 1, | takim, które podoba się Bogu (por. 1 Tes 4, 1); dba przy
164 II, 4, | mroki przez zapomnienie o Bogu” 68.~
165 II, 4, | I dlatego posłuszeństwo Bogu nie ma — jak sądzą niektórzy —
166 II, 5, | W swoim dążeniu ku Bogu, który „jeden tylko jest
167 II, 7, | dla wszystkich — służyć Bogu, oddawać Mu należną cześć
168 II, 10, | Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
169 II, 10, | właśnie „serce” nawrócone ku Bogu i ku miłości dobra jest
170 II, 10, | Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
171 II, 11, | ostatecznie za lub przeciw Bogu. Słusznie zwraca się uwagę
172 II, 11, | wolnej woli cały powierza się Bogu, okazując «pełną uległość
173 II, 11, | fundamentalnej — dochowywać wierności Bogu niezależnie od tego, czy
174 II, 11, | własnej woli cały powierza się Bogu” 113. Za każdym razem, gdy
175 II, 12, | zwykło mówić — przeciwko Bogu”, rozumiejąc przez to wyraźne
176 II, 13, | celowi, to znaczy samemu Bogu: najwyższemu dobru, w którym
177 II, 13, | najwyższemu dobru — czyli samemu Bogu. ~
178 II, 13, (123)| możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa
179 II, 13, | przyporządkowaniu ludzkich czynów Bogu — najwyższemu dobru i ostatecznemu
180 II, 13, | przyporządkowania ludzkich czynów Bogu? Czy jest nim intencja działającego
181 II, 14, | on zostać skierowany ku Bogu, ku Temu, „który sam jest
182 II, 14, | rzeczywiście zwraca go ku Bogu poprzez miłość. W tym sensie
183 II, 14, | tą myślą, by podobać się Bogu” 129. ~ ~
184 II, 15, | nie można przyporządkować Bogu, ponieważ są one radykalnie
185 II, 15, | tego, by je przyporządkować Bogu i dobru osoby: „Jeśli czyny
186 II, 15, | może być przyporządkowany Bogu i jest „niegodny ludzkiej
187 III, 1, | Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (
188 III, 1, | czciciele winni zatem oddawać Bogu cześć „w Duchu i w prawdzie” (
189 III, 1, | prawdą oraz oddawanie czci Bogu objawia się w Jezusie Chrystusie
190 III, 1, | darem z siebie w służbie Bogu i braciom. Zaś komunia z
191 III, 2, | dani na wdzięczną wonność Bogu” (Ef 5, 1-2). ~ ~
192 III, 3, | dotyczącej dobra oraz świadectwo Bogu Izraela; w ten sposób przez
193 III, 6, | wdzięczności: „Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa,
194 III, 8, | ich na drogę wiodącą ku Bogu, tak jak uczynił niegdyś
195 Zak, 1, | i piękne, co podoba się Bogu i zgodne jest z Jego wolą,
196 Zak, 1, | swoją wolność oddając się Bogu i przyjmując do swego wnętrza
197 Zak, 1, | grzechu~i umiał głębiej ufać Bogu~„bogatemu w miłosierdzie” (
|