1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851
(...) Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
1001 I, 3, | Chociaż prawdą jest, że do eliminacji życia poczętego
1002 I, 3, | indywidualistycznym ujęciu prowadzi do ogołocenia jej z pierwotnej
1003 I, 3, | z pierwotnej treści oraz do przekreślenia jej najgłębszego
1004 I, 3, | się samej siebie, zmierza do autodestrukcji i do zniszczenia
1005 I, 3, | zmierza do autodestrukcji i do zniszczenia drugiego człowieka,
1006 I, 3, | koncepcja wolności prowadzi do głębokiego zniekształcenia
1007 I, 3, | autonomii, prowadzi nieuchronnie do negacji drugiego człowieka;
1008 I, 3, | od innych czy wręcz dąży do własnych korzyści kosztem
1009 I, 3, | podobne dążenia, zmusza do poszukiwania jakiejś formy
1010 I, 3, | zanika wszelkie odniesienie do wspólnych wartości i do
1011 I, 3, | do wspólnych wartości i do prawdy absolutnej, uznawanej
1012 I, 3, | podstawowych praw, jakim jest prawo do życia. ~Otóż to właśnie
1013 I, 3, | pierwotne i niezbywalne prawo do życia staje się przedmiotem
1014 I, 3, | uzurpujące sobie prawo do dysponowania życiem słabszych
1015 I, 3, | rzeczywistości mamy tu jednak do czynienia jedynie z tragicznym
1016 I, 3, | mechanizmy, które prowadzą do zaniku prawdziwego ludzkiego
1017 I, 3, | prawdziwego ludzkiego współżycia i do rozpadu samego organizmu
1018 I, 3, | państwowego. ~Rewindykacja prawa do przerywania ciąży, dzieciobójstwa
1019 I, 3, (16) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników sympozjum naukowego
1020 I, 3, (16) | naukowego na temat „Prawo do życia a Europa” (18 grudnia
1021 I, 4, | idei wolności. Trzeba dojść do sedna dramatu, jaki przeżywa
1022 I, 4, | wpływy przenikają nawet do wnętrza wspólnot chrześcijańskich
1023 I, 4, | godności, prowadzi stopniowo do swoistego osłabienia zdolności
1024 I, 4, | jeszcze możemy się tu odwołać do historii zabójstwa Abla
1025 I, 4, | Kaina tak zwraca się on do Pana: „Zbyt wielka jest
1026 I, 4, | człowiek zaś rości sobie prawo do ich „posiadania” lub „odrzucenia”. ~
1027 I, 4, | wykluczy się odniesienie do Boga, znaczenie wszystkich
1028 I, 4, | matką, zostaje sprowadzona do „materiału”, którym można
1029 I, 4, | swobodnie manipulować. ~Do tego zdaje się prowadzić
1030 I, 4, | prawa” prowadzi niektórych do przeciwnego stanowiska „
1031 I, 4, | człowieka prowadzi nieuchronnie do materializmu praktycznego,
1032 I, 4, | może też stać się bodźcem do osobowego wzrostu, zostaje „
1033 I, 4, | aby przypisać sobie prawo do położenia mu kresu. ~W tym
1034 I, 4, | światem. Zostaje sprowadzone do wymiaru czysto materialnego:
1035 I, 4, | materialistyczna wizja prowadzi do prawdziwego zubożenia relacji
1036 I, 4, | śmierci”, posuwając się nawet do tworzenia i utrwalania prawdziwych „
1037 I, 4, | dotyczących fundamentalnego prawa do życia. Znaczna część dzisiejszego
1038 I, 4, | okazuje się, niestety, podobna do tego, które opisuje św.
1039 I, 4, | opisuje św. Paweł w Liście do Rzymian. Składa się z ludzi, „
1040 I, 5 | Przystąpiliście do pokropienia krwią” (por.
1041 I, 5 | znaki nadziei i zachęta do działania ~
1042 I, 5, | ofiary zabójstwa, woła głośno do Boga, który jest źródłem
1043 I, 5, | jest głosem wznoszącym się do Pana. W sposób absolutnie
1044 I, 5, | jedyny i wyjątkowy woła do Boga krew Chrystusa, którego
1045 I, 5, | jak przypomina Autor Listu do Hebrajczyków: „Wy natomiast
1046 I, 5, | natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga
1047 I, 5, | przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, (...)
1048 I, 5, | miasta Boga żyjącego, (...) do Pośrednika Nowego Testamentu —
1049 I, 5, | Nowego Testamentu — Jezusa, do pokropienia krwią, która
1050 I, 5, | wypełnić pierwotne powołanie do miłości, właściwe każdemu
1051 I, 5, | ludzie czerpią również moc do działania w obronie życia.
1052 I, 5, | fundamentem absolutnej pewności co do tego, że zgodnie z Bożym
1053 I, 5, | jednostronny i mógłby skłaniać do przyjęcia jałowej postawy
1054 I, 5, | Choć wiele jeszcze brakuje do pełnej realizacji na skalę
1055 I, 5, | dostrzec w działaniach, do tej pory podjętych, oznaki
1056 I, 5, | trwały pożytek wszystkim. ~Do znaków nadziei trzeba także
1057 I, 5, | ludzie dążą już nie tyle do zapewnienia sobie podstawowych
1058 I, 5, | sobie podstawowych środków do życia, ile do globalnego
1059 I, 5, | podstawowych środków do życia, ile do globalnego polepszenia warunków
1060 I, 5, | po stronie życia. ~Także do nas skierowane jest wyraźne
1061 I, 5, | słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje
1062 I, 5, | człowiekiem i przyszedł do ludzi, „aby [owce] miały
1063 II, 1, | samego Jezusa. Zwracając się do apostoła Tomasza, a za jego
1064 II, 1, | a za jego pośrednictwem do każdego człowieka, Jezus
1065 II, 1, | 5, 26) i który przyszedł do ludzi, aby dać im udział
1066 II, 1, | objawienie doprowadził do końca i do doskonałości
1067 II, 1, | objawienie doprowadził do końca i do doskonałości oraz świadectwem
1068 II, 1, | śmierci wybawić i wskrzesić do życia wiecznego” 22. ~
1069 II, 1, | wieczne jest bowiem celem, do którego zmierza i jest powołany
1070 II, 2, | wystarczy mu uciec się do Boga z odnowioną ufnością,
1071 II, 2, | ciemności wiara prowadzi do uznania „tajemnicy” z ufnością
1072 II, 3, | Mt 6, 25-34). ~Właśnie do „ubogich” skierowane jest
1073 II, 3, | każdego dnia przy wejściu do świątyni jerozolimskiej,
1074 II, 3, | Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych,
1075 II, 3, | samego Jezusa, od początku do końca, spotykamy się z tą
1076 II, 3, | którzy przyłączają się do ochoczego i radosnego „tak”
1077 II, 3, | przez całe swoje życie, aż do kulminacyjnego momentu śmierci
1078 II, 3, | stawszy się posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej.
1079 II, 4, | bliźnich i jakby zredukowany do rzędu rzeczy. ~W opisie
1080 II, 4, | przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na
1081 II, 4, | na swój obraz” (17, 3). Do takiego wniosku, według
1082 II, 4, | tylko człowiek „zdolny jest do poznania i miłowania swego
1083 II, 4, | serca, musi uznać, że i do niego odnoszą się słowa
1084 II, 4, | Stwórcy, co prowadzi go do bałwochwalczej czci stworzenia: „
1085 II, 4, | która posuwa się nawet do zabójczej nienawiści. Kto
1086 II, 4, | odnowiony i doprowadzony do doskonałości. Taki jest
1087 II, 5, | można sprowadzić wyłącznie do istnienia w czasie. Życie,
1088 II, 5, | wyznaniu wiary: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz
1089 II, 5, | życie wieczne, zwracając się do Ojca w swej modlitwie arcykapłańskiej: „
1090 II, 5, | prawdy, która przychodzi do nas od Boga w Chrystusie,
1091 II, 5, | gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy
1092 II, 5, | celu, z jego przeznaczenia do komunii z Bogiem przez poznanie
1093 II, 5, | podobnej perspektywie miłość do życia, jaką ma każda istota
1094 II, 5, | ludzka, nie ogranicza się do zwykłego szukania przestrzeni
1095 II, 6, | daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza” (
1096 II, 6, | wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę
1097 II, 6, | jako rzeczywistości, która do niego nie należy, bo jest
1098 II, 6, | jest stanowczym wezwaniem do uszanowania zasady nienaruszalności
1099 II, 6, | które każe poczuwać się do odpowiedzialności za bliźniego
1100 II, 6, | potrzebujących i poczuwać się do odpowiedzialności za ich
1101 II, 6, | Takie pouczenie kieruje do chrześcijan Rzymu apostoł
1102 II, 6, | apostoł Paweł, nawiązując do słów Jezusa (por. Mt 19,
1103 II, 7, | jako swój żywy obraz — do udziału w Jego panowaniu
1104 II, 7, | Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i
1105 II, 7, | ścisłym sensie28; drogę do jej rozwiązania, szanującego
1106 II, 7, | ukazuje, że w odniesieniu do widzialnej natury jesteśmy
1107 II, 7, | powierzona w odniesieniu do życia prawdziwie ludzkiego.
1108 II, 7, | Jak napisałem w Liście do Rodzin, „gdy z małżeńskiej
1109 II, 7, (31) | List do Rodzin Gratissimam sane (
1110 II, 7, | urodził mu się syn, podobny do niego jako jego obraz, i
1111 II, 8, | Boże wielokrotnie wzywa do otoczenia życia opieką i
1112 II, 8, | i jednoznacznych wezwań do ochrony życia u jego początków,
1113 II, 8, | Przede wszystkim jednak do głosu dochodzi tu przeświadczenie,
1114 II, 8, | łonie matki35. ~Czyż jest to do pomyślenia, by choćby przez
1115 II, 9, | sobie głębokie zaufanie do Tego, który „leczy wszystkie (...)
1116 II, 9, | zawołać: „Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja
1117 II, 9, | 10); „Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie
1118 II, 9, | Szeolu, przywróciłeś mnie do życia spośród schodzących
1119 II, 9, | życia spośród schodzących do grobu” (Ps 30 [29], 3-4). ~
1120 II, 10, | dar Boży, powinien dążyć do zachowania życia w tej prawdzie,
1121 II, 10, | tej prawdzie, która należy do samej istoty życia. Oderwać
1122 II, 10, | dobra; dobro zaś należy do samej istoty przykazań Bożych,
1123 II, 10, | nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza” (Ez 36,
1124 II, 10, | odrzuca Prawa, ale doprowadza do jego wypełnienia: Prawo
1125 II, 10, | wszelkie istnienie na nowo do jego korzeni i do pierwotnych
1126 II, 10, | na nowo do jego korzeni i do pierwotnych perspektyw.
1127 II, 10, | jest dar z siebie z miłości do braci: „My wiemy, że przeszliśmy
1128 II, 10, | że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci” (
1129 II, 11, | Jezus zostaje przybity do krzyża i wywyższony nad
1130 II, 11, | Przed śmiercią modli się do Ojca o przebaczenie dla
1131 II, 11, | choroby i wyniesieniu go do życia samego Boga. ~Na Krzyżu
1132 II, 11, | moją uwagę i skłania mnie do głębokiej kontemplacji. „
1133 II, 11, | opisuje śmierć Jezusa, podobną do śmierci każdego innego człowieka,
1134 II, 11, | prowadzi nas w ten sposób do najgłębszych korzeni tego,
1135 II, 11, | umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J 13,
1136 II, 11, | dziękczynieniem, a zarazem skłania nas do naśladowania Jezusa i pójścia
1137 II, 11, | naszej egzystencji. ~Jesteśmy do tego zdolni, bo Ty, o Panie,
1138 III, 1, | 52. „A oto podszedł do Niego pewien człowiek i
1139 III, 1, | życiu samego Boga. Droga do tego życia prowadzi przez
1140 III, 1, | światem, otrzymał podobieństwo do króla wszechświata, jest
1141 III, 1, | osobowej i prowadzić go do szczęścia. ~Człowiek nie
1142 III, 1, | roztrwonić i jako talent do wykorzystania. Człowiek
1143 III, 2, | w specjalnym odniesieniu do Stwórcy, jedynego swego
1144 III, 2, | życia, od jego początku aż do końca. Nikt, w żadnej sytuacji,
1145 III, 2, | może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia
1146 III, 2, | zwodząc człowieka, prowadzi go do grzechu i śmierci, które
1147 III, 2, | Pośrednio jednak skłania do przyjęcia pozytywnej postawy
1148 III, 2, | szacunku dla życia, prowadząc do jego obrony i do postępowania
1149 III, 2, | prowadząc do jego obrony i do postępowania drogą miłości,
1150 III, 2, | trudności, dojrzewał stopniowo do takiej postawy, przygotowując
1151 III, 2, | miłości bliźniego jest podobne do przykazania miłości Boga; „
1152 III, 2, | wiekach zabójstwo zaliczano do grupy trzech największych
1153 III, 2, | przebaczenia i ponownie przyjęto do wspólnoty kościelnej. ~
1154 III, 2, | wierzących zmierzała zawsze do pełniejszego i głębszego
1155 III, 2, | uprawnionej obrony, kiedy prawo do ochrony własnego życia oraz
1156 III, 2, | konkretnych okolicznościach trudne do pogodzenia. Nie ulega wątpliwości,
1157 III, 2, | podstawą autentycznego prawa do obrony własnej. Nawet wymagające
1158 III, 2, | nie może wyrzec się prawa do obrony własnej tylko dlatego,
1159 III, 2, | 48), w radykalną gotowość do ofiary, której najwyższym
1160 III, 2, | szkodzenia prowadzi czasem do pozbawienia go życia. W
1161 III, 2, | wymierzając sprawcy odpowiednią do przestępstwa karę, jako
1162 III, 2, | warunek odzyskania prawa do korzystania z własnej wolności.
1163 III, 2, | stanowi bodziec i pomoc do poprawy oraz wynagrodzenia
1164 III, 2, | ocenione, i nie powinny sięgać do najwyższego wymiaru, czyli
1165 III, 2, | najwyższego wymiaru, czyli do odebrania życia przestępcy,
1166 III, 2, | środki bezkrwawe wystarczają do obrony życia ludzkiego przed
1167 III, 2, | ludzkiego przed napastnikiem i do ochrony porządku publicznego
1168 III, 2, | absolutną w odniesieniu do osoby niewinnej, i to tym
1169 III, 2, | szczególnie często powracało do tego zagadnienia, było zawsze
1170 III, 2, | jako cel, ani jako środek do dobrego celu. Jest to bowiem
1171 III, 2, | nikt nie może dać prawa do zabicia niewinnej istoty
1172 III, 2, | Żadna władza nie ma prawa do tego zmuszać ani na to przyzwalać” 52. ~
1173 III, 2, | Pod względem prawa do życia każda niewinna istota
1174 III, 3, | chodzi o podstawowe prawo do życia. Wobec tak groźnej
1175 III, 3, | zabieg”, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej
1176 III, 3, | Jest ona słaba i bezbronna do tego stopnia, że jest pozbawiona
1177 III, 3, | bezpośrednio nakłania kobietę do przerwania ciąży, ale także
1178 III, 3, | pośrednio przyczynia się do podjęcia przez nią takiej
1179 III, 3, | się psychicznie zmuszona do wyrażenia zgody na przerwanie
1180 III, 3, | lub pośrednio zmusili ją do przerwania ciąży. Odpowiedzialni
1181 III, 3, | którzy przyczynili się do rozpowszechnienia postawy
1182 III, 3, | napisałem w moim Liście do Rodzin, „stajemy tu wobec
1183 III, 3, (56) | List do Rodzin Gratissimam sane (
1184 III, 3, | interwencji zmierzających do zabicia embrionu ludzkiego.
1185 III, 3, | swego istnienia ma prawo do bezwarunkowego szacunku,
1186 III, 3, | niewinnej istoty ludzkiej do życia” 59. ~
1187 III, 3, | już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko
1188 III, 3, (60) | Jeremiasz: „Pan skierował do mnie następujące słowo: «
1189 III, 3, (60) | swej strony, zwraca się do Pana tymi słowami: „Ty byłeś
1190 III, 3, | Wiary61 — od początku aż do naszych czasów jest jasna
1191 III, 3, | akt, który zmierza wprost do zabicia jeszcze nie narodzonego
1192 III, 3, | też jest tylko środkiem do celu” 66; Jan XXIII potwierdził
1193 III, 3, (66) | Przemówienie do uczestników Unii Lekarsko-Biologicznej
1194 III, 3, (66) | 191; por. Przemówienie do uczestniczek Kongresu Katolickiej
1195 III, 3, | niebezpiecznych, zachęcając sprawcę do gorliwego poszukiwania drogi
1196 III, 3, | kolei by doprowadzić go do koniecznego nawrócenia i
1197 III, 3, (72) | Por. Przemówienie do Włoskich Prawników Katolickich (
1198 III, 3, | które chociaż zmierzają do celów z natury swojej godziwych,
1199 III, 3, | godziwych, prowadzą nieuchronnie do zabicia embrionów. Odnosi
1200 III, 3, | embrionów. Odnosi się to do eksperymentów na embrionach,
1201 III, 3, | ludzkich, które mają prawo do takiego samego szacunku
1202 III, 3, | materiału biologicznego” do wykorzystania , już to jako
1203 III, 3, | źródła organów albo tkanek do przeszczepów, służących
1204 III, 3, | ponieważ rości sobie prawo do mierzenia wartości ludzkiego
1205 III, 3, | otwierając tym samym drogę do uprawomocnienia także dzieciobójstwa
1206 III, 4, | zaczyna przeważać tendencja do uznawania życia za wartościowe
1207 III, 4, | rozwiniętych: skłania go do tego między innymi nieustanny
1208 III, 4, | w celu uzyskania organów do przeszczepów. ~W takim kontekście
1209 III, 4, | przestały być adekwatne do realnej sytuacji chorego,
1210 III, 4, | ponieważ nie są już współmierne do rezultatów, jakich można
1211 III, 4, | obiektywnie proporcjonalne do przewidywanej poprawy zdrowia.
1212 III, 4, | że wszyscy są zobowiązani do takiej „heroicznej” postawy.
1213 III, 4, | konsekwencji prowadzi to do ograniczenia świadomości
1214 III, 4, | pragnie się śmierci i nie dąży do niej, choć z uzasadnionych
1215 III, 4, (79) | Przemówienie do międzynarodowej grupy lekarzy (
1216 III, 4, (80) | Przemówienie do międzynarodowej grupy lekarzy (
1217 III, 4, (81) | PIUS XII, Przemówienie do międzynarodowej grupy lekarzy (
1218 III, 4, (81) | 553-554; PAWEŁ VI, Orędzie do telewizji francuskiej: „
1219 III, 4, (81) | 1971) 57-58; Przemówienie do International College of
1220 III, 4, | i społeczne mogą skłonić do popełnienia czynu tak radykalnie
1221 III, 4, | skłonnością każdego człowieka do zachowania życia, łagodząc
1222 III, 4, | oznacza odrzucenie miłości do samego siebie i uchylenie
1223 III, 4, | wobec różnych wspólnot, do których się należy i wobec
1224 III, 4, | współczucie” bowiem skłania do solidarności z cudzym bólem,
1225 III, 4, | solidarności z cudzym bólem, a nie do zabicia osoby, której cierpienia
1226 III, 4, | sobie, jako niesprowadzalny do samej tylko materii, buntuje
1227 III, 4, | Ta naturalna odraza do śmierci i ten zalążek nadziei
1228 III, 4, | całkowitej przynależności do Pana, która ogarnia każdą
1229 III, 4, | więc i w śmierci należymy do Pana” (Rz 14, 7-8). Umrzeć
1230 III, 4, | bardziej upodabnia się do Niego (por. Flp 3, 10; 1
1231 III, 4, | doświadczenie Apostoła, do przeżycia którego wezwany
1232 III, 5, | ludzkie życie jest tendencja do żądania ich uznania prawnego,
1233 III, 5, | dobrami i ocenić w odniesieniu do nich. Utrzymuje się także,
1234 III, 5, | oceny dóbr, z jakimi ma do czynienia: w konsekwencji,
1235 III, 5, | decyzję posuwając się nawet do dopuszczenia przerywania
1236 III, 5, | wypadkach — także prawo do przerywania ciąży i eutanazji.
1237 III, 5, | doprowadziłoby nieuchronnie do rozpowszechnienia się praktyk
1238 III, 5, | nie prowadzi ostatecznie do podważenia autorytetu wszelkich
1239 III, 5, | bardziej nie powinno ono dążyć do narzucenia jednej szczególnej
1240 III, 5, | powinien ograniczać się do utrwalania i przyswajania
1241 III, 5, | osoby roszczą sobie prawo do całkowitej autonomii moralnego
1242 III, 5, | ale by ograniczyło się do zapewnienia każdemu możliwie
1243 III, 5, | nienaruszania przestrzeni autonomii, do jakiej ma prawo każdy inny
1244 III, 5, | wiążące prowadziłyby rzekomo do autorytaryzmu i nietolerancji. ~
1245 III, 5, | dokonywanych w imię „prawdy”. Ale do czynów równie zbrodniczych
1246 III, 5, | czynów równie zbrodniczych i do radykalnego pogwałcenia
1247 III, 5, | porządkiem” i jako taka środkiem do celu, a nie celem. Charakter „
1248 III, 5, | zatem od moralności celów, do których zmierza, i środków,
1249 III, 5, | które ona wyraża i popiera: do wartości podstawowych i
1250 III, 5, | i moralnych, należących do samej istoty i natury człowieka,
1251 III, 5, | Kościół, a które należą też do dziedzictwa wielkich tradycji
1252 III, 5, | przekraczają jego kompetencje” 90, do których należy ochrona wspólnego
1253 III, 5, | podstawowych praw, które należą do natury osoby i które musi
1254 III, 5, | jest nienaruszalne prawo do życia każdej niewinnej ludzkiej
1255 III, 5, | prawa, jakim jest prawo do życia. Prawna tolerancja
1256 III, 5, (94) | 1941): AAS 33 (1941), 200. Do tego tematu Encyklika nawiązuje
1257 III, 5, | wszystkim i bezpośrednio do ludzkiego ustawodawstwa,
1258 III, 5, | prawa każdego człowieka do życia. Tak więc ustawy,
1259 III, 5, | z nienaruszalnym prawem do życia, właściwym wszystkim
1260 III, 5, | W ten sposób zmierza się do osłabienia szacunku dla
1261 III, 5, | prawnej. Nieuznanie prawa do życia, właśnie dlatego,
1262 III, 5, | właśnie dlatego, że prowadzi do zabójstwa osoby, której
1263 III, 5, | kto gotów jest nawet iść do więzienia lub zginąć od
1264 III, 5, | eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować „ani uczestniczyć
1265 III, 5, | to znaczy zmierzającego do ograniczenia liczby legalnych
1266 III, 5, | zmierzających w ten sposób do zmniejszenia jej negatywnych
1267 III, 5, | obowiązku obrony własnego prawa do odmowy uczestnictwa w działaniach
1268 III, 5, | słusznie obawiać, że gotowość do wykonywania tych działań
1269 III, 5, | zgorszenie i przyczyni się do osłabienia niezbędnego sprzeciwu
1270 III, 5, | doprowadzi niepostrzeżenie do coraz powszechniejszego
1271 III, 5, | i cel polega na dążeniu do prawdy i dobra, zostałaby
1272 III, 6, | radykalnie sprzeczny z miłością do Boga i z godnością osoby,
1273 III, 6, | koniecznym pierwszym etapem drogi do wolności: „Pierwsza wolność —
1274 III, 6, | wolności, która prowadzi nas do energicznych działań na
1275 III, 6, | każdego brata, stosownie do wymogów i wymiarów miłości,
1276 III, 6, | dążyć wytrwale i z odwagą do tego, by w naszej epoce,
1277 III, 7, | misji Pana Jezusa. Dlatego do jej nieodłącznych elementów
1278 III, 7, | nie jest dla nas powodem do wynoszenia się, ale obowiązkiem,
1279 III, 7, | odpowiedzialności osoby, do której skierowany jest nakaz
1280 III, 7, | Wszyscy razem poczuwamy się do obowiązku głoszenia Ewangelii
1281 III, 8, | się z grzechu i prowadzi do śmierci104, Ewangelia ta
1282 III, 8, | dotrzeć z Ewangelia życia do serca każdego człowieka
1283 III, 8, | człowieka i wprowadzić ją do samego wnętrza ludzkiego
1284 III, 8, | bliskiego, który wzywa nas do głębokiego zjednoczenia
1285 III, 8, | zdajemy sobie sprawę, że także do nas skierowana jest usilna
1286 III, 8, | jaką św. Paweł zwracał się do Tymoteusza: „głoś naukę,
1287 III, 8, | które upodobniłyby nas do tego świata (por. Rz 12,
1288 III, 9, | 83. Jesteśmy posłani do świata jako „lud dla życia”
1289 III, 9, | przyjmuje je jako wezwanie do wolności i odpowiedzialności.
1290 III, 9, | przyjmuje jako wezwanie do poszukiwania sensu i właśnie
1291 III, 9, | osoby dostrzec zaproszenie do spotkania, do dialogu, do
1292 III, 9, | zaproszenie do spotkania, do dialogu, do solidarności. ~
1293 III, 9, | do spotkania, do dialogu, do solidarności. ~Czas już,
1294 III, 9, | powołania każdego człowieka do uczestnictwa w Chrystusie
1295 III, 9, | Chrystusie w życiu łaski i do wiecznego istnienia w komunii
1296 III, 9, | otrzymuje życie, stosownie do swojej miary, każda istota,
1297 III, 9, | swojej przeobfitej miłości do człowieka, przemienia nas
1298 III, 9, | przemienia nas i przywołuje do siebie. Nie tylko: obiecuje
1299 III, 9, | doprowadzić nas z duszą i ciałem do życia doskonałego, do nieśmiertelności.
1300 III, 9, | ciałem do życia doskonałego, do nieśmiertelności. Nie dość
1301 III, 9, | proponuję, nawiązując także do sugestii Kardynałów zgromadzonych
1302 III, 9, | wyrażało się przez miłość do innych i dar z samego siebie.
1303 III, 10, | ogrzejcie się i najedzcie do syta!» — a nie dacie im
1304 III, 10, | Dlatego musimy uznać, że także do nas odnosi się wezwanie
1305 III, 10, | dotrzeć jeszcze głębiej, do samych korzeni życia i miłości.~
1306 III, 10, | Właśnie taka głęboka miłość do każdego człowieka dała początek
1307 III, 10, | zachęci wszystkich i każdego do wzięcia na własne barki
1308 III, 10, | nieustannej troski o powołania do służby, zwłaszcza wśród
1309 III, 10, | także skorzystać z prawa do sprzeciwu sumienia wobec
1310 III, 10, | 90. Szczególną rolę mają do odegrania osoby zaangażowane
1311 III, 10, | współistnienia, przyczyniają się do budowania społeczeństwa
1312 III, 10, | sprawy publiczne. Powołani do służby człowiekowi i dobru
1313 III, 10, | prawo niewinnego człowieka do życia jest niesprawiedliwa
1314 III, 10, | stanowczo ponawiam swój apel do wszystkich polityków, aby
1315 III, 10, | konkretne możliwości, prowadzą do przywrócenia właściwego
1316 III, 10, | nie mogą też uciekać się do metod sprzecznych z godnością
1317 III, 10, | niewinnej istoty ludzkiej do życia. Jest zatem moralnie
1318 III, 10, | zachęca lub wręcz zmusza do stosowania antykoncepcji
1319 III, 10, | sterylizacji i aborcji. ~Do rozwiązania kwestii demograficznej
1320 III, 10, | przede wszystkim zmierzać do stworzenia warunków ekonomicznych,
1321 III, 10, | linią ekumenizmu działania, do którego zachęcił nas z naciskiem
1322 III, 11, | swoich członków, od narodzin do śmierci. Jest prawdziwym „
1323 III, 11, | domowy rodzina jest powołana do głoszenia, wysławiania i
1324 III, 11, (120) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników VII Sympozjum
1325 III, 11, (120) | narodzin i śmierci: wyzwanie do ewangelizacji” (17 października
1326 III, 11, | wszystkim, co jest im potrzebne do życia i pełnego rozwoju.
1327 III, 11, | nie naruszały one prawa do życia od poczęcia do naturalnej
1328 III, 11, | prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, ale
1329 III, 11, | zdolne pobudzić każdą rodzinę do odkrycia i przeżywania z
1330 III, 12, | to znaczy zdolną pobudzić do poważnej i śmiałej konfrontacji
1331 III, 12, | Ewangelia bowiem zmierza do „przemienienia od wewnątrz
1332 III, 12, | Kościoła, ulegają tendencji do odrywania wiary chrześcijańskiej
1333 III, 12, | dotyczących życia, co prowadzi do subiektywizmu moralnego
1334 III, 12, | subiektywizmu moralnego i do pewnych niedopuszczalnych
1335 III, 12, | jednego z nich prowadzi do naruszenia także drugiego.
1336 III, 12, | nierozerwalnie: powołanie do miłości. Ta miłość, pojmowana
1337 III, 12, | dla życia, wychowuje go do prawidłowych relacji międzyosobowych. ~
1338 III, 12, | znaczenie w doprowadzeniu osoby do złożenia daru z siebie w
1339 III, 12, | autentycznego wychowania do płciowości i miłości, formacji
1340 III, 12, | zawierającej wychowanie do czystości jako cnoty, która
1341 III, 12, | osobowej dojrzałości i uzdalnia do poszanowania „oblubieńczego”
1342 III, 12, | ciała. ~Dzieło wychowania do życia obejmuje formację
1343 III, 12, | obejmuje formację małżonków do odpowiedzialnego rodzicielstwa.
1344 III, 12, | zobowiązuje ich w każdym przypadku do panowania nad skłonnościami
1345 III, 12, | instynktu i namiętnościami oraz do szanowania praw biologicznych
1346 III, 12, | odpowiedzialnemu rodzicielstwu, do stosowania naturalnych metod
1347 III, 12, | się tym samym o wychowanie do wartości, które stanowią
1348 III, 12, | przeżywane z Chrystusem, należy do samej istoty Odkupienia” 129.
1349 III, 12, | kultury życia: wszyscy mają do odegrania ważną rolę. Obok
1350 III, 12, | zależy, czy młodzi, wychowani do prawdziwej wolności, będą
1351 III, 12, | Szczególne zadanie mają do spełnienia intelektualiści
1352 III, 12, | intelektualiści katoliccy, powołani do aktywnej obecności w środowiskach
1353 III, 12, (131) | Por. JAN PAWEŁ II, List do Rodzin Gratissimam sane (
1354 III, 12, | wobec życia lub skłaniać do odrzucenia go. Przestrzegając
1355 III, 12, | sprzyjającej życiu, kobiety mają do odegrania rolę wyjątkową,
1356 III, 12, | Watykańskiego II i ja zwracam się do kobiet z naglącym wezwaniem: „
1357 III, 12, | kolei takie odniesienie do człowieka — nie tylko do
1358 III, 12, | do człowieka — nie tylko do własnego dziecka, ale do
1359 III, 12, | do własnego dziecka, ale do człowieka w ogóle — które
1360 III, 12, (133) | Orędzia Soboru do ludzkości (8 grudnia 1965):
1361 III, 12, (133) | ludzkości (8 grudnia 1965): Do kobiet. ~
1362 III, 12, | obronie prawa wszystkich do życia. Poprzez wasze oddanie
1363 III, 12, | wszystkich to, co powiedziałem do rodzin spełniających swoje
1364 III, 12, | zanoszą żarliwe błaganie do Boga, Stwórcy i Miłośnika
1365 III, 12, (135) | Por. JAN PAWEŁ II, List do Rodzin Gratissimam sane (
1366 III, 13, | światło i moc z wiary, należy do każdego ludzkiego sumienia,
1367 III, 13, | ludzkiego sumienia, które dąży do prawdy i któremu nie są
1368 III, 13, | wątpienia odnosi się ona do wszystkich. ~Dlatego działanie,
1369 III, 13, | bezwarunkowe poszanowanie prawa do życia każdej niewinnej osoby —
1370 III, 13, | niewinnej osoby — od poczęcia do naturalnej śmierci — jest
1371 III, 13, | po prostu przyczyniać się do budowy państwa o ludzkim
1372 III, 13, | życia znaczy przyczyniać się do odnowy społeczeństwa przez
1373 III, 13, | uznaje i nie chroni prawa do życia, na którym się opierają
1374 III, 13, (136) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników sympozjum naukowego
1375 III, 13, (136) | naukowego na temat „Prawo do życia a Europa” (18 grudnia
1376 Zak, 0, | wszystkich, którzy odradzają się do życia, tak jak Kościół,
1377 Zak, 1, | światu, odradzając ludzi do życia Bożego. Nie może jednak
1378 Zak, 1, | najwyższą godność powołaniu do macierzyństwa, wpisanemu
1379 Zak, 1, | Zbawiciela Symeon kieruje do Maryi, stanowią zwięzłą
1380 Zak, 1, | którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn
1381 Zak, 2, | z Józefem i Dziecięciem do Egiptu (por. Mt 2, 13-15). ~
1382 Zak, 3, | Podążając z ufnością do „nowego nieba i nowej ziemi” (
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1383 Bless | miłując mógł dotrzeć także do pełowiek — poznając Go i
1384 Bless | miłując — mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie (por.
1385 Wprow, 0, | prowadziła go stopniowo do spotkania z prawdą i do
1386 Wprow, 0, | do spotkania z prawdą i do zmierzenia się z nią. Proces
1387 Wprow, 0, | podejmuje ludzkość, aby dotrzeć do prawdy2, z drugiej zaś zobowiązuje
1388 Wprow, 0, (1) | jej umiłowanie i dążność do takiego zrozumienia, które
1389 Wprow, 0, | którymi człowiek może zmierzać do lepszego poznania prawdy,
1390 Wprow, 0, | ludzkiego jest skłonność do zastanawiania się nad przyczyną
1391 Wprow, 0, | skarb kultury, która dąży do wyrażenia się w sposób dojrzały
1392 Wprow, 0, | innymi istotami podobnymi do siebie, z którymi łączy
1393 Wprow, 0, | którą będzie potem zmierzał do odkrycia coraz to nowych
1394 Wprow, 0, | stopniowo stałby się niezdolny do życia naprawdę osobowego. ~
1395 Wprow, 0, | naprawdę osobowego. ~Zdolność do abstrakcyjnej refleksji
1396 Wprow, 0, | rezultaty, które doprowadziły do zbudowania prawdziwych systemów
1397 Wprow, 0, | takich przypadkach dochodzi do głon — «pycha filozoficzna»,
1398 Wprow, 0, | rozumnego podmiotu, zdolnego do poznania Boga, prawdy i
1399 Wprow, 0, | dziedzictwo ludzkości. Mamy tu do czynienia jak gdyby z filozofią
1400 Wprow, 0, | wysoko ceni to dążenie rozumu do osiągnięcia celów, które
1401 Wprow, 0, | filozofii drogę wiodącą do poznania podstawowych prawd
1402 Wprow, 0, | znają. ~Nawiązując zatem do podobnych przedsięwzięć
1403 Wprow, 0, | aktywności rozumu. Skłania mnie do tego przeświadczenie, że
1404 Wprow, 0, | powołaniem człowieka jest dążenie do prawdy, która przekracza
1405 Wprow, 0, | samego. Bez odniesienia do niej każdy zdany jest na
1406 Wprow, 0, | wyrażać jak najlepiej dążenie do prawdy rozum chyli się ku
1407 Wprow, 0, | coraz bardziej niezdolny do skierowania uwagi ku wyższej
1408 Wprow, 0, | wykorzystywać zdolność człowieka do poznania prawdy, woli podkreślać
1409 Wprow, 0, | sposób cały ~Doprowadziło to do powstania różnych form agnostycyzmu
1410 Wprow, 0, | ostatnich czasach doszły też do głosu różne doktryny próbujące
1411 Wprow, 0, | wszystko zostaje sprowadzone do rangi opinii. Mamy tu do
1412 Wprow, 0, | do rangi opinii. Mamy tu do czynienia jakby z ruchem
1413 Wprow, 0, | zbliżającą ją coraz bardziej do ludzkiej egzystencji i do
1414 Wprow, 0, | do ludzkiej egzystencji i do form, w których się ona
1415 Wprow, 0, | ogólnego braku zaufania do wielkich zdolności poznawczych
1416 Wprow, 0, | postanowiłem zwrócić się do Was, Czcigodni Współbracia
1417 Wprow, 0, | 2 Kor 4, 2), jak również do teologów i filozofów, na
1418 Wprow, 0, | aspektów prawdy, a także do ludzi poszukujących, i podzielić
1419 Wprow, 0, | refleksjami na temat dążenia do prawdziwej mądrości, aby
1420 Wprow, 0, | kto żywi w sercu miłość do niej, mógł wejść na właściwą
1421 Wprow, 0, | duchową radość. ~Skłania mnie do tego przede wszystkim świadomość,
1422 Wprow, 0, | szczególny motyw skłania mnie do przedstawienia tych refleksji.
1423 Wprow, 0, | jej fundamencie w relacji do wiary. Nie sposób bowiem
1424 Wprow, 0, | wszystkim młode pokolenia, do których należy i od których
1425 Wprow, 0, | doraźną i przemijającą wynoszą do rangi wartości, budząc fałszywe
1426 Wprow, 0, | winna nieustannie wzywać do szukania prawdy, musi stanowczo
1427 Wprow, 0, | musi stanowczo powrócić do swego pierwotnego powołania.
1428 I, 1, | Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają
1429 I, 1, | inicjatywą, aby dotrzeć do ludzkości i zbawić ją. Bóg
1430 I, 1, | naprzód w odwiecznym dążeniu do zrozumienia wiary przez
1431 I, 1, | zdolny jest dotrzeć nawet do samego Stwórcy, istnieje
1432 I, 1, | przedmiotem, bo oprócz prawdy, do której może dojść rozum
1433 I, 1, | przedłożone nam są również do wierzenia tajemnice zakryte
1434 I, 1, | łaski, rzeczywiście należy do innego porządku niż poznanie
1435 I, 1, | swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół (
1436 I, 1, | zwraca się do ludzi jak do przyjaciół (por. Wj 33,
1437 I, 1, | 3, 38), aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć
1438 I, 1, | wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej. Ten plan objawienia
1439 I, 1, | w tych czasach przemówił do nas przez Syna (por. Hbr
1440 I, 1, | Słowo Wcielone, człowiek do ludzi posłany, głosi słowa
1441 I, 1, | które Ojciec powierzył Mu do wykonania (por. J 5, 36;
1442 I, 1, | objawienie doprowadził do końca i do doskonałoś,» 10. ~
1443 I, 1, | objawienie doprowadził do końca i do doskonałoś,» 10. ~Historia
1444 I, 1, | biegiem wieków dąży stale do pełni prawdy Bożej, aż wypełnią
1445 I, 1, | ludzkości. On przemawia do nas przez to, co jest nam
1446 I, 1, | mają w Chrystusie dostęp do Ojca; Chrystus bowiem przez
1447 I, 2, | Tylko wiara pozwala wniknąć do wnętrza tajemnicy i pomaga
1448 I, 2, | bowiem wolność dochodzi do pewności prawdy i postanawia
1449 I, 2, | pomocą rozumowi, dążącemu do zrozumienia tajemnicy, przychodzą
1450 I, 2, | tajemnicy własnymi środkami, do których słusznie jest przywiązany,
1451 I, 2, | Zostajemy tu niejako odesłani do sakramentalnego horyzontu
1452 I, 2, | Objawienia, a w szczególny sposób do znaku eucharystycznego,
1453 I, 2, | to znaczy powołanie do udziału w tajemnicy trynitarnego
1454 I, 2, | poznanie odsyła nieustannie do tajemnicy Boga, której umysł
1455 I, 2, | umysłów w dziejach ludzkości, do którego słusznie odwołuje
1456 I, 2, | wolności, zobowiązuje tę istotę do otwarcia się na transcendencję.
1457 I, 2, | przez Boga szansą powrotu do pełni pierwotnego zamysłu
1458 I, 2, | tylko podąża drogą prawdy. Do jego sytuacji można trafnie
1459 I, 2, | powiedzieć: Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam,
1460 I, 2, | bezinteresowny dar, pobudza do myślenia i domaga się, by
1461 II, 1, | starożytnego Wschodu wracają do życia na tych stronicach,
1462 II, 1, | nowożytnej, dążącej zdecydowanie do podziału wiedzy na dyscypliny.
1463 II, 1, | to świat biblijny wniósł do wielkiego skarbca teorii
1464 II, 1, | uniknąć przeszkód i dotrzeć do celu, jeśli szczerym sercem
1465 II, 1, | 17. Nie ma więc powodu do jakiejkolwiek rywalizacji
1466 II, 1, | godność. Jeszcze jeden kamyk do tej mozaiki dodaje Psalmista,
1467 II, 1, | niż piasku; gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z
1468 II, 1, | Bożemu mógł badać głębiny, do których bezskutecznie próbował
1469 II, 1, | Gdy wreszcie posuwa się do stwierdzenia, że «Boga nie
1470 II, 1, | i jak daleko mu jeszcze do pełnej prawdy o rzeczach,
1471 II, 1, | jednym słowem jest zdolny do myślenia filozoficznego
1472 II, 1, | tezę filozofii greckiej, do której zdaje się nawiązywać
1473 II, 1, | poznawanie przyrody można dotrzeć do Stwó (7, «Bo z wielkości
1474 II, 1, | ludzkiemu rozumowi, można dojść do poznania Stwórcy. Jeżeli
1475 II, 1, | z jego własnymi zasadami do przedmiotu poznania i wpisać
1476 II, 1, | przy pomocy rozumu dociera do prawdy, ponieważ oświecony
1477 II, 2, | wierzący nie poddaje się. Siłę do dalszego dążenia ku prawdzie
1478 II, 2, | pierwszym rozdziale Listu do Rzymian św. Paweł pomaga
1479 II, 2, | stworzonej może doprowadzić do poznania Boga. Poprzez stworzenia
1480 II, 2, | zmysłowe może też dotrzeć do przyczyny, z której bierze
1481 II, 2, | zmysłowego i docierania do najgłębszego źródła wszystkiego:
1482 II, 2, | najgłębszego źródła wszystkiego: do Stwórcy. W następstwie nieposłuszeństwa,
1483 II, 2, | absolutną autonomię w stosunku do Tego, który go stworzył,
1484 II, 2, | zdolność sięgania rozumem do Boga Stwórcy. ~Księga Rodzaju
1485 II, 2, | przeszkodą na jego drodze do pełnej prawdy. Ludzka zdolność
1486 II, 2, | rozumowanie wypaczone i wiodące do fałszu (por. Rz 1, 21-22).
1487 II, 2, | Stosunek chrześcijanina do filozofii wymaga zatem wnikliwego
1488 II, 2, | krąg schematów myślowych, do których przywykliśmy, a
1489 II, 2, | początku Pierwszego Listu do Koryntian. Ukrzyżowanie
1490 II, 2, | sprowadzenia zbawczego planu Ojca do kategorii czysto ludzkiej
1491 II, 2, | samego siebie w dążeniu do prawdy, natomiast z pomocą
1492 II, 2, | obszar, na którym może dojść do ich spotkania. ~
1493 III, 1, | misyjnych Paweł przybył do Aten. Miasto filozofów było
1494 III, 1, | znaleźć wspólną podstawę do nawiązania rozmowy i rozpocząć
1495 III, 1, | Apostoł ukazuje tutaj prawdę, do której Kościół przywiązywał
1496 III, 1, | Piątku, kiedy zachęcając do modlitwy za niewierzących,
1497 III, 1, | stanowi zdolność rozumu do tego, by wzniósł się ponad
1498 III, 1, | niepokoju, który skłania go do nieustannych poszukiwań.
1499 III, 1, | rezultaty, przyczyniając się do autentycznego postępu całej
1500 III, 1, | poszukiwanie prawdy odnoszącej się do dobra, które należy spełnić.
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851 |