1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851
(...) Laborem exercens
Rozdzial, Numer
2001 V, | Krl 12, 12 n.; 22, 5 n), do muzyka (por. Rdz 4, 21),
2002 V, | muzyka (por. Rdz 4, 21), do pasterza (por. Rdz 4, 2;
2003 V, | 1; 7 Sm 16, 11; passim), do rybaka (por. Ez 47, 10).
2004 V, | Bożym stale odwołuje się do pracy ludzkiej: do pracy
2005 V, | odwołuje się do pracy ludzkiej: do pracy pasterza (por. np.
2006 V, | chleb jedli” — tak pisze do Tesaloniczan (2 Tes 3, 12).
2007 V, | Są ważnym dopowiedzeniem do tej wielkiej, chociaż dyskretnej
2008 V, (16) | uznaje prawo misjonarzy do utrzymania: 1 Kor 9, 6-14;
2009 V, | dostarczać niejako materii do udoskonalenia człowieka,
2010 V, | pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś
2011 V, | Chrystusa, Jego posłuszeństwo aż do śmierci, które Apostoł przeciwstawia
2012 V, | poprzez śmierć krzyżową wraca do swoich uczniów z mocą Ducha
2013 V, | człowiekowi, który jest wezwany do naśladowania Chrystusa,
2014 V, | Łk 9, 23) działalności, do której został powołany. ~
2015 V, | ramiona tym którzy dążą do pokoju i sprawiedliwości”;
2016 V, | jakim stosunku pozostaje ono do Chrystusowego Zmartwychwstania,
2017 V, | ten może przyczynić się do lepszego urządzenia społeczności
2018 V, | wzroście Królestwa Bożego, do którego wszyscy jesteśmy
2019 V, | dokument, który przygotowałem do publikacji na 15 maja br.,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
2020 I, 1 | wszechświata i historii. Do Niego zwraca się moja myśl
2021 I, 1 | ogromnie się już przybliżył do roku dwutysięcznego. Trudno
2022 I, 1 | Jubileuszu. Zbliżamy się do daty, która przyjmując wszelkie
2023 I, 1 | sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a
2024 I, 1 | ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,
2025 I, 2 | 2. Do tego więc Chrystusa-Odkupiciela
2026 I, 2 | Paweł VI stanowią etap, do którego bezpośrednio pragnę
2027 I, 2 | Kościołowi. Mówił wszakże do Apostołów w przeddzień swojej
2028 I, 2 | Pocieszyciel nie przyjdzie do nas, a gdy odejdę, poślę
2029 I, 2 | a gdy odejdę, poślę Go do was” (J 16, 7). „Gdy jednak
2030 I, 2 | Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie
2031 I, 3 | szczęśliwie doprowadzony do końca i wytrwale realizowany
2032 I, 3 | od słów Ecclesiam suam, do której niech mi będzie wolno
2033 I, 3 | swej strony przyczynia się do ugruntowania i pogłębienia
2034 I, 4 | W nawiązaniu do pierwszej encykliki Pawła
2035 I, 4 | Gdy dzisiaj nawiązuję do tej programowej Encykliki
2036 I, 4 | się w nim także dążność do przezwyciężenia tzw. tryumfalizmu,
2037 I, 4 | był krytyczny w stosunku do wszystkiego, co stanowi
2038 I, 4 | rozeznania”, bardziej uzdolnionym do tego, aby z odwiecznego
2039 I, 4 | zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,
2040 I, 5 | definitywnie określił, powołując do życia Synod Biskupów. Działalność
2041 I, 6 | Droga do zjednoczenia chrześcijan ~
2042 I, 6 | moralności, że prowadzi do swoistego indyferentyzmu. ~
2043 I, 6 | mierze należy odnieść to samo do działalności mającej na
2044 I, 6 | tak nieraz zbyt skłonnych do powątpiewania w prawdy objawione
2045 II, 1 | tysiąclecia, przybliżył nas do Tego, o którym Pismo Święte
2046 II, 1 | wyznanie św. Piotra: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz
2047 II, 1 | siebie — stale musimy dążyć do Tego, który jest Głową (
2048 II, 1 | 22; 4, 25; Kol 1, 18), do Tego, „przez którego wszystko
2049 II, 1 | zmartwychwstaniem i życiem” (J 11, 25); do Tego, którego widząc, widzimy
2050 II, 1 | także i Ojca (por. J 14, 9), do Tego, którego odejście przez
2051 II, 1 | ażeby Pocieszyciel przyszedł do nas i stale przychodził:
2052 II, 1 | życie przemawia równocześnie do tylu ludzi, którzy nie potrafią
2053 II, 1 | Boga żywego”, przemawia do ludzi równocześnie jako
2054 II, 1 | świętości” (por. Litania do Najświętszego Serca Pana
2055 II, 2 | por. Rz 5, 12 nn.). Czyż do nas, ludzi XX wieku nie
2056 II, 2 | współczesnego” stale docierał do tego najważniejszego w widzialnym
2057 II, 2 | wyniesiona również w nas do wysokiej godności. Albowiem
2058 II, 2 | jednym z nas, we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu” 8.
2059 II, 3 | n.; Ef 1, 8) i wezwanych do Łaski, wezwanych do Miłości.
2060 II, 3 | wezwanych do Łaski, wezwanych do Miłości. Krzyż na Kalwarii,
2061 II, 3 | Nim na nowo przybliża się do ludzkości, do każdego człowieka,
2062 II, 3 | przybliża się do ludzkości, do każdego człowieka, obdarzając
2063 II, 3 | 24), wierny swej miłości do człowieka i do świata, wyrażonej
2064 II, 3 | swej miłości do człowieka i do świata, wyrażonej w dniu
2065 II, 3 | 19), którzy są wezwani do chwały (Rz 8, 18). To objawienie
2066 II, 4 | który chce zrozumieć siebie do końca — nie wedle jakichś
2067 II, 4 | śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa. Musi niejako
2068 II, 4 | prowadzącej przez krzyż i śmierć do zmartwychwstania. ~Jest
2069 II, 5 | szukaniu poprzez dążenie do Boga — pełnego wymiaru człowieczeństwa,
2070 II, 5 | Odniósł się z szacunkiem do wyznawców Islamu, których
2071 II, 5 | wiara chętnie nawiązuje do Abrahama12. ~Poprzez otwarcie,
2072 II, 5 | ludzkości Bóg, najbardziej się do niej przybliżył — i równocześnie
2073 II, 5 | gruntownej pracy zmierzającej do wzajemnego poznania i usunięcia
2074 II, 5 | jaką Sam Bóg skierował do człowieka. W tej Misji musimy
2075 II, 5(12) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich,
2076 II, 6 | tej jedności zbliżamy się do całego wspaniałego dziedzictwa
2077 II, 6 | Zbliżamy się; równocześnie do wszystkich kultur, światopoglądów,
2078 II, 6 | kultur, światopoglądów, do wszystkich ludzi dobrej
2079 II, 6 | przywiązuje wielką wagę do tego wszystkiego, co Sobór
2080 II, 6(13) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich,
2081 II, 6 | przez sposób odnoszenia się do niej. Ten sposób dzisiaj
2082 II, 6 | wymaganie rzetelnego stosunku do prawdy jako warunek prawdziwej
2083 III, 1 | On sam jest naszą drogą „do domu Ojca” (por. J 14, 1
2084 III, 1 | 1 nn.). Jest też drogą do każdego człowieka. Na tej
2085 III, 1 | która prowadzi od Chrystusa do człowieka, na tej drodze,
2086 III, 1 | powołany, przeznaczony do łaski i do chwały — to jest
2087 III, 1 | przeznaczony do łaski i do chwały — to jest właśnie
2088 III, 2 | drogi Kościoła prowadzą do człowieka ~
2089 III, 2 | się ujawniającej dążności do prawdy, dobra, piękna, do
2090 III, 2 | do prawdy, dobra, piękna, do sprawiedliwości i miłości,
2091 III, 2 | pragnieniach i powołany do wyższego życia. Przyciągany
2092 III, 3 | ten raz jeszcze dostosować do „znaków czasu”, a także
2093 III, 3 | znaków czasu”, a także do wymogów sytuacji, która
2094 III, 3 | alienuje go w stosunku do przyrody, odrywa od niej.
2095 III, 3 | ojczyzny, a wreszcie dążenie do panowania nad drugimi wbrew
2096 III, 3 | zasługom, dążenie zwłaszcza do tego, aby cały rozwój materialny,
2097 III, 4 | czas, czas zbliżającego się do końca drugiego tysiąclecia
2098 III, 4 | którym Kościół musi mówić do wszystkich ludzi dobrej
2099 III, 4 | orędziu Stwórcy skierowanym do człowieka, gdy oddawał mu
2100 III, 4 | to znaczy jego powołaniu do uczestniczenia w królewskiej
2101 III, 4 | prymacie osoby w stosunku do rzeczy, leży w pierwszeństwie
2102 III, 4(28) | 1967) 264; Przemówienie do Korpusu Dypl., 7 stycznia
2103 III, 4 | porównanie i przeciwstawienie, do którego odwoływali się w
2104 III, 4(29) | 1948) 8-16; Przemówienie do Kardynałów, 24 grudnia 1945:
2105 III, 4(29) | 1964) 609-659; Przemówienie do zgromadzenia Ogólnego Narodów
2106 III, 4(29) | 1967) 257-299; Przemówienie do „Campesinos” kolumbijskich,
2107 III, 4(29) | 1968) 619-623; Przemówienie do Konf. Gen. Episk. Ameryki
2108 III, 4(29) | 1971) 401-441; Przemówienie do Kardynałów, 23 czerwca 1972:
2109 III, 4(29) | 1979) 187 nn.; Przemówienie do Indian i do „Campesinos”
2110 III, 4(29) | Przemówienie do Indian i do „Campesinos” w Oaxaca 29
2111 III, 4(29) | 1979) 207 nn.; Przemówienie do robotników w Guadalajara,
2112 III, 4(29) | 1979) 221 nn.; Przemówienie do robotników w Monterrey,
2113 III, 4 | okazują się jakby niezdolne do usunięcia niesprawiedliwych
2114 III, 4 | odziedziczonych po przeszłości i do stawienia czoła naglącym
2115 III, 4(31) | 1979) 157 nn.; Przemówienie do Indian i do „Campesinos”
2116 III, 4(31) | Przemówienie do Indian i do „Campesinos” w Oaxaca (29
2117 III, 4 | Zadanie to nie jest niemożliwe do realizacji. Szeroko rozumiana
2118 III, 4 | tym wszystkim, co należy do jego tylko własnej prawidłowości,
2119 III, 4 | stale trzeba „przykładać” do dziejów człowieka, stale
2120 III, 4 | kulturalnej — nowym, budzącym się do samodzielnego życia narodom
2121 III, 4 | abstrakcyjne”. Może da okazję do oskarżania o winę jednej „
2122 III, 5 | podjęto wraz z powołaniem do życia Organizacji Narodów
2123 III, 5 | o wysiłku zmierzającym do tego, aby określić i ustalić
2124 III, 5 | zobowiązując się wzajemnie do ich przestrzegania. Zobowiązanie
2125 III, 5 | sprowadza się w ostateczności do poszanowania nienaruszalnych
2126 III, 5 | to, aby stworzyć podstawę do stałej rewizji programów,
2127 III, 5 | doprowadziły, jak wiadomo, do straszliwej katastrofy wojennej,
2128 III, 5 | dziejów człowieka tych, którzy do niego się przyczyniają. ~
2129 III, 5 | Bez tego musi dochodzić do rozbicia społeczeństwa,
2130 III, 5 | rozbicia społeczeństwa, do przeciwstawiania się obywateli
2131 III, 5 | obywateli władzy albo też do sytuacji ucisku, zastraszenia,
2132 III, 5 | Z pewnością mamy tutaj do czynienia z radykalną niesprawiedliwością
2133 III, 5 | rozumie się tylko w relacji do zjawiska religii i wiary.
2134 III, 5 | ten temat, bo i on wchodzi do całokształtu sytuacji człowieka
2135 III, 5 | dziedziny, w której mielibyśmy do tego szczególne prawo i
2136 III, 5 | wierzących na świecie zwrócić się do tych, od których w jakikolwiek
2137 IV, 1 | nowy człowiek” powołany do uczestnictwa w Bożym Życiu (
2138 IV, 1 | nieuchronną koniecznością do granicy śmierci i progu
2139 IV, 1 | Chrystusie ukrzyżowanym, złożonym do grobu, a z kolei zmartwychwstałym,
2140 IV, 1 | poprzez którego mówimy do Boga „Abba, Ojcze” (Ga 4,
2141 IV, 1 | Ducha Świętego). ~To wołanie do Ducha — i o Ducha — jest
2142 IV, 1 | ludzkiego? 39 To wołanie do Ducha — i o Ducha — nie
2143 IV, 1 | tamże), i tego przeznaczenia do łaski i chwały (por. Rz
2144 IV, 1 | Kościół uzdalnia się zarazem do tej służby człowiekowi,
2145 IV, 1 | tej służby człowiekowi, do jakiej wzywa go sam Chrystus
2146 IV, 2 | naszego Mistrza nie dochodzi do głosu ta właśnie odpowiedzialność
2147 IV, 2 | jej umiłowanie i dążność do takiego zrozumienia, które
2148 IV, 2 | Umiłowanie to i dążność do zrozumienia muszą iść z
2149 IV, 2 | mieli zawsze ci, którzy do tej prawdy przybliżali się
2150 IV, 2 | to nade wszystko miłość do Chrystusa, żywego Słowa
2151 IV, 2 | była to z kolei miłość do jej ludzkiego wyrazu w Ewangelii,
2152 IV, 2 | mądrością, aby przyczyniali się do ich wzajemnego przenikania,
2153 IV, 2 | zwyczajnej, przyczynia się do gromadzenia Ludu Bożego
2154 IV, 2 | Chrystusa, przygotowuje do uczestniczenia w Eucharystii,
2155 IV, 2 | trzeba coraz bardziej dążyć do tego, aby różne formy katechezy
2156 IV, 2 | katecheza rodziców w stosunku do swych własnych dzieci —
2157 IV, 2 | się rzetelnym odniesieniem do prawdy w każdej dziedzinie,
2158 IV, 2 | prawdzie i uczą ich dojrzewać do miłości i sprawiedliwości.
2159 IV, 3 | Ten stał się posłuszny aż do śmierci (por. Flp 2, 8),
2160 IV, 3 | Tajemnicy Odkupienia ma dostęp do owoców tego synowskiego „
2161 IV, 3 | Eucharystii przez powołanych do tego w Kościele szafarzy. ~
2162 IV, 3 | najdawniejszych czasów aż do naszych dni52. Śmiało jednak
2163 IV, 3 | jej tylko jako „okazji” do manifestowania tego braterstwa.
2164 IV, 3 | Chrystus, który zaprasza do uczty eucharystycznej, to
2165 IV, 3 | ten Chrystus, który wzywa do pokuty, który powtarza: „
2166 IV, 3 | coraz dojrzalszego zwrotu do Boga, stałego i coraz pełniejszego
2167 IV, 3 | ludzkiej duszy. Jest to prawo do najbardziej osobistego spotkania
2168 IV, 3 | równocześnie prawo samego Chrystusa do każdego z tych, których
2169 IV, 3 | których odkupił, prawo do spotkania się z każdym z
2170 IV, 3(54) | PAWEŁ VI, Przemówienie do Biskupów Stanów Zjednoczonych
2171 IV, 3(54) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do Biskupów Kanady z okazji
2172 IV, 4 | tym miejscu odwołać się do wielu rozdziałów i paragrafów
2173 IV, 4 | Kościoła, o tyle przyczynia się do tego, że niesie on autentyczne
2174 IV, 4 | życia społecznego — odnieść do wszystkich i do każdego
2175 IV, 4 | odnieść do wszystkich i do każdego wedle stosownej
2176 IV, 4 | Papież musi ją stosować do siebie, i każdy biskup.
2177 IV, 4 | społecznie postawionych do tych, którzy spełniają najprostsze
2178 IV, 4 | siebie; wymagać właśnie tego, do czego jesteśmy powołani,
2179 IV, 4 | czego jesteśmy powołani, i do czego, przyjmując powołanie,
2180 IV, 4 | odpowiedzialność za Kościół, do której Sobór Watykański
2181 IV, 4 | świadomie i dobrowolnie do życia w dozgonnej bezżenności,
2182 IV, 4 | pokolenia ludzi zdolnych do tego, aby całe swoje życie
2183 IV, 4 | od Stwórcy, kiedy powołał do istnienia człowieka „na
2184 IV, 4 | Chrystusem dla wszystkich, do których On skierowuje ludzi —
2185 IV, 4 | w jakikolwiek sposób, że do tego należy dążyć w życiu
2186 IV, 4 | się w oddaniu i służbie. Do takiej to właśnie „wolności
2187 IV, 5 | wolno będzie odwołać się do tej Matki przy końcu niniejszych
2188 IV, 5 | wspólnie z Apostołami aż do dnia Pięćdziesiątnicy, w
2189 IV, 5 | Jan — niejako zabierały do siebie (por. J 19, 27) tę
2190 IV, 5 | to z całym przywiązaniem do starej tradycji, a równocześnie
2191 IV, 5 | szczególną potrzebę zwrócenia się do Chrystusa, który jest Panem
2192 IV, 5 | godnością, ale także jedynym co do swej głębi i co do swego
2193 IV, 5 | jedynym co do swej głębi i co do swego zasięgu uczestnictwem
2194 IV, 5 | J 3, 16), przybliża się do każdego z nas poprzez tę
2195 IV, 5 | dziejów, gdy zbliżamy się do kresu drugiego tysiąclecia.
2196 IV, 5 | gorącym i pokornym wezwaniem do modlitwy pragnę, abyśmy
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
2197 Wprow, 0, | jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna
2198 Wprow, 0, (2) | tou cronou) jest paralelne do wyrażeń pokrewnych z judaizmu
2199 Wprow, 0, | 20) pielgrzymuje w czasie do końca wieków, idąc na spotkanie
2200 Wprow, 0, | zjednoczenie z Synem aż do Krzyża” 4. ~Podejmuję te
2201 Wprow, 0, | tym razem przynagla mnie do zabrania głosu, jest bliska
2202 Wprow, 0, | więc lata przybliżające nas do końca drugiego i początku
2203 Wprow, 0, | po Chrystusie porównujemy do tamtego historycznego oczekiwania
2204 Wprow, 0, | się w sposób szczególny do Tej, która pośród „nocy”
2205 Wprow, 0, | Watykański II przygotowuje nas do tego, ukazując w swym magisterium
2206 Wprow, 0, | stopniu najszczególniejszym do tej wyjątkowej „córki ludzkich
2207 Wprow, 0, | córki ludzkich pokoleń”, do tej niezwykłej „niewiasty”,
2208 Wprow, 0, | nauki Listów Pawłowych) do prawdy, że Syn Boży „za
2209 Wprow, 0, | myśleć nie odwołując się do Maryi — Matki Słowa Wcielonego. ~
2210 Wprow, 0, | jednak nawiązać nade wszystko do owej „pielgrzymki wiary”,
2211 Wprow, 0, | przodowanie” odnosi się do samej wewnętrznej tajemnicy
2212 Wprow, 0, | matką: rodzi bowiem do nowego i nieśmiertelnego
2213 Wprow, 0, | który nie należy jeszcze do historii, ale przecież nieustannie
2214 I, 1, | Ef 1, 3). Słowa Listu do Efezjan odsłaniają odwieczne
2215 I, 1, | uniwersalny, odnosi się do wszystkich ludzi stworzonych „
2216 I, 1, | zbawienia, który ma się do końca objawić w „pełni czasu”,
2217 I, 1, | nauki zawartej w Liście do Efezjan i innych Listach
2218 I, 1, | Izraela — Judu powołanego do zachowania Bożych obietnic.
2219 I, 1, | obietnic. Zwiastun mówi do Dziewicy: „Bądź pozdrowiona,
2220 I, 1, | znajdujemy szczególnie bogaty do nich odpowiednik właśnie
2221 I, 1, | odpowiednik właśnie w Liście do Efezjan, w tekście powyżej
2222 I, 1, | duchowe, odnosi się ono do wszystkich ludzi, ma w sobie
2223 I, 1, | stronę dziejów człowieka aż do końca: w stronę wszystkich
2224 I, 1, | stronę wszystkich ludzi. Do Maryi to błogosławieństwo
2225 I, 1, | Umiłowanym”. Zwiastun mówi wszak do Maryi: „łaski pełna” — mówi
2226 I, 1, | to, o którym mówi List do Efezjan. Wybranie to jest
2227 I, 1, | czytamy, że zwiastun mówi do Maryi „łaski pełna”, kontekst
2228 I, 1, | się one przede wszystkim do wybrania Maryi na Matkę
2229 I, 1, | zamierzeń Boga w stosunku do ludzkości; jeśli odwieczne
2230 I, 1, | Chrystusie i przeznaczenie do godności przybranych synów
2231 I, 1, | przybranych synów odnosi się do wszystkich ludzi — to wybranie
2232 I, 1, | Chrystusa. ~Zwiastun mówi do Niej: „Nie bój się, Maryjo,
2233 I, 1, | 10. List do Efezjan, mówiąc o „majestacie
2234 I, 1, | zaistnienia na ziemi, należy Ona do Chrystusa, ma udział w zbawczej
2235 I, 1, | jaka odpowiada miłości Syna do Matki, a więc godności Bożego
2236 I, 1, | dziejom zbawienia. Należąc do „ubogich i pokornych Pana”,
2237 I, 2, | za Dziewicą z Nazaretu „do pewnego miasta w pokoleniu
2238 I, 2, | udaje się w duchu miłości do domu swej krewnej. Przy
2239 I, 2, | Elżbiety weszła później do modlitwy Zdrowaś Maryjo
2240 I, 2, | Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43). Elżbieta
2241 I, 2, | pierwszym miejscu odnoszą się do tego właśnie momentu30. ~
2242 I, 2, | Temu, który przemawiał do Niej słowami swego zwiastuna,
2243 I, 2, | Syna, który według Listu do Hebrajczyków mówi do Ojca,
2244 I, 2, | Listu do Hebrajczyków mówi do Ojca, przychodząc na świat: „
2245 I, 2, | Matka mojego Pana przychodzi do mnie”. ~
2246 I, 2, | Maryi przyrównywana bywa do wiary Abrahama, którego
2247 I, 2, | uwierzyła” odnoszą się nie tylko do tego szczegółowego momentu,
2248 I, 2, | zadziwiające podobieństwo do wiary Abrahama. Podobnie
2249 I, 2, | Józefem „przynieśli Dziecię do Jerozolimy, aby Je przedstawić
2250 I, 2, | udała się wraz z Józefem do Betlejem, a nie znalazłszy
2251 I, 2, | zbawieniem”. Zwracając się do Pana, mówi: „moje oczy ujrzały
2252 I, 2, | jednak Symeon zwraca się do Maryi z następującymi słowami: „
2253 I, 2, | sposób w noc Narodzenia, gdy do stajni przybyli pasterze? (
2254 I, 2, | Dziecięciem musi uchodzić do Egiptu pod troskliwą opieką
2255 I, 2, | zgładzić” (Mt 2, 13). I aż do śmierci Heroda wypadnie
2256 I, 2, | nastąpił powrót Świętej Rodziny do Nazaretu, rozpoczyna się
2257 I, 2, | Syn Boży”, o którym mówił do Niej anioł. ~W ciągu lat
2258 I, 2, | którą wypada przybliżać się do Niewidzialnego i obcować
2259 I, 2, | powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”, Ewangelista
2260 I, 2, | zjednoczenie z Synem aż do Krzyża” 38: zjednoczenie
2261 I, 2, | sługi, stając się podobnym do ludzi”. A oto teraz, na
2262 I, 2, | stawszy się posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej” (
2263 I, 2, | odkupieńcza. W przeciwieństwie do uczniów, którzy uciekli,
2264 I, 2, | tam jego słowa skierowane do Maryi: „A Twoją duszę miecz
2265 I, 2, | błogosławieństwa wiary. Sięga ono do „początku” i jako uczestnictwo
2266 I, 3, | zawołała”, zwracając się do Jezusa: „Błogosławione łono,
2267 I, 3, | wyraźniej to przeniesienie do dziedziny wartości duchowych
2268 I, 3, | ludzkiej więzi w odniesieniu do celów i zadań każdego człowieka.
2269 I, 3, | najszczególniejszy odnosi się właśnie do Niej. Czyż Maryja nie jest
2270 I, 3, | wypełniają je”? Czyż nie do Niej odnosi się nade wszystko
2271 I, 3, | uczennicą” swego Syna, pierwszą, do której On zdawał się mówić „
2272 I, 3, | wypowiedział to wezwanie do Apostołów czy do kogokolwiek
2273 I, 3, | wezwanie do Apostołów czy do kogokolwiek innego (por.
2274 I, 3, | znamienny przyczynia się do owego „początku znaków”,
2275 I, 3, | wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina».
2276 I, 3, | niemniej Maryja zwraca się do sług ze słowami: „Zróbcie
2277 I, 3, | moc zbawcza, skierowana do zaradzenia ludzkiej niedoli,
2278 I, 3, | zaradzenia ludzkiej niedoli, do uwalniania od zła, jakie
2279 I, 3, | wyrażają słowa skierowane do sług: „Zróbcie wszystko,
2280 I, 3, | znak” i przyczynia się do wzbudzenia wiary w uczniach. ~
2281 I, 3, | przedstawiona przezeń w odniesieniu do pośrednictwa Chrystusa.
2282 I, 3, | Macierzyńska rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa
2283 I, 3, | Maryi, które skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza
2284 I, 3, | Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia Jego zbawczej
2285 I, 3, | trwa nieustannie (...) aż do wiekuistego dopełnienia
2286 I, 3, | którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn
2287 I, 3, | syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
2288 I, 3, | tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 25-27). ~
2289 I, 3, | znamienną, iż zwracając się do Matki z wysokości Krzyża
2290 I, 3, | nazywa Ją „niewiastą” i mówi do Niej: „Niewiasto, oto syn
2291 I, 3, | macierzyństwo Maryi w odniesieniu do Kościoła jest odbiciem i
2292 I, 3, | macierzyństwa w odniesieniu do Syna Bożego50. ~Już sam
2293 II, 1, | dopóki przez Krzyż nie dotrze do światłości, która nie zna
2294 II, 1, | Wieczerniku, przygotowując się do wyruszenia „na cały świat”,
2295 II, 1, | Apostołowie przygotowywali się do podjęcia swego posłannictwa
2296 II, 1, | potwierdzenie. Anioł mówił wtedy do Niej: „poczniesz i porodzisz
2297 II, 1, | Przecież Jezus, przed odejściem do Ojca, powiedział Apostołom: „
2298 II, 1, | przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,
2299 II, 1, | sposób nierozdzielny należy do tajemnicy Chrystusa — i
2300 II, 1, | Chrystusa — i należy też do tajemnicy Kościoła od początku,
2301 II, 1, | garną się z czcią i ufnością do Maryi jako Jego Matki, ale
2302 II, 1, | czczona, przywołuje wiernych do swego Syna i do Jego ofiary
2303 II, 1, | wiernych do swego Syna i do Jego ofiary oraz do miłości
2304 II, 1, | Syna i do Jego ofiary oraz do miłości Ojca” 64. W ten
2305 II, 1, | przez wiarę przybliżamy się do końca drugiego tysiąclecia
2306 II, 1, | Kościół „ustawicznie dąży do zespolenia z powrotem całej
2307 II, 2, | chrześcijanie szukają dróg do odbudowania tej jedności,
2308 II, 2, | przeddzień męki — modlił się do Ojca: „proszę (...) aby
2309 II, 2, | doprowadzić chrześcijan do jedności, jakiej pragnął
2310 II, 2, | tego, co dzisiaj „Duch mówi do Kościołów” (Ap 2, 7. 11.
2311 II, 2, | także w tym, co odnosi się do Dziewicy Maryi. Uznają Ją
2312 II, 2, | przyjmują, że należy to do naszej wiary w Chrystusa,
2313 II, 2, | Maryję, wyciskając żywe do dziś piętno na całej tradycji
2314 II, 2, (81) | zawiera hymny i modlitwy do Maryi na każdy dzień tygodnia
2315 II, 2, | zakończeniu znanego sporu co do kultu obrazów świętych orzekł,
2316 II, 2, | jako droga, która wiedzie do Chrystusa i ukazuje Go (
2317 II, 2, | Bożej na drodze wiernych aż do dnia Pańskiego (Deisis),
2318 II, 2, | właśnie to odniesienie do Syna wsławia Matkę. Czasem
2319 II, 2, | Kościoła, mogłoby nam pomóc do tego, aby Kościół zaczął
2320 II, 3, | póki przez krzyż nie dotrze do światłości, która nie zna
2321 II, 3, | pielgrzymowaniu wiary Ludu Bożego do światła. Świadczy o tym
2322 II, 3, | pozdrowiła przybywającą do niej młodą krewną z Nazaretu,
2323 II, 3, | nawiązywały bezpośrednio do momentu zwiastowania. I
2324 II, 3, | radość ducha, trudną poniekąd do wypowiedzenia: „rozradował
2325 II, 3, (89) | ze Starego Testamentu lub do nich nawiązują. ~
2326 II, 3, | pielgrzymowanie upodabnia do pielgrzymowania Bogarodzicy,
2327 II, 3, | ojca kłamstwa” wtargnęło do serca Ewy, pierwszej niewiasty —
2328 II, 3, | Kościoła, które zbliża się do kresu drugiego tysiąclecia,
2329 III, 1, | zaś rola Maryi w stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa
2330 III, 1, | jeszcze silniej przylgnęli do Pośrednika i Zbawiciela” 98.
2331 III, 1, | swego Syna, wypełniała aż do końca w sposób właściwy
2332 III, 1, | sposób właściwy powołaniu do dziewictwa. ~Macierzyństwo
2333 III, 1, | Macierzyństwo Maryi, przeniknięte do głębi oblubieńczą postawą „
2334 III, 1, | pośrednictwa, które w odniesieniu do Niej Kościół wyznaje i głosi100
2335 III, 1, | Wcielenia. To Jej wyniesienie do najwyższego urzędu i godności
2336 III, 1, | znaczeniu ontycznym — odnosi się do samej rzeczywistości zjednoczenia
2337 III, 1, | w tym pielgrzymowaniu aż do stóp krzyża dokonało się
2338 III, 1, | bardziej „żarliwą miłością” do wszystkich, do których posłannictwo
2339 III, 1, | miłością” do wszystkich, do których posłannictwo Chrystusa
2340 III, 1, | w jedności z Chrystusem do „nadprzyrodzonego odnowienia
2341 III, 1, | szczególnie dysponowana do „współdziałania” z Chrystusem,
2342 III, 1, | przygotowywał Ją coraz bardziej do tego, aby „stała się matką
2343 III, 1, | przez Chrystusa na Krzyżu do Maryi i Jana, są pod tym
2344 III, 1, | wszedłszy wraz z Apostołami do Wieczernika w oczekiwaniu
2345 III, 1, | zjednoczenie z Synem aż do Krzyża”, ale była równocześnie
2346 III, 1, | trzeba nieustannie (...) aż do wiekuistego dopełnienia
2347 III, 1, | w dalszym ciągu — wzięta do nieba, nie zaprzestaje tego
2348 III, 1, | nie zostaną doprowadzeni do szczęśliwej ojczyzny” 105.
2349 III, 1, | się w sposób szczególny do łączności Kościoła pielgrzymującego
2350 III, 1, | bowiem jest już „wzięta do nieba” 107. Prawda o wniebowzięciu,
2351 III, 1, | ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona
2352 III, 1, | bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących (
2353 III, 1, | nauczaniu Pius XII nawiązał do Tradycji, która znalazła
2354 III, 1, | pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego
2355 III, 1, | ożywieni wszyscy, którzy należą do Chrystusa, kiedy „jako ostatni
2356 III, 1, (110) | Odnośnie do tego szczególnego aspektu
2357 III, 1, | służebnicą Pańską.”, pozostała do końca wierną temu, co ta
2358 III, 1, | swoich pokorą i cierpliwością do Króla, któremu służyć znaczy
2359 III, 1, | Chrystus, posłuszny aż do śmierci, został wywyższony
2360 III, 1, | por. Flp 2, 8-9) i wszedł do chwały swego królestwa.
2361 III, 1, | chwała służenia: wzięta do nieba nie zaprzestaje owej
2362 III, 1, | macierzyńskie pośrednictwo „aż do wiekuistego dopełnienia
2363 III, 1, | zjednoczenie z Synem aż do Krzyża”, pozostaje nadal
2364 III, 1, | jeden jest pośrednikiem aż do ostatecznego dokonania „
2365 III, 1, | pełni czasu”, czyli aż do „zjednoczenia na nowo wszystkiego
2366 III, 2, | Watykański II, nawiązując do Tradycji, ukazał w nowym
2367 III, 2, | wszystkie doświadczenia aż do Krzyża. Kościół zaś „staje
2368 III, 2, | przepowiadanie i chrzest rodzi do nowego i nieśmiertelnego
2369 III, 2, | córki rodzaju ludzkiego do nowego życia w Chrystusie;
2370 III, 2, | się z Maryją i stara się do Niej upodobnić: „naśladując
2371 III, 2, | Kościoła jest bowiem „rodzenie do nowego nieśmiertelnego życia”,
2372 III, 2, | wypowiedziane przez Chrystusa do Matki w godzinie Krzyża: „
2373 III, 2, | Niewiasto, oto syn Twój”, i do ucznia: „Oto Matka twoja” (
2374 III, 2, | więź pomiędzy nabożeństwem do Matki Bożej i kultem Eucharystii:
2375 III, 2, | Maryja prowadzi wiernych do Eucharystii. ~
2376 III, 2, | 45. Należy do istoty macierzyństwa, że
2377 III, 2, | macierzyństwa, że odnosi się ono do osoby. Stanowi o nim ów
2378 III, 2, | dzieci, jej osobisty stosunek do każdego z nich charakteryzuje
2379 III, 2, | zaadresowane w liczbie pojedynczej do jednego człowieka: „oto
2380 III, 2, | wypowiedzianych na Krzyżu do Matki i do niego samego,
2381 III, 2, | wypowiedzianych na Krzyżu do Matki i do niego samego, dodaje: „I
2382 III, 2, | tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 27) — to
2383 III, 2, | wewnętrzny stosunek syna do matki. Wszystko to zaś można
2384 III, 2, | chrześcijańskie „ja”: „wziął Ją do siebie”. Stara się on w
2385 III, 2, (130) | Wziął Ją ze sobą, nie do swych posiadłości, gdyż
2386 III, 2, | także — można powiedzieć — do Niego ostatecznie jest skierowane.
2387 III, 2, | pokorną służebnicą. W stosunku do każdego chrześcijanina,
2388 III, 2, | każdego chrześcijanina, do każdego człowieka, Maryja
2389 III, 2, | bardziej Maryja przybliża ich do niewypowiedzianych „bogactw
2390 III, 2, | szczególny wyraz w odniesieniu do kobiety i jej pozycji społecznej.
2391 III, 2, | więź z Matką Odkupiciela. Do tego tematu może trzeba
2392 III, 2, | najwznioślejsze uczucia, do jakich zdolne jest serce
2393 III, 2, | członków Chrystusa, aby dopomóc do zrodzenia i pomnożenia życia
2394 III, 2, | Chrystusa, stanowi swoisty klucz do zgłębienia prawdy o Kościele.
2395 III, 2, | Dziewicy będzie zawsze kluczem do należytego zrozumienia tajemnicy
2396 III, 2, | rozdziałów Księgi Rodzaju aż do Apokalipsy towarzyszy objawieniu
2397 III, 2, | zamiarów Boga w stosunku do ludzkości. Maryja bowiem,
2398 III, 2, | Chrystusie znajdowali drogę do domu Ojca. ~Kościół przeto
2399 III, 3, | z tą Matką skłoniła mnie do tego, ażeby w okresie poprzedzającym
2400 III, 3, | 1985, wezwał wszystkich do tego, ażeby wiernie podążali
2401 III, 3, | Maryjny winien by posłużyć do ponownego i pogłębionego
2402 III, 3, | szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór142.
2403 III, 3, | który zachęca chrześcijan do poświęcenia się Chrystusowi
2404 III, 3, | i pobożności. ~Mamy więc do czego się odwoływać i do
2405 III, 3, | do czego się odwoływać i do czego nawiązywać w kontekście
2406 III, 3, (143) | prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny,
2407 III, 3, | zostaje wezwany nie tylko do tego, aby przypomniał wszystko,
2408 III, 3, | strony drogi na przyszłość do tej zbawczej współpracy,
2409 III, 3, | się także poza Europę, aż do północnych obszarów kontynentu
2410 Zak, 0, | wołanie Kościoła skierowane do Maryi: ~„Święta Matko Odkupiciela,~
2411 Zak, 0, | zamierzył wezwać człowieka do uczestnictwa w „Bożej naturze” (
2412 Zak, 0, (147) | swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół
2413 Zak, 0, (147) | zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi,
2414 Zak, 0, (147) | z nimi, aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć
2415 Zak, 0, (147) | wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej”.
2416 Zak, 0, | Wcielenia. „Przełom” ten należy do całych jego dziejów — od
2417 Zak, 0, | rozdziałach Księgi Rodzaju, aż do ostatecznego kresu w perspektywie
2418 Zak, 0, | perspektywie końca świata, co do którego Jezus nam nie wyjawił „
2419 Zak, 0, | Słowa te odnoszą się do każdego człowieka, do wspólnot,
2420 Zak, 0, | się do każdego człowieka, do wspólnot, do narodów i ludów,
2421 Zak, 0, | człowieka, do wspólnot, do narodów i ludów, do pokoleń
2422 Zak, 0, | wspólnot, do narodów i ludów, do pokoleń i epok ludzkiej
2423 Zak, 0, | epok ludzkiej historii, do naszej epoki, do kończącego
2424 Zak, 0, | historii, do naszej epoki, do kończącego się Milenium: „
2425 Zak, 0, | Są to słowa skierowane do Maryi, „Świętej Matki Odkupiciela”,
2426 Zak, 0, | są to słowa skierowane do Chrystusa, który przez Nią
2427 Zak, 0, | Antyfona wznosi się rokrocznie do Maryi, przywołując moment,
2428 Zak, 0, | świadomości człowieka: wyzwaniem do pójścia, na sposób dawny
2429 Zak, 0, | ludzkością przybliża się do granicy tysiącleci, podejmuje
2430 Zak, 0, | powstać, i zwraca się zarazem do Odkupiciela i Jego Matki
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
2431 Wprow, 0, | jeszcze bynajmniej wypełniona do końca. Gdy u schyłku drugiego
2432 Wprow, 0, | To Duch Święty przynagla do głoszenia wielkich dzieł
2433 Wprow, 0, | Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię.
2434 Wprow, 0, | Impuls misyjny należy zatem do wewnętrznej natury życia
2435 Wprow, 0, | pomiędzy Kościołami prowadzi do żywej wymiany dóbr duchowych
2436 Wprow, 0, | Przede wszystkim dochodzi do głosu nowa świadomość: mianowicie,
2437 Wprow, 0, | ukryć tendencji negatywnej, do przezwyciężenia której pragnie
2438 Wprow, 0, | poprzedników2, wezwać Kościół do odnowy zaangażowania misyjnego.
2439 Wprow, 0, | działalności misyjnej. ~Do tego jednak, by głosić naglącą
2440 Wprow, 0, | który chce zrozumieć siebie do końca (...), musi przybliżyć
2441 Wprow, 0, | musi przybliżyć się do Chrystusa (...). Odkupienie,
2442 Wprow, 0, | dokument tego rodzaju, jakie do mnie dotarły; rozwianie
2443 Wprow, 0, | wątpliwości i niejasności co do misji wśród narodów; utwierdzenie
2444 Wprow, 0, | misyjnych, zachęcenie teologów do pogłębiania i systematycznego
2445 Wprow, 0, | partykularne, zwłaszcza młode, do wysyłania i przyjmowania
2446 Wprow, 0, | wskazał nam drogę wiodącą do Niego. ~Liczba tych ludzi,
2447 Wprow, 0, | znają Chrystusa i nie należą do Kościoła, stale wzrasta,
2448 Wprow, 0, | technicznego, która jednak skłania do poszukiwania prawdy o Bogu,
2449 I, 1 | Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze
2450 I, 1, | 5. Jeśli wrócimy do początków Kościoła, znajdziemy
2451 I, 1, | w stanie objawić Boga i do Niego doprowadzić. Żydowskim
2452 I, 1, | Stwierdzenie to, skierowane do Sanhedrynu, posiada znaczenie
2453 I, 1, | przyjmuje się w przeciwieństwie do wielości „bogów” i „panów”,
2454 I, 1, | sposoby przemawiał kiedyś Bóg do ojców przez proroków, a
2455 I, 1, | ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to
2456 I, 1, | stanowiąc przeszkody w dążeniu do Boga, jest drogą ustanowioną
2457 I, 1, | dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej
2458 I, 2 | jest propozycją skierowaną do wolności człowieka ~
2459 I, 2, | sprowadzać człowieka jedynie do wymiaru horyzontalnego.
2460 I, 2, | Osoba ludzka ma prawo do wolności religijnej (...).
2461 I, 2, | religijnych nikogo nie przymuszano do działania wbrew jego sumieniu
2462 I, 2, | ponieważ „rzesze mają prawo do poznania bogactw tajemnicy
2463 I, 2, | także obowiązani moralnie do szukania prawdy, przede
2464 I, 3, | sakrament zbawienia16: „Do tej zatem katolickiej jedności
2465 I, 3, | ludzie i w różny sposób do niej należą lub są jej przyporządkowani,
2466 I, 3, | z łaski Bożej powołani do zbawienia” 17. Trzeba koniecznie
2467 I, 3, | zbawienia. Obie one przybliżają do zrozumienia jedynej tajemnicy
2468 I, 3, | wszystkich i posłany jest do całego świata jako światłość
2469 I, 4, | wierzą w Chrystusa i weszli do Kościoła. Jeśli zbawienie
2470 I, 4, | ono być dane konkretnie do dyspozycji wszystkich. Oczywiste
2471 I, 4, | ewangelicznego Objawienia i wejścia do Kościoła. Żyją oni w warunkach
2472 I, 4, | Kościołem, nie wprowadza ich do niego formalnie, ale oświeca
2473 I, 4, | ich w sposób odpowiedni do ich sytuacji wewnętrznej
2474 I, 4, | dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej
2475 I, 5, | zastrzeżeniach w odniesieniu do misji wśród narodów? Z poszanowaniem
2476 I, 5, | sprowadzanie chrześcijaństwa do mądrości czysto ludzkiej,
2477 I, 5, | mądrości czysto ludzkiej, jakby do wiedzy o tym, jak dobrze
2478 I, 5, | pomniejszonego, sprowadzonego jedynie do wymiaru horyzontalnego.
2479 I, 5, | człowieka wszech czasów: do niej wszyscy ludzie zostali
2480 I, 5, | niejasny, i wszyscy mają prawo do poznania wartości tego daru
2481 I, 5, | to bardziej zobowiązani do dawania świadectwa wiary
2482 II, 1, | Nazaretu doprowadza plan Boży do spełnienia. Otrzymawszy
2483 II, 1, | swojego miasta, zastosowując do siebie słowa Izajasza o
2484 II, 1, | wyraźnie widać, że dostęp do Królestwa otrzymuje się
2485 II, 1, | człowiek nauczy się zwracać do Boga w zażyłości modlitwy
2486 II, 1, | zażyłości modlitwy jako do Ojca (por. Łk 11, 2; Mt
2487 II, 2, | przybliżył się zwłaszcza do tych, którzy znajdowali
2488 II, 2, | Królestwo Boże, docierają do człowieka zarówno w jego
2489 II, 2, | zdąża od samego początku do wyzwolenia od nich ludzi.
2490 II, 2, | Dokonując uzdrowień, Jezus wzywa do wiary, do nawrócenia, do
2491 II, 2, | uzdrowień, Jezus wzywa do wiary, do nawrócenia, do tego, by
2492 II, 2, | do wiary, do nawrócenia, do tego, by pragnąć przebaczenia (
2493 II, 2, | są znakami, że „przyszło do was Królestwo Boże” (Mt
2494 II, 4 | Królestwo w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła ~
2495 II, 4 | odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła ~
2496 II, 4, | taka pozostaje ograniczona do królestwa człowieka pomniejszonego
2497 II, 4, | milczenie w odniesieniu do Chrystusa: Królestwo, o
2498 II, 4, | jak je rozumieją, prowadzi do zepchnięcia na margines
2499 II, 4, | Niego objawionego i dochodzi do wypaczenia zarówno sensu
2500 II, 5, | przepowiadanie wzywające do nawrócenia, które jest pierwszą
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851 |