1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851
(...) Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
2501 II, 5, | przychodzenia Królestwa do pojedynczych osób i do ludzkiej
2502 II, 5, | Królestwa do pojedynczych osób i do ludzkiej społeczności. Zbawienie
2503 II, 5, | prowadząc je nie tylko do dojrzewania wiary i miłości
2504 II, 5, | działalność nie ogranicza się do tych, którzy przyjmują jego
2505 II, 5, | ewangelicznych pomiędzy ludźmi30. Do tego nawrócenia według zamysłu
2506 III, 1, | poprzez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,
2507 III, 1, | Ducha, który uzdolni ich do wypełniania otrzymanego
2508 III, 1, | doprowadzenie czytelników do powtórzenia wyznania wiary
2509 III, 1, | jesteś Mesjasz” (Mk 8, 29) i do tego, by powiedzieli, jak
2510 III, 1, | Misjonarz wezwany jest do wiary w przemieniającą moc
2511 III, 1, | przemieniającą moc Ewangelii i do głoszenia tego, co Łukasz
2512 III, 1, | wyzwolenia, sięgającego aż do korzenia wszelkiego zła,
2513 III, 1, | korzenia wszelkiego zła, do grzechu. ~Jedynie Jan mówi
2514 III, 1, | J 20, 21.). Jezus mówi do Ojca: „Jak Ty Mnie posłałeś
2515 III, 1, | impulsu samego Ducha; zachęca do zwracania uwagi na różne
2516 III, 1, | przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,
2517 III, 2, | odwagę, która ich pobudza do przekazywania innym swego
2518 III, 2, | mów misyjnych”, zwróconych do Żydów u zarania Kościoła (
2519 III, 2, | głoszą Jezusa i wzywają do „nawrócenia”, to znaczy
2520 III, 2, | nawrócenia”, to znaczy do przyjęcia Jezusa z wiarą
2521 III, 2, | przyjęcia Jezusa z wiarą i do przyzwolenia, by Duch Święty
2522 III, 2, | drzwi i staje się domem, do którego wszyscy mogą wejść
2523 III, 2, | religijne odnoszące się do kosmosu; z Grekami dyskutuje
2524 III, 2, | Śródziemnego, by dotrzeć następnie do Rzymu i na krańce zachodnie.
2525 III, 3, | wszyscy mogli mieć dostęp do tych dóbr „według potrzeby” (
2526 III, 3, | misyjne: „Cały lud odnosił się do nich życzliwie” (Dz 2, 47).
2527 III, 3, | misja skierowana najpierw do Izraela, a potem do innych
2528 III, 3, | najpierw do Izraela, a potem do innych ludów, rozwija się
2529 III, 3, | wysłannicy, przeznaczeni do głoszenia Ewangelii. I tak
2530 III, 4, | dochodzi człowiek przez wiarę do kontemplacji i pojmowania
2531 III, 4, | dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w paschalnej
2532 III, 4, | mowy” (Mdr 1, 17), nakłania do szerokiego otwarcia oczu,
2533 III, 4, | ludami. Stosunek Kościoła do innych religii określony
2534 III, 4, (45) | Przemówienie do przedstawicieli religii
2535 III, 4, (45) | 1986), 767; por. Orędzie do narodów Azji w Manila, 21
2536 III, 4, (45) | 1981), 392 n.; Przemówienie do przedstawicieli religii
2537 III, 4, | On zadanie przygotowania do Ewangelii47 i nie: może
2538 III, 4, (46) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej,
2539 III, 4, | może nie mieć odniesienia do Chrystusa, Słowa, które
2540 III, 4, | Kościołowi i pobudza go do głoszenia Chrystusa, jak
2541 III, 4, | narodach, prowadząc Kościół do odkrywania ich, rozwijania
2542 III, 4, | jej rozpoznawanie należy do Kościoła, któremu Chrystus
2543 III, 4, | swego Ducha, by go prowadził do całej prawdy (por. J 16,
2544 III, 5, | chrześcijanie, jesteśmy przynaglani do odwagi apostolskiej, opartej
2545 III, 5, | przeszłości, tej samej gotowości do słuchania głosu Ducha Świętego. ~
2546 IV, 0, | rozesłał swych Apostołów do wszystkich ludzi, wszystkich
2547 IV, 0, | ludzi, wszystkich narodów i do wszystkich miejsc ziemi.
2548 IV, 0, | integralności, stosownie do tej pełni życia, którą przyniósł
2549 IV, 0, | misją ad gentes w nawiązaniu do soborowego Dekretu; chodzi
2550 IV, 0, | mężczyzn i kobiet, którzy do tej pory nie znają Chrystusa,
2551 IV, 1, | i kategorii kościelnych, do których byliśmy przyzwyczajeni.
2552 IV, 1, | poświęcające się ewangelizacji do innych. Kościołów i na inne
2553 IV, 1, | się kontrast w stosunku do terenów o chrześcijaństwie
2554 IV, 1, | rzeczywistości w odniesieniu do nakazu ewangelizacji ujawnia
2555 IV, 1, | sprowadzenie czy powrót misji do jednej misji Kościoła, włączenie
2556 IV, 2, | się nie z racji należących do samej jej istoty, ale z
2557 IV, 2, | i czują się zobowiązane do misji powszechnej. W nich
2558 IV, 2, | że jest ona skierowana do niechrześcijan. Należy więc
2559 IV, 2, | wyraźnie określić i nie jest do pomyślenia, by tworzyć między
2560 IV, 2, | nie można zatracać dążenia do przepowiadania i do zakładania
2561 IV, 2, | dążenia do przepowiadania i do zakładania nowych Kościołów
2562 IV, 2, | Kościoła, który został posłany do wszystkich narodów, aż po
2563 IV, 3 | Do wszystkich narodów, pomimo
2564 IV, 3, | ogromne i nieproporcjonalne do Ludzkich sił Kościoła. Trudności
2565 IV, 3, | o dzieło tylko ludzkie. ~Do niektórych krajów misjonarze
2566 IV, 3, | chrześcijańskich, spadek liczby powołań do apostolstwa, anty-świadectwo
2567 IV, 3, | religijnym, który prowadzi do przekonania, że „jedna religia
2568 IV, 3, | nie powinny skłaniać nas do pesymizmu czy bezczynności.
2569 IV, 4, | normalnie w odniesieniu do określonych terytoriów.
2570 IV, 4, | terytoriach i w odniesieniu do grup ludzi ściśle określonych. ~
2571 IV, 4, | grupy ludzi i obszary, do których ewangelizacja nie
2572 IV, 4, | dwie sytuacje w odniesieniu do wiary zasadniczo różne. ~
2573 IV, 4, | wspólnotom dynamizmu, potrzebnego do ewangelizowania własnych
2574 IV, 4, | społeczeństw, czy też należą one do ludności będącej mniejszością,
2575 IV, 4, | Chrystusowe orędzie dotarło do młodych niechrześcijan,
2576 IV, 4, | bardzo licznie przybywają do krajów o chrześcijaństwie
2577 IV, 4, | stwarzając nowe okazje do kontaktów v i wymiany kulturalnej,
2578 IV, 4, | kulturalnej, pobudzając Kościół do przyjęcia ich, do dialogu,
2579 IV, 4, | Kościół do przyjęcia ich, do dialogu, pomocy i, jednym
2580 IV, 4, | pomocy i, jednym słowem, do braterstwa. Wśród przemieszczających
2581 IV, 4, | sytuacje nędzy, często nie do zniesienia, które wytwarzają
2582 IV, 4, | licznych miejscach, przybywszy do Aten, udaje się na areopag,
2583 IV, 4, | jednostek czy małych grup, a do programu duszpasterskiego
2584 IV, 4, | wystarcza zatem używać ich do szerzenia orędzia chrześcijańskiego
2585 IV, 4, (61) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do członków Sympozjum Rady
2586 IV, 4, | morzu życia i są powołani do coraz większej jedności
2587 IV, 4, | życia ludzkiego, od kultury do polityki, od gospodarki
2588 IV, 4, | polityki, od gospodarki do badań naukowych. Chrześcijanie,
2589 IV, 4, | Zjawisko to, zwane „nawrotem do religii”, nie jest pozbawione
2590 IV, 4, | niezmierne dziedzictwo duchowe do zaofiarowania ludzkości
2591 IV, 4, | chrześcijańską drogą, która prowadzi do spotkania z Bogiem, do modlitwy,
2592 IV, 4, | prowadzi do spotkania z Bogiem, do modlitwy, ascezy, do odkrycia
2593 IV, 4, | Bogiem, do modlitwy, ascezy, do odkrycia sensu życia. Również
2594 IV, 5, | służby i ofiary z siebie aż do śmierci, z której przez
2595 IV, 5, | świecie i dotrzeć z nią do wszystkich ludów, a ma również
2596 IV, 5, | ludów, a ma również prawo do tego, dane mu przez Boga
2597 IV, 5, | ludzi i ludów. Trzeba dążyć do tego, by autentyczna wolność
2598 IV, 5, | strony, Kościół zwraca się do człowieka w pełnym poszanowaniu
2599 IV, 5, | Chrystusowi! ~Zwracam się również do wszystkich Kościołów partykularnych,
2600 IV, 5, | ewangeliczny winien prowadzić do przezwyciężenia barier kulturowych
2601 IV, 6, | i również one mają prawo do otrzymania zbawczego orędzia.
2602 V, 0, | Jakimi drogami zdąża Kościół do osiągnięcia tego celu? ~
2603 V, 1, | pokory, najpierw w stosunku do samych siebie, wyrażające
2604 V, 2, | miłości Boga, który wzywa do osobistego przestawania
2605 V, 2, | Chrystusie”73 i otwiera drogę do nawrócenia. Wiara rodzi
2606 V, 2, | konkretnym i dostosowanym do okoliczności. Działa w niej
2607 V, 2, | Bogu, o człowieku, o drodze do wyzwolenia z grzechu i ze
2608 V, 2, | wówczas, gdy jest wezwany do okazywania swej wiary w
2609 V, 2, | złożenie daru z życia, aż do przyjęcia śmierci, by dawać
2610 V, 3, | pełne i szczere przylgnięcie do Chrystusa i do Jego Ewangelii
2611 V, 3, | przylgnięcie do Chrystusa i do Jego Ewangelii poprzez wiarę.
2612 V, 3, | tych, którzy przystępują do Niego przez wiarę, Jezus
2613 V, 3, | Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie
2614 V, 3, | przechłodzenia od „życia wedle ciała” do „życia wedle Ducha” (por.
2615 V, 3, | panowania Chrystusa i wejście do grona Jego uczniów. ~Do
2616 V, 3, | do grona Jego uczniów. ~Do tego nawrócenia Kościół
2617 V, 3, | uwięziony (...), przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię
2618 V, 3, | 14-15). ~Dziś wezwanie do nawrócenia, kierowane przez
2619 V, 3, | kierowane przez misjonarzy do niechrześcijan, poddaje
2620 V, 3, | wspólnoty ludzkie zdolne do działania na rzecz sprawiedliwości,
2621 V, 3, | rozbrzmiewa w słowach Jezusa do Samarytanki: „O, gdybyś
2622 V, 3, | Świętego, wzywali wszystkich do zmiany życia, do nawrócenia
2623 V, 3, | wszystkich do zmiany życia, do nawrócenia i do przyjęcia
2624 V, 3, | zmiany życia, do nawrócenia i do przyjęcia chrztu. Zaraz
2625 V, 3, | Pięćdziesiątnicy Piotr przemawia do tłumu w sposób przekonywujący: „
2626 V, 3, | usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić,
2627 V, 3, | Nawróćcie się — powiedział do nich Piotr — i niech każdy
2628 V, 3, | uzdrowieniu chromego przemawia do ludu, powtarzając: „Pokutujcie
2629 V, 3, | Dz 3, 19). ~Nawrócenie do Chrystusa związane jest
2630 V, 3, | powiadam ci — mówi Jezus do Nikodema — jeśli się ktoś
2631 V, 3, | z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3,
2632 V, 3, | 5). Chrzest odradza nas do życia dzieci Bożych, jednoczy
2633 V, 3, | się misję ad gentes; dążą do oddzielania nawrócenia do
2634 V, 3, | do oddzielania nawrócenia do Chrystusa od chrztu, uważając
2635 V, 3, | socjologiczne odnoszące się do chrztu, które zaciemniają
2636 V, 3, | że musi go przygotowywać do chrztu przez katechumenat,
2637 V, 3, | rozczarowania, gdyby wszedłszy do wspólnoty kościelnej znalazł
2638 V, 4, | Nawrócenie: i chrzest wprowadzają do Kościoła — tam, gdzie on
2639 V, 4, | Zbawiciela i Pana. Należy to do planu Boga, któremu spodobało
2640 V, 4, | spodobało się „powołać ludzi do uczestnictwa w swym życiu,
2641 V, 4, | wszelkiej wzajemnej więzi, lecz do utworzenia z nich ludu,
2642 V, 4, | rozwijanie Kościołów aż do całkowitej dojrzałości.
2643 V, 4, | dopóki nie doprowadzi ona do zbudowania Kościoła partykularnego,
2644 V, 4, | partykularnego, zdolnego do normalnego działania w miejscowym
2645 V, 4, | misyjne i przechodzi się do działalności duszpasterskiej.
2646 V, 4, | świecie”80 i wzrastały aż do stania się Kościołem. Pomimo
2647 V, 4, | niewystarczające w stosunku do rozległości terytorium czy
2648 V, 4, | zaludnienia: pozostaje więc do wykonania ogromna praca
2649 V, 4, | wspólnot. Pan wzywa nas zawsze do wyjścia z samych siebie,
2650 V, 4, | wyjścia z samych siebie, do dzielenia się dobrami, jakie
2651 V, 4, | W szczególności należy do nich — zawsze zgodnie ze
2652 V, 4, | i dla wielu zamyka drogę do wiary”81. Fakt, że Dobra
2653 V, 4, | przez chrześcijan należących do różnych Kościołów i wspólnot
2654 V, 4, | chrześcijańskie i podobne do chrześcijańskich sieją zamieszanie
2655 V, 5, | uczestnikiem, pobudzanym do dawania swego wkładu we
2656 V, 5, | wyrazem «komunii» i narzędziem do budowania jej w postaci
2657 V, 6, | wprowadza narody z ich kulturami do swej własnej wspólnoty86;
2658 V, 6, | jednocześnie jest pobudzany do stałej odnowy. Tematy te,
2659 V, 6, (88) | Por. Przemówienie do biskupów Zairu w Kinshasa,
2660 V, 6, (88) | 432-435; Przemówienie do biskupów Kenii w Nairobi,
2661 V, 6, (88) | 1980), 497; Przemówienie do Biskupów Indii w Delhi,
2662 V, 6, | społeczno-kulturowy tych, do których zostali posłani,
2663 V, 6, | zwłaszcza w odniesieniu do najdelikatniejszych dziedzin
2664 V, 6, | Kościołów lokalnych będą zdolne do przedstawienia skarbu wiary
2665 V, 6, | formy alienacji kulturalnej do przeceniania kultury, która
2666 V, 6, (97) | Przmówienie do uczestników Sympozjum Biskupów
2667 V, 7, | między religijny należy do misji ewangelizacyjnej Kościoła.
2668 V, 7, | ogromna ich większość należy do innych religii. Bóg powołuje
2669 V, 7, | innych religii. Bóg powołuje do siebie w Chrystusie wszystkie
2670 V, 7, (98) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
2671 V, 7, | zamienne. ~Niedawno napisałem do Biskupów Azji: „Chociaż
2672 V, 7, | przekreśla bynajmniej wezwania do wiary i chrztu, których
2673 V, 7, (99) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
2674 V, 7, | równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się
2675 V, 7, (100) | List do Biskupów Azji z okazji piątego
2676 V, 7, | pobudzają go bowiem zarówno do odkrywania i rozpoznawania
2677 V, 7, | działania Ducha, jak też do pogłębiania własnej tożsamości
2678 V, 7, (105) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
2679 V, 7, | oficjalnymi przedstawicielami do współpracy na rzecz integralnego
2680 V, 7, | wzajemnych doświadczeń duchowych do tak zwanego „dialogu w codziennym
2681 V, 7, | chrześcijańskie wezwani są do uprawiania dialogu, chociaż
2682 V, 7, | człowiekowi, pragnę ich zachęcić do trwania z wiarą i miłością
2683 V, 8, | które ewangelizował, dążenie do postępu. Dziś misjonarze,
2684 V, 8, | człowieku i stosując ją do konkretnej sytuacji”108.
2685 V, 8, | ewangelizacja, która przysposabia go do urzeczywistniania się jako
2686 V, 8, (110) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do Biskopów, kapłanów, zakonnic
2687 V, 8, | właśnie dlatego, że prowadzi do nawrócenia serca i umysłu,
2688 V, 8, | nawrócenia serca i umysłu, do uznania godności każdej
2689 V, 8, | każdej osoby, usposabia do solidarności, zaangażowania
2690 V, 8, | Bóg, i winien prowadzić do Boga111. Oto dlaczego pomiędzy
2691 V, 8, | ubogich. Trzeba powrócić do życia bardziej surowego,
2692 V, 8, | surowego, które prowadziłoby do nowego „modelu rozwoju”,
2693 V, 8, | ubogim światło i bodziec do prawdziwego rozwoju, podczas
2694 V, 9, (114) | Przemówienie do mieszkańców faweli Vidigal
2695 V, 9, | Błogosławieństw, jest wezwany do dzielenia się swoimi dobrami
2696 V, 9, | chrześcijańskie, od rodzin do diecezji, od parafii do
2697 V, 9, | do diecezji, od parafii do wspólnot zakonnych, do szczerej
2698 V, 9, | parafii do wspólnot zakonnych, do szczerej rewizji własnego
2699 V, 9, | służbą przyczyniają się do integralnego rozwoju osoby
2700 V, 9, | i kieruję słowa zachęty do ochotników wywodzących się
2701 V, 9, | zasadą działania oraz celem, do którego należy dążyć. Cokolwiek
2702 VI, 0, | przebywali i zostali posłani „do owiec, które poginęły z
2703 VI, 0, | Bożej powołany i posłany do pogan (por. Ga 1, 15-16). ~
2704 VI, 0, | wysyła swych misjonarzy do narodów (por. Dz 13, 2-3).
2705 VI, 0, | każdy Kościół jest posłany do narodów. Młode Kościoły,
2706 VI, 0, | wysyłając od siebie misjonarzy do głoszenia Ewangelii na całym
2707 VI, 1, | Są to równocześnie okazje do wędrownej katechezy, do
2708 VI, 1, | do wędrownej katechezy, do ewangelicznego przepowiadania
2709 VI, 1, | Ewangelii w całym świecie należy do grona pasterzy, którym wszystkim
2710 VI, 1, (120) | Przemówienie do członków Kolegium Kardynalskiego
2711 VI, 1, | Kościoła partykulamego. Do niego „jako kierownika i
2712 VI, 1, | nie ograniczała się tylko do już nawróconych, ale by
2713 VI, 1, | wzajemności, która uzdalnia je do dawania i do brania, jest
2714 VI, 1, | uzdalnia je do dawania i do brania, jest także źródłem
2715 VI, 1, | wydane przez Kongregację do spraw Duchowieństwa, które
2716 VI, 1, | misyjną. Zwracam się z apelem do wszystkich Kościołów, młodych
2717 VI, 1, (127) | Por. Wytyczne do popierania wzajemnej współpracy
2718 VI, 1, (127) | patrykularnych, a zwłaszcza do właściwego rozmieszczenia
2719 VI, 2, | równocześnie w Kościele powołuje do życia instytuty, które by
2720 VI, 2, | które by obowiązek należący do całego Kościoła przyjęły
2721 VI, 2, | z wiarą i posłuszeństwem do tych, którzy są daleko od
2722 VI, 2, | od Chrystusa, wyznaczeni do dzieła, do którego zostali
2723 VI, 2, | Chrystusa, wyznaczeni do dzieła, do którego zostali powołani
2724 VI, 2, | narzędziami Kongregacji do spraw Ewangelizacji Narodów
2725 VI, 2, (132) | Kongregacja ds. Biskupów. Wytyczne do stosunków wzajemnych między
2726 VI, 3, | Sakramentu Kapłaństwa powołani są do udziału w trosce o misję
2727 VI, 3, | święceniach, przygotowuje ich nie do jakiejś ograniczonej i zacieśnionej
2728 VI, 3, | zacieśnionej misji, lecz do najszerszej i powszechnej
2729 VI, 3, | sama formacja kandydatów do kapłaństwa musi zmierzać
2730 VI, 3, | kapłaństwa musi zmierzać do tego, by byli oni „przepojeni
2731 VI, 3, | Kościoła, z sercem gotowym do głoszenia wszędzie Ewangelii” 135.
2732 VI, 3, | rodaków, którzy nie należą do Jego owczarni. „Nie omieszkają (
2733 VI, 3, | omieszkają (oni) oddać się do dyspozycji Duchowi Świętemu
2734 VI, 3, | Biskupowi, by mocji być posłani do głoszenia Ewangelii poza
2735 VI, 3, | nieprzeciętnej zdolności do rozłąki z w własną ojczyzną,
2736 VI, 3, (136) | JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników Plenarnego Zebrania
2737 VI, 3, | należycie przygotowanych do szczególnej pracy, jaka
2738 VI, 4, | 69. Do niewyczerpanego i różnorodnego
2739 VI, 4, | bogactwa Ducha należą powołania do Instytutów życia konsekrowanego,
2740 VI, 4, | Szczególne słowa uznania kieruję do zakonnic misjonarek, których
2741 VI, 4, | gentes daje im rozległe pole do „oddania siebie z miłości
2742 VI, 4, | konsekracji siłę i radość do dawania o Nim świadectwa
2743 VI, 5, | mężczyzn i kobiet, którzy do tej pory nie znają Chrystusa
2744 VI, 5, | Ludu Bożego: chociaż bowiem do założenia nowego Kościoła
2745 VI, 7 | Kongregacja do spraw ewangelizacji narodów
2746 VI, 7, | zgodnie przykładali się do budowy Kościoła” 159. ~Do
2747 VI, 7, | do budowy Kościoła” 159. ~Do Kongregacji misyjnej „należy
2748 VI, 7, | kompetencji Kongregacji do spraw Kościołów Wschodnich” 160.
2749 VI, 7, | jakim jest Kongregacja do spraw Ewangelizacji. Zachęcam
2750 VI, 7, | zaangażowane w działalność misyjną do wiernej współpracy z tą
2751 VI, 7, | doświadczenie, powołana jest do tego, aby odgrywać pierwszorzędną
2752 VI, 7, | wskazanie to odnosi się również do problemu inkulturacji. Rzeczywiście
2753 VII, 0, | Sobór wzywa wszystkich do głębokiej odnowy wewnętrznej,
2754 VII, 0, | nie ogranicza się zatem do niektórych szczególnych
2755 VII, 1, | swego Ciała Mistycznego do współudziału w swych udrękach;
2756 VII, 1, | współudziału w swych udrękach; do „dopełniania ich braków
2757 VII, 1, | wartości cierpienia i zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy.
2758 VII, 2, | szczególnym zaufaniem i miłością do rodzin i młodzieży. Trzeba,
2759 VII, 2, | słowa Chrystusa, który mówi do nich, jak niegdyś do Szymona
2760 VII, 2, | mówi do nich, jak niegdyś do Szymona Piotra i Andrzeja
2761 VII, 3, | oddają mu wielkodusznie do dyspozycji. Pragnę tu podziękować
2762 VII, 3, | nasze, ale zostało nam dane do użytku. Wielkoduszność w
2763 VII, 4, | chrześcijan z młodych wspólnot do udawania się na tereny,
2764 VII, 4, | miejsce także w doniesieniu do wiernych z krajów o dawnej
2765 VII, 4, | lub pracę albo zmuszeni do tego przez warunki polityczne
2766 VII, 4, | kościelnych, pobudzającym je do odpowiedniego ich przyjęcia,
2767 VII, 4, | misjonarzy, którzy powrócili do ojczyzny. ~Do współpracy
2768 VII, 4, | powrócili do ojczyzny. ~Do współpracy tej mogą być
2769 VII, 5, | oni pracują. Trzeba, by do Kościołów młodych, które
2770 VII, 5, | odpowiednie środki potrzebne do tej działalności. ~Do formacji
2771 VII, 5, | potrzebne do tej działalności. ~Do formacji tej powołani są
2772 VII, 5, | i formowaniu Ludu Bożego do powszechnej misji Kościoła,
2773 VII, 6, | chrześcijańskich; ponadto Unia zmierza do szerzenia innych Dzieł Papieskich,
2774 VII, 6, | ponieważ są środkiem tak do wpajania katolikom od dzieciństwa
2775 VII, 6, | powszechnego i misyjnego, jak i do pobudzania do skutecznego
2776 VII, 6, | misyjnego, jak i do pobudzania do skutecznego zbierania dobrowolnych
2777 VII, 6, | powszechnej od Kongregacji do spraw Ewangelizacji Narodów,
2778 VII, 7, | młode i stare, wezwane są do tego, by umieć dawać i otrzymywać
2779 VII, 7, | wszystkich oraz dążenia do pełni w jedności (...).
2780 VII, 7, | więzy głębokiej wspólnoty co do bogactw duchowych, pracowników
2781 VII, 7, | niechętnie kierują powołania do Instytutów Misyjnych, Zgromadzeń
2782 VII, 7, | zakonników i zakonnice do starych Kościołów. ~Z drugiej
2783 VII, 7, | co może prowadzić nawet do zamknięcia drzwi przed misjonarzami.
2784 VII, 7, | uznana wasza pełna wolność, do jakiej macie prawo; pamiętajcie,
2785 VII, 8, | stopniowe zbliżenie ludów do ideałów i wartości ewangelicznych,
2786 VII, 8, | się nowa zgodność ludów co do tych wartości: odrzucenie
2787 VII, 8, | sprawiedliwości i braterstwa, dążność do przezwyciężenia rasizmów
2788 VII, 8, | powszechną, nakłania nas do modlitwy, której nauczył
2789 VII, 8, | ludzi o różnych kulturach, do których nie dotarło jeszcze
2790 VII, 8, | sił. ~Przygotowując się do obchodów jubileuszu roku
2791 VII, 8, | światła i radości wiary i do tego ideału wychowywać cały
2792 VIII, 0, | się w szczególny sposób do tych, których Bóg powołał,
2793 VIII, 1 | bardziej upodabniać się do Chrystusa Nie możemy dawać
2794 VIII, 1 | wezwanie, okazują się niezdolni do zrozumienia Jego słów i
2795 VIII, 1 | zrozumienia Jego słów i nieskorzy do pójścia za Nim drogą cierpienia
2796 VIII, 1 | się, by Bóg dał nam odwagę do głoszenia Ewangelii Należy
2797 VIII, 1 | pozwolić, by prowadził nas do całej prawdy (por. J 16,
2798 VIII, 2, | żyć nimi bez odniesienia do Chrystusa jako Tego, który
2799 VIII, 2, | sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie,
2800 VIII, 2, | stawszy się posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej” (
2801 VIII, 2, | ludzkie warunki i wypełnia do końca zbawczy plan Ojca.
2802 VIII, 2, | samą drogę i doprowadzają do stóp Krzyża. ~Od misjonarza
2803 VIII, 2, | by stał się bratem tych, do których został posłany,
2804 VIII, 3, | Miłość ta, posunięta aż do oddania życia, stanowi dla
2805 VIII, 3, | odniesienia. Tylko głęboka miłość do Kościoła może podtrzymać
2806 VIII, 4, | natury wypływa z powołania do świętości Każdy misjonarz
2807 VIII, 4, | przesłanką i niezbędnym warunkiem do tego, aby Kościół mógł realizować
2808 VIII, 4, | Powszechne powołanie do świętości jest ściśle związane
2809 VIII, 4, | z powszechnym powołaniem do działalności misyjnej: każdy
2810 VIII, 4, | każdy wierny powołany jest do świętości i do działalności
2811 VIII, 4, | powołany jest do świętości i do działalności misyjnej. Takie
2812 VIII, 4, | misyjna Kościoła prowadzi do świętości. ~Nowy impuls
2813 VIII, 4, | świętości. ~Nowy impuls do rozwoju misji ad gentes
2814 VIII, 4, | dotarło w krótkim czasie do krańców ziemi. A chodziło
2815 VIII, 4, (176)| JAN PAWEŁ II, Przemówienie do zebrania Celam w Port-au-Prince,
2816 VIII, 4, | 91. Zwracam się zatem do ochrzczonych z młodych wspólnot
2817 Zak, 0, | Ewangelii, świadectwem i słowem, do wszystkich ludzi i do wszystkich
2818 Zak, 0, | słowem, do wszystkich ludzi i do wszystkich narodów. Widzę
2819 Zak, 0, | i otrzymać moc i odwagę do wypełnienia nakazu misyjnego.
2820 Zak, 0, | cały Kościół wezwany jest do głębszego przeżywania tajemnicy
2821 Zak, 0, | pielgrzymuje w czasie do końca wieków, idąc na spotkanie
2822 Zak, 0, | które skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza
2823 Zak, 0, | Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia Jego zbawczej
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
2824 I, (2) | Cyrillum (13 lutego 1927) do Arcybiskupów i Biskupów
2825 I, (2) | Serbo-Chorwacko-Słowenskiego i do Repibliki Czechosłowackiej:
2826 I, (2) | Magnifici eventus (11 maja 1963) do Biskupów Narodów Słowiańskich:
2827 I, | nawiązać w szczególny sposób do Encykliki, którą Papież
2828 I, | biorąc – jest dniem narodzin do nieba św. Cyryla5. ~Po upływie
2829 I, | św. Metodego, skłaniają do tego, by ponownie dać wyraz
2830 I, | naszej epoki. Przyczyniły się do tego liczne wydarzenia,
2831 I, | prawdziwe znaki czasu – do historii XX wieku, a nade
2832 II, | otwierała obu Braciom drogę do podobnej kariery, którą
2833 II, | Metody podjął, dochodząc do godności archonta, czyli
2834 II, | porzucił tę drogę, usuwając się do jednego z klasztorów u stóp
2835 II, | Cesarza i Patriarchę w misji do Saracenów. Po wykonaniu
2836 II, | religii i kultury, włączony do delegacji bizantyjskiej
2837 II, | delegacji bizantyjskiej wysłanej do Chazarów. W czasie pobytu
2838 II, | misyjnych ku Zachodowi, aż do chwili, gdy mogli złożyć
2839 II, | Moraw, Rościsława, wysłane do Cesarza Michała III z prośbą
2840 II, | ruszyli w drogę i dotarli do Państwa Wielkomorawskiego –
2841 II, | Byli dobrze przygotowani do powierzonej sobie misji.
2842 II, | najpotrzebniejsze teksty Pisma Świętego do czytań podczas nabożeństw
2843 II, | doskonale przystosowanym do dźwięków tej mowy. Misyjnej
2844 II, | wybrali się w dalszą podróż do Rzymu wraz ze swymi uczniami,
2845 II, | przez Wenecję, gdzie doszło do publicznej dyskusji nad
2846 II, | słowom, które Cyryl skierował do niego na łożu śmierci: „
2847 II, | roku 881 lub 882 udał się do Konstantynopola. Ostatnie
2848 III, | Bożego na ziemi. „Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej
2849 III, | rodzinnej i z domu ojca twego do kraju, który ci ukażę. Uczynię
2850 III, | Słowo Boże: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” (
2851 III, | konstantynopolitańskiego, skierowała do dwóch świętych Braci podobne
2852 III, | prośbę trzykrotnie kierował do Metodego Biskup Rzymu, gdy
2853 III, | go, jako biskupa, z misją do Słowian Państwa Wielkomorawskiego,
2854 III, | księcia Rościsława, skierowaną do Cesarza Michała III przez
2855 III, | takich słowach: „przyszli do nas rozliczni nauczyciele
2856 III, | słowa Konstantyna skierowane do Cesarza: „Choć zmęczony
2857 III, | powszechnemu przez Zbawiciela aż do końca czasów. Było ono wypełnieniem –
2858 III, | gorliwości i miłości, konieczny do niesienia przyszłym wierzącym
2859 III, | przyszłym wierzącym światła, do ukazywania im dobra i jednoczesnego
2860 III, | się pod każdym względem do tych, którym nieśli Ewangelię;
2861 III, | nieśli Ewangelię; należeć do nich i dzielić we wszystkim
2862 III, | zachwiały ich wytrwałego dążenia do niesienia pomocy i służenia
2863 III, | sam, udać się z uległością do Rzymu, czy to w roku 867
2864 III, | zrozumiałe i łatwiejsze do przyswojenia dla słuchaczy.
2865 III, | przykładna była gotowość do poznania i wyjścia naprzeciw
2866 III, | słowiańskich. Szlachetne dążenie do utożsamienia się z ich życiem
2867 III, | epokach wezwanie św. Pawła do stania się wszystkim dla
2868 IV, | należącymi we wszystkim do tradycji chrześcijańskiego
2869 IV, | Konstantynopolem a Rzymem jako pretekst do podziału, chociaż bolesny
2870 IV, | wprowadzenia języka słowiańskiego do liturgii, czyniąc zeń skuteczne
2871 IV, | świadomie, kierując się miłością do sprawiedliwości z widomą
2872 IV, | zwartości, co przyczyniało się do umocnienia ich jedności
2873 IV, | bizantyjskiej oraz dostosowali do umysłowości i obyczajów
2874 IV, | i chociaż przynależeli do Cesarstwa Wschodniego, a
2875 IV, | potwierdzenia, zwracając się do Stolicy Apostolskiej w Rzymie
2876 IV, | Apostolskiej w Rzymie jako do widzialnego ośrodka jedności
2877 IV, | ekumenicznego: wezwania do odbudowy, w pokoju pojednania,
2878 IV, | Kościół lokalny jest powołany do ubogacenia własnymi darami
2879 IV, (16) | wiadomościami, jakie dochodziły do nich na temat nauczania
2880 IV, | przedsięwzięcia zmierzające do jedności chrześcijan, zależnie
2881 IV, | w ich skutecznym dążeniu do usunięcia lub zmniejszenia
2882 IV, | Wspólnotami, należącymi do tego samego Kościoła. Podział
2883 IV, | miłości pomiędzy Kościołami, do których należeli: pomiędzy
2884 IV, | pozwoliła im doprowadzić do końca wielkie zadanie misjonarskie
2885 IV, | Filozof, zawsze uciekał się do dialogu z tymi, którzy przeciwni
2886 V, | misjonarskiego impulsu do głoszenia odwiecznego orędzia
2887 V, | zagrożenia nie mogą prowadzić do zapomnienia proroczej intuicji
2888 V, | wypowiada następujące słowa: „Do nowego Ludu Bożego powołani
2889 V, | wszystkich oraz dążenia do pełni w jedności” 21. ~
2890 V, | wizji z powodu przywiązania do zawężonej raczej koncepcji
2891 V, | odpowiadał uciekając się do natchnionego fundamentu
2892 V, | Ewangelia nie prowadzi do zubożenia czy zgaszenia
2893 V, | cywilizacja mają swoją rolę do wypełnienia i swoje miejsce
2894 V, | wszyscy byli zbawieni i doszli do zrozumienia prawdy (por.
2895 V, | równocześnie dostosowane do konkretnej sytuacji historycznej.
2896 V, | uświadomić własne powołanie do uczestnictwa w odwiecznym
2897 V, | człowiek był zbawiony i doszedł do zrozumienia prawdy, wyniósł
2898 V, | zrozumienia prawdy, wyniósł do znakomitej godności za lat
2899 VI, | języku księgi liturgiczne. Do dzisiaj jest to język używany
2900 VI, | się dłużej – po części aż do XIX wieku – i na kształtowanie
2901 VII, | chrześcijaństwo dotarło do Polski z Rzymu w łacińskiej
2902 VII, | poważny wysiłek zmierzający do zaprowadzenia nowej jedności
2903 VII, | kultur i różnego podejścia do tych samych problemów. Taka
2904 VII, | również nie ma innej drogi do przezwyciężenia napięć i
2905 VIII, | scenę historii zbawienia i do grona narodów Europy, które
2906 VIII, | serdecznie przyłącza się do tego świętowania pierwszy
2907 VIII, | prawie dwóch tysiącleciach do objęcia Stolicy Biskupiej
2908 VIII, | Jezusa Chrystusa skierowany do Jego Apostołów, idąc ich
2909 VIII, | istnienie, a ludzi powołałeś do życia wiecznego; ~że tak
2910 VIII, | prawdziwego i przez Chrzest weszły do świętej wspólnoty Twoich
2911 VIII, | Niechaj ich przynależność do Królestwa Twojego Syna nie
2912 VIII, | wezwałeś narody słowiańskie do wspólnoty wiary, za ich
2913 VIII, | spuściznę i wkład, jaki wniosły do dziedzictwa powszechnego.
2914 VIII, | słowiańskie wniosły i wnoszą do duchowego dziedzictwa Kościoła
2915 VIII, | ziemi. Pragniemy sięgać do przeszłości, aby w jej świetle
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
2916 I, | jej rozwojowi, dochodziła do głosu zawsze i na różne
2917 I, | Jednym z owych sposobów, do których sięgano w ostatnich
2918 I, | ubiegłym roku list okólny do Synodów katolickich Kościołów
2919 I, | katolickich Kościołów Wschodnich i do Konferencji Episkopatów,
2920 I, | i projekty odnoszące się do sposobu najlepszego uczczenia
2921 I, | progressio, skierowanej do ludzi i społeczeństw lat
2922 I, | wszystkich ludzi, daje okazję do tego, by pogłębić nauczanie
2923 II, | społecznej w owym roku, skłania do rozważenia tego dokumentu
2924 II, | horyzonty radości i nadziei. Do tego samego celu zmierza
2925 II, | Konstytucji Gaudium et spes. ~Co do treści i tematów podjętych
2926 II, | losem ludzi11; nawiązanie do rażących różnic w sytuacji
2927 II, | wiekowej tradycji Kościoła co do „powszechności przeznaczenia
2928 II, | inne wyraźne odniesienia do Konstytucji duszpasterskiej
2929 II, | w dziedzinie społecznej do specyficznego problemu rozwoju
2930 II, | katolickiego i skierowanego zarówno do samego Kościoła, jak i do „
2931 II, | do samego Kościoła, jak i do „wszystkich ludzi dobrej
2932 II, | stosowanie Słowa Bożego do życia ludzi i społeczeństwa
2933 II, | ludzi i społeczeństwa oraz do rzeczywistości doczesny
2934 II, | Kościoła nie doszło jeszcze do stwierdzenia z całą jasnością,
2935 II, | podziału środków potrzebnych do życia, przeznaczonych z
2936 II, | zmierza przede wszystkim do zasygnalizowania pewnego
2937 II, | uległo zmianie, zachowało do dziś tę samą siłę i aktualność,
2938 II, (26) | mówimy, nie zmierza jedynie do wzrostu ekonomicznego. Jeżeli
2939 II, | poważny i oryginalny wkład do całości nauki społecznej
2940 II, | okazuje się tym większe. ~Do tej pierwszej uwagi na temat
2941 II, | Pawła VI, jesteśmy wezwani do nowego spojrzenia na pojęcie
2942 II, | którego rozwój ogranicza się do zaspokojenia potrzeb materialnych
2943 III, | dramatyczny, ograniczał się do podkreślenia wagi sytuacji
2944 III, | podkreślenia wagi sytuacji i do przedstawienia sumieniom
2945 III, | obowiązku przyczyniania się do jej rozwiązania. W owych
2946 III, | istniał pewien optymizm co do możliwości złagodzenia,
2947 III, | swej strony poczuwał się do obowiązku zgłębiania problemów
2948 III, (30) | Dziesięciolecia odnoszą się do lat 1960-1970 i 1970-1980;
2949 III, | nierówności społeczne aż do granicy nędzy, tak — równolegle —
2950 III, | w sobie, czy w stosunku do odpowiednich danych z krajów
2951 III, | zwłaszcza najuboższe, dochodzą do sytuacji wielkiego zacofania. ~
2952 III, | gospodarczego i przyczyniają się do powstawania dystansu. Są
2953 III, | oczywiście nie pretendują do ostatecznej klasyfikacji
2954 III, (31) | tylko sporadycznie odnośnie do krajów tzw. słabo zaawansowanych,
2955 III, (31) | i nade wszystko odnośnie do obszarów wielkiego i skrajnego
2956 III, | byłby jednak niepełny, gdyby do „ekonomicznych i społecznych
2957 III, | wykształcenia, niezdolność do uczestnictwa w budowaniu
2958 III, | są trwalsze i trudniejsze do wykorzenienia w krajach
2959 III, | ograniczane jest prawo do inicjatywy gospodarczej,
2960 III, | zależności, jakże podobnej do tradycyjnej, zależności
2961 III, | życie narodowe, skłonność do emigracji, choćby tak zwanej
2962 III, | ludzkich — na przykład prawa do wolności religijnej, prawa
2963 III, | wolności religijnej, prawa do udziału w budowaniu społeczeństwa,
2964 III, | należytej mierze poczuwały się do obowiązku niesienia pomocy
2965 III, | oddzielonym od świata dobrobytu, do którego one same należą. ~
2966 III, | ale w końcu doprowadzają do zdławienia lub uzależnienia
2967 III, | nie trudno będzie dojść do przekonania, że bardzo dalecy
2968 III, | samego siebie, skłania nas do poważnego pytania o to,
2969 III, | jakiego typu rozwojem mieliśmy do czynienia w ciągu ostatnich
2970 III, (36) | zatrudnionych w roku 1970 do 8% w roku 1986. Obecnie
2971 III, (38) | ludzkiej: etyczne podejście do kwestii zadłużenia międzynarodowego (
2972 III, | będące na drodze rozwoju do przyjęcia obfitych kapitałów
2973 III, | obfitych kapitałów oddanych do dyspozycji, była nadzieja
2974 III, | narzędzie przeznaczone do popierania rozwoju przekształciło
2975 III, | dłużnicze, czują się zmuszone do eksportowania kapitałów
2976 III, | eksportowania kapitałów koniecznych do zwiększenia lub przynajmniej
2977 III, (39) | układane w sposób możliwy do przyjęcia dla jednych i
2978 III, | Pax40 — powinny skłonić do refleksji nad etycznym charakterem
2979 III, | ludów oraz, aby nawiązać do niniejszych rozważań, nad
2980 III, (40) | ludzkiej: etyczne podejście do kwestii zadłużenia międzynarodowego (
2981 III, | Każdy z tych bloków zmierza do asymilacji lub skupienia
2982 III, | ideologii, odwołując się do dwóch zupełnie odmiennych
2983 III, | doprowadziła nieuchronnie do rosnącej przeciwstawności
2984 III, | nastąpiło porozumienie co do zniszczenia jednego rodzaju
2985 III, | przeciwstawność zostaje przeniesiona do tych krajów, przyczyniając
2986 III, | krajów, przyczyniając się do powiększenia przedziału,
2987 III, | ale oba systemy są zdolne do przemian i odnowy, tak by
2988 III, | co nieraz prowadzi je do ruiny — w konflikty ideologiczne,
2989 III, | im celu i wykorzystywane do podsycania kontrastów, nie
2990 III, | potwierdzać prawo każdego ludu do własnej tożsamości, własnej
2991 III, | bezpieczeństwa, jak również do uczestnictwa na gruncie
2992 III, | rozwoju zamiast dochodzić do niezależności i dążyć własną
2993 III, | niezależności i dążyć własną drogą do zdobycia sprawiedliwego
2994 III, | mówi, swoistą skłonność do imperializmu czy jakiejś
2995 III, | bezpieczeństwo, tłumi dążenie do solidarnej współpracy wszystkich
2996 III, | pozbawionym prawa dostępu do dóbr przeznaczonych dla
2997 III, | bezpośrednią przeszkodę w dążeniu do prawdziwej zmiany warunków
2998 III, | inwestycje przeznaczone do produkcji broni winny być
2999 III, | produkcji broni winny być użyte do zmniejszenia nędzy ludów
3000 III, | bardziej naglącym wezwanie do przezwyciężenia przeciwieństw
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851 |