1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851
(...) Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
3001 III, | użycia stosownych środków do ich zaspokojenia jest poważnym
3002 III, | jest najgorsze — przeniknąć do różnych sektorów południowej
3003 III, | świat rozwinięty są użyte do zakupu broni w świecie nie
3004 III, | nie rozwiniętym. ~Jeśli do tego wszystkiego doda się
3005 III, (42) | ludzkiej: etyczne podejście do kwestii zadłużenia międzynarodowego (
3006 III, | jakąś ideologię czy dążenie do stworzenia lepszego świata,
3007 III, | zabrania (...) uciekania się do nienawiści, mordowania bezbronnych,
3008 III, | mordowania bezbronnych, do metody terroryzmu” 44. ~
3009 III, | miejscu trzeba nawiązać do problemu demograficznego
3010 III, | problemu demograficznego i do sposobu mówienia o nim dzisiaj,
3011 III, | się ludności, niezdolnej do biologicznej odnowy. Zjawisko
3012 III, | doprowadza to niekiedy do pojawiania się tendencji
3013 III, | pojawiania się tendencji do rasizmu lub sprzyja wprowadzaniu
3014 III, | szczególnie czułe na prawo do zachowywania swego cennego
3015 III, | zrozumienie tego, że dobro, do którego wszyscy jesteśmy
3016 III, | jesteśmy powołani, i szczęście, do którego dążymy, nie dadzą
3017 III, | życia — mimo wszelkich pokus do jego niszczenia, od przerywania
3018 III, | niszczenia, od przerywania ciąży do eutanazji — jednoczesna
3019 III, | użyciu wszelkich środków dążą do tego, aby coraz więcej ludzi
3020 III, | rzeczywistość skłania mnie do prowadzenia refleksji nad
3021 III, (48) | nie tylko przyczyniamy się do polepszenia bytu materialnego
3022 III, (48) | nie sprowadza się jedynie do braku wojny. Polegającego
3023 III, (48) | wysiłkiem przez dążenie do zbudowania zamierzonego
3024 IV, | Spojrzenie na świat współczesny, do jakiego zachęca nas Encyklika,
3025 IV, | większości, nie wystarcza do urzeczywistnienia ludzkiego
3026 IV, | konsekwencji, także i dostęp do wielorakich rzeczywistych
3027 IV, | zasobów i możliwości oddana do dyspozycji człowieka nie
3028 IV, | tyle „odpadków” i „rzeczy do wyrzucenia”. Posiadany przedmiot,
3029 IV, | jeśli nie przyczynia się do dojrzewania i wzbogacenia
3030 IV, | wzbogacenia jego „być”, czyli do urzeczywistnienia powołania
3031 IV, | się koniecznie w antynomię do wartości „być”. ~Jedna z
3032 IV, | korzysta nie z dóbr niezbędnych do „bycia”, to nie wyczerpuje
3033 IV, (52) | PAWEŁ VI, Przemówienie do Korpusu dyplomatycznego (
3034 IV, | dóbr oraz zasobów będących do naszej dyspozycji; co więcej,
3035 IV, | stworzeniami: jest powołany do ich używania, do zajmowania
3036 IV, | powołany do ich używania, do zajmowania się nimi oraz,
3037 IV, | użycia podobieństwu człowieka do Boga oraz jego powołaniu
3038 IV, | Boga oraz jego powołaniu do nieśmiertelności. Oto transcendentna
3039 IV, | sobie obraz Boży. Wezwanie do posiadania i używania środków
3040 IV, | powodu porażek i powrotu do punktu wyjścia, sprzeciwiałby
3041 IV, | exercens powołanie człowieka do pracy, aby podkreślić, że
3042 IV, | surowych słów pobudzi nas do bardziej zdecydowanego podjęcia
3043 IV, | współpracy. ~W Liście św. Pawła do Kolosan czytamy, że Chrystus
3044 IV, | sposób przygotowująca nas do uczestniczenia w pełni,
3045 IV, | motywy przynaglające Kościół do zajmowania się problematyką
3046 IV, | się problematyką rozwoju i do uznania za obowiązek pastorski
3047 IV, | posługi pobudzanie wszystkich do refleksji nad naturą i charakterem
3048 IV, | Bożemu planowi, zmierzającemu do doprowadzenia wszystkich
3049 IV, | doprowadzenia wszystkich rzeczy do pełni, która zamieszkuje
3050 IV, | Kościoła stała się inspiracją do wypracowania oryginalnych
3051 IV, | określanej zawsze w odniesieniu do dzieła Chrystusa. Innymi
3052 IV, | jego członków, zobowiązany do niesienia ulgi cierpiącym
3053 IV, | tego, co jest konieczne do życia. W obliczu istniejących
3054 IV, | paramentów przeznaczonych do kultu Bożego; przeciwnie,
3055 IV, | zapraszamy braci chrześcijan do uczestniczenia w naszych
3056 IV, | i przyjęcia skierowanych do nas zaproszeń. W tym poszukiwaniu
3057 IV, | ludy i narody mają prawo do własnego pełnego rozwoju,
3058 IV, | potrzeby rozwoju jako pretekstu do narzucania innym własnego
3059 IV, | rozwoju ograniczonego tylko do dziedziny gospodarczej łatwo
3060 IV, | długą metę za rzecz nie do przyjęcia. ~Stwierdza to
3061 IV, | przysługującego każdemu prawa do pełnego korzystania z dobrodziejstw
3062 IV, | wszystkich praw: zwłaszcza prawa do życia w każdej fazie istnienia;
3063 IV, | ludzkiej, poczynając od prawa do swobodnego wyznawania i
3064 IV, | równe prawo każdego ludu do tego, by „zasiadał przy
3065 IV, | Boga w człowieku powołanym do pełnego uczestnictwa w prawdzie
3066 IV, | bliźniego oraz przyczyniać się do polepszenia stosunków między
3067 IV, | czyniąc aluzję właśnie do porządku, jaki ją wyróżnia,
3068 IV, | odnosi się bezpośrednio do skutków pewnego typu rozwoju
3069 IV, | ukazuje, że w odniesieniu do widzialnej natury jesteśmy
3070 V, | analiza zacieśniona wyłącznie do przyczyn ekonomicznych i
3071 V, | wreszcie przyczynić się do skierowania ludów na drogę
3072 V, | instytucji — przeszkodę trudną do przezwyciężenia64. ~Skoro
3073 V, | nie są często stosowane do sytuacji współczesnego świata.
3074 V, | świata. Trudno jednak dojść do głębokiego zrozumienia oglądanej
3075 V, | krótkowzroczności”; można odwoływać się do „błędnych rachub politycznych”
3076 V, | tego rodzaju ocen dochodzi do głosu kryterium natury etyczno-moralnej.
3077 V, | a formalnym odniesieniem do „grzechu” i do „struktur
3078 V, | odniesieniem do „grzechu” i do „struktur grzechu”. W tej
3079 V, | Przychodzi tu na myśl nawiązanie do „drugiej tablicy” dziesięciorga
3080 V, | 37. Do tej ogólnej analizy porządku
3081 V, | narzucenia innym własnej woli. ~Do każdej z tych postaw można
3082 V, | grzechów, które prowadzą do „struktur grzechu”. Taka
3083 V, | zachowań, drogi wiodącej do jego przezwyciężenia. ~
3084 V, | okoliczności w dużej mierze nie do prze widzenia. Trzeba jednak
3085 V, | pewien odcinek, podążania nią do końca. ~W świetle naszych
3086 V, | wskazuje dokładnie na stosunek do Boga, do popełnionej winy,
3087 V, | dokładnie na stosunek do Boga, do popełnionej winy, do jej
3088 V, | Boga, do popełnionej winy, do jej skutków, a wreszcie
3089 V, | jej skutków, a wreszcie do bliźniego, jednostki lub
3090 V, | nawrócenia, prowadzącej do przezwyciężenia przeszkód
3091 V, | usług, winni poczuwać się do odpowiedzialności za słabszych
3092 V, | za słabszych i być gotowi do dzielenia z nimi tego, co
3093 V, | gdzie bez uciekania się do przemocy przedstawiają własne
3094 V, | Kościół czuje się powołany do tego, by stać u boku ubogich
3095 V, | ich żądań, przyczyniać się do ich zaspokajania, nie tracąc
3096 V, | odnosi się analogicznie do stosunków międzynarodowych.
3097 V, | typu imperializmy i dążenia do utrzymania własnej hegemonii,
3098 V, | wyposażone winny poczuwać się do moralnej odpowiedzialności
3099 V, | narody, co prowadziłoby do powstania prawdziwego systemu
3100 V, | umożliwić także wnoszenie do wspólnego dobra wkładu własnych
3101 V, | narzędzie, którego zdolność do pracy czy odporność fizyczną
3102 V, | nas solidarność jest drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju.
3103 V, | drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju. Pokój światowy
3104 V, | światowy bowiem nie jest do pomyślenia, jeżeli ludzie
3105 V, | wiary solidarność zmierza do przekroczenia samej siebie,
3106 V, | przekroczenia samej siebie, do nabrania wymiarów specyficznie
3107 V, | Bóg; trzeba być gotowym do poniesienia dla niego ofiary
3108 V, | winna zatem przyczyniać się do urzeczywistnienia tego Bożego
3109 V, | chrześcijańskiej solidarności, do której Kościół zachęca i
3110 VI, | pozostawiona konieczna przestrzeń do wypełnienia własnego posłannictwa
3111 VI, | to siłą rzeczy pobudza go do rozciągania swego religijnego
3112 VI, | nie można ograniczać tylko do problemu „technicznego”
3113 VI, | prawdziwy rozwój, odnosi się do godności człowieka i ludów.
3114 VI, | człowieku i stosując ją do konkretnej sytuacji71. ~
3115 VI, | jakim Kościół posługuje się do osiągnięcia tego celu, jest
3116 VI, | takiego, ani środki służące do przezwyciężenia obecnych
3117 VI, | transcendentnym; zmierza zatem do ukierunkowania chrześcijańskiego
3118 VI, | Nauka ta należy przeto nie do dziedziny teologii, lecz
3119 VI, | chodzi o naukę zmierzającą do kierowania postępowaniem
3120 VI, | powołania i warunków każdego. ~Do sprawowania posługi ewangelizacji
3121 VI, | Kościoła. Odnosi się ona do życia każdego chrześcijanina,
3122 VI, | ale stosuje się również do naszej społecznej odpowiedzialności,
3123 VI, | odpowiedzialności, a zatem do stylu naszego życia, do
3124 VI, | do stylu naszego życia, do decyzji, które trzeba stosownie
3125 VI, | podejmować w odniesieniu do własności i użytkowania
3126 VI, | preferencyjna oraz decyzje, do jakich pobudza, nie mogą
3127 VI, | oznaczałoby upodobnienie się do „bogatego smakosza”, który
3128 VI, | dla wszystkich78. Prawo do własności prywatnej jest
3129 VI, | praw, w szczególności prawa do wolności religijnej, a także
3130 VI, | religijnej, a także prawa do inicjatywy gospodarczej. ~
3131 VI, (79) | ss. 189-196; Przemówienie do grupy Biskupów polskich
3132 VI, | poziomach w konkretne czyny, aż do podjęcia decyzji dokonania
3133 VI, | się wszelkiej tendencji do wykorzystywania tych Organizacji,
3134 VI, | obywatela poprzez dostęp do wyższej kultury i swobodnego
3135 VI, (81) | stopniowo zdobywać potrzebne do tego środki”; por. Konst.
3136 VI, | swoje potrzeby stosownie do konkretnych warunków ludności,
3137 VI, | żywnościowych, aby zawsze mieć do dyspozycji to, co jest konieczne
3138 VI, | drodze rozwoju są zobowiązane do solidarności między sobą
3139 VI, | jednak wymaga ona gotowości do ponoszenia ofiar koniecznych
3140 VII, | 46. Ludy i jednostki dążą do własnego wyzwolenia. Poszukiwanie
3141 VII, | przeszkód, utrudniających dostęp do „życia bardziej ludzkiego”. ~
3142 VII, | zniewolenia, w odniesieniu do człowieka i społeczeństwa,
3143 VII, | szlachetnym i wartościowym. Do tego właśnie zmierza rozwój,
3144 VII, | wprost przeciwnie, prowadzi do większego jeszcze zniewolenia.
3145 VII, | por. Ga 5, 1), pobudza do stania się sługami wszystkich.
3146 VII, | proces wyzwolenia prowadzi do uśmiercenia wolności, która
3147 VII, | mimo że zna niegodziwość, do jakiej on jest zdolny, albowiem
3148 VII, | Nie ma zatem podstaw do rozpaczy, do pesymizmu ani
3149 VII, | zatem podstaw do rozpaczy, do pesymizmu ani do bierności.
3150 VII, | rozpaczy, do pesymizmu ani do bierności. Nawet jeśli trzeba
3151 VII, | wezwani, a nawet zobowiązani do stawienia czoła straszliwemu
3152 VII, | godności. Każdy jest wezwany do zajęcia własnego miejsca
3153 VII, | tej pokojowej kampanii, do rozegrania jej środkami
3154 VII, | prostotą i pokorą zwrócić się do wszystkich, mężczyzn i kobiet
3155 VII, | międzynarodowe — zastosowali środki, do jakich pobudza solidarność
3156 VII, | Zgromadzeniu Synodalnym. Do nich należy ożywianie współczesnej
3157 VII, | sposób pragnę zwrócić się do osób, które przez Sakrament
3158 VII, | tu znaleźć nowe wezwanie do złożenia jednomyślnego świadectwa
3159 VII, | powołanego, na tym świecie do życia odpowiadającego tej
3160 VII, | Apel ten kieruję tak samo do tych, którzy, podzielają
3161 VII, | Starego Testamentu, czyli do Żydów; do tych, którzy jak
3162 VII, | Testamentu, czyli do Żydów; do tych, którzy jak my wierzą
3163 VII, | sprawiedliwego i miłosiernego, czyli do Muzułmanów, a także do wszystkich
3164 VII, | czyli do Muzułmanów, a także do wszystkich wyznawców wielkich
3165 VII, | religijnemu — ukazało wszystkim, do jakiego stopnia pokój i
3166 VII, (88) | Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich
3167 VII, | swego Ducha, przyjmuje je do siebie, ażeby ofiarować
3168 VII, | wszyscy jesteśmy wezwani do odkrywania, poprzez ten
3169 VII, | rzecz rozwoju i pokoju; do czerpania zeń energii, ażeby
3170 VII, | troskliwością wstawia się za nami do swego Syna, naszego Odkupiciela,
3171 VII, | Tą, która zwracając się do Syna, mówi: „Nie mają już
3172 VII, | przedstawiłem, zachęcając wszystkich do przemyślenia tego i wprowadzenia
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
3173 Wprow, 0, | UT UNUM SINT! Wezwanie do jedności chrześcijan, rzucone
3174 Wprow, 0, | naszego stulecia, należących do innych także Kościołów i
3175 Wprow, 0, | wszystkich swoich uczniów do jedności. Gorąco pragnę
3176 Wprow, 0, | przeciwstawić dążeniu świata do zniweczenia Tajemnicy Odkupienia,
3177 Wprow, 0, | które doprowadzą także do niezbędnego oczyszczenia
3178 Wprow, 0, | jakie niestety zadaje ona do dzisiaj. Wiecznie młoda
3179 Wprow, 0, | Czuje się zawsze powołany do ewangelicznej odnowy i stąd
3180 Wprow, 0, | przyciąga go i upodabnia do swojej męki i zmartwychwstania.~
3181 Wprow, 0, | wszystkimi chrześcijanami aż do osiągnięcia pełnej komunii3.
3182 Wprow, 0, | osiągnięcia pełnej komunii3. Do tego szlachetnego celu dąży
3183 Wprow, 0, | nieustannie przyłącza się do tego błagania. W naszej
3184 I, 1, | zaangażowanie zmierzające do zgromadzenia wszystkich
3185 I, 1, | ekumeniczny, ponieważ jest posłany do świata, aby głosić misterium
3186 I, 1, | prorok Ezechiel, nawiązując do ówczesnej sytuacji Ludu
3187 I, 1, | Ewangelia Janowa, odwołując się do współczesnej sobie sytuacji
3188 I, 1, | Istotnie, jak wyjaśnia List do Efezjan, On „zburzył rozdzielający
3189 I, 1, (4) | KONGR. NAUKI WIARY, List do Biskupów Kościoła katolickiego
3190 I, 1, | krzyżowej sam Jezus modli się do Ojca za swoich uczniów i
3191 I, 1, | tylko obowiązek dążenia do jedności, ale także odpowiedzialność
3192 I, 2, | szersze kręgi ruch zmierzający do przywrócenia jedności wszystkich
3193 I, 2, | powszechny i miał posłannictwo do całego świata, aby ten świat
3194 I, 2, | aby ten świat zwrócił się do Ewangelii i w ten sposób
3195 I, 2, | przekonaniem i energią wzywać do tego innych: „Sobór święty
3196 I, 2, | nawiązuje przede wszystkim do nauki o Kościele wyrażonej
3197 I, 2, | słowa św. Pawła skierowane do pierwszych chrześcijan Rzymu: „
3198 I, 2, | Jego uczniów, lecz należy do jej najgłębszej istoty.
3199 I, 2, | zatem modlitwą skierowaną do Ojca, aby Jego zamysł w
3200 I, 2, | wezwania, jakie kieruje do nich Pan Kościoła. Sobór
3201 I, 2, | Chrystusowego nakłaniają do jedności katolickiej” 11~„
3202 I, 2, | zniszczone to, co należy do struktury Kościoła Chrystusowego,
3203 I, 2, | Eucharystię i żywi nabożeństwo do Dziewicy Bogarodzicielki.
3204 I, 2, | Bogarodzicielki. Dochodzi do tego łączność (communio)
3205 I, 2, | spośród nich dał nawet siłę do przelania krwi. Tak oto
3206 I, 2, | wiary przez chrzest, należą do Ciała Chrystusa, dlatego
3207 I, 2, | braci w Panu” 17.~Nawiązując do licznych dóbr, obecnych
3208 I, 2, | pochodzi od Chrystusa i do Niego prowadzi, należy słusznie
3209 I, 2, | prowadzi, należy słusznie do jedynego Kościoła Chrystusowego.
3210 I, 2, | zdolność otwierania wstępu do społeczności zbawienia” 18.~
3211 I, 2, | zawierają w sobie wezwanie do jedności i w niej odnajdują
3212 I, 3, | chrześcijańskiego sumienia, do urzeczywistniania ekumenicznej
3213 I, 3, | się to w sposób szczególny do tego procesu, któremu dał
3214 I, 3, | przemiany” 21.~Sobór wzywa do nawrócenia zarówno osobistego,
3215 I, 3, | chrześcijańskiej Wspólnoty do jedności idzie w parze z
3216 I, 3, | chrześcijańskie powołanie, Sobór wzywa do wewnętrznego nawrócenia,
3217 I, 3, | wewnętrznego nawrócenia, do odnowy umysłu22.~Każdy winien
3218 I, 3, | przestrzenie, które skłaniają do dziękczynienia Bogu w Trójcy
3219 I, 3, | reformą. Sobór stwierdza: „Do pielgrzymującego Kościoła
3220 I, 3, | apostolskiej. Skłania je to do zastanowienia się, czy rzeczywiście
3221 I, 3, | ekumenicznego i dla nawrócenia, do jakiego ruch ten winien
3222 I, 3, | zwołując Sobór nie dopuścił do oddzielenia odnowy od otwarcia
3223 I, 3, | specjalnego dykasterium do spraw ekumenizmu nastąpiło
3224 I, 3, | rozpoczynały się przygotowania do Soboru Watykańskiego II30,
3225 I, 4, | słów, o dostosowanie prawdy do upodobań epoki, o wymazanie
3226 I, 4, | nie wahałem się powiedzieć do australijskich aborygenów: „
3227 I, 4, (37) | Przemówienie do autochtonów (29 listopada
3228 I, 4, | należy on w sposób organiczny do całości jego życia i działania
3229 I, 5, | zwraca się równocześnie do Boga i do braci: do wszystkich
3230 I, 5, | się równocześnie do Boga i do braci: do wszystkich braci,
3231 I, 5, | równocześnie do Boga i do braci: do wszystkich braci, również
3232 I, 5, | wszystkich braci, również do tych, którzy nie są w pełnej
3233 I, 5, | doskonalszą. Miłość zwraca się do Boga jako najdoskonalszego
3234 I, 5, | Chrystus zostaje zaproszony do wspólnoty modlących się: „
3235 I, 5, | jakby układać na nowo, dążąc do Źródła swej jedności, którym
3236 I, 5, | Na ekumenicznej drodze do jedności trzeba przypisać
3237 I, 5, | coraz wytrwałej modlili do Chrystusa, będą mieli odwagę
3238 I, 5, | Ewangelię odwoływali się do różnych Kościołów czy Wspólnot
3239 I, 5, | podziały — zmierzamy drogą do pełnej jedności: do takiej
3240 I, 5, | drogą do pełnej jedności: do takiej jedności, jaką miał
3241 I, 5, | niejako ciągle powracać do wieczernika w dniu Wielkiego
3242 I, 5, | doskonałego spełnienia, aż do czasu, gdy po przełamaniu
3243 I, 5, | które skłaniają chrześcijan do wspólnej modlitwy. Pragnę
3244 I, 5, | Pragnę tutaj odwołać się do tego szczególnego doświadczenia,
3245 I, 5, | jest prowadzenie należących do niej Kościołów „do widzialnej
3246 I, 5, | należących do niej Kościołów „do widzialnej wspólnoty w jednej
3247 I, 5, | pobudzany przez Pocieszyciela do poszukiwania jedności wszystkich
3248 I, 5, | 23, 9), ten Ojciec, Abba, do którego sam Chrystus przemawia
3249 I, 5, | Kiedy Pan Jezus modli się do Ojca, aby «wszyscy byli
3250 I, 5, | wspaniałomyślności w stosunku do drugich” 49.~
3251 I, 5, | miejscami. Modlitwa Chrystusa do Ojca jest wzorem dla wszystkich,
3252 I, 5, (50) | roku. Mając lat 21 wstępuje do klasztoru Trapistek w Grottaferrata.
3253 I, 6, | ekumenicznej odnowy i dążenia do jedności, to w niej też
3254 I, 6, | Dialog leży na jedynej drodze do samospełnienia człowieka:
3255 I, 6, | wzajemności. Stosowanie się do tych kryteriów jest zadaniem
3256 I, 6, | ze stron przystępujących do dialogu i to one czynią
3257 I, 6, | przezwyciężeniu podziału, a posłuży do przybliżenia jedności.~
3258 I, 6, | Soborowi, przyczyniły się do stworzenia warunków dla
3259 I, 6, | podczas Soboru z gotowością do dialogu ze strony katolickiego
3260 I, 7, | wobec woli Chrystusa co do Kościoła i jak należy biorą
3261 I, 7, | należy biorą się rzetelnie do dzieła odnowy i reformy” 58.~ ~
3262 I, 8, | Takie radykalne wezwanie do uznania własnej grzeszności
3263 I, 8, | grzechach, które przyczyniły się do historycznych podziałów —
3264 I, 8, | nadal mogą się przyczyniać do podziału i do jego utrwalenia.~
3265 I, 8, | przyczyniać do podziału i do jego utrwalenia.~
3266 I, 8, | horyzontalnym, ograniczając się do spotkania, wymiany myśli
3267 I, 9 | Dialog zmierzający do usunięcia rozbieżności~
3268 I, 9, | wymiarem autentycznego dążenia do pełnej komunii między chrześcijanami.
3269 I, 9, | miłości i pokory. Miłości do rozmówcy i pokory wobec
3270 I, 9, | współzawodnictwu pobudzi wszystkich do głębszego poznania i jaśniejszego
3271 I, 9, | Przede wszystkim, gdy ma się do czynienia ze sformułowaniami
3272 I, 9, | samego początku nadawały się do głoszenia prawdy objawionej
3273 I, 9, | objawionej i nadal się nadają do przekazywania jej tym, którzy
3274 I, 9, | strony biorące w nim udział do zadawania sobie pytań, do
3275 I, 9, | do zadawania sobie pytań, do wzajemnego rozumienia się
3276 I, 9, | innych”, może przyczynić się do zbudowania każdej wspólnoty65,
3277 I, 10, | ekumenizmu, jest czynnym dążeniem do jedności. Jedność działania
3278 I, 10, | Jedność działania prowadzi do pełnej jedności wiary: „
3279 I, 10, | cenić oraz utorować drogę do jedności chrześcijan” 68.~
3280 II, 1, | zakończeniu Soboru, skłania do dziękczynienia Duchowi Prawdy,
3281 II, 1, | warunkiem, który usposabia nas do przyjęcia dalszych darów
3282 II, 1, | dalszych darów niezbędnych do doprowadzenia do końca ekumenicznego
3283 II, 1, | niezbędnych do doprowadzenia do końca ekumenicznego dzieła
3284 II, 1, | że chrześcijanie należący do jednego wyznania nie uważają
3285 II, 1, | ekumenizmu określa Wspólnoty, do których należą ci chrześcijanie,
3286 II, 1, | wspólnej przynależności do Chrystusa. Mogłem się o
3287 II, 1, | moich apostolskich podróży do różnych części świata oraz
3288 II, 1, | konkretnych sytuacjach dochodzi do głosu pewna agresywność
3289 II, 2, | która mogłaby prowadzić do łamania praw człowieka.
3290 II, 2, | jednoczą się w tym dążeniu do jedności. Liczni chrześcijanie
3291 II, 2, (73) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (
3292 II, 2, (74) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (
3293 II, 3, | Świętego bardzo przyczyniły się do podziałów, zwłaszcza na
3294 II, 3, | błagalną. Razem zwracamy się do Ojca i czynimy to coraz
3295 II, 3, | lat temu byłoby to w ogóle do pomyślenia?~
3296 II, 4, | świadectwo Chrystusowi, czasem aż do przelania krwi. Bóg bowiem
3297 II, 4, | dokonuje w tych, którzy należą do innych Kościołów i Wspólnot
3298 II, 4, | wielkiego świadectwa „aż do przelania krwi”? I czy nie
3299 II, 4, | chrześcijan mogą się przyczynić do zbudowania katolików: „Nie
3300 II, 4, | zdecydowanie na drogę wiodącą do prawdziwej i pełnej komunii.~ ~
3301 II, 5, | swej natury przynaglają one do przywrócenia jedności. Wynika
3302 II, 5, | Wynika stąd, że dążenie do jedności chrześcijan nie
3303 II, 6, | katolickiego — wspólną wolę dążenia do jedności.~Sobór ze swej
3304 II, 6, | przyczynia się znacznie do wypełnienia jego misji.~
3305 II, 6, | Międzynarodowej Komisji mieszanej do dialogu teologicznego między
3306 II, 7, | postanowieniem solidarnego dążenia do komunii.~Uprzedziło ten
3307 II, 7, | podczas pielgrzymki Papieża do Ziemi Świętej w styczniu
3308 II, 7, | już w toku przygotowania do przyszłego soboru Kościołów
3309 II, 7, | Kościołów prawosławnych. Dążenie do harmonii między nimi służy
3310 II, 7, | uroczystość św. Andrzeja udaje się do Fanaru delegacja Stolicy
3311 II, 7, | modlitwie przyzwyczaja nas do współistnienia i skłania
3312 II, 7, | współistnienia i skłania do wspólnego przyjęcia, a tym
3313 II, 7, | wspólnego przyjęcia, a tym samym do wprowadzenia w czyn woli
3314 II, 7, | Jubileusz ten stał się okazją do ogłoszenia obu świętych
3315 II, 7, | Dołączenie obu Braci Sołuńskich do wielkiego zakonodawcy Zachodu
3316 II, 7, | jeszcze jeden ważny temat do tego dialogu pomiędzy Wschodem
3317 II, 7, | odnosiło się nade wszystko do dwoistości Bizancjum — Rzym;
3318 II, 7, | można łatwo zrozumieć, że do pełnej komunii należy dążyć
3319 II, 7, | in mundum86 skierowanym do wiernych Kościoła katolickiego
3320 II, 8, | kształtowały się zatem w nawiązaniu do tego apostolskiego dziedzictwa.
3321 II, 8, | tysiąclecia, szukamy powrotu do pełnej komunii, wypada nawiązać
3322 II, 8, | komunii, wypada nawiązać do tej jedności, wyrażonej
3323 II, 8, | 56. Nawiązując do tej tradycji, po Soborze
3324 II, 8, | krokiem naprzód na drodze do pełnej komunii.~Struktury
3325 II, 8, | przed podziałem, należą do dziedzictwa doświadczeń,
3326 II, 8, | kierują naszym dążeniem do przywrócenia pełnej komunii.
3327 II, 8, | komunię, powinniśmy dążyć do stworzenia takiej właśnie
3328 II, 8, | właśnie rzeczywistości i do niej musimy się odwoływać.~
3329 II, 8, | wiernych i przyczynić się do szerzenia ducha jedności.
3330 II, 8, | Kościół katolicki, stosownie do okoliczności czasu, miejsca
3331 II, 9, | Międzynarodowa Komisja mieszana do dialogu teologicznego między
3332 II, 9, | jedności wiary i nawiązująca do wspólnego doświadczenia
3333 II, 9, (98) | MIĘDZYNARODOWA KOMISJA MIESZANA DO DIALOGU TEOLOGICZNEGO MIĘDZY
3334 II, 9, | należy stosować w dążeniu do pełnej komunii Kościoła
3335 II, 9, | oczywiste, że metodą dążenia do pełnej komunii jest dialog
3336 II, 9, | katolickich Kościołów Wschodnich do posiadania własnej organizacji
3337 II, 9, | również ich wspólne dążenie do jedności99. Krok naprzód
3338 II, 9, | umysłów, dzięki czemu dążenie do jedności jest bardziej owocne.~
3339 II, 9, | różnorodnych tradycjach do pełnej katolickości i apostolskości
3340 II, 9, (99) | Por. JAN PAWEŁ II, List do Biskupów kontynentu europejskiego
3341 II, 9, | przyczyniając się w ten sposób do wzajemnego zrozumienia i
3342 II, 10, (105) | Por. Przemówienie do Przedstawicieli Kościoła
3343 II, 10, (107) | Przemówienie skierowane do Jego Świątobliwości Abuna
3344 II, 11, | przemawia w ten sam sposób do wszystkich, tak na Wschodzie,
3345 II, 11, | na nowo jedność; bodźcem do tego ma być również samo
3346 II, 11, | stanowić oparcie i podnietę do tego dialogu” 113.~„Myśl
3347 II, 11, | Boga jako przemawiającego do nich w Chrystusie, zapowiedzianym
3348 II, 11, | na stosunek Kościoła do Pisma Świętego, w którym
3349 II, 11, | narzędziem w potężnym ręku Bożym do osiągnięcia tej jedności,
3350 II, 11, | zarazem „ma prowadzić do pełnego wyznania wiary,
3351 II, 11, | pełnego wyznania wiary, do całkowitego wcielenia w
3352 II, 11, | instytucję zbawienia, wreszcie do pełnego wszczepienia w eucharystyczną
3353 II, 11, | nie ogranicza się jedynie do omówienia tych zagadnień
3354 II, 11, | sprawiedliwości i szczerą miłość do bliźnich, jaką okazują ci
3355 II, 11, | na problematykę należącą do sfery etyczno-moralnej,
3356 II, 11, | co doprowadziło stopniowo do nawiązania dwustronnego
3357 II, 11, | Właśnie dlatego, że dążenie do pełnej jedności wymaga porównania
3358 II, 11, | dzięki modlitwie dążenie do jedności nie pozostaje wyłącznie
3359 II, 12, | przyczyniają się skutecznie do lepszego wzajemnego poznania
3360 II, 12, | lepszego wzajemnego poznania i do wzrostu chrześcijańskiego
3361 II, 12, | w mniejszości w stosunku do Wspólnot reformowanych albo
3362 II, 12, | się to w sposób szczególny do krajów europejskich, skąd
3363 II, 12, | wzięły początek, a także do Ameryki Północnej. Z tego
3364 II, 12, | Szwecji podczas podróży do krajów skandynawskich i
3365 II, 13, | Panie, Panie!», wejdzie do królestwa niebieskiego,
3366 II, 13, | otrzymane od Boga; dochodzi do tego żywe poczucie sprawiedliwości
3367 II, 13, | Współpraca ta ułatwi dążenie do jedności. Dekret o ekumenizmie
3368 II, 13, | cenić oraz utorować drogę do jedności chrześcijan” 128.~
3369 II, 13, | społeczną.~Jesteśmy powołani do coraz większego wysiłku
3370 II, 13, | instrumentalizacji religii do celów politycznych i w rozstrzyganiu
3371 II, 13, | udałem się jako pielgrzym do miasta św. Franciszka oraz
3372 III, 1, | osiągnęliśmy i wypracowane do tej pory uzgodnienia doktrynalne,
3373 III, 1, | doktrynalne, które doprowadziły do wzrostu komunii uczuć i
3374 III, 1, (129) | Wiara i Ustrój” doprowadziła do analogicznego poglądu, jaki
3375 III, 1, | ewangelicznej miłości.~Dążenie do jedności znalazło wyraz
3376 III, 1, | jedności należy teraz przejść do niezbędnej i wystarczającej
3377 III, 1, | Eucharystii.~To dążenie do niezbędnej i wystarczającej
3378 III, 1, | pojmowane jako sakrament — do potrójnej posługi episkopatu,
3379 III, 1, | W tym odważnym dążeniu do prawdy rozsądek i roztropność
3380 III, 1, | które nie doprowadziłyby do niczego trwałego ani solidnego133.
3381 III, 1, (132) | Por. Przemówienie do Kardynałów i do Kurii Rzymskiej (
3382 III, 1, (132) | Przemówienie do Kardynałów i do Kurii Rzymskiej (28 czerwca
3383 III, 2, | sobie rezultaty osiągnięte do tej pory? Nie mogą one pozostać
3384 III, 3, | katolików. Duch wzywa ich do poważnego rachunku sumienia.
3385 III, 3, | Chrystus, ma moc doprowadzić do pojednania, znaleźć można
3386 III, 3, | wszystkie, bez żadnych wyjątków, do przyjrzenia się samym sobie
3387 III, 3, | sobie przed obliczem Ojca i do zastanowienia się, czy były
3388 III, 3, | wspólnota słyszy wezwanie do przezwyciężenia przeszkód
3389 III, 3, | przezwyciężenia przeszkód na drodze do jedności.. Otóż wszystkie
3390 III, 3, | i absolutne przywiązanie do Chrystusa i do Ojca, że
3391 III, 3, | przywiązanie do Chrystusa i do Ojca, że byli zdolni nawet
3392 III, 3, | Ojca, że byli zdolni nawet do przelania krwi. A czyż takie
3393 III, 3, | komunię, trzeba przeżyć do końca doświadczenie prawdy?~
3394 III, 3, | męczeństwie (martyria) aż do śmierci, w tej najprawdziwszej
3395 III, 3, | które otworzyły im drogę do komunii zbawienia.~Kiedy
3396 III, 3, | dziedzictwie, należy wpisać do niego nie tylko instytucje,
3397 III, 3, | dziedzictwa świętych”, należących do wszystkich Wspólnot, „dialog
3398 III, 3, | naprawdę „nawrócić się” i dążyć do pełnej i widzialnej komunii,
3399 III, 3, | w niektórych przypadkach do podkreślenia pewnych aspektów
3400 III, 4 | Kościoła Katolickiego w dążenie do jedności chrześcijan~
3401 III, 4, | 87. Na drodze wiodącej do pełnej jedności dialog ekumeniczny
3402 III, 4, | ekumeniczny ma zachęcić do wzajemnej braterskiej pomocy,
3403 III, 4, | znacznie przyczyniło się do postępów osiągniętych w
3404 III, 4, | pewnością stanie się bodźcem do osiągnięcia pełnej i widzialnej
3405 III, 4, (145) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (
3406 III, 5, (147) | Por. Przemówienie do Ekumenicznej Rady Kościołów (
3407 III, 5, (150) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (
3408 III, 5, | nawrócenie, aby go przygotować do zadań, które zamierza mu
3409 III, 5, | według Pierwszego Listu do Koryntian Chrystus zmartwychwstały
3410 III, 5, | 15-17), które nawiązuje do trzykrotnej zdrady (por.
3411 III, 5, | 92. Co do Pawła, to może on zakończyć
3412 III, 5, | 93. Odwołując się do trzykrotnego wyznania miłości
3413 III, 5, | Piotra, które nawiązuje do trzykrotnej zdrady, jego
3414 III, 5, | jedności, otwierając im dostęp do swojej komunii.~
3415 III, 5, | szerząca się opinia jest nie do pogodzenia z jednością wiary.
3416 III, 5, | że dana doktryna należy do depozytu wiary152. Dając
3417 III, 5, | Biskup Rzymu należy do ich „kolegium”, oni zaś
3418 III, 5, | wsłuchiwaniu się w kierowaną do mnie prośbę, abym znalazł
3419 III, 5, | nieporozumienia między nimi co do wiary czy karności kościelnej (
3420 III, 5, | jednoczącą. Zwracając się do Patriarchy ekumenicznego,
3421 III, 5, | Modlę się gorąco do Ducha Świętego, by obdarzył
3422 III, 5, | zwierzchników i ich teologów do nawiązania ze mną braterskiego
3423 III, 5, | Jego Kościoła, przejęci do głębi Jego wołaniem: „aby
3424 III, 6, | pewnego dnia mogła zawinąć do portu.~ ~
3425 III, 7, | nie dążąc zarazem czynnie do pojednania chrześcijan?
3426 III, 7, | miłości, który trzeba wypełnić do końca. Ekumenizm nie jest
3427 III, 7, | napisał Papież Paweł VI do Patriarchy ekumenicznego
3428 III, 7, (157) | Przemówienie do Kardynałów i Kurii Rzymskiej (
3429 Adh, 0, | Zwracając się niedawno do Biskupów, duchowieństwa
3430 Adh, 0, | najlepsze przygotowanie do Jubileuszu roku 2000 nie
3431 Adh, 0, | międzyczasie postępów na drodze do pełnej komunii wszystkich
3432 Adh, 0, | nową energią podjął dążenie do pełnej i widzialnej komunii.~
3433 Adh, 0, | Prawa Kanonicznego zaliczają do obowiązków Biskupa umacnianie
3434 Adh, 0, | świadomością, że Kościół jest do tego zobowiązany przez wolę
3435 Adh, 0, | form miłości, jaką żywimy do Chrystusa i do Ojca bogatego
3436 Adh, 0, | jaką żywimy do Chrystusa i do Ojca bogatego w miłosierdzie.
3437 Adh, 0, | 8, 26), aby uzdolnić nas do proszenia Boga o to, czego
3438 Adh, 0, | komentarza św. Cypriana do Ojcze nasz, modlitwy wszystkich
3439 Adh, 0, | stali się zdolni — wszyscy — do tej ofiary jedności?~
3440 Adh, 0, | ośmielam się przemówić do was, wierni Kościoła katolickiego
3441 Adh, 0, | Kościoła katolickiego i do was, bracia i siostry z
3442 Adh, 0, | jego świadectwa: „dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
3443 Wprow, 1, | 1. Powołani do zbawienia poprzez wiarę
3444 Wprow, 1, | nigdy jednak nie zdołają do końca zgasić w człowieku
3445 Wprow, 1, | mógł w sposób dostosowany do mentalności każdego pokolenia
3446 Wprow, 1, | wzajemnego ich stosunku do siebie” 4. ~
3447 Wprow, 1, | by przemawiać nie tylko do wierzących, ale do wszystkich
3448 Wprow, 1, | tylko do wierzących, ale do wszystkich ludzi dobrej
3449 Wprow, 1, (5) | PAWEŁ VI Przemówienie do Zgromadzenia Generalnego
3450 Wprow, 1, | Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim,
3451 Wprow, 1, | ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga,
3452 Wprow, 1, | traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im
3453 Wprow, 2, | prawdy przyczyniali się do lepszego zrozumienia wymagań
3454 Wprow, 2, | nauczanie przyczynia się do nieustannego pogłębiania
3455 Wprow, 2, | myślowych, które prowadzą do rozerwania istotnej i konstytutywnej
3456 Wprow, 2, | Kościoła są po prostu nie do przyjęcia; że Magisterium
3457 Wprow, 2, | decydować o przynależności do Kościoła i o jego wewnętrznej
3458 Wprow, 2, | jedności, natomiast byłby do przyjęcia pluralizm opinii
3459 Wprow, 2, | takim kontekście, aktualnym do dziś, dojrzała we mnie decyzja
3460 Wprow, 2, | współczesnej. ~Zwracam się do Was, Czcigodni Bracia w
3461 Wprow, 2, | Świętego, które ich uzdalniają do takiego nowego życia” 10.
3462 Wprow, 2, | życia” 10. Odsyłając zatem do tekstu Katechizmu, traktowanego
3463 Wprow, 2, | Encyklika ograniczy się do omówienia niektórych podstawowych
3464 I, 1 | A oto podszedł do niego pewien człowiek” (
3465 I, 1, | Mateusza, daje nam sposobność do ponownego wysłuchania Jego
3466 I, 1, | formie: „A oto przyszedł do Niego pewien człowiek i
3467 I, 1, (13) | List apost. Parati semper do Młodych całego świata z
3468 I, 1, | świadomie lub nieświadomie do Chrystusa, Odkupiciela człowieka,
3469 I, 1, | odwołuje się ostatecznie do Dobra absolutnego, które
3470 I, 1, | Sobór Watykański II zachęcał do takiego doskonalenia teologii
3471 I, 2, | bogatego młodzieńca skierowane do Jezusa z Nazaretu. Pytanie,
3472 I, 2, | winien zwrócić się na nowo do Chrystusa, aby uzyskać od
3473 I, 2, | który chce zrozumieć siebie do końca - nie wedle jakichś
3474 I, 2, | śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa. Musi niejako
3475 I, 2, | Jeśli chcemy zatem dotrzeć do sedna ewangelicznej moralności
3476 I, 3, | postępowanie jest moralnie dobre, do jego korzeni religijnych,
3477 I, 3, | jego korzeni religijnych, do uznania Boga - jedynego
3478 I, 3, | pozostaje wierny swej miłości do człowieka i obdarza go swoim
3479 I, 3, | Dobry”, odsyła nas zatem do „pierwszej tablicy” przykazań,
3480 I, 3, | przykazań, która wzywa do uznania Boga jako jedynego
3481 I, 3, | jedynego i absolutnego Pana i do oddawania czci tylko Jemu
3482 I, 3, | Dobro to przynależność do Boga, posłuszeństwo wobec
3483 I, 3, | przynależność ludu Izraela do Pana, ponieważ tylko Bóg
3484 I, 4, | człowiekowi drogę życia i prowadzą do niego. Przez usta samego
3485 I, 4, | wyraźnie nawiązującego do Dekalogu przekazanego przez
3486 I, 4, | Mojżeszowi na górze Synaj. Do tej samej rzeczywistości
3487 I, 4, | bogatym młodzieńcem Jezus mówi do uczniów: „każdy, kto dla
3488 I, 4, | znaczenie Dekalogu w stosunku do wszystkich innych przykazań,
3489 I, 4, | dobro osoby, odniesionego do wielorakich dóbr związanych
3490 I, 4, | zadaje pytanie bardzo podobne do pytania młodzieńca. Jezus
3491 I, 4, | młodzieńca. Jezus odsyła go do dwóch przykazań - miłości
3492 I, 4, | przestrzeganie prowadzi do życia wiecznego: „To czyń,
3493 I, 4, | uczonego w Prawie i prowadzi do następnego pytania: „A kto
3494 I, 4, | Samarytaninie, która jest kluczem do pełnego zrozumienia przykazania
3495 I, 4, | Jego niepodzielnej miłości do Ojca i do ludzkości (por.
3496 I, 4, | niepodzielnej miłości do Ojca i do ludzkości (por. J 13, 1). ~
3497 I, 4, | Chrystus jest kluczem do zrozumienia Pisma: „Badacie
3498 I, 4, | prawdy25. ~Jezus prowadzi do wypełnienia Bożych przykazań,
3499 I, 4, | zabijaj” staje się wezwaniem do czynnej miłości, która ochrania
3500 I, 4, | cudzołóstwa staje się zachętą do czystego spojrzenia na ciało,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-3851 |