Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | nowe” mogą w niej odnaleźć swoją przestrzeń prawdy i odpowiedni
2 I, | teksty zachowują i dziś swoją wartość, zwłaszcza w obliczu
3 III, | potrafi wznieść się ponad swoją doraźną korzyść, pozostając
4 IV, | człowiekowi zaś dał ziemię, aby swoją pracą czynił ją sobie poddaną
5 IV, | niezbędną ideę przewodnią, swoją naukę społeczną, która —
6 IV, | urzeczywistnia siebie samego poprzez swoją inteligencję i swoją wolność,
7 IV, | poprzez swoją inteligencję i swoją wolność, i dokonując tego,
8 IV, | własności indywidualnej. Poprzez swoją pracę człowiek angażuje
9 V, | bez prawdy wolność traci swoją treść, a człowiek zostaje
10 VI, | przywileje czy narzucić jakąś swoją koncepcję. Kierowała nim
11 VI, | wierny, czyniąc człowieka swoją własną drogą, świadomy,
12 VI, | swym Panem. To On uczynił swoją własną drogą człowieka i
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
13 II, | swoim postępowaniem, całą swoją działalnością objawiał,
14 III, | Pojęcie „miłosierdzie” ma swoją długą i bogatą historię
15 III, | duchowym ojcem stał się przez swoją wiarę Abraham, jednakże
16 IV, | syn nie tylko roztrwonił swoją część majątku, jaką otrzymał
17 V, | który jeden mógł — przez swoją śmierć — zadać śmierć śmierci (
18 VII, | przeto słusznie uważa za swoją powinność, za powinność
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
19 Wstep, | soborowego. Sobór bowiem poprzez swoją naukę o Kościele — a zarazem
20 1, | miał przyjąć wespół z Matką swoją (por. Łk 2, 25-35). Jeszcze
21 1, | Ewangelii Janowej posiadają swoja wymowę, zwłaszcza gdy odczytamy
22 1, | On sam im przyrzekł przed swoja Męką. A nade wszystko wypełnia
23 2, | Ducha Świętego, przez śmierć swoją dałeś życie światu (...)”.
24 3, | udzielanie się Boga osiąga swoją definitywną pełnię w dziejach
25 3, | który mija, „całą istotą swoją wzdychamy, oczekując (...)
26 3, | Kościołowi odkrywać coraz głębiej swoją własną tajemnicę, jak o
27 3, | ta posiada, jak zawsze, swoja eschatologiczną nośność,
28 Zakon, | oczekuje: Jego przyzywa samą swoją istotą. Do Niego, jako do
29 Zakon, | pokojowi człowieka na ziemi. Swoją ufność opiera na Tym, który
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
30 Wpr, 4 | Chrystus nie ucieka przed swoją « godziną »: « I cóż mam
31 Wpr, 5 | Jego męki, objawia także swoją własną tajemnicę: Ecclesia
32 Wpr, 8 | odwiecznego sanktuarium przez swoją krew przelaną na Krzyżu,
33 Wpr, 10 | Najświętszego Sakramentu znajduje swoją właściwą rolę w życiu codziennym
34 Wpr, 10 | w jakiej Kościół wyraża swoją wiarę. Jak więc w obliczu
35 I, 12 | obecną w sposób sakramentalny swoją ofiarę, która niedługo potem
36 I, 13 | Przekazując Kościołowi swoją ofiarę, Chrystus pragnął
37 I, 13 | pragnął również przyjąć za swoją duchową ofiarę Kościoła,
38 I, 20 | Eucharystii, wpisując w swoją ofiarną i braterską obecność
39 II, 21 | jako pokarm swoje Ciało i swoją Krew, Chrystus wprowadził
40 III, 32 | wyrażają i potwierdzają swoją tożsamość przede wszystkim
41 VI, 54 | chleba i wina swoje Ciało i swoją Krew, ofiarując wierzącym
42 VI, 55 | pewnym sensie Maryja wyraziła swoją wiarę eucharystyczną, jeszcze
43 VI, 57 | czego Chrystus dokonał przez swoją mękę i śmierć. A zatem nie
44 VI, 58 | które w Eucharystii znajdują swoją antycypację i w pewnym sensie
45 Zak, 59 | się na żywo, ujawniając swoją tajemniczą « teraźniejszość ».
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
46 I, 2, | sposoby. Człowiek, który swoją chorobą, niepełnosprawnością
47 I, 2, | niepełnosprawnością lub — po prostu — samą swoją obecnością zagraża dobrobytowi
48 I, 3, | ale kieruje się wyłącznie swoją subiektywną i zmienną opinią
49 I, 5, | 29-37) i z Niego czerpiąc swoją moc, stał zawsze w pierwszej
50 II, 1, | 14, 6). Tak samo określa swoją tożsamość w rozmowie z Martą,
51 II, 1, | II, Chrystus „przez całą swoją obecność i okazanie się
52 II, 1, | zwłaszcza zaś przez śmierć swoją i pełne chwały zmartwychwstanie,
53 II, 3, | na łaskę innych odnajduje swoją tożsamość i pełną godność. ~
54 II, 3, | Flp 2, 8-9). Właśnie przez swoją śmierć Jezus objawia całą
55 II, 5, | Ireneusz uściśla i uzupełnia swoją pochwałę człowieka: tak, „
56 II, 7, | wciąż powiększa i wzbogaca swoją rodzinę” 33. Zgodnie z tą
57 II, 10, | zmierzać życie, aby uszanować swoją prawdę i zachować godność.
58 II, 11, | się Jego chwała! ~Przez swoją śmierć Jezus rzuca światło
59 II, 11, | swój szczyt, swój sens i swoją pełnię, kiedy zostaje złożone
60 III, 1, | żywym obrazem, który przez swoją godność uczestniczy w doskonałości
61 III, 5, | braku czegoś lepszego, ma swoją wartość, jako że służy pokojowi
62 III, 7, | się człowiekiem i „przez swoją śmierć dał życie światu” 102,~
63 III, 8, | z Chrystusa, który przez swoją śmierć i zmartwychwstanie
64 III, 9, | jemu zawdzięczają dusze swoją niezniszczalność, podobnie
65 III, 9, | Spełniając w życiu swoją misję, „nie zawsze te heroiczne
66 III, 10, | rekonwalescencji: zgodnie ze swoją prawdziwą tożsamością nie
67 III, 11, | daru” 120. ~Rodzina spełnia swoją misję głoszenia Ewangelii
68 III, 12, | konieczne, aby człowiek uznał swoją pierwotną i niezaprzeczalną
69 III, 12, | miłość; wzbogacają nas samą swoją obecnością. ~Nikt nie powinien
70 III, 13, | tego, że może dzielić się swoją misją z wieloma innymi,
71 Zak, 0, | złożony na krzyżu: przez swoją śmierć On zwycięży śmierć
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
72 Wprow, 0, | Każdy naród posiada bowiem swoją pierwotną, oryginalną mądrość,
73 I, 1, | por. J 14, 9), przez całą swoją obecność i okazanie się
74 I, 1, | zwłaszcza zaś przez śmierć swoją i pełne chwały zmartwychwstanie,
75 I, 1, | Ojca; Chrystus bowiem przez swoją śmierć i zmartwychwstanie
76 I, 2, | każdemu jak najlepiej wyrazić swoją wolność. Innymi słowy, wolność
77 I, 2, | żadne ograniczenia poza swoją własną skończonością w obliczu
78 II, 1, | rozumu potrafi rozeznać swoją drogę, ale może ją przemierzyć
79 II, 1, | aby jak najlepiej wyrażać swoją naturę. Pierwsza zasada
80 II, 2, | odpowiedział. Zastanawiając się nad swoją kondycją, ukazywany w Biblii
81 III, 1, | i postępując zgodnie ze swoją wolną i prawidłowo ukształtowaną
82 III, 1, | lepszy, rozwijając w pełni swoją naturę. Człowiek nie znajduje
83 III, 1, | człowiek próbuje wyrazić jakąś swoją «filozofię»: są to jego
84 III, 2, | aby później włączyć się swoją pracą w życie społeczne.
85 III, 2, | Słowem Wcielonym, które całą swoją osobą30 objawia Ojca (por.
86 IV, 1, | rozum zdumiewa się wręcz swoją wzrastającą zdolnością pojmowania
87 V, 1, | zabiera głos, aby wyrazić swoją opinię na temat określonych
88 V, 1, | liczni katolicy uważali za swoją powinność przeciwstawienie
89 VI, 1, | chrześcijanie przeżywają swoją wiarę, jest przeniknięty
90 VI, 1, | wierzącej wykorzystywał swoją zdolność do refleksji w
91 VII, 1, | sposób nieuporządkowany swoją wolność. Słowo Boże stawia
92 VII, 1, | ludzką myślą, powinni oprzeć swoją refleksję na powyższych
93 VII, 2, | języka Boga, który objawia swoją prawdę «zniżając się» przedziwnie
94 Zak, 0, | Chrześcijański filozof, który buduje swoją argumentację w świetle rozumu
95 Zak, 0, | Niech starają się wykonywać swoją pracę w świetle zaleceń
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
96 Bless | dysponowany poprzez samą swoją naturę, poprzez samo człowieczeństwo.
97 II, | Człowiek, stając się — przez swoja prace — coraz bardziej panem
98 II, | wątpliwości, że praca ludzka ma swoją wartość etyczną, która wprost
99 II, | nią maszyny — posiadało swoją doniosłą wartość i wymowę
100 II, | za swoje posłannictwo, za swoją służbę, za sprawdzian wierności
101 II, | wszystko sprawia, że człowiek swoją głębszą tożsamość ludzką
102 II, | przynależnością do narodu, swoją zaś pracę pojmuje także
103 II, | zakresy zachowują stale swoją ważność dla pracy ludzkiej
104 III, | sprawę z tego, że pracą swoją wchodzi w podwójne dziedzictwo —
105 III, | błąd, który posiada już swoją określoną postać historyczną,
106 IV, | zwłaszcza ze względu na swoją rodzinę, ale także ze względu
107 V, | stworzony na obraz Boga, przez swoją pracę uczestniczy w dziele
108 V, | mogą słusznie uważać, że swoją pracą rozwijają dzieło Stwórcy,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
109 II, 4 | nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej
110 II, 4 | Człowiek odnajduje w nim swoją właściwą wielkość, godność
111 III, 2 | jest właśnie „osobą”) — ma swoją własną historię życia, a
112 IV, 1 | przeżywa zarazem najgłębiej swoją własną istotę i własne posłannictwo.
113 IV, 1 | 28). Kościół spełnia tę swoją służbę, uczestnicząc w troistej
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
114 I, 2, | aby odwiedzić Elżbietę, swoją krewną. Przyczynę odwiedzin
115 I, 3, | sług Jezus zapoczątkował „swoją godzinę”. W Kanie Maryja
116 I, 3, | z niego czerpie całą moc swoją” 44. Właśnie w takim znaczeniu
117 I, 3, | ponieważ miłością swoją współdziałała, aby wierni
118 I, 3, | Matki Chrystusa znajduje swoją „nową” kontynuację w Kościele
119 III, 1, | z niego czerpie całą moc swoją; nie przeszkadza zaś w żaden
120 III, 2, (130)| miał na własność, ale pod swoją opiekę, którą sprawował
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
121 II, 2, | poprzez swe słowa, swe czyny i swoją osobę. ~Królestwo Boże przeznaczone
122 II, 4, | aby służyć i oddać dusze swoją na okup za wielu» (Mk 10,
123 IV, 5, | powszechnego, straciłby swoją więź z Bożym planem i stawałby
124 V, 2, | ale „Słowo Boże”, które ma swoją wewnętrzną i tajemniczą
125 V, 4, | Kościół uczyni naprawdę swoją troskę Chrystusa, Dobrego
126 V, 7, | i chwile Ojciec ustalił swoją władzą (por. Dz 1, 7). ~ ~
127 VII, 0, | rozszerzenie Ewangelii, podjęli swoją cząstką w dziele misyjnym
128 VII, 5, | lokalne winny zatem ożywiać swoją działalność duchem misyjnym
129 VIII, 4, | Kościół mógł realizować swoją zbawczą misję” 174. ~Powszechne
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
130 V, | urzeczywistnia wszędzie swoją powszechność przyjmując,
131 V, | kultura i cywilizacja mają swoją rolę do wypełnienia i swoje
132 VII, | Bracia nie tylko rozwijali swoją misję w pełnym poszanowaniu
133 VIII, | który w Odkupieniu osiągnął swoją pełnię, dotyka żywego człowieka,
134 VIII, | bogactwa, cały Kościół wyraża swoją duchową solidarność z nimi
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
135 II, | Kościoła raz jeszcze ukazała swoja znamienna cechę, jaka jest
136 III, | nowych sytuacjach, pragnąc swoją inspiracją religijną i ludzką
137 III, | cierpienia zawsze zachowują swoją ważność słowa, które wypowiedziałem
138 V, | ostatecznym odniesieniu czerpać swoją inspirację. Ten najwyższy
139 VI, | których ludzie rozwijają swoją działalność, szukając szczęścia —
140 VI, | funkcję społeczną, mającą swoją podstawę i uzasadnienie
141 VII, | jedną rodzinę; przeniknij swoją miłością serca wszystkich
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
142 Wprow, 0, | ponownie zastanowić się nad swoją bolesną przeszłością i nad
143 Wprow, 0, | zrozumieć własną tożsamość i swoją misję w dziejach. Kościół
144 Wprow, 0, | Ewangelii. Sprawuje bowiem swoją władzę przez służbę prawdy
145 Wprow, 0, | Encyklika, która poprzez swoją treść na wskroś duszpasterską
146 I, 2, | jedności i w niej odnajdują swoją pełnię. Nie chodzi o to,
147 I, 3, | chrześcijańskich mogły odegrać swoją rolę w wielkich debatach
148 I, 4, | naturą Boga, który obdarza swoją komunią oraz z potrzebą
149 I, 5, | ciążyły, każde z nich miało swoją własną i szczególną wymowę;
150 I, 9, | lub poddać konfrontacji swoją doktrynę: „niech pamiętają
151 II, 2, | wszystkich Wspólnot, powodowani swoją wiarą, uczestniczą razem
152 II, 7, | Kościoły i narody zawierzają swoją przyszłość u kresu drugiego
153 II, 13, | powszechniej uświadamiają sobie swoją odpowiedzialność za sprawę
154 III, 5, | ale zarazem każe mu uznać swoją ludzką słabość i potrzebę
155 III, 5, | ten sposób prymat spełniał swoją funkcję jednoczącą. Zwracając
156 III, 6, | katolicki zarówno przez swoją praxis, jak i w oficjalnych
157 Adh, 0, | Kościół prosi Ducha, aby swoją łaską umocnił jego jedność
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
158 Wprow, 2, | Bożych”: „Uznając w wierze swoją nową godność, chrześcijanie
159 I, 3, | całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem” (
160 I, 3, | jeszcze, aby wprowadzić go w swoją miłość: „Będę chodził wśród
161 I, 7, | grzesznemu uświadomić sobie swoją bezsilność i wyzbyć się
162 I, 7, | który uzdrawia i przemienia swoją łaską serce człowieka: „
163 II, 7, | swych kultur, ale umacnia swoją osobową godność, żyjąc zgodnie
164 II, 10, | Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał
165 II, 11, | odrzucenie człowiek może wyrażać swoją opcję fundamentalną. ~W
166 II, 12, | czyn poważny ze względu na swoją materię nie stanowi grzechu
167 III, 3, | wymogów porządku moralnego: swoją gotowością przyjęcia męczeństwa
168 III, 3, | śmiercią męczeńską, aby wyznać swoją wiarę i miłość do Mistrza
169 III, 3, | człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?” (Mk 8, 36). ~
170 III, 7, | głosząc Królestwo Boże i swoją zbawczą miłość, wzywał do
171 III, 8, | w wierze i tę szczególną swoją właściwość ujawnia przez
172 III, 8, | doktrynę Kościoła i wypełniać swoją posługę tak, by dawać przykład
173 Zak, 1, | Żyje i urzeczywistnia swoją wolność oddając się Bogu
|