Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | robotnikom, czy, zgodnie ze swoim językiem, „proletariuszom”,
2 I, | tym samym czyni zadość swoim obowiązkom i do niczego
3 II, | wszystkiego, co mógłby „nazwać swoim” oraz możliwości zarabiania
4 II, | napięcie, jakie odczuwa on w swoim sercu pomiędzy pragnieniem
5 IV, | pewnym sensie „pracować na swoim” 85, używając swej inteligencji
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
6 I, | BOGATY W MIŁOSIERDZIU SWOIM BÓG” (por. Ef 2, 4) jest
7 I, | szczególnie „widzialny” Bóg w swoim miłosierdziu, uwydatnia
8 II, | Jezus nade wszystko swoim postępowaniem, całą swoją
9 II, | miłością”, jak to wyrazi w swoim liście św. Jan (1 J 4, 16),
10 II, | ludziom wymaganie, aby w życiu swoim kierowali się miłością i
11 II, | jeszcze niż słowami samym swoim postępowaniem, owo wezwanie
12 III, | Stwórca szczególną miłością ze swoim stworzeniem. Do natury zaś
13 IV, | obraził tego ojca całym swoim postępowaniem. Postępowanie
14 IV, | fizyczne czy materialne. W swoim właściwym i pełnym kształcie
15 V, | miłosierdziu świadczył całym swoim postępowaniem. Ale nie zostaje
16 V, | trudnych i bolesnych — nazywa swoim losem. Krzyż stanowi jakby
17 V, | lecz żywych” (Mk 12, 27). W swoim zmartwychwstaniu Chrystus
18 V, | Syn Człowieczy, który w swoim zmartwychwstaniu w sposób
19 VI, | czuje się nieograniczony w swoim pragnieniach i powalany
20 VI, | próżno Chrystus wytykał swoim słuchaczom, wiernym nauce
21 VII | potrzebę tego, aby w całym swoim posłannictwie świadczyć
22 VII, | samego, Kościół nim żyje w swoim rozległym doświadczeniu
23 VII, | doświadczeniu wiary, a także i w swoim nauczaniu — wpatrując się
24 VII, | Człowieczego. ~Kościół żyje swoim autentycznym życiem, kiedy
25 VII, | drogę ukazał nam Chrystus swoim słowem i przykładem aż po
26 VII, | do jakiego wezwał nas Pan swoim słowem i przykładem: „Darmo
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
27 Wstep, | wielkiego Jubileuszu — który w swoim czasie zostanie ogłoszony —
28 1, | ale też, w związku ze swoim odejściem przez Krzyż, mówi: „
29 1, | 10. W swoim życiu wewnętrznym Bóg „jest
30 1, | Pan Bóg,~posłał mnie ze swoim Duchem” (Iz 48, 16). ~Według
31 1, | tylko o ojcostwie Boga i o swoim synostwie; nie mówi wprost
32 1, | Można powiedzieć, że w swoim bogatym nauczaniu zawarł
33 2, | Ducha Świętego. Piotr w swoim jerozolimskim przemówieniu
34 2, | świadectwa początku, grzech w swoim pierworodnym wymiarze kształtuje
35 2, | Równocześnie zaś ten sam człowiek w swoim człowieczeństwie zostaje
36 2, | Księdze Rodzaju, grzech w swoim pierworodnym kształcie jest
37 2, | zawsze tylko stworzeniem; w swoim istnieniu i istocie zależy
38 2, | Kalwarię, Chrystus sam w swoim człowieczeństwie otworzył
39 2, | nieskalaną ofiarę” (Hbr 9, 14). W swoim człowieczeństwie był godny
40 2, | nieistotne i nieważne w swoim życiu. Jest to stan duchowego
41 3, | która z kolei obejmowała już swoim działaniem wierzących w
42 3, | człowieka, i nierzadko znaczą swoim męczeństwem wyniesienie
43 3, | jako Ducha Prawdy, i mówi o swoim własnym „odejściu” przez
44 3, | zespolony, że czyni Kościół swoim Ciałem. Jako Ciało Chrystusa
45 3, | jaką człowiek ma z Bogiem, swoim Stwórcy, Panem i Odkupicielem.
46 3, | umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej
47 3, | którym Duch Święty otwiera swoim działaniem serca ludzkie
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
48 I, 13 | do śmierci (por. Flp2,8), swoim Ojcowskim oddaniem – a był
49 I, 17 | Efrem pisze: « Nazwał chleb swoim żyjącym Ciałem, napełnił
50 I, 17 | napełnił go sobą samym i swoim Duchem. (...) A kto go z
51 III, 32 | świeccy, którzy przewodniczą swoim braciom i siostrom w modlitwie,
52 IV, 39 | widzialnym fundamentem jedności w swoim Kościele partykularnym. 80
53 IV, 43 | miłosierdzia, aby udzielił swoim synom pełni Ducha Świętego,
54 IV, 43 | błaganie oblubienicy czyni swoim i łączy je z błaganiem swej
55 VI, 53 | Niewiastą Eucharystii » w całym swoim życiu. Kościół, patrząc
56 VI, 55 | Maryi, uobecnia się w całym swoim Boskoludzkim jestestwie
57 VI, 55 | niejako « promieniując » swoim światłem poprzez oczy i
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
58 II, 1, | życie człowieka, także w swoim stadium ziemskim, zyskuje
59 II, 2, | Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie
60 II, 3, | ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2 Kor 8, 9).
61 II, 4, | uwagę św. Ireneusz z Lyonu w swoim znanym powiedzeniu: „Chwałą
62 II, 5, | jak stwierdza Piotr w swoim wyznaniu wiary: „Panie,
63 II, 7, | specjalne uczestnictwo w swoim własnym dziele stwórczym,
64 II, 10, | Przymierze, jakie Bóg zawiera ze swoim ludem, jest tak mocno związane
65 II, 11, | Go, by pamiętał o nim w swoim królestwie, odpowiada: „
66 II, 11, | każdy człowiek zagrożony w swoim istnieniu może skierować
67 III, 1, | z niego rozliczyć przed swoim Panem (por. Mt 25, 14-30;
68 III, 2, | który naraził się na nią swoim działaniem, także w sytuacji,
69 III, 3, | stanowczo sprzeciwiała się swoim nauczaniem i postępowaniem
70 III, 9, | bez reszty poświęcają się swoim rodzinom, które cierpią
71 III, 9, | matki znajdują oparcie w swoim środowisku. Wręcz przeciwnie,
72 III, 12, | wzrastać i czyni mu miejsce w swoim wnętrzu, szanując go w jego
73 Zak, 3, | dziewicza Matka w całym swoim życiu zachowuje pewność,
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
74 Wprow, 0, | siebie jako istotę jedyną w swoim rodzaju, a zarazem coraz
75 Wprow, 0, | początku bardzo mocno odczuwa w swoim sercu: od odpowiedzi na
76 I, 1, | się spotkanie, jedyne w swoim rodzaju, które oznaczało
77 I, 2, | To prawda, że Jezus całym swoim życiem objawia oblicze Ojca,
78 II, 1, | człowiekiem choć każdy przebywa w swoim własnym świecie istnieje
79 II, 1, | świecie istnieje jedyna w swoim rodzaju więź wzajemności.
80 III, 1, | wybiera i do których dąży swoim życiem, były prawdziwe,
81 IV, 1, | dać racjonalną podstawę swoim wierzeniom w boskość. Wkroczyli
82 IV, 2, | bez wahania, potrafił w swoim realizmie uznać jej obiektywność.
83 VI, 1, | nie uchybiając w niczym swoim zasadom ani też własnej
84 VI, 1, | umieć posługiwać się w pełni swoim sumieniem i wykorzystywać
85 VII, 1, | je ze sobą, oraz jedyna w swoim rodzaju więź, która unikając
86 VII, 1, | dane doświadczalne, aby w swoim poszukiwaniu prawdy odkryć
87 VII, 1, | sobie całkowitą kontrolę nad swoim losem. ~ ~
88 VII, 2, | realizować zadanie, jakie w swoim czasie powierzył jej Sobór
89 VII, 2, | poza te uwarunkowania. ~Swoim ograniczonym i historycznie
90 Zak, 0, | starają się odpowiadać na nie swoim rozumowaniem i argumentacją.
91 Zak, 0, | samodzielnie decydować o swoim losie i przyszłości, polegając
92 Zak, 0, | Prawdę i zachowując ją w swoim sercu, na zawsze obdarzyła
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
93 II, | pierwotnego przymierza Stwórcy ze swoim stworzeniem w człowieku.
94 II, | maszyną, czyni człowieka swoim niewolnikiem. ~Jeśli biblijne
95 III, | wspólnym, pracuje zarazem „na swoim”. To poczucie zostaje w
96 III, | poczucie, że pracuje „na swoim”. W przeciwnym razie muszą
97 V, | odpoczynku”, jaki Pan gotuje swoim sługom i przyjaciołom (por.
98 V, | szczycił się tym, że pracował w swoim zawodzie (prawdopodobnie
99 V, | nas grzeszników, uczy nas swoim przykładem, że trzeba także
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
100 II, 3 | tajemnica stworzenia9 — jest w swoim najgłębszym rdzeniu „usprawiedliwieniem”
101 II, 4 | własnej istoty — musi ze swoim niepokojem, niepewnością,
102 II, 4 | słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć
103 IV, 1 | i przez to właśnie żyje swoim własnym życiem. Nie ma Kościół
104 IV, 3 | śmierci (por. Flp 2, 8), swoim Ojcowskim oddaniem — a był
105 IV, 4 | małżeńskiej, budując tym swoim świadectwem miłości wspólnotę
106 IV, 5 | Jeśli bowiem Kościół żyje swoim własnym życiem, to tylko
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
107 I, 2, | którego Elżbieta nosi w swoim łonie: „poruszyło się z
108 I, 2, | Odpowiedziała więc całym swoim ludzkim, niewieścim „ja”.
109 I, 3, | wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom”. ~Wypowiedzi powyższe
110 I, 3, | macierzyństwo, o jakim mówi Jezus swoim uczniom, w sposób najszczególniejszy
111 I, 3, | 45; 2, 19. 51) i całym swoim życiem wypełniała. Tak więc
112 II, 1, | por. Dz 20, 28), Duchem swoim go napełnił i w stosowne
113 II, 1, | te sprawy i rozważała w swoim sercu” (Łk 2, 19; por. Łk
114 II, 3, | odprawia.~Ujął się za sługą swoim, Izraelem,~pomny na miłosierdzie
115 III, 1, | Współdziałanie Maryi w swoim „podporządkowanym” charakterze
116 III, 1, | więc, Maryja pozostaje w swoim wniebowzięciu objęta całą
117 III, 2, | wznosząc oczy ku Maryi w całym swoim ziemskim pielgrzymowaniu, „
118 III, 2, | Syjonu, pomaga wszystkim swoim synom, gdziekolwiek i w
119 III, 2, | Kościół przeto w całym swoim życiu zachowuje z Bogarodzicą
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
120 I, 1, | 20). Ta właśnie jedyna w swoim rodzaju wyjątkowość Chrystusa
121 II, 0, | Bogaty w miłosierdziu swoim Bóg jest Tym, którego objawił
122 II, 4, | Stąd szczególna i jedyna w swoim rodzaju relacja, która nie
123 V, 3, | wspólnoty chrześcijańskie, by swoim nowym życiem dawali autentyczne
124 V, 4, | chrześcijańskich sieją zamieszanie swoim działaniem. Ekspansja tych
125 VIII, 4, | dzień odnawiać się duchem w swoim umyśle, a także stale doskonalić
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
126 II, | korzenie, doznając razem ze swoim bratem Konstantynem powszechnej
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
127 III, | Populorum progressio zyskało w swoim czasie rozgłos dzięki swej
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
128 I, 1, | zmartwychwstając, obdarzył nas swoim Duchem miłości. W przeddzień
129 I, 5, | wyłącznie dla tych, którzy w swoim życiu stykają się z przejawami
130 II, 1, | aby Bóg był uwielbiony w swoim dziele. Dyrektorium w sprawie
131 III, 3, | 85. Ponieważ Bóg w swoim nieskończonym miłosierdziu
132 III, 5, | zamierza mu powierzyć w swoim Kościele, i że jest bardzo
133 III, 5, | chybione dążenia, że Bóg w swoim miłosierdziu mimo wszystko
134 III, 5, | słyszą ten głos i idą za swoim Pasterzem, to znaczy nie
135 III, 5, | Świętego, by obdarzył nas swoim światłem i oświecił wszystkich
136 III, 6, | Rada Kościołów uczyniła swoim godłem — nie została rozbita
137 III, 7, | lekceważyć, wyróżnia się swoim ukierunkowaniem misyjnym.
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
138 Wprow, 1, | wspomagają ich i prowadzą swoim nauczaniem, znajdując wciąż
139 I, 2, | własnej istoty - musi ze swoim niepokojem, niepewnością,
140 I, 2, | słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć
141 I, 3, | godzien, by Go kochać „całym swoim sercem, całą swoją duszą
142 I, 3, | całą swoją duszą i całym swoim umysłem” (Mt 22, 37); Tym,
143 I, 3, | do człowieka i obdarza go swoim Prawem (por. Wj 19, 9-24;
144 I, 4, | patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” (
145 I, 4, | wypełnieniem” Prawa, ponieważ swoim życiem urzeczywistnia autentyczny
146 I, 7, | podobnie sam udziela jej darmo swoim uczniom: „Jak Mnie umiłował
147 I, 7, | przypomina apostoł Jan w swoim Pierwszym Liście: „Umiłowani,
148 I, 8, | Dlatego Chrystus obiecał swoim uczniom Ducha Świętego,
149 I, 8, | potępiali działanie tych, którzy swoim nauczaniem i postępowaniem
150 I, 8, | Chrystusa41. Tak więc Kościół w swoim życiu i w swoim nauczaniu
151 I, 8, | Kościół w swoim życiu i w swoim nauczaniu jawi się jako „
152 I, 8, | ten sposób podzielić się swoim rozeznaniem oraz dopomóc
153 II, 5, | odpowiednie pomoce” 75. ~W swoim dążeniu ku Bogu, który „
154 II, 6, | powinien swobodnie nadawać sens swoim zachowaniom. To „nadawanie
155 II, 6, | kierowania i regulowania swoim życiem i swoim działaniem,
156 II, 6, | regulowania swoim życiem i swoim działaniem, a w szczególności
157 II, 6, | używania i dysponowania swoim ciałem” 90. Na przykład
158 II, 11, | sobie samym, opowiada się swoim życiem za Dobrem lub przeciw
159 III, 1, | objawia ponadto — i to samym swoim życiem, a nie tylko słowami —
160 III, 8, | wierzący nie stosują się w swoim postępowaniu do pouczeń
161 Zak, 1, | wnętrza dar Boży. Chroni w swoim dziewiczym łonie Wcielonego
|