1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3494
(...) Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
501 2, | początku o tym grzechu, który jest korzeniem wszystkich innych
502 2, | początku, ponieważ On właśnie jest Miłością Ojca i Syna, ponieważ
503 2, | Ojca i Syna, ponieważ On jest Darem — a grzech ludzkiego
504 2, | swoim pierworodnym kształcie jest rozumiany jako „nieposłuszeństwo”,
505 2, | mężczyzna i niewiasta — jest stworzeniem. „Obraz Boga”,
506 2, | podmiotu ludzkiego, który jest osoba. Równocześnie ten
507 2, | Równocześnie ten osobowy podmiot jest zawsze tylko stworzeniem;
508 2, | nieprzekraczalna. Bóg-Stwórca jest bowiem jedynym i ostatecznym
509 2, | siebie stanowić o tym, co jest dobre i złe — nie może: „
510 2, | będąca odbiciem Słowa, które jest współistotnym i odwiecznym
511 2, | odzwierciedlał swój Pierwowzór, który jest zarazem Mądrością i Prawem
512 2, | On — który równocześnie jest światłem dla sumienia człowieka
513 2, | samego jako Wszechmoc, która jest Miłością. Równocześnie objawił
514 2, | zjednoczeniu z Bogiem, które jest „życiem wiecznym”21. Człowiek
515 2, | mierze? Z pewnością nie jest to miara grzechu czystego
516 2, | szatana. Duch ludzki nie jest zdolny do takiej miary22.
517 2, | woli — wobec tego, który jest „ojcem kłamstwa”. Akt świadomego
518 2, | świadomego wyboru nie tylko jest „nieposłuszeństwem”, ale
519 2, | zakłamana prawda o tym, kim jest człowiek, jakie są nieprzekraczalne
520 2, | wolności Ta „przeciw-Prawda” jest możliwa dlatego, że równocześnie
521 2, | zakłamana” prawda o tym, kim jest Bóg. Bóg-Stwórca zostaje
522 2, | jak nie Ten, który sam jest Darem i źródłem wszelkiego
523 2, | głębokości Boże” i który jest Miłością Ojca i Syna? ~
524 2, | Wieczerniku Parakletem. Jest On bowiem „wzywany”25 od
525 2, | przekonywał świat o grzechu”. Jest do tego definitywnie wezwany
526 2, | wierzy i wyznaje, że grzech jest obrazą Boga Co odpowiada
527 2, | odrzuceniu Ducha, który jest Miłością oraz Darem? Pojęcie
528 2, | w „głębokościach Bożych” jest miłość ojcowska, która w
529 2, | Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi (...)
530 2, | przekonywa o grzechu”, jest Miłością Ojca i Syna, a
531 2, | Ojca i Syna, a jako Miłość jest Darem trynitarnym i równocześnie
532 2, | jakiego ona dokonuje. Jest to bowiem ofiara złożona „
533 2, | przekonywania o grzechu”. Jest to zaś tenże sam Duch Święty,
534 2, | Człowieczego Duch Święty jest obecny i działa tak, jak
535 2, | miłosierdzia względem ludzi; jest to nowe człowieczeństwo,
536 2, | głębokości Boże, sam zaś jest Miłością i Darem. ~Jezus
537 2, | Testamencie kilkakrotnie jest mowa o „ogniu z nieba”,
538 2, | powiedzieć, że Duch Święty jest „ogniem z nieba” działającym
539 2, | uczestnictwa w życiu, jakie jest w Bogu samym. ~Duch Święty
540 2, | samo serce ofiary, która jest składana na Krzyżu. Nawiązując
541 2, | równocześnie ta Krzyżowa ofiara jest w pełnym tego słowa znaczeniu
542 2, | Wieczerniku.. Objawienie to zaś jest równocześnie uobecnieniem
543 2, | uobecnieniem Parakleta, jest nowym uobecnieniem. Duch
544 2, | darów, dla których wzywany jest jako darzący łaską „siedemkroć”,
545 2, | nawrócenie serca ludzkiego, które jest nieodzownym warunkiem przebaczenia
546 2, | prawdziwego nawrócenia, które jest nieodzownym warunkiem przebaczenia
547 2, | Potwierdzeniem tego właśnie wezwania jest „przekonywanie o grzechu”,
548 2, | stanowi o tej godności. Jest ono bowiem „najtajniejszym
549 2, | przez Stwórcę w człowieku, jest kluczowa właściwością osobowego
550 2, | posłuszny”27. Sumienie nie jest więc autonomicznym i wyłącznym
551 2, | i złe; głęboko natomiast jest w nie wpisana zasada posłuszeństwa
552 2, | W tym właśnie znaczeniu jest sumienie owym „wewnętrznym
553 2, | rozbrzmiewa głos Boga”. Jest to „głos Boga” nawet wówczas,
554 2, | sumienia. Jeśli sumienie jest prawe, wówczas służy ono „
555 2, | Owocem prawego sumienia jest przede wszystkim nazywanie
556 2, | dziejach ludzkości trwa grzech. Jest to jednakże grzech poddany
557 2, | całej skali tego zła, jakie jest mu właściwe. Przekonując
558 2, | swoich nakazów i zakazów. Ono jest także źródłem wyrzutów:
559 2, | popełnionego. Czy to cierpienie nie jest jakby dalekim echem tego „
560 2, | metanoia”, nawrócenie, jest zarazem odzwierciedleniem
561 2, | szafarzem tej zbawczej siły jest Duch Święty: On, którego
562 2, (37) | 13: CCL, 38, 470: „Cóż to jest za przepaść zatem i jakiej
563 2, (37) | że serce człowieka nie jest przepaścią? Cóż bowiem jest
564 2, (37) | jest przepaścią? Cóż bowiem jest głębszego od takiej przepaści?
565 2, | odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego” (Mk 3,
566 2, | przeciw Duchowi Świętemu jest nieodpuszczalne? Jak rozumieć
567 2, | paschalnej, a które zespolone jest z odkupieńczą mocą Krwi
568 2, | takiego właśnie oczyszczenia jest odpuszczenie grzechów. Kto
569 2, | którego wewnętrznym szafarzem jest Duch Święty, a które zakłada
570 2, | nie-odpuszczenie” związane jest przyczynowo z „nie-pokutą” —
571 2, | przeciw Duchowi Świętemu jest grzechem popełnionym przez
572 2, | nieważne w swoim życiu. Jest to stan duchowego upadku,
573 2, | iż „grzechem tego wieku jest utrata poczucia grzechu”40.
574 2, | Adhortacji: „W rzeczywistości Bóg jest początkiem i ostatecznym
575 2, | zło. Prawość i wrażliwość jest głęboko związana z wewnętrznym
576 2, | wszelkich więzów, jakimi grzech jest powiązany w całokształcie
577 2, | tej sprawiedliwości, która jest w Jezusie Chrystusie — gdyż
578 2, | odzwierciedlenie świętości trynitarnej. Jest to sprawiedliwość Ewangelii
579 2, | sumień przez Krew Baranka. Jest to z kolei ta sprawiedliwość,
580 2, | sprawiedliwości tej Duch Święty, który jest Duchem Ojca i Syna — który „
581 3, | wiecznego „Teraz”. Tego, „Który jest, Który był, i Który przychodzi”.
582 3, | przychodzi”. Tego, który jest „Alfy i Omegą, Pierwszym
583 3, | albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęto.
584 3, | Chrystusa. Równocześnie jest to profil pneumatologiczny,
585 3, | współistotny Ojcu i Synowi — jest w absolutnej tajemnicy Trójjedynego
586 3, | w porządku stworzenia; jest też bezpośrednią zasadą
587 3, | człowiek: Syn Człowieczy, który jest Synem Bożym. Poprzez takie „
588 3, | poniekąd wszystkiego, co jest „ciałem”: całej ludzkości,
589 3, | rzeczywistością człowieka, który także jest „ciałem” (por. np. Rdz 9,
590 3, | Świętym” (por. Łk 1, 41). Jest w błogosławieństwie Tej,
591 3, | swej najgłębszej istocie jest otwarciem serca ludzkiego
592 3, | Pisze św. Paweł: „Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch
593 3, | zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański — tam wolność” (
594 3, | bardziej dać tego życia, jakie jest w Bogu, niż czyniąc je życiem
595 3, | życiem człowieka, którym jest Chrystus w swym człowieczeństwie
596 3, | tez głowa Ciała, którym jest Kościół zrodzony na Krzyżu
597 3, | dzięki Chrystusowi, który jest Synem Przedwiecznym. To
598 3, | przez łaskę uświęcającą, jest dziełem Ducha Świętego. „
599 3, | 16 n.). Łaska uświęcająca jest w człowieku zasadą i źródłem
600 3, | Obdarowanie tym nowym życiem jest jakby definitywną odpowiedzią
601 3, | stoi Duch Święty, który jest Miłością i Darem. Jako taki
602 3, | nadprzyrodzony wymiar. Jest to nowe życie, w którym
603 3, | otrzymaliśmy Ducha, który jest z Boga” (por. 1 Kor 2, 12). ~
604 3, | zbawienia, poprzez który jest ono ściśle związane z tajemnicą
605 3, | który był obiecany. On jest zadatkiem. naszego dziedzictwa
606 3, | ostateczne powołanie człowieka jest rzeczywiście jedno, mianowicie
607 3, | 54. „Bóg jest duchem; potrzeba więc by
608 3, | Trójjedynego, który sam w sobie jest całkowicie transcendentny
609 3, | wobec świata widzialnego, jest bowiem absolutnym Duchem: „
610 3, | absolutnym Duchem: „Bóg jest duchem” (tamże); równocześnie
611 3, | się do tego świata, ale jest w nim obecny, staje się
612 3, | szczególności do człowieka: Bóg jest w jego wnętrzu jako myśl,
613 3, | jako myśl, sumienie, serce; jest to rzeczywistość psychologiczna
614 3, | wypowiedzianych do Samarytanki: „Bóg jest duchem”. Tylko Duch może
615 3, | wszędzie w Duchu Świętym Jest On „Bogiem ukrytym” (por.
616 3, | zapowiedzieć: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie
617 3, | Sprzeciw wobec Boga, który jest Duchem niewidzialnym, rodzi
618 3, | stosunku do Tego, który jest Bytem najdoskonalszym. Sprzeciw
619 3, | n.). W człowieku, który jest istotą dwoistą, istnieje
620 3, | do dziedzictwa grzechu, jest jego następstwem i równocześnie
621 3, | doświadczenia. Apostoł pisze: „Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie
622 3, | moralnie dobre lub złe, które jest owocem ulegania (w pierwszym
623 3, | Najwyższym tego wyrazem jest materializm, z jednej strony —
624 3, | ideologii i działania, jest materializm dialektyczny
625 3, | i działanie Boga, który „jest duchem”, w świecie, a nade
626 3, | kilka ważnych paragrafów, jest ateizm48. I chociaż nie
627 3, | niejednoznacznie — tym niemniej jest rzeczą oczywistą, iż prawdziwy
628 3, | celów, jaki on określa, jest ściśle związany z interpretacją
629 3, | która wedle tego systemu jest jedyną i wyłączną postacią
630 3, | powiedzieć, iż materializm jest systemowym i systematycznym
631 3, | niż duch”. Ten sprzeciw jest jednakże wzajemny, jak to
632 3, | wierzy, że ze strony Boga jest to zawsze udzielanie się
633 3, | ducha” i „ciała” wpisane jest również przeciwstawienie „
634 3, | przeciwstawienie „życia” i „śmierci”. Jest to problem poważny, gdyż
635 3, | Wszystko, co materialne, jest zniszczalne, a zatem ciało
636 3, | podobnie jak i zwierzęce) jest śmiertelne. Skoro człowiek
637 3, | śmiertelne. Skoro człowiek jest w istocie swojej tylko „
638 3, | stwierdzenie, że życie ludzkie jest wyłącznie „bytowaniem ku
639 3, | międzynarodową? ~Niestety, jest to tylko częściowy i niekompletny
640 3, | przybliżył się Bóg, który jest Duchem. Bóg „zesłał Syna
641 3, | Zmartwychwstania i Pięćdziesiątnicy jest głoszona i przeżywana przez
642 3, | zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Jest on wiecznym świadkiem tego
643 3, | granicą śmierci: życie, które jest potężniejsze od śmierci
644 3, | który daje to życie. Który jest Ożywicielem. Głosi — a nade
645 3, | Kościół — jak nikt inny — jest świadom tego, co w człowieku
646 3, | tym Świętym Duchu, który jest Darem przedwiecznym, Bóg
647 3, | łasce uczynkowej, która jest darem Ducha Świętego, człowiek
648 3, | podobieństwo Boże, jakim człowiek jest od początku51. Ta wewnętrzna
649 3, | świetle Chrystusa, który jest Pierwowzorem obcowania z
650 3, | ukazuje, że człowiek (...) [jest] jedynym na ziemi stworzeniem,
651 3, | dojrzewania wewnętrznego, które jest zarazem pełnym odkryciem
652 3, | jak powiedziano, człowiek jest drogą Kościoła, to droga
653 3, | własną godność ludzką, gdyż jest podmiotem przybliżania się
654 3, | powtórzyć, że „chwałą Boga jest człowiek żyjący, a życie
655 3, | żyjący, a życie człowieka jest oglądaniem Boga”55; człowiek
656 3, | człowiek żyjąc życiem Bożym jest chwałą Boga, a utajonym
657 3, | tego życia i tej chwały jest Duch Święty. On — mówi św.
658 3, | mówi św. Bazyli Wielki — jest „prosty w swej istocie,
659 3, | Dojrzewanie człowieka w tym życiu jest utrudnione przez uwarunkowania
660 3, | człowieka. Tam bowiem gdzie jest Duch Pański — tam wolność,
661 3, | ludzkiej myśli i działalności jest dobre, szlachetne i piękne,
662 3, | przyjścia”: „Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo
663 3, | człowieczeństwie, przychodzi, jest obecny i działa w Kościele
664 3, | Krzyża i Zmartwychwstania jest Eucharystia. W niej bowiem
665 3, | życia, o jakim mówi Sobór. Jest to ów sens, poprzez który
666 3, | woli Ducha Świętego, który jest „zasadą jedności Kościoła”62,
667 3, | samej Eucharystii, która jest „sakramentem miłosierdzia,
668 3, | według której „Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem,
669 3, | Jeśli w mocy stworzenia Bóg jest Tym, w którym wszyscy „żyjemy,
670 3, | się w Ojcu Przedwiecznym. Jest to z jednej strony rytm
671 3, | Świętego; z drugiej strony jest to również rytm posłannictwa
672 3, | paschalnej, „przychodzi” i jest stale obecny w tajemnicy
673 3, | Kościoła. W jego historii jest raz mniej, raz bardziej
674 3, | życie i daje życie. Kościół jest widzialnym szafarzem świętych
675 3, | zaś w owym działaniu Ducha jest i działa Jezus Chrystus. ~
676 3, | 64. Jeśli Kościół jest sakramentem wewnętrznego
677 3, | zjednoczenia z Bogiem, to jest nim w Jezusie Chrystusie,
678 3, | w którym to zjednoczenie jest pełną rzeczywistością zbawczą.
679 3, | rzeczywistością zbawczą. Jest nim w Jezusie Chrystusie:
680 3, | zbawczej rzeczywistości, jaką jest w dziejach człowieka na
681 3, | Ducha-Parakleta. W ten sposób jest On „innym Pocieszycielem”,
682 3, | sakramentalność Kościoła od tej, jaka jest właściwa Sakramentom w ścisłym
683 3, | znaczeniu, mówi bowiem: „Kościół jest niejako sakramentem, czyli
684 3, | sensu, w jakim to słowo jest użyte w obu wypadkach, to
685 3, | jedynie daje życie: Kościół jest znakiem i narzędziem obecności
686 3, | Watykański II dodaje, iż Kościół jest „sakramentem (...) jedności
687 3, | ludzkiego”. Kościół wie, że jest nim dzięki mocy Ducha Świętego;
688 3, | dzięki mocy Ducha Świętego; jest znakiem i narzędziem tej
689 3, | przybliżanie się Boga, który jest Duchem niewidzialnym, do
690 3, | niewidzialnym, do świata, który jest widzialny. W Duchu Świętym
691 3, | Boga i człowieka — Kościół jest „sakramentem, czyli znakiem
692 3, | wpisanych w dzieje ludzkości, jest obecny i działa Duch Święty,
693 3, | modlitwie. Piękna i zbawienna jest myśl, że gdziekolwiek ktoś
694 3, | modli się na świecie, tam jest Duch Święty, ożywcze tchnienie
695 3, | modlitwy. Piękna i zbawienna jest myśl, że jak szeroko rozprzestrzenia
696 3, | przyszłości, tak rozległa jest obecność i działanie Ducha
697 3, | por. Hbr 5, 7). Modlitwa jest też objawieniem owej głębi,
698 3, | owej głębi, jaka właściwa jest sercu człowieka: głębi,
699 3, | człowieka: głębi, która jest od Boga i tylko Bóg może
700 3, | Łk 11, 13). ~Duch Święty jest darem, który przychodzi
701 3, | nieumiejętność modlenia się. Jest On obecny w naszej modlitwie
702 3, | epoce szczególnie potrzebna jest modlitwa. Jeśli na przestrzeni
703 3, | odnowy życia duchowego. Jest to objaw znamienny i pocieszający,
704 3, | zdobyczy i osiągnięć, człowiek jest zagrożony i ludzkość jest
705 3, | jest zagrożony i ludzkość jest zagrożona. Wobec tego zagrożenia —
706 3, | szukają mocy, która zdolna jest człowieka podźwignąć, wyzwolić
707 3, | swoich narodzin. Chociaż tedy jest faktem historycznym, że
708 3, | do przeszłości: Kościół jest zawsze obecny w Wieczerniku
709 3, | tajemnicy Kościoła Bogarodzica jest obecna w tej tajemnicy tak,
710 3, | w tej tajemnicy tak, jak jest obecna w tajemnicy swojego
711 3, | miłością macierzyńską”. Jest Ona „z racji swoich szczególnych
712 3, | Kościołem: Boża rodzicielka Jest (...) pierwowzorem Kościoła (...)”66. „
713 3, | I on także (tj. Kościół) jest dziewica, która (...) dochowuje
714 3, | Przyjdź!”68. Modlitwa Kościoła jest takim właśnie nieustającym
715 3, | Kościołem i w Kościele. Jest bowiem dany Kościołowi,
716 3, | zbawieni” (por. Rz 8, 24). Jest to nadzieja eschatologiczna,
717 3, | Pocieszyciel — i dlatego jest Stróżem i Ożywicielem tej
718 3, | obchodowi wielkiego Jubileuszu. Jest to modlitwa, która zwraca
719 Zakon, | serce człowieka, tam bowiem jest owo ukryte miejsce zbawczego
720 Zakon, | Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia? Jeno cierń
721 Zakon, | człowieka „szpeci”, „z tego, co jest trudne.”; On leczy najgłębsze
722 Zakon, | łaski i świętości. To, „co jest oporne — nakłania”, to,
723 Zakon, | oporne — nakłania”, to, ci jest „oziębłe — rozgrzewa”, to,
724 Zakon, | Kościół nieustannie wyznaje: jest w naszym stworzony świecie
725 Zakon, | stworzony świecie Duch, który jest darem nie stworzonym. Jest
726 Zakon, | jest darem nie stworzonym. Jest to Duch Ojca i Syna: tak
727 Zakon, | Syna: tak jak Ojciec i Syn jest On nie stworzony, nieskończony,
728 Zakon, | Miłości, która „rozlana jest w sercach naszych” (Rz 5,
729 Zakon, | 16, 22), o radość, która jest owocem miłości, a zarazem
730 Zakon, | miłości, a zarazem Boga, który jest Miłością; prosi o „sprawiedliwość,
731 Zakon, | 5, 22). ~I pokój również jest owocem miłości. Ten pokój
732 Zakon, | Kościół patrzy na Tego, który jest Miłością Ojca i Syna, i
733 Zakon, | który będąc Duchem-Miłością, jest również Duchem pokoju i
734 Zakon, (72) | prawdziwie duchowej, która jest owocem Ducha Świętego”:
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
735 Wpr, 1 | że Ofiara eucharystyczna jest « źródłem i zarazem szczytem
736 Wpr, 2 | Bierzcie i jedzcie, to jest bowiem Ciało moje, które
737 Wpr, 2 | Bierzcie i pijcie, to jest bowiem kielich Krwi mojej
738 Wpr, 2 | zakończeniu Triduum sacrum, to jest po przeżyciu wydarzeń, jakie
739 Wpr, 3 | która w najwyższym stopniu jest sakramentem tajemnicy paschalnej,
740 Wpr, 5 | decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie
741 Wpr, 5 | Fundamentem i źródłem Kościoła jest całe Triduum paschale, ale
742 Wpr, 5 | niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i « skoncentrowane »
743 Wpr, 5 | historię, ku której skierowana jest łaska Odkupienia. To zdumienie
744 Wpr, 5 | słowa zWieczernika: « To jest Ciało moje, które za was
745 Wpr, 5 | was będzie wydane... To jest Krew moja, która za was
746 Wpr, 6 | kontemplacja wraz zMaryją – jest « programem », który zaproponowałem
747 Wpr, 6 | czerpie światło. Eucharystia jest tajemnicą wiary i jednocześnie «
748 Wpr, 7 | Wielkiemu Czwartkowi, który jest dniem Eucharystii i Kapłaństwa.
749 Wpr, 8 | bowiem, gdy Eucharystia jest celebrowana na małym ołtarzu
750 Wpr, 8 | ołtarzu wiejskiego kościoła, jest ona wciąż poniekąd sprawowana
751 Wpr, 8 | Najświętszej Trójcy. Doprawdy jest to mysterium fidei, dokonujące
752 Wpr, 9 | jako jej pokarm duchowy, jest czymś najcenniejszym, co
753 Wpr, 10 | uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej jest łaską od Pana, która co
754 Wpr, 10 | jej wymiaru ofiarniczego, jest przeżywana w sposób nie
755 Wpr, 10 | głębokiego bólu? Eucharystia jest zbyt wielkim darem, ażeby
756 I, 11 | męki i śmierci Pana. Nie jest tylko przywołaniem tego
757 I, 11 | sakramentalnym uobecnieniem. Jest ofiarą Krzyża, która trwa
758 I, 11 | dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie,
759 I, 11 | skoro « to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał
760 I, 11 | przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne... ».10~
761 I, 12 | jedynie do powiedzenia: « To jest Ciało moje », « to jest
762 I, 12 | jest Ciało moje », « to jest Krew moja », lecz dodał: «
763 I, 12 | wszystkich. « Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie
764 I, 12 | samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (...) Również
765 I, 12(16) | DS 1743: « Jedna przecież jest i ta sama Hostia, jeden
766 I, 12(16) | tylko sposób ofiarowania jest inny ».~
767 I, 13 | związek z ofiarą na Golgocie jest ofiarą w pełnym sensie,
768 I, 13 | tchnienia (por. J 10, 17-18) jest przede wszystkim darem dla
769 I, 13 | dla Jego Ojca. Oczywiście jest także darem dla nas, co
770 I, 13 | J 10, 15), ale głównie jest darem dla Ojca: jest to
771 I, 13 | głównie jest darem dla Ojca: jest to tajemnica « ofiary, którą
772 I, 13 | duchową ofiarę Kościoła, który jest wezwany, aby składając ofiarę
773 I, 14 | Jeśli dzisiaj Chrystus jest twój, zmartwychwstaje dla
774 I, 14 | w świętych Tajemnicach « jest prawdziwym wyznaniem i pamiątką
775 I, 15 | przez antonomazję, ponieważ jest substancjalna, a w jej mocy
776 I, 15 | cały staje się obecny ».22 Jest tu po raz kolejny przypomniane
777 I, 15 | Rzeczywiście, Eucharystia jest mysterium fidei, tajemnicą,
778 I, 15 | ograniczoności. Zrozumiałe jest, dlaczego przez wieki ta
779 I, 15 | duchowych », które dostępne jest głównie świętym. 25 Trzeba
780 I, 16 | eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu
781 I, 16 | metaforycznym: « Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew
782 I, 16 | prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem » (J
783 I, 17 | Świętego. Prawdziwie bowiem to jest moje Ciało, i kto je spożywa,
784 I, 18 | kieruje do ostatecznego celu, jest przedsmakiem pełni radości
785 I, 18 | 15, 11); w pewnym sensie jest antycypacją Raju – w niej «
786 I, 18 | pozostawione jako pokarm, jest chwalebnym Ciałem Zmartwychwstałego.
787 I, 19 | 10). Zaiste, Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera
788 I, 19 | która otwiera się na ziemi. Jest promieniem chwały niebieskiego
789 I, 20 | ukierunkowania ku eschatologii jest również fakt, iż w naszej
790 I, 20 | tej ziemi. Ich zadaniem jest przyczyniać się, kierując
791 I, 20 | wszystkim zamysłowi Boga. ~Jest wiele problemów, które zaciemniają
792 I, 20 | Jego miłością. Znaczący jest fakt, że Ewangelia według
793 I, 20 | Wieczerzy Pańskiej, jeśli jest ona sprawowana w sytuacji
794 I, 20(34) | Chrystusa? Nie lekceważ go, gdy jest nagie. Nie oddawaj mu czci
795 I, 20(34) | Ten, który powiedział: “To jest Ciało moje”, jest tym samym,
796 I, 20(34) | powiedział: “To jest Ciało moje”, jest tym samym, który rzekł: “
797 II, 21 | dodaje: « Ilekroć sprawowana jest na ołtarzu ofiara krzyża,
798 II, 21 | eucharystycznego przedstawiana jest i dokonuje się jedność wiernych,
799 II, 21 | Mk 14, 17; Łk 22, 14). Jest to szczegół o dużym znaczeniu,
800 II, 22 | eucharystycznej, przede wszystkim gdy jest to uczestnictwo pełne przez
801 II, 22 | Nowego Przymierza daleki jest od zamykania się w sobie,
802 II, 22 | wszystkich. 40 Misja Kościoła jest przedłużeniem misji Chrystusa: «
803 II, 22 | ewangelizacji, ponieważ jej celem jest zjednoczenie ludzi z Chrystusem,
804 II, 22(41) | chrześcijańskiej, jeżeli nie jest ona zakorzeniona w celebracji
805 II, 23 | eucharystycznej Kościół jest w równym stopniu umocniony
806 II, 23 | który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?
807 II, 23 | Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni,
808 II, 23 | 17). Precyzyjny igłęboki jest komentarz św. Jana Chryzostoma: «
809 II, 23 | Czym w rzeczywistości jest chleb? Jest Ciałem Chrystusa.
810 II, 23 | rzeczywistości jest chleb? Jest Ciałem Chrystusa. Kim stają
811 II, 23 | ciałem. Faktycznie, jak chleb jest jednością, choć składa się
812 II, 23 | Chrystusem ».42 Argumentacja jest zwięzła: nasza jedność z
813 II, 23 | jedność z Chrystusem, która jest darem i łaską dla każdego,
814 II, 23 | jedność Jego Ciała, którym jest Kościół. Eucharystia wzmacnia
815 II, 23 | stanowiło o jego trwaniu. Jest tego świadomy Autor Liturgii
816 II, 25 | 25. Kult, jakim otaczana jest Eucharystia poza Mszą św.
817 II, 25 | wartość w życiu Kościoła. Jest on ściśle związany ze sprawowaniem
818 II, 25 | sakramentalnej i duchowej. 46 Jest więc zadaniem pasterzy Kościoła,
819 II, 25 | Najświętszego Sakramentu. 47~Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak
820 II, 25 | adoracja Jezusa sakramentalnego jest pierwsza po sakramentach,
821 II, 25(49) | liturgicznymi, ponieważ taka wizyta jest dowodem wdzięczności, znakiem
822 II, 25 | dla nas ».50 Eucharystia jest nieocenionym skarbem: nie
823 III, 26 | nimi bardzo ścisły związek. Jest to prawda, która pozwala
824 III, 26 | apostolski ». Jedna i powszechna jest także Eucharystia. Jest
825 III, 26 | jest także Eucharystia. Jest ona również święta, co więcej,
826 III, 26 | również święta, co więcej, jest Najświętszym Sakramentem.
827 III, 27 | wyjaśniając, w jaki sposób Kościół jest apostolski, tzn. założony
828 III, 27 | drugim znaczeniu Eucharystia jest apostolska, ponieważ jest
829 III, 27 | jest apostolska, ponieważ jest sprawowana zgodnie z wiarą
830 III, 27 | pozostaje niezmieniona, i jest dla Kościoła rzeczą istotną,
831 III, 28 | 28. Kościół, wreszcie, jest apostolski w tym znaczeniu,
832 III, 28 | aż do powrotu Chrystusa jest nauczany, uświęcany i prowadzony
833 III, 28 | biskupich. 54 Sukcesja ta jest niezbędna, aby Kościół istniał
834 III, 28 | zaś na mocy swoich święceń jest tym, który « w osobie Chrystusa
835 III, 28 | Dlatego też w Mszale Rzymskim jest przepisane, że wyłącznie
836 III, 29 | Kapłanem, który Sam tylko Jeden jest prawdziwym i prawowitym
837 III, 29 | Eucharystia przez nich sprawowana jest darem, który przewyższa
838 III, 29 | gruncie rzeczy posługa ta jest niezbędna dla ważnego zjednoczenia
839 III, 29 | drugiej strony wspólnota nie jest w stanie sama z siebie ustanowić
840 III, 29 | kapłana z mocą święceń. Jest on darem, który wspólnota
841 III, 30 | Ciała Chrystusa, którym jest Kościół, dar ten obfituje
842 III, 31 | życia Kościoła, tak samo jest nim w odniesieniu do posługi
843 III, 31 | powtarzam, że Eucharystia « jest główną i centralną racją
844 III, 31 | duszpasterskiej kapłana jest szeroki. W dodatku, kiedy
845 III, 31 | ponieważ całe życie prezbitera jest w niej zakorzenione ».64
846 III, 31 | zatem, jak bardzo ważne jest dla życia duchowego kapłana –
847 III, 31 | celebracji Eucharystii, która « jest zawsze czynnością Chrystusa
848 III, 31 | przy tym obecni ».65 Kapłan jest więc w stanie przezwyciężyć
849 III, 32 | przewodził. Parafia bowiem jest wspólnotą ochrzczonych,
850 III, 32 | Christi. Kiedy wspólnota jest pozbawiona kapłana, słusznie
851 III, 33 | chrześcijańskiej, jeżeli nie jest ona zakorzeniona w celebracji
852 IV, 34 | pielgrzymujący tu na ziemi jest wezwany do podtrzymywania
853 IV, 34 | sakramentu tajemnica [komunii] jest tak doskonała, iż prowadzi
854 IV, 34 | najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej...
855 IV, 35 | widzialnymi komunii eklezjalnej, jest zasadniczy dla Kościoła
856 IV, 36 | sercem »;72 potrzebna jest, mówiąc słowami św. Pawła «
857 IV, 36 | pełni niewidzialnych więzi jest ścisłym obowiązkiem moralnym
858 IV, 37 | poważny, oczywisty i stały jest przeciwne normom moralnym,
859 IV, 38 | jak to już przypomniałem, jest także widzialna i wyraża
860 IV, 38 | sposób szczególny, ponieważ jest ona « jak wypełnienie życia
861 IV, 38 | isakramentu Święceń. Nie jest możliwe udzielenie Komunii
862 IV, 38 | tajemnicy Eucharystii. Chrystus jest prawdą i daje świadectwo
863 IV, 39 | wspólnocie lokalnej, nigdy nie jest celebracją tej tylko wspólnoty:
864 IV, 39 | zgromadzenia eucharystycznego jest komunią z własnym biskupem
865 IV, 39 | biskupem i z Papieżem. Biskup jest bowiem trwałym i widzialnym
866 IV, 39 | gdyby sakrament, który jest w najwyższym stopniu sakramentem
867 IV, 39 | pewną tę Eucharystię, która jest sprawowana przez biskupa,
868 IV, 39 | Rzymu, jako Następca Piotra, jest trwałym i widzialnym źródłem
869 IV, 39 | wiernych »,82 komunia z nim jest istotnym wymogiem celebracji
870 IV, 40 | Chrystusa zostało złożone to, co jest waszą tajemnicą; tak, otrzymujecie
871 IV, 40 | tak, otrzymujecie to, co jest waszą tajemnicą ».84 A z
872 IV, 41 | komunii, właściwa Eucharystii, jest jednym z motywów znaczenia
873 IV, 41 | uczestnictwo we Mszy św. jest obowiązkiem, pod warunkiem,
874 IV, 41 | tworzeniu komunii: jak pisałem, jest ona « miejscem uprzywilejowanym,
875 IV, 42 | kościelnej io jej umacnianie jest zadaniem każdego wiernego,
876 IV, 43 | wzrok ku Eucharystii, która jest najwyższym sakramentem jedności
877 IV, 44 | i władzy kościelnej, nie jest możliwe koncelebrowanie
878 IV, 44(93) | zgorszenia albo indyferentyzmu, jest zakazane na mocy prawa Bożego »:
879 IV, 45 | Chociaż w żadnym wypadku nie jest upoważniona koncelebracja,
880 IV, 45 | tym przypadku bowiem celem jest zaspokojenie poważnej potrzeby
881 IV, 46 | ustalonych w tej materii99 jest jednocześnie wyrazem i gwarancją
882 V, 47 | epizod, który w pewnym sensie jest preludium: namaszczenie
883 V, 47 | Jednak ocena ze strony Jezusa jest zupełnie inna. Z całym poszanowaniem
884 V, 47 | rozwinięciem opowiadania jest wyznaczenie przez Jezusa
885 V, 47 | Kościele. Lecz oczywiste jest, iż od czasów Jezusa, wydarzenie
886 V, 48 | nie zapominał, iż to On jest także jego Panem, a « uczta »
887 V, 48 | Golgocie. Uczta eucharystyczna jest prawdziwie ucztą « świętą »,
888 V, 48 | wędrującym po drogach świata, jest panis angelorum, chlebem
889 V, 50 | chrześcijańskim Wschodzie i Zachodzie jest powszechnym dziedzictwem
890 V, 50 | Chrystusa włamanym chlebie jest jakby zanurzone w niezgłębionej
891 V, 51 | których chrześcijaństwo jest stosunkowo młodsze. Jest
892 V, 51 | jest stosunkowo młodsze. Jest to zgodne ze wskazaniem
893 V, 51 | świata, jak bardzo ożywiający jest kontakt pomiędzy celebracją
894 V, 51 | każde pokolenie. « Skarb » jest zbyt wielki i cenny, żeby
895 V, 51 | Asia: « Taka współpraca jest istotna, gdyż Święta Liturgia
896 V, 51 | przez wszystkich, a ponieważ jest ona dziedzictwem całego
897 V, 52 | powszechnego, który zawsze jest przywoływany przez Eucharystię.
898 V, 52 | eklezjalności Eucharystii; takie jest ich najgłębsze znaczenie.
899 V, 52 | znaczenie. Liturgia nie jest nigdy prywatną własnością
900 V, 52 | ani wspólnoty, w której jest sprawowana tajemnica. Apostoł
901 V, 52 | powierzonej nam tajemnicy: jest ona zbyt wielka, ażeby ktoś
902 VI, 53 | Najświętszemu Sakramentowi, ponieważ jest znim głęboko związana.~Na
903 VI, 53 | wewnętrznej postawy. Maryja jest « Niewiastą Eucharystii »
904 VI, 53 | Maryję jako na swój wzór, jest wezwany do Jej naśladowania
905 VI, 54 | fidei! Jeśli Eucharystia jest tajemnicą wiary, która przewyższa
906 VI, 54 | zOstatniej Wieczerzy, które jest wypełnianiem Jego nakazu: «
907 VI, 55 | i wina.~« Błogosławiona [jest], która uwierzyła » (Łk1,
908 VI, 55 | Maryja w pewnym sensie jest « tabernakulum » – pierwszym «
909 VI, 55 | tuląca Go w ramionach, nie jest dla nas niedoścignionym
910 VI, 56 | Ostatniej Wieczerzy: « To jest Ciało moje, które za was
911 VI, 57 | W « pamiątce » Kalwarii jest obecne to wszystko, czego
912 VI, 57 | Tę, która za każdym razem jest nam dawana za Matkę. Oznacza
913 VI, 57 | jako Matka Kościoła, Maryja jest obecna w każdej z naszych
914 VI, 58 | utożsamiając się zduchem Maryi. Jest to prawda, którą można zgłębić
915 VI, 58 | eucharystycznej. Eucharystia jest bowiem, podobnie jak hymn
916 VI, 58 | Jezusie i « z » Jezusem.~To jest właśnie prawdziwa « postawa
917 VI, 58 | Wcielenie. W Magnificat jest też obecny wymiar eschatologiczny
918 VI, 58 | chleba iwina, zasiewane jest w świecie ziarno nowych
919 Zak, 59 | Doznaję dziś łaski, że dane mi jest ofiarować Kościołowi tę
920 Zak, 59 | gustus in te fallitur, jak to jest powiedziane w hymnie Adoro
921 Zak, 60 | Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy
922 Zak, 61 | takim, jaki rzeczywiście jest: jeden, święty, powszechny
923 Zak, 61 | latach trzeciego tysiąclecia, jest także drogą odnowionego
924 Zak, 61 | ut unum sint (J17, 11). Jest to długa droga, z wieloma
925 Zak, 61 | do dążenia ku mecie, jaką jest pełne dzielenie się nią
926 Zak, 61 | wypływających z faktu, że jest on sakramentem komunii w
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
927 Wprow, 0, | się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2, 10-
928 Wprow, 0, | Źródłem tej „wielkiej radości” jest oczywiście przyjście na
929 Wprow, 0, | ukazuje, że radość mesjańska jest fundamentem i wypełnieniem
930 Wprow, 1, | 2. Człowiek jest powołany do pełni życia,
931 Wprow, 1, | doczesnej. Życie w czasie jest bowiem podstawowym warunkiem,
932 Wprow, 1, | mężczyzny i kobiety. Nie jest ono jednak rzeczywistością „
933 Wprow, 1, | ale „przedostateczną”; jest więc rzeczywistością, świętą,
934 Wprow, 1, | Bogu i braciom. ~Kościół jest świadom, że Ewangelia życia,
935 Wprow, 2, | je za całkowicie legalne, jest niepokojącym przejawem,
936 Wprow, 2, | bliskich już kresu życia jest niezwykle groźne i niepokojące,
937 Wprow, 2, | równie groźny i niepokojący jest fakt, że nawet ludzkie sumienie
938 Wprow, 3, | nie mają. Głos Kościoła jest zawsze ewangelicznym krzykiem
939 Wprow, 3, | członków Kościoła, który jest ludem życia i służy życiu,
940 I, 1, | To pierwsze zabójstwo jest opisane w sposób niezwykle
941 I, 1, | smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś
942 I, 1, | Bóg zapytał Kaina: «Gdzie jest brat twój, Abel?» On odpowiedział: «
943 I, 1, | rzekł do Pana: «Zbyt wielka jest kara moja, abym mógł ją
944 I, 1, | 8. Kain jest bardzo „smutny” i ma „ponurą
945 I, 1, | wolności wobec zła: zło nie jest bynajmniej nieuniknionym
946 I, 1, | jak wcześniej Adam, Kain jest kuszony przez złowrogą moc
947 I, 1, | apostoł Jan: „Taka bowiem jest wola Boża, którą objawiono
948 I, 1, | brata od zarania historii jest smutnym świadectwem tego,
949 I, 1, | narodów w starożytności, krew jest nośnikiem życia, więcej — „
950 I, 1, | nośnikiem życia, więcej — „krew jest życiem” (por. Pwt 12, 23),
951 I, 1, | Bóg jednak, który zawsze jest miłosierny, nawet wtedy,
952 I, 2, | Kain nie może się uchylić, jest skierowane także do współczesnego
953 I, 2, | uderzają w ludzkie życie, gdy jest ono najsłabsze i całkiem
954 I, 2, | obrony. Jeszcze groźniejszy jest fakt, że w dużej mierze
955 I, 2, | sprawia, że coraz trudniej jest zrozumieć w pełni sens istnienia
956 I, 2, | nienaruszalności, czego dowodem jest sam fakt, że próbuje się
957 I, 2, | rzeczywistości zagrożone jest prawo konkretnego człowieka
958 I, 2, | dlaczego tak powszechny jest klimat niepewności moralnej
959 I, 2, | odpowiedzialność poszczególnych osób, jest również prawdą, że stoimy
960 I, 2, | cechą charakterystyczną jest ekspansja kultury antysolidarystycznej,
961 I, 2, | najważniejszym kryterium jest sukces. ~Rozpatrując całą
962 I, 2, | życzliwości, miłości i opieki, jest uznawane za bezużyteczne
963 I, 2, | matki w taki sposób, że nie jest konieczna pomoc lekarza.
964 I, 2, | naukowych w tej dziedzinie jest uzyskiwanie produktów coraz
965 I, 2, | że antykoncepcja, jeśli jest bezpieczna i dostępna dla
966 I, 2, | mentalność antykoncepcyjną” która jest czymś zupełnie odmiennym
967 I, 2, | istocie, kultura proaborcyjna jest najbardziej rozpowszechniona
968 I, 2, | różne rodzaje zła: jedno jest sprzeczne z pełną prawdą
969 I, 2, | małżeńskiej, drugie zaś jest sprzeczne z cnotą sprawiedliwości
970 I, 2, | unikać, zaś przerwanie ciąży jest jedyną możliwością w przypadku
971 I, 2, | wysoce niepokojącym dowodem jest produkcja środków chemicznych,
972 I, 2, | liczbę embrionów, niż to jest konieczne dla przeniesienia
973 I, 2, | wykonywania przerwania ciąży. Jest to wówczas aborcja eugeniczna,
974 I, 2, | ustala się błędny pogląd, że jest ona wyrazem wymogów „terapeutycznych”:
975 I, 2, | kulturowym, w którym trudno jest przyjąć i znosić cierpienie,
976 I, 2, | przejawem tego wszystkiego jest rozpowszechnianie się eutanazji,
977 I, 2, | zagrożenia, na jakie wystawione jest życie, bynajmniej nie zanikają.
978 I, 2, | życia, samo prawo do życia jest w praktyce łamane i deptane,
979 I, 2, | im przeczące. Ta sytuacja jest tym bardziej niepokojąca,
980 I, 3, | myślenia, który skłonny jest utożsamiać godność osobową
981 I, 3, | doświadczalnie sprawdzalny. Jest oczywiste, że w takich warunkach
982 I, 3, | albo człowiek umierający — jest podmiotem strukturalnie
983 I, 3, | zdany na łaskę innych osób, jest od nich całkowicie uzależniony
984 I, 3, | społecznego staje się siła. Jest to jednak dokładne zaprzeczenie
985 I, 3, | tragiczną negacją w praktyce jest pojęcie wolności, które
986 I, 3, | służenia innym. Chociaż prawdą jest, że do eliminacji życia
987 I, 3, | kultura śmierci jako taka jest wyrazem całkowicie indywidualistycznego
988 I, 3, | na pytanie Boga: „Gdzie jest brat twój, Abel?”: „Nie
989 I, 3, | 9). Tak, każdy człowiek jest „stróżem swego brata”, ponieważ
990 I, 3, | wymiar relacyjny. Wolność jest wielkim darem Stwórcy, jako
991 I, 3, | Jeżeli promocja własnego „ja” jest pojmowana w kategoriach
992 I, 3, | negacji drugiego człowieka; jest on postrzegany jako wróg,
993 I, 3, | podstawowych praw, jakim jest prawo do życia. ~Otóż to
994 I, 3, | liczebnie przeważającej. Jest to zgubny rezultat nieograniczonego
995 I, 3, | być prawem, ponieważ nie jest już oparte na mocnym fundamencie
996 I, 3, | totalitarny. Państwo nie jest już „wspólnym domem”, gdzie
997 I, 3, | oraz prawne jego uznanie jest równoznaczne z przyjęciem
998 I, 3, | Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu” (J
999 I, 4, | przeżywa współczesny człowiek: jest nim osłabienie wrażliwości
1000 I, 4, | on do Pana: „Zbyt wielka jest kara moja, abym mógł ją
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3494 |