Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | warunki, bowiem zostały one narzucone przez właściciela
2 II, | działalności człowieka. Wymagają one przyjęcia odpowiedzialności
3 II, | zarobków, by wystarczały one na utrzymanie pracownika
4 II, | podmiotowości pracowników. Służą one rozwijaniu autentycznej
5 II, | zwiększając siłę Państwa, mają one ustrzec społeczności przed
6 III, | wschodniej, ale obejmują one okres dłuższy i szerszy
7 III, | i sensu życia odkrywały one na nowo religijne korzenie
8 III, | to prawda, że wpływają one na wolność, ale nie determinują
9 III, | upadku dyktatury wybuchną one na nowo, powodując poważne
10 III, | komunistyczne. Oczywiście, one same muszą się stać pierwszymi
11 III, | Wschodem i Zachodem. Mogą się one okazać jeszcze większe,
12 IV, | zawsze jednak pozostają one w tej samej relacji do siebie.
13 IV, | jednocześnie wskazuje, że muszą być one nastawione na dobro wspólne.
14 V, | społeczności pośrednie. Dojrzewają one jako prawdziwe wspólnoty
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
15 II, | wszystko „przez przypowieści”, one bowiem najlepiej unaoczniają
16 III, | do człowieka i do świata. One mówią, iż życiodajnych korzeni
17 III, | samej tajemnicy stworzenia. One też — już w kontekście Starego
18 III, (4) | cechuje dwie osoby, wówczas one nie tylko obdarzają się
19 IV, | ilości, w jakiej zostały one przez niego roztrwonione.
20 V, | sens teologiczny. Mówią one o tym szczególnym przysposobieniu
21 VII, | wyrażają sobą i kształtują. Ile one mówią każdemu człowiekowi
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
22 1, | obietnicy. Równocześnie zaś są one wewnętrznie ze sobą powiązane,
23 1, | Janowym. nad Jordanem stanowią one bezpośrednie wprowadzenie
24 1, | Kościoła. Równocześnie świadczą one o tym, że ten czas: czas
25 2, | okoliczność, że, zostały one w wypowiedzi Chrystusa połączone
26 2, | Duchu Prawdy. Wpisują się one w czas Kościoła wciąż na
27 2, | nieprzebaczeniu”. Zostały one zapisane przez wszystkich
28 2, | sąd. Razem też wyznaczają one obszar owego mysterium pietatis,
29 3, | wedle tego, jak przebiegają one przed lub po narodzeniu
30 3, | niewidzialny szafarz życia, które one oznaczają. Równocześnie
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
31 III, 30 | przekonaniu nie zachowały one autentycznej i całej istoty
32 IV, 46 | Kościołów, w których są one ważne ».97~Nawet jeśli chodzi
33 V, 52 | z wielką wiernością. Są one konkretnym wyrazem autentycznej
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
34 I, 2, | ukrytych form przybierają one w naszych czasach! ~
35 I, 2, | ciężaru moralnego pozostają one bardzo często w ścisłym
36 I, 2, | nowych zamachów na życie. Są one nie do przyjęcia z punktu
37 I, 2, | demograficzne. Przebiegają one odmiennie w różnych częściach
38 I, 2, | poparciu, jakie zyskują one dzięki szerokiemu przyzwoleniu
39 I, 5, | i kulturach, choć noszą one tak silne piętno „kultury
40 I, 5, | społecznej. Gdy działają one zgodnie ze swą autentyczną
41 I, 5, | zauważał i gdyby pozostawały one zakryte przed większością
42 II, 4, | człowieka nad rzeczami: są one jemu podporządkowane i powierzone
43 II, 8, | łonie matek. To właśnie one — dzieci — obwieszczają
44 II, 8, | dziecię przybycie Dziecięcia. One rozmawiają o otrzymanych
45 II, 8, | podwójnego cudu prorokują one pod natchnieniem synów,
46 III, 3, | i bardziej określona. Są one moralnie godziwe, gdy nie
47 III, 5, | wymaga się też, aby były one wykonywane przy fachowej
48 III, 5, | nawet jeśli stanowiłyby one większość społeczeństwa —
49 III, 8, | śmierci, a choć pozostają one okryte tajemnicą, mogą się
50 III, 9, | także gesty heroiczne. Są one najbardziej uroczystym wysławianiem
51 III, 10, | struktury służące życiu. Budzą one podziw każdego obserwatora
52 III, 10, | ponieważ skutecznie pomagają one w stosowaniu zasad odpowiedzialnego
53 III, 10, | prawdziwą tożsamością nie są one jedynie instytucjami, w
54 III, 10, | zaangażowane w wolontariat: wnoszą one cenny wkład w służbę życiu,
55 III, 11, | żaden sposób nie naruszały one prawa do życia od poczęcia
56 III, 12, | regulacji płodności: są one coraz bardziej precyzyjne
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
57 Wprow, 0, | pochodzące ze Wschodu: odbierają one bowiem prawdzie charakter
58 I, 2, | zawarte w Objawieniu. Pomagają one zejść głębiej w poszukiwaniu
59 III, 2, | spostrzeżenie, że nie różnią się one istotnie od odpowiedzi,
60 III, 2, | korzeniami także do filozofii. Są one zawarte w odpowiedziach,
61 III, 2, | należy wyjaśnić, że nie są one zawarte wyłącznie w doktrynach
62 III, 2, (28) | rzeczywiście człowiekiem. Wyrażają one naglącą potrzebę odnalezienia
63 III, 2, (28) | sens. I dlatego stanowią one najwyższy wyraz natury człowieka,
64 IV, 3, | względem filozoficznym. Uznały one wiarę za czynnik alienujący
65 V, 1, | pewnej mierze kształtują one sposób myślenia wszystkich.
66 V, 1, (72) | taki sposób, jakby były one prawdami stanowiącymi jego
67 V, 1, (72) | wiary, zwłaszcza gdy są one potępione przez Kościół,
68 V, 1, | wzajemności, że nie mogą one istnieć niezależnie od siebie76~. ~
69 V, 2, | mądrości ludów. Stanowią one prawdziwe dziedzictwo kultury
70 VI, 1, | Objawienia, w miarę jak są one stopniowo wyjaśniane przez
71 VI, 1, | tajemnicy, w której znajdują one swój ostateczny cel. Jako
72 VI, 1, | zgodnych z ich wiarą, aby mogły one wzbogacić myśl chrześcijańską.
73 VI, 2, | własne siły, choć nie są one niedostępne dla jego naturalnego
74 VII, 1, | świętych stronicach. Ukazują one, że rzeczywistość, którą
75 VII, 1, | pod jej wpływem zmierzają one do jednego najwyższego celu
76 VII, 2, | wyłącznie na tym, że opowiadają one o zwykłych wydarzeniach
77 VII, 2, | w znaczeniu, jakie mają one w historii zbawienia i dla
78 Zak, 0, | sobą nowe tysiąclecie: są one skierowane w szczególny
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
79 I, | sytuacji, w których bywają one gwałcone, starając się przez
80 II, | o człowieku, że zostały one wypowiedziane już w kontekście
81 II, | to niewątpliwie kryją one w sobie także stosunek do
82 II, | procesu pracy, a wszystkie one, bez względu na ich charakter,
83 III, | ich posiadania. Nie mogą one być posiadane wbrew pracy,
84 III, | władz publicznych; dążyłyby one do sobie właściwych celów
85 IV, | tego kontekstu posiadają one charakter swoisty, odpowiadający
86 IV, | wielorakich uwarunkowań, w jakich one pośrednio się kształtują.
87 IV, | dziedzinach życia. Winny one jednak mieć możliwość wykonywania
88 IV, | tego rodzaju związki. Służą one zabezpieczeniu analogicznych
89 IV, | społecznym walki klas. Owszem, są one wykładnikiem walki o sprawiedliwość
90 IV, | problem osób upośledzonych. One również w pełni są podmiotami
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
91 II, 1 | Jego Zmartwychwstania. Są one treścią codziennego życia
92 III, 4 | możliwa, jeśli nie zostaną one ujęte, odpowiednio ukierunkowane
93 IV, 1 | Jeśli bowiem wszystkie one prowadzą — przy całym bogactwie
94 IV, 1 | materializmy” naszej epoki. One bowiem rodzą wieloraki niedosyt
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
95 I, 1, | anielskiego odnoszą się one przede wszystkim do wybrania
96 II, 2, | Dziewicy Maryi. Uznają Ją one bowiem za Matkę Pana i przyjmują,
97 II, 2, | różnymi tytułami: świadczą one o wierze i duchu modlitwy
98 III, 2, | uczniów Chrystusowych Mówią one, jak już wskazano uprzednio,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
99 I, 1, | pośrednictwa, to jednak czerpią one znaczenie i wartość wyłącznie
100 I, 3, | porządku zbawienia. Obie one przybliżają do zrozumienia
101 II, 4, | nazwa. Z tego względu dają one pierwszeństwo tajemnicy
102 III, 2, | byleby nie sprzeciwiały się one Ewangelii. ~
103 IV, 3, | Ludu Bożego, co więcej, są one bardzo bolesne. Już mój
104 IV, 4, | chrześcijańskich; gdzie indziej są one tak małe, że nie są rozpoznawalnym
105 IV, 4, | społeczeństw, czy też należą one do ludności będącej mniejszością,
106 IV, 4, | duszpasterskiego wchodzą one tylko drugorzędnie. Zaangażowanie
107 IV, 6, | scenie światowej i również one mają prawo do otrzymania
108 V, 5, | zaangażowania wspólnotowego. Są one znakiem żywotności Kościoła,
109 V, 5, | Z tego powodu stanowią one wielką nadzieję dla życia
110 V, 7, | są religie, chociaż mają one braki, niedostatki i błędy98.
111 VI, 2, | większej mierze przyjmują one kandydatów z młodych, założonych
112 VII, 5, | audiowizualne. Odgrywają one znaczną rolę, gdyż dzięki.
113 VII, 6, | ducha misyjnego: wnoszą one w świat katolicki ducha
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
114 II, | sobą i odtąd towarzyszyły one świętym Braciom w dalszych
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
115 III, | krajów, są znamienne: są one znakiem powszechnego odczucia,
116 III, | to niewątpliwie występują one częściej, są trwalsze i
117 III, | świata dobrobytu, do którego one same należą. ~W każdym razie
118 III, | lepiej rozwiniętych. Zostają one tymczasem wplątane — co
119 V, | ten sposób wzmacniają się one, rozpowszechniają i stają
120 V, | Nawet jeśli same w sobie są one rozdzielne, tak że jedno
121 VI, | znajdującymi się w takiej samej jak one sytuacji. Każdy kraj winien
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
122 I, 3, (28) | Ustrój” Confessing the „One” Faith, Geneva 1991. ~
123 I, 4, | fałszywym pretekstem, że nie są one już dziś zrozumiałe. Jedność,
124 I, 6, | przystępujących do dialogu i to one czynią go możliwym od samego
125 I, 10, | modlitwa i dialog. Przewidują one i domagają się podjęcia,
126 II, 3, | Kościołów, w których są one ważne. Warunki takiej wzajemnej
127 II, 5, | swej natury przynaglają one do przywrócenia jedności.
128 II, 7, | względu na rolę, jaką winny one odegrać na drodze ku jedności.
129 II, 11, | W konsekwencji posiadają one wspólną cechę „zachodnią”.
130 II, 11, | zauważa, iż „nie przechowały one właściwej i całkowitej rzeczywistości
131 III, 2, | osiągnięte do tej pory? Nie mogą one pozostać jedynie deklaracjami
132 III, 5, (148)| sierpnia 1993): Confessing the one faith to God's glory, 31,
133 III, 5, | Chrystusa, tak jak zostały one zanotowane przez tradycje
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
134 I, 4, | Bożego. Zarazem pouczają nas one o prawdziwym człowieczeństwie
135 I, 4, | zrozumienia Pisma: „Badacie Pisma: one dają o Mnie świadectwo” (
136 I, 5, | swojej pierwotnej głębi są one swoistym autoportretem Chrystusa
137 I, 7, | ludzkie siły: stają się one możliwe jedynie jako owoc
138 I, 8, | Jezusa, gwarantuje, że są one pieczołowicie strzeżone
139 II, 6, | oraz znaczenia, jakie mają one w określonej kulturze. Przede
140 II, 7, | aby bardziej odpowiadały one różnym kontekstom kulturowym,
141 II, 11, | czy rzeczywiście znajdują one zastosowanie w określonej
142 II, 13, | aktami moralnymi, bo to one wyrażają i stanowią, czy
143 II, 13, | moralność jego czynów: mąją one wyrażać jego wierność —
144 II, 14, | działania i skutków. Pragną one uwolnić człowieka od więzów
145 II, 14, | proporcje, jeśli opierają się one na ocenie, której kryteria
146 II, 15, | wymiar duchowy: to właśnie one stanowią treść prawa naturalnego,
147 II, 15, | przyporządkować Bogu, ponieważ są one radykalnie sprzeczne z dobrem
148 III, 4, | każdego człowieka, służą one zachowaniu tkanki ludzkiej
149 III, 8, | Łk 22, 32), aby stały się one dla nas światłem i pomocą
|