Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | każdej osoby; co więcej, w swojej pracy człowiek wyraża się
2 I, | robotnikowi na utrzymanie siebie i swojej rodziny. „Jeśli pracownik
3 IV, | Własność prywatna ma z natury swojej charakter społeczny, oparty
4 IV, | i konkretnej realizacji swojej osobowości. Alienacja występuje
5 IV, | dla zaspokojenia potrzeb swojej rodziny i wspólnoty, do
6 VI, | nigdy zaniechać spełniania swojej religijnej i transcendentnej
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
7 III, | do Niego Dawid w poczuciu swojej ciężkiej winy (2 Sm 21;
8 III, | a lud ten na przestrzeni swojej historii nieustannie zawierzał
9 III, | wyrażeń, zróżnicowanych w swojej szczegółowej treści ale
10 III, | Apostoła Filipa w przeddzień swojej śmierci te pamiętne zdania: „
11 IV, (5) | wierność, jaką okazuje Bóg swojej własnej miłości do ludu,
12 IV, | kiedy domagał się od ojca swojej część majątku, ażeby pójść
13 IV, | jakiej się znalazł na skutek swojej lekkomyślności, na skutek
14 IV, | swojemu ojcostwu, wierny tej swojej miłości, którą obdarzał
15 V, | jest bezwzględnie wierny swojej odwiecznej miłości do człowieka.
16 V, | człowieka, Chrystus, który w swojej męce i krzyżu nie doznał
17 V, | ogłosiła Maryja na progu domu swojej krewnej: miłosierdzie Jego
18 VII, | miłosiernej, która jest ze swojej istoty miłością twórczą.
19 VIII, | znajduje dla niego pokrycia w swojej świadomości, wypranej z
20 VIII, | samemu, swemu ojcostwu i swojej miłości. I tak jak prorocy,
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
21 1, | zostaje równocześnie w całej swojej zbawczej mocy przekazane
22 2, | Chrystus mówi w przeddzień swojej męki o grzechu tych, którzy „
23 2, | Człowiek — w żarliwej modlitwie swojej męki, pozwolił Duchowi Świętemu,
24 2, | tajemnicy paschalnej w pełni swojej Boskiej podmiotowości: jako
25 2, | Wieczerniku, w przeddzień swojej męki, a z kolei w wieczór
26 2, | nieodpuszczalny z samej swojej natury, gdyż wyklucza to,
27 3, | system myślowy, w każdej swojej postaci, oznacza akceptację
28 3, | człowiek jest w istocie swojej tylko „ciałem” — zatem śmierć
29 3, | usiłuje wejść w samą istotę swojej Bosko-ludzkiej konstytucji,
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
30 Wpr, 10 | jaśniała pełnym blaskiem całej swojej tajemnicy. ~
31 I, 11 | eucharystyczną swojego Ciała i swojej Krwi. Słowa apostoła Pawła
32 I, 15 | ludzki doświadcza całej swojej ograniczoności. Zrozumiałe
33 I, 17 | przez dar swojego Ciała i swojej Krwi, Chrystus pomnaża w
34 II, 22 | duchową moc dla wypełniania swojej misji znieustannego uobecniania
35 II, 23 | równym stopniu umocniony w swojej jedności Ciała Chrystusa.
36 III, 29 | Podmiotem i Sprawcą tej swojej Ofiary – i przez nikogo
37 IV, 36 | Jan Chryzostom zcałą mocą swojej elokwencji nawoływał wiernych: «
38 V, 47 | o zbliżającej się chwili swojej śmierci i złożenia do grobu,
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
39 Wprow, 0, | Jezus, przedstawiając istotę swojej odkupieńczej misji, mówi: „
40 I, 2, | ponieważ uparcie obstaje przy swojej nauce o moralnej niegodziwości
41 I, 4, | Zamknięty w ciasnym kręgu swojej fizycznej natury, staje
42 I, 4, | każdego człowieka, który w swojej jedyności i niepowtarzalności
43 II, 3, | 61, 1) Jezus ukazuje sens swojej misji: w ten sposób wszyscy,
44 II, 3, | jakiegoś „pomniejszenia” swojej egzystencji, mogą usłyszeć
45 II, 4, | przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz” (
46 II, 7, | miłosierdzia, (...) w Mądrości swojej stworzyłeś człowieka, by
47 II, 8, | początek wszechrzeczy, w swojej litości ponownie odda wam
48 II, 9, | 18). ~Życie cielesne w swojej ziemskiej kondycji bez wątpienia
49 II, 10, | w sobie niezatarty zapis swojej prawdy. Człowiek, przyjmując
50 III, 3, | zmierzają do celów z natury swojej godziwych, prowadzą nieuchronnie
51 III, 5, | mógłby orzekać o moralności swojej decyzji. Państwo zatem,
52 III, 5, | ten sposób każdy polityk w swojej działalności powinien by
53 III, 5, | popełniać czyny z natury swojej uwłaczające jego godności
54 III, 6, | Przykazanie „nie zabijaj” także w swojej treści najbardziej pozytywnej,
55 III, 7, | ludem życia, ponieważ Bóg w swojej bezinteresownej miłości
56 III, 9, | otrzymuje życie, stosownie do swojej miary, każda istota, która
57 III, 9, | porzucić, wtedy Życie, mocą swojej przeobfitej miłości do człowieka,
58 III, 10, | i nienaruszalne w każdej swojej fazie i kondycji; jest ono
59 III, 11, | otrzymały od Boga. W ramach swojej misji wychowawczej rodzice
60 III, 11, | wieku, bliscy już kresu swojej wędrówki, mogą oczekiwać
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
61 I, 1, | ujawnić nam tajemnicę woli swojej (por. Ef 1, 9), dzięki której
62 I, 2, | się poznać, autorytetem swojej absolutnej transcendencji
63 I, 2, | poszerzał nieustannie przestrzeń swojej wiedzy, dopóki się nie upewni,
64 II, 2, | bowiem rozumowi wyobrażenie o swojej «potędze» i «Boskości» (
65 III, 1, | on potrzebę zakorzenienia swojej egzystencji w prawdzie uznanej
66 IV, 2, | tylko ze względu na treść swojej doktryny, ale także na dialogiczną
67 IV, 2, | Już od pierwszych stronic swojej Summa Theologiae48 Akwinata
68 V, 1, | stawiali nazbyt skromnych celów swojej refleksji filozoficznej.
69 V, 2, | filozoficznymi i teologicznymi swojej epoki. Najbardziej wpływowi
70 VI, 1, | Kościół posługuje się w swojej refleksji i nauczaniu, ale
71 VI, 1, | zdoła wytworzyć i rozwinąć w swojej wędrówce ku przyszłości.
72 VI, 1, | powinna pozostać zamknięta w swojej odrębności i umacniać się
73 VI, 2, | Objawienia. Kontynuowali pracę w swojej własnej dziedzinie, stosując
74 VII, 2, | jest już ono postrzegane w swojej rzeczywistości pierwotnej,
75 Zak, 0, | Chrystus zbawił przez tajemnicę swojej miłości, oraz głębię jego
76 Zak, 0, | mógł w pełni zrozumieć sens swojej wolności oraz swoje powołanie
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
77 Bless | Błogosławieństwo! ~Z PRACY swojej ma człowiek pożywać chleb
78 III, | poszerzone i ulepszone możliwości swojej pracy. Natomiast u wszystkim
79 III, | że materializm — nawet w swojej postaci dialektycznej —
80 III, | który wprawdzie wyszedł ze swojej poprzedniej fazy, jednakże
81 III, | personalistyczny nie traci swojej mocy zarówno zasadniczej,
82 IV, | zań płacić rezygnacją ze swojej specyficznej odrębności
83 IV, | podmiot pracy, który wysiłkiem swojej myśli czy swoich rąk mógłby
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
84 I, 2 | do Apostołów w przeddzień swojej męki: „pożyteczne jest dla
85 I, 4 | dialogu”, który Paweł VI w swojej Encyklice Ecclesiam suam
86 II, 4 | pozornych kryteriów i miar swojej własnej istoty — musi ze
87 II, 5 | zdobył pełną świadomość swojej godności, swojego wyniesienia,
88 III, 1 | tej troski jest człowiek w swojej jedynej i niepowtarzalnej
89 III, 4 | przez drugą, zapominającą o swojej własnej winie. Może też
90 IV, 3 | ascetów i mistyków, w całej swojej wierności dla tajemnicy
91 IV, 4 | poświęcenie bez reszty całej swojej ludzkiej osoby w duchu oblubieńczej
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
92 I, 2, | swego Syna i idzie naprzód w swojej pielgrzymce wiary, w miarę
93 I, 3, | uroczyście potwierdzona w całej swojej prawdzie i rzeczywistości.
94 II, 1, | Chrystus nabył go za cenę krwi swojej (por. Dz 20, 28), Duchem
95 II, 1, | krok w krok z Jezusem w swojej macierzyńskiej pielgrzymce
96 II, 1, | w Jej wierze oparcia dla swojej wiary. I to właśnie żywe
97 II, 1, | modlitwę. „Stąd też i w swojej apostolskiej działalności
98 II, 1, | uwierzyła” znaleźć umocnienie swojej własnej wiary. Istotnie,
99 II, 2, | pragnący — zgodnie z zaleceniem swojej Matki — czynić to, co im
100 II, 3, | modlił się w przeddzień swojej męki. „Kościół «wśród prześladowań
101 II, 3, | wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.~Oto bowiem błogosławić
102 III, 1, | całkowite oddanie siebie, swojej osoby zbawczym zamierzeniom
103 III, 1, (105)| Tamże, 62. Również w swojej modlitwie Kościół uznaje
104 Zak, 0, | tajemnicy Chrystusa i w swojej własnej tajemnicy; widzi
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
105 I, 2, | Soborem, że z racji godności swojej wszyscy ludzie, ponieważ
106 III, 0, | tajemnicy paschalnej w pełni swojej Boskiej podmiotowości jako
107 IV, 6, | odczuwać, jako część integralną swojej wiary, apostolską troskę
108 V, 1, | Ewangelii również w wierności swojej ojczyźnie, swemu narodowi,
109 V, 4, | który poświęca się dla swojej owczarni, z równocześnie
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
110 II, | że musieli opuścić teren swojej pracy misyjnej, tym niemniej
111 III, | niezbędny warunek powodzenia swojej działalności misjonarskiej.
112 IV, | zdawać sprawę Papieżowi ze swojej misjonarskiej działalności
113 V, | duszpasterska, jaką stosowali w swojej działalności apostolskiej
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
114 I, | gdyż pozostaje identyczne w swojej najgłębszej inspiracji,
115 III, | zostaje również pozbawiony swojej podmiotowości, czyli odpowiadającej
116 IV, | automatycznym i z natury swojej nieograniczonym, tak jak
117 IV, | uszczerbku „być” wielu innych. ~W swojej Encyklice Papież Paweł VI
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
118 Wprow, 0, | przyciąga go i upodabnia do swojej męki i zmartwychwstania.~
119 Wprow, 0, | mogło być postrzegane w swojej nienaruszonej czystości
120 Wprow, 0, | nawrócenie.~Wiemy, że Kościół w swojej ziemskiej wędrówce cierpiał
121 I, 2, | ciągu dwóch tysięcy lat swojej historii został zachowany
122 II, 11, | Wszyscy, niezależnie od swojej roli w Kościele i formacji
123 III, 1, (129)| Rady Kościołów wyraziło w swojej wspomnianej deklaracji z
124 III, 5, | to może on zakończyć opis swojej posługi zdumiewającym stwierdzeniem,
125 III, 5, | Piotrowej nie utraciło nic ze swojej autentyczności i przejrzystości.~
126 III, 5, | otwierając im dostęp do swojej komunii.~
127 III, 6, | wierni znajdą umocnienie swojej wiary. W pierwszej części
128 III, 6, | pozostając pod zwierzchnictwem swojej jedynej Głowy, którą jest
129 Adh, 0, | wkraczał On w zbawczy dramat swojej Paschy. Podobnie jak wówczas,
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
130 Wprow, 2, | wskazań i wyjaśnień; wierni swojej misji walczyli o dobro człowieka,
131 I, 2, | pozornych kryteriów i miar swojej własnej istoty - musi ze
132 I, 3, | swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.
133 I, 5, | dotyczące życia moralnego. W swojej pierwotnej głębi są one
134 I, 5, | każdym razie ograniczenie swojej wolności. Kto zaś ożywiany
135 II, 1, | por. 1 Kor 5, 17). ~W swojej refleksji moralnej Kościół
136 II, 2, | jest już ono postrzegane w swojej rzeczywistości pierwotnej,
137 II, 5, | planu mądrości i miłości swojej, porządkuje, kieruje i rządzi
138 II, 5, | człowieka do uczestnictwa w swojej opatrzności, pragnąc za
139 II, 6, | ulegać pokusie opierania swojej wiedzy albo nawet słuszności
140 II, 10, | ale nie traci przez to swojej godności. Nie można jednak
141 II, 10, | czyn sprzeniewierza się swojej godności, gdy jest błędne
142 II, 13, | celem człowieka. Jezus w swojej odpowiedzi potwierdza to
143 III, 4, | człowiek pełne potwierdzenie swojej jedyności jako osoba oraz
144 III, 6, | odpowiedzialność. Jednak w swojej modlitwie nie wspomina o
145 III, 6, | które jest w pełni świadome swojej natury i swoich niedostatków —
146 III, 8, | zacieśniając też do nich swojej perspektywy, teologia moralna —
147 Zak, 1, | Jezus czyni nas uczestnikami swojej miłości i prowadzi nas w
|