Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 VI, | ta wymaga współdziałania Kościołów lokalnych, jest zatem moim
2 VI, | się również z apelem do Kościołów chrześcijańskich i do wyznawców
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
3 1, | właśnie co „Duch mówi do Kościołów” (por. Ap 2, 29; 3, 6. 13.
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
4 Wpr, 8 | Piotra oraz wiele bazylik i kościołów w Rzymie i na całym świecie.
5 III, 31(65) | kan. 904; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 378.~
6 IV, 36(74) | kan. 916; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 711.~
7 IV, 37(76) | 915; por. Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 712.~
8 IV, 39 | jak dzieje się wwypadku Kościołów chrześcijańskich odłączonych
9 IV, 43 | też naszych braci z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych. ~
10 IV, 44(92) | kan. 908; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 702; Papieska
11 IV, 45 | Eucharystię, a należących do Kościołów lub Wspólnot kościelnych
12 IV, 45 | postępowania wobec wiernych Kościołów Wschodnich, którzy, choć
13 IV, 45(96) | 844 §§ 3-4; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 671 §§
14 IV, 46 | sakramenty duchownych tych Kościołów, w których są one ważne ».97~
15 IV, 46(99) | kan. 844; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 671.~
16 V, 49 | katedr średniowiecza, do kościołów wielkich lub małych, wzrastających
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
17 III, 3, (70) | por. także Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 1450, §
18 III, 3, (71) | podobnie Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 1417. ~
19 III, 10, | współpracy z braćmi innych Kościołów i Wspólnot kościelnych,
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
20 V, 2, | Zwłaszcza doświadczenie młodych Kościołów pozwoliło odkryć obok wartościowego
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
21 I, | bądź też poszczególnych Kościołów lokalnych. Trudno tutaj
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
22 I, 6 | nami przedstawiciele innych Kościołów — i Wspólnot chrześcijańskich,
23 II, 5 | dyscypliny poszczególnych Kościołów czy Wspólnot kościelnych,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
24 II, 1, | chrześcijańskich, czyli „kościołów domowych”, wspólnot parafialnych
25 II, 2, | co dzisiaj „Duch mówi do Kościołów” (Ap 2, 7. 11. 17). ~Jest
26 II, 2, | Rodzicielkę” 78. ~Bracia z tych Kościołów przechodzili złożone koleje
27 II, 2, | miejsce w kulcie starożytnych Kościołów wschodnich, wyrażającym
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
28 Wprow, 0, | wzrosła wszędzie liczba Kościołów lokalnych mających własnych
29 Wprow, 0, | współpracę z wyznawcami innych Kościołów chrześcijańskich i innych
30 III, 5, | chrześcijan, od wszystkich Kościołów partykularnych i od Kościoła
31 IV, 1, | ewangelizacji do innych. Kościołów i na inne terytoria. Stąd
32 IV, 2, | przepowiadania i do zakładania nowych Kościołów wśród narodów i grup ludzi,
33 IV, 4, | określonych. ~Mnożenie się młodych Kościołów w ostatnich czasach nie
34 IV, 5, | się również do wszystkich Kościołów partykularnych, młodych
35 IV, 5, | zalecenie ważne jest dzisiaj dla Kościołów partykularnych: Otwórzcie
36 IV, 6, | nawet większość wiernych i Kościołów lokalnych nie znajduje się
37 V, 4 | Formowanie Kościołów lokalnych ~
38 V, 4, | chrześcijańskich, rozwijanie Kościołów aż do całkowitej dojrzałości.
39 V, 4, | zakładania i rozwijania Kościołów. Okres historii kościelnej,
40 V, 4, | misyjne pochodzące z innych Kościołów i krajów winny działać w
41 V, 4, | ożywić ducha misyjnego Kościołów lokalnych, tak by trosce
42 V, 4, | chrześcijan należących do różnych Kościołów i wspólnot kościelnych przyniosły
43 V, 6, | powszechny przez inkulturację Kościołów lokalnych wzbogaca się o
44 V, 6, | duszpasterskich odwiedzin młodych Kościołów88. ~Inkulturacja jest procesem
45 V, 6, | Misjonarze pochodzący z innych Kościołów i krajów winni włączyć się
46 V, 6, | Kościoła powszechnego oraz Kościołów lokalnych będą zdolne do
47 VI, 0, | brak kapłanów”117. Wiele Kościołów już to czyni; gorąco zachęcam,
48 VI, 0, | potrzebują świadectwa i zapału Kościołów młodych; w ten sposób poszczególne
49 VI, 1, | Biskupiego, jak też jako Pasterze Kościołów partykularnych. Na ten temat
50 VI, 1, | otworzyć na potrzeby innych Kościołów. Współpraca pomiędzy Kościołami
51 VI, 1, | się z apelem do wszystkich Kościołów, młodych i starych, by dzieliły
52 VI, 1, (127)| popierania wzajemnej współpracy Kościołów patrykularnych, a zwłaszcza
53 VI, 2, | misyjne zrodziły się na ogół z Kościołów o chrześcijaństwie dawnej
54 VI, 2, | wiary i zakładania nowych Kościołów. Dziś w coraz większej mierze
55 VI, 2, | założonych przez siebie Kościołów, podczas gdy nowe Instytuty
56 VI, 3, | wzrastał wśród prezbiterów Kościołów starych i rozwijał się w
57 VI, 4, | wiary i formowaniu nowych Kościołów: od starożytnych Instytucji
58 VI, 5, | włączają się z pokorą w życie Kościołów lokalnych i zostają przyjęte
59 VI, 7, | kompetencji Kongregacji do spraw Kościołów Wschodnich” 160. Dlatego „
60 VII, 5, | osób pochodzących z młodych Kościołów. Pracy tej nie należy bynajmniej
61 VII, 5, | doświadczenia misjonarzy i Kościołów lokalnych, w których oni
62 VII, 5, | oni pracują. Trzeba, by do Kościołów młodych, które nie są jeszcze
63 VII, 6, | Biskupów, także w zakresie Kościołów partykularnych, słusznie
64 VII, 6, | Biskupów poszczególnych Kościołów, we współpracy z istniejącymi
65 VII, 7, | dawać i przyjmować od innych Kościołów, dary duchowe, doświadczenia
66 VII, 7, | Zgromadzeń zakonnych i innych Kościołów. A właśnie dając hojnie
67 VII, 7, | zakonników i zakonnice do starych Kościołów. ~Z drugiej strony młode
68 VII, 7, | potrzebne środki od innych Kościołów, i sami także wysyłajcie
69 VIII, 4, | młodych wspólnot i młodych Kościołów. Wy jesteście dziś nadzieją
70 VIII, 4, | misyjnego dla starszych Kościołów. ~Ze swej strony misjonarze
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
71 IV, | kontaktom z chrześcijanami owych Kościołów zarówno w stolicy, jak w
72 IV, | warunki życia poszczególnych Kościołów chrześcijańskich nie mogą
73 VI, | bizantyjskiej liturgii Wschodnich Kościołów słowiańskich obrządku konstantynopolitańskiego
74 VII, | ekumenicznemu siostrzanych Kościołów Wschodniego i Zachodniego
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
75 I, | okólny do Synodów katolickich Kościołów Wschodnich i do Konferencji
76 IV, | Kościoła katolickiego, innych Kościołów i Wspólnot kościelnych,
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
77 Wprow, 0, | należących do innych także Kościołów i Wspólnot kościelnych,
78 I, 5, | odwoływali się do różnych Kościołów czy Wspólnot kościelnych;
79 I, 5, | papieskie pielgrzymowanie pośród Kościołów na różnych kontynentach
80 I, 5, | siedzibie Ekumenicznej Rady Kościołów (12 czerwca 1984), instytucji,
81 I, 5, | prowadzenie należących do niej Kościołów „do widzialnej wspólnoty
82 I, 5, (47) | EKUMENICZNA RADA KOŚCIOŁÓW, Regulamin, III, 1, cytowane
83 I, 5, | wybitnych przedstawicieli innych Kościołów i Wspólnot kościelnych złożyło
84 I, 6, | licznych obserwatorów różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych,
85 I, 6, | Przedstawiciele innych Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich
86 I, 7, | zadaniem poszczególnych Kościołów lokalnych lub partykularnych.
87 I, 7, | przez Synody katolickich Kościołów Wschodnich. Analogiczne
88 I, 7, | zebraniach chrześcijan z różnych Kościołów czy Wspólnot, (...) w czasie
89 I, 7, (55) | kan. 755; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 902-904. ~
90 I, 9, | wyrażona jest doktryna różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych;
91 I, 9, | wspólnie z Patriarchami Kościołów, z którymi przez stulecia
92 II, 1, (71) | USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY KOŚCIOŁÓW, Chrzest, Eucharystia i
93 II, 2, | wysiłkom Ekumenicznej Rady Kościołów.~ ~
94 II, 3, (76) | USTRÓJ” EKUMENICZNEJ RADY KOŚCIOŁÓW, Chrzest, Eucharystia i
95 II, 3, (77) | zebrań Ekumenicznej Rady Kościołów w Vancouver w 1983 r., w
96 II, 3, | sakramenty duchownych tych Kościołów, w których są one ważne.
97 II, 3, (78) | kan. 844; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 671; PAPIESKA
98 II, 4, | którzy należą do innych Kościołów i Wspólnot kościelnych.
99 II, 4, | nie ogarnia ono różnych Kościołów i Wspólnot biorących swe
100 II, 6, | Obserwatorzy ze strony tych Kościołów, obecni na Soborze wraz
101 II, 6, | wraz z przedstawicielami Kościołów i Wspólnot kościelnych Zachodu,
102 II, 6, | tradycja liturgiczna i duchowa Kościołów Wschodu, specyficzny charakter
103 II, 6, | na bogatą rzeczywistość Kościołów Wschodu: „Wobec tego święty
104 II, 6, | przywrócenie pełnego zjednoczenia Kościołów Wschodnich z Kościołem katolickim,
105 II, 6, | warunki powstania i rozwoju Kościołów Wschodnich oraz charakter
106 II, 7, | przygotowania do przyszłego soboru Kościołów prawosławnych. Dążenie do
107 II, 7, | żywotności tych siostrzanych Kościołów, między innymi ze względu
108 II, 8, | partykularnych, czyli lokalnych Kościołów, wśród których czołowe miejsce
109 II, 8, | oddalanie się od siebie Kościołów Zachodu i Wschodu pozbawiło
110 II, 8, | tradycyjne i jakże piękne miano «Kościołów lokalnych», którym chętnie
111 II, 8, (95) | 2 i 3; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 671, §§
112 II, 9, | opiera się na doktrynie Kościołów siostrzanych. Także w tym
113 II, 9, | Uznanie prawa katolickich Kościołów Wschodnich do posiadania
114 II, 9, | rzeczywiste włączenie tych Kościołów w dialog miłości i w dialog
115 II, 9, | bardziej owocne.~Na temat Kościołów Wschodnich, pozostających
116 II, 9, | domu; ze wszystkich bowiem Kościołów wznosiła się, w przedziwnej
117 II, 10, | niektórych spośród tych Kościołów mogliśmy już wyznać naszą
118 II, 11, | Kościoła katolickiego i Kościołów oraz Wspólnot wyrosłych
119 II, 11, | rozpoczął się właśnie w kręgu Kościołów i Wspólnot reformowanych.
120 II, 11, | wespół z Ekumeniczną Radą Kościołów, zaś w 1968 r. teolodzy
121 II, 11, | katolickiego oraz innych Kościołów i Wspólnot kościelnych.
122 II, 12, | 1969 r. Ekumeniczną Radę Kościołów w jej siedzibie w Genewie
123 II, 12, | przedstawicielami różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych.
124 II, 13, | chrześcijanie z różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych jednym
125 III, 1, (129)| Zebranie Ekumenicznej Rady Kościołów wyraziło w swojej wspomnianej
126 III, 3, | wywodzą się z wszystkich Kościołów i Wspólnot kościelnych,
127 III, 4, | świadectwu i poszukiwaniom innych Kościołów i Wspólnot kościelnych,
128 III, 4, (144)| Zgromadzenia Ekumenicznej Rady Kościołów na temat: Jedność Kościoła
129 III, 5, | świadom, że pośród wszystkich Kościołów i Wspólnot kościelnych to
130 III, 5, | siedzibie Ekumenicznej Rady Kościołów w Genewie, przekonanie Kościoła
131 III, 5, (147)| Przemówienie do Ekumenicznej Rady Kościołów (12 czerwca 1984), 2: Insegnamenti
132 III, 5, | powołanej przez Ekumeniczną Radę Kościołów, które odbyło się w Santiago
133 III, 5, | każdym z powierzonych im Kościołów partykularnych urzeczywistnia
134 III, 5, | zabezpieczać komunię wszystkich Kościołów. Z tego tytułu jest pierwszym
135 III, 5, | pasterzy i teologów naszych Kościołów, abyśmy wspólnie poszukiwali
136 III, 6 | Komunia wszystkich Kościołów partykularnych z Kościołem
137 III, 6, | przekonanie, że komunia Kościołów partykularnych z Kościołem
138 III, 6, | który Ekumeniczna Rada Kościołów uczyniła swoim godłem —
139 III, 7, | pojednania, aby jedność naszych Kościołów stawała się coraz jaśniejszym
140 Adh, 0, (160)| kan. 755; Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich, kan. 902. ~
141 Adh, 0, | bracia i siostry z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych,
|