Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | ludzkiej z prawdą: jest ono tak ważne, że wolność, która
2 I, | Państwa32. Nie może się ono ograniczać do „starania
3 II, | nie powinno ingerować. Ma ono jednak obowiązek określania
4 II, | społeczeństwo konsumpcyjne. Dąży ono do zadania klęski marksizmowi
5 IV, | licznymi atakami, na które jest ono wystawione, może też rozwijać
6 IV, | zrzeszenie kapitałów”; jest ono równocześnie „zrzeszeniem
7 V, | jednak nie oznacza, że nie ma ono żadnej kompetencji w tej
8 V, | międzyludzkiego współżycia, bowiem ono samo w sobie posiada szczególną
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
9 III, | wszystko postaci znalazło ono swój wyraz w poszczególnych
10 III, (4) | miłosierdzia to rahamim. Posiada ono inne niż hesed zabarwienie.
11 III, (4) | hamal - dosłownie oznacza ono oszczędzanie (pokonanego
12 IV, | ocalało. Co więcej, zostało ono jakby odnalezione na nowo.
13 IV, | Naszym czasom wydaje się ono — pomimo wszelkich uprzedzeń —
14 V, | Bożego miłosierdzia. Wie, ile ono kosztowało i wie, jak wielkie
15 V, | kosztowało i wie, jak wielkie ono jest. W tym znaczeniu nazywamy
16 VI, | techniki militarnej. Dotyczy ono również wielu innych niebezpieczeństw,
17 VI, | sprawiedliwości. Z pewnością też ono jeszcze bardziej uwydatnia
18 VI, | i łatwość, z jaką ulega ono alienacji. Wreszcie desakralizacja,
19 VII, | chrześcijańskiego powołania. Polega ono na stałym odkrywaniu i wytrwałym,
20 VII, | Tylko wówczas bowiem jest ono naprawdę aktem miłości miłosiernej,
21 VII, | uwydatnia się w przebaczeniu. Ono bowiem ukazuje, iż poza
22 VII, | społeczności Ludu Bożego. Nie może ono być spełnienie inaczej jak
23 VIII, | Jezusie Chrystusie. Jest ono prawem i powinnością Kościoła
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
24 1, | obdarowanie istnieniem — oznacza ono również obecność Ducha Bożego
25 2, | tajemnicy paschalnej. Oznacza ono bowiem odrzucenie, a przynajmniej
26 2, | stworzenia objawiło się ono jako niewypowiedzianie obdarowujące,
27 2, | stanowi o tej godności. Jest ono bowiem „najtajniejszym ośrodkiem
28 2, | jest prawe, wówczas służy ono „rozwiązywaniu w prawdzie
29 2, | swoich nakazów i zakazów. Ono jest także źródłem wyrzutów:
30 3, | zbawienia, poprzez który jest ono ściśle związane z tajemnicą
31 3, | Jego odejścia. Następuje ono po zakończeniu misji mesjańskiej
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
32 Wpr, 5 | ale niejako zawiera się ono, jest uprzedzone i « skoncentrowane »
33 I, 11 | zbawienia. Nie pozostaje ono ograniczone do przeszłości,
34 I, 20 | pewnym sensie stało się ono całe « eucharystyczne ».
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
35 Wprow, 1, | mężczyzny i kobiety. Nie jest ono jednak rzeczywistością „
36 Wprow, 1, (1)| jako takie, ale odpowiada ono dobrze istotnej treści orędzia
37 I, 2, | ludzkie życie, gdy jest ono najsłabsze i całkiem pozbawione
38 I, 4, | sumienie” społeczeństwa: jest ono w jakiś sposób odpowiedzialne
39 I, 4, | niebezpieczeństwo: polega ono na zatarciu granicy między
40 II, 2, | rozporządzać; przeciwnie, jest ono otoczone czułą i wielką
41 II, 2, | konstytutywnym i wzorcowym. Poucza ono Izraela, że za każdym razem
42 II, 3, | przeświadczeniem, że jest ono w ręku Ojca. Dlatego na
43 II, 5, | czyli z faktu, że pochodzi ono od Boga, ale także z jego
44 II, 5, | instynktownie miłuje życie, bo jest ono dobrem, to miłość taka znajduje
45 II, 10, | przytłaczający je ciężar, ale to ono właśnie stanowi istotną
46 II, 10, | tej perspektywy, staje się ono ostatecznie tylko zwykłym
47 III, 2, | Pwt 5, 17). Znajduje się ono — jak już podkreśliłem —
48 III, 3, | trudnych warunkach jest ono cenne samo w sobie i dla
49 III, 4, | takiej mierze, w jakiej jest ono źródłem przyjemności i dobrobytu,
50 III, 4, | najgłębszej istocie jest ono odrzuceniem absolutnej władzy
51 III, 5, | tym bardziej nie powinno ono dążyć do narzucenia jednej
52 III, 9, | powiedzieć, że to Życie żyje: ono jest Początkiem życia, Przyczyną
53 III, 9, | człowieka i jak realizuje się ono w pełni poprzez bezinteresowny
54 III, 10, | swojej fazie i kondycji; jest ono dobrem niepodzielnym. Trzeba
55 III, 11, | licznymi atakami, na które jest ono wystawione, może też rozwijać
56 III, 12, | przebaczenie także swoje dziecko: ono teraz żyje w Bogu. Wsparte
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
57 IV, 1, | urokiem drugiej; nastąpiło ono w głębi umysłów i było spotkaniem
58 VI, 2, | błędnie rozumieć: nie powinno ono sugerować, jakoby istniała
59 VI, 2, | taka nie jest filozofią. Ma ono raczej oznaczać chrześcijańską
60 VI, 2, | Nieprzypadkowo stało się ono kluczowym pojęciem filozofii
61 VII, 1, | związanej z materią, ale że jest ono raną zadaną przez człowieka
62 VII, 1, | także wówczas gdy wyraża ono i ujawnia wewnętrzność człowieka
63 VII, 1, | przeszłości; raczej wyraża ono uznanie wartości dziedzictwa
64 VII, 1, | technologicznej. Później znalazło ono zastosowanie w sferze filozofii,
65 VII, 2, | koncepcji sumienia: nie jest już ono postrzegane w swojej rzeczywistości
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
66 I, | dalszym etapie rozszerza ono swój krąg widzenia do rozmiarów
67 II, | niemniej jako takie jest ono dobrem człowieka. I to nie
68 II, | kultury danego narodu); jest ono także wielkim historycznym
69 IV, | przede wszystkim państwa. To ono bowiem winno prowadzić właściwą
70 IV, | Również obecnie posiada ono wielkie rozmiary z powodu
71 V, | jakim stosunku pozostaje ono do Chrystusowego Zmartwychwstania,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
72 II, 3 | Jednorodzonego Syna, ażeby mogło ono stawać się sprawiedliwością
73 II, 4 | najściślej związane z Chrystusem. Ono wyznacza zarazem Jego miejsce.
74 II, 5 | Chrystusa” (Ef 3, 8), bo ono jest dla każdego człowieka.
75 II, 5 | jest dla każdego człowieka. Ono jest dobrem każdego człowieka. ~
76 III, 3 | jak pierwsze. Odpowiada ono naturze ludzkiego poznania.
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
77 Wprow, 0, (2)| punktu widzenia wskazuje ono nie tylko na zakończenie
78 I, 1, | błogosławieństwo duchowe, odnosi się ono do wszystkich ludzi, ma
79 I, 2, | błogosławieństwa wiary. Sięga ono do „początku” i jako uczestnictwo
80 I, 3, | macierzyństwa, o ile oznacza ono tylko więź ciała, aby skierować
81 I, 3, | macierzyństwa Matki Chrystusa. Ma ono znaczenie, które nie mieści
82 I, 3, | zarysowane — w tej chwili zostaje ono wyraźnie określone i ustanowione:
83 III, 2, | macierzyństwa, że odnosi się ono do osoby. Stanowi o nim
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
84 Wprow, 0, | zaangażowania misyjnego. Jest ono nastawione przede wszystkim
85 I, 4, | przeznaczone dla wszystkich, musi ono być dane konkretnie do dyspozycji
86 II, 4, | opisuje się tak, jakby miało ono iść w dwojakim kierunku:
87 II, 4, | ujęciu. Niewątpliwie wymaga ono rozwoju dóbr ludzkich i
88 II, 5, | wstawiennictwo, ponieważ jest ono ze swej natury darem i dziełem
89 VI, 2, | powołaniu Apostołów. Objawia się ono w całkowitym oddaniu się
90 VI, 2, | w pełni swą moc: stanowi ono przykład misyjnego zaangażowania
91 VIII, 2, | dążenie nich was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
92 VIII, 3, | Odkupienie i cierpiał, gdy było ono odrzucone. ~Misjonarz jest
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
93 III, | aż do końca czasów. Było ono wypełnieniem – w konkretnym
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
94 I, | dziedzinie społecznej. Jest ono stałe, gdyż pozostaje identyczne
95 II, | rozwoju; nie pokrywa się ono z pewnością z takim ujęciem,
96 III, | uprzemysłowionych36. Jeśli wydaje się ono alarmujące w krajach na
97 III, | nawet jeśli nie występuje ono wszędzie — jest niewątpliwie
98 VI, | szukając szczęścia — choć jest ono zawsze względne — szczęścia
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
99 I, 3, | którzy powinni pozwolić, aby ono ich kształtowało.~
100 I, 8, | ludzi, którzy zgrzeszyli. To ono właśnie otwiera w braciach,
101 II, 4, | krwi”? I czy nie ogarnia ono różnych Kościołów i Wspólnot
102 II, 12, | głębokim wzruszeniem. Wiąże się ono z liturgią eucharystyczną
103 II, 13, | świata w imię Pana. Nabiera ono także charakteru przepowiadania,
104 III, 3, | Martyrologium. Obejmuje ono także męczenników naszego
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
105 I, 2, | może się od niego uchylić: ono bowiem dotyczy dobra moralnego,
106 I, 4, | prawo naturalne”. Nie jest ono „niczym innym jak światłem
107 I, 4, | życiu samego Boga; osiąga ono swą doskonałość dopiero
108 I, 4, | w życiu, aby świadczyło ono wyraźnie o uznaniu świętości
109 I, 6, | przyjmowaniu przykazań. Oznacza ono coś bardziej radykalnego:
110 I, 7, | naśladowania Go, bowiem wiązało się ono z wymogami, które przekraczają
111 I, 7, | doskonałości, ku której ono zmierza: chodzi o możliwość,
112 II, 2, | koncepcji sumienia: nie jest już ono postrzegane w swojej rzeczywistości
113 II, 4, | początek z mądrości Bożej, jest ono zarazem własnym prawem człowieka.
114 II, 5, | prawa polega na tym, że może ono nakładać obowiązki, udzielać
115 II, 5, | działaniu i celowi; jest ono odwiecznym zamysłem samego
116 II, 6, | cielesnej i historycznej. Musi ono także brać po uwagę przyjęte
117 II, 6, | naturalnego: odnosi się ono do pierwotnej natury właściwej
118 II, 6, | ludzkiej. Przeto nie może być ono pojmowane po prostu jako
119 II, 7, | naturę osoby, obowiązuje ono każdą istotę obdarzoną rozumem,
120 II, 7, | znaczenie uniwersalne, jest ono zatem wiążące dla wszystkich
121 II, 8, | zjawiska sumienia: jest ono głęboko powiązane z całą
122 II, 9, | godność sumienia, że jest ono miejscem, świętą przestrzenią,
123 II, 9, | także, w jaki sposób spełnia ono tę funkcję. Mówi mianowicie
124 II, 10, | sumienia, tak by stało się ono przedmiotem nieustannego
125 II, 10, | 14) i aby nie odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka,
126 II, 11, | powstrzymanie się od tego, czego ono zakazuje. ~
127 II, 13, | tej podstawie, że prowadzi ono do osiągnięcia takiego czy
128 II, 13, | wyłącznie od intencji. Zakłada ono, że czyny te same w sobie
129 II, 13, | zależności od tego, czy jest ono w stanie wytworzyć, jako
|