1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3360
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1501 VI, 1, | do przyjęcia Objawienia, nie uchybiając w niczym swoim
1502 VI, 1, | więc wiara, dar Boży, choć nie opiera się na rozumie, nie
1503 VI, 1, | nie opiera się na rozumie, nie może bynajmniej obyć się
1504 VI, 1, | których o własnych siłach nie mógłby dotrzeć»91. ~
1505 VI, 1, | teolog powinien odwoływać się nie tyle do filozofii, co raczej
1506 VI, 1, | tradycyjnych form mądrości, a nie do eurocentrycznej filozofii
1507 VI, 1, | wiedzę o przedmiocie studiów, nie należy jednak zapominać,
1508 VI, 1, | przede wszystkim na to, że nie wolno zatrzymywać się na
1509 VI, 1, | charakteru treści wiary. Nie należy ponadto zapominać,
1510 VI, 1, | zarówno w różnych koncepcjach «nie to, co ludzie myślą, ale
1511 VI, 1, | przydatne dla teologii, nie są rozmaite ludzkie poglądy,
1512 VI, 1, | osobne choć z konieczności nie wyczerpujące omówienie,
1513 VI, 1, | teraz wymiar uniwersalny: nie jest już zamknięta w granicach
1514 VI, 1, | mury podziałów i zaprowadza nie znaną dotąd i doskonałą
1515 VI, 1, | może mówić za św. Pawłem: «nie jesteście już obcymi i przychodniami,
1516 VI, 1, | choćby w sposób pośredni, co nie znaczy mniej realny odniesienie
1517 VI, 1, | wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? (...)
1518 VI, 1, | którzy ją przyjmują, ale nie przeszkadza im zachować
1519 VI, 1, | własnej tożsamości kulturowej. Nie prowadzi to do żadnych podziałów,
1520 VI, 1, | określona kultura nigdy nie może się stać kryterium
1521 VI, 1, | Objawienia Bożego. Ewangelia nie przeciwstawia się danej
1522 VI, 1, | znaczy w spotkaniu z nią nie chce pozbawiać jej właściwych
1523 VI, 1, | spotkanie niczego kulturom nie odbiera, ale przeciwnie
1524 VI, 1, | drodze filozofię grecką, nie oznacza bynajmniej, iż należy
1525 VI, 1, | pierwszy z wielkimi kulturami, nie może wyrzec się tego, co
1526 VI, 1, | wreszcie, należy zważać, aby nie mylić słusznej troski o
1527 VI, 1, | właściwymi jej zasadami. Rzecz nie w tym, aby w wywodzie teologicznym
1528 VI, 1, | istnienia sam nigdy by się nie domyślił. Dzięki takiej
1529 VI, 1, | wymienić jeszcze innych, nie zamierzam bynajmniej wyrazić
1530 VI, 2, | dokąd Ewangelia jeszcze nie dotarła. W takiej sytuacji
1531 VI, 2, | sprawdza się zasada, że łaska nie niszczy natury, ale ją doskonali:
1532 VI, 2, | ogarniające rozum i wolę, nie niszczy, ale doskonali zdolność
1533 VI, 2, | licznych filozofów nowożytnych. Nie głosi ona słusznej autonomii
1534 VI, 2, | samo w sobie uzasadnione, nie należy go jednak błędnie
1535 VI, 2, | jednak błędnie rozumieć: nie powinno ono sugerować, jakoby
1536 VI, 2, | Kościoła, gdyż wiara jako taka nie jest filozofią. Ma ono raczej
1537 VI, 2, | żywotnym związku z wiarą. Nie określa zatem wyłącznie
1538 VI, 2, | w swoich poszukiwaniach nie chcieli zaprzeczać wierze.
1539 VI, 2, | myśli filozoficznej, które nie powstałyby bez bezpośredniego
1540 VI, 2, | byłoby mu rozstrzygnąć, gdyby nie uwzględnił wiedzy uzyskanej
1541 VI, 2, | rozum być może nigdy by nie odkrył, gdyby był zdany
1542 VI, 2, | zdany na własne siły, choć nie są one niedostępne dla jego
1543 VI, 2, | zagadnienia, filozofowie nie stali się teologami, nie
1544 VI, 2, | nie stali się teologami, nie dążyli bowiem do zrozumienia
1545 VI, 2, | pobudzającego wpływu słowa Bożego nie powstałaby znaczna część
1546 VI, 2, | theologiae. Określenie to nie miało oznaczać, że filozofia
1547 VI, 2, | rozdzielenia. ~Jeżeli teolog nie chce posługiwać się filozofią,
1548 VI, 2, | przewodnika i wzór dla teologów. Nie chciało w ten sposób zajmować
1549 VI, 2, | przyniesionych przez Objawienie, nie łamiąc nigdy zasad, jakimi
1550 VI, 2, | Treści Objawienia nigdy nie mogą umniejszać odkryć rozumu
1551 VI, 2, | rozum jednak ze swej strony nie powinien nigdy utracić zdolności
1552 VI, 2, | stawiania pytań, świadom, że nie może przypisać sobie statusu
1553 VI, 2, | idzie w parze z refleksją i nie rezygnuje z niej. Potwierdzenie
1554 VI, 2, | nauce Ojcó pewne «Sama wiara nie jest niczym innym jak przyzwoleniem
1555 VI, 2, | wierzy. (...) Wiara, jeśli nie jest myśi — wierząc»95.
1556 VI, 2, | bez przyzwolenia rozumu nie można wierzyć»96. ~
1557 VII, 1, | rzeczywistość, którą postrzegamy, nie jest absolutem: nie jest
1558 VII, 1, | postrzegamy, nie jest absolutem: nie jest niestworzona i nie
1559 VII, 1, | nie jest niestworzona i nie zrodziła się sama. Tylko
1560 VII, 1, | ducha. Skoro świat stworzony nie jest samowystarczalny, to
1561 VII, 1, | mówi nam, że jego źródeł nie można znaleźć w jakiejś
1562 VII, 1, | sens istnienia i udziela na nie odpowiedzi, kierując człowieka
1563 VII, 1, | opanowany przez jakąś bliżej nie określoną formę myślenia,
1564 VII, 1, | transcendencji. Filozofia, która nie stawiałaby pytania o sens
1565 VII, 1, | filozofia stanie się bowiem nie tylko decydującym autorytetem
1566 VII, 1, | Jeśli te środki techniczne nie będą podporządkowane jakiemuś
1567 VII, 1, | całościowego sensu, byłaby nie tylko nieprzydatna, ale
1568 VII, 1, | 82. Tej roli mądrościowej nie mogłaby ponadto odgrywać
1569 VII, 1, | odgrywać filozofia, która sama nie byłaby autentyczną i prawdziwą
1570 VII, 1, | taką, która interesuje się nie tylko szczegółowymi i relatywnymi
1571 VII, 1, | Watykański II: «Umysł bowiem nie jest zacieśniony do samych
1572 VII, 1, | fenomenalistycznym czy relatywistycznym nie byłaby w stanie dopomóc
1573 VII, 1, | obiektywną rzeczywistość. Nie można utrzymywać, że tradycja
1574 VII, 1, | jakiejś filozofii, która nie zaprzecza, że możliwe jest
1575 VII, 1, | najwyższe Dobro, sam Bóg. Nie chcę tutaj mówić o metafizyce
1576 VII, 1, | analogiczny. W tym sensie nie należy uważać metafizyki
1577 VII, 1, | fenomenu do fundamentu. Nie można zatrzymać się na samym
1578 VII, 1, | myśli; ale ta «tajemnica» nie mogłaby zostać objawiona
1579 VII, 1, | zostać objawiona ani teologia nie mogłaby uczynić jej w pewien
1580 VII, 1, | pozbawiona wymiaru metafizycznego nie potrafiłaby wyjść poza analizę
1581 VII, 1, | religijnego, a intellectus fidei nie mógłby z jej pomocą poprawnie
1582 VII, 1, | i wyraża rzeczywistość, nie próbują natomiast ustalić,
1583 VII, 1, | odkryć jej istotę. Czyż nie należy dostrzec w tej postawie
1584 VII, 1, | uniwersalną prawdziwość, nie tylko okazują lekceważenie
1585 VII, 1, | analogicznych, ale przez to nie mniej doniosłych rzeczywistość
1586 VII, 1, | transcendentną103. Gdyby tak nie było, słowo Boże które jest
1587 VII, 1, | wyrażonym w ludzkim języku nie mogłoby przekazać żadnej
1588 VII, 1, | Próby zrozumienia tego słowa nie mogą bez końca odsyłać nas
1589 VII, 1, | interpretacji do interpretacji, nie pozwalając nam dotrzeć do
1590 VII, 1, | stwierdzenia; w przeciwnym razie nie byłoby możliwe Boże Objawienie,
1591 VII, 1, | wizji mądrościowej i dlatego nie mogą oni uchylić się od
1592 VII, 1, | Nawiązywanie do tradycji nie jest bowiem tylko wspominaniem
1593 VII, 1, | my należymy do tradycji i nie mamy prawa samowolnie nią
1594 VII, 1, | stopniu dotyczy teologii. Nie tylko dlatego, że jej pierwotnym
1595 VII, 1, | zaczerpniętymi z różnych filozofii, nie bacząc ani na ich spójność
1596 VII, 1, | teolodzy. Tego rodzaju praktyka nie pomaga w poszukiwaniu prawdy
1597 VII, 1, | w poszukiwaniu prawdy i nie kształtuje nawyku myślenia
1598 VII, 1, | twierdzi historysta może nie być prawdziwe w innej. W
1599 VII, 1, | żargonu filozoficznego, nie zachowując wobec nich odpowiednio
1600 VII, 1, | aktualność z prawdą i dlatego nie jest w stanie spełnić wymogów
1601 VII, 1, | Ta koncepcja filozoficzna nie uznaje wartości innych form
1602 VII, 1, | oddziaływanie wydaje się niczym nie ograniczone, gdy widzimy,
1603 VII, 1, | 89. Źródłem nie mniejszych zagrożeń jest
1604 VII, 1, | którzy dokonując wyborów nie widzą potrzeby odwołania
1605 VII, 1, | koncepcji demokracji, w której nie ma miejsca na jakiekolwiek
1606 VII, 1, | wizję człowieka, w której nie mieszczą się ani wielkie
1607 VII, 1, | negacją — jak się Nihilizm nie tylko pozostaje w sprzeczności
1608 VII, 1, | i samej jego tożsamości. Nie wolno bowiem zapominać,
1609 VII, 1, | wymienione wyżej nurty myślowe, nie próbowałem przedstawić pełnego
1610 VII, 1, | negatywna, jak i dlatego że nie istnieje powszechnie przyjęte
1611 VII, 1, | historycznymi. Jedno wszakże nie ulega wątpliwości: nurty
1612 VII, 1, | mentalność pozytywistyczna, która nie wyzbyła się złudzenia, iż
1613 VII, 2, | służyć ewangelizacji. Trudno nie przytoczyć w tym kontekście
1614 VII, 2, | przekazanej jej przez Objawienie, nie zatrzymując się na etapach
1615 VII, 2, | mającej wartość uniwersalną nie jest bynajmniej źródłem
1616 VII, 2, (109)| Apostołowie 'teraz znieść nie mogą', wydaje się przede
1617 VII, 2, (109)| prawdy' wydaje się nieodzowne nie tylko w związku z samym
1618 VII, 2, | dla ludzkiego rozumu, gdyż nie potrafi on pojąć, że cierpienie
1619 VII, 2, | składa siebie w darze niczego nie żądając w zamian. W tej
1620 VII, 2, | których poprawnego rozwiązania nie można będzie znaleźć bez
1621 VII, 2, | zwłaszcza Ewangelii, z pewnością nie polega wyłącznie na tym,
1622 VII, 2, | faktach, których prawdziwość nie wynika jedynie z ich historyczności,
1623 VII, 2, | 95. Słowo Boże nie jest skierowane do jednego
1624 VII, 2, | wcześniej, tezy historyzmu są nie do utrzymania. Natomiast
1625 VII, 2, | językowego. Prawda bowiem nigdy nie może być zamknięta w granicach
1626 VII, 2, | Refleksja nad tym zagadnieniem nie jest łatwa, zmusza bowiem
1627 VII, 2, (112)| Jest oczywiste, że Kościół nie może być związany z jakimkolwiek
1628 VII, 2, (112)| zrozumieć dogmaty, z pewnością nie opierają się na tak nietrwałym
1629 VII, 2, (112)| że niektóre z tych pojęć nie tylko zostały użyte przez
1630 VII, 2, (112)| zdecydowaną ich aprobatę, że nie możemy od nich odejść".
1631 VII, 2, | je wyrażają113. Gdyby tak nie było, filozofia i różne
1632 VII, 2, | różne dyscypliny naukowe nie mogłyby się wzajemnie porozumiewać,
1633 VII, 2, | wzajemnie porozumiewać, nie mogłyby też zostać przyswojone
1634 VII, 2, (113)| dogmatyczne (lub jakiś ich rodzaj) nie mogłyby dokładnie wyrażać
1635 VII, 2, | wedle którego prawdy wiary nie są niczym innym, jak tylko
1636 VII, 2, | zmiany koncepcji sumienia: nie jest już ono postrzegane
1637 VII, 2, | do prawdy o dobru, a więc nie jest ani subiektywistyczna,
1638 VII, 2, | znaczenie ma związek filozofii nie tylko z teologią, lecz także
1639 VII, 2, | nauczania i życia, której nie sposób osiągnąć inaczej.
1640 VII, 2, | bowiem przedmiotem przekazu nie jest pewien zespół prawd
1641 Zak, 0, | ta wywiera silny wpływ, nie zawsze bezpośrednio odczuwany,
1642 Zak, 0, | teologią. Znajdzie w niej nie przemyślenia jednego człowieka,
1643 Zak, 0, (123)| Nikt przeto nie może uprawiać teologii jako
1644 Zak, 0, | i dialogu z tymi, którzy nie wyznają naszej wiary. Przemiany
1645 Zak, 0, | sensownej także dla tych, którzy nie dostrzegają jeszcze pełnej
1646 Zak, 0, | oraz z tymi, którzy choć nie wyznają żadnej religii,
1647 Zak, 0, | stosownej roztropności, nie wykluczamy z niego nikogo,
1648 Zak, 0, | przymioty umysłu ludzkiego, nie uznają jeszcze jego Twórcy,
1649 Zak, 0, | uświadomienia sobie, że «nie wystarczy mu lektura, której
1650 Zak, 0, | wystarczy mu lektura, której nie towarzyszy skrucha, poznanie
1651 Zak, 0, | zachwytu, roztropność, która nie pozwala cieszyć się niczym
1652 Zak, 0, | pozbawiona pokory, nauka, której nie wspomaga łaska Boża, i refleksja
1653 Zak, 0, | łaska Boża, i refleksja nie oparta na wiedzy natchnionej
1654 Zak, 0, | głębokiego przekazu prawd wiary. Nie należy zapominać o poważnym
1655 Zak, 0, | starają się odpowiadać na nie swoim rozumowaniem i argumentacją.
1656 Zak, 0, | obecnym stuleciu wyniki, które nie przestają nas zdumiewać.
1657 Zak, 0, | kontynuowali swoje wysiłki nie tracąli oni — zwłaszcza
1658 Zak, 0, | czy człowieka, nigdy się nie kończy, zawsze odsyła ku
1659 Zak, 0, | Wielkość człowieka nigdy nie urzeczywistni się w ten
1660 Zak, 0, | zwiastowany Jej przez Gabriela, nie straciła bynajmniej swego
1661 Zak, 0, | jej prawda Ewangelii, nic nie traci ze swej autonomii,
1662 Zak, 0, | każdej prawdziwej wiedzy, nie napotykało już żadnych przeszkód
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
1663 Bless | związanej z utrzymaniem życia nie można nazywać pracą — tylko
1664 I, | Ps 128 [127], 2) — i to nie tylko ów chleb codzienny,
1665 I, | por. Rdz 3, 19), to znaczy nie tylko przy osobistym wysiłku
1666 I, | pracy i produkcji wpływ nie mniejszy od tego, jaki miała
1667 I, | ekonomii oraz podziału pracy. Nie można wykluczyć, że zmiany
1668 I, | uwłaczającej godności człowieka. ~Nie jest zadaniem Kościoła przeprowadzenie
1669 I, | niniejsze rozważania, to nie inaczej, jak tylko w organicznym
1670 I, | novarum, kwestia społeczna nie przestała zajmować uwagi
1671 I, | problem „światowy”. A więc nie tylko klasowy, ale światowy
1672 I, | niesprawiedliwości, a w konsekwencji nie tylko klasowy, ale światowy
1673 I, | niesprawiedliwości społecznej, nie przesłaniając przez to owych
1674 I, | sięgamy znów do tego problemu, nie usiłując oczywiście powiedzieć
1675 I, | wszystkiego na ten temat, to nie w tym celu, aby tylko powtórzyć
1676 II, | tutaj — wierzy w człowieka: nie tylko w świetle doświadczenia
1677 II, | doświadczenia historycznego, nie tylko przy pomocy wielorakich
1678 II, | 28) — to chociaż słowa te nie mówią wprost i wyraźnie
1679 II, | na samym początku Biblii, nie przestają nigdy być aktualne.
1680 II, | żadne z tych „przyspieszeń” nie wyprzedza istotnej treści
1681 II, | doskonalonych maszyn i mechanizmów. Nie tylko w przemyśle, ale także
1682 II, | rozumiana w tym wypadku nie jako podmiotowa umiejętność
1683 II, | biblijny tekst, odnosi się nie tylko do przedmiotowego
1684 II, | samą etyczną istotę pracy. Nie ulega bowiem wątpliwości,
1685 II, | wartości pracy ludzkiej nie jest przede wszystkim rodzaj
1686 II, | godności pracy należy szukać nie nade wszystko w jej przedmiotowym
1687 II, | przez nich wykonywanej. Nie oznacza to, że praca ludzka
1688 II, | widzenia przedmiotowego nie może i nie powinna być w
1689 II, | przedmiotowego nie może i nie powinna być w ogóle wartościowana
1690 II, | jest „dla człowieka”, a nie człowiek „dla pracy”. We
1691 II, | jego działania, cel ten nie posiada znaczenia ostatecznego
1692 II, | produkcji, jako narzędzie, a nie — jak to odpowiada właściwej
1693 II, | jakie rysują się w świecie nie tylko na osi Wschód-Zachód,
1694 II, | wzbogacenie. Równocześnie jednak nie sposób nie zauważyć, że
1695 II, | Równocześnie jednak nie sposób nie zauważyć, że w procesie
1696 II, | w procesie tego rozwoju nie tylko przybywają nowe odmiany
1697 II, | niemniej śledzić, czy i o ile nie wkradają się w nie również
1698 II, | o ile nie wkradają się w nie również pewne nieprawidłowości,
1699 II, | posiadaczy i przedsiębiorców, ale nie troszczył się dostatecznie
1700 II, | solidarności świata robotniczego, nie tylko w krajach, które przeszły
1701 II, | warsztatem pracy człowieka nie przestaje być uprawa roli
1702 II, | ludzkiej — solidarności, która nie może być zamknięta na dialog
1703 II, | społecznych, które dawniej nie były nimi objęte, a w zmieniających
1704 II, | stanie „proletariatu” — może nie nazwanego jeszcze po imieniu —
1705 II, | gdy dostępne wykształcenie nie jest skierowane ku takim
1706 II, | podobieństwo (por. Rdz 1, 26 n.), nie został cofnięty ani przekreślony
1707 II, | towarzyszy pracy ludzkiej — ale nie zmieniają faktu, że jest
1708 II, | uciążliwych. Wiedzą o nim nie tylko rolnicy, poświęcający
1709 II, | ono dobrem człowieka. I to nie dobrem tylko „użytecznym”
1710 II, | przez pracę bowiem człowiek nie tylko przekształca przyrodę,
1711 II, | człowiekiem”. ~Bez tego nie można zrozumieć znaczenia
1712 II, | znaczenia cnoty pracowitości, nie można w szczególności zrozumieć,
1713 II, | jako człowiek5. Fakt ten nie zmienia w niczym słusznej
1714 II, | uszlachetnienia, człowiek sam nie doznawał pomniejszenia swej
1715 II, | stawać się człowiekiem”, a nie degradować się przez pracę,
1716 II, | się przez pracę, tracąc nie tylko siły fizyczne (co
1717 II, | Społeczeństwo takie — chociażby nie osiągnęło jeszcze dojrzałej
1718 II, | dojrzałej formy narodu — jest nie tylko wielkim, chociaż pośrednim „
1719 II, | wymiar przedmiotowy pracy nie weźmie góry nad wymiarem
1720 III, | trudem i wysiłkiem, praca nie przestaje być dobrem — i
1721 III, | który bynajmniej jeszcze się nie zakończył, problem pracy
1722 III, | systematyczną walkę klas, prowadzoną nie tylko metodami ideologicznymi,
1723 III, | walka prowadzona metodami nie tylko ideologicznymi, ale
1724 III, | zagadnień, które stanowią nie tylko teorię, ale samą tkankę
1725 III, | międzynarodowego naszej epoki, nie można, ani też nie trzeba
1726 III, | epoki, nie można, ani też nie trzeba wchodzić w szczegóły,
1727 III, | bytowania i powołania — nie sposób naświetlać inaczej,
1728 III, | człowieka. Zasoby te jednakże nie mogą służyć człowiekowi
1729 III, | zastaje, ale ich samych nie tworzy. Zastaje je poniekąd
1730 III, | człowieka. W ten sposób powstały nie tylko najprostsze narzędzia
1731 III, | rodzaje pracy, do których nie potrzeba szczególnego wykształcenia
1732 III, | tej prawdy widać jasno, że nie można oddzielać „kapitału”
1733 III, | pracy — i w żaden też sposób nie można przeciwstawić pracy
1734 III, | kapitału ma swoje źródło nie w strukturze samego procesu
1735 III, | warunkuje pracę człowieka, nie możemy natomiast powiedzieć,
1736 III, | rzeczywistości materialnej. Nie jest to jeszcze materializm
1737 III, | materializm praktyczny, który nie tyle siłą przesłanek pochodzących
1738 III, | postaci dialektycznej — nie jest zdolny dostarczyć myśleniu
1739 III, | materializmie dialektycznym człowiek nie jest przede wszystkim podmiotom
1740 III, | ekonomicznego — bierze swój początek nie w samej tylko filozofii
1741 III, | teoretycznych, jak też praktycznych. Nie widać innej możliwości radykalnego
1742 III, | pracy i kapitału, wówczas nie chodzi tylko o abstrakcyjne
1743 III, | którzy wykonują pracę, nie będąc właścicielami środków
1744 III, | Tradycja chrześcijańska nigdy nie podtrzymywała tego prawa
1745 III, | nauczaniu Kościoła nigdy nie była rozumiana tak, aby
1746 III, | środków oraz ich posiadania. Nie mogą one być posiadane wbrew
1747 III, | być posiadane wbrew pracy, nie mogą też być posiadane dla
1748 III, | przeznaczonych dla człowieka, nie jest wykluczone również —
1749 III, | widzenia nadal pozostaje rzeczą nie do przyjęcia stanowisko „
1750 III, | różne rodzaje tej pracy, nie tylko o tak zwaną pracę
1751 III, | i to biorąc pod uwagę nie tylko sytuacje dawniejsze,
1752 III, | państw, zwłaszcza — ale nie tylko — w Afryce, na miejscu
1753 III, | pożądanych i wielorakich reform nie można dokonać przez apriorycznie
1754 III, | ich prywatnych właścicieli nie jest wystarczające do ich
1755 III, | mianowicie, które mimo że ich nie posiadają na własność, lecz
1756 III, | dysponowania środkami produkcji, i nie cofając się nawet przed
1757 III, | ustroju kolektywistycznym nie jest jeszcze równoznaczne
1758 III, | nierozłączna od kapitału i nie przyjmuje w żadnej postaci
1759 III, | człowiek pracujący pragnie nie tylko należytej za swą pracę
1760 III, | praca ludzka odnosi się nie tylko do ekonomii, ale ma
1761 III, | argument personalistyczny nie traci swojej mocy zarówno
1762 III, | nieobliczalne straty — i to nie tylko straty ekonomiczne,
1763 IV, | właśnie charakterze wypada na nie spojrzeć. Praca jest, jak
1764 IV, | pracy. Stwierdzenie takie nie ma na celu uwolnienia tego
1765 IV, | krajami bogatymi a ubogimi nie zmniejsza sie i nie wyrównuje,
1766 IV, | ubogimi nie zmniejsza sie i nie wyrównuje, ale coraz bardziej
1767 IV, | ostatnich. Oczywiście, że nie może to pozostać bez skutku
1768 IV, | uprawnień człowieka pracy nie może być jednak skazywane
1769 IV, | techniczną i zawodową, nie mogą znaleźć zatrudnienia.
1770 IV, | którym kształtuje się życie nie tylko ekonomiczne, ale także
1771 IV, | barkach państwa, ale która nie może oznaczać jednokierunkowej
1772 IV, | Kościół głosi i o który nie przestaje się modlić do
1773 IV, | rozproszoną po całej ziemi, nie może nas nie uderzyć niepokojący
1774 IV, | całej ziemi, nie może nas nie uderzyć niepokojący fakt
1775 IV, | zastępy bezrobotnych czy też nie w pełni zatrudnionych i
1776 IV, | pracy i zatrudnienia — coś nie działa prawidłowo, i to
1777 IV, | kształtują. Rozważanie to jednak nie posiada znaczenia li tylko
1778 IV, | znaczenia li tylko opisowego, nie jest skróconym traktatem
1779 IV, | zapłaty za wykonywaną pracę. Nie ma w obecnym kontekście
1780 IV, | funkcjonowania tego ustroju. Nie jest to sprawdzian jedyny,
1781 IV, | ciągu całego okresu, gdy nie są w stanie podjąć odpowiedzialności
1782 IV, | chlubę społeczeństwu, jeśli — nie ograniczając wolności matki,
1783 IV, | ograniczając wolności matki, nie dyskryminując jej psychologicznie
1784 IV, | psychologicznie lub praktycznie, nie pogarszając jej sytuacji
1785 IV, | zatrudnienia, do jakiego są zdolne; nie pomniejszając poszanowania
1786 IV, | struktury pracy, aby kobieta nie musiała zań płacić rezygnacją
1787 IV, | pracy i procesy produkcji nie szkodziły zdrowiu fizycznemu
1788 IV, | fizycznemu pracowników i nie naruszały ich zdrowia moralnego. ~ ~
1789 IV, | społeczeństwach uprzemysłowionych. Nie znaczy to oczywiście, że
1790 IV, | Katolicka nauka społeczna nie uważa, ażeby związki zawodowe
1791 IV, | zrzeszonych wedle zawodów — nie jest to natomiast walka „
1792 IV, | społecznej sprawiedliwości, a nie „dla walki” albo też dla
1793 IV, | kraju. Żądania syndykalne nie mogą zamienić się w pewien
1794 IV, | jednak zadaniem związków nie jest uprawianie „polityki”
1795 IV, | temu słowu dzisiaj. Związki nie mają charakteru „partii
1796 IV, | politycznych” walczących o władzę i nie powinny podlegać decyzjom
1797 IV, | związków pracownik mógł nie tylko więcej „mieć”, ale
1798 IV, | poniekąd środkiem ostatecznym. Nie można go nadużywać. Nie
1799 IV, | Nie można go nadużywać. Nie można zwłaszcza nadużywać
1800 IV, | politycznych”. Ponadto nie należy nigdy zapominać o
1801 IV, | planecie, o środowisko, które nie zacieśnia się do jednego
1802 IV, | czy drugiego kontynentu i nie ogranicza się do społeczeństw,
1803 IV, | i warunki pracy na roli nie są wszędzie jednakowe, różna
1804 IV, | poszczególnych krajach. Nie zależy to tylko od stopnia
1805 IV, | człowieka, podmiotowi pracy, a nie korzyści ekonomicznej. ~
1806 IV, | różnego rodzaju przeszkód. Nie ukrywając, że chodzi tu
1807 IV, | której osoba upośledzona nie czułaby się pozostawiona
1808 IV, | kraju. Fakt taki z pewnością nie jest pozbawiony trudności
1809 IV, | w znaczeniu materialnym nie pociągnęło za sobą większych
1810 IV, | charakterze pracownika sezonowego, nie był w zakresie uprawnień
1811 IV, | społeczeństwie. Emigracja za pracą nie może w żaden sposób stawać
1812 IV, | mierzona tą samą miarą, a nie względem na odmienną narodowość,
1813 IV, | religię czy rasę. Tym bardziej nie może być wyzyskiwana sytuacja
1814 IV, | kapitał służył pracy, a nie praca kapitałowi. ~
1815 V, | Stąd też i ludzka praca nie tylko domaga się odpoczynku „
1816 V, | 20, 8-12), ale co więcej: nie może polegać na samej tylko
1817 V, | serc: „(...) chrześcijanie nie sądzą, jakoby dzieła zrodzone
1818 V, | nauka chrześcijańska nie odwraca człowieka od budowania
1819 V, | człowieka od budowania świata i nie zachęca go do zaniedbywania
1820 V, | która Mu jest dana...? Czy nie jest to cieśla...?»” (Km
1821 V, | odwiecznej Mądrości, Jezus nie tylko głosił, ale przede
1822 V, | I chociaż w Jego słowach nie znajdujemy specjalnego nakazu
1823 V, | Boga — Stwórcy i Ojca. Czyż nie mówi: Ojciec mój jest rolnikiem (
1824 V, | poczynając od Księgi Rodzaju? ~Nie brakowało w Księgach Starego
1825 V, | nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem” (2 Tes 3,
1826 V, | Ci bowiem, którzy „wcale nie pracują (...) postępują
1827 V, | tymże samym kontekście, nie zawaha się powiedzieć: „
1828 V, | zawaha się powiedzieć: „kto nie chce pracować, niech też
1829 V, | chce pracować, niech też nie je” (2 Tes 3, 10). Gdzie
1830 V, | wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że
1831 V, | Człowiek bowiem pracując, nie tylko przemienia rzeczy
1832 V, | przez się tego udoskonalenia nie urzeczywistnia” 18. ~Taki
1833 V, | zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której
1834 V, | zadałem (...)” (Koh 2, 11). Nie ma człowieka na ziemi, który
1835 V, | człowieka na ziemi, który nie mógłby tych słów uznać za
1836 V, | że na nic człowiekowi się nie przyda, jeśli cały świat
1837 V, | Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz ma
1838 V, | przecież dla Królestwa Bożego nie jest obojętne, jak dalece
1839 V, | mają krzewić się na ziemi nie tylko „owoce naszej zapobiegliwości”,
1840 V, | miejsce ta jego praca zajmuje nie tylko w postępie ziemskim,
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
1841 I, 1 | każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (
1842 I, 2 | tylko 33 dni, wypada mi go nie tylko kontynuować, ale niejako
1843 I, 2 | moje odejście, bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel nie
1844 I, 2 | nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do nas, a gdy
1845 I, 2 | was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie,
1846 I, 3 | wszystkim Kościołom” (Ap 2, 7), nie może — pomimo doraźnych
1847 I, 4 | której powiedział Chrystus: „nie jest moja, ale Tego, który
1848 I, 4 | Encykliki Pawłowego pontyfikatu, nie przestaję równocześnie dziękować
1849 I, 4 | przyczyny. Jesteśmy pewni, że nie zawsze był on oderwany od
1850 I, 4 | razie przestaje być twórcza, nie wyraża się w niej prawda,
1851 I, 4 | stajemy się uczestnikami. Nie wyraża się w nim także postawa
1852 I, 4 | jest Kościołem zapewne nie wolnym od wewnętrznych trudności
1853 I, 5 | kolegialności Episkopatu Sobór nie tylko przypomniał, ale niesłychanie
1854 I, 5 | Episkopatu, trudno bodaj nie wspomnieć o konsolidowaniu
1855 I, 5 | Biskupów, jak np. metropolia, nie mówiąc już o każdej z osobna
1856 I, 5 | on również na świeckich, nie tylko potwierdzając dawne
1857 I, 6 | zaszliśmy daleko na tej drodze? Nie wchodząc tutaj w szczegóły
1858 I, 6 | Pewne jest także i to, że nie widzimy na tym etapie dziejów
1859 I, 6 | pojawiać i spiętrzać. Inaczej nie dochowalibyśmy wierności
1860 I, 6 | wierności słowu Chrystusa, nie wypełnilibyśmy Jego testamentu.
1861 I, 6 | chrześcijańskim, ale żadną miarą nie oznacza i nie może oznaczać
1862 I, 6 | żadną miarą nie oznacza i nie może oznaczać zacierania
1863 I, 6 | powtórzyć: czy możemy tego nie czynić? Czy wolno nam nie
1864 I, 6 | nie czynić? Czy wolno nam nie zaufać — przy całej słabości
1865 I, 6 | jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna” (1
1866 I, 6 | których — jak dobrze wiemy — nie brak również wyznawcom tych
1867 I, 6 | Mistycznego Ciała Chrystusa — nie mogłoby wprawić w zakłopotanie
1868 I, 6 | wszystkiemu co słuszne — nie może ona jednak oznaczać
1869 II, 1 | nieodżałowany Papież Paweł VI, nie przestają na długi czas
1870 II, 1 | Sam! Redemptor! ~Kościół nie przestaje słuchać Jego słów,
1871 II, 1 | przecież tych słów słuchają nie tylko chrześcijanie. To
1872 II, 1 | równocześnie do tylu ludzi, którzy nie potrafią na razie powiedzieć
1873 II, 1 | cierpienia i oddania. Kościół nie przestaje przeżywać Jego
1874 II, 1 | Apostołem: „postanowiłem (...) nie znać niczego więcej, jak
1875 II, 2 | Czyż do nas, ludzi XX wieku nie przemawiają swą wstrząsającą
1876 II, 2 | marności”? Czyż olbrzymi, nie znany przedtem postęp, jaki
1877 II, 2 | świata przez człowieka, nie ujawnia zarazem w stopniu
1878 II, 2 | brak poszanowania dla życia nie narodzonych. Czyż świat
1879 II, 2 | zdobyczy nauki i techniki, nie jest równocześnie tym światem,
1880 II, 2 | Skoro w nim przybrana natura nie uległa zniszczeniu, tym
1881 II, 3 | zdania nauki soborowej, nie zapominamy ani na chwilę,
1882 II, 3 | stworzenia. A miłość Jego nie cofa się przed niczym, czego
1883 II, 3 | I dlatego Synowi swojemu nie przepuścił, ale Go „dla
1884 II, 4 | 10. Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek
1885 II, 4 | pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli
1886 II, 4 | objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli
1887 II, 4 | się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś
1888 II, 4 | jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją,
1889 II, 4 | jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.
1890 II, 4 | nowo. Stworzony na nowo! „Nie ma już Żyda ani poganina,
1891 II, 4 | ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka
1892 II, 4 | niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety,
1893 II, 4 | zrozumieć siebie do końca — nie wedle jakichś tylko doraźnych,
1894 II, 4 | proces, wówczas owocuje on nie tylko uwielbieniem Boga,
1895 II, 4 | dał”, ażeby on, człowiek „nie zginął, ale miał życie wieczne” (
1896 II, 4 | ludzkości. Kościół, który nie przestaje kontemplować całej
1897 II, 5 | czy Wspólnot kościelnych, nie może dokonać się bez gruntownej
1898 II, 5 | łaskę połączyła z Krzyżem. Nie na darmo Chrystus mówił,
1899 II, 6 | chce” (por. J 3, 8). Misja nie jest nigdy burzeniem, ale
1900 II, 6 | budowaniem, choć praktyka nie zawsze odpowiadała temu
1901 II, 6 | przepowiadaniu prawdy, która nie jest ludzka, ale Boża — „
1902 II, 6 | ale Boża — „Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który
1903 II, 6 | naszych czasów. Skoro zaś nie wszystko to, w czym różne
1904 II, 6 | przedstawiciele Sanhedrynu — czyż nie odpowiedział: „Ja się na
1905 II, 6 | apostolskich, Jezus Chrystus nie stawał wielokrotnie obok
1906 II, 6 | sądzonych z powodu prawdy, czyż nie szedł na śmierć z ludźmi
1907 II, 6 | powodu prawdy? Czyż wciąż nie przestaje On być wyrazem
1908 II, 6 | por. J 4, 23)? Tak jak nie przestaje nim być wobec
1909 II, 6 | jego ludzkich dziejów — nie przestaje podążać za Tym,
1910 III, 1 | każdym człowiekiem”, Kościół nie może być przez nikogo zatrzymany.
1911 III, 1 | własnym życiem Kościoła, nie może też nie być wrażliwy
1912 III, 1 | życiem Kościoła, nie może też nie być wrażliwy na wszystko,
1913 III, 1 | dobru człowieka — jak też nie może być obojętny na to,
1914 III, 1 | kompetencji w żaden sposób nie utożsamia się ze wspólnotą
1915 III, 1 | wspólnotą polityczną, ani nie wiąże się z żadnym systemem
1916 III, 1 | w pełnym jego wymiarze. Nie chodzi o człowieka „abstrakcyjnego”,
1917 III, 2 | 14. Kościół nie może odstąpić człowieka,
1918 III, 2 | nierzadko czyni to, czego nie chce, nie zaś to, co chciałby
1919 III, 2 | czyni to, czego nie chce, nie zaś to, co chciałby czynić.
1920 III, 2 | zjednoczony, nawet gdyby człowiek nie zdawał sobie z tego sprawy: „
1921 III, 3 | i w sposób najczęściej nie przewidywany, nie tylko
1922 III, 3 | najczęściej nie przewidywany, nie tylko i nie tyle podlegają „
1923 III, 3 | przewidywany, nie tylko i nie tyle podlegają „alienacji”
1924 III, 3 | jego wytwory — rzecz jasna nie wszystkie i nie większość,
1925 III, 3 | rzecz jasna nie wszystkie i nie większość, ale niektóre,
1926 III, 3 | eksploatacja ta dla celów nie tylko przemysłowych, ale
1927 III, 3 | Człowiek zdaje się często nie dostrzegać innych znaczeń
1928 III, 3 | szlachetny „pan” i „stróż”, a nie jako bezwzględny „eksploatator”. ~
1929 III, 3 | postęp, w którym trudno nie dostrzegać również tych
1930 III, 3 | bardziej „godnym człowieka”? Nie można żywić wątpliwości,
1931 III, 3 | procesy i uczestnicząc w nich, nie możemy tylko poddawać się
1932 III, 3 | tylko poddawać się euforii, nie możemy wpadać w jednostronne
1933 III, 3 | pytania zasadnicze, których nie może nie stawiać Kościół,
1934 III, 3 | zasadnicze, których nie może nie stawiać Kościół, ponieważ
1935 III, 3 | Temat rozwoju i postępu nie schodzi z ust, tak jak nie
1936 III, 3 | nie schodzi z ust, tak jak nie schodzi ze szpalt dzienników
1937 III, 3 | językach współczesnego świata. Nie zapominajmy wszakże, iż
1938 III, 3 | tym temacie zawiera się nie tylko twierdzenie i pewność,
1939 III, 3 | niepokój. To drugie jest nie mniej ważne jak pierwsze.
1940 III, 4 | społecznej. Chodzi tutaj nie o co innego, tylko właśnie
1941 III, 4 | Chodzi o rozwój osób, a nie tylko o mnożenie rzeczy,
1942 III, 4 | myśliciel, a powtórzył Sobór — nie tyle „więcej mieć”, ile „
1943 III, 4 | przekazu społecznego. Człowiek nie może zrezygnować z siebie,
1944 III, 4 | miejsca w świecie widzialnym, nie może stać się niewolnikiem
1945 III, 4 | leży z pewnością ta sprawa. Nie chodzi tu tylko o abstrakcyjną
1946 III, 4 | człowieka w naszej epoce nie jest oczywiście jednolita,
1947 III, 4 | dramatu, wobec którego nikt nie może pozostać obojętny.
1948 III, 4 | człowieka32. ~Zadanie to nie jest niemożliwe do realizacji.
1949 III, 4 | rozwoju ekonomicznym mogły nie tylko zaspokoić swe podstawowe
1950 III, 4 | prawdziwie ludzka ekonomia nie będzie możliwa, jeśli nie
1951 III, 4 | nie będzie możliwa, jeśli nie zostaną one ujęte, odpowiednio
1952 III, 4 | wszystkich. „Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść (...) byłem
1953 III, 4 | jeść (...) byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem
1954 III, 4 | byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie” (Mt
1955 III, 4 | wojnach, których domaga się nie tyle obrona ich słusznych
1956 III, 4 | Kościoła. Kościół, który nie dysponuje żadną bronią,
1957 III, 4 | bronią Słowa i Miłości, nie może zrezygnować z tego
1958 III, 4 | naukę, nastawaj w porę, nie w porę” (2 Tm 4, 2). I dlatego
1959 III, 4 | 2 Tm 4, 2). I dlatego nie przestaje prosić każdej
1960 III, 4 | Boga i w imię człowieka: Nie zabijajcie! Nie gotujcie
1961 III, 4 | człowieka: Nie zabijajcie! Nie gotujcie ludziom zniszczenia
1962 III, 5 | człowieka, wielkich zniszczeń nie tylko materialnych, ale
1963 III, 5 | właśnie moralnych. Na pewno nie łatwo jest porównywać pod
1964 III, 5 | historycznych. Niemniej jednak, nie stosując nawet takich porównań
1965 III, 5 | każdym razie trudno tutaj nie wspomnieć z uznaniem i głęboką
1966 III, 5 | dobra człowieka. ~Kościół nie musi zapewniać, jak bardzo
1967 III, 5 | walki z człowiekiem, czego nie sposób pogodzić z żadnym
1968 III, 5 | głębokie przekonanie, że nie ma takiego programu w dzisiejszym
1969 III, 5 | przeciwstawnych sobie światopoglądów nie wysuwa się zawsze człowieka
1970 III, 5 | Organizacji Narodów Zjednoczonych nie miała z pewnością na celu
1971 III, 5 | własnych losów. Ten sens nie zostaje urzeczywistniony,
1972 III, 5 | politycznym wspólnoty. Przy tym nie należy tracić z oczu realnych
1973 III, 5 | etycznego, uprawnienia władzy nie mogą być rozumiane inaczej,
1974 III, 5 | humanae35 znalazło wyraz nie tylko teologiczne ujęcie
1975 III, 5 | religijnej osób i wspólnot nie tylko jest bolesnym doświadczeniem
1976 III, 5 | religii i pracy Kościoła. Nie prosimy tu o żaden przywilej,
1977 IV, 1 | istotę i własne posłannictwo. Nie na darmo Apostoł nazwał
1978 IV, 1 | żyje swoim własnym życiem. Nie ma Kościół innego życia
1979 IV, 1 | zasada nowego życia, które nie niszczeje i nie przemija,
1980 IV, 1 | życia, które nie niszczeje i nie przemija, ale trwa ku żywotowi
1981 IV, 1 | Kto we Mnie wierzy (...) nie umrze na wieki” (J 11, 25
1982 IV, 1 | życie; ciało na nic się nie przyda” (J 6, 63). Słowa
1983 IV, 1 | jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie” 37. W
1984 IV, 1 | wielkiego skarbu, którego nie wolno mu rozproszyć, który
1985 IV, 1 | Powiedział bowiem Pan Jezus: „kto nie zbiera ze Mną, rozprasza” (
1986 IV, 1 | Przyjdź! Przybądź! „Obmyj, co nie święte! Oschłym wlej zachętę!
1987 IV, 1 | że w tym wołaniu Kościół nie jest sam? Można tak powiedzieć,
1988 IV, 1 | Kościoła38. Ale czyż to nie jest zarazem dowodem tej
1989 IV, 1 | wołanie do Ducha — i o Ducha — nie jest niczym innym, jak wciąż
1990 IV, 1 | mówi, że Syn Człowieczy „nie przyszedł, aby Mu służono,
1991 IV, 2 | nauka, którą słyszycie, nie jest Moja, ale Tego, który
1992 IV, 2 | słowach naszego Mistrza nie dochodzi do głosu ta właśnie
1993 IV, 2 | wnikliwszego jej zrozumienia, nie mogą nigdy stracić z oczu
1994 IV, 2 | pluralizm metod, to jednak nie może ona odbiegać od zasadniczej
1995 IV, 2 | nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który
1996 IV, 2 | J 14, 24). Nikt przeto nie może uprawiać teologii jako
1997 IV, 2 | pierwszym miejscu o kapłanach, nie sposób nie wspomnieć szerokich
1998 IV, 2 | o kapłanach, nie sposób nie wspomnieć szerokich rzesz
1999 IV, 2 | Mistrza. Trudno wreszcie nie wspomnieć tylu świeckich,
2000 IV, 3 | Chrystusa, Kościół uczestniczy nie tylko przez wierność dla
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3360 |