1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3360
(...) Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
2001 IV, 3 | Kościoła. ~Prawdą zasadniczą, nie tylko doktrynalną ale równocześnie
2002 IV, 3 | Eucharystii. Ale dlatego też nie wolno nam w naszym sposobie
2003 IV, 3 | uczniów i wyznawców Chrystusa, nie można traktować jej tylko
2004 IV, 3 | bezgranicznym zaufaniem, jakby nie liczył się z naszą ludzką
2005 IV, 3 | 6; Ga 2, 20). Nigdy też nie mogą zejść z naszej pamięci
2006 IV, 3 | Kościoła współczesnego. Nie możemy jednak zapominać,
2007 IV, 3 | głębi, w którym człowiek nie może być zastąpiony przez
2008 IV, 3 | zastąpiony przez innych, nie może być „wyręczony” przez
2009 IV, 3 | idź, a od tej chwili już nie grzesz” (J 8, 11). Jest
2010 IV, 4 | na wzór Chrystusa, który nie przyszedł, aby Jemu służono,
2011 IV, 4 | jakie miejsce mają w nim nie tylko duchowni, ale i świeccy,
2012 IV, 4 | duchowni, ale i świeccy, i nie tylko przedstawiciele hierarchii,
2013 IV, 4 | instytutów życia konsekrowanego, nie wyprowadził tego obrazu
2014 IV, 4 | społeczeństwie. Jednakże kategorie te nie wystarczają. Istotna dla
2015 IV, 4 | każdego jej członka jest nie tylko jakaś specyficzna „
2016 IV, 5 | że nikt inny tak jak Ona nie potrafi nas wprowadzić w
2017 IV, 5 | tajemnicy. Nikt tak jak Maryja nie został wprowadzony w nią
2018 IV, 5 | Macierzyństwa. Macierzyństwo to nie tylko jest jedyną i niepowtarzalną
2019 IV, 5 | każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (
2020 IV, 5 | powiedział: „beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,
2021 IV, 5 | 15, 5). Odczuwamy także nie tylko potrzebę, ale wręcz
2022 IV, 5 | spiętrzające się: trudności nie stawały się źródłem kryzysów,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
2023 Wprow, 0, | każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (
2024 Wprow, 0, (2)| punktu widzenia wskazuje ono nie tylko na zakończenie jakiegoś
2025 Wprow, 0, | Jego ziemskiej Rodzicielki. Nie brakowało w ostatnich latach
2026 Wprow, 0, | przez współczesnych Jej nie zauważona — pozostawała
2027 Wprow, 0, | swej osoby naturę ludzką nie unicestwiając jej. ~
2028 Wprow, 0, | rzeczywistości Wcielenia nie sposób nie myśleć nie odwołując
2029 Wprow, 0, | rzeczywistości Wcielenia nie sposób nie myśleć nie odwołując się
2030 Wprow, 0, | Wcielenia nie sposób nie myśleć nie odwołując się do Maryi —
2031 Wprow, 0, | znaczenia historycznego. Nie tylko chodzi tutaj o dzieje
2032 Wprow, 0, | etapie współczesnym, który nie należy jeszcze do historii,
2033 Wprow, 0, | Pielgrzymowanie przez wiarę nie jest już więcej udziałem
2034 Wprow, 0, | eschatologicznym spełnieniu, Maryja nie przestaje być „Gwiazdą przewodnią” (
2035 I, 1, | było Jej właściwe imię. Nie nazywa swej rozmówczyni
2036 I, 1, | Zwiastun mówi do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś
2037 I, 1, | Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”, słyszy od anioła
2038 I, 1, | życie jako Matka. Liturgia nie waha się nazywać Ją „Rodzicielką
2039 I, 1, | zwycięstwo Syna niewiasty nie dokona się bez ciężkiej
2040 I, 2, | niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” (Łk
2041 I, 2, | Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1, 34).
2042 I, 2, | świat: „Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył
2043 I, 2, | Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”), uwierzyła,
2044 I, 2, | któraś uwierzyła” odnoszą się nie tylko do tego szczegółowego
2045 I, 2, | wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1, 32-
2046 I, 2, | owo „panowanie”, któremu „nie będzie końca”? ~Chociaż —
2047 I, 2, | z Józefem do Betlejem, a nie znalazłszy tam żadnego „
2048 I, 2, | oświecenie” ludzi. Czyż nie okazało się to w pewien
2049 I, 2, | por. Łk 2, 8-20). Czyż nie miało się jeszcze bardziej
2050 I, 2, | imieniem, które zresztą nikogo nie mogło dziwić, gdyż od dawna
2051 I, 2, | poczęła Go i wydała na świat, „nie znając męża”, za sprawą
2052 I, 2, | 11, 25). Przecież: „nikt nie zna Syna, tylko Ojciec” (
2053 I, 2, | znać Syna”? Z pewnością nie zna Go tak jak Ojciec —
2054 I, 2, | Jezus odpowiedział: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem
2055 I, 2, | jednak (Józef i Maryja) nie zrozumieli tego, co im powiedział” (
2056 I, 2, | stwierdza, że stało się to „nie bez postanowienia Bożego”: „
2057 I, 2, | wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1, 32-
2058 I, 2, | istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał (...), aby na
2059 I, 2, | uobecniała ludziom. I nadal nie przestaje jej uobecniać.
2060 I, 3, | kobiecie Matka Jezusa osobiście nie była znana. Kiedy bowiem
2061 I, 3, | działalność, Maryja Mu w tym nie towarzyszyła. Pozostawała
2062 I, 3, | właśnie do Niej. Czyż Maryja nie jest pierwszą pośród tych, „
2063 I, 3, | Bożego i wypełniają je”? Czyż nie do Niej odnosi się nade
2064 I, 3, | wypowiedziane przez Jezusa nie przeciwstawia się — wbrew
2065 I, 3, | udziałem przy boku Syna. Czyż nie powiedziała na początku: „
2066 I, 3, | Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej
2067 I, 3, | Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?»” (
2068 I, 3, | charakter twierdzący: „jeszcze nie nadeszła godzina moja”),
2069 I, 3, | Ma ono znaczenie, które nie mieści się wyłącznie w wypowiedziach
2070 I, 3, | macierzyństwo wedle Ducha, a nie tylko wedle ciała konkretnie
2071 I, 3, | niedostatku, pozornie drobna i nie największej wagi („wina
2072 I, 3, | największej wagi („wina już nie mają”). Posiada ona jednak
2073 I, 3, | pomiędzy”, czyli pośredniczy, nie jako obca, lecz ze stanowiska
2074 I, 3, | wstawia się” za ludźmi. Ale nie tylko to: jako Matka równocześnie
2075 I, 3, | stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza
2076 I, 3, | żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego
2077 I, 3, | umiłowany” 47. Jednakże nie tylko on jeden. Zgodnie
2078 I, 3, | Zgodnie z Tradycją Sobór nie waha się nazywać Maryi Matką
2079 I, 3, (47) | pierwszą wśród Ewangeli: nikt nie mógłby pojąć jej znaczenia,
2080 I, 3, (47) | pojąć jej znaczenia, jeśliby nie złożył głowy na piersi Jezusa
2081 I, 3, (47) | głowy na piersi Jezusa i nie otrzymał od Niego Maryi
2082 I, 3, | tajemnice zbawienia ludzkiego nie wcześniej, aż ześle obiecanego
2083 II, 1, | siebie, dopóki przez Krzyż nie dotrze do światłości, która
2084 II, 1, | dotrze do światłości, która nie zna zmierzchu” 57. ~Właśnie
2085 II, 1, | Jerozolimie został przygotowany nie tylko przez Krzyż, ale także
2086 II, 1, | 10-12; 5, 30-32). ~Maryja nie otrzymała wprost tego apostolskiego
2087 II, 1, | apostolskiego posłannictwa Nie znajdowała się wśród tych,
2088 II, 1, | wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Niedawne
2089 II, 1, | jednak nawet pod Krzyżem „nie ustawała wiara” Maryi. Pozostała
2090 II, 1, | Ten, którego panowaniu „nie będzie końca”, według zapowiedzi
2091 II, 1, | Wcielonego i Odkupiciela świata, nie tylko garną się z czcią
2092 II, 1, | znak królestwa”, które nie jest z tego świata, równocześnie
2093 II, 1, | Jakubowym, a królestwu Jego nie będzie końca”. ~W tym oczekiwaniu
2094 II, 1, | wielkich sanktuariów, w których nie tylko jednostki czy środowiska
2095 II, 1, | krajach, wśród których jakże nie wspomnieć Jasnej Góry na
2096 II, 2, | wśród braci odłączonych nie brak takich, co Matce Pana
2097 II, 2, | za matkę. ~Dlaczego więc nie mielibyśmy wszyscy razem
2098 II, 2, | miłość i cześć dla Theotókos. Nie tylko „podstawowe dogmaty
2099 II, 2, | Matki Słowa Wcielonego83. ~Nie dziwi nas zatem, że Maryja
2100 II, 2, | oczekiwaniu na Ducha Świętego: czy nie mógłby on stać się znakiem
2101 II, 3, | aby w słabości cielesnej nie odstąpił od doskonałej wierności,
2102 II, 3, | siebie, póki przez krzyż nie dotrze do światłości, która
2103 II, 3, | dotrze do światłości, która nie zna zmierzchu” 88. ~Bogarodzica
2104 II, 3, | Maryi przy nawiedzeniu — nie przestaje rozbrzmiewać w
2105 II, 3, | Bożego obrazu i podobieństwa. Nie zatrzymując się zaś, pomimo
2106 II, 3, | doświadczeń i ucisków” nie przestaje powtarzać za Maryją
2107 II, 3, | wszelkiego obdarowania, nie można oddzielać od tej szczególnej
2108 II, 3, | szczególnie się wzmaga — że nie tylko nie może rozłączyć
2109 II, 3, | się wzmaga — że nie tylko nie może rozłączyć tych dwóch
2110 III, 1, | stosunku do ludzi żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza
2111 III, 1, | żadną miarą nie przyćmiewa i nie umniejsza tego jedynego
2112 III, 1, | czerpie całą moc swoją; nie przeszkadza zaś w żaden
2113 III, 1, | bowiem żadne „stworzenie nie może być nigdy stawiane
2114 III, 1, | pośrednictwo Odkupiciela nie wyklucza, lecz wzbudza u
2115 III, 1, | Czytamy bowiem: „Kościół nie waha się jawnie wyznawać
2116 III, 1, | w jedno. ~Maryja przeto nie tylko stała się „Matką-Karmicielką”
2117 III, 1, | Matka uwielbionego Pana. Nie tylko była Tą, „która szła
2118 III, 1, | reszty osobie i dziełu Syna, nie mogła tego macierzyńskiego
2119 III, 1, | macierzyńskiego oddania nie przenieść od początku na
2120 III, 1, | ciągu — wzięta do nieba, nie zaprzestaje tego zbawczego
2121 III, 1, | niebezpieczeństwa, dopóki nie zostaną doprowadzeni do
2122 III, 1, | posłannictwa: Syn człowieczy „nie przyszedł, aby Mu służono,
2123 III, 1, | sam siebie i wszystkiego nie podda Ojcu, aby Bóg był
2124 III, 1, | wyniesieniem królewskim nie przestaje być chwała służenia:
2125 III, 1, | służenia: wzięta do nieba nie zaprzestaje owej zbawczej „
2126 III, 1, | sarn siebie i wszystkiego nie podda Ojcu”. Tak więc, Maryja
2127 III, 1, | macierzyńskie pośrednictwo Maryi nie przestaje być „podporządkowane”
2128 III, 2, | wzór nadziei, która zawieść nie może (por. Rz 5, 5). ~Maryja
2129 III, 2, | samego Syna Boga Ojca, i to nie znając męża, Duchem Świętym
2130 III, 2, | w Duchu Świętym. Maryja nie tylko jest tutaj wzorem —
2131 III, 2, | Kościoła urzeczywistnia się nie tylko wedle wzoru i prawzoru
2132 III, 2, | życia uczniów Chrystusowych. Nie tylko Jana, który wówczas
2133 III, 2, (130)| 659: „Wziął Ją ze sobą, nie do swych posiadłości, gdyż
2134 III, 2, (130)| posiadłości, gdyż niczego nie miał na własność, ale pod
2135 III, 2, | zawierzenie się syna matce — nie tylko ma swój początek w
2136 III, 2, | dał światu, aby człowiek „nie zginął, ale miał życie wieczne” (
2137 III, 3, | Encyklice. Chodzi zaś tutaj nie tylko o samą naukę wiary,
2138 III, 3, | podkreślić, że także współcześnie nie brak nowych przejawów tej
2139 III, 3, | bieżącego roku. Chodzi bowiem nie tylko o przypomnienie, że
2140 III, 3, | Kościół zostaje wezwany nie tylko do tego, aby przypomniał
2141 III, 3, | wśród braci odłączonych nie brak takich, co Matce Pana
2142 III, 3, | chrześcijańskie, jak i tych, co nie znają jeszcze swego Zbawiciela,
2143 III, 3, | jeszcze swego Zbawiciela, nie zespolą się szczęśliwie
2144 Zak, 0, | a bezpośrednio człowiek, nie może wyjść z zadziwienia
2145 Zak, 0, | co do którego Jezus nam nie wyjawił „dnia ani godziny” (
2146 Zak, 0, | walce dobra ze złem, aby nie „upaść”, a w razie upadku,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
2147 Wprow, 0, | powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej
2148 Wprow, 0, | wielkich dzieł Bożych: „Nie jest dla mnie powodem do
2149 Wprow, 0, | obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (2 Kor
2150 Wprow, 0, | kontakt z ludami, które nie znają Chrystusa, przekonał
2151 Wprow, 0, | wiośnie” chrześcijaństwa nie da się ukryć tendencji negatywnej,
2152 Wprow, 0, | zahamowane, co z pewnością nie odpowiada wskazaniom Soboru
2153 Wprow, 0, | istnienia w świecie”3. ~Nie brak też innych przyczyn
2154 Wprow, 0, | Jego Ewangelia niczego nie odbiera wolności człowieka,
2155 Wprow, 0, | Liczba tych ludzi, którzy nie znają Chrystusa i nie należą
2156 Wprow, 0, | którzy nie znają Chrystusa i nie należą do Kościoła, stale
2157 Wprow, 0, | żadna instytucja Kościoła nie może uchylić się od tego
2158 I, 0, | są jeszcze aktualne? Czyż nie zastąpił ich może dialog
2159 I, 0, | ich wystarczającym celem nie jest ludzki postęp? Czy
2160 I, 0, | poszanowanie sumienia i wolności nie wyklucza jakiejkolwiek propozycji
2161 I, 0, | propozycji nawrócenia? Czy nie można osiągnąć zbawienia
2162 I, 1 | Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej
2163 I, 1, | przed wami zdrowy (...). Nie ma w żadnym innym zbawienia,
2164 I, 1, | żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem
2165 I, 1, | jeszcze: „Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony
2166 I, 1, | misyjny ze swej natury”. Nie może on nie głosić Ewangelii,
2167 I, 1, | swej natury”. Nie może on nie głosić Ewangelii, czyli
2168 I, 1, | właściwym czasie Ze względu na nie, ja zostałem ustanowiony
2169 I, 1, | apostołem — mówię prawdę, nie kłamię — nauczycielem pogan
2170 I, 1, | pośrednictwo, bynajmniej nie stanowiąc przeszkody w dążeniu
2171 I, 1, | w pełni świadomy. Jeśli nie są wykluczone różnego rodzaju
2172 I, 1, | pośrednictwa Chrystusa i nie można ich pojmować jako
2173 I, 1, | 6. Nie jest zgodne z wiarą chrześcijańską
2174 I, 1, | Osobą jedną i niepodzielną. Nie można też oddzielać Jezusa
2175 I, 1, | por. Mt 16, 16). Chrystus nie jest nikim innym, jak Jezusem
2176 I, 1, | aspekty tajemnicy Chrystusa, nie należy nigdy tracić z oczu
2177 I, 1, | udzielił każdemu narodowi, nie możemy rozpatrywać ich oddzielnie
2178 I, 2, | samoudzielaniem się Boga.: „To Miłość nie tylko stwarza dobro, ale
2179 I, 2, | Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Człowiek może powiedzieć
2180 I, 2, | powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale pytanie zasadnicze:
2181 I, 2, | sprawach religijnych nikogo nie przymuszano do działania
2182 I, 2, | wbrew jego sumieniu ani nie przeszkadzano mu w działaniu
2183 I, 2, | poszanowaniem dla sumień, nie naruszają wolności. Wiara
2184 I, 4, | Powszechność zbawienia nie oznacza, że otrzymują je
2185 I, 4, | przeszłości, wielu ludzi nie ma możliwości poznania czy
2186 I, 4, | społeczno-kulturowych, które na to nie pozwalają, a często zostali
2187 I, 4, | tajemniczy związek z Kościołem, nie wprowadza ich do niego formalnie,
2188 I, 4, | oświadcza: „Dotyczy to nie tylko wiernych chrześcijan,
2189 I, 5 | Nie możemy nie mówić” (Dz 4,
2190 I, 5 | Nie możemy nie mówić” (Dz 4, 20) ~
2191 I, 5, | zasług. Mówimy z Pawłem: „Nie wstydzę się Ewangelii, jest
2192 I, 5, | Dobrą Nowiną”. Kościół nie może zaprzestać głosić,
2193 I, 5, | nim każdy chrześcijanin, nie może ukrywać ani zachowywać
2194 I, 5, | działalność misyjna wypływa nie tylko z formalnego nakazu
2195 I, 5, | uprzywilejowany stan zawdzięczają nie własnym zasługom, lecz szczególnej
2196 I, 5, | Chrystusa; jeśli zaś z łaską tą nie współdziałają myślą, słowem
2197 I, 5, | myślą, słowem i uczynkiem, nie tylko zbawieni nie będą,
2198 I, 5, | uczynkiem, nie tylko zbawieni nie będą, ale surowiej jeszcze
2199 II, 1, | głosi On „Dobrą Nowinę” nie tylko przez to, co mówi
2200 II, 1, | Rzeczywistość eschatologiczna nie jest odłożona na odległe
2201 II, 1, | nawrócenia (por. Mk 1, 15), a nie przez samą przynależność
2202 II, 2, | również, że w Królestwie nie będzie już chorób ani cierpień
2203 II, 4, | Królestwie mówi się wiele, ale nie zawsze zgodnie z sensus
2204 II, 4, | na to, co transcendentne. Nie można zaprzeczyć, że również
2205 II, 4, | Królestwo, Boże natomiast „nie jest z tego świata (...),
2206 II, 4, | jest z tego świata (...), nie jest stąd” (J 18, 36). ~
2207 II, 4, | uwypuklają obraz Kościoła, który nie myśli o samym sobie, ale
2208 II, 4, | jak powiadają, Chrystusa nie może zrozumieć ten, kto
2209 II, 4, | może zrozumieć ten, kto nie ma wiary chrześcijańskiej,
2210 II, 4, | za zwykły znak, zresztą nie pozbawiony wieloznaczności. ~
2211 II, 4, | 18. Nie jest to Królestwo Boże,
2212 II, 4, | Objawienia: Królestwo, którego nie można odłączać ani od Chrystusa,
2213 II, 4, | już powiedziano, Chrystus nie tylko głosił Królestwo,
2214 II, 4, | uobecniło się i wypełniło. I to nie tylko przez Jego słowa i
2215 II, 4, | 45)” 22. Królestwo Boże nie jest koncepcją, doktryną,
2216 II, 4, | się Królestwo od Jezusa, nie ma już Królestwa Bożego
2217 II, 4, | tożsamości Chrystusa, który nie jawi się już jako Pan, któremu
2218 II, 4, | 1 Kor 15, 27). Tak samo nie można odłączać Królestwa
2219 II, 4, | Kościoła. Niewątpliwie Kościół nie jest celem samym w sobie,
2220 II, 4, | swoim rodzaju relacja, która nie wykluczając wprawdzie działania
2221 II, 4, | jest zadaniem Kościoła, nie może być odrywane ani przeciwstawiane
2222 II, 4, | ludźmi żywy obraz Królestwa. Nie należy się obawiać popadnięcia
2223 II, 4, | powiedział również, iż Kościół „nie jest celem samym w sobie,
2224 II, 5, | Kościoły lokalne, prowadząc je nie tylko do dojrzewania wiary
2225 II, 5, | Królestwa jest niepełny, jeśli nie łączy się z Królestwem Chrystusa
2226 II, 5, | perspektywy Królestwa Bożego29 nie osłabiają podstaw i celów
2227 II, 5, | ludzkości i jego działalność nie ogranicza się do tych, którzy
2228 II, 5, | Jezus. Winniśmy prosić o nie, przyjmować je, pozwalać
2229 III, 1, | przez Pana, że w zadaniu tym nie zostaną sami, ale otrzymają
2230 III, 1, | Mt 28, 20). Misja przeto nie opiera się na zdolnościach
2231 III, 2, | por. Dz 13, 46-48), co nie odbywa się bez napięć i
2232 III, 2, | pochodzącą od Ducha: dla poganina nie jest konieczne poddanie
2233 III, 2, | własne tradycje, byleby nie sprzeciwiały się one Ewangelii. ~
2234 III, 2, | pobudza, by iść coraz dalej, nie tylko w sensie geograficznym,
2235 III, 3, | rozdzielania dóbr ziemskich, aby nie było cierpiących niedostatek
2236 III, 4, | pobudzany przez Ducha, nie będzie mógł być całkowicie
2237 III, 4, | człowieka, które rodzą się nie tylko z przygodnych sytuacji,
2238 III, 4, | Obecność i działanie Ducha nie dotyczą tylko jednostek,
2239 III, 4, | ludzi mocą Ducha swojego, nie tylko budząc pragnienia
2240 III, 4, | Jezusa i działa w Kościele. Nie jest zatem alternatywny
2241 III, 4, | względem Chrystusa ani też nie wypełnia swego rodzaju próżni,
2242 III, 4, | przygotowania do Ewangelii47 i nie: może nie mieć odniesienia
2243 III, 4, | Ewangelii47 i nie: może nie mieć odniesienia do Chrystusa,
2244 III, 4, | Powszechnego działania Ducha nie należy też oddzielać od
2245 III, 5, | Ducha, zawsze odpowiadał na nie wspaniałomyślnie i dalekowzrocznie.
2246 III, 5, | dalekowzrocznie. A owoców nie brakowało. Niedawno było
2247 IV, 0, | misję powszechną, która nie ma granic i dotyczy zbawienia
2248 IV, 0, | Kościoła, zasadniczą i nigdy nie zakończoną. Kościół bowiem „
2249 IV, 0, | zakończoną. Kościół bowiem „nie może uchylać się od stałej
2250 IV, 0, | kobiet, którzy do tej pory nie znają Chrystusa, Odkupiciela
2251 IV, 1, | lat sytuacja z pewnością nie uległa poprawie. ~Z drugiej
2252 IV, 1, | określonych środowiskach, czy też nie należałoby przyjąć istnienia
2253 IV, 1, | samej działalności misyjnej, nie pojmowanej już jako zadanie
2254 IV, 1, | różnych i redukowania, jeśli nie całkowitego znoszenia, misji
2255 IV, 1, | cały Kościół jest misyjny, nie wyklucza istnienia specyficznej
2256 IV, 1, | winni być misjonarzami, nie wyklucza, a nawet wymaga,
2257 IV, 2, | misji Kościoła rodzą się nie z racji należących do samej
2258 IV, 2, | Chrystus i Jego Ewangelia nie są znane, albo w których
2259 IV, 2, | żywy sens wiary albo wprost nie uważają się już za członków
2260 IV, 2, | grupy społeczne jeszcze nie wierzące w Chrystusa”, „
2261 IV, 2, | wśród których Kościół „nie zapuścił jeszcze korzeni” 53,
2262 IV, 2, | korzeni” 53, i których kultura nie doznała jeszcze wpływów
2263 IV, 2, | powierza swemu Kościołowi55, nie stało się w końcu rzeczywistością
2264 IV, 2, | specyficzną działalnością misyjną nie dadzą się wyraźnie określić
2265 IV, 2, | się wyraźnie określić i nie jest do pomyślenia, by tworzyć
2266 IV, 2, | przedziały. Tym niemniej nie można zatracać dążenia do
2267 IV, 2, | ludzi, w których jeszcze nie istnieją, gdyż jest to pierwsze
2268 IV, 2, | coraz lepiej rozumieją, że nie mogą być misyjne względem
2269 IV, 2, | krajów i kontynentów, jeśli nie zatroszczą się poważnie
2270 IV, 3, | zadanie, które bynajmniej nie wygasa. Przeciwnie, zarówno
2271 IV, 3, | innych, zabroniona jest nie tylko ewangelizacja, ale
2272 IV, 3, | 36. Nie brak też trudności wewnętrznych
2273 IV, 3, | chrześcijańskie, którzy nie idą w swym życiu za wzorem
2274 IV, 3, | wewnętrzne i zewnętrzne nie powinny skłaniać nas do
2275 IV, 3, | to znaczy z pewności, że nie my jesteśmy głównymi podmiotami
2276 IV, 4, | powszechnego mandatu Chrystusa nie ma granic. Można jednak
2277 IV, 4, | perspektywa: istotnie Kościół nie może się zgodzić na to,
2278 IV, 4, | Kościołów w ostatnich czasach nie powinno łudzić. Na terytoriach
2279 IV, 4, | rozległe obszary, na których nie przeprowadzono ewangelizacji:
2280 IV, 4, | ludy i obszary kulturowe nie zostały jeszcze objęte przepowiadaniem
2281 IV, 4, | przepowiadaniem Ewangelii i nie posiadają Kościoła lokalnego60.
2282 IV, 4, | do których ewangelizacja nie dotarła. Konieczna jest
2283 IV, 4, | zatem również w tych krajach nie tylko nowa ewangelizacja,
2284 IV, 4, | ewangelizacja61. ~Sytuacje jednak nie są jednorodne. Uznając wprawdzie,
2285 IV, 4, | odpowiedzialności misyjnej Kościoła nie są wiarygodne, jeśli nie
2286 IV, 4, | nie są wiarygodne, jeśli nie poświadczy się ich wysiłkiem
2287 IV, 4, | chrześcijaństwie dawnej daty, nie wydaje się słusznym stawianie
2288 IV, 4, | sytuacji narodu, który nigdy nie poznał Jezusa Chrystusa,
2289 IV, 4, | indziej są one tak małe, że nie są rozpoznawalnym znakiem
2290 IV, 4, | ludności będącej mniejszością, nie włączoną w dominującą kulturę
2291 IV, 4, | prawdą jest również, że nie można ewangelizować poszczególnych
2292 IV, 4, | miastach. ~Mówiąc o przyszłości nie można zapomnieć młodych,
2293 IV, 4, | środki duszpasterskie już nie wystarczają: potrzeba stowarzyszeń
2294 IV, 4, | można sytuacje nędzy, często nie do zniesienia, które wytwarzają
2295 IV, 4, | środków społecznego przekazu nie ma jednak wyłącznie na celu
2296 IV, 4, | wielkiej mierze od ich wpływu. Nie wystarcza zatem używać ich
2297 IV, 4, | koncentracji i modlitwy. Nie tylko w kulturach przepojonych
2298 IV, 4, | zwane „nawrotem do religii”, nie jest pozbawione wieloznaczności,
2299 IV, 5, | jest zasięg jego wpływów. Nie chodzi jednak o problem
2300 IV, 5, | poszanowaniu jego wolności64: misja nie uszczupla wolności, ale
2301 IV, 5, | Kościół proponuje, niczego nie narzuca: szanuje ludzi i
2302 IV, 5, | aby pomni własnej godności nie myśleli bardziej o swej
2303 IV, 6, | się fakt, że narody, które nie otrzymały jeszcze pierwszego
2304 IV, 6, | wiernych i Kościołów lokalnych nie znajduje się dziś w starej
2305 IV, 6, | stale liczba ludzi, którzy nie znają Chrystusowego Odkupienia. ~
2306 V, 1, | politycznego czy ekonomicznego, nie szukając dla siebie chwały
2307 V, 2, | zadaniem misji: Kościół nie może uchylać się od wyraźnego
2308 V, 2, | wyraźnego nakazu Chrystusa, nie może pozbawiać Dobrej Nowiny
2309 V, 2, | całą kościelną wspólnotą, nie jest nigdy faktem czysto
2310 V, 2, | oczekiwanie, przeto misjonarz nie zniechęca się, nie zaprzestaje
2311 V, 2, | misjonarz nie zniechęca się, nie zaprzestaje dawać świadectwa
2312 V, 2, | Święty” (Dz 5, 32). Wie, że nie głosi prawdy ludzkiej, ale „
2313 V, 3, | wiarę, Jezus mówi: „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli
2314 V, 3, | przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który
2315 V, 3, | całkowitej i radykalnej, która nie stawia granic ani przeszkód
2316 V, 3, | daj mi tej wody, abym już nie pragnęła” (J 4, 10. 15). ~
2317 V, 3, | związane jest z chrztem, i to nie tylko dlatego, że taka jest
2318 V, 3, | Nikodema — jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha,
2319 V, 3, | narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa
2320 V, 3, | namaszcza w Duchu Świętym: nie jest on przeto zwykłym przypieczętowaniem
2321 V, 3, | Chrystusem i Jego orędziem, ale nie chcą, by ta więź była dokonana
2322 V, 3, | uprzedzeń lub win chrześcijan nie są w stanie pojąć prawdziwej
2323 V, 3, | niego poważne zobowiązania nie tylko dlatego, że musi go
2324 V, 3, | zapału i znaków odnowy. Nie możemy przepowiadać nawrócenia,
2325 V, 3, | nawrócenia, jeśli mv sami nie nawracamy się każdego dnia. ~ ~
2326 V, 4, | uczestnictwa w swym życiu, nie pojedynczo tylko, z wykluczeniem
2327 V, 4, | zadanie działalności misyjnej, nie można więc uznać jej za
2328 V, 4, | naprawdę spełnioną, dopóki nie doprowadzi ona do zbudowania
2329 V, 4, | partykularnym, byle tylko nie był on w odosobnieniu, ale
2330 V, 4, | zwany plantatio Ecclesiae, nie jest zakończony; co więcej,
2331 V, 4, | się o „inne owce, które nie są z tej owczarni” (J 10,
2332 V, 4, | skuteczna. równocześnie nie możemy zapomnieć, że te
2333 V, 6, | narodów wymaga długiego czasu: nie chodzi tu o dostosowanie
2334 V, 6, | proces trudny, ponieważ nie może w żadnej mierze naruszyć
2335 V, 6, | Ef 3, 5). W ich przypadku nie chodzi oczywiście o zaparcie
2336 V, 6, | chrześcijaństwa z różnymi kulturami, nie zapominając jednak o niebezpieczeństwach
2337 V, 6, (92) | jakim tu mowa, należy brać nie tyle w znaczeniu semantycznym
2338 V, 6, | winna objąć cały Lud Boży, a nie tylko szczupłe grono ekspertów,
2339 V, 6, | zmysł wiary, którego nigdy nie należy tracić z oczu. Procesem
2340 V, 6, | kierować i pobudzać go, ale nie przyspieszać, by nie powodować
2341 V, 6, | ale nie przyspieszać, by nie powodować u chrześcijan
2342 V, 6, | dojrzewać w łonie wspólnoty, a nie być wyłącznie owocem uczonych
2343 V, 7, | poznania i ubogacenia, dialog nie przeciwstawia się misji
2344 V, 7, | są bowiem grupy ludzkie nie znające Chrystusa i Jego
2345 V, 7, | różne sposoby być obecnym nie tylko dla poszczególnych
2346 V, 7, | pochodzi od Chrystusa, a dialog nie zwalnia od ewangelizacji99. ~
2347 V, 7, | ekonomii zbawienia Kościół nie widzi sprzeczności między
2348 V, 7, | zarazem swą odrębność, zatem nie należy ich mieszać ani nimi
2349 V, 7, | oświeca wszystkich ludzi — nie zmniejsza to jego obowiązku
2350 V, 7, | zwyczajnych, jakie On ustanowił, nie przekreśla bynajmniej wezwania
2351 V, 7, | 56. Dialog nie rodzi się z taktyki czy
2352 V, 7, | może wzbogacić każdego. Nie może tu być żadnej rezygnacji
2353 V, 7, | uprawiania dialogu, chociaż nie w tym samym stopniu i formie.
2354 V, 7, | również tam, gdzie ich wysiłki nie spotykają się z należytym
2355 V, 8, | stwierdziłem, że „Kościół nie może zaofiarować technicznych
2356 V, 8, | rozwija”109. Misją Kościoła nie jest działanie bezpośrednio
2357 V, 8, | tym, by ukazywać narodom nie jak „więcej mieć”, ale jak „
2358 V, 8, | na rozwój danego narodu nie wpływa w pierwszym rzędzie
2359 V, 8, | rozwoju jest człowiek, a nie pieniądz czy technika. Kościół
2360 V, 8, | Boga, którego szukają, ale nie znają, wielkość człowieka
2361 V, 8, | w rozwój narodów dotyczy nie tylko Południa globu, by
2362 V, 8, | Jednakże. „bezduszny” rozwój nie może wystarczyć człowiekowi
2363 V, 9, | zaniechane, zmienione czy nie zmienione. Miłość jest zasadą
2364 V, 9, | niej i zgodnie z nią, nigdy nie będzie niewłaściwe”116. ~
2365 VI, 0, | 61. Nie ma świadectwa bez świadków,
2366 VI, 0, | świadectwa bez świadków, tak jak nie ma misji bez misjonarzy.
2367 VI, 0, | 10, 6). Ta kolegialność nie przesłania faktu, że w grupie
2368 VI, 0, | znanych pracowników, których nie należy zapominać: są to
2369 VI, 0, | natury, gdyż nakaz Chrystusa nie jest czymś przypadkowym
2370 VI, 1, | Biskupi „zostali konsekrowani nie tylko dla jakiejś diecezji,
2371 VI, 1, | stara, by praca apostolska nie ograniczała się tylko do
2372 VI, 1, | własne granice, Ad gentes. Nie ulega wątpliwości, że my
2373 VI, 1, | która powinna być nastawiona nie tylko na pomoc w reewangelizacji,
2374 VI, 2, | sensu swego powołania i nie rozumieć, czego właściwie
2375 VI, 2, | nadal bardzo potrzebne” 133, nie tylko dla działalności misyjnej
2376 VI, 2, | Zmartwychwstałym, niech zatem nie obawiają się wątpliwości,
2377 VI, 3, | święceniach, przygotowuje ich nie do jakiejś ograniczonej
2378 VI, 3, | misyjnym. Pan powierza im nie tylko troskę duszpasterską
2379 VI, 3, | własnych rodaków, którzy nie należą do Jego owczarni. „
2380 VI, 3, | należą do Jego owczarni. „Nie omieszkają (oni) oddać się
2381 VI, 3, | Wymagać to będzie od nich nie tylko dojrzałości powołania,
2382 VI, 4, | cel ściśle misyjny czy też nie, muszą zbadać swoje możliwości
2383 VI, 4, | które rozpowszechnia, a nikt nie daje im skuteczniejszego
2384 VI, 4, | świadectwa wśród ludów, które Go nie znają. ~ ~
2385 VI, 5, | kobiet, którzy do tej pory nie znają Chrystusa Odkupiciela
2386 VI, 5, | prowadzonych przez świeckich146. Nie zabrakło też czynnego udziału
2387 VI, 5, | czasach nowożytnych. Jakże nie wspomnieć tu ich ważnego
2388 VI, 5, | przez wszystkich wiernych nie jest jedynie kwestią apostolskiej
2389 VI, 6, | rozszerzaniu wiary i Kościoła” 154. Nie bez racji Kościoły dawnej
2390 VI, 6, | katechistów» (...). Bez nich nie byłyby pewnie powstały kwitnące
2391 VI, 6, | funkcje i powinności156. ~Nie można jednak zapominać,
2392 VI, 7, | zagadnieniami i naglącymi sprawami, nie przeoczając jednak miejscowych
2393 VI, 7, | Konferencji, tak by troska misyjna nie została powierzona jednej
2394 VII, 0, | Udział w misji powszechnej nie ogranicza się zatem do niektórych
2395 VII, 2, | ludzi” (Mt 4, 19). Niech wam nie zabraknie odwagi, by odpowiedzieć
2396 VII, 3, | ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o założenie Kościoła
2397 VII, 3, | styl życia: misje wymagają nie tylko pomocy, ale współuczestniczenia
2398 VII, 3, | jak i dobra materialne — nie jest nasze, ale zostało
2399 VII, 4, | o nowe formy, obejmując nie tyko pomoc ekonomiczną,
2400 VII, 4, | regionach, gdzie jeszcze nie głoszono Chrystusa, z odwagą
2401 VII, 5, | młodych Kościołów. Pracy tej nie należy bynajmniej pojmować
2402 VII, 5, | Kościołów młodych, które nie są jeszcze w stanie zaopatrzyć
2403 VII, 5, | świeckich. Nauczanie teologii nie może i nie powinno pomijać
2404 VII, 5, | Nauczanie teologii nie może i nie powinno pomijać powszechnej
2405 VII, 5, | w dziele ewangelizacji. Nie można bowiem przedstawiać
2406 VII, 5, | ubodzy odczuwają głód Boga, a nie tylko chleba i wolności,
2407 VII, 6, | posługi misjom, bez którego nie ma autentycznej współpracy. ~ ~
2408 VII, 7 | Umieć nie tylko dawać, ale i przyjmować ~
2409 VII, 7, | dziele misyjnym znaczy nie tylko dawać, ale także umieć
2410 VII, 7, | powszechnej Żaden z nich nie może się zamykać sam w sobie. „
2411 VII, 7, | misjonarzami. Kościołom tym mówię: nie zamykajcie się, przyjmijcie
2412 VII, 8, | różnych kulturach, do których nie dotarło jeszcze przepowiadanie
2413 VII, 8, | wychowywać cały Lud Boży. ~Nie możemy być spokojni, gdy
2414 VIII, 1 | upodabniać się do Chrystusa Nie możemy dawać świadectwa
2415 VIII, 1 | świadectwa Chrystusowi, nie odzwierciedlając Jego obrazu,
2416 VIII, 2, | zjednoczenie z Chrystusem. Nie można zrozumieć misji i
2417 VIII, 2, | istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności,
2418 VIII, 3, | owce, szuka ich i daje za nie swoje życia (por. J 10).
2419 VIII, 3, | miłości Bożej w świecie, która nie wyklucza ani nie wyróżnia
2420 VIII, 3, | która nie wyklucza ani nie wyróżnia nikogo. ~Wreszcie,
2421 VIII, 3, | wierność wobec Chrystusa nie może być oddzielona od wierności
2422 VIII, 4, | wymaga świętych misjonarzy. Nie wystarczy odnawiać metody
2423 VIII, 4, | kontemplacji Misjonarz, który nie oddaje się kontemplacji,
2424 VIII, 4, | oddaje się kontemplacji, nie może głosić Chrystusa w
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
2425 I, | apostolskie zasługi obu Braci – nie tylko Metodego, który w
2426 II, | lubisz górę (Olimp), przecież nie porzucaj dla tej góry nauczania
2427 II, | nauczania naszego, bo przez nie możesz jeszcze lepiej osiągnąć
2428 II, | ich ewangeliczny posiew nie przestał wydawać owoców,
2429 III, | Zadanie to oznaczało dla nich nie tylko porzucenie zaszczytnych
2430 III, | rozmaicie. A my, Słowianie (...) nie mamy (nikogo), kto by nas
2431 III, | przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już żyda ani poganina,
2432 III, | ma już żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka
2433 III, | niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety,
2434 III, | święci Misjonarze bywali w nie osobiście uwikłani, potrafili
2435 III, | powodu Konstantyn i Metody nie cofali się wobec próby:
2436 III, | z miłości dla Chrystusa, nie zachwiały ich wytrwałego
2437 III, | ukazać jej zalety, Metody nie wahał się, naprzód wspólnie
2438 IV, | tych świętych tradycji, nie obawiał się więc wprowadzenia
2439 IV, | i niepewnych warunkach, nie usiłowali narzucić ludom,
2440 IV, | Konstantynopola, to jednak nie wahali się zdawać sprawę
2441 IV, | Kościołów chrześcijańskich nie mogą nigdy usprawiedliwiać
2442 IV, | chwili” 17. Dlatego też nie wydaje się bynajmniej rzeczą
2443 IV, | W szczególności Metody nie wahał się, kiedy przyszło
2444 V, | 16. Nie tylko ewangeliczna treść
2445 V, | ludów, które dotychczas nie uczestniczyły w sprawowaniu
2446 V, | Bożych w języku rodzimym ani nie słyszały Słowa Bożego głoszonego
2447 V, | naszych czasach zagrożenia nie mogą prowadzić do zapomnienia
2448 V, | wprowadzając to Królestwo, nie przynosi żadnego uszczerbku
2449 V, | Mt 5, 45), mówił: „Czyż nie dychamy wszyscy powietrzem
2450 V, | powietrzem jednakowo? Jakżeż więc nie wstydzicie się uznawać tylko
2451 V, | tak słabego, że tego dać nie może, czy za tak zawistnego,
2452 V, | czy za tak zawistnego, że nie chce?” 23. ~Na przeciwstawianą
2453 V, | siebie Prawdę objawiony, nie skażoną w Boskiej treści,
2454 V, | powtórnego Przyjścia. ~Ewangelia nie prowadzi do zubożenia czy
2455 V, | samą konstytucję Kościoła, nie jest czymś statycznym, oderwanym
2456 V, | prawdy (por. 1 Tm 2, 4) nie dopuszcza, aby ród ludzki
2457 V, | po wszystkie lata i czasy nie przestaje obsypywać nas
2458 V, | narodu, o który nikt się nie troszczył, mistrza naszego
2459 V, | świetnych czynów i zdobyczy nie powstydzimy się porównać
2460 VI, | Sołuńscy byli dziedzicami nie tylko wiary, ale i kultury
2461 VI, | na długie wieki stał się nie tylko językiem kościelnym,
2462 VII, | łaciny. Chrystianizacja ludu nie byłaby skądinąd możliwa
2463 VII, | jednego z plemion polskich29. Nie mamy wystarczających danych,
2464 VII, | punktów odniesienia, jakich nie może pominąć żaden poważny
2465 VII, | inkulturacja”. Dwaj Bracia nie tylko rozwijali swoją misję
2466 VII, | mych odwiedzin w Bari – „nie jest ani wchłonięciem, ani
2467 VII, | decydujący wkład w budowę Europy nie tylko jako wspólnoty wiary
2468 VII, | kulturowego. Dzisiaj również nie ma innej drogi do przezwyciężenia
2469 VIII, | do Królestwa Twojego Syna nie będzie przez nikogo traktowana
2470 VIII, | słowiański Papież. Oby ten wkład nie przestał nigdy ubogacać
2471 VIII, | europejskiego i całego świata! Oby nie zabrakło go we współczesnej
2472 VIII, | współczesnej Europie i świecie! Oby nie zabrakło go w świadomości
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
2473 I, | schyłku lat osiemdziesiątych, nie przestaje być pełnym mocy
2474 I, | obecnym momentem historycznym, nie mniej dramatycznym niż czasy
2475 II, | nauczania soborowego. I to nie tyle dlatego, że ustawicznie
2476 II, | uczniów Chrystusowych; i nie ma nic prawdziwie ludzkiego,
2477 II, | prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby oddźwięku w ich
2478 II, | zajmując się rozwojem ludów, nie może być oskarżany o przekraczanie
2479 II, | nauczanie społeczne Kościoła nie doszło jeszcze do stwierdzenia
2480 II, | wymiaru światowego23, ani tez nie uczyniła z tego stwierdzenia
2481 II, | wymiaru świtowego, z pewnością nie oznacza, iż zmniejszyła
2482 II, | pracy w kraju czy regionie, nie mogą być uważane za samotne
2483 II, | wynikających. Dzieje się tak nie z winy rzesz upośledzonych
2484 II, | nowość Encykliki polega nie tyle na historycznym potwierdzeniu
2485 II, | wyrażone. ~Z drugiej strony, nie wykraczając poza tę wizję
2486 II, | zmianie. Prawdziwy rozwój nie może polegać na zwykłym
2487 II, (26) | Rozwój, o którym mówimy, nie zmierza jedynie do wzrostu
2488 II, | sobie pytanie: dlaczego nie odpowiedzieć przemocą tym,
2489 II, | spojrzenia na pojęcie rozwoju; nie pokrywa się ono z pewnością
2490 II, | materialnych poprzez wzrost dóbr, nie biorąc pod uwagę cierpień
2491 II, | waszych. Pożądacie (...), a nie możecie osiągnąć” (Jk 4,
2492 III, | w jakim dzisiaj żyjemy, nie może być uznany za całkowicie
2493 III, | tym względzie Encyklika nie dawała żadnych złudzeń.
2494 III, | owe wysiłki, aby tchnąć w nie „duszę” i dać im skuteczny
2495 III, | 13. Nie można powiedzieć, że rozmaite
2496 III, | uwagę różnorodne czynniki, nie można zaprzeczyć, że obecna
2497 III, | pewne ogólne wskaźniki, nie wykluczając innych, bardziej
2498 III, | bardziej szczegółowych. Nie wchodząc w analizę cyfr
2499 III, | geograficzna jest tyko umowna, gdyż nie wolno zapominać, że granice
2500 III, | spontanicznie wraca na usta. ~Może nie jest to słowo najodpowiedniejsze
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3360 |