Centesimus annus
    Rozdzial, Numer
  1   I,         |    społeczeństwami, musiała w końcu swą chęć zmian przenieść z dziedziny
  2   I,         |          przyjąć — straciły dzisiaj swą wartość. Należy to raz jeszcze
  3  II,         |            ramach dobra wspólnego — swą własną autonomię. To właśnie
  4  II,         |           człowiek uświadamia sobie swą transcendentną godność.
  5 III,         |        Kościół ofiarowuje nie tylko swą doktrynę społeczną i w ogóle
  6  IV,         |            ziemi. Ona to przez samą swą urodzajność i zdolność zaspokajania
  7  IV,         |          Trzeciego Świata zachowują swą wagę, a w niektórych wypadkach
  8  IV,         |             Człowiek, który odkrywa swą zdolność przekształcania
  9  IV,         |          Człowiek otrzymuje od Boga swą istotną godność, a wraz
 10  IV,         |             w tę działalność wnoszą swą pracę. Dla osiągnięcia tych
 11   V,         |             której człowiek zdobywa swą pełną tożsamość, to nie
 12   V,         |         ludzi. Angażuje w nią także swą umiejętność panowania nad
 13   V,         |            urodzajnym i doskonalili swą pracą, oraz prawdę o odkupieniu,
 14  VI,         |         których Jan XXIII skierował swą encyklikę o pokoju także


Dives in misericordia
    Rozdzial, Numer
 15   I,         |          miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował,
 16 III,   (4)   |         naprawdę „odpowiedzialny za swą miłość”. Owocem tej miłości


Dominum et vivificantem
    Rozdzial, Numer
 17   2,         |            sumienie zawsze znajduje swa podstawę i swoje usprawiedliwienie. ~
 18   3,         |      Chrystusa. ~Duch Święty, który swą mocą przeniknął dziewicze
 19   3,         |          poprzez Sakramenty spełnia swą zbawczą posługę wobec człowieka.
 20   3,         |         Kościół, zakorzeniony przez swą własną tajemnicę w trynitarnej
 21   3,         |            i wychowaniu współdziała swą miłością macierzyńską”.


Ecclesia de Eucharistia
    Rozdzial, Paragraf
 22   V,   52    |             dyskretny, lecz wymowny swą miłość do Kościoła. Dla
 23 Zak,   60    |   przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię wniebieskim Jeruzalem ».103


Evangelium vitae
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 24 Wprow,  2,   |        przynagla Kościół, by pełnił swą misję głoszenia Ewangelii
 25 Wprow,  2,   |             która do dziś zachowała swą dramatyczną aktualność,
 26   I,  1,     |            tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew
 27   I,  1,     |            serca, aby rzucić się na swą ofiarę. Ale Kain pozostaje
 28   I,  4,     |          rzeczą”, którą on uważa za swą wyłączną własność, poddającą
 29   I,  5,     |             działają one zgodnie ze swą autentyczną inspiracją,
 30  II,  1,     |            z pokorą i odwagą wyznać swą wiarę w Jezusa Chrystusa, „
 31  II,  8,     |         siedmiu braci, która wyraża swą wiarę w Boga jako źródło
 32  II,  8,     |           się brzemienną, wypowiada swą radość słowami, które wyrażają
 33 III,  1,     |       sposób, aby mógł on sprawować swą funkcję króla ziemi. (...)
 34 III,  2,     |           Lud Boży, gdy „ujawnia on swą powszechną zgodność w sprawach
 35 III,  4,     |        Ponadto człowiek, odrzucając swą podstawową więź z Bogiem
 36 III,  4,     |            2 Krl 5, 7). Sprawuje On swą władzę, kierując się zawsze
 37 III,  4,     |        zwycięstwo Tego, który przez swą odkupieńczą śmierć uwolnił
 38 III, 10,     |             szanowana ze względu na swą samoistną wartość, zaś kryterium
 39 III, 13,     |            Państwa, które uznaje za swą podstawową powinność obronę
 40 Zak,  3,     |           blisko Niej i wspomaga Ją swą troskliwą dobrocią. To samo
 41 Zak,  3,     |       próbie, ale także objawia nam swą miłość (por. Oz 2, 16).


Fides et ratio
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 42 Wprow,  0,   |            mogła odzyskać i umocnić swą pełną godność. ~Jeszcze
 43 Wprow,  0,   |      Filozofia, która ze względu na swą wielką odpowiedzialność
 44   I,  2,     |             tu w najwyższym stopniu swą naturę duchową, aby pozwolić
 45   V,  1,     |             nie tylko ze względu na swą zasadę, ale także ze względu
 46  VI,  1,     |           sumieniem i wykorzystywać swą zdolność rozumowania. Oznacza
 47 VII,  2,     |      Watykańw II, to znaczy odnowić swą metodologię, aby móc skuteczniej
 48 VII,  2,     |            komunikatywnych. Czerpie swą moc i trwałość z faktu,
 49 Zak,  0,     |            ludzkiej myśli odbudować swą więź z teologią. Znajdzie
 50 Zak,  0,     |        filozofia ma się przyczyniać swą refleksją racjonalną i krytyczną


Laborem exercens
    Rozdzial, Numer
 51 III,         |            organizacje poświęcające swą społeczną lub też naukowo-społeczną
 52 III,         |      pragnie nie tylko należytej za swą pracę zapłaty, ale także
 53  IV,         |            on jako wynagrodzenie za swą pracę. Stąd właśnie sprawiedliwa
 54  IV,         |             szanowany ze względu na swą ludzką godność, powołany
 55   V,         |              Jeśli Kościół uważa za swą powinność wypowiadanie się
 56   V,         |             równocześnie szczególną swą powinność dostrzega w kształtowaniu
 57   V,         |           jakiego dokonał Bóg przez swą stwórczą „pracę”, gdy głosi: „
 58   V,         |   umiejętnościach świeckich i przez swą działalność uwzniośloną


Redemptor hominis
    Rozdzial, Paragraf
 59  II,  2      |       marności7 — odzyskuje na nowo swą pierwotną więź z samym Boskim
 60  II,  2      |            XX wieku nie przemawiają swą wstrząsającą wymową słowa
 61  IV,  3      | chrześcijanina osiąga swój szczyt i swą pełnię właśnie w Eucharystii.
 62  IV,  4      |             tej dziedzinie znalazły swą kontynuację w wielu dalszych
 63  IV,  5      |     Chrystus objął i stale obejmuje swą niewyczerpaną miłością.


Redemptoris Mater
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 64 Wprow,  0,   |        sióstr Maryja „współdziałała swą macierzyńską miłością” 18. ~
 65   I,  2,     |             u stóp Krzyża, osiągają swą definitywną wymowę. Przejmująca
 66   I,  3,     |          Kiedy bowiem Syn rozpoczął swą mesjańską działalność, Maryja
 67   I,  3,     |             Nazaretu, gdy rozpoczął swą działalność publiczną w
 68   I,  3,     |        Ewangelista dodaje: „objawił swą chwałę i uwierzyli w Niego
 69   I,  3,     |               Jezus Chrystus bowiem swą odkupieńczą śmiercią zwycięża
 70 III,  1,     |        pośrednictwo. Kościół wyraża swą wiarę w tę prawdę, nazywając
 71 III,  2,     |             bowiem „współdziała Ona swą macierzyńską miłością w
 72 III,  2,     |         uczy Sobór Watykański II — „swą macierzyńską miłością” 129.
 73 III,  2,     | chrześcijanina. Odkupiciel powierza swą Matkę uczniowi, a równocześnie


Redemptoris missio
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 74   I,  2,     | odpowiedzialność, nagleni są własną swą naturą, a także obowiązani
 75   I,  3,     |          Kościół. Chrystus nabył go swą krwią (por. Dz 20, 28) i
 76  II,  5,     |   przyczynia się swym świadectwem i swą działalnością, taką jak
 77 III,  1,     |     zdolność i środki, by prowadzić swą misję. Jest to obecność
 78 III,  2,     |        problemów Jak mają przeżywać swą wiarę w Jezusa nawróceni
 79  IV,  2      |           Misje ad gentes zachowują swą wartość ~
 80  IV,  5,     |            wszystkich sił prowadzić swą misję w świecie i dotrzeć
 81   V,  4,     |   wewnętrzne napięcia oraz odnaleźć swą jedność i żywotność wiary. ~
 82   V,  7,     |             te elementy zachowywały swą ścisłą więź i zarazem swą
 83   V,  7,     |           swą ścisłą więź i zarazem swą odrębność, zatem nie należy
 84  VI,  2,     |           nich otrzymany i odnawiać swą formację doktrynalną i apostolską. ~
 85  VI,  2,     |             życie zachowuje w pełni swą moc: stanowi ono przykład
 86  VI,  2,     |            na nowo podejmą z odwagą swą drogę, wybierając — w duchu
 87 VIII,  4,    |            a także stale doskonalić swą formację doktrynalną i duszpasterską.


Slavorum apostoli
    Rozdzial, Numer
 88  IV,         |             tych ludów. ~Podejmując swą misję z polecenia Konstantynopola,


Sollicitudo rei socialis
    Rozdzial, Numer
 89   I,         |       dalece Encyklika ta zachowała swą aktualność, można z łatwością
 90  II,         |       oddziaływania lub że utraciła swa ważność w skali narodowej
 91 III,         |          skoro każdy blok odnajduje swą tożsamość w systemie organizacji
 92  IV,         |             Kol 1, 15) i osiągający swą doskonałość w Nim, „Pierworodnym
 93   V,         |      zwłaszcza chrześcijan, czerpią swą inspirację z zasad wiary


Ut unum sint
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 94   I,  2,     |             wśród nich także działa swą uświęcającą mocą, a niektórym
 95  II,  8,     |              które powinny ujawniać swą żywotność w stosunkach między
 96 III,  3,     |          ekumeniczny, ze względu na swą doniosłość, głęboko angażuje
 97 III,  5,     |          idąc śladem Jezusa, kończy swą drogę właśnie tu, w Rzymie,


Veritatis splendor
    Rozdzial, Paragraf, Numer
 98   I,  2,     | konfrontacji z Tym, który rozpoczął swą działalność, głosząc nowe
 99   I,  4,     |             samego Boga; osiąga ono swą doskonałość dopiero po śmierci,
100  II,  4,     |            przykład: „Dusza ujawnia swą królewskość i wielkość (...)
101  II,  4,     |       drugiej strony, rozum czerpie swą prawdę i swój autorytet
102  II,  5,     |            religijną czcią, pełniąc swą misję autentycznego interpretowania
103  II,  7,     |             bliźniego ze względu na swą pozytywną dynamikę nie wyznacza
104  II,  7,     |     ulegających zmianie, a mających swą ostateczną podstawę w Chrystusie,
105  II,  8,     |         człowieka a prawem Bożym ma swą żywą siedzibę w „sercu”
106  II, 11,     |           gdy człowiek wykorzystuje swą wolność, by dokonywać świadomych
107  II, 14,     |           sam czyn osiąga następnie swą ostateczną i istotną doskonałość,
108 III,  5,     |             której człowiek zdobywa swą pełną tożsamość, to nie
109 III,  6,     |        Bożemu i postąpić zgodnie ze swą osobową godnością. Harmonia
110 III,  6,     |           który zgrzeszywszy uznaje swą słabość i prosi o przebaczenie
111 III,  7,     |          nowa ewangelizacja ujawnia swą autentyczność i równocześnie
112 III,  8,     |      wiernych świeckich» ujawnia on swą powszechną zgodność w sprawach
113 III,  8,     |      obyczajów” 169, ~Aby wypełniać swą prorocką misję, Kościół
114 III,  8,     |        prorocką” 171. Ze względu na swą naturę i dynamikę autentyczna
115 Zak,  1,     |          głęboko ludzki charakter i swą niezwykłą prostotę. Dysputy