1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1001 V, 1, | silną więzią wzajemności, że nie mogą one istnieć niezależnie
1002 V, 1, | powinien zawsze pamiętać, że różne metodologie hermeneutyczne
1003 V, 1, | przez zwolenników poglądu, że prawda jest wynikiem umowy,
1004 V, 1, | Jest oczywiście zrozumiałe, że w świecie podzielonym na
1005 V, 1, | ku końcowi, poucza nas, że należy iść tą właśnie drogą:
1006 V, 2, | wiarą a rozumem, ukazując, że myśl filozoficzna ma fundamentalne
1007 V, 2, | Encyklice nie straciło nic ze swej aktualności, zarówno
1008 V, 2, | Papież Leon XIII sądził, że powrót do myśli Doktora
1009 V, 2, | rozumem, zarazem łączy je ze sobą więzami wzajemnej przyjaźni:
1010 V, 2, | Encykliki muszę przypomnieć, że cały rozdział Konstytucji
1011 V, 2, | do studiów teologicznych. Ze swej strony wielokrotnie
1012 V, 2, | jego myśli, to dlatego, że zalecenia te nie zawsze
1013 V, 2, | studium filozofii jako takiej. Ze zdziwieniem i przykrością
1014 V, 2, | przykrością muszę stwierdzić, że wielu teologów podziela
1015 V, 2, | tradycyjnych winno iść w parze ze studium filozoficznym. Studium
1016 V, 2, | Pragnę stanowczo potwierdzić, że studium filozofii jest podstawowym
1017 V, 2, | curriculum) przewiduje, że ma je poprzedzać pewien
1018 V, 2, | Jestem głęboko przekonany, że te trudności zostaną przezwyciężone
1019 V, 2, | w niniejszej Encyklice, że Kościół jest żywo zainteresowany
1020 VI, 1, | natury filozofem. Teologia, ze swej strony, rozwija w sposób
1021 VI, 1, | wypracowanymi w ciągu wieków, a to ze względu na pewne procedury,
1022 VI, 1, | się do myśli filozoficznej ze względu na naturę samego
1023 VI, 1, | wkład w teologię przez to, że rozpatruje strukturę poznania
1024 VI, 1, | mistrzów teologii, jako że często występują w nich
1025 VI, 1, | przede wszystkim zauważyć, że Boża Prawda, «ukazana nam
1026 VI, 1, | taką logiczną spójnością, że jawi się jako autentyczna
1027 VI, 1, | prawdę nie tylko przez to, że ukazuje struktury logiczne
1028 VI, 1, | przede wszystkim przez to, że podkreśla zawartą w nich
1029 VI, 1, | wyrażając przyzwolenie wiary. ~Ze swej strony teologia dogmatyczna
1030 VI, 1, | zwrócił uwagę na fakt, że istnieją prawdy dostępne
1031 VI, 1, | skłaniają umysł do uznania, że rzeczywiście istnieje droga
1032 VI, 1, | jednocześnie rozum dostrzega, że musi oprzeć się na wierze,
1033 VI, 1, | Oznacza to, innymi słowy, że teologia moralna musi odwoływać
1034 VI, 1, | by podnieść zastrzeżenie, że we współczesnym kontekście
1035 VI, 1, | kulturą niektórzy utrzymują, że teologia winna częściej
1036 VI, 1, | należy jednak zapominać, że niezbędne jest tu pośrednictwo
1037 VI, 1, | przede wszystkim na to, że nie wolno zatrzymywać się
1038 VI, 1, | należy ponadto zapominać, że szczególny wkład myśli filozoficznej
1039 VI, 1, | wyczerpujące omówienie, a to ze względu na jego implikacje
1040 VI, 1, | jedność jest tak głęboka, że Kościół może mówić za św.
1041 VI, 1, | zawarta jest wielka prawda: ze spotkania wiary z różnymi
1042 VI, 1, | przydatne człowiekowi, jako że ukazują mu wartości, dzięki
1043 VI, 1, | Można zatem powiedzieć, że w samej kulturze zawarta
1044 VI, 1, | prawdzie. ~Wynika stąd, że określona kultura nigdy
1045 VI, 1, | 72. Fakt, że misja ewangelizacyjna napotkała
1046 VI, 1, | myśli hinduskiej z poglądem, że dana tradycja kulturowa
1047 VI, 1, | Jest przy tym oczywiste, że poruszając się między tymi
1048 VI, 1, | domyślił. Dzięki takiej relacji ze słowem Bożym, które jest
1049 VI, 1, | spekulatywne tak wielkiej wartości, że wolno ich porównywać do
1050 VI, 2, | wiarą a filozofią ukazuje, że można mówić o różnych typach
1051 VI, 2, | popierać i umacniać, choć ze świadomością, że wrodzona
1052 VI, 2, | umacniać, choć ze świadomością, że wrodzona słabość ludzkiego
1053 VI, 2, | Rozumowanie przeprowadzone zgodnie ze ścisłymi kryteriami racjonalnymi
1054 VI, 2, | tutaj sprawdza się zasada, że łaska nie niszczy natury,
1055 VI, 2, | głębszego poznania prawdy, ze szkodą dla samej filozofii. ~
1056 VI, 2, | skłaniają rozum do uznania, że istnieje prawda i rzeczywistość
1057 VI, 2, | prawdy. Można powiedzieć, że bez tego pobudzającego wpływu
1058 VI, 2, | obliczu smutnej konstatacji, że wielu myślicieli ostatnich
1059 VI, 2, | Określenie to nie miało oznaczać, że filozofia podporządkowuje
1060 VI, 2, | się bezwolnie teologii ani że odgrywa wobec niej rolę
1061 VI, 2, | byłoby stosować to określenie ze względu na wspomniane wyżej
1062 VI, 2, | powstaje niebezpieczeństwo, że będzie uprawiał filozofię
1063 VI, 2, | tutaj odmiana filozofii, ze względu na jej wpływ na
1064 VI, 2, | wypracowała ludzka myśl, jako że potrafił on bronić radykalnie
1065 VI, 2, | autonomii; rozum jednak ze swej strony nie powinien
1066 VI, 2, | stawiania pytań, świadom, że nie może przypisać sobie
1067 VI, 2, | filozofii współbrzmiącej ze słowem Bożym. Ta filozofia
1068 VI, 2, | wierzący przekonają się bliżej, że wiara zyskuje na głębi i
1069 VII, 1, | stronicach. Ukazują one, że rzeczywistość, którą postrzegamy,
1070 VII, 1, | Tylko Bóg jest Absolutem. Ze stronic Biblii wyłania się
1071 VII, 1, | Biblii, która mówi nam, że jego źródeł nie można znaleźć
1072 VII, 1, | związanej z materią, ale że jest ono raną zadaną przez
1073 VII, 1, | Biblii jest przekonanie, że życie ludzkie i świat mają
1074 VII, 1, | miłości, która jednoczy je ze sobą, oraz jedyna w swoim
1075 VII, 1, | 81. Można zauważyć, że jednym z najbardziej znamiennych
1076 VII, 1, | patrzeć na życie i świat, że mamy w rzeczywistości do
1077 VII, 1, | wiedzy. Właśnie to sprawia, że tak trudne, a często daremne
1078 VII, 1, | Aby dobrze współbrzmieć ze słowem Bożym, filozofia
1079 VII, 1, | wiedzę i działanie przez to, że pod jej wpływem zmierzają
1080 VII, 1, | tym bardziej nieodzowny, że ogromny wzrost technicznego
1081 VII, 1, | postulatu: należy wykazać, że człowiek jest zdolny dojść
1082 VII, 1, | rzeczywistość poznawalną, mimo że w następstwie grzechu jest
1083 VII, 1, | Święte bowiem zakłada zawsze, że człowiek, choć splamił się
1084 VII, 1, | rzeczywistość. Nie można utrzymywać, że tradycja katolicka popełniła
1085 VII, 1, | filozofii, która nie zaprzecza, że możliwe jest poznanie obiektywnie
1086 VII, 1, | których Pismo Święte zakłada, że mogą być obiektywnie prawdziwe101. ~
1087 VII, 1, | Pragnę jedynie stwierdzić, że rzeczywistość i prawda wykraczają
1088 VII, 1, | alternatywę antropologii, jako że to właśnie metafizyka pozwala
1089 VII, 1, | gdyż jestem przekonany, że tylko tą drogą można przezwyciężyć
1090 VII, 1, | bowiem zakłada jednoznacznie, że ludzki język potrafi wyrazić
1091 VII, 1, | 85. Zdaję sobie sprawę, że te wymogi, stawiane filozofii
1092 VII, 1, | także Sobór Watykańbokie II że człowiek jest w stanie wypracować
1093 VII, 1, | obowią— ~Jestem przekonany, że filozofowie próbujący dziś
1094 VII, 1, | Można by wręcz powiedzieć, że to my należymy do tradycji
1095 VII, 1, | teologii. Nie tylko dlatego, że jej pierwotnym źródłem jest
1096 VII, 1, | Kościoła104, ale także dlatego, że ten właśnie fakt każe jej
1097 VII, 1, | rozpowszechnionych. Uważam, że warto je omówić choćby pokrótce,
1098 VII, 1, | cechą historyzmu jest to, że uznaje on wybraną filozofię
1099 VII, 1, | rzeczywistości należy przyjąć, że nawet jeśli sama formuła
1100 VII, 1, | Trzeba niestety stwierdzić, że scjentyzm zalicza wszystko,
1101 VII, 1, | Trudno też pogodzić się ze stosunkiem tego nurtu myślowego
1102 VII, 1, | wolno bowiem zapominać, że usunięcie w cień zagadnień
1103 VII, 1, | wizji. Muszę podkreślić, że w rzeczywistości w wielu
1104 VII, 1, | jest tak rozległe i silne, że zdołało wywołać istotne
1105 VII, 1, | dwuznaczność, zarówno dlatego że ocena tego co «postmodernistyczne»
1106 VII, 1, | negatywna, jak i dlatego że nie istnieje powszechnie
1107 VII, 1, | Niektóre z nich głoszą bowiem, że epoka pewników minęła bezpowrotnie,
1108 VII, 1, | Pozostaje jednak prawdą, że nadal istnieje pewnego rodzaju
1109 VII, 2, | Teolog winien pamiętać, że w jego pracy wyraża się «
1110 VII, 2, | wpisana w samą wiarę» oraz że właściwym przedmiotem jego
1111 VII, 2, (109)| Crucis, ale także w związku ze wszystkim, co Chrystus '
1112 VII, 2, | Bożego, a więc nad tym, że stał się On człowiekiem
1113 VII, 2, | gdyż nie potrafi on pojąć, że cierpienie i śmierć mogą
1114 VII, 2, | polega wyłącznie na tym, że opowiadają one o zwykłych
1115 VII, 2, | charakter prawdy z faktem, że ujmujące ją formuły są w
1116 VII, 2, | historia myśli ukazuje, że pewne podstawowe pojęcia
1117 VII, 2, (112)| Jest oczywiste, że Kościół nie może być związany
1118 VII, 2, (112)| gwiazda. Nic zatem dziwnego, że niektóre z tych pojęć nie
1119 VII, 2, (112)| zdecydowaną ich aprobatę, że nie możemy od nich odejść".
1120 VII, 2, | intellectus fidei wymaga wsparcia ze strony filozofii bytu, która
1121 VII, 2, | moc i trwałość z faktu, że punktem wyjścia jest dla
1122 VII, 2, | perspektywy jest uzasadnione ze względu na ścisłą więź między
1123 VII, 2, | Veritatis splendor stwierdziłem, że wiele problemów występujących
1124 Zak, 0, | tych stronicach, uznałem, że należy podjąć na nowo i
1125 Zak, 0, | niewzruszone przekonanie, że wiara i rozum «mogą okazywać
1126 Zak, 0, | ludzkości, jakie zrodziło się ze spotkania filozofii z teologią
1127 Zak, 0, | właściwej relacji z filozofią że również filozofia powinna
1128 Zak, 0, (123)| poglądów, ale musi być świadom, że pozostaje w szczególnej
1129 Zak, 0, | będzie się mógł przekonać, że tym bardziej jest człowiekiem,
1130 Zak, 0, | wyzwania, jakie zdaje się nieść ze sobą nowe tysiąclecie: są
1131 Zak, 0, | zrozumieniem, czerpanym ze słowa Bożego, może dokonać
1132 Zak, 0, | szczególnie potrzebny dlatego, że najpilniejsze problemy ludzkości
1133 Zak, 0, | krytyczny i rzetelny dialog ze wszystkimi nurtami współczesnej
1134 Zak, 0, | które pozostają w zgodzie ze słowem Bożym, jak i z tymi,
1135 Zak, 0, | do uświadomienia sobie, że «nie wystarczy mu lektura,
1136 Zak, 0, | niech zatem będą przekonani, że potrafi uszanować słuszną
1137 Zak, 0, | są w pełni świadomi tego, że «poszukiwanie prawdy, nawet
1138 Zak, 0, | wpoiły mu złudne przekonanie, że jest absolutnym panem samego
1139 Zak, 0, | absolutnym panem samego siebie, że może samodzielnie decydować
1140 Zak, 0, | Ewangelii, nic nie traci ze swej autonomii, gdyż dzięki
1141 Zak, 0, | filozofii i byli przekonani, że należy philosophari in Maria. ~
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
1142 I, | Jeśli więc prawdą jest, że z pracy rąk swoich pożywa
1143 I, | równocześnie prawdą odwieczną jest, że chleb ten pożywa „w pocie
1144 I, | pracy. Nie można wykluczyć, że zmiany takie dla milionów
1145 I, | konieczność przekwalifikowania - że zmiany te pociągną za sobą
1146 I, | wymowna. Wskazuje ona na to, że kwestię społeczną należy
1147 I, | społecznej, to należy zauważyć, że o ile w okresie od Rerum
1148 I, | nauczanie Papieży związane ze współczesną „kwestią społeczną”,
1149 I, | bardziej niż dotąd — uwydatnić, że praca ludzka stanowi klucz,
1150 II, | Kościół jest przekonany, że praca stanowi podstawowy
1151 II, | Źródło przeświadczenia o tym, że praca stanowi podstawowy
1152 II, | tekstów uświadamia nam, że zostały w nich — przy całym
1153 II, | zasadnicze prawdy o człowieku, że zostały one wypowiedziane
1154 II, | pierwotnego przymierza Stwórcy ze swoim stworzeniem w człowieku.
1155 II, | potwierdza i rozwija. Oczywiście, że przez „ziemię”, o której
1156 II, | równocześnie też powiedzieć, że żadne z tych „przyspieszeń”
1157 II, | nad ziemią już poprzez to, że oswaja i hoduje zwierzęta,
1158 II, | odzienie, a także przez to, że może wydobywać z ziemi i
1159 II, | ukazują w sposób wymowny, że także w epoce „pracy” coraz
1160 II, | Technika, w pewnych wypadkach, ze sprzymierzeńca może przekształcić
1161 II, | analizę pracy, związaną ze słowem Biblii, mocą którego
1162 II, | ulega bowiem wątpliwości, że praca ludzka ma swoją wartość
1163 II, | rozwarstwienia pomiędzy ludźmi ze względu na charakter wykonywanej
1164 II, | Praca, która domagała się ze strony pracującego wprzęgnięcia
1165 II, | nade wszystko od faktu, że Ten, który będąc Bogiem,
1166 II, | ewangelię pracy”, która ujawnia, że podstawą określania wartości
1167 II, | wykonywanej czynności, ale fakt, że ten, kto ją wykonuje, jest
1168 II, | wykonywanej. Nie oznacza to, że praca ludzka z punktu widzenia
1169 II, | kwalifikowana. Znaczy to tylko, że pierwszą podstawą wartości
1170 II, | etycznej: o ile prawdą jest, że człowiek jest przeznaczony
1171 II, | rozumienia, zakładając, że różne prace spełniane przez
1172 II, | trzeba jednak podkreślić, że każda z nich mierzy się
1173 II, | człowiek spełnia, i przyjmując, że stanowi ona — czasem bardzo
1174 II, | którym mowa poniżej. Wiadomo, że „kapitalizm” posiada swoje
1175 II, | właśnie praca, wypada przyjąć, że błąd kapitalizmu pierwotnego
1176 II, | produkcji. ~Widać stąd, że analiza pracy ludzkiej prowadzona
1177 II, | idące zróżnicowania. O ile ze względu na podmiot można
1178 II, | podmiot można powiedzieć, że praca jest jedna (jedna
1179 II, | uwarunkowania należy stwierdzić, że istnieje wiele prac: wiele
1180 II, | nie sposób nie zauważyć, że w procesie tego rozwoju
1181 II, | zanikają inne. Przyjmując, że w zasadzie jest to zjawisko
1182 II, | nieprawidłowości, które ze względów etyczno-społecznych
1183 II, | groźne. ~Właśnie przecież ze względu na taką nieprawidłowość
1184 II, | dać wyraz przeświadczeniu, że była to słuszna, z punktu
1185 II, | człowieka pracy, utrzymując, że praca ludzka jest tylko
1186 II, | uświadomienie sobie praw robotników ze strony innych dokonało w
1187 II, | praca fizyczna. Oczywiście, że wartość wykształcenia sama
1188 II, | ludzkiej pracy, bądź przez to, że zostają ograniczone możliwości
1189 II, | bezrobocia, bądź przez to, że się zaniża wartość pracy
1190 II, | ale nie zmieniają faktu, że jest ona drogą, na której
1191 II, | bez należytego uznania ze strony społeczeństwa, a
1192 II, | godności6. Wiadomo przecież, że pracy można także na różny
1193 II, | używać przeciwko człowiekowi, że można go karać obozowym
1194 II, | obozowym systemem pracy, że można z pracy czynić środek
1195 II, | środek ucisku człowieka, że można wreszcie na różne
1196 II, | pracowitości jako cnoty ze społecznym ładem pracy,
1197 II, | rodzinie właśnie z tej racji, że każdy „staje się człowiekiem”
1198 II, | wychowania. Oczywiście, że wchodzą tutaj w grę poniekąd
1199 II, | pokoleń. To wszystko sprawia, że człowiek swoją głębszą tożsamość
1200 II, | uświadamiając sobie przy tym, że na tej drodze praca ta służy
1201 II, | pozytywne pod tym warunkiem, że wymiar przedmiotowy pracy
1202 III, | Rerum novarum. ~Wiadomo, że w całym tym okresie, który
1203 III, | rozdziale Biblii słyszymy, że człowiek ma ziemię czynić
1204 III, | człowieka, uświadamia nam, że wszystko, co w całym dziele
1205 III, | tutaj należy stwierdzić, że ów zespół środków jest owocem
1206 III, | Oczywiście, jest rzeczą jasną, że każdy człowiek, który uczestniczy
1207 III, | tej prawdy widać jasno, że nie można oddzielać „kapitału”
1208 III, | zdać sobie sprawę z tego, że pracą swoją wchodzi w podwójne
1209 III, | wiarą, która czerpie światło ze Słowa Boga Żywego. Jest
1210 III, | możemy tylko twierdzić, że warunkuje pracę człowieka,
1211 III, | możemy natomiast powiedzieć, że stanowi jakby anonimowy „
1212 III, | dokonane zaś w ten sposób, że praca została oddzielona
1213 III, | czynniki produkcji zestawione ze sobą w tej samej perspektywie
1214 III, | Niemniej jest rzeczą jasną, że materializm — nawet w swojej
1215 III, | produkcji. ~Oczywiście, że rozważana tutaj antynomia
1216 III, | który wprawdzie wyszedł ze swojej poprzedniej fazy,
1217 III, | jeszcze strony. Jest jasne, że gdy mowa o antynomii pracy
1218 III, | Jeśli bowiem prawdą jest, że kapitał jako zespół środków
1219 III, | to prawdą jest również, że tworzy się on stale dzięki
1220 III, | widzenia należy stwierdzić, że owych tak bardzo pożądanych
1221 III, | Wypada bowiem zauważyć, że proste odebranie owych środków
1222 III, | tych mianowicie, które mimo że ich nie posiadają na własność,
1223 III, | dysponująca może wywiązywać się ze swoich zadań w sposób zadowalający
1224 III, | przy którym pracuje wraz ze wszystkimi. Drogą do osiągnięcia
1225 III, | trzeba ogólnie podkreślić, że człowiek pracujący pragnie
1226 III, | ażeby mógł mieć poczucie, że pracując nawet na wspólnym,
1227 III, | najgłębsze przekonanie, że praca ludzka odnosi się
1228 III, | produkcji. Jeżeli przyjmujemy, że z różnych uzasadnionych
1229 III, | mógł zachować poczucie, że pracuje „na swoim”. W przeciwnym
1230 IV, | powinien pracować zarówno ze względu na nakaz Stwórcy,
1231 IV, | na nakaz Stwórcy, jak też ze względu na swoje własne
1232 IV, | Powinien człowiek pracować ze względu na bliźnich, zwłaszcza
1233 IV, | względu na bliźnich, zwłaszcza ze względu na swoją rodzinę,
1234 IV, | swoją rodzinę, ale także ze względu na społeczeństwo,
1235 IV, | którego jest synem czy córką, ze względu na całą rodzinę
1236 IV, | upragnienia każdego człowieka ze względu na pracę, trzeba
1237 IV, | tych ostatnich. Oczywiście, że nie może to pozostać bez
1238 IV, | Zjednoczonych. Wydaje się, że Międzynarodowa Organizacja
1239 IV, | jednokierunkowej centralizacji ze strony władz państwowych.
1240 IV, | progressio. Należy podkreślić, że elementem konstytutywnym,
1241 IV, | dobra wspólnego każdego ze społeczeństw oraz całej
1242 IV, | który niewątpliwie dowodzi, że zarówno wewnątrz poszczególnych
1243 IV, | niezbywalnych uprawnień człowieka ze względu na jego pracę posiada
1244 IV, | Wypada także stwierdzić, że sprawiedliwość ustroju społeczno-ekonomicznego,
1245 IV, | Doświadczenie potwierdza, że należy starać się o społeczne
1246 IV, | sposób zasadniczy podkreślić, że cały system pracy trzeba
1247 IV, | wieku i płci. Faktem jest, że w wielu społeczeństwach
1248 IV, | musiała zań płacić rezygnacją ze swojej specyficznej odrębności
1249 IV, | specyficznej odrębności ze szkodą dla rodziny, w której
1250 IV, | pracodawcą. Trzeba pamiętać, że do tych uprawnień należy
1251 IV, | potrzebą ich zabezpieczenia ze strony samych ludzi pracy,
1252 IV, | rzemieślniczych o tyle, że organizacje te łączyły z
1253 IV, | tym zasadniczym punkcie, że nowożytne związki zawodowe
1254 IV, | Doświadczenie historyczne poucza, że organizacje tego typu są
1255 IV, | Nie znaczy to oczywiście, że tylko pracownicy przemysłu
1256 IV, | Praca ma to do siebie, że przede wszystkim łączy ludzi —
1257 IV, | pracy — w świetle faktu, że ostateczne w każdym ustroju
1258 IV, | dążyć również do tego, aby ze względu na dobro wspólne
1259 IV, | uczestnictwo w nim. Przyznając, że jest to środek uprawniony,
1260 IV, | równocześnie podkreślić, że strajk pozostaje poniekąd
1261 IV, | należy nigdy zapominać o tym, że nieodzownie usługi dla życia
1262 IV, | pracy. ~Praca na roli niesie ze sobą niemałe trudności,
1263 IV, | fizyczny, znikome uznanie ze strony społeczeństwa, co
1264 IV, | obrony wobec „głodu ziemi” ze strony potężniejszych jednostek
1265 IV, | upośledzona”, będąc podmiotem ze wszystkimi jego prawami,
1266 IV, | dyskryminacji słabych i chorych ze strony silnych i zdrowych.
1267 IV, | działalność produkcyjną zgodnie ze swymi kwalifikacjami. Wchodzą
1268 IV, | przeszkód. Nie ukrywając, że chodzi tu o zadanie złożone
1269 IV, | pożyteczny i szanowany ze względu na swą ludzką godność,
1270 IV, | i społeczeństwa, zgodnie ze swymi możliwościami. ~ ~
1271 V, | Watykański II — jest pewne, że aktywność ludzka indywidualna
1272 V, | podporządkowując sobie ziemię ze wszystkim, co w niej jest,
1273 V, | Objawienia ta podstawowa prawda, że człowiek, stworzony na obraz
1274 V, | stwierdzeniem „widział Bóg, że było dobre” (por. Rdz 1,
1275 V, | polega jej godność — uczy, że człowiek pracując, winien
1276 V, | Mt 25, 21). ~Świadomość, że praca ludzka jest uczestnictwem
1277 V, | społeczeństwu, mogą słusznie uważać, że swoją pracą rozwijają dzieło
1278 V, | przeciwnie, są oni przekonani, że zwycięstwa rodzaju ludzkiego
1279 V, | rzeczy” 14. ~Świadomość, że przez pracę człowiek uczestniczy
1280 V, | 26. Ta prawda, że przez pracę człowiek uczestniczy
1281 V, | słuchaczy w Nazarecie „pytało ze zdziwieniem: «Skąd On to
1282 V, | Paweł szczycił się tym, że pracował w swoim zawodzie (
1283 V, | namioty), (por. Dz 18, 3) i że dzięki temu mógł również,
1284 V, | Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli” —
1285 V, | nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo
1286 V, | racji tego, czym jest, niż ze względu na to, co posiada.
1287 V, | przekleństwu, jakie przyniósł ze sobą grzech: „przeklęta
1288 V, | uczy nas swoim przykładem, że trzeba także nieść krzyż,
1289 V, | Słowa: „Słyszymy wprawdzie, że na nic człowiekowi się nie
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
1290 I, 1 | posługę powszechną związaną ze Stolicą św. Piotra w Rzymie,
1291 I, 1 | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego
1292 I, 2 | wyjątku i aby tłumaczyła, że posługa, która wraz z przyjęciem
1293 I, 2 | Świętego Kolegium ujawnił, że chce się nazywać Jan Paweł —
1294 I, 2 | pragnę przez to — mniemam, że podobnie jak On — dać wyraz
1295 I, 2 | świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku” (J 15,
1296 I, 3 | Kościoła — tak jak miłość ze swej strony przyczynia się
1297 I, 4 | otwartość, organicznie połączona ze świadomością własnej istoty,
1298 I, 4 | równocześnie dziękować Bogu za to, że ten wielki mój Poprzednik,
1299 I, 4 | przyczyny. Jesteśmy pewni, że nie zawsze był on oderwany
1300 I, 4 | wdzięczność Pawłowi VI za to, że szanując każdą cząstkę prawdy
1301 I, 5 | syntetyczne ujęcie i wypowiedzenie ze strony Stolicy Apostolskiej. ~
1302 I, 6 | możemy śmiało powiedzieć, że osiągnęliśmy na tej drodze
1303 I, 6 | prawdziwy i widoczny postęp, że pracowaliśmy wytrwale i
1304 I, 6 | wytrwale i konsekwentnie, że czynili to wspólnie z nami
1305 I, 6 | Pewne jest także i to, że nie widzimy na tym etapie
1306 I, 6 | Niektórzy nawet wyrażają pogląd, że szkodzi ona sprawie Ewangelii,
1307 I, 6 | szkodzi ona sprawie Ewangelii, że przynosi z sobą dalsze rozbicie
1308 I, 6 | dalsze rozbicie Kościoła, że wywołuje zamieszanie pojęć
1309 I, 6 | sprawach wiary i moralności, że prowadzi do swoistego indyferentyzmu. ~
1310 I, 6 | indyferentyzmu. ~Może i dobrze, że rzecznicy takich poglądów
1311 II, 1 | Adwent Kościoła, związany ze zbliżającym się kresem drugiego
1312 II, 1 | kiedy indziej znowu: „Ty ze swej strony utwierdzaj swoich
1313 II, 2 | tylekroć: „widział Bóg, że było dobre (...) że było
1314 II, 2 | Bóg, że było dobre (...) że było bardzo dobre” (por.
1315 II, 2 | bowiem „Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego
1316 II, 3 | zapominamy ani na chwilę, że „Jezus Chrystus — Syn Boga
1317 II, 3 | por. Rz 5, 11; Kol 1, 20). Że to On właśnie i On jeden
1318 II, 3 | odepchniętej przez człowieka wraz ze złamaniem pierwszego Przymierza (
1319 II, 4 | swojej własnej istoty — musi ze swoim niepokojem, niepewnością,
1320 II, 4 | słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią,
1321 II, 4 | z całą pewnością wiary, że Odkupienie, które przyszło
1322 II, 5 | Kościoła właśnie przez to, że tak trafnie i kompetentnie
1323 II, 5 | które świadczą o tym, że na różnych wprawdzie drogach,
1324 II, 5 | również świadczy o tym, że jest ona w tej epoce bardziej
1325 II, 5 | na darmo Chrystus mówił, że „Królestwo niebieskie doznaje
1326 II, 5 | Mt 11, 12). Mówił też, że „synowie tego świata roztropniejsi
1327 III, 1 | coraz jaśniej rozumiemy, że u podstaw tych wszystkich
1328 III, 1 | dobro człowieka. Kościół ze względu na Chrystusa, z
1329 III, 1 | sposób nie utożsamia się ze wspólnotą polityczną, ani
1330 III, 1 | podobieństwie przypomina, że człowiek jest „jedynym na
1331 III, 3 | alienacji” w tym sensie, że zostają odebrane temu, kto
1332 III, 3 | bytuje w lęku. Żyje w lęku, że jego wytwory — rzecz jasna
1333 III, 3 | stan zagrożenia człowieka ze strony wytworów samego człowieka
1334 III, 3 | stopnie nasilenia. Zdaje się, że jesteśmy coraz bardziej
1335 III, 3 | można żywić wątpliwości, że pod wielu względami czyni
1336 III, 3 | chrześcijanie właśnie dlatego, że Jezus Chrystus tak wszechstronnie
1337 III, 3 | ust, tak jak nie schodzi ze szpalt dzienników i publikacji
1338 III, 4 | wyczuwalne już niebezpieczeństwo, że wraz z olbrzymim postępem
1339 III, 4 | może zrezygnować z siebie, ze swojego właściwego miejsca
1340 III, 4 | mechanizmach związanych ze sferą finansów, pieniądza,
1341 III, 4 | jest zawsze człowiek. Fakt, że w bliskim sąsiedztwie upośledzonych
1342 III, 4 | Jest rzeczą oczywistą, że te instynkty istnieją i
1343 III, 4 | napięciach i przerostach. ~Że podjęcie tych zadań jest
1344 III, 4 | większej grozy, gdy pomyślimy, że zamiast chleba i pomocy
1345 III, 4 | neokolonializmy. Wszyscy wiemy dobrze, że obszary nędzy i głodu, jakie
1346 III, 4 | przestaje prosić każdej ze stron, prosić wszystkich
1347 III, 5 | porównań trzeba stwierdzić, że był to jak dotąd wiek, w
1348 III, 5 | co powinno być gwarancją, że prawa człowieka staną się
1349 III, 5 | Żywimy głębokie przekonanie, że nie ma takiego programu
1350 III, 5 | historia zaś wykazała że jest to dobro określonej
1351 III, 5 | pokój, Kościół świadom tego, że sama „litera” może również
1352 III, 5 | bowiem uzasadnione obawy, że bardzo często znajdujemy
1353 III, 5 | politycznej polega na tym, że całe społeczeństwo, które
1354 III, 5 | państwie. Kościół także uczył, że podstawowym obowiązkiem
1355 III, 5 | widzenia prawa natury — a więc ze stanowiska „czysto ludzkiego”,
1356 III, 5 | przede wszystkim z tej racji, że wraz z wszystkimi, którzy
1357 IV, 1 | człowieka wypisana jest ze szczególną mocą prawdy i
1358 IV, 1 | Ludem Bożym, to znaczy, że każdy człowiek jakoś objęty
1359 IV, 1 | osiągnięciom i upadkom sprawia, że Kościół sam jako ciało,
1360 IV, 1 | zmartwychwstania w Bogu (por. Prefacja ze Mszy św. o zmarłych), ku
1361 IV, 1 | doczesności, a równocześnie ze szczególną miłością i troską
1362 IV, 1 | Pan Jezus: „kto nie zbiera ze Mną, rozprasza” (Mt 12,
1363 IV, 1 | większą zda się żarliwością, ze świętą natarczywością, powtarza: „
1364 IV, 1 | Prowadź zabłąkane!” (Sekwencja ze Święta Zesłania Ducha Świętego). ~
1365 IV, 1 | różnych stron i — zdaje się — że w różny sposób też owocuje.
1366 IV, 1 | owocuje. Czy można powiedzieć, że w tym wołaniu Kościół nie
1367 IV, 1 | Konstytucji Lumen gentium ucząc, że jest on Sakramentem, czyli
1368 IV, 1 | Chrystus Pan, gdy mówi, że Syn Człowieczy „nie przyszedł,
1369 IV, 1 | Watykański II pełniej odsłonił ze szczególnym pożytkiem dla
1370 IV, 2 | czuje potrzebę podkreślenia, że czyni to z całą wiernością
1371 IV, 2 | poglądów, ale musi być świadom, że pozostaje w szczególnej
1372 IV, 2 | Bożej, również i przez to, że kierują się rzetelnym odniesieniem
1373 IV, 2 | prawdy w każdej dziedzinie, że wychowują innych w prawdzie
1374 IV, 3 | przez którą nas odkupił, tak że za wielką cenę zostaliśmy
1375 IV, 3 | naszemu (por. 1 J 5, 5 nn.), że każdy z nas jako uczestnik
1376 IV, 3 | równocześnie egzystencjalną jest, że Eucharystia buduje Kościół50,
1377 IV, 3 | samego Chrystusa przez to, że odnawia Jego śmierć krzyżową51,
1378 IV, 3 | I chociaż prawdą jest, że Eucharystia zawsze była
1379 IV, 3 | oddawanej tym bardziej, że w tym sakramentalnym znaku
1380 IV, 3 | oddanie, właśnie dlatego że jest bezgraniczne, rodzi
1381 IV, 3 | możemy jednak zapominać, że samo nawrócenie jest aktem
1382 IV, 3 | niemniej jest rzeczą oczywistą, że Kościół nowego Adwentu,
1383 IV, 4 | socjologicznej. Oczywiście, że Kościół, jako ludzka społeczność,
1384 IV, 4 | Przynależność doń pochodzi ze szczególnego wezwania połączonego
1385 IV, 4 | szczególnego wezwania połączonego ze zbawczym działaniem Łaski.
1386 IV, 4 | wspólnotą właśnie przez to, że wszyscy w jakiś sposób stanowią
1387 IV, 4 | choćby tylko przez to, że noszą na swej duszy niezniszczalne
1388 IV, 4 | przed oczyma tę prawdę, że każde z tych poczynań o
1389 IV, 4 | przyczynia się do tego, że niesie on autentyczne światło
1390 IV, 4 | Podobnie jak małżonkowie ze wszystkich sił muszą się
1391 IV, 4 | w tym właśnie znaczeniu, że w oparciu o wzór Chrystusa58,
1392 IV, 4 | nieraz błędnie się mniema, że wolność sama jest dla siebie
1393 IV, 4 | sama jest dla siebie celem, że człowiek jest wolny, kiedy
1394 IV, 4 | używa w jakikolwiek sposób, że do tego należy dążyć w życiu
1395 IV, 4 | dobrem. Chrystus uczy nas, że najwspanialszym wypełnieniem
1396 IV, 5 | życiem, to tylko dzięki temu, że czerpie je od Chrystusa,
1397 IV, 5 | się rozumieć co to znaczy, że Kościół jest matką59, a
1398 IV, 5 | równocześnie co to znaczy, że Kościół zawsze, a Kościół
1399 IV, 5 | Watykańskiego II za to, że tej prawdzie dali wyraz
1400 IV, 5 | Matką Kościoła dlatego, że na mocy niewypowiedzianego
1401 IV, 5 | Odkupienia — to zdaje się nam, że nikt inny tak jak Ona nie
1402 IV, 5 | który w Nią się wpatruje ze szczególną miłością i nadzieją,
1403 IV, 5 | nabiera szczególnej pewności, że żyje życiem swojego Mistrza
1404 IV, 5 | swojego Mistrza i Pana, że żyje Tajemnicą Odkupienia
1405 IV, 5 | jakby doświadczalną pewność, że jest po prostu bliski człowiekowi,
1406 IV, 5 | człowiekowi, każdemu człowiekowi, że jest jego Kościołem: Kościołem
1407 IV, 5 | Jej rodzonego Syna. Ufam, że poprzez taką modlitwę otrzymamy
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
1408 Wprow, 0, | synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał
1409 Wprow, 0, (2)| Syna Bożego, które wyjawia, że czas niejako dopełnił swej
1410 Wprow, 0, (2)| osiągnął swój szczyt w sensie, że Chrystus wypełnia teraz
1411 Wprow, 0, | stron głosów sugerujących, że taką rocznicę wypadałoby
1412 Wprow, 0, | rzeczą w pełni zrozumiałą, że w tym okresie pragniemy
1413 Wprow, 0, | Jeśli bowiem prawdą jest, że „tajemnica człowieka wyjaśnia
1414 Wprow, 0, | Listów Pawłowych) do prawdy, że Syn Boży „za sprawą Ducha
1415 Wprow, 0, | stwierdzając na innym miejscu, że Maryja „przodowała”, stając
1416 Wprow, 0, | ziemskiego bytowania, to dlatego, że „zrodziła Syna, którego
1417 I, 1, | podwójnego pozdrowienia jest to, że w duszy tej „Córy Syjonu”
1418 I, 1, | Wybranie to jest zatem ze strony Boga odwieczną wolą
1419 I, 1, | przez Ojca. ~Kiedy czytamy, że zwiastun mówi do Maryi „
1420 I, 1, | pozwala nam zrozumieć, że chodzi tutaj o szczególne
1421 I, 1, | jakie wiąże się z tym, że została wybrana i przeznaczona
1422 I, 1, | tajemnicy Wcielenia jeden ze swych punktów szczytowych.
1423 I, 1, | w Bogurodzicy przez to, że została Ona odkupiona „w
1424 I, 1, | bogactwa łaski Umiłowanego, ze względu na odkupieńcze zasługi
1425 I, 1, | głowę węża”. Jak wynika ze słów protoewangelii, zwycięstwo
1426 I, 2, | wypada upatrywać w tym także, że podczas zwiastowania Gabriel
1427 I, 2, | pytaniu: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi
1428 I, 2, | Maryi: rozpoznaje i głosi, że przed nią stoi Matka Pana,
1429 I, 2, | jesteś, któraś uwierzyła, że spełniły się słowa powiedziane
1430 I, 2, | Chrystusa właśnie przez to, że „uwierzyła”. Pełna łaski,
1431 I, 2, | Zachodzi pełna zbieżność ze słowami Syna, który według
1432 I, 2, | jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane
1433 I, 2, | nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów” (
1434 I, 2, | znam męża?”), uwierzyła, że z mocy Najwyższego, za sprawą
1435 I, 2, | to „posłuszeństwo wiary” ze strony Maryi w ciągu całej
1436 I, 2, | Jego praojca, Dawida” i że będzie On „panował nad domem
1437 I, 2, | Wiemy bowiem od św. Łukasza, że w związku ze spisem ludności,
1438 I, 2, | św. Łukasza, że w związku ze spisem ludności, zarządzonym
1439 I, 2, | zwiastowania. Czytamy bowiem, że „wziął On w objęcia” Dzieciątko,
1440 I, 2, | okazać, gdy przybędą Mędrcy ze Wschodu? (por. Mt 2, 1-12).
1441 I, 2, | strony objawia również, że swoje posłannictwo będzie
1442 I, 2, | cierpiącego Zbawiciela i że Jej macierzyństwo pozostanie
1443 I, 2, | po odwiedzinach Mędrców ze Wschodu, po ich ukłonie („
1444 I, 2, | ukrytego. Ta, która „uwierzyła, że spełnią się: słowa powiedziane
1445 I, 2, | Izraelu. Jednakże Maryja wie, że Ten, który nosi imię Jezus,
1446 I, 2, | Łk 1, 32). Maryja wie, że poczęła Go i wydała na świat, „
1447 I, 2, | 12). Tak więc Maryja wie, że Syn, którego wydała na świat
1448 I, 2, | Błogosławiona jest przeto, że „uwierzyła” — i wierzy na
1449 I, 2, | Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co
1450 I, 2, | więc Jezus miał świadomość, że „tylko Ojciec zna Syna” (
1451 I, 2, | 19, 25). Sobór stwierdza, że stało się to „nie bez postanowienia
1452 I, 2, | postanowienia Bożego”: „najgłębiej ze swym Jednorodzonym współcierpiała
1453 I, 2, | potwierdził w sposób definitywny, że jest owym „znakiem, któremu
1454 I, 3, | Nazarecie. Można powiedzieć, że powyższe słowa nieznanej
1455 I, 3, | mianowicie oznajmiono Jezusowi, że Jego „Matka i bracia stoją
1456 I, 3, | równocześnie należy stwierdzić, że to inne i nowe macierzyństwo,
1457 I, 3, | błogosławieństwa dlatego, że stała się dla swego Syna
1458 I, 3, | nade wszystko dla tego, że już przy zwiastowaniu przyjęła
1459 I, 3, | zwiastowaniu przyjęła słowo Boże, że słowu temu uwierzyła, że
1460 I, 3, | że słowu temu uwierzyła, że była Bogu posłuszna, ponieważ
1461 I, 3, | posłannictwa. Można powiedzieć, że wymiar ten był udziałem
1462 I, 3, | 2). Z tekstu wynikałoby, że Jezus i uczniowie zaproszeni
1463 I, 3, | Maryją i jakby z tej racji, że Ona była tam obecna. Wydaje
1464 I, 3, | tam obecna. Wydaje się, że zaproszono Syna ze względu
1465 I, 3, | się, że zaproszono Syna ze względu na Matkę. Znana
1466 I, 3, | przemieniona w wino — tak, że Ewangelista dodaje: „objawił
1467 I, 3, | Maryja zwraca się do sług ze słowami: „Zróbcie wszystko,
1468 I, 3, | pośredniczy, nie jako obca, lecz ze stanowiska Matki, świadoma,
1469 I, 3, | stanowiska Matki, świadoma, że jako Matka może — lub nawet
1470 I, 3, | Możemy więc powiedzieć, że w powyższym zapisie Ewangelii
1471 I, 3, | Z tekstu Janowego widać, że chodzi tu o pośrednictwo
1472 I, 3, | rzeczywistości. Można powiedzieć, że — o ile uprzednio macierzyństwo
1473 I, 3, | J 2, 4). Jakże wątpić, że zwłaszcza teraz — na Golgocie —
1474 I, 3, | wysokości Krzyża mówią o tym, że macierzyństwo Matki Chrystusa
1475 II, 1, | Chrystusowym (por. Mt 16, 18), jako że Chrystus nabył go za cenę
1476 II, 1, | ludzi i ludów. Wiadomo, że u początku tej wędrówki
1477 II, 1, | zbawienia” 62, było świadome, że był On Synem Maryi, a Ona
1478 II, 1, | Kościoła, wiara Jej, zrodzona ze słowa zwiastowania, znajduje
1479 II, 1, | się Ta, „która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane
1480 II, 1, | rozproszeni po świecie, mają ze sobą łączność w Duchu Świętym” 66.
1481 II, 1, | Świętym” 66. Można powiedzieć, że stale urzeczywistnia się
1482 II, 2, | wszystkich chrześcijan, znalazł ze strony Kościoła katolickiego
1483 II, 2, | radość i pociechę sprawia to, że także wśród braci odłączonych
1484 II, 2, | 30. Chrześcijanie wiedzą, że jedność między nimi zostanie
1485 II, 2, | Matkę Pana i przyjmują, że należy to do naszej wiary
1486 II, 2, | umiłowanego ucznia i on ze swej strony przyjmuje Ją
1487 II, 2, | Jej obronę” 79, świadomi, że znajdą w Niej potężną pomoc.
1488 II, 2, | Nie dziwi nas zatem, że Maryja zajmuje uprzywilejowane
1489 II, 2, | obrazów świętych orzekł, że według nauczania Ojców i
1490 II, 3, | Maryję błogosławioną: naprzód ze względu na „owoc Jej łona”,
1491 II, 3, | Jej łona”, następnie zaś — ze względu na Jej wiarę (por.
1492 II, 3, | prostotę słów płynących ze świętych tekstów ludu Izraela89,
1493 II, 3, (89) | zawierają liczne cytaty ze Starego Testamentu lub do
1494 II, 3, | Maryja w uniesieniu wyznaje, że znalazła się jakby w samym
1495 II, 3, | Chrystusa. Jest świadoma, że w Niej wypełnia się obietnica,
1496 II, 3, | podejrzeniu”, jakie wówczas ze strony „ojca kłamstwa” wtargnęło
1497 II, 3, | tak (...) umiłował świat, że Syna swojego Jednorodzonego
1498 II, 3, | opcja na rzecz ubogich” ze strony Kościoła wpisana
1499 II, 3, | odnawia w sobie świadomość, że prawdy o Bogu zbawiającym,
1500 II, 3, | szczególnie się wzmaga — że nie tylko nie może rozłączyć
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366 |