1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366
(...) Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
1501 III, 1, | jest świadom i naucza wraz ze św. Pawłem, że jednego mamy
1502 III, 1, | naucza wraz ze św. Pawłem, że jednego mamy pośrednika: „
1503 III, 1, | Kościół jest świadom i naucza, że „cały (...) wpływ zbawienny
1504 III, 1, | nigdy stawiane na równi ze Słowem Wcielonym i Odkupicielem”,
1505 III, 1, | Bożego. Można powiedzieć, że ta zgoda na macierzyństwo
1506 III, 1, | Należy wszakże przyznać, że przede wszystkim sam Bóg,
1507 III, 1, | kolei trzeba powiedzieć, że właśnie dzięki tej pełni
1508 III, 1, | Kościoła i świata. Czytamy, że Maryja „dzięki swej macierzyńskiej
1509 III, 1, | wyraża się ta wiara Kościoła, że Maryja jest zjednoczona
1510 III, 1, | zaś w sposób wznioślejszy ze względu na zasługi Syna
1511 III, 1, | Przez to zaś potwierdziła, że jest prawdziwą „uczennicą”
1512 III, 2, | 5). ~Maryja uwierzyła, że stanie się to, co Jej było
1513 III, 2, | Jako Dziewica uwierzyła, że pocznie i porodzi Syna: „
1514 III, 2, | Można więc powiedzieć, że na tej przede wszystkim
1515 III, 2, | 29). ~Można powiedzieć, że Kościół też uczy się od
1516 III, 2, | macierzyństwa: dlatego, że ożywiony Duchem „rodzi”
1517 III, 2, | życia w Chrystusie; dlatego, że — jak Maryja na służbie
1518 III, 2, | jest właściwe Maryi, jako że już na ziemi współdziałała
1519 III, 2, | do istoty macierzyństwa, że odnosi się ono do osoby.
1520 III, 2, | lepiej zrozumiały fakt, że w testamencie Chrystusa
1521 III, 2, | Można z kolei powiedzieć, że w tych samych słowach ponadto
1522 III, 2, | owo z pewnością oznacza, że uczniowi została wyznaczona
1523 III, 2, | została wyznaczona rola syna i że przejął on opiekę nad Matką
1524 III, 2, (130)| CCL, 36, 659: „Wziął Ją ze sobą, nie do swych posiadłości,
1525 III, 2, | skierowane. Można powiedzieć, że Maryja stale powtarza wszystkim
1526 III, 2, | pragnę tylko podkreślić, że postać Maryi z Nazaretu
1527 III, 2, | jako taką przez sam fakt, że Bóg w tym wzniosłym wydarzeniu
1528 III, 2, | Można zatem stwierdzić, że kobieta, spoglądając na
1529 III, 2, | łączenia wnikliwej intuicji ze słowem pociechy i zachęty. ~
1530 III, 2, | wyraz w słowach: „Wierzymy, że Najświętsza Boża Rodzicielka,
1531 III, 2, | Magisterium Soboru podkreśliło, że prawda o Najświętszej Dziewicy,
1532 III, 2, | można powiedzieć, że „Kościół w Jej osobie osiąga
1533 III, 3, | Soboru. Można powiedzieć, że w nich — w Soborze i w Synodzie —
1534 III, 3, | Trzeba z radością podkreślić, że także współcześnie nie brak
1535 III, 3, | nie tylko o przypomnienie, że Maryja poprzedziła narodzenie
1536 III, 3, | ale także, aby przygotował ze swej strony drogi na przyszłość
1537 III, 3, | pragnę przypomnieć jeszcze, że w okresie Roku Maryjnego
1538 III, 3, | uczucia radości i pociechy, że: „chrześcijanie wschodni
1539 III, 3, | przecież możemy powiedzieć, że wobec Matki Chrystusa czujemy
1540 III, 3, | Maryjny podałem również, że jego zakończenie będzie
1541 Zak, 0, | to można powiedzieć, że zamierzył jego poniekąd „
1542 Zak, 0, | uwarunkowań historycznych, tak, że również po grzechu gotów
1543 Zak, 0, | bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego
1544 Zak, 0, | granicy tysiącleci, podejmuje ze swej strony z całą wspólnotą
1545 Zak, 0, | nieustannej walce dobra ze złem, aby nie „upaść”, a
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1546 Wprow, 0, | ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się
1547 Wprow, 0, | dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować
1548 Wprow, 0, | mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom
1549 Wprow, 0, | świadomość: mianowicie, że misje dotyczą wszystkich
1550 Wprow, 0, (1)| zdecydowanego przekonania o tym, że zbawienie wspólnot lokalnych
1551 Wprow, 0, | stopniu skłania mnie fakt, że stanowi ona pierwszą posługę,
1552 Wprow, 0, | się działalność misyjna, że ma ona tylko jeden cel:
1553 Wprow, 0, | ewangeliczny zasiew. Mam wrażenie, że nadszedł moment zaangażowania
1554 I, 1, | znajdziemy jasne stwierdzenie, że Chrystus jest jedynym Zbawicielem
1555 I, 1, | którego Kościół „jest misyjny ze swej natury”. Nie może on
1556 I, 1, | świadectwem we właściwym czasie Ze względu na nie, ja zostałem
1557 I, 1, | Jan stwierdza wyraźnie, że Słowo, które „było na początku
1558 I, 1, | człowiekiem”, tak „musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje
1559 I, 2, | dzieje człowieka? Oczywiście, że można. Człowiek jest wolny.
1560 I, 2, | powinni być wolni. od przymusu ze strony czy to poszczególnych
1561 I, 2, | jeszcze powiedzieć za Soborem, że z racji godności swojej
1562 I, 3, | zbawieniu ludzkości Uznając, że Bóg miłuje wszystkich ludzi
1563 I, 3, | 4) 15, Kościół wyznaje, że Bóg ustanowił Chrystusa
1564 I, 3, | tajemnicy zbawienia, tak że możemy doświadczać miłosierdzia
1565 I, 4, | Powszechność zbawienia nie oznacza, że otrzymują je tylko ci, którzy
1566 I, 4, | Oczywiste jest jednak, że dziś, tak jak i w przeszłości,
1567 I, 4, | boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje
1568 I, 5, | tej wierze, przekonani, że każdy człowiek potrzebuje
1569 I, 5, | może zaprzestać głosić, że Jezus przyszedł, by objawić
1570 I, 5, | doświadczeniem Kościoła, że otwarcie się na miłość Chrystusa
1571 I, 5, | horyzontalnego. My natomiast wiemy, że Jezus przyszedł, by przynieść
1572 I, 5, | Dlaczego misje? Dlatego, że nam, jak świętemu Pawłowi, „
1573 I, 5, | odpowiedzi Bogu, pamiętając, że „swój uprzywilejowany stan
1574 II, 0, | Stary Testament świadczy, że Bóg wybrał sobie i ukształtował
1575 II, 0, | błogosławieństwo (por. Rdz 12, 3) i ze wszystkimi zawarł przymierze (
1576 II, 0, | Izrael uświadamia sobie, że jego wybranie ma znaczenie
1577 II, 1, | całkowitym utożsamieniu ze zwiastowanym przez Niego
1578 II, 1, | poganami wyraźnie widać, że dostęp do Królestwa otrzymuje
1579 II, 1, | prosi. ~Święty Jan mówi nam, że „Bóg jest miłością” (1 J
1580 II, 2, | swej posługi obwieszcza On, że został posłany, aby ubogim
1581 II, 2, | 7, 34), daje im odczuć, że Bóg ich kocha i objawia
1582 II, 2, | oznaczają jednak również, że w Królestwie nie będzie
1583 II, 2, | już chorób ani cierpień i że Jego posłannictwo zdąża
1584 II, 2, | przeciw Bogu, są znakami, że „przyszło do was Królestwo
1585 II, 3, | Uczniowie zdają sobie sprawę, że Królestwo jest już obecne
1586 II, 4, | transcendentne. Nie można zaprzeczyć, że również na tej płaszczyźnie
1587 II, 4, | służeniem Królestwu. Mówi się, że jest to „Kościół dla drugich”,
1588 II, 4, | przeszłości, a także stąd, że uważają oni Kościół za zwykły
1589 II, 5, | zamiaru. Prawdą jest zatem, że zaczątkowa rzeczywistość
1590 II, 5, | Trzeba jednak od razu dodać, że ten doczesny wymiar Królestwa
1591 II, 5, | wstawiennictwo, ponieważ jest ono ze swej natury darem i dziełem
1592 III, 1, | spotkania Zmartwychwstałego ze swymi Apostołami nakazem
1593 III, 1, | dlatego daje im Ducha. Łukasz ze swej strony łączy ściśle
1594 III, 1, | zapewnienie dane im przez Pana, że w zadaniu tym nie zostaną
1595 III, 1, | misyjny w jego ujęciu ukazuje, że głoszenie Ewangelii musi
1596 III, 1, | który pozwala zrozumieć, że na podobieństwo Kościoła,
1597 III, 1, | Ewangeliści podkreślają jednak, że misja uczniów jest współpracą
1598 III, 2, | która faktycznie, zgodnie ze słowami Chrystusa, rozciąga
1599 III, 3, | Dzieje Apostolskie ukazują, że misja skierowana najpierw
1600 III, 3, | zdaje ona sobie sprawę, że Duch wybrał Pawła i Barnabę,
1601 III, 3, | Apostolskich pozwala nam zrozumieć, że u zarania Kościoła misja
1602 III, 4, | co więcej, „musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje
1603 III, 4, | każdym razie Kościół wie, że człowiek, pobudzany przez
1604 III, 4, | wyrazem mojego przekonania, że „każdą autentyczną modlitwę
1605 IV, 1, | ziemiach chrześcijańskich, że stały się „krajami misyjnymi”,
1606 IV, 1, | nieraz tak mocne i dojrzałe, że z powodzeniem mogą zadbać
1607 IV, 1, | misjonarzy ad gentes. Mówienie, że cały Kościół jest misyjny,
1608 IV, 1, | gentes, tak jak mówienie, że wszyscy katolicy winni być
1609 IV, 2, | ad gentes wynika z faktu, że jest ona skierowana do niechrześcijan.
1610 IV, 2, | coraz lepiej rozumieją, że nie mogą być misyjne względem
1611 IV, 3, | punktu widzenia liczebnego ze względu na przyrost demograficzny,
1612 IV, 3, | widzenia społeczno-kulturowego ze względu na powstawanie nowych
1613 IV, 3, | się sytuacje, wydaje się, że jej horyzonty będą się poszerzały. ~
1614 IV, 3, | gorliwości, tym poważniejszy, że rodzi się od wewnątrz; objawia
1615 IV, 3, | prowadzi do przekonania, że „jedna religia ma taką samą
1616 IV, 3, | jak mówił ten sam Papież — że są również „motywy usprawiedliwiania
1617 IV, 3, | Najbardziej podstępnymi ze wszystkich są te motywy,
1618 IV, 3, | wiary, to znaczy z pewności, że nie my jesteśmy głównymi
1619 IV, 4, | działania. Prawdą jest, że misji powszechnej musi odpowiadać
1620 IV, 4, | Jest jednak również prawdą, że działalność misyjna ad gentes,
1621 IV, 4, | jednorodne. Uznając wprawdzie, że stwierdzenia dotyczące odpowiedzialności
1622 IV, 4, | indziej są one tak małe, że nie są rozpoznawalnym znakiem
1623 IV, 4, | ulegają pogorszeniu również ze względu na anonimowość,
1624 IV, 4, | na ludność. Prawdą jest, że „troska o ostatnich” musi
1625 IV, 4, | ale prawdą jest również, że nie można ewangelizować
1626 IV, 4, | kontynentów? Jest oczywiste, że zwykłe środki duszpasterskie
1627 IV, 4, | uchodźcy zajmują miejsce ze wszech miar szczególne i
1628 IV, 4, | osiągnęły takie znaczenie, że dla wielu są głównym narzędziem
1629 IV, 4, | treści, z samego faktu, że istnieją nowe sposoby przekazu
1630 IV, 4, | Poprzednik Paweł VI mówił, że „rozdźwięk między Ewangelią
1631 IV, 4, | Ludzie zdają sobie sprawę, że są jakoby żeglarzami na
1632 IV, 4, | Chrystusie, który mówi o sobie, że jest Prawdą, Drogą i Życiem (
1633 IV, 5, | odznaczają się świadomością, że służą rozwojowi wolności
1634 IV, 5, | zatem winien starać się ze wszystkich sił prowadzić
1635 IV, 6, | oczywisty staje się fakt, że narody, które nie otrzymały
1636 IV, 6, | Pozostaje jednak faktem, że „krańce ziemi”, na które
1637 IV, 6, | i wypowiedź Tertuliana, że „Ewangelia została ogłoszona
1638 IV, 6, | niechrześcijańskich, sprawia, że wzrasta stale liczba ludzi,
1639 V, 2, | misjonarz jest przekonany, że istnieje już w jednostkach
1640 V, 2, | do wyzwolenia z grzechu i ze śmierci. Entuzjazm głoszenia
1641 V, 2, | Chrystusa wypływa z przekonania, że odpowiada się na to oczekiwanie,
1642 V, 2, | wrogim czy obojętnym. Wie on, że przemawia przez niego Duch
1643 V, 2, | Święty” (Dz 5, 32). Wie, że nie głosi prawdy ludzkiej,
1644 V, 3, | prozelityzmu”; mówi się, że wystarczy pomagać ludziom,
1645 V, 3, | wierni własnej religii, że wystarczy budować wspólnoty
1646 V, 3, | solidarności. Zapomina się jednak, że każdy człowiek, by zrealizować
1647 V, 3, | i to nie tylko dlatego, że taka jest praktyka Kościoła,
1648 V, 3, | niekonieczny. Prawdą jest, że istnieją w pewnych środowiskach
1649 V, 3, | kościelne Jest także prawdą, że niemało osób twierdzi, że
1650 V, 3, | że niemało osób twierdzi, że są wewnętrznie związane
1651 V, 3, | zafascynowani Chrystusem, że to On sam zechciał, by Kościół
1652 V, 3, | zobowiązania nie tylko dlatego, że musi go przygotowywać do
1653 V, 3, | religii, ale również dlatego, że — zwłaszcza gdy jest dorosły —
1654 V, 4, | teologiczny podkreślający, że cała tajemnica Kościoła
1655 V, 4, | Kościołem powszechnym i ze swej strony stawał się misyjny.
1656 V, 4, | nawróconych, jest misyjny ze swej natury, jest ewangelizowany
1657 V, 4, | do nich — zawsze zgodnie ze wskazaniami Biskupów i we
1658 V, 4, | działalnością misyjną, sprawiają, że trzeba brać pod uwagę dwa
1659 V, 4, | czynniki zbiegające się ze sobą. Z jednej strony trzeba
1660 V, 4, | jednej strony trzeba uznać, że rozłam „między chrześcijanami
1661 V, 4, | drogę do wiary”81. Fakt, że Dobra Nowina pojednania
1662 V, 4, | równocześnie nie możemy zapomnieć, że te wysiłki w kierunku jedności
1663 V, 4, | drugiej strony, prawdy. jest, że wszyscy ci, którzy otrzymali
1664 V, 4, | w swego rodzaju komunię ze sobą, aczkolwiek niedoskonałą.
1665 V, 6, | odnawiając je od wewnątrz87. Ze swej strony przez inkulturację
1666 V, 6, | Kościołem, w przekonaniu, że tylko biorąc pod uwagę racje
1667 V, 6, | ekspertów, wiadomo bowiem, że lud odzwierciedla autentyczny
1668 V, 7, | zaznaczając zawsze z naciskiem, że zbawienie pochodzi od Chrystusa,
1669 V, 7, | prawdą i życiem» (...). Fakt, że wyznawcy innych religii
1670 V, 7, | realizowany w przekonaniu, że Kościół jest zwyczajną drogą
1671 V, 7, | pokory, uczciwości, świadomy, że dialog może wzbogacić każdego.
1672 V, 7, | Zdając sobie sprawę, że wielu misjonarzy i liczne
1673 V, 8, | nieraz zadziwieni są faktem, że znaczne rezultaty są osiągane
1674 V, 8, | rei socialis stwierdziłem, że „Kościół nie może zaofiarować
1675 V, 8, | latynoamerykańskich w Puebla mówi, że „najlepszą służbą bratu
1676 V, 8, | postęp właśnie dlatego, że prowadzi do nawrócenia serca
1677 V, 8, | opiera się na przekonaniu, że aby uczynić człowieka bardziej
1678 V, 8, | wśród bogatych świadomość, że nadszedł czas, by stać się
1679 V, 9, | przykład Jezusa, pisze, że „ubodzy zasługują na szczególną
1680 V, 9, | kocha ich. Wynika stąd, że pierwszymi odbiorcami misji
1681 VI, 0, | kolegialność nie przesłania faktu, że w grupie wyróżniały się
1682 VI, 0, | Jakub, Jan, i — najbardziej ze wszystkich — Piotr, którego
1683 VI, 0, | ma tak wielkie znaczenie, że uzasadnione jest wyrażenie:
1684 VI, 0, | dzisiaj. Kościół jest misyjny ze swej natury, gdyż nakaz
1685 VI, 0, | serca Kościoła. Wynika stąd, że cały Kościół i każdy Kościół
1686 VI, 1, | Bracia Biskupi są wraz ze mną bezpośrednio odpowiedzialni
1687 VI, 1, | przykazanie” 121. Mówi też, że Biskupi „zostali konsekrowani
1688 VI, 1, | Nie ulega wątpliwości, że my sami potrzebujemy jeszcze
1689 VI, 1, | młodych i starych, by dzieliły ze mną tę troskę, dbały o wzrost
1690 VI, 2, | dlań znamienne, zgodnie ze szczególnym duchem i specjalną
1691 VI, 2, | posłuszeństwa i komunii ze swymi Pasterzami — miejsca
1692 VI, 3, | włączania się w inne kultury ze zrozumieniem i szacunkiem” 136. ~
1693 VI, 3, | Biskupów, by oddali niektórych ze swych kapłanów na czasową
1694 VI, 4, | poszanowaniu życie kontemplacyjne ze względu na ascezę i na poszukiwanie
1695 VI, 4, | wielkodusznością Chrystusowi, czerpiąc ze swej konsekracji siłę i
1696 VI, 5, | chrześcijaństwa, zarówno ze strony poszczególnych wiernych
1697 VI, 5, | zaszczyt, a mianowicie, że niektóre Kościoły powstały
1698 VI, 5, | Chrystusa” 150. Ponadto ze względu na właściwy im charakter
1699 VI, 6, | można jednak zapominać, że praca katechistów, ze względu
1700 VI, 6, | zapominać, że praca katechistów, ze względu na zachodzące obecnie
1701 VI, 7, | kierowania i koordynacji ze strony Kongregacji misyjnej,
1702 VII, 2, | poważnym problemie, zwracam się ze szczególnym zaufaniem i
1703 VII, 2, | rodzice, byli świadomi tego, że powinni dawać „szczególny
1704 VII, 4, | Nowe sytuacje, związane ze zjawiskiem przemieszczania
1705 VII, 4, | przede wszystkim świadomości, że winni być zawsze świadkami
1706 VII, 4, | przede wszystkim dlatego, że chrześcijanie, podróżując
1707 VII, 4, | się wśród innych narodów ze względu na studia lub pracę
1708 VII, 6, | zakonników i zakonnic, którzy ze swej strony winni troszczyć
1709 VII, 7, | nową ewangelizacją sądzą, że działalność misyjną muszą
1710 VII, 7, | A właśnie dając hojnie ze swojego, otrzymujemy, i
1711 VII, 7, | misjonarzy w świat! Właśnie ze względu na dręczące was
1712 VII, 7, | macie prawo; pamiętajcie, że uczniowie Chrystusa powinni „
1713 VIII, 2, | postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi
1714 VIII, 2, | ogołocenie siebie, które sprawia, że Chrystus dzieli w pełni
1715 VIII, 2, | 22-23). ~Właśnie dlatego, że jest „posłany”, misjonarz
1716 VIII, 3, | mógł głosić każdemu bratu, że jest kochany przez Boga
1717 VIII, 4, | 90. Powołanie misyjne ze swej natury wypływa z powołania
1718 VIII, 4, | dla starszych Kościołów. ~Ze swej strony misjonarze winni
1719 VIII, 4, | zwłaszcza Azji, potwierdza fakt, że przyszłość misji w dużej
1720 VIII, 4, | ukazuje w sposób konkretny, że Królestwo Boże już nadeszło
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
1721 I, | więcej, można stwierdzić, że pamięć ich za naszych czasów
1722 I, | okolicznością był fakt, że w tymże 1980 roku na wyspie
1723 I, | ożywiły w Kościele, wraz ze wspomnieniem religijnym,
1724 II, | życia publicznego, aby wraz ze starszym bratem Metodym
1725 II, | jego relikwie6 zabrali je ze sobą i odtąd towarzyszyły
1726 II, | również zrozumiałe trudności ze strony wcześniejszej, początkowej
1727 II, | dalszą podróż do Rzymu wraz ze swymi uczniami, dla których
1728 II, | VIII. W Rzymie, oczyszczony ze wszystkich zarzutów, uzyskał
1729 II, | korzenie, doznając razem ze swoim bratem Konstantynem
1730 II, | wzmogło się tak dalece, że musieli opuścić teren swojej
1731 IV, | świętej liturgii. ~Mimo że we wszystkich Kościołach
1732 IV, | Europie. Można zrozumieć, że w tej sytuacji każda odrębność
1733 IV, | godny podziwu jest fakt, że święci Bracia, działając
1734 IV, | zdawać sprawę Papieżowi ze swojej misjonarskiej działalności
1735 IV, | postępowania. Można powiedzieć, że prośba Chrystusa z modlitwy
1736 IV, | świętych Braci Sołuńskich, że każdy Kościół lokalny jest
1737 IV, | ich ewangeliczną intuicją, że różne warunki życia poszczególnych
1738 IV, | 14. Wiemy, że według nauki Soboru Watykańskiego
1739 IV, | Braci, a zwłaszcza Metodego ze względu na jego odpowiedzialność
1740 IV, | większa, gdy się zważy, że misja ich przypadła na lata
1741 V, | w jakich żyły. ~Wiemy, że szczególnym zadaniem zakończonego
1742 V, | tą myślą i przekonaniem, że będzie on zdolny przygotować
1743 V, | Możemy spokojnie powiedzieć, że taka wizja – tradycyjna
1744 V, | jej odważnie wskazując, że liczne ludy wprowadziły
1745 V, | innych” 22. ~Przypominając, że Bóg sprawia, iż słońce Jego
1746 V, | uważacie za tak słabego, że tego dać nie może, czy za
1747 V, | czy za tak zawistnego, że nie chce?” 23. ~Na przeciwstawianą
1748 V, | każdy język (niech) głosi, że Panem jest Jezus Chrystus
1749 V, | katolicki także dlatego, że potrafi w każdym środowisku
1750 V, | sposób, by mogła spotkać się ze szlachetnymi myślami i słusznymi
1751 V, | wydobywając z mądrością ze skarbca Kościoła „rzeczy
1752 VII, | Godny uwagi jest fakt, że jeszcze około połowy X wieku,
1753 VII, | Niemniej pozostaje faktem, że o dzieło Braci z dalekiego
1754 VII, | wśród Słowian widzimy jasno, że dziedzictwo Braci Sołuńskich
1755 VII, | Ewangelii można powiedzieć, że charakteryzowało ich umiłowanie
1756 VII, | Kościół, świadomy tego, że jest znakiem i powszechnym
1757 VIII, | starosłowiańskim34 – miał połączyć się ze swoimi Ojcami w wierze,
1758 VIII, | wobec nich świadectwo: ~że Ty jesteś Stworzycielem
1759 VIII, | między sobą braćmi w Tobie; ~że poprzez Syna, Słowo Twoje
1760 VIII, | powołałeś do życia wiecznego; ~że tak umiłowałeś świat, iż
1761 VIII, | stał się człowiekiem; ~i że na koniec zesłałeś Ducha
1762 VIII, | które i dzisiaj zgodnie ze swym posłannictwem ma urzeczywistniać
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
1763 I, | 4. W przekonaniu, że nauczanie Encykliki Populorum
1764 II, | ogłoszenia: rok 1967. Sam fakt, że Papież Paweł VI powziął
1765 II, | I to nie tyle dlatego, że ustawicznie powołuje się
1766 II, | soborowe8, ile dlatego, że wypływa ona z tej samej
1767 II, | Możemy zatem stwierdzić, że Encyklika Populorum proqressio
1768 II, | Encyklice wypływa bezpośrednio ze sposobu ujęcia tego problemu
1769 II, | duszpasterskiej pozwalają wnosić, że Encyklika stanowi zastosowanie
1770 II, | rozwój” jest tu zaczerpnięty ze słownik nauk społecznych
1771 II, | stwierdzenia z całą jasnością, że kwestia społeczna nabrała
1772 II, | ewentualną dwuznaczność. Uznanie, że „kwestia społeczna” nabrała
1773 II, | jej siła oddziaływania lub że utraciła swa ważność w skali
1774 II, | Przeciwnie, oznacza to, że problemy występujące w miejscach
1775 II, | uważane za samotne wyspy, ale że w coraz większej mierze
1776 II, | dóbr i usług, jakie niesie ze sobą rozwój, są nieporównanie
1777 II, | Papieża Pawła VI, głosząc, że kwestia społeczna stała
1778 II, | faktu24 właśnie dlatego, że dotyka on bezpośrednia sumienia,
1779 II, | To stwierdzenie, mimo że wiele sytuacji w świecie
1780 II, | Trzecim punktem jest to, że Encyklika Populorum progressio
1781 II, | dokumentu, a które oprócz tego, że jest określeniem historycznym,
1782 II, | światowym”, to dlatego, że wymóg sprawiedliwości może
1783 II, | wielu wojen. Ludy wyłączone ze sprawiedliwego podziału
1784 II, | jak usprawiedliwić fakt, że ogromne sumy pieniędzy,
1785 III, | należy podkreślić, jest to, że nadzieje na rozwój, tak
1786 III, | procesie dekolonizacji Kościół ze swej strony poczuwał się
1787 III, | 13. Nie można powiedzieć, że rozmaite inicjatywy religijne,
1788 III, | czynniki, nie można zaprzeczyć, że obecna sytuacja świata z
1789 III, | gdyż nie wolno zapominać, że granice między bogactwem
1790 III, | aspekty, które sprawiają, że kwestia społeczna stała
1791 III, | złożona właśnie dlatego, że osiągnęła wymiary światowe. ~
1792 III, | przedziału i biorąc pod uwagę to, że każda z nich zdaje się podążać
1793 III, | znakiem powszechnego odczucia, że jedność świata, innymi słowy
1794 III, | zaawansowanych. ~Należy zauważyć, że w dzisiejszym świecie —
1795 III, | Doświadczenie wykazuje, że negowanie tego prawa, jego
1796 III, | Często bowiem zdarza się, że naród zostaje również pozbawiony
1797 III, | wspólnocie narodowej są ze sobą powiązane. ~Ponadto
1798 III, | Ponadto należy podkreślić, że żadna grupa społeczna, na
1799 III, | Trzeba w tym punkcie dodać, że w, dzisiejszym świecie istnieją
1800 III, | 16. Trzeba podkreślić, że mimo godnych pochwały wysiłków
1801 III, | niewątpliwie poważne zaniedbania ze strony samych narodów będących
1802 III, | można stwarzać pozorów, że się nie dostrzega odpowiedzialności
1803 III, | progressio przewidywała, że przy istnieniu takich systemów
1804 III, | więc powinno być oczywiste, że rozwój albo stanie się powszechny
1805 III, | pomieszczeniach tak prymitywnych, że zupełnie nie rozwiązujących
1806 III, | będzie dojść do przekonania, że bardzo dalecy jesteśmy od
1807 III, | ekonomicznym odnosi się: wrażenie, że kurczą się miejsca pracy
1808 III, | exercens: „Należy podkreślić, że elementem konstytutywnym,
1809 III, | wymiarach”, a mianowicie, że „istnieją całe zastępy bezrobotnych
1810 III, | który niewątpliwie dowodzi, że zarówno wewnątrz poszczególnych
1811 III, | poprzednie, tak i to zjawisko, ze względu na jego powszechność
1812 III, | Stało się tak dlatego, że kraje zadłużone, aby zaspokoić
1813 III, | życiowej czy też dlatego, że z tej samej racji nie mogą
1814 III, | się przewagi drugiego. ~Ze swej strony stosunki międzynarodowe
1815 III, | 21. Wyraża się to ze skutkiem szczególnie ujemnym
1816 III, | skuteczny i bezinteresowny wkład ze strony wszystkich krajów
1817 III, | Dzieje się tak także dlatego, że inwestycje i pomoc w rozwoju
1818 III, | Encykliki Populorum progressio, że zasoby i inwestycje przeznaczone
1819 III, | się, by było to przesadą — że funkcja przodująca między
1820 III, | egoistycznej izolacji, a Wschód ze swej strony wydaje się,
1821 III, | Co więcej, trzeba dodać, że osąd moralny jest tu jeszcze
1822 III, | zadłużeniu międzynarodowym42 — że w niektórych przypadkach
1823 III, | świat współczesny, łącznie ze światem ekonomii, zamiast
1824 III, | Nie można zaprzeczyć, że istnieje, zwłaszcza w strefie
1825 III, | rozwój. Warto tu zaznaczyć, że w strefie Północy ten problem
1826 III, | jest ścisłe twierdzenie, że trudności pochodzą jedynie
1827 III, | zostało również dowiedzione, że każdy wzrost demograficzny
1828 III, | wyłania się zrozumienie tego, że dobro, do którego wszyscy
1829 III, | troska o pokój i świadomość, że jest on niepodzielny: albo
1830 IV, | stwierdzić przede wszystkim, że rozwój nie jest procesem
1831 IV, | ekonomistyczna” związana ze słowem rozwój. Rzeczywiście
1832 IV, | rozumie się dziś lepiej, że samo nagromadzenie dóbr
1833 IV, | doświadczenie niedawnych lat uczy, że jeśli cała wielka masa zasobów
1834 IV, | rzeczą łatwo zrozumiałą, że jeśli się nie jest uodpornionym
1835 IV, | świata polega właśnie na tym, że stosunkowo nieliczni posiadają
1836 IV, | Jest to dowodem na to, że chociaż rozwój posiada swój
1837 IV, | por. Rdz 1, 27), jest więc ze swej natury istotą społeczną. ~
1838 IV, | ale jawi się — również ze swymi akcentami społeczno-gospodarczymi —
1839 IV, | wierzących w Słowo Boże, że tak zwany współczesny rozwój
1840 IV, | do pracy, aby podkreślić, że właśnie człowiek jest zawsze
1841 IV, | zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie
1842 IV, | Pawła do Kolosan czytamy, że Chrystus jest „pierworodnym
1843 IV, | wobec każdego stworzenia” i że „wszystko przez Niego i
1844 IV, | chrześcijańską, która zapewnia nas, że postęp taki jest możliwy
1845 IV, | jest możliwy tylko dlatego, że Bóg Ojciec już od początku
1846 IV, | niedorozwoju i nadrozwoju — że kiedyś „to, co zniszczalne,
1847 IV, | zawiera się przekonanie, że z racji swego powołania
1848 IV, | duszpasterskiej Gaudium et spes60. Ze swej strony pragnę położyć
1849 IV, (60) | tego świata i wiedział, że brat jego cierpi niedostatek,
1850 IV, | dokonywać — właśnie dlatego, że nie bierze pod uwagę innych,
1851 IV, | jednostki i wspólnoty widzą, że nie są ściśle przestrzegane
1852 IV, | lepszego uświadomienia sobie, że nie można bezkarnie używać
1853 IV, | uprzemysłowionych. Wiemy, że skutkiem bezpośrednim czy
1854 IV, | raz staje się; oczywiste, że rozwój, jego planowanie,
1855 IV, | 2, 16-17) jasno ukazuje, że w odniesieniu do widzialnej
1856 V, | sytuacji nasuwa wniosek, że wola ta była niewystarczająca. ~
1857 V, | Należy zatem podkreślić, że świat podzielony na bloki
1858 V, | kondycji człowieka wynika to, że trudno jest przeprowadzić
1859 V, (65) | bloków narodów, wie i głosi, że takie wypadki grzechu społecznego
1860 V, | szczegółowe, aby ukazać, że wśród działań i postaw przeciwnych
1861 V, | absolutyzacji postaw ludzkich ze wszystkimi możliwymi następstwami. ~
1862 V, | sobie są one rozdzielne, tak że jedno może istnieć bez drugiego,
1863 V, | moralnych, można odkryć, że za określonymi decyzjami,
1864 V, | stale zagrożona zarówno ze strony wewnętrznej słabości
1865 V, | Należy się spodziewać, że także ludzie, którzy nie
1866 V, | wiary, są przekonani o tym, że przeszkody stojące na drodze
1867 V, | Dlatego można oczekiwać, że ci, którzy w takim czy innym
1868 V, | z sobą samym, z bliźnim, ze wspólnotami ludzkimi, nawet
1869 V, | ludźmi i narodami. Fakt, że ludzie w różnych częściach
1870 V, | gruntownym przekonaniu, że zahamowanie pełnego rozwoju
1871 V, | tego, co posiadają. Słabsi ze swej strony, postępując
1872 V, | solidarność opartą o zasadę, że dobra stworzone są przeznaczone
1873 V, | odpowiedzialni nie uznają, że współzależność sama w sobie
1874 VI, | Poprzedników muszę powtórzyć, że nie można ograniczać tylko
1875 VI, | natychmiast można zauważyć, że stojące przed nami zagadnienia
1876 VI, | zagadnieniami natury moralnej, i że ani analiza problemu rozwoju
1877 VI, | Należy jednak wyjaśnić, że przepowiadanie zawsze jest
1878 VI, | smakosza”, który udawał, że nie dostrzega żebraka Łazarza
1879 VI, | innych częściach świata ze znacznym zyskiem dla przedsiębiorstw
1880 VI, | wymiany i oprocentowania ze szkodą dla bilansu płatniczego
1881 VI, | Nierzadkie są przypadki, że krajom na drodze rozwoju
1882 VI, | korektury. Rzecz oczywista, że tak delikatnego procesu
1883 VI, | prawdziwych potrzeb oraz tego, że ma prawo i obowiązek szukania
1884 VI, (81) | właśnie trzeba przekonać, że sami muszą wypracować swój
1885 VI, (81) | wypracować swój własny rozwój, że sami muszą stopniowo zdobywać
1886 VII, | rozwoju jest dowodem tego, że pragną przezwyciężenia wielorakich
1887 VII, | Kościoła83. ~Wypada dodać, że pragnienie wyzwolenia z
1888 VII, | musi z mocą potwierdzić, że możliwe jest przezwyciężenie
1889 VII, | obietnicy, która gwarantuje, że obecna historia nie pozostaje
1890 VII, | również w człowieku, mimo że zna niegodziwość, do jakiej
1891 VII, | zdolny, albowiem wie dobrze, że — pomimo grzechu odziedziczonego
1892 VII, | trzeba z goryczą powiedzieć, że tak jak można grzeszyć egoizmem,
1893 VII, | tysiąclecia. Również i dlatego, że poważne niebezpieczeństwa
1894 VII, | niewielkie znaczenie, prócz tego, że większa odpowiedzialność
1895 VII, | komunii. Jestem pewien, że zarówno troska, jaką ta
1896 VII, (87) | l.c., s. 259: „Sądzimy, że realizacja tego programu
1897 VII, | 48. Kościół dobrze wie, że żadne doczesne dokonania
1898 VII, | się z królestwem Bożym, i że wszystkie dokonania nie
1899 VII, | na nowo, ale oczyszczone ze wszystkiego brudu, rozświetlone
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
1900 Wprow, 0, | Konstantynopola. Stwierdziłem wówczas, że wierzący w Chrystusa, zjednoczeni
1901 Wprow, 0, | człowieka i utrzymując, że Krzyż nie stwarza żadnych
1902 Wprow, 0, | daje nadziei: twierdzi się, że człowiek jest tylko ziemską
1903 Wprow, 0, | uchodzi niczyjej uwagi, że wszystko to stanowi wyzwanie
1904 Wprow, 0, | człowieka?~Dziękuję Bogu za to, że nakłonił nas, byśmy szli
1905 Wprow, 0, | Ewangelii wzywa ich, aby ze szczerym i całkowitym obiektywizmem
1906 Wprow, 0, | swoich dzieci, świadom, że ich grzechy są sprzeniewierzeniem
1907 Wprow, 0, | Błogosławieństw. Świadom, że „prawda nie inaczej się
1908 Wprow, 0, | z głębokim przekonaniem, że dochowuję posłuszeństwa
1909 Wprow, 0, | Piotra ukazuje w pełni, że w spełnianiu tej szczególnej
1910 Wprow, 0, | Niech wszyscy modlą się wraz ze mną o to nawrócenie.~Wiemy,
1911 Wprow, 0, | o to nawrócenie.~Wiemy, że Kościół w swojej ziemskiej
1912 I, 1, | wyrazić Bożą wolę „zebrania ze wszystkich stron” członków
1913 I, 1, | Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan” (por. 37,
1914 I, 2, | i o których każdy mówi, że to jego własny i Boży Kościół.
1915 I, 2, | nie polega jedynie na tym, że ludzie gromadzą się w społeczność,
1916 I, 2, | duchu wiary.~Sobór mówi, że Kościół Chrystusa „trwa
1917 I, 2, | Kościół katolicki stwierdza, że w ciągu dwóch tysięcy lat
1918 I, 2, | Kościół katolicki wie, że dzięki wsparciu, jakiego
1919 I, 2, | napełnił go Bóg zgodnie ze swym zamysłem łaski. Nawet „
1920 I, 2, | katolicki nie zapomina jednak, że z winy wielu jego członków
1921 I, 2, | strony” 13, przyznając, że winy nie można przypisać
1922 I, 2, | Lumen gentium podkreśla, że Kościół katolicki „wie,
1923 I, 2, | Kościół katolicki „wie, że jest związany z licznych
1924 I, 2, | stwierdza w szczególności, że „przez sprawowanie Eucharystii
1925 I, 2, | chodzi o to, by zsumować ze sobą wszystkie bogactwa
1926 I, 2, | Kościół katolicki wierzy, że w wydarzeniu Pięćdziesiątnicy
1927 I, 3, | wciąż potrzebuje. Czyli że trzeba w porę odnowić w
1928 I, 3, | pośrednictwem Apostołów24. Ze strony Kościoła katolickiego
1929 I, 3, | katolickiego wiedzą z pewnością, że ekumeniczne otwarcie się
1930 I, 3, | ekskomuniki. Warto przypomnieć, że utworzenie specjalnego dykasterium
1931 I, 3, | Soboru Watykańskiego II30, i że za pośrednictwem tej instytucji
1932 I, 4, | pod fałszywym pretekstem, że nie są one już dziś zrozumiałe.
1933 I, 4, | 6), któż mógłby uważać, że dopuszczalne jest pojednanie
1934 I, 4, | apostoli przypomniałem, że Cyryl i Metody z tego właśnie
1935 I, 4, | wszystkich” 34. Rozumieli zatem, że nie mogą „narzucić ludom,
1936 I, 4, | własnej kultury” 37. Fakt, że depozyt wiary jest ze swej
1937 I, 4, | Fakt, że depozyt wiary jest ze swej natury przeznaczony
1938 I, 4, | podstawowe. Wynika z nich jasno, że ekumenizm, ruch na rzecz
1939 I, 4, | z niej wyrastać jak owoc ze zdrowego i kwitnącego drzewa,
1940 I, 4, | co nas dzieli”. Sobór zaś ze swej strony wzywa: „Niech
1941 I, 4, | wszyscy wyznawcy Chrystusa, że tym lepiej posuwają naprzód
1942 I, 5, | należy bowiem zapominać, że Pan nasz prosił Ojca o jedność
1943 I, 5, | posłannictwu i aby świat uwierzył, że Ojciec Go posłał (por. J
1944 I, 5, | 21). Można powiedzieć, że ruch ekumeniczny zaczął
1945 I, 5, | przezwyciężona. Trzeba przyznać, że nadal nie osiągnęliśmy pełnej
1946 I, 5, | Trzeba wyrazić radość z tego, że wielorakie spotkania ekumeniczne
1947 I, 5, | oikoumene. Jestem świadom tego, że właśnie Sobór Watykański
1948 I, 5, | Chrystusie i Jego Kościele. Ze szczególnym wzruszeniem
1949 I, 5, | tych modlitewnych spotkań. Ze względu na uwarunkowania
1950 I, 5, | sióstr. Właśnie dlatego, że są oni rozłączeni, z tym
1951 I, 5, | zjednoczenia i komunii. Zdaje się, że i tutaj można by trafnie
1952 I, 5, | Gabriela, która zgodnie ze swym powołaniem żyła z dala
1953 I, 5, | pozwala nam zrozumieć, że modlitwa o jedność nie jest
1954 I, 6, | pozostaje zapewne bez związku ze współczesną myślą personalistyczną.
1955 I, 6, | kryteriów jest zadaniem każdej ze stron przystępujących do
1956 I, 6, | Podejmując dialog, każda ze stron zakłada u swego rozmówcy
1957 I, 6, | wdzięcznością dla Ducha Prawdy — że Sobór Watykański II był
1958 I, 6, | z gotowością do dialogu ze strony katolickiego Episkopatu
1959 I, 6, | całego świata, a zwłaszcza ze strony Stolicy Apostolskiej.~ ~
1960 I, 7, | jaką znaleźli albo sądzą, że znaleźli, aby nawzajem pomóc
1961 I, 7, | Wszyscy wreszcie obliczają się ze swej wierności wobec woli
1962 I, 8, | świadoma modlitwa sprawia, że dialog przynosi obfitsze
1963 I, 8, | ekumenicznemu, to dlatego, że dialog ten spełnia zarazem
1964 I, 8, | św. Jana: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych
1965 I, 8, | stwierdza: „Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy
1966 I, 8, | jest pokorna świadomość, że zgrzeszyliśmy przeciw jedności
1967 I, 8, | jedności i przekonanie, że potrzebujemy nawrócenia.
1968 I, 8, | Watykański II. Rzec można, że cały Dekret o ekumenizmie
1969 I, 9, | gdy ma się do czynienia ze sformułowaniami doktrynalnymi
1970 I, 9, | pomocy, może się zdarzyć, że w głoszeniu tychże prawd
1971 I, 9, | powiedziawszy, należy stwierdzić, że formuły dogmatyczne Magisterium
1972 I, 9, | nieprzejednane spory sprawiły, że dwa sposoby patrzenia na
1973 I, 9, | przynosi ekumenizm, jest to, że pomaga on chrześcijańskim
1974 II, 1, | Obserwujemy na przykład, że chrześcijanie należący do
1975 II, 1, | ekskomuniki, Wspólnoty niegdyś ze sobą rywalizujące dziś w
1976 II, 1, | stypendiów na formację duchownych ze Wspólnot mniej zamożnych,
1977 II, 1, | Chrystusa. Jeśli zdarza się, że w rezultacie gwałtownych
1978 II, 1, | powtórzyć w tym kontekście, że uznanie braterstwa łączącego
1979 II, 1, | dotyczących ekumenizmu wskazuje, że pożądane jest wzajemne i
1980 II, 1, | eklezjologiczne.~Warto przypomnieć, że podstawowe znaczenie Chrztu
1981 II, 2, | Coraz częściej zdarza się, że zwierzchnicy Wspólnot chrześcijańskich
1982 II, 2, | dowodzi tego doświadczenie — że w pewnych okolicznościach
1983 II, 2, | współpracy, podkreślając, że Kościół katolicki nie może
1984 II, 2, | Encyklice Redemptor hominis, „że nigdy nie przestanę tego
1985 II, 2, | stwierdzam z zadowoleniem, że i tak już rozległa sieć
1986 II, 3, | Chrystusa. Kto pamięta, że dysputy wokół Pisma Świętego
1987 II, 3, | sercem”. Czasem wydaje się, że bliska jest już chwila,
1988 II, 3, | z radością przypomnieć, że w pewnych szczególnych przypadkach
1989 II, 4, | chrześcijańskie płynące ze wspólnej ojcowizny, które
1990 II, 4, | Watykański II podkreślił, że dobra obecne wśród innych
1991 II, 4, | można też przeoczyć faktu, że cokolwiek sprawia łaska
1992 II, 5, | dobra Kościoła Chrystusowego ze swej natury przynaglają
1993 II, 5, | przywrócenia jedności. Wynika stąd, że dążenie do jedności chrześcijan
1994 II, 6, | 50. Na początku trzeba tu ze szczególną wdzięcznością
1995 II, 6, | Opatrzności stwierdzić, że nadwątlona w ciągu stuleci
1996 II, 6, | Watykańskiego II. Obserwatorzy ze strony tych Kościołów, obecni
1997 II, 6, | dążenia do jedności.~Sobór ze swej strony spojrzał bezstronnie
1998 II, 6, | o ekumenizmie stwierdza, że „przez sprawowanie Eucharystii
1999 II, 6, | uczyniono w przekonaniu, że uprawniona różnorodność
2000 II, 6, | jego owoce w sferze relacji ze starożytnymi Kościołami
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366 |