1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366
(...) Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
2001 II, 7, | Konstantynopolem. Warto dodać, że w tym samym czasie były
2002 II, 7, | Kościołów, między innymi ze względu na rolę, jaką winny
2003 II, 7, | wizytę, jaką mu złożyłem, tak że w grudniu 1987 r. mogłem
2004 II, 7, | Warto zatem przypomnieć, że Cyryl i Metody wyszli z
2005 II, 7, | Ogłaszając ich — wespół ze św. Benedyktem — patronami
2006 II, 7, | i starała się uwydatnić, że Chrzest św. Włodzimierza
2007 II, 7, | rozleglejsze obszary, tak że ogarnia cały Kościół. Jeśli
2008 II, 7, | Jeśli się zważy ponadto, że to zbawcze wydarzenie nad
2009 II, 7, | można łatwo zrozumieć, że do pełnej komunii należy
2010 II, 8, | radością (...) przypomina fakt, że na Wschodzie istnieje w
2011 II, 8, | pozwala nam odkryć na nowo, że jesteśmy Kościołami siostrzanymi,
2012 II, 8, | Można nawet powiedzieć, że monastycyzm był w starożytności —
2013 II, 8, | stwierdzić: „nic dziwnego, że niektóre aspekty objawionych
2014 II, 8, | jednych niż u drugich, tak że trzeba powiedzieć, iż te
2015 II, 8, | szerzenia ducha jedności. Ze względu na bardzo ścisłe
2016 II, 8, | Ecclesiarum podkreślił, że „praktyka jednak duszpasterska
2017 II, 8, | duszpasterska wykazuje, że jeśli chodzi o braci wschodnich,
2018 II, 9, | stwierdzić i oświadczyć, że „w naszych Kościołach sukcesja
2019 II, 9, | kontekście stało się oczywiste, że metodą dążenia do pełnej
2020 II, 9, | jednak można stwierdzić, że nastąpiło uspokojenie umysłów,
2021 II, 9, | składając Bogu dzięki za to, że wielu wschodnich synów Kościoła
2022 II, 9, | kościelnego nie przeszkadzał temu, że utrzymując wzajemne kontakty,
2023 II, 9, | zawsze we własnym domu; ze wszystkich bowiem Kościołów
2024 II, 10 | Relacje ze starożytnymi Kościołami
2025 II, 10, | zaszczycili nas wizytą, tak że Biskup Rzymski mógł z nimi
2026 II, 10, | nawiązanie braterskich relacji ze starożytnymi Kościołami
2027 II, 10, | konkretnym znakiem tego, że Chrystus jednoczy nas mimo
2028 II, 10, | dziś bowiem stwierdzić, że wyznajemy tę samą wiarę
2029 II, 10, | jeszcze trzeba tu stwierdzić, że to ważne osiągnięcie jest
2030 II, 10, | otuchy, ukazuje nam bowiem, że idziemy właściwą drogą i
2031 II, 10, | idziemy właściwą drogą i że można mieć uzasadnioną nadzieję
2032 II, 11, | Trzeba jednak przyznać, że między tymi Kościołami i
2033 II, 11, | ekumeniczny wyraził nadzieję, że zostanie zorganizowana współpraca
2034 II, 11, | chrześcijańskich. Fakt ten dowodzi, że tło kulturowe nie ma decydującego
2035 II, 11, | ten sam Dekret stwierdza, że nie wszędzie jeszcze umocnił
2036 II, 11, | Dlatego Sobór stwierdza, że „nauka o Uczcie Pańskiej,
2037 II, 11, | redintegratio podkreśla, że Wspólnotom wyrosłym po Reformacji „
2038 II, 11, | zmartwychwstania Pańskiego, wyznają, że oznacza ona życie w łączności
2039 II, 11, | rozwiązań, a zarazem zrozumieć, że konieczne jest głębsze zbadanie
2040 II, 11, | organizmie Kościoła, dowodzi, że chrześcijanie dostrzegają
2041 II, 11, | ekumenicznej. Właśnie dlatego, że dążenie do pełnej jedności
2042 II, 12, | krótkiego pontyfikatu zaznaczył, że pragnie być kontynuatorem
2043 II, 12, | radością napawa też fakt, że w poszczególnych Kościołach
2044 II, 13, | Dekret o ekumenizmie zauważa, że u innych chrześcijan „pokładanie
2045 II, 13, | o ekumenizmie wskazywał, że „wierzący w Chrystusa łatwo
2046 II, 13, | jeszcze bardziej oczywiste, że racje religijne nie są prawdziwą
2047 II, 13, | radością. Stwierdzamy bowiem, że chrześcijanie coraz powszechniej
2048 II, 13, | sprawę pokoju. Rozumieją, że jest ona ściśle związana
2049 III, 1, | inni129,~Ekumenizm oznacza, że Wspólnoty chrześcijańskie
2050 III, 2, | Kościele. Jest też oczywiste, że szczególne obowiązki i zadania
2051 III, 3, | 82. Jest zrozumiałe, że proces ekumeniczny, ze względu
2052 III, 3, | że proces ekumeniczny, ze względu na swą doniosłość,
2053 III, 3, | Nie ulega wątpliwości, że w tej postawie nawrócenia
2054 III, 3, | całkowitej ufności w to, że prawda, którą jest Chrystus,
2055 III, 3, | chrześcijańskie Wspólnoty wiedzą, że ten nakaz, to przezwyciężenie
2056 III, 3, | do Chrystusa i do Ojca, że byli zdolni nawet do przelania
2057 III, 3, | właśnie dialog nie podkreśla, że aby osiągnąć pełną komunię,
2058 III, 3, | uważa, i jest świadectwem, że na pewnym głębokim poziomie
2059 III, 3, | odnotowałem z radością, że komunia — niedoskonała,
2060 III, 3, | Tutaj stwierdzam natomiast, że jest ona już doskonała w
2061 III, 3, | Chrystusem, Duch sprawia często, że Jego łaska rozlewa się innymi
2062 III, 3, | zamysłowi, możemy odkryć, że za sprawą Ducha nawet przeciwności
2063 III, 4, | Konstytucja Lumen gentium w jednym ze swych podstawowych stwierdzeń,
2064 III, 4, | redintegratio141 głosi, że jedyny Kościół Chrystusowy
2065 III, 4, | o ekumenizmie podkreśla, że w Kościele obecna jest pełnia (
2066 III, 4, | 11-13). Powiedziałem już, że jako Kościół katolicki jesteśmy
2067 III, 4, | chrześcijańskie. Trzeba przyznać, że to wzajemne braterskie oddziaływanie
2068 III, 4, | stwierdzić raz jeszcze, że „winniśmy ukazywać w każdej
2069 III, 4, | ukazywać w każdej sprawie, że staramy się wyjść naprzeciw
2070 III, 5, | katolicki jest świadom, że pośród wszystkich Kościołów
2071 III, 5, | posługi, co byłoby sprzeczne ze znaczeniem, jakie nadaje
2072 III, 5, | znamiennym i pocieszającym, że kwestia prymatu Biskupa
2073 III, 5, | 17-19). Łukasz podkreśla, że Jezus poleca Piotrowi, by
2074 III, 5, | 22, 31-32). Wydaje się, że właśnie na tle ludzkiej
2075 III, 5, | pełni ujawnia się fakt, że jego szczególna posługa
2076 III, 5, | dziełem łaski; wydaje się, że Nauczyciel troszczy się
2077 III, 5, | powierzyć w swoim Kościele, i że jest bardzo wymagający wobec
2078 III, 5, | 19). Znamienne jest też, że według Pierwszego Listu
2079 III, 5, | 5).~Należy podkreślić, że słabość Piotra i Pawła ukazuje,
2080 III, 5, | Ewangelia św. Jana podkreśla, że Piotr otrzymuje zadanie
2081 III, 5, | zdrady (por. 13, 38). Łukasz ze swej strony, w cytowanych
2082 III, 5, | misję Piotra podkreśla fakt, że Piotr ma „utwierdzać braci,
2083 III, 5, | zdrady, jego następca wie, że musi być znakiem miłosierdzia.
2084 III, 5, | Piotrowej nie utraciło nic ze swojej autentyczności i
2085 III, 5, | przewiny i chybione dążenia, że Bóg w swoim miłosierdziu
2086 III, 5, | Pasterzy polega właśnie na tym, że ma on „czuwać” (episkopein)
2087 III, 5, | o nakazach wynikających ze wspólnego dobra Kościoła,
2088 III, 5, | czujność, a czasem orzekać, że ta czy inna szerząca się
2089 III, 5, | Watykański I — orzec ex cathedra, że dana doktryna należy do
2090 III, 5, | Kościół katolicki stwierdza, że funkcja Biskupa Rzymu odpowiada
2091 III, 5, | w niniejszej Encyklice — że pełna i widzialna komunia
2092 III, 5, | Chrystusa. Jestem przekonany, że ponoszę w tej dziedzinie
2093 III, 5, | Dimitriosa I, powiedziałem, że jestem świadom, iż „z różnorakich
2094 III, 5, | ich teologów do nawiązania ze mną braterskiego i cierpliwego
2095 III, 6, | tekstach, wyraża przekonanie, że komunia Kościołów partykularnych
2096 III, 7, | owo „aby świat uwierzył”, że stwarza to ryzyko zapomnienia,
2097 III, 7, | Jest jednak oczywiste, że podział chrześcijan pozostaje
2098 III, 7, | ewangelizacji łączy się ze świadectwem jedności, dawanym
2099 III, 7, | tak bardzo obciążającą, że aż osłabia samo dzieło Chrystusa” 156,~
2100 III, 7, | chrześcijan? To prawda, że Kościół, przynaglany przez
2101 III, 7, | narodom, ale jest też prawdą, że musi zmagać się z trudnościami
2102 III, 7, | którzy nie zgadzają się ze sobą nawzajem, choć wszyscy
2103 III, 7, | orędzie? Czy nie pomyślą, że Ewangelia, choć jest przedstawiana
2104 III, 7, | 99. Kiedy stwierdzam, że dążenie ekumeniczne jest
2105 Adh, 0, | stwierdziłem między innymi, że „najlepsze przygotowanie
2106 Adh, 0, | jedności chrześcijan, uznałem, że w naszej epoce ekumenicznej
2107 Adh, 0, | Nie ulega wątpliwości, że Duch Święty uczestniczy
2108 Adh, 0, | uczestniczy w tym dziele i że prowadzi Kościół ku pełnej
2109 Adh, 0, | kierując się świadomością, że Kościół jest do tego zobowiązany
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
2110 Wprow, 1, | pozostaje w Kościele świadomość, że ma on „obowiązek badać znaki
2111 Wprow, 1, | całemu światu6. ~Kościół wie, że zagadnienia moralne nurtują
2112 Wprow, 1, | znają samego Boga. Wie, że właśnie poprzez życie moralne
2113 Wprow, 2, | jej nakazów; uważa się, że niektóre elementy nauczania
2114 Wprow, 2, | prostu nie do przyjęcia; że Magisterium może się wypowiadać
2115 Wprow, 2, | w Biskupstwie, dzielący ze mną odpowiedzialność za
2116 Wprow, 2, | to między innymi dlatego, że wydało się wskazane, by
2117 I, 2, | Rozmówca Jezusa wyczuwa, że istnieje związek między
2118 I, 2, | Możemy się więc domyślać, że jeśli pyta Jezusa, to nie
2119 I, 2, | Jezusa, to nie dlatego, że nie zna odpowiedzi zawartej
2120 I, 2, | swojej własnej istoty - musi ze swoim niepokojem, niepewnością,
2121 I, 2, | słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią,
2122 I, 3, | rozmówcy - i nam wszystkim - że odpowiedzi na pytanie: „
2123 I, 3, | pełni dobra. Jezus ukazuje, że pytanie młodzieńca jest
2124 I, 3, | istocie pytaniem religijnym i że dobroć, która pociąga człowieka
2125 I, 3, | słowami Nauczyciela, wierzy, że najwyższym celem życia człowieka,
2126 I, 3, | przywrócić pierwotną harmonię ze Stwórcą i z całym stworzeniem,
2127 I, 3, | serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech
2128 I, 3, | zaś pochodzi od Boga, jako że Bóg sam jest miłością” 18. ~
2129 I, 3, | 11. Stwierdzenie, że „jeden tylko jest Dobry”,
2130 I, 3, | oddawania czci tylko Jemu ze względu na Jego nieskończoną
2131 I, 4, | podkreśliwszy najpierw, że „jeden tylko jest Dobry”,
2132 I, 4, | Marka i Łukasza wynika, że Jezus nie zamierzał wymienić
2133 I, 4, | relacji z Bogiem, z bliźnim i ze światem rzeczy. Jak czytamy
2134 I, 4, | Nie znaczy to oczywiście, że Jezus stawia na pierwszym
2135 I, 4, | 25-27) - i przypomina, że tylko ich przestrzeganie
2136 I, 4, | Znamienne jest jednak, że właśnie drugie z tych przykazań
2137 I, 4, | Mt 22, 40), są głęboko ze sobą związane i wzajemnie
2138 I, 4, | Testament stwierdzają wyraźnie, że bez miłości bliźniego, przejawiającej
2139 I, 4, | Jezus mówi: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo
2140 I, 4, | legis in Christo est), jako że przyszedł On nie po to,
2141 I, 4, | które - właśnie dlatego, że kocha - gotowe jest spełniać
2142 I, 4, | wymagania. Jezus wskazuje, że przykazań nie można traktować
2143 I, 4, | oblubieńczego: „Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie
2144 I, 4, | sądowi. (…) Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż!
2145 I, 5, | to jednak ma świadomość, że daleko jest jeszcze od celu:
2146 I, 5, | stając przed Jezusem odczuwa, że nadal czegoś mu brakuje.
2147 I, 5, | sensie można powiedzieć, że także błogosławieństwa wchodzą
2148 I, 5, | Zarazem Kazanie ukazuje, że przykazania są otwarte i
2149 I, 5, | przykazania”; jest jednak pewne, że zaangażowanie młodzieńca
2150 I, 5, | człowieka i Boże prawo nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie -
2151 I, 5, | chrzest, czy jednak wraz ze zniszczeniem niegodziwości
2152 I, 5, | ośmieli się powiedzieć, że tak jest, jeśli nie człowiek
2153 I, 5, | słabości, śmiem twierdzić, że jesteśmy wolni w takiej
2154 I, 6, | ale jest też oczywiste, że miano ucznia Chrystusa przysługuje
2155 I, 6, | który prowadzi do Ojca, tak że zobaczyć Jego, Syna, znaczy
2156 I, 7, | Czy to miłość sprawia, że przestrzegamy przykazań,
2157 I, 7, | Któż może mieć wątpliwości, że to miłość poprzedza zachowywanie
2158 I, 7, | Augustyna32, św. Tomasz pisze, że Nowe Prawo to łaska Ducha
2159 I, 7, | tej łaski lub sprawiają, że w życiu człowieka dojrzewają
2160 I, 7, | Jan Chryzostom powiedział, że Nowe Prawo zostało ogłoszone
2161 I, 7, | dniu Pięćdziesiątnicy i że Apostołowie „nie zeszli
2162 I, 8, | nauczania Jezusa, gwarantuje, że są one pieczołowicie strzeżone
2163 II, 1 | Nauczać tego, co jest zgodne ze zdrową doktryną (por. Tt
2164 II, 1, | jest także „teologią”, jako że za początek i cel moralnego
2165 II, 1, | których nie sposób pogodzić ze „zdrową nauką” (por. 2 Tm
2166 II, 1, | rozeznawania tego, co sprzeczne ze „zdrową nauką” i zwrócić
2167 II, 1, | jest niezbędne zwłaszcza ze względu na nowe problemy51. ~
2168 II, 2, | całą pewnością stwierdzić, że w naszych czasach ukształtowała
2169 II, 2, | się znaczenie wolności, że czyni się z niej absolut,
2170 II, 2, | prawdziwy na mocy samego faktu, że pochodzi z sumienia. Wskutek
2171 II, 2, | sprzeczność polega na tym, że choć współczesna kultura
2172 II, 2, | gdy głosił z naciskiem, że „sumienie ma swoje prawa
2173 II, 3, | obraz Objawienie poucza nas, że władza decydowania o dobru
2174 II, 3, | prawdą do tego stopnia, że sama prawda uznana jest
2175 II, 3, | rzeczy. ~Trzeba przyznać, że u źródeł tych przemyśleń
2176 II, 3, | zamierzano rozwinąć dialog ze współczesną kulturą, ukazując
2177 II, 3, | co najwyżej w tym sensie, że rozum ludzki korzysta ze
2178 II, 3, | że rozum ludzki korzysta ze swej prawodawczej autonomii
2179 II, 3, | moralne ma Boga za twórcę i że człowiek przez swój rozum
2180 II, 3, | doszli do stwierdzenia, że Boże Objawienie nie zawiera
2181 II, 3, | zbawienia. ~Trudno nie zauważyć, że taka interpretacja autonomii
2182 II, 4, | powołany człowiek: wskazują, że władza człowieka rozciąga
2183 II, 4, | wielkość (...) przez to, że jest niezależna i wolna,
2184 II, 4, | mianowicie, która utrzymuje, że „rzeczy stworzone nie zależą
2185 II, 4, | rozumu praktycznego oznacza, że człowiek posiada w samym
2186 II, 4, (72) | Przemówienie do grupy Biskupów ze Stanów Zjednoczonych z okazji
2187 II, 4, | teonomii uczestniczącej, jako że dobrowolne posłuszeństwo
2188 II, 4, | dobra i zła”, Bóg stwierdza, że człowiek nie posiada od
2189 II, 5, | człowieka wymaga, aby działał ze świadomego i wolnego wyboru,
2190 II, 5, | gdyby chciał powiedzieć, że światło naturalnego rozumu,
2191 II, 5, | nierozumnych, ale dlatego, że rozum, który to prawo ogłasza,
2192 II, 5, | Watykański II przypomina, że „najwyższą normą ludzkiego
2193 II, 5, | bardziej szlachetny, jako że samo staje się uczestnikiem
2194 II, 5, | papież Leon XIII podkreślał, że ludzki rozum i prawo są
2195 II, 5, | jego Prawu. Stwierdziwszy, że „prawo naturalne zostało
2196 II, 5, | moc prawa polega na tym, że może ono nakładać obowiązki,
2197 II, 5, | konkluduje Leon XIII — że prawo naturalne jest samym
2198 II, 5, | nie należy zapominać, że te i inne pożyteczne rozróżnienia
2199 II, 5, | jest ten sam jedyny Bóg, i że prawa te przeznaczone są
2200 II, 6, | innych epokach sądzono, że człowiek jest całkowicie
2201 II, 6, | Jeszcze dzisiaj wielu uważa, że współrzędne czasoprzestrzenne
2202 II, 6, | przezwyciężona przez wolność, jako że stanowi rzekomo jej ograniczenie
2203 II, 6, | miałyby polegać na tym, że prawom biologicznym nadaje
2204 II, 6, | moralnej. Twierdzą oni, że człowiek jako istota rozumna
2205 II, 6, | jego” i oczekuje od niego, że sam nada rozumny kształt
2206 II, 6, | oznaczają nie tylko to, że również ciało, któremu przyrzeczone
2207 II, 6, | Apostoł Paweł ogłasza, że nie odziedziczą Królestwa
2208 II, 7, | naruszają komunię osób ze szkodą dla każdego. ~
2209 II, 7, | Z drugiej strony fakt, że tylko przykazania negatywne
2210 II, 7, | każdej sytuacji, nie oznacza, że w życiu moralnym zakazy
2211 II, 7, | miłości Boga i bliźniego ze względu na swą pozytywną
2212 II, 7, | Wreszcie, jest zawsze możliwe, że przymus lub inne okoliczności
2213 II, 7, | Kościół zawsze nauczał, że nie należy nigdy popełniać
2214 II, 7, | widzieliśmy, sam Jezus potwierdza, że zakazy te nie mogą zostać
2215 II, 7, | Nie można zaprzeczyć, że człowiek istnieje zawsze
2216 II, 7, | kultury, ale prawdą jest też, że nie wyraża się on cały w
2217 II, 7, | rozwoju kultur dowodzi, że w człowieku jest coś, co
2218 II, 7, | staje się więźniem żadnej ze swych kultur, ale umacnia
2219 II, 7, | czyniłoby niezrozumiałym fakt, że Jezus odwołuje się do „początku”,
2220 II, 7, | Kościół utrzymuje (…), że u podłoża wszystkich przemian
2221 II, 7, (100)| przedstawiane pod warunkiem jednak, że zachowują ten sam sens i
2222 II, 8, | niektórych autorów ku poglądowi, że normy te stanowią nie tyle
2223 II, 8, | sumienia. ~Trudno nie zauważyć, że tezy te podważają samą tożsamość
2224 II, 9, | są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest
2225 II, 9, | zwiastunem i posłańcem, tak że nie głosi nakazów własnych,
2226 II, 9, | Można zatem powiedzieć, że sumienie jest świadectwem
2227 II, 9, | tajemnica i godność sumienia, że jest ono miejscem, świętą
2228 II, 9, | ogranicza się do stwierdzenia, że sumienie jest „świadkiem”,
2229 II, 9, | czynić lub czego unikać, albo że ocenia czyn już przezeń
2230 II, 9, | racjonalnym przeświadczeniu, że należy miłować i czynić
2231 II, 9, | potwierdzony przez fakt, że rozum określa ich zastosowanie
2232 II, 9, | które pociąga człowieka, tak że przyjmuje on jego przykazania: „
2233 II, 9, | podczas gdy stwierdza, że popełnił zło, zarazem przypomina,
2234 II, 10, | zdarza się — pisze Sobór — że sumienie błądzi na skutek
2235 II, 10, | Nie ulega wątpliwości, że aby mieć „dobre sumienie” (
2236 II, 10, | czujności i przestrzega, że w osądach naszego sumienia
2237 II, 10, | celu, ani też twierdzić, że czyn dokonany pod wpływem
2238 II, 10, | chrześcijan: nie tylko dlatego, że wolność sumienia nie jest
2239 II, 10, | nauki na skutek oszustwa ze strony ludzi (por. Ef 4,
2240 II, 11, | Słusznie podkreśla się, że wolność nie polega jedynie
2241 II, 11, | wolności wyboru; twierdzą, że jeśli nie bierze się jej
2242 II, 11, | autorów należałoby przyjąć, że kluczową rolę w życiu moralnym
2243 II, 11, | ludzkiej wolności, jako że twierdzą oni wyraźnie, iż
2244 II, 11, | Podział ten sięga tak daleko, że konkretne działanie, nawet
2245 II, 11, | Nie ulega wątpliwości, że chrześcijańska doktryna
2246 II, 11, | Trzeba zatem stwierdzić, że tak zwana opcja fundamentalna,
2247 II, 11, | decyzja oznacza zawsze, że świadoma wola zajmuje stanowisko
2248 II, 11, | wyboru i czyny byłyby zgodne ze szczegółowymi normami i
2249 II, 12, | powszednie. Podkreślają oni, że do sprzeciwu wobec prawa
2250 II, 12, | psychologicznego punktu widzenia, że chrześcijanin, który pragnie
2251 II, 12, | Równie trudno przyjąć tezę, że człowiek jest zdolny w krótkim
2252 II, 12, | Prowadzi to do wniosku, że mierząc ciężkość grzechu
2253 II, 12, | ale pragnął przypomnieć, że grzechem śmiertelnym jest
2254 II, 12, | śmiertelnego, ale przypomina też, że jego koniecznym warunkiem
2255 II, 12, | w których czyn poważny ze względu na swoją materię
2256 II, 12, | grzesznika. Jednakże od rozważań ze sfery psychologii nie można
2257 II, 12, | rozumiana w taki sposób, że przedmiotowo zmienia lub
2258 II, 12, | czynów — nie uporządkowanych ze swej natury lub ze względu
2259 II, 12, | uporządkowanych ze swej natury lub ze względu na okoliczności —
2260 II, 13, | skutkiem wolnego wyboru, tak że w pewien sposób to my sami
2261 II, 13, | do przykazań oznacza też, że drogą do celu jest przestrzeganie
2262 II, 13, | jedynie na tej podstawie, że prowadzi ono do osiągnięcia
2263 II, 13, | celu, albo tylko dlatego, że intencja podmiotu jest dobra122.
2264 II, 13, | takiego działania sprawia, że nasza wola i my sami stajemy
2265 II, 13, | moralnie źli, to znaczy, że sprzeciwiamy się naszemu
2266 II, 13, | Cyryl Aleksandryjski — tak że rysy Jego Boskiej natury
2267 II, 13, (123)| Boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje
2268 II, 13, | od intencji. Zakłada ono, że czyny te same w sobie mogą
2269 II, 13, | człowieka. Słusznie uważają oni, że należy poszukiwać coraz
2270 II, 13, | uprawnione i konieczne, jako że porządek moralny, ustanowiony
2271 II, 13, | dostateczny znaczenia faktu, że wola jest zaangażowana w
2272 II, 13, | o dobru, ani też faktu, że określa się ona poprzez
2273 II, 13, | konsekwencjalizm) przyznają, że wartości moralne wyznaczane
2274 II, 13, | to jednak nie uważają, że istnieją absolutnie zakazane
2275 II, 13, | porządku moralnego (a to ze względu na swe odniesienie
2276 II, 13, | fizycznym czy ontycznym (a to ze względu na odniesienie do
2277 II, 13, | jakoby zawsze zmieszane ze złem, a każdemu dobremu
2278 II, 13, | jednak nie pozwalałoby orzec, że wola osoby, która czyny
2279 II, 14, | moralności: chociaż jest prawdą, że w tej tradycji rozwinęła
2280 II, 14, | jednak należy podkreślić, że dotyczyło to tylko wypadków,
2281 II, 14, | apostoł Paweł stwierdza, że przykazanie miłowania bliźniego
2282 II, 14, | Chrześcijanie szczycą się tym, że słuchają raczej Boga niż
2283 II, 14, | porządkiem rozumu, sprawia, że wola jest dobra, doskonali
2284 II, 14, | godnego uwagi tylko dlatego, że wywołuje określony stan
2285 II, 14, | pisze znowu Akwinata — że człowiek działa w dobrej
2286 II, 14, | jak niektórzy powiadają, że mówimy) czynić złe rzeczy,
2287 II, 14, | wybór czynów, jest fakt, że ludzki czyn zależy od swego
2288 II, 14, | odpowiada dobru osoby przez to, że uwzględnia dobra, które
2289 II, 14, | dobru osoby, ale uznaje, że dążenie do dobra jest prawdziwe
2290 II, 14, | natury. Ludzki czyn, dobry ze względu na swój przedmiot,
2291 II, 15, | uznać, jako moralnie złego ze względu na swój rodzaj —
2292 II, 15, | świadectwu rozumu wiemy jednak, że istnieją przedmioty ludzkich
2293 II, 15, | same z siebie, to znaczy ze względu na swój przedmiot,
2294 II, 15, | jakość czynu, Kościół naucza, że „istnieją akty, które jako
2295 II, 15, | zawsze wielką niegodziwością ze względu na przedmiot” 131.
2296 II, 15, (131)| Któż bowiem nie dostrzega, że prowadziłoby to do godnego
2297 II, 15, | pozytywnego aktu woli tego, co ze swej istoty narusza ład
2298 II, 15, | ośmieliłby się twierdzić, że gdy dokonane zostają dla
2299 II, 15, | nigdy przekształcić czynu ze swej istoty niegodziwego
2300 II, 15, | swej istoty niegodziwego ze względu na przedmiot w czyn „
2301 II, 15, | czynów jako moralnie złych ze względu na ich rodzaj, jeśli
2302 II, 15, | zapisane w naszym wnętrzu, tak że możemy je postrzegać i przeżywać
2303 III, 1, | pozwala natychmiast dostrzec, że właśnie wokół tej zasadniczej
2304 III, 1, | opinie stwarzają wrażenie, że nie ma już takiej wartości
2305 III, 1, | już nie jest przekonany, że tylko w prawdzie może znaleźć
2306 III, 1, | nie zważa się już na to, że prawo Boże zawsze pozostaje
2307 III, 1, | Chrystusa, w pełni świadom, że tylko w Nim znaleźć może
2308 III, 1, | dramacie. Człowiek spostrzega, że w jego wolności ukryta jest
2309 III, 1, | otwarciu na Prawdę i Dobro oraz że w rzeczywistości on sam
2310 III, 1, | objawia przede wszystkim, że warunkiem autentycznej wolności
2311 III, 1, | życiem, a nie tylko słowami — że wolność urzeczywistnia się
2312 III, 2, | samych chrześcijan i sprawia, że ich wiara traci żywotność
2313 III, 2, | ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo,
2314 III, 2, | po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy
2315 III, 2, | Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi,
2316 III, 2, | jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również
2317 III, 3, | odpowiedź: „jestem w trudnym ze wszystkich stron położeniu.
2318 III, 3, | przyjęcia męczeństwa głosi, że nie należy czynić tego,
2319 III, 3, | zgadzał się na kompromisy ze złem: dlatego „życie dał
2320 III, 3, | dając tym samym przykład, że odrzucają każdy czyn sprzeczny
2321 III, 3, | sprzeczny z miłością Boga i ze świadectwem wiary. W duchu
2322 III, 3, | słuszne ich przekonanie, że miłość Boga każe bezwarunkowo
2323 III, 3, | okolicznościach — akty moralnie złe ze swej istoty; co więcej,
2324 III, 3, | istoty; co więcej, ujawnia, że akt taki jest w istocie
2325 III, 3, | przypomina człowiekowi, że istnieją prawdy i wartości
2326 III, 4, | norm, które zakazują aktów ze swej istoty złych, jest
2327 III, 4, | Kościoła, o którym mówi się, że okazuje w ten sposób brak
2328 III, 4, | dobrej woli, nie ukrywając, że wymaga ona radykalizmu i
2329 III, 4, | moralnej, lecz na ukazywaniu, że w swej istocie jest ona
2330 III, 4, | przeciw niej, należy uznać, że kategoryczna — to znaczy
2331 III, 4, | ogólnych. Jednakże fakt, że „osoba ludzka jest i powinna
2332 III, 5, | stała się możliwa, także ze względu na wielorakość i
2333 III, 5, | ludzkiej godności oznacza, że należy praktykować cnotę
2334 III, 5, | polityki należy podkreślić, że uczciwość w kontaktach między
2335 III, 5, | sobie władza. Historia uczy, że demokracja bez wartości
2336 III, 6, | Bożemu i postąpić zgodnie ze swą osobową godnością. Harmonia
2337 III, 6, | zniekształceń. Jednakże Bóg sprawił, że prawo, które przedtem było
2338 III, 6, | wyciągać (...) wniosek, że norma, której naucza Kościół,
2339 III, 6, | nas odkupił! Znaczy to, że obdarzył nas możliwością
2340 III, 6, | prawdy naszego istnienia; że wyzwolił naszą wolność spod
2341 III, 6, | kryterium prawdy o dobru, tak że może czuć się usprawiedliwiony
2342 III, 6, | widzi potwierdzenie tego, że potrzebuje odkupienia. Faryzeusz
2343 III, 6, | siebie”, żywiącego złudzenie, że może przestrzegać prawa
2344 III, 6, | pomocy łaski i przekonanego, że nie potrzebuje miłosierdzia. ~
2345 III, 6, | tym, kto słaby, pamiętaj, że uczyniłeś mnie z prochu.
2346 III, 6, | Możemy wszakże twierdzić, że Bóg nie odrzuca tych, których
2347 III, 8, | Tradycję Kościoła. Wiara ze swej natury dąży do zrozumienia,
2348 III, 8, | jego misję prorocką” 171. Ze względu na swą naturę i
2349 III, 8, | normatywne, które działania ze swej natury są zgodne z
2350 III, 8, | którym zostają odkryte. Fakt, że niektórzy wierzący nie stosują
2351 III, 8, | lub też błędnie uważają, że są moralnie poprawne pewne
2352 III, 8, | normalności”, to wiara naucza, że tego rodzaju normalność
2353 III, 8, | pierwotnego stanu — to znaczy, że jest skażona przez grzech.
2354 III, 8, | przed utratą nadziei na to, że zdołają poznać i zachować
2355 III, 8, | fałszywym przekonaniem, że zdołają zbawić się bez zasługi.
2356 III, 8, | katolickiej: „Pamiętając zawsze, że sam także jest członkiem
2357 III, 8, | treść wiary wyjaśniają, ze skarbca Objawienia dobywając
2358 III, 8, | zadaniem, wypełnianym w komunii ze Stolicą Apostolską, jest
2359 Zak, 1, | miłosierdzie polega zaś na tym, że On jest wśród nas i że nas
2360 Zak, 1, | że On jest wśród nas i że nas wzywa, byśmy Go spotykali
2361 Zak, 1, | grzech właśnie sprawia, że tym większym blaskiem jaśnieje
2362 Zak, 1, | stwarzają czasem wrażenie, że chrześcijańska moralność
2363 Zak, 1, | pozwala uniknąć konfrontacji ze skomplikowaną rzeczywistością,
2364 Zak, 1, | Miłosierdzia także dlatego, że to Jej powierza Jezus swój
2365 Zak, 1, | miłością Matki. Właśnie ze względu na tę miłość stoi
2366 Zak, 1, | usprawiedliwialiby jego grzech, gdyż wie, że zniweczyłoby to ofiarę Chrystusa,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2366 |