1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2356
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | novarum1, zwraca uwagę na fakt o wielkim znaczeniu dla współczesnych
2 Wprow, | bardziej owocne. Świadczą o tym różnego rodzaju inicjatywy,
3 Wprow, | Magisterium społecznym” Kościoła.~O wielkim znaczeniu tego nauczania
4 Wprow, | pontyfikatu: Laborem exercens o pracy ludzkiej i Sollicitudo
5 Wprow, | Sollicitudo rei socialis o aktualnych problemach rozwoju
6 Wprow, | Królestwa niebieskiego”, o którym Chrystus mówi, że „
7 I, | przede wszystkim nauczanie o charakterze politycznym,
8 I, | społecznej odrywa się od prawdy o człowieku?~Papież czerpał
9 I, | niczym wilki”, jednemu o przetrwanie, drugiemu o
10 I, | o przetrwanie, drugiemu o bogactwo, powinien zabrać
11 I, | codzienną pracę i walkę o sprawiedliwość elementem
12 I, | sprawiedliwość elementem świadectwa o Chrystusie Zbawicielu. Doktryna
13 I, | własności prywatnej” 16. O przypisywanym temu prawu
14 I, | strony jest prawdą, że mówiąc o własności prywatnej, Papież
15 I, | właśnie dlatego, że chodzi tu o naturalne prawo istoty ludzkiej,
16 I, | i kobiet21, jeśli chodzi o rodzaj i czas pracy.~Biorąc
17 I, | precyzyjny: „W każdej umowie o pracę między pracodawcą
18 I, | bardziej wyraźny” troska o odpowiedni odpoczynek „tak
19 I, | 8. Następnie Papież mówi o innym prawie robotnika jako
20 I, | prawo do „słusznej płacy”, o której nie może decydować „
21 I, | Papież — prawo do zabiegania o rzeczy potrzebne dla utrzymania
22 I, | ścisły obowiązek” zadbania o dobrobyt pracowników, gdyż
23 I, | nie wahał się tu mówić o „sprawiedliwości rozdzielczej” 27.~
24 I, | je tu przypomnieć. Chodzi o prawo do swobodnego wypełniania
25 I, | religijnych. Papież mówi o nim w kontekście innych
26 I, (30) | Praw Człowieka; Deklaracja o wykluczeniu wszelkich form
27 I, (31) | Por. SOBÓR WAT. II, Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
28 I, | ograniczać do „starania o dobro części obywateli”,
29 I, | społecznej i politycznej. Mówi o niej wielokrotnie Leon XIII,
30 I, | kwestii społecznej, mówi o „cywilizacji miłości” 35.~
31 I, | chrześcijańskiej” 36. Encyklika o „kwestii robotniczej” jest
32 I, | robotniczej” jest zatem encykliką o ubogich i o przerażających
33 I, | zatem encykliką o ubogich i o przerażających warunkach,
34 I, | dobrem wspólnym i troska o to, by wszystkie dziedziny
35 I, (38) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
36 II, | odpowiedzialność osoby.~Ateizm, o którym mowa, jest zresztą
37 II, | ateistyczne korzenie decydują też o wyborze środków działania
38 II, | jest on przejawem „walki o sprawiedliwość społeczną” 41;
39 II, | przez Państwa, ale w walce o ich przeprowadzenie ważną
40 II, | nich, zamiast na prawdzie o człowieku49. Encyklika Rerum
41 II, | tracąc możliwość decydowania o sobie, zostają zamknięte
42 II, | tymczasem ci, którzy zabiegają o znalezienie rozwiązań pokojowych
43 II, | polegają zwykle na staraniach o utrzymanie mechanizmów wolnego
44 II, | Równocześnie kraje te starają się o to, by mechanizmy rynkowe
45 II, | różne odmiany socjalizmu o specyficznym charakterze
46 III, | ludziach dobrej woli. Chodzi o to, by ukazać, że złożone
47 III, | skuteczne formy świadczenia o prawdzie. Taka postawa rozbroiła
48 III, | ludzie nauczyli się walczyć o sprawiedliwość bez uciekania
49 III, | odpowiedziami na pytanie o sens osobistej egzystencji:
50 III, | spontanicznie połączona z walką o kulturę i prawa narodowe.~
51 III, | Ewangeliczna przypowieść o dobrym nasieniu i chwaście (
52 III, | Nauczanie Pisma Świętego o losach Królestwa Bożego
53 III, (55) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
54 III, | robotniczym, zrodzone z reakcji o charakterze etycznym i wyraźnie
55 III, | społeczną i w ogóle naukę o osobie ludzkiej, odkupionej
56 III, (58) | NAUKI WIARY Instrukcja o chrześcijańskiej wolności
57 III, | zwłaszcza, którzy walczą o sprawiedliwość, i aby wszystkich
58 IV, (68) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
59 IV, | Odczytując na nowo nauczanie o prawie do własności i powszechnym
60 IV, | naszych czasów, można zapytać o pochodzenie dóbr, które
61 IV, | uprzemysłowionych polega o wiele bardziej na tym typie
62 IV, | konkretny i jasny ukazuje prawdę o osobie, prawdę nieustannie
63 IV, | można, ponad ich głowami, o ile wprost nie ogranicza
64 IV, | ich do nieustannej walki o zaspokojenie podstawowych
65 IV, | encykliki Rerum novarum, mówić o nieludzkim wyzysku. Pomimo
66 IV, | sensie słusznie można mówić o walce z ustrojem gospodarczym
67 IV, | perspektyw na przyszłość, dbając o doskonalenie kwalifikacji
68 IV, | elementami decydującymi o wyborze jakości konsumpcji,
69 IV, | fakt, że również decyzja o takiej a nie innej inwestycji,
70 IV, | absolutnie niezbędnych, decyzja o zainwestowaniu, czyli o
71 IV, | o zainwestowaniu, czyli o daniu jakiejś społeczności
72 IV, (75) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
73 IV, | dzieje się to w oparciu o pierwszy dar, otrzymany
74 IV, | mierze okazuje się troskę o zachowanie naturalnego „
75 IV, | kontekście należy wspomnieć o poważnych problemach współczesnej
76 IV, | urbanistyki troszczącej się o życie osoby, jak również
77 IV, | życie osoby, jak również o należytym zwracaniu uwagi
78 IV, | znaczy być osobą. Chodzi tu o rodzinę opartą na małżeństwie,
79 IV, | naturalnemu, które w oparciu o wypaczone rozumienie problemu
80 IV, | obowiązków Państwa należy troska o obronę i zabezpieczenie
81 IV, (81) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
82 IV, | się wyłącznie albo głównie o to, by mieć i używać, niezdolny
83 IV, | posłuszeństwo prawdzie o Bogu i człowieku jest pierwszym
84 IV, | pracy mają prawo zabiegać o pełne poszanowanie ich godności
85 IV, | poszanowanie ich godności oraz o szerszy zakres udziału w
86 IV, (84) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
87 V, (92) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
88 V, | Państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby
89 V, | godzą się bowiem z tym, że o prawdzie decyduje większość,
90 V, | nadająca jej kierunek, łatwo o instrumentalizację idei
91 V, (94) | Por. Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
92 V, | zainteresowaniem i troską o prawa człowieka. Właśnie
93 V, | oceny i pogodzenia w oparciu o sprawiedliwą hierarchię
94 V, | ostatecznym rozrachunku, o właściwe zrozumienie godności
95 V, (97) | 1990; SOBÓR WAT. II, Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
96 V, (98) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
97 V, | biurokratyczna, aniżeli troska o to, by służyć korzystającym
98 V, | ludzkim. Należy tu pomyśleć o sytuacji uchodźców, emigrantów,
99 V, | osób starych lub chorych i o tylu innych osobach wymagających
100 V, | konfrontację dotyczącą prawdy o człowieku, to grozi jej
101 V, | posługę, głosząc prawdę o stworzeniu świata, który
102 V, | doskonalili swą pracą, oraz prawdę o odkupieniu, poprzez które
103 V, | Święte mówi nam nieustannie o czynnym zaangażowaniu na
104 V, | uwagi, serdeczna troska o bliźniego wtedy, kiedy znajduje
105 V, | szczególnie ważna, gdy chodzi o szukanie odmiennych od wojny
106 V, | stylu życia, niezbędne dla o graniczenia marnotrawstwa
107 VI, | 53. Leon XIII tak pisał o nędzy proletariatu: „Podejmujemy
108 VI, | wiecznym. Nie chodzi tu o człowieka „abstrakcyjnego”,
109 VI, | człowieka „abstrakcyjnego”, ale o człowieka rzeczywistego, „
110 VI, | historycznego”: chodzi o każdego człowieka, ponieważ
111 VI, | argumentami próbują go przekonać o jego niezależności od wszelkiego
112 VI, (112) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
113 VI, | traktować ubogiego, który prosi o wsparcie dla podtrzymania
114 VI, | Nie chodzi bowiem jedynie o danie tego, co zbywa, ale
115 VI, | danie tego, co zbywa, ale o pomoc do włączenia się w
116 VI, | zagubił i nie zapominał o swej godności i powołaniu.~
117 VI, | polityczne jedyną prawdę o człowieku, doktryna ta podejmuje
118 VI, | trzeba także dalej wspomnieć o jej wymiarze praktycznym
119 VI, | skierował swą encyklikę o pokoju także do „wszystkich
120 VI, | świadectwa wspólnym przekonaniom o godności człowieka, stworzonego
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
121 I, | Redemptor hominis prawdzie o człowieku, która w pełni
122 I, | powyższe świadczą wyraźnie o tym, że ukazanie człowieka
123 I, | Boga, chodzi zaś nie tylko o odniesienie czysto pojęciowe,
124 I, (1) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
125 I, | Jezusie Chrystusie ku Ojcu. O ile różne kierunki dziejowe
126 I, | który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył” (J 1, 18).
127 I, | znaczenie. Nie tylko mówi o nim i tłumaczy je poprzez
128 I, | Objawiona w Chrystusie prawda o Bogu, który jest „Ojcem
129 I, | żarliwym powołaniem Kościoła o miłosierdzie, którego tak
130 I, | Potrzebuje, choć często o tym nie wie. ~
131 I, (3) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
132 II, | w sposób szczególny daje o sobie znać w zetknięciu
133 II, | Chrzciciela. ~W oparciu o takie uobecnianie Boga,
134 II, | przypomnieć przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15,
135 II, | marnotrawnym (Łk 15, 11-32), czy o miłosiernym Samarytaninie (
136 II, | kontrastu — przypowieść o niemiłosiernym słudze (Mt
137 II, | Z tą chwilą, gdy mowa o nauczaniu, otwiera się bardzo
138 II, | zarówno w postaci przykazania, o którym mówi, że jest „największe” (
139 II, | sposób mesjańskie orędzie, o miłosierdziu zachowuje ów
140 II, | w tym wypadku nie tylko o przykazanie czy wymaganie
141 II, | etycznej, chodzi równocześnie o spełnienie bardzo ważnego
142 III, | prośbę proroka Micheasza o przebaczenie (por. Mi 7,
143 III, | Mu to, co On sam objawił o sobie samym (por. Lb 14,
144 III, | Job 2, 13) i aby prosić Go o przebaczenie. ~Tak więc
145 III, (4) | miłość”, to właśnie w oparciu o taką wierność. Nie zmienia
146 III, (4) | okoliczność, iż samo zobowiązanie, o jakie chodzi, miewa charakter
147 III, (4) | inne niż hesed zabarwienie. O ile bowiem to poprzednie
148 III, (4) | cechy jak gdyby męskie), o tyle rahamim już w swym
149 III, (4) | szczególna miłość. Można o niej powiedzieć, że jest
150 III, (4) | wierności sobie samemu, o jakiej mówi hesed. Na tym
151 III, (4) | przypisuje Bogu, ilekroć, mówiąc o Nim, posługuje się tym wyrażeniem
152 III, (4) | może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która
153 III, (4) | zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!” (Iz 49, 15). Ta
154 III, (4) | składa się: jeszcze i to, o czym mówi słowo hamal -
155 IV | IV~PRZYPOWIEŚĆ O SYNU MARNOTRAWNYM~ ~
156 IV, | Łukasza swoisty dwugłos o Bożym miłosierdziu, w którym
157 IV, (5) | drugim przypadku chodzi o hesed, ta znaczy o wierność,
158 IV, (5) | chodzi o hesed, ta znaczy o wierność, jaką okazuje Bóg
159 IV, (5) | własnej miłości do ludu, o wierność dla tych przyrzeczeń,
160 IV, | najlepiej na przypowieści o synu marnotrawnym (Łk 15,
161 IV, | utraconą godność. Nie myślał o tym w przeszłości, wówczas
162 IV, | świadczą przede wszystkim o stosunku do dóbr materialnych.
163 IV, | rodzinnego i prosić ojca o przyjęcie — lecz nie na
164 IV, | w drogę. ~W przypowieści o synu marnotrawnym nie występuje
165 IV, | Przecież chodziło w końcu o własnego syna. Tego zaś
166 IV, (6) | Łk 1, 72. O ile również, i w tym wypadku
167 IV, (6) | i w tym wypadku chodzi o miłosierdzie w znaczeniu
168 IV, (6) | których Zachariasz mówi o „litości serdecznej Boga
169 IV, | Łukasza czytamy przypowieść o znalezionej owcy (por. Łk
170 IV, | Łk 15, 3-6), a z kolei o odnalezionej drachmie (por.
171 IV, | niejako skazuje ojca na troskę o godność syna. Troska ta
172 IV, | jego miłości, tej miłości, o której później napisze św.
173 IV, | Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym — ma wewnętrzny
174 IV, | marnotrawnego syna powrót do prawdy o sobie samym. ~Tego, co się
175 IV, | godności człowieka. Przypowieść o synu marnotrawnym uświadamia
176 IV, | miłości, że jak gdyby zapomina o całym złu, którego przedtem
177 IV, | dopuścił się syn. ~Przypowieść o synu marnotrawnym wyraża
178 V, | końca wypowiedzieć prawdę o miłosierdziu tak, jak została
179 V, | Izajasza, wypowiedziane o Słudze Jahwe, w którego „
180 V, | którego miłość głosił ludziom, o którego miłosierdziu świadczył
181 V, | wszystkich i na każdego. ~O czym więc mówi do nas ów
182 V, | mówi i nie przestaje mówić o Bogu-Ojcu, który jest bezwzględnie
183 V, | odwiecznej miłości do człowieka. O Bogu, który tak umiłował
184 V, | krzyż jest tym „miejscem”, o którym można powtórzyć inne
185 V, | dlatego — kiedy pamiętamy o krzyżu Chrystusa, o Jego
186 V, | pamiętamy o krzyżu Chrystusa, o Jego męce i śmierci — wiara
187 V, | sens teologiczny. Mówią one o tym szczególnym przysposobieniu
188 V, | odnosimy do Bogarodzicy, mówią o Niej jako o Matce Ukrzyżowanego
189 V, | Bogarodzicy, mówią o Niej jako o Matce Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.
190 V, | Zmartwychwstałego. Jako o Tej, która doświadczywszy
191 V, | krzyża swojego Syna. Mówią o Niej wreszcie jako o Tej,
192 V, | Mówią o Niej wreszcie jako o Tej, która poprzez swój
193 V, | uciśnionych i grzeszników, tak jak o tym wedle słów Izajaszowego
194 V, | opiera się w Bogarodzicy o szczególną podatność macierzyńskiego
195 V, | podatność macierzyńskiego serca, o szczególną wrażliwość, o
196 V, | o szczególną wrażliwość, o szczególną zdolność docierania
197 V, (9) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
198 VI, | współczesnego pokolenia mówi o tym, ale jest dokumentem
199 VI, (10) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
200 VI, | możliwości wypowiadania prawdy, o jakiej jest przekonany,
201 VI, | sprawiedliwość, świadczy o etycznym charakterze owych
202 VI, | aspektów owej sprawiedliwości, o jaką chodzi w życiu ludzi
203 VI, | i społeczeństw. Świadczy o tym tak bardzo rozbudowana
204 VI, | jej wypaczenia świadczy o tym, jak dalekie od sprawiedliwości
205 VII | Magnificat: słowa mówiące o „miłosierdziu, które trwa
206 VII | posłannictwie świadczyć o miłosierdziu Boga, idąc
207 VII, | prawdzie tego, co mówi nam o nim Objawienie. W poprzednich
208 VII, | wyrażonej w Biblii prawdy o miłosierdziu Boga poprzez
209 VII, | twierdzenia. Nie chodzi tutaj o doskonałość samej niezgłębionej
210 VII, | tajemnicy samego Bóstwa, ale o doskonałość i przymiot,
211 VII, | znajdujemy w przypowieści o synu marnotrawnym. ~„Kto
212 VII, | słowo i krzyż, świadczy o tej niewyczerpalnej miłości,
213 VII, | potężniejsza niż grzech. Była już o tym mowa w Encyklice Redemptor
214 VII, | tego, że tylko w oparciu o miłosierdzie Boga samego
215 VII, | ostatecznie sprawić ową jedność, o którą sam Chrystus modlił
216 VII, | Chrystus modlił się do Ojca i o którą nie przestaje prosić
217 VII, | Boga, do Jego miłosierdzia o tyle, o ile sam przemienia
218 VII, | Jego miłosierdzia o tyle, o ile sam przemienia się wewnętrznie
219 VII, | natchnieniem, wezwaniem. W oparciu o ten przejmujący wzór możemy
220 VII, | Mt 25, 35-40). W oparciu o ten wzór musimy też stale
221 VII, | błogosławieństwo miłosiernych, jest o wiele bogatsza od tego,
222 VII, | sprawiedliwości. Jednakże owe sądy o miłosierdziu nie dostrzegają
223 VII, | miłosierdziem a sprawiedliwością, o jakim mówi cała tradycja
224 VII, | wcieleniem sprawiedliwości, o ile ta w swoich granicach
225 VII, | nas ze słów przypowieści o synu marnotrawnym (por.
226 VII, | 15, 11-32), a szczególnie o owcy czy o drachmie zagubionej (
227 VII, | a szczególnie o owcy czy o drachmie zagubionej (por.
228 VII, | II, gdy tyle razy mówiąc o potrzebie tworzenia świata „
229 VII, | Ewangelii. Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna
230 VII, | mówią każdemu człowiekowi o drugim człowieku, a zarazem
231 VII, | drugim człowieku, a zarazem i o nim samym! Świadomość, że
232 VII, | przy analizie przypowieści o synu marnotrawnym, ten,
233 VII, | wszystkich dziedzinach, o jakich mówią tak liczne
234 VII, (13) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
235 VIII, | 15. Kościół głosi prawdę o miłosierdziu Boga objawioną
236 VIII, | nieodzowny warunek zabiegów o lepszy, „bardziej ludzki”
237 VIII, | Kościół nie może zapomnieć o modlitwie, która jest wołaniem
238 VIII, | modlitwie, która jest wołaniem o miłosierdzie Boga wobec
239 VIII, | Kościoła naszych czasów do Boga o miłosierdzie, którego pewność
240 VIII, | nieraz z głębokim niepokojem o rozwiązanie straszliwych
241 VIII, | żarliwą modlitwę: w wołanie o miłosierdzie na miarę potrzeb
242 VIII, | wypełnione całą tą prawdą o miłosierdziu, jaka znalazła
243 VIII, | pokolenia na pokolenie”! Wołajmy o miłosierdzie Boga samego
244 VIII, | to miłość, czyli troska o to, ażeby zabezpieczyć wszelkie
245 VIII, | wołać w tej godzinie dziejów o miłosierdzie Boga samego
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
246 Wstep, | dodaje: „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać
247 Wstep, | Samarytanką, gdy Chrystus mówi o „źródle wody wytryskującej
248 Wstep, (1) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele, Lumen gentium,
249 Wstep, | potrzebę ożywienia nauki o Duchu Świętym, jak to podkreślił
250 Wstep, | ogromne bogactwo nauki Ojców o Duchu Świętym. Stąd też
251 Wstep, | wezwania niniejsza encyklika o Duchu Świętym, który od
252 Wstep, | bowiem poprzez swoją naukę o Kościele — a zarazem o Kościele
253 Wstep, | naukę o Kościele — a zarazem o Kościele w świecie — wzywa
254 Wstep, | Są to słowa Chrystusa o Duchu Świętym, który jest
255 Wstep, | zgłębić przebogatej nauki o Duchu Świętym ani też opowiadać
256 Wstep, (4) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
257 Wstep, (5) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
258 1, | nich w takich słowach: „A o cokolwiek prosić będziecie
259 1, | w świecie przez Kościół. O tej kontynuacji swego dzieła
260 1, | pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie,
261 1, | historyczne” świadectwo o Chrystusie łączy się ze
262 1, | Świętego: „On będzie świadczył o Mnie”. W świadectwie Ducha
263 1, | świadectwo Ducha Świętego stanowi o wiernym przekazie objawienia
264 1, (6) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym, Dei Verbum,
265 1, | który będzie „świadczył” o Chrystusie. Obecnie zaś
266 1, | Obecnie zaś Chrystus mówi o Nim: „doprowadzi was do
267 1, | jaśnieje chwała Chrystusa — jak o tym świadczą dalsze słowa
268 1, | potwierdzone to wszystko, o czym mówiły wypowiedzi poprzednie: „
269 1, | dziejach zbawcze jej owoce, o tym mówi słowo „weźmie”: „
270 1, | tłumaczyć się inne jeszcze słowa o Duchu Świętym, wypowiedziane
271 1, | przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości
272 1, | przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (
273 1, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (J 16, 7 n.). Do
274 1, | trzeciej i te między sobą. O Duchu-Pocieszycielu mówi
275 1, | 14, 26), Duch „świadczy” o Synu (J 15, 26). Syn prosi
276 1, | 15, 26). Syn prosi Ojca o posłanie Ducha-Pocieszyciela (
277 1, | tutaj zwrócić uwagę, że — o ile wszystkie inne obietnice
278 1, | Duch Święty przyjdzie, o ile Chrystus odejdzie przez
279 1, | tutaj używa Stwórca, mówiąc o sobie, sugeruje już w jakiś
280 1, | Święty jest Duchem Ojca, jak o tym świadczą słowa mowy
281 1, | Chrystusa, jak świadczyć będą o tym Apostołowie, a w szczególności
282 1, | tekst doniosły, gdy chodzi o całą pneumatologię Starego
283 1, | tym wypadku mówić jeszcze o objawieniu Parakleta — niemniej,
284 1, | wraz z niejasną wzmianką o postaci przyszłego Mesjasza
285 1, | radykalnym wyrazem prawdy o Odkupicielu, jak „Sługa
286 1, | zostaje potwierdzone innym, o wiele wyższym świadectwem,
287 1, | wiele wyższym świadectwem, o którym wspominają wszyscy
288 1, | Mt 3, 17). ~Tak więc, o wyniesieniu Chrystusa przy
289 1, | głębszy jeszcze wymiar prawdy o Jezusie Chrystusie z Nazaretu
290 1, | opowiadają oni Mistrzowi o owocach swego posłannictwa. „
291 1, | Świętym Jezus mówi tylko o ojcostwie Boga i o swoim
292 1, | tylko o ojcostwie Boga i o swoim synostwie; nie mówi
293 1, | synostwie; nie mówi wprost o Duchu, który jest Miłością,
294 1, | Syna. Niemniej to, co mówi o Ojcu i sobie-Synu, płynie
295 1, | świetle tego, co Jezus mówi o Duchu Świętym w czasie mowy
296 1, | tchnąć na nich” tą mocą, o jakiej czytam w Liście do
297 1, | Sobór Watykański II mówi o narodzinach Kościoła w dniu
298 1, | święta, aby dawać świadectwo o Chrystusie w mocy Ducha
299 1, | zapowiedź: „On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie,
300 1, (10) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
301 1, | Apostołach, przesądzając o narodzeniu się Kościoła.
302 1, | narodzeniu się Kościoła. Mówią o tym w wielkiej obfitości
303 1, | szafarzy i troszczą się o to, by przez sakrament bierzmowania
304 1, (11) | Dekr. o działalności misyjnej Kościoła
305 1, (12) | Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
306 1, | Konstytucji Lumen gentium mówią o tym, jak rozpoczął się —
307 1, | Równocześnie świadczą one o tym, że ten czas: czas Kościoła —
308 1, | pneumatologiczne”: przeniknięte prawda o Duchu Świętym jako duszy
309 1, | nauki oraz jego orientacji o charakterze pastoralnym
310 1, | świata współczesnego, jak o tym świadczą podstawowe
311 2 | który przekonywa świat o grzechu ~ ~
312 2, | przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości
313 2, | przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (
314 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (J 16, 7 n.). Ten
315 2, | Ten, który „przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości
316 2, | przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
317 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~Znamienny wydaje
318 2, | On (...) przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości
319 2, | przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.
320 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu — bo nie
321 2, | sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu — bo nie wierzą
322 2, | bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś — bo
323 2, | Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie — bo władca tego
324 2, | śmierci. Kiedy z kolei mówi o „sprawiedliwości”, Jezus
325 2, | 12, 47). Przekonywanie o grzechu i sprawiedliwości
326 2, | Jeżeli Duch-Pocieszyciel ma o tym właśnie „sądzie” przekonywać
327 2, | jest „przekonywanie świata o grzechu” — musimy jednak
328 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”. To przekonywanie
329 2, | przede wszystkim słowa o Duchu Świętym jako Paraklecie
330 2, | Potwierdzenie tego — gdy chodzi o nasze stulecie — znajdujemy
331 2, | Święty ma „przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości
332 2, | przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
333 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~Wskazuje już na
334 2, (16) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
335 2, | w przeddzień Paschy mówi o Duchu Świętym jako Tym,
336 2, | Tym, który „przekona świat o grzechu”, wypowiedź ta zdaje
337 2, | Pocieszyciel (...) przekona świat o grzechu”. W dniu tym, na
338 2, | Piotr i przemawia. Mówi o tym, czego z pewnością nie
339 2, | obiecał: „On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie”.
340 2, | początek: jest świadectwem o Chrystusie ukrzyżowanym
341 2, | Piotra przekonywa świat o grzechu: o tym przede wszystkim
342 2, | przekonywa świat o grzechu: o tym przede wszystkim grzechu,
343 2, | który „przekonywa świat o grzechu” odrzucenia Chrystusa,
344 2, | zespolone z dawaniem świadectwom o tajemnicy paschalnej: o
345 2, | o tajemnicy paschalnej: o tajemnicy Ukrzyżowanego
346 2, | samo owo „przekonywanie o grzechu” odsłania swój zbawczy
347 2, | taki sposób „przekonywanie o grzechu” staje się równocześnie
348 2, | równocześnie przekonywaniem o odpuszczeniu grzechów w
349 2, | Nawrócenie domaga się przekonania o grzechu, zawiera w sobie
350 2, | odnajdujemy w owym „przekonywaniu o grzechu” dwoiste obdarowanie:
351 2, | Pocieszycielem. ~Przekonywanie o grzechu, przez posługę przepowiadania
352 2, | się słowa wypowiedziane o Duchu Świętym przed Paschą: „
353 2, | Pięćdziesiątnicy, Piotr mówi o grzechu tych którzy „nie
354 2, | jego są zarazem świadectwem o zwycięstwie nad grzechem.
355 2, | ludzką śmierć: „Ero mors tua, o mors” (Oz 13, 14 Wlg; por.
356 2, | wielkanocnej powtarzać co roku: „O felix culpa!” w śpiewanym
357 2, | 32. O tej niewysłowionej prawdzie,
358 2, | się proces „przekonywania o grzechu”, jak o tym świadczy
359 2, | przekonywania o grzechu”, jak o tym świadczy wydarzenie
360 2, | Pięćdziesiątnicy. ~Przekonując „świat” o grzechu Golgoty, o śmierci
361 2, | świat” o grzechu Golgoty, o śmierci niewinnego Baranka —
362 2, | Święty przekonuje zarazem o każdym grzechu, gdziekolwiek
363 2, | Chrystusa. Nie może też być o nim „przekonany”, jak tylko
364 2, | poza Krzyżem Chrystusa. I o nim również nie może być „
365 2, | w przeddzień swojej męki o grzechu tych, którzy „nie
366 2, (20) | Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
367 2, | może w pełni „przekonać o grzechu” ludzkiego początku
368 2, | grzechu” ludzkiego początku o tym grzechu, który jest
369 2, | Święty przekonywa więc świat o grzechu w związku z tym „
370 2, | Duch Święty może przekonać o grzechu ludzkiego początku,
371 2, | Miłości, które stanowią o początku świata i człowieka. ~
372 2, | rozumności i wolności, mówi o wielkości i godności podmiotu
373 2, | może sam od siebie stanowić o tym, co jest dobre i złe —
374 2, | suwerennym źródłem stanowienia o dobru i złu poprzez wewnętrzną
375 2, | wyłącznym źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe. Duch,
376 2, | początku. On tez nie przestaje o nim „przekonywać świata”
377 2, (21) | Por. Rdz 3, 22 o „drzewie życia”; por. również
378 2, | bowiem zakłamana prawda o tym, kim jest człowiek,
379 2, | dogłębnie „zakłamana” prawda o tym, kim jest Bóg. Bóg-Stwórca
380 2, | może w pełni „przekonać o grzechu” czy o tej motywacji
381 2, | przekonać o grzechu” czy o tej motywacji pierworodnego
382 2, | utrzymując, że stanowi ona o podstawowej „alienacji”
383 2, | mroki przez zapomnienie o Bogu”24. Ideologia „śmierci
384 2, (24) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
385 2, | ażeby „przekonywał świat o grzechu”. Jest do tego definitywnie
386 2, | Krzyżem Chrystusa. Przekonywać o grzechu — to znaczy: wykazywać
387 2, | Czyż więc „przekonywać o grzechu” — nie musi równocześnie
388 2, | jednak Pismo Święte mówi nam o Ojcu, który współczuje człowiekowi,
389 2, | Chrystusowych „przekonywa o grzechu”, jest Miłością
390 2, | Ducha Świętego „przekonywać o grzechu” — to znaczy zarazem
391 2, | Pocieszyciel, „przekonywa o grzechu”. ~
392 2, | oczyszczenie ciała”, dodaje: „(...) o ileż bardziej krew, Chrystusa,
393 2, | interpretacji, to jednak rozważania o obecności Ducha Świętego
394 2, | pierwszych słowach, które mówią o tej ofierze, z kolei zaś
395 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”. Jest to zaś tenże
396 2, | Testamencie kilkakrotnie jest mowa o „ogniu z nieba”, który spalał
397 2, | wiecznego życia. ~Ta prawda o Duchu Świętym znajduje swój
398 2, | który przekonuje świat o grzechu, o sprawiedliwości
399 2, | przekonuje świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”.
400 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. Tylko bowiem w
401 2, | Duch Święty „przekonywa o grzechu” — to znaczy daje
402 2, | wezwania jest „przekonywanie o grzechu”, jakie Duch Święty
403 2, | przypomniał katolicką naukę o sumieniu mówiąc o powołaniu
404 2, | naukę o sumieniu mówiąc o powołaniu człowieka, w szczególności
405 2, | człowieka, w szczególności zaś o godności osoby ludzkiej.
406 2, | szczególny sposób stanowi o tej godności. Jest ono bowiem „
407 2, | wyłącznym źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko
408 2, | Ewangeliczne „przekonywanie o grzechu” pod wpływem Ducha
409 2, (27) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
410 2, (28) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
411 2, | Synod Biskupów w 1983 roku o pojednaniu i pokucie określił
412 2, | Odkupienia. „Przekonywanie świata o grzechu” nie kończy się
413 2, | właściwe. Przekonując świat o grzechu, Duch Prawdy spotyka
414 2, | 15. 19). ~„Przekonywanie o grzechu”, jakie towarzyszy
415 2, | pierwotnych wymiarów grzechu, o których była już mowa. Duch
416 2, | Duch Święty „przekonywa o grzechu” w relacji do tajemnicy
417 2, | Święty-Pocieszyciel „przekonywa o grzechu” zawsze w relacji
418 2, (32) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
419 2, | się z grzechem w oparciu o głos własnego sumienia, „
420 2, | który „przekonywa świat o grzechu”, spotyka się z
421 2, | trudem sumienia ldzkiego, o którym tak sugestywnie mówią
422 2, | tego, co św. Augustyn pisze o tajemnicy człowieka, dając
423 2, | stale słowa z Wieczernika o Duchu Świętym jako „innym
424 2, | Można by je nazwać słowami o „nieprzebaczeniu”. Zostały
425 2, | Tomasz z Akwinu, że chodzi tu o grzech „nieodpuszczalny
426 2, | przyjmuje owego „przekonywania o grzechu”, które pochodzi
427 2, | zbawczego „przekonywania o grzechu”, spotyka się w
428 2, | nie przestaje błagać Boga o tę łaskę, ażeby nie zanikała
429 2, | największą żarliwością błagać o to, ażeby w świecie nie
430 2, | On, by „przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości
431 2, | przekonywać świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
432 2, | grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie”. ~
433 2, | Duchowi Świętemu „przekonać o grzechu”, pozwalają się
434 2, | pozwalają się również „przekonać o sprawiedliwości i o sądzie”.
435 2, | przekonać o sprawiedliwości i o sądzie”. Duch Prawdy, który
436 2, | sposób ci, którzy „przekonani o grzechu” nawracają się pod
437 2, | który „przekonywa świat o grzechu” — objawia się i
438 3, | chrystologiczny, chodzi bowiem o uczczenie narodzenia Jezusa
439 3, | stosunku do wszystkich, o których powie Chrystus,
440 3, | i całe stworzenie. Mówi o tym św. Paweł, którego kosmiczno-teologiczna
441 3, (45) | SOBÓR WAT. II. Konst. dogm. o Objawieniu Bożym, Dei verbum,
442 3, | przyjść Chrystusa. Świadczy o tym w sposób szczególny
443 3, | Kościoła — przypomina nam o działaniu Ducha Świętego
444 3, | Kościoła. Mówi przecież o „wszystkich ludziach dobrej
445 3, (46) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
446 3, (46) | spes, 22; por. Konst. dogm. o Kościele, Lumen gentium,
447 3, | św. Augustyn powiedział o Nim: „Ty byłeś bardziej
448 3, | ciału” (por. Ga 5, 17). O tym grzechu, jak już powiedzieliśmy,
449 3, | że nie chodzi Apostołowi o upośledzenie i potępienie
450 3, | podmiotowość. Chodzi natomiast o uczynki czy też raczej stałe
451 3, | chociaż nie można mówić o ateizmie w sposób jednoznaczny
452 3, | interpretacji tej mówi się także o „duchu” i „sprawach ducha” —
453 3, | moralności — to zawsze tylko jako o pochodnych (epifenomenach)
454 3, | również zbawcze „przekonywanie o grzechu” za sprawą Ducha
455 3, (48) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
456 3, | częste. Wystarczy pomyśleć o wyścigu zbrojeń i związanym
457 3, | ludzi. Jakże nic wspomnieć o zamachach na życie ludzkie
458 3, | bardziej świadome wołanie o Ducha, który daje życie?
459 3, | kontynuuje świadectwo Apostołów o zmartwychwstaniu Jezusa
460 3, | powiedziane w encyklice o Chrystusie Odkupicielu49,
461 3, | powtarzam w obecnej encyklice o Duchu Świętym. Zjednoczony
462 3, | pełna realizacja tej prawdy o istnieniu dokonuje się tylko
463 3, (52) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
464 3, | narodzeniu Chrystusa chodzi o to, ażeby coraz więcej ludzi
465 3, | wyrażenia Soboru. Chodzi o to, by — pod działaniem
466 3, | jesteśmy» (...) daje znać o pewnym podobieństwie między
467 3, | miłości”54. Taką prawdę o człowieku głosi Sobór, a
468 3, (54) | Por. Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
469 3, | którym rodzina ludzka zabiega o uczynienie własnego życia
470 3, | życia bardziej ludzkim i o poddanie całej ziemi temu
471 3, (57) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
472 3, | jako Ducha Prawdy, i mówi o swoim własnym „odejściu”
473 3, | pierwszego spełnienia już o wieczorze dnia wielkanocnego,
474 3, | wewnętrznego człowieka”, o którym mowa w Liście do
475 3, | sens swego ludzkiego życia, o jakim mówi Sobór. Jest to
476 3, | człowiekowi”, dając zarazem „znać o pewnym podobieństwie między
477 3, (60) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
478 3, (62) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
479 3, (63) | por. SOBÓR WAT. II, Konst. o liturgii świętej, Sacrosanctum
480 3, | swoją własną tajemnicę, jak o tym świadczy cała eklezjologia
481 3, | bardziej widoczny, lecz stale o niej stanowi. To wszystko
482 3, (64) | Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
483 3, | rodzaju ludzkiego”. Chodzi o tę jedność, jaką rodzaj
484 3, | Odkupicielem. Prawdę tę, w oparciu o nauczanie Soboru, możemy
485 3, | Bożego, Duch Święty, daje o sobie znać — w swej najprostszej
486 3, | oficjalnym oświadczeniom o areligijnym czy wręcz ateistycznym
487 3, | donośne wołanie” Chrystusa, o którym mówi List do Hebrajczyków (
488 3, | dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba
489 3, (66) | Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
490 3, | swego boskiego Oblubieńca, o czym świadczą słowa z Apokalipsy,
491 Zakon, | sądów owego „oskarżyciela”, o którym mówi Apokalipsa,
492 Zakon, | Odkupicielem człowieka, stanowi o ciągłości Jego dzieła: z
493 Zakon, | Duch Święty „przekonywa o grzechu”, o złu, w tym celu,
494 Zakon, | przekonywa o grzechu”, o złu, w tym celu, ażeby odbudowywać
495 Zakon, (69) | Por. J 4, 14; Konst. dogm. o Kościele, Lumen gentium,
496 Zakon, | prosi, nieustannie prosi o prawość ludzkich czynów
497 Zakon, | Jego sprawą. Prosi także o radość i pociechę, którą
498 Zakon, | głębi ludzkich serc72; prosi o łaskę cnót, które wysługują
499 Zakon, | chwałę niebieską. Prosi o zbawienie wieczne w pełni
500 Zakon, | ludzkie, prosi Ducha Świętego, o szczęście, które tylko w
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2356 |