Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 III, | wypracowanemu przez wysiłek własnego rozumu i korzystanie z własnej
2 V, | wierze i właściwemu używaniu rozumu95.~
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
3 1, | Pański, ~duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa,~duch
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
4 Zak, 59 | wielką próbę zdolność naszego rozumu do wychodzenia poza pozorną
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
5 Wprow, 1, | dobro może dzięki światłu rozumu i pod wpływem tajemniczego
6 I, 4, | pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się
7 III, 2, | człowiek dzięki światłu rozumu znajduje we własnym sercu (
8 III, 6, | je poznać dzięki światłu rozumu i zachowywać dzięki tajemniczemu
9 III, 8, | odkryć, także w świetle rozumu i doświadczenia, że chrześcijańskie
10 III, 13, | może pojąć także w świetle rozumu i dlatego bez wątpienia
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
11 Wprow, 0, | zasługuje na miano prawego rozumu, czyli jak mawiali starożuguje
12 Wprow, 0, | strony wysoko ceni to dążenie rozumu do osiągnięcia celów, które
13 Wprow, 0, | szczególnej formie aktywności rozumu. Skłania mnie do tego przeświadczenie,
14 I, 1, | owocem naturalnych zdolności rozumu. Ten fakt kazał Soborowi
15 I, 1, | przy pomocy naturalnego rozumu, a w drugim przy pomocy
16 I, 1, | znajdują się na płaszczyźnie rozumu przyrodzonego, natomiast
17 I, 2, | jednej strony pomnażają siły rozumu, bo dzięki nim może on badać
18 II, 1, | i który się radzi swego rozumu, który rozważa drogi jej
19 II, 1, | człowiek dzięki światłu rozumu potrafi rozeznać swoją drogę,
20 II, 1, | zatem rozdzielać wiary i rozumu nie pozbawiając człowieka
21 II, 1, | słowem, człowiek przy pomocy rozumu dociera do prawdy, ponieważ
22 II, 2, | zmagania się z ograniczeniami rozumu. Dostrzegamy to na przykład
23 III, 1, | zaczątek stanowi zdolność rozumu do tego, by wzniósł się
24 III, 1, | oczach, które w świetle rozumu wydają się niewytłumaczalne
25 III, 2, | Przyrodzone ograniczenia rozumu i niestałość serca często
26 III, 2, | zdolności spekulatywnej rozumu. Istnieją wreszcie prawdy
27 III, 2, | podstawowym postulatem ludzkiego rozumu, wyrażonym już w zasadzie
28 III, 2, | mamy pojmować w świetle rozumu. Tylko w takim podwójnym
29 IV, 1, | rozwoju odpowiadający wymogom rozumu powszechnego. Celem, ku
30 IV, 1, | Przyjęli oni w pełni zdobycze rozumu otwartego na absolut i wszczepili
31 IV, 1, | teologii scholastycznej rola rozumu wykształconego w szkole
32 IV, 1, | niezależnym poszukiwaniom rozumu. Zadaniem rozumu nie jest
33 IV, 1, | poszukiwaniom rozumu. Zadaniem rozumu nie jest bowiem wydawanie
34 IV, 1, | został poznany przy pomocy rozumu; rozum, osiągając szczyt
35 IV, 2, | światło wiary, jak i światło rozumu pochodzą od Boga dowodził
36 IV, 2, | Wiara zatem nie lęka się rozumu, ale szuka jego pomocy i
37 IV, 2, | opiera się na zdolności rozumu do badania rzeczywistości
38 IV, 3, | podejrzliwość wobec samego rozumu. Niektórzy przyjęli postawę
39 IV, 3, | z oczu prawdziwą godność rozumu, któremu nie pozwala się
40 IV, 3, | parresia) wiary musi być odwaga rozumu. ~
41 V, 1, | który poddaje się kontroli rozumu. Filozofia, która nie postępowałaby
42 V, 1, | postępowałaby w świetle rozumu, zgodnie z własnymi zasadami
43 V, 1, | recta ratio, to znaczy dla rozumu rozmyślającego właściwie
44 V, 1, | niezbywalnych zdolności rozumu, wraz z jego ograniczeniami
45 V, 1, | przyrodzonych zdolności rozumu, a z drugiej racjonalizmu61
46 V, 1, | w ludzkim umyśle światło rozumu, nie może zatem tenże Bóg
47 V, 1, | głębokiej nieufności wobec rozumu, dostrzegalna w najnowszych
48 V, 1, | ufność w zdolności ludzkiego rozumu i nie stawiali nazbyt skromnych
49 V, 1, | i przekonującym obrońcą rozumu. ~ ~
50 V, 2, | opartej na jedności wiary i rozumu. ~
51 V, 2, | transcendentną zdolność jego rozumu80. Gaudium et spes podejmuje
52 V, 2, | brak zaufania do zdolności rozumu, jaki przejawia znaczna
53 VI, 1 | Nauka wiary a wymogi rozumu filozoficznego ~
54 VI, 1, | spełnić specyficzne wymogi rozumu przez refleksję spekulatywną. ~
55 VI, 1, | wyrażania się za pośrednictwem rozumu zdolnego dać swoje przyzwolenie
56 VI, 1, (90)| mogła ukazywać w pełni drogę rozumu w jego szczerym poszukiwaniu
57 VI, 2, | wyłącznie na zdolnościach rozumu. To dążenie należy popierać
58 VI, 2, | wrodzona słabość ludzkiego rozumu narzuca mu poważne ograniczenia.
59 VI, 2, | który polega na oczyszczeniu rozumu przez wiarę. Jako cnota
60 VI, 2, | Skoro teologia jest dziełem rozumu krytycznego, prowadzonym
61 VI, 2, | poszukiwań jest istnienie rozumu odpowiednio wykształconego
62 VI, 2, | refleksji bowiem wymogi rozumu i moc wiary połączyły się
63 VI, 2, | nie mogą umniejszać odkryć rozumu i jego słusznej autonomii;
64 VI, 2, | Jeśli usuwamy przyzwolenie rozumu, usuwamy wiarę, ponieważ
65 VI, 2, | ponieważ bez przyzwolenia rozumu nie można wierzyć»96. ~
66 VII, 1, | jakim jest sprowadzenie rozumu do funkcji czysto instrumentalnych
67 VII, 1, | kryzysu zaufania do zdolności rozumu? Kiedy zaś pod wpływem apriorycznych
68 VII, 1, | absolutnego samouzasadnienia rozumu. ~Nasza epoka została określona
69 VII, 1, | historię jako zwycięski pochód rozumu, źródła szczęścia i wolności;
70 VII, 2, | tajemnicą dla ludzkiego rozumu, gdyż nie potrafi on pojąć,
71 VII, 2, | poznawczo dla ludzkiego rozumu, w nieunikniony sposób doprowadził
72 Zak, 0, | swoją argumentację w świetle rozumu i zgodnie z jego regułami,
73 Zak, 0, | ludzkiej działalności światłem rozumu, który staje się pewniejszy
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
74 II, | co jest przeświadczeniem rozumu, nabiera równocześnie charakteru
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
75 II, 6 | dla człowieka, dla jego rozumu i woli, dla jego sumienia
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
76 I, 2, | poprzez „pełną uległość rozumu i woli wobec Boga objawiającego” 31 —
77 I, 2, | okazując pełną uległość rozumu i woli” 39 wobec Tego, którego „
78 II, 1, | okazując «pełną uległość rozumu i woli wobec Boga objawiającego»
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
79 I, 4, | niczym innym jak światłem rozumu wlanym w nas przez Boga.
80 II, 1, | spełnia wymogi ludzkiego rozumu. Teologia moralna jest refleksją,
81 II, 2, | poznawczo dla ludzkiego rozumu, w nieunikniony sposób doprowadził
82 II, 3, | głębokiego przemyślenia roli rozumu i wiary w określaniu tych
83 II, 3, | zapomniano o zależności rozumu od Mądrości Bożej oraz o
84 II, 3, | całkowitej suwerenności rozumu w dziedzinie norm moralnych
85 II, 3, | interpretacja autonomii ludzkiego rozumu oznacza przyjęcie tez niezgodnych
86 II, 3, | uzasadnione roszczenia ludzkiego rozumu, przyjmując słuszne elementy
87 II, 4, | czynny udział ludzkiego rozumu w odkrywaniu i stosowaniu
88 II, 4, | źródło: mocą naturalnego rozumu, który bierze początek z
89 II, 4, | niczym innym jak światłem rozumu wlanym nam przez Boga. Dzięki
90 II, 4, | stworzenia” 71. Słuszna autonomia rozumu praktycznego oznacza, że
91 II, 4, | Stwórcy. Niemniej autonomia rozumu nie może oznaczać tworzenia
92 II, 4, | do negacji uczestnictwa rozumu praktycznego w mądrości
93 II, 4, | implikuje rzeczywisty udział rozumu i woli człowieka w Bożej
94 II, 4, | dzięki światłu naturalnego rozumu i Bożego Objawienia, które
95 II, 5, | dzięki światłu naturalnego rozumu, które jest w człowieku
96 II, 5, | że światło naturalnego rozumu, którym odróżniamy dobro
97 II, 5, | wewnątrz”, za pośrednictwem rozumu, który poznając dzięki przyrodzonemu
98 II, 5, | Prawodawcy: „Nakazy ludzkiego rozumu nie mogłyby jednak mieć
99 II, 5, | głosem i rzecznikiem wyższego rozumu, któremu nasz duch i nasza
100 II, 5, | którego sam dokonuje z pomocą rozumu, w szczególności zaś z pomocą
101 II, 5, | szczególności zaś z pomocą rozumu oświeconego przez Boże Objawienie
102 II, 6, | Prowadzona przez światło rozumu i wspomagana przez cnotę
103 II, 7, | odpowiednikiem wiedzy praktycznego rozumu i zostają zastosowane do
104 II, 9, | zła. Ta pierwsza zasada rozumu praktycznego należy do prawa
105 II, 9, | naturalnego i praktycznego rozumu w odniesieniu do najwyższego
106 II, 9, | moralnym, wyrażona w prawie rozumu, jest w praktyce i w konkretnej
107 II, 11, | okazując «pełną uległość rozumu i woli»”112. Ta wiara, która „
108 II, 13, | zasadniczo dostępny dla ludzkiego rozumu. Poszukiwanie to odpowiada
109 II, 14, | jest on zgodny z porządkiem rozumu, sprawia, że wola jest dobra,
110 II, 15, | 80. Dzięki świadectwu rozumu wiemy jednak, że istnieją
111 III, 8, | Ef 3, 19), to jednak dla rozumu, będącego danym przez Boga
|