Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 I, | wywodzą się wszystkie przejawy zła, jakim encyklika Rerum novarum
2 II, | zdolność przewidzenia całego zła, jakie miało przynieść rozwiązanie,
3 III, | ale jest również zdolny do zła; potrafi wznieść się ponad
4 III, | walczyć z pokusami i z siłami zła. Dopiero na końcu dziejów
5 V, | obiektywnego kryterium dobra i zła, innego aniżeli wola sprawujących
6 VI, | odwlekanie leczenia nie uczyniło zła nieuleczalnym”. Dodaje również: „
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
7 III, | ona nienawidzić i pragnąć zła tego, kogo raz sobą obdarzyła:
8 IV, | spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i
9 V, | miłość jest potężniejsza od zła jakiegokolwiek, w które
10 V, | realizacji wobec rzeczywistości zła, które jest w świecie, które
11 V, | również świadectwem mocy tego zła wobec samego Syna Człowieczego:
12 V, | tego, co stanowi sam korzeń zła w dziejach człowieka: na
13 V, | granica tego wielorakiego zła, jakie jest udziałem człowieka
14 V, | najgłębszych korzeni tego zła, jakie tkwią w grzechu i
15 V, | przezwycięża te najgłębsze źródła zła, przynosząc jako owoc ostatecznie
16 VI, | jaki jest sens cierpienia, zła, śmierci, które istnieją
17 VI, | w którym tak wiele jest zła zarówno fizycznego, jak
18 VII | wobec wszystkich przejawów zła fizycznego i moralnego,
19 VII, | oznacza pobłażliwości wobec zła, wobec zgorszenia, wobec
20 VII, | wypadku naprawienie tego zła, naprawienie zgorszenia,
21 VIII, | Boga wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością,
22 VIII, | potężniejsza od grzechu i zła każdego — miłości, która
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
23 2, | Przekonywanie” — to wykazywanie zła grzechu, każdego grzechu —
24 2, | rozpoznany w pełnej skali zła, jaka jest mu właściwa,
25 2, | drzewo poznania dobra i zła” miało wyrażać i stale przypominać
26 2, | drzewa poznania dobra i zła. Słowa namowy, czyli pokusy,
27 2, | nie może: „znać dobra i zła, tak jak Bóg”. W świecie
28 2, | skali pomiędzy „tchnieniem zła” ze strony tego, który „
29 2, | objawiać mysterium iniquitatis. Zła grzechu nie sposób dosięgnąć
30 2, | zniszczony każdy rodzaj zła i zostaje zrodzone wszelkie
31 2, | nakazywania dobra i zakazywania zła, zaszczepiona przez Stwórcę
32 2, | nazywanie po imieniu dobra i zła, jak to czytamy w tejże
33 2, | zidentyfikowany w całej skali tego zła, jakie jest mu właściwe.
34 2, | człowieka. Wiadomo, że uznanie zła w sobie samym wiele nieraz
35 2, | cierpi wewnętrznie z powodu zła popełnionego. Czy to cierpienie
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
36 I, 1, | mu o jego wolności wobec zła: zło nie jest bynajmniej
37 I, 2, | zasadniczo różne rodzaje zła: jedno jest sprzeczne z
38 II, 4, | rozum, rozeznanie dobra i zła, wolna wola: „Napełnił ich
39 II, 6, | i przeciwstawia je siłom zła zrodzonym z grzechu: „Bo
40 II, 6, | samego. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość
41 II, 11, | między siłami dobra i siłami zła, między życiem i śmiercią.
42 III, 3, | Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo w
43 III, 5, | współdziałać w czynieniu zła. Takie współdziałanie ma
44 III, 12, | najskuteczniejsza broń przeciw mocom zła (por. Mt 4, 1-11) i pouczył
45 Zak, 1, | nieustannym zmaganiu z mocami zła, które nadal przenikają
46 Zak, 2 | życie zagrożone przez moce zła ~
47 Zak, 2, | Szatana, uosobioną potęgę zła, a zarazem wszystkie moce
48 Zak, 2, | a zarazem wszystkie moce zła, które działają w historii
49 Zak, 2, | Wierzących: wrogość potęgi zła objawia się bowiem jako
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
50 II, 2, | drzewo poznania dobra i zła» (por. 2, 17). Znaczenie
51 IV, 1, | człowieka i pochodzenie zła. ~
52 VI, 2, | może tu być zagadnienie zła i cierpienia, osobowa tożsamość
53 VI, 2, | kategoriach filozoficznych problem zła. Także koncepcja osoby jako
54 VII, 1, | człowieka ~Także problem zła moralnego najtragiczniejszej
55 VII, 1, | najtragiczniejszej formy zła zostaje podjęty w Biblii,
56 VII, 1, | najtragiczniejszej formy zła — ~Fundamentem tej «filozofii»
57 VII, 1, | straszliwym doświadczeniu zła, jakie dotknęło naszą epokę.
58 VII, 2, | określania kryteriów dobra i zła oraz zgodnego z tym działania.
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
59 III, 3 | w sobie światem dobra i zła moralnego, przewaga tego
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
60 I, 1, | od wszelkich doświadczeń zła i grzechu, od całej owej „
61 I, 3, | niedoli, do uwalniania od zła, jakie w różnej postaci
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
62 II, 2, | pracować na rzecz wyzwolenia od zła we wszelkich jego formach.
63 III, 1, | aż do korzenia wszelkiego zła, do grzechu. ~Jedynie Jan
64 V, 2, | autentyczne wyzwolenie od zła, od grzechu i od śmierci;
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
65 III, | niezrozumienie, wyraźna zła wola, a nawet faktyczne
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
66 III, | rozwiązanie istniejącego w świecie zła i przy użyciu wszelkich
67 V, | imieniu korzeni nękającego nas zła. ~Z pewnością można mówić
68 V, (65) | ograniczenia pewnych form zła społecznego, nie czyni tego
69 V, (65) | być sama w sobie dobra lub zła”: AAS 77 (1985), s. 217. ~
70 V, | jaka jest prawdziwa natura zła, wobec którego stajemy w
71 V, | grzechu”. Taka diagnoza zła oznacza dokładne rozpoznanie,
72 V, | powierzchownym rozrzewnieniem wobec zła dotykającego wielu osób,
73 VI, | należy także ukazywanie zła i niesprawiedliwości. Należy
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
74 III, 3, | zwycięstwa Boga nad mocami zła, które wprowadzają podziały
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
75 Wprow, 1, | Jak odróżniać dobro od zła? Odpowiedź można znaleźć
76 II, 1, | moralności”, czyli dobra i zła ludzkich czynów oraz osoby,
77 II, 2, | określania kryteriów dobra i zła oraz zgodnego z tym działania.
78 II, 2, | się podoba, w tym także i zła”, ukazuje im „prawdziwą”
79 II, 3 | drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść” (Rdz
80 II, 3, | drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy
81 II, 3, | drzewem poznania dobra i zła”, została bowiem powołana,
82 II, 4, | drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy
83 II, 4, | drzewa poznania dobra i zła”, Bóg stwierdza, że człowiek
84 II, 5, | dobrowolnie czynić dobro, a unikać zła. Aby to jednak było możliwe,
85 II, 5, | umieć odróżniać dobro od zła. Dokonuje tego przede wszystkim
86 II, 5, | którym odróżniamy dobro od zła — co należy do dziedziny
87 II, 5, | temu rozeznaniu dobra i zła, którego sam dokonuje z
88 II, 7, | ona czynić dobro i unikać zła, troszczyć się o przekazywanie
89 II, 7, | możliwość powstrzymania się od zła, zwłaszcza jeżeli on sam
90 II, 7, | umrzeć niż dopuścić się zła. ~Kościół zawsze nauczał,
91 II, 8, | czynienia dobra, a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem:
92 II, 9, | i czynić dobro, a unikać zła. Ta pierwsza zasada rozumu
93 II, 9, | rozumienie istoty dobra i zła, będące odblaskiem stwórczej
94 II, 9, | jeśli człowiek dopuszcza się zła, prawidłowy osąd sumienia
95 II, 11, | moralności: na porządek dobra i zła, zależny od woli, oraz sferę
96 II, 11, | różnych postaci dobra i zła, oznaczonych przez prawo
97 II, 13, | dobra, a „minimalizowania” zła. ~Wielu moralistów katolickich,
98 II, 13, | samo moralnie „dobra” lub „zła”. W ten sposób czyn sprzeczny
99 II, 13, | musiałoby zakładać obiektywnego zła moralnego. ~ ~
100 II, 14, | do dobra, które spełnił i zła, którego uniknął. Chodzi
101 II, 14, | nieporządku woli, to znaczy do zła moralnego” 127. „Zdarza
102 II, 15 | wewnętrzne”: nie wolno czynić zła, aby uzyskać dobro (por.
103 II, 15, | dla uniknięcia jakiegoś zła większego lub dla osiągnięcia
104 II, 15, | najpoważniejszych przyczyn, czynić zła, aby wynikło z niego dobro.
105 II, 15, | głosząc istnienie wewnętrznego zła określonych czynów ludzkich,
106 III, 4, | się nazywać dobra złem, a zła dobrem” 151, winien zawsze
107 III, 4, | negatywne, które zakazują zła, ujawniają swoje znaczenie
108 III, 6, | zafałszowania miary dobra i zła w celu dostosowania jej
109 III, 8, | powodu ich wewnętrznego zła” 172. Głosząc przykazania
|