Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 III, | żywić nadzieję na przemiany, choć obciążone są hipoteką wielu
2 IV, | uwagi. Podczas gdy słusznie, choć jeszcze nie w dostatecznej
3 IV, | odpowiedzieć twierdząco, choć może trafniejsze byłoby
4 IV, | wydajności i skuteczności, choć może osłabić ugruntowany
5 VI, | piętnowania tej sytuacji, choć wie, że to jego wołanie
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
6 I, | współczesny Potrzebuje, choć często o tym nie wie. ~
7 III, (4) | I dlatego też Izrael, choć ma na sumieniu łamanie Przymierza,
8 VI, | śmierci, które istnieją nadal, choć dokonał się tak wielki postęp?
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
9 1, | stale obecny wśród nich — choć niewidzialny — Nauczyciel
10 3, | Łukasza: „Jeżeli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
11 Wpr, 9 | VI (3 września 1965). 7 ~Choć Sobór Watykański II nie
12 Wpr, 10 | inicjatywy ekumeniczne, które, choć nie pozbawione dobrych intencji,
13 II, 23 | jak chleb jest jednością, choć składa się nań wiele ziaren,
14 II, 23 | nań wiele ziaren, które choć się nie znają, w nim się
15 III, 30 | pełnej jedności z nami, i choć w naszym przekonaniu nie
16 IV, 45 | Kościołów Wschodnich, którzy, choć w dobrej wierze pozostają
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
17 Wprow, 2, | dramatycznych konsekwencji: choć samo zjawisko eliminacji
18 I, 1, | wskazuje jednak, że Bóg, choć wybiera ofiarę Abla, nie
19 I, 2, | 12. W istocie, choć wiele poważnych problemów,
20 I, 5, | społeczeństwach i kulturach, choć noszą one tak silne piętno „
21 I, 5, | żywiołowych, epidemii i wojen. Choć wiele jeszcze brakuje do
22 I, 5, | sposobów powstrzymywania — choć „bez użycia przemocy” —
23 II, 4, | żyjących, jako że człowiek, choć jest spokrewniony z prochem
24 II, 6, | wrażliwość na wartość życia, choć już tak wyraźna, nie ma
25 III, 2, | służy. Także lud Przymierza, choć powoli i wśród trudności,
26 III, 3, | dzieje życia człowieka, choć potrzeba czasu, aby każda
27 III, 3, | wyrazili jednomyślnie — choć byli rozproszeni po świecie —
28 III, 3, | prawo niektórych państw. Choć „należy uznać za dopuszczalne
29 III, 4, | śmierci i nie dąży do niej, choć z uzasadnionych przyczyn
30 III, 4, | także uznać, że cierpienie, choć samo w sobie pozostaje złem
31 III, 8, | cierpieniu i śmierci, a choć pozostają one okryte tajemnicą,
32 III, 10, | przestają służyć człowiekowi i choć pozornie mu pomagają, w
33 III, 10, | stowarzyszenia są odpowiedzialne — choć z różnego tytułu i na różne
34 III, 10, | prawdziwym dobrem wspólnym. Choć prawa nie są jedynym narzędziem
35 III, 11, | przekonują się, że dziecko, „choć jest owocem ich wzajemnego
36 III, 13, | prerogatywą chrześcijan. Choć czerpie swe niezwykłe światło
37 III, 13, | podstaw społeczeństwo, które — choć opowiada się za wartościami
38 Zak, 1, | obraz własnej tajemnicy: choć jest zanurzony w historii,
39 Zak, 3, | życiem i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz życia, króluje
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
40 Wprow, 0, | każdy system filozoficzny, choć zasługuje na szacunek jako
41 I, 2, | tajemnicy. Te znaki jednak, choć z jednej strony pomnażają
42 II, 1, | Między Bogiem a człowiekiem choć każdy przebywa w swoim własnym
43 II, 1, | energie, że ludzkie serce, choć natrafia na nieprzekraczalną
44 II, 2, | mniemają, że posiedli prawdę, choć uwięzili ją na płyciznach
45 IV, 1, | miłość ku temu, co poznaje, choć zarazem sam musi uznać,
46 IV, 1, | pewnością tę rzeczywistość, choć nie potrafi przeniknąć umysłem
47 IV, 2, | Boga w Trójcy Jedynego. Choć Doktor Anielski podkreślał
48 IV, 2, | osądza wedle Boż, tamta»49. ~Choć Doktor Anielski uznaje pierwszeństwo
49 IV, 3, | Albert Wielki i św. Tomasz, choć zachowywali organiczną więź
50 V, 1, | istnieje tylko jedna prawda, choć wyraża się ona w formach,
51 V, 2, | i wiedzy teologicznej78. Choć upłynęło ponad sto lat,
52 V, 2, | Św. Tomasz pisał papiew. «choć słusznie wprowadza wyraźne
53 VI, 1, | Tak więc wiara, dar Boży, choć nie opiera się na rozumie,
54 VI, 1, | zasługuje zresztą na osobne choć z konieczności nie wyczerpujące
55 VI, 2, | należy popierać i umacniać, choć ze świadomością, że wrodzona
56 VI, 2, | był zdany na własne siły, choć nie są one niedostępne dla
57 VII, 1, | zakłada zawsze, że człowiek, choć splamił się nieuczciwością
58 VII, 1, | sposób prawdziwy i pewny, choć niedoskonały i analogiczny.
59 VII, 1, | wyrazić w sposób uniwersalny choć w kategoriach analogicznych,
60 VII, 2, | Chrystusie»108. Zadanie to, choć dotyczy w pierwszej kolejności
61 VII, 2, | im bowiem współpracować, choć przy zachowaniu odrębnych
62 VII, 2, | orzeczenia dogmatyczne, choć czasem można w nich dostrzec
63 VII, 2, | 97. Choć ważną misją teologii jest
64 Zak, 0, | zgodnie z jego regułami, choć zarazem kieruje się też
65 Zak, 0, | religii oraz z tymi, którzy choć nie wyznają żadnej religii,
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
66 V, | wyobrażenie nowego świata. Przeto, choć należy starannie odróżniać
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
67 I, 1 | narodów, krajów i kontynentów, choć zapewne niejedno staramy
68 II, 6 | nawiązywaniem i nowym budowaniem, choć praktyka nie zawsze odpowiadała
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
69 I, 4, | jest mocą łaski, która, choć ma tajemniczy związek z
70 I, 5, | samej wszyscy jej szukają, choć nieraz w sposób niejasny,
71 IV, 4, | kryterium geograficzne, choć niezbyt dokładne i zawsze
72 IV, 4, | niewielką mniejszością, choć nieraz odnotowuje się tam
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
73 III, | skierowane do Cesarza: „Choć zmęczony i chory ciałem,
74 VII, | wyżej wymienionych terenach, choć pojawiali się różni misjonarze,
75 VII, | łonie jednego Kościoła, choć na kanwie różnych kultur
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
76 I, | ostatnich dwudziestu lat, choć zachowuje pewne stałe elementy
77 VI, | działalność, szukając szczęścia — choć jest ono zawsze względne —
78 VII, | współuczestniczą z nami w prawdziwej, choć jeszcze niedoskonałej, komunii.
79 VII, | królestwa i antycypując je, choć jeszcze w cieniu obecnego
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
80 I, 2, | Kościoły i odłączone Wspólnoty, choć w naszym przekonaniu podlegają
81 I, 2, | obiektywną podstawę komunii, choć niedoskonałej, istniejącej
82 I, 2, | Watykański II mówi o pewnej — choć niedoskonałej — komunii.
83 I, 9, | tę samą rzeczywistość — choć pod różnym kątem — przekształciły
84 II, 3, | przypieczętować tę „realną, choć jeszcze niedoskonałą” komunię.
85 II, 10, | samą wiarę w Chrystusa, choć przez długi czas była ona
86 II, 11, | korzenie, podobne też — choć odrębne — dążenia, które
87 II, 13, | przyczyną toczących się wojen, choć nadal niestety istnieje
88 III, 2, | podjąć Lud Boży jako całość, choć różne mogą być jej metody,
89 III, 3, | daleko (por. Ef 2, 13).~Choć dla całej chrześcijańskiej
90 III, 3, | jest już w rzeczywistości — choć w sposób niewidzialny —
91 III, 5, | samodzielnie. Czy zatem realna, choć niedoskonała komunia, istniejąca
92 III, 7, | zgadzają się ze sobą nawzajem, choć wszyscy powołują się na
93 III, 7, | nie pomyślą, że Ewangelia, choć jest przedstawiana jako
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
94 Wprow, 1, | nauki i techniki bowiem, choć stanowi wspaniałe świadectwo
95 II, 2, | sprowadzają się wszystkie — choć na różne sposoby — do zasadniczej
96 II, 2, | sprzeczność polega na tym, że choć współczesna kultura przyznaje
97 II, 2, | oceny czynów. Nurty te, choć różnorodne, mają jedną cechę
98 II, 3, | katolicką teologię moralną. Choć oczywiście nie zamierzała
99 II, 6, | napięcie znamionuje także, choć w innym sensie, epokę współczesną:
100 II, 6, | Dlatego nawet życie ludzkie, choć jest fundamentalnym dobrem
101 II, 11, | prawa (por. Jk 2, 8-11); choć zachowuje wiarę, traci „
102 II, 13, | przez własne akty wyboru, choć zarazem miałaby pozostawać
103 II, 13, | jak miłość i roztropność, choć wierność ta niekoniecznie
104 II, 14, | więc etyka chrześcijańska, choć zwraca szczególną uwagę
105 III, 6, | Trydencki: „Żaden człowiek, choć usprawiedliwiony, nie może
106 III, 8, | autorytatywnie ogłasza173. Choć czysto ludzka argumentacja
107 III, 8, | społecznym, teologia moralna — choć musi oczywiście wykorzystywać
|