1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2356
(...) Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
2001 II, 6, | Kościołem katolickim. Dekret o ekumenizmie stwierdza, że „
2002 II, 6, | pieczołowicie zabiegają o przywrócenie pełnego zjednoczenia
2003 II, 7, | Kościoła” 84 wspomnienie o ekskomunikach, które dziewięćset
2004 II, 7, | Patriarchą podjąć decyzję o nawiązaniu dialogu teologicznego
2005 II, 7, | potwierdzić historyczną prawdę o chrześcijaństwie na kontynencie
2006 II, 8, | takich strukturach.~Dekret o ekumenizmie uwydatnia jeszcze
2007 II, 8, | była to „usilna troska o zachowanie tych ścisłych
2008 II, 8, (87) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2009 II, 8, (90) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2010 II, 8, (93) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2011 II, 8, | wykazuje, że jeśli chodzi o braci wschodnich, można
2012 II, 8, | dokładnie pouczyć wiernych o tej jakże trudnej i delikatnej
2013 II, 9, | Zgodnie z duchem Dekretu o ekumenizmie Wschodnie Kościoły
2014 II, 9, (100) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2015 II, 10, | Kościołami Wschodu, świadczących o wierze chrześcijańskiej,
2016 II, 11, | chrześcijan, nakreślony w Dekrecie o ekumenizmie, rozpatruje
2017 II, 11, | refleksji natury ogólnej: jednej o charakterze historyczno-psychologicznym
2018 II, 11, | historyczno-psychologicznym i drugiej o charakterze teologiczno-doktrynalnym.
2019 II, 11, (109) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2020 II, 11, | Sobór stwierdza, że „nauka o Uczcie Pańskiej, o innych
2021 II, 11, | nauka o Uczcie Pańskiej, o innych sakramentach i kulcie
2022 II, 11, | sakramentach i kulcie oraz o posługach Kościoła powinna
2023 II, 11, | bracia; nie zapomina też o ich inicjatywach na rzecz
2024 II, 11, | drugiej strony, z myślą o dialogu wielostronnym już
2025 II, 11, | Wspólnot kościelnych. Modlitwa o jedność, tak głęboko już
2026 II, 12, | wszystkie fakty, które świadczą o postępie na drodze szukania
2027 II, 12, | braterską miłość i świadczące o bardzo świadomym przeżywaniu
2028 II, 13, | konkretnym życiu. Soborowy Dekret o ekumenizmie zauważa, że
2029 II, 13, (125) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2030 II, 13, | chrześcijan wyraźnie świadczy o tym, jaki stopień komunii
2031 II, 13, | dążenie do jedności. Dekret o ekumenizmie wskazywał, że „
2032 II, 13, | wspomnieć w tym kontekście o ekumenicznym zaangażowaniu
2033 II, 13, | Światowego Dnia Modlitw o pokój, chrześcijanie z różnych
2034 II, 13, | głosem błagali Pana historii o pokój dla świata. Tego samego
2035 II, 13, | samego dnia modlili się o pokój — w sposób odrębny,
2036 II, 13, | też pominąć Dnia Modlitw o pokój w Europie, zwłaszcza
2037 II, 13, | Franciszka oraz Mszy św. o pokój na Bałkanach, szczególnie
2038 II, 13, | ramach Tygodnia Modlitw o jedność chrześcijan.~Gdy
2039 III, 1, (130) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2040 III, 1, | Przeciwnie, oznacza troskę o to, by nie zadowalał się
2041 III, 2, | Często chodzi tu bowiem o kwestie wiary, wymagające
2042 III, 2, (134) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2043 III, 3, (136) | Por. SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2044 III, 3, | 83. Wspomniałem o woli Ojca, o duchowej przestrzeni,
2045 III, 3, | Wspomniałem o woli Ojca, o duchowej przestrzeni, w
2046 III, 3, | cel wówczas, gdy chodzi o inne formy tego samego nakazu.
2047 III, 3, | zbawienia.~Kiedy się mówi o wspólnym dziedzictwie, należy
2048 III, 4, (141) | Por. SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2049 III, 4, | Kościele katolickim142. Dekret o ekumenizmie podkreśla, że
2050 III, 4, (142) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2051 III, 4, (143) | Por. SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2052 III, 5, | Poprzednikiem Pawłem VI proszę o przebaczenie za wszystko,
2053 III, 5, (146) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2054 III, 5, | troszczy się szczególnie o jego nawrócenie, aby go
2055 III, 5, | św. Piotra ma przypominać o nakazach wynikających ze
2056 III, 5, | ktoś doznawał pokusy, by o nich zapomnieć w imię własnych
2057 III, 5, (152) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Chrystusowym Pastor
2058 III, 5, (153) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2059 III, 5, (154) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Utitatis redintegratio,
2060 III, 7, (156) | por. SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie, Unitatis redintegratio,
2061 III, 7, | mojego pontyfikatu157, myślę o tym, jak poważną przeszkodę
2062 Adh, 0, | samego Chrystusa160. Troska o jedność wchodzi w zakres
2063 Adh, 0, | współpraca uczniów Chrystusa: „o odnowienie jedności troszczyć
2064 Adh, 0, (161) | SOBÓR WAT. II, Dekr. o ekumenizmie Unitatis redintegratio,
2065 Adh, 0, | uzdolnić nas do proszenia Boga o to, czego potrzebujemy.~
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
2066 Apel | woła: „Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego
2067 Wprow, 1, | dobro?» Wznieś ponad nami, o Panie, światłość Twojego
2068 Wprow, 1, (1) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2069 Wprow, 1, (2) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2070 Wprow, 1, (4) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2071 Wprow, 1, | wszystkimi droga zbawienia, o czym jasno przypomina Sobór
2072 Wprow, 1, (6) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2073 Wprow, 1, (7) | Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2074 Wprow, 2, | wierni swojej misji walczyli o dobro człowieka, umacniając
2075 Wprow, 2, | się tradycyjną doktrynę o prawie naturalnym, o powszechności
2076 Wprow, 2, | doktrynę o prawie naturalnym, o powszechności i niezmiennej
2077 Wprow, 2, | Teologicznych, na temat zagadnień o ogromnym znaczeniu dla Kościoła
2078 Wprow, 2, | tylko wiara miała decydować o przynależności do Kościoła
2079 Wprow, 2, | przynależności do Kościoła i o jego wewnętrznej jedności,
2080 Wprow, 2, (12)| SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2081 I, 1, | mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden jest tylko
2082 I, 1, | Młodzieniec pyta nie tyle o to, jakich zasad należy
2083 I, 1, (14) | Por. Dekr. o formacji kapłanów Optatam
2084 I, 2, | rozbudziła w nim nowe pytania o dobro moralne. Młodzieniec
2085 I, 2, | wolę Ojca, naucza prawdy o postępowaniu moralnym. Jako
2086 I, 3, | Jezus: „Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest
2087 I, 3, | odpowiedzieć na pytanie o dobro, ponieważ On sam jest
2088 I, 3, | Istotnie, zadać pytanie o dobro znaczy w ostatecznej
2089 I, 3, | Jezus sprowadza pytanie o to, jakie postępowanie jest
2090 I, 3, | Poznaj zatem samą siebie, o piękna duszo: jesteś obrazem
2091 I, 3, | przykazań, nigdy nie zdoła o własnych siłach „wypełnić”
2092 I, 4, | odpowiedzieć na pytanie o dobro, bo sam jest Dobrem.
2093 I, 4, | królestwa nawiązują słowa o „życiu wiecznym”, które
2094 I, 4, | pyta więc dalej Mistrza o przykazania, których należy
2095 I, 4, | świadczyło ono wyraźnie o uznaniu świętości Boga.
2096 I, 4, | Zarazem pouczają nas one o prawdziwym człowieczeństwie
2097 I, 4, (21) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2098 I, 4, | oddziela ją od miłości Boga, o czym świadczy Jego rozmowa
2099 I, 4, | odpowiada przypowieścią o dobrym Samarytaninie, która
2100 I, 4, | wzajemnie się przenikają. O ich nierozerwalnej jedności
2101 I, 4, | prawdziwa miłość Boga. Pisze o tym z niezwykłą mocą św.
2102 I, 4, | jednoznacznie ujętego w przypowieści o dobrym Samarytaninie (por.
2103 I, 4, | 30-37), a także w „mowie” o sądzie ostatecznym (por.
2104 I, 4, | Badacie Pisma: one dają o Mnie świadectwo” (por. J
2105 I, 4, | ochrania i troszczy się o rozwój życia bliźniego;
2106 I, 4, | mocą, by mógł świadczyć o Nim swoimi decyzjami i czynami (
2107 I, 5, | Błogosławieństwa nie mówią bezpośrednio o konkretnych normach postępowania,
2108 I, 5, | normach postępowania, raczej o życiowych postawach i o
2109 I, 5, | o życiowych postawach i o wewnętrznym usposobieniu,
2110 I, 5, | ale zawiera także wzmiankę o przykazaniach (por. Mt 5,
2111 I, 5, | okazuje się niezdolny, by o własnych siłach uczynić
2112 I, 5, | wiecznego; natomiast słowa o porzuceniu przez młodzieńca
2113 I, 5, | Św. Augustyn, gdy mówi o przestrzeganiu przykazań
2114 I, 5, | przestrzeganiu przykazań jako o pierwszej niedoskonałej
2115 I, 5, | w jakiej służymy Bogu, o ile zaś idziemy za prawem
2116 I, 5, | idziemy za prawem grzechu, o tyle jesteśmy niewolnikami” 27.~
2117 I, 6, | 15, 12), Jezus mówi dalej o ofierze z życia złożonej
2118 I, 6, | złożonej na krzyżu, jako o świadectwie miłości „do
2119 I, 7, | Nauczyciel przypomina im o wszechmocy Bożej: „U ludzi
2120 I, 7, | Człowiek nie potrafi o własnych siłach naśladować
2121 I, 7, | samym skłania go, by prosił o „życie w Duchu” i przyjął
2122 I, 7, | której ono zmierza: chodzi o możliwość, którą otwiera
2123 I, 7, | miłości ku Bogu i ku braciom, o której z naciskiem przypomina
2124 I, 7, | Chrystusa33. Zewnętrzne nakazy, o których mówi także Ewangelia,
2125 I, 8, | Ojców i Doktorów prawdę o Wcielonym Słowie, wprowadza
2126 I, 8, (39) | Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2127 I, 8, | 15), w tym także prawdy o zasadach moralnego postępowania.
2128 I, 8, | oraz wypowiadania oceny o wszystkich sprawach ludzkich,
2129 II, 1, | Kościół pamiętał zawsze o słowach Jezusa skierowanych
2130 II, 1, | słowo Boże naucza nie tylko o prawdach wiary, lecz także
2131 II, 1, | prawdach wiary, lecz także o postępowaniu moralnym, to
2132 II, 1, | Tes 4, 1); dba przy tym o rozwój doktryny analogiczny
2133 II, 1, (43) | Por. Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2134 II, 1, (44) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2135 II, 1, (45) | Dekr. o formacji kapłanów Optatam
2136 II, 1, (46) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2137 II, 1, (48) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2138 II, 1, (49) | SOBÓR WAT. I, Konst. dogm. o wierze katol. Dei Filius,
2139 II, 1, | rozpoznać, w zgodzie z prawdą o dobru, konkretne prawa i
2140 II, 1, (50) | SOBÓR WAT. II, Dekl. o stosunku Kościoła do religii
2141 II, 1, (51) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2142 II, 2, | deklaracja Dignitatis humanae o wolności religijnej52. Stąd
2143 II, 2, (52) | Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2144 II, 2, (53) | Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2145 II, 2, | jednak odchodzą od prawdy o człowieku jako stworzeniu
2146 II, 2, (54) | KONGREGACJA NAUKI WIARY Instr. o chrześcijańskiej wolności
2147 II, 2, (55) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2148 II, 2, | kategorycznie i nieomylnie decyduje o tym, co jest dobre, a co
2149 II, 2, | dobre, a co złe. Do tezy o obowiązku kierowania się
2150 II, 2, | idei uniwersalnej prawdy o dobru, dostępnym poznawczo
2151 II, 2, | zastosować wiedzę uniwersalną o dobru i tym samym wyrazić
2152 II, 2, | tym samym wyrazić swój sąd o tym, jaki sposób postępowania
2153 II, 2, | określane wspólnym mianem „nauk o człowieku” słusznie zwróciły
2154 II, 2, | korzysta z wolności. Wiedza o tych uwarunkowaniach oraz
2155 II, 2, | Należy także wspomnieć o pewnych nadużyciach w interpretacji
2156 II, 2, | w sposób wolny” 56. Ale o jakiej wolności tu mowa?
2157 II, 2, | cenią wolność” i „żarliwie o nią zabiegają”, ale często „
2158 II, 2, (56) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2159 II, 2, (58) | Por. SOBÓR WAT. II, Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2160 II, 3, | nas, że władza decydowania o dobru i złu nie należy do
2161 II, 3, | społecznym prawo decydowania o tym, co jest dobre, a co
2162 II, 3, (60) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2163 II, 3, | Ponieważ jednak zapomniano o zależności rozumu od Mądrości
2164 II, 3, | rozumu od Mądrości Bożej oraz o konieczności — w obecnym
2165 II, 3, (63) | TRYDENCKI, Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2166 II, 4, (64) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2167 II, 4, (66) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2168 II, 4, | mroki przez zapomnienie o Bogu” 68.~
2169 II, 4, (70) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2170 II, 4, | sprzeciwiałaby się prawdzie o człowieku, której naucza
2171 II, 4, (73) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2172 II, 4, | Słusznie mówią niektórzy o teonomii lub też o teonomii
2173 II, 4, | niektórzy o teonomii lub też o teonomii uczestniczącej,
2174 II, 5, | Psalmista — jak gdyby zapytany o wyjaśnienie, co to są dzieła
2175 II, 5, | Światłość Twojego oblicza, o Panie, pozostawiła na nas
2176 II, 5, (75) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2177 II, 5, | nazywane naturalnym: mówimy tak o nim nie przez odniesienie
2178 II, 5, | odsyła do klasycznej nauki o odwiecznym prawie Bożym.
2179 II, 5, (78) | Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2180 II, 5, | stworzenie i troszczy się o nie w najbardziej dosłownym
2181 II, 5, | por. Mdr 7, 22; 8, 11). O ludzi jednak Bóg dba w inny
2182 II, 5, | Bóg dba w inny sposób, niż o istoty, które nie są osobami:
2183 II, 5, | opatrzności, troszcząc się o siebie i o innych: dostępuje
2184 II, 5, | troszcząc się o siebie i o innych: dostępuje zatem
2185 II, 5, | Chrystusie Jezusie” (Rz 8, 2). O tym prawie tak pisze św.
2186 II, 5, | duszy i nie tylko poucza o powinnościach, oświecając
2187 II, 5, | Poucza ona od wewnątrz o tym, co należy czynić (…)
2188 II, 6, | dzisiejszych czasach znowu mówi się o rzekomym konflikcie między
2189 II, 6, | W rzeczywistości dysputy o naturze i wolności zawsze
2190 II, 6, | wspólną cechę: zapominają o naturze jako stworzeniu
2191 II, 6, (85) | Por. Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2192 II, 6, | prawa do wolnego decydowania o sobie samym. Mechanizmy
2193 II, 6, | nie mogą jednak przesądzać o moralnej ocenie konkretnych
2194 II, 6, | jest niezgodna z prawdą o człowieku i o jego wolności.
2195 II, 6, | niezgodna z prawdą o człowieku i o jego wolności. Sprzeciwia
2196 II, 6, | Sprzeciwia się nauczaniu Kościoła o jedności ludzkiej istoty,
2197 II, 6, | chwale; przypominają także o więzi łączącej rozum i wolną
2198 II, 6, | Właśnie w świetle prawdy o godności ludzkiej osoby,
2199 II, 6, (87) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2200 II, 6, (88) | Por. Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2201 II, 6, (88) | Posynodalna Adhortacja Apostolska o pojednaniu i pokucie w dzisiejszym
2202 II, 6, (89) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2203 II, 6, (90) | KONGREGACJA NAUKI WIARY, Instr. o szacunku dla rodzącego się
2204 II, 6, (90) | rodzącego się życia ludzkiego i o godności jego przekazywania
2205 II, 6, | znaczenie moralne jedynie o tyle, o ile odnoszą się
2206 II, 6, | moralne jedynie o tyle, o ile odnoszą się do ludzkiej
2207 II, 7, | tej „prawdzie” można mówić o powszechności prawa naturalnego.
2208 II, 7, | unikać zła, troszczyć się o przekazywanie i zachowanie
2209 II, 7, | które powinny świadczyć o powszechności prawdziwego
2210 II, 7, (94) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2211 II, 7, (94) | NAUKI WIARY, Deklaracja o niektórych kwestiach etyki
2212 II, 7, | okoliczności. Chodzi tu bowiem o zakazy, które zabraniają
2213 II, 7, (95) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2214 II, 7, | i to właśnie w dyspucie o pewnych normach moralnych,
2215 II, 7, (100) | SOBÓR WAT. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius,
2216 II, 8, | którego posłuszeństwo stanowi o jego godności i według którego
2217 II, 8, (101) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2218 II, 8, | podjęciu osobistej decyzji o tym, jak powinien postąpić
2219 II, 8, | doktryną wyrażoną przez nakaz o znaczeniu ogólnym a normą
2220 II, 8, | ostateczną instancję orzekającą o dobru i złu. Na tej podstawie
2221 II, 9, | sumienie jest świadectwem o prawości lub niegodziwości
2222 II, 9, | funkcję. Mówi mianowicie o „myślach”, które oskarżają
2223 II, 9, | zapisanym w jego sercu. Właśnie o sądzie nad czynami, a jednocześnie
2224 II, 9, | czynami, a jednocześnie o ich sprawcy, oraz o czasie,
2225 II, 9, | jednocześnie o ich sprawcy, oraz o czasie, w którym sąd ten
2226 II, 9, | instancją, która orzeka o zgodności konkretnego zachowania
2227 II, 9, (105) | ŚWIĘTEGO OFICJUM, Instr. o „etyce sytuacyjnej” Contra
2228 II, 9, | osądów wypływają z prawdy o moralnym dobru i złu, w
2229 II, 9, | wyłącznym źródłem stanowienia o tym, co dobre i złe; głęboko
2230 II, 9, (106) | WAT. II, Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym
2231 II, 9, (106) | Gaudium et spes, 16; Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2232 II, 9, | 61. Prawda o dobru moralnym, wyrażona
2233 II, 9, | świadek uniwersalnej prawdy o dobru, a zarazem uświadamia
2234 II, 9, | przypomina, iż powinien prosić o przebaczenie, czynić dobro
2235 II, 9, | odzwierciedlające prawdę o dobru, a nie poprzez arbitralne „
2236 II, 10, | gdy człowiek niewiele dba o poszukiwanie prawdy i dobra,
2237 II, 10, | zawarł syntezę doktryny o błędnym sumieniu, wypracowanej
2238 II, 10, | i od której nie może się o własnych siłach uwolnić. ~
2239 II, 10, | przemawiać w imieniu owej prawdy o dobru, której człowiek ma
2240 II, 10, (107) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2241 II, 10, | subiektywnego” mniemania o dobru moralnym z prawdą „
2242 II, 10, | nieporządkiem w stosunku do prawdy o dobru. Co więcej, dobro
2243 II, 10, | gdy człowiek niewiele dba o poszukiwanie prawdy i dobra,
2244 II, 10, (109) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2245 II, 10, | Kościół i jego Magisterium, o czym tak pisze Sobór: „Chrześcijanie
2246 II, 10, | odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka, ale by —
2247 II, 10, (111) | Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2248 II, 11, | człowiek decyduje zarazem o sobie samym, opowiada się
2249 II, 11, | a jej czynami. Mówią oni o „wolności fundamentalnej”,
2250 II, 11, | osoba decyduje całościowo o sobie samej nie poprzez
2251 II, 11, | twierdzą oni wyraźnie, iż o „dobru” i „złu” moralnym
2252 II, 11, | fundamentalnej, natomiast decyzje o konkretnych działaniach „
2253 II, 11, | moralnej oceny osoby w oparciu o dokonaną przez nią opcję
2254 II, 11, | Ewangeliczne przypowieści o skarbie i o drogocennej
2255 II, 11, | przypowieści o skarbie i o drogocennej perle, dla której
2256 II, 11, | Boże. Radykalizm decyzji o pójściu za Chrystusem wspaniale
2257 II, 11, (112) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2258 II, 11, (112) | SOBÓR WAT. I, Konst. dogm. o wierze katol. Dei Filius,
2259 II, 11, | zwana opcja fundamentalna, o ile jest czymś różnym od
2260 II, 11, | wyrażają, nie oddaje prawdy o rozumnej celowości wpisanej
2261 II, 11, | decyzji. W rzeczywistości o moralnym znaczeniu ludzkich
2262 II, 11, (113) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum,
2263 II, 11, (113) | KONGREGACJA NAUKI WIARY, Dekl. o niektórych kwestiach etyki
2264 II, 11, (115) | Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2265 II, 12, | ogłosił Sobór Trydencki o istnieniu i naturze grzechów
2266 II, 12, | odrzucenie katolickiej nauki o grzechu śmiertelnym: „Wraz
2267 II, 13, (119) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2268 II, 13, | oblicze. Przekonująco mówi o tym św. Grzegorz z Nyssy: „
2269 II, 13, | 72. O moralnej jakości czynów
2270 II, 13, (123) | Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
2271 II, 13, | chronionym przez przykazania. O tym właśnie przypomina sam
2272 II, 13, | są formułowane w oparciu o bilans pozamoralnych czy
2273 II, 13, | obiektywnego związku z prawdą o dobru, ani też faktu, że
2274 II, 13, | się w sposób zróżnicowany: o jego „dobroci” moralnej
2275 II, 13, | odnosząca się do dóbr moralnych, o jego „słuszności” natomiast
2276 II, 13, | porządku przedmoralnego. O jakości moralnej czynów,
2277 II, 13, | jakości moralnej czynów, czyli o ich dobroci lub złu, miałaby
2278 II, 14, (125) | TRYDENCKI, Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2279 II, 14, | którego uniknął. Chodzi tu o wymóg odpowiedzialności.
2280 II, 14, | intencji, to za mało, by orzec o moralnej jakości konkretnego
2281 II, 14, | danego czynu, decydujący o jego jakości moralnej, należy
2282 II, 14, | wybrany w sposób wolny. O ile jest on zgodny z porządkiem
2283 II, 15, | ludzkiego czynu, który decyduje o tym, czy można go przyporządkować
2284 II, 15, | rozpatrywanego w świetle całej prawdy o nim, czyli w jego naturalnych
2285 II, 15, | nauka moralna Kościoła mówi o czynach, które są „wewnętrznie
2286 II, 15, | Sobór Watykański II, mówiąc o szacunku należnym ludzkiej
2287 II, 15, (132) | Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2288 II, 15, | 81. Nauczając o istnieniu czynów wewnętrznie
2289 II, 15, | fundamentalny wyraz. ~Doktryna o przedmiocie czynu jako źródle
2290 II, 15, | ludzkiemu braterstwu i prawdzie o dobru, a zarazem osłabiało
2291 II, 15, (135) | SOBÓR WAT. II, Dekl. o wolności religijnej Dignitatis
2292 II, 15, | problem człowieka, prawdy o nim oraz konsekwencji moralnych,
2293 II, 15, | wierności integralnej prawdzie o człowieku, a tym samym okazuje
2294 III, 1, | samodzielnego decydowania o tym, co dobre, a co złe.
2295 III, 1, | tak wielu ludzi pytanie o to, czy posłuszeństwo wobec
2296 III, 1, | troszczyć się odpowiedzialnie o jej wzrost. Stanowi konstytutywny
2297 III, 1, | doświadczenie mówią nie tylko o słabości ludzkiej wolności,
2298 III, 1, | ludzkiej wolności, ale i o jej dramacie. Człowiek spostrzega,
2299 III, 1, (138) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2300 III, 1, (141) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2301 III, 2, | doświadczeniu, żywą pamięcią o Jego przykazaniach, prawdą,
2302 III, 3, | przyszedł, by dawać świadectwo o światłości i zasłużył sobie,
2303 III, 3, (144) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2304 III, 3, | jest najwyższym świadectwem o prawdzie moralnej, do którego
2305 III, 3, | dostrzega to samo świadectwo o tej prawdzie, która jest
2306 III, 4, | macierzyńskiej naturze Kościoła, o którym mówi się, że okazuje
2307 III, 4, | społeczeństwu jako takiemu. Normy, o których mowa, stanowią bowiem
2308 III, 4, | drugiej tablicy Dekalogu, o których także Jezus przypomina
2309 III, 4, (153) | SOBÓR WAT. II, Konst. duszp. o Kościele w świecie współczesnym
2310 III, 5, | nadająca jej kierunek, łatwo o instrumentalizację idei
2311 III, 6, | niezależności — decydować o tym, co jest dobre, a co
2312 III, 6, | wszystko, co możesz, a prosił o to, czego nie możesz, On
2313 III, 6, (162) | Sesja VI, Dekr. o usprawiedliwieniu Cum hoc
2314 III, 6, | możliwości człowieka»? I o jakim człowieku mowa? O
2315 III, 6, | o jakim człowieku mowa? O człowieku opanowanym przez
2316 III, 6, | opanowanym przez pożądanie, czy o człowieku odkupionym przez
2317 III, 6, | Chrystusa? Bowiem chodzi właśnie o to: o rzeczywistość odkupienia
2318 III, 6, | Bowiem chodzi właśnie o to: o rzeczywistość odkupienia
2319 III, 6, | grzeszy, nie świadczy to o niedoskonałości Chrystusowego
2320 III, 6, | Chrystusowego aktu odkupienia, ale o woli człowieka, chcącej
2321 III, 6, | uznaje swą słabość i prosi o przebaczenie winy, to nie
2322 III, 6, | słabości czyni kryterium prawdy o dobru, tak że może czuć
2323 III, 6, | dziedzinę wszelkich sądów o wartościach. ~Należy raczej
2324 III, 6, | ewangelicznej przypowieści o faryzeuszu i celniku (por.
2325 III, 6, | swojej modlitwie nie wspomina o nich, ale wyraża własną
2326 III, 6, | nawiedzasz. Nie zapominaj o tym, kto słaby, pamiętaj,
2327 III, 7, | Matki Kościoła. Przypomina o tym Paweł VI: „Nigdy nie
2328 III, 7, | wspólnocie wierzących, refleksja o życiu moralnym, którą ma
2329 III, 8, | objawia człowiekowi prawdę o jego przeznaczeniu i drogę
2330 III, 8, (169) | SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2331 III, 8, (170) | KONGREGACJA NAUKI WIARY, Instr. o powołaniu teologa w Kościele
2332 III, 8, | co zostało powiedziane o teologii w ogólności, można
2333 III, 8, | w którym jaśnieje prawda o dobru doprowadzonym aż do
2334 III, 8, | Kościoła poucza wiernych także o szczegółowych i treściowo
2335 III, 8, | przyszłych duszpasterzy — o wszystkich przykazaniach
2336 III, 8, (172) | KONGREGACJA NAUKI WIARY, Instr. o powołaniu teologa w Kościele
2337 III, 8, | nauczania, przekonywanie o słuszności jego nakazów
2338 III, 8, | słuszności jego nakazów oraz o ich ważności poprzez ukazywanie
2339 III, 8, (174) | SOBÓR WAT. I, Konst. dogm. o wierze katol. Dei Filius,
2340 III, 8, | kontekście tak zwanych nauk o człowieku. Podczas gdy te
2341 III, 8, | kontekście współczesnej kultury o przewadze naukowej i technicznej,
2342 III, 8, | Ewangelia odsłania pełną prawdę o człowieku i jego życiu moralnym
2343 III, 8, | zasługi. Bóg przypomina im też o radości przebaczenia, które
2344 III, 8, | szacunkiem i starać się o przekazywanie mu takiego
2345 III, 8, (177) | KONGREGACJA NAUKI WIARY, Instr. o powołaniu teologa w Kościele
2346 III, 8, (178) | Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium,
2347 III, 8, | Biskupi mamy obowiązek dbać o wierne przekazywanie słowa
2348 III, 8, | katolickie. Zarówno gdy chodzi o struktury duszpasterstwa
2349 III, 8, | grup społecznych, jak i o instytucje działające na
2350 III, 8, | posłani, aby — jak mówi o sobie Apostoł — „głosić
2351 III, 8, | Chrystusa, głos mówiący prawdę o dobru i złu. Słowo wypowiedziane
2352 Zak, 1, (181) | O inaestimabilis dilectio
2353 Zak, 1, | zrozumienia głębszej prawdy o niej, ponieważ naśladowanie
2354 Zak, 1, | z Chrystusem prosi Ojca o przebaczenie dla tych, którzy
2355 Zak, 1, | dzieli z Kościołem troskę o nieustanne przypominanie
2356 Zak, 1, | i obdarzyć zbawieniem. ~O Maryjo,~Matko Miłosierdzia,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2356 |