Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 V, | odkupieniu, poprzez które Syn Boży zbawił i równocześnie
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
2 IV, | marnotrawstwem i grzechem syna. ~Ten syn, który otrzymuje od ojca
3 IV, | marnotrawnego syna. Ten syn „gdy wszystko wydał (...)
4 IV, | a czasem nazbyt wąską. Syn marnotrawny z chwilą utraty
5 IV, | sprawiedliwości. Tym bardziej, że ów syn nie tylko roztrwonił swoją
6 IV, | mógł zmienić ani zniszczyć. Syn marnotrawny jest tego świadom;
7 IV, | dobro nienaruszone: przecież syn, nawet i marnotrawny, nie
8 IV, | doświadczenie sprawia, że syn marnotrawny zaczyna widzieć
9 IV, | którego przedtem dopuścił się syn. ~Przypowieść o synu marnotrawnym
10 V, | aby starał się jako Jego syn przybrany uczestnikiem tej
11 V, | krzyż Chrystusa w którym Syn, współistotny Ojcu, oddaje
12 V, | por. J 20, 19-23). ~Oto Syn Człowieczy, który w swoim
13 V, | zarazem ten sam Chrystus, Syn Boży, który u kresu — a
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
14 1 | 2. Ojciec, Syn i Duch Święty ~
15 1, | Janowego jest to, że Ojciec, Syn i Duch Święty wymieniani
16 1, | świadczy” o Synu (J 15, 26). Syn prosi Ojca o posłanie Ducha-Pocieszyciela (
17 1, | Bożego. To życie, to Ojciec, Syn i Duch Święty — Boska Jedność
18 1, | Jana Chrzciciela. Jan — syn Zachariasza i Elżbiety —
19 1, | nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam
20 1, | Głos z wysokości mówi: „Syn mój”. ~
21 1, | Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest
22 1, | ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić” (
23 1, | Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić” (Łk 10,
24 1, | nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec, ani kim jest
25 1, | ani kim jest Ojciec, tylko Syn”. Ten właśnie Syn, „dla
26 1, | tylko Syn”. Ten właśnie Syn, „dla nas i dla naszego
27 1, | też objawia się On jako Syn Boży „pełen mocy”. Ta zaś
28 1, | ducha” (por. J 19, 30) jako Syn Człowieczy i Baranek Boży,
29 2, | Mówi bowiem tak nie tylko Syn Człowieczy, ale równocześnie
30 2, | Darem. ~Jezus Chrystus, Syn Boży — jako Człowiek — w
31 3, | sposób dziewiczy człowiek: Syn Człowieczy, który jest Synem
32 3, | tajemnicy paschalnej, tenże Syn Boży, stawszy się Człowiekiem
33 3, | Świętego bowiem Ojciec i Syn przychodzą do niego i czynią
34 3, | niewidzialnej obecności Ducha, Syn, który „odszedł” w tajemnicy
35 Zakon, | i Syna: tak jak Ojciec i Syn jest On nie stworzony, nieskończony,
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
36 Wpr, 8 | przenika całe stworzenie. Syn Boży stał się człowiekiem,
37 VI, 55 | Dziewicy, że ten sam Jezus, Syn Boży iSyn Maryi, uobecnia
38 VI, 55 | tabernakulum » w historii, w którym Syn Boży (jeszcze niewidoczny
39 VI, 57 | powierza każdego z nas: « Oto syn Twój! ». Podobnie mówi do
40 VI, 58 | Za każdym razem, kiedy Syn Boży uobecnia się nam w «
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
41 Wprow, 1, | przez Sobór Watykański II: „Syn Boży przez wcielenie swoje
42 II, 3, | pośród zagrożeń, tak teraz Syn Boży obwieszcza wszystkim,
43 II, 3, | wartość ludzkiego życia, skoro Syn Boży przyjął je i uczynił
44 II, 4, | nim pamiętasz, i czym — syn człowieczy, że się nim zajmujesz?” —
45 II, 5, | 37. Życia, które Syn Boży przyniósł ludziom,
46 II, 7, | trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jako jego
47 II, 8, | pierwsza napełniona Duchem, ale Syn, pełen Ducha. Świętego,
48 III, 6, | Gdy nadeszła pełnia czasu, Syn Boży, wcielając się i oddając
49 III, 7, | tej miłości jest wcielony Syn Boży, który stał się człowiekiem
50 Zak, 1, | uczestniczy w darze, jaki Jej Syn składa z samego siebie:
51 Zak, 1, | do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój»” (J 19, 26). ~ ~
52 Zak, 2, | nam Sobór Watykański II — „Syn Boży przez wcielenie swoje
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
53 I, 2, | ja nieszczęsny, biedny syn Ewy, daleki od Boga, i czego
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
54 II, 1 | Piotrem: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16, 16). „
55 II, 1 | Mt 16, 16). „Chrystus, Syn Boga żywego”, przemawia
56 II, 2 | wysokiej godności. Albowiem On, Syn Boży, przez wcielenie swoje
57 II, 3 | chwilę, że „Jezus Chrystus — Syn Boga żywego, stał się naszym
58 II, 3 | Jezus Chrystus-Człowiek, Syn Maryi Dziewicy, przybrany
59 II, 3 | Maryi Dziewicy, przybrany Syn Józefa z Nazaretu — „odchodzi”
60 III, 1 | jak głosi Sobór — „On, Syn Boży, przez wcielenie swoje
61 IV, 1 | Chrystus Pan, gdy mówi, że Syn Człowieczy „nie przyszedł,
62 IV, 3 | którego On, „przedwieczny Syn” (por. J 1, 1 nn. 18; Mt
63 IV, 5 | Hbr 2, 10). Jej własny Syn chciał wyraźnie rozszerzyć
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
64 Wprow, 0, | współistotnego Ojcu Syna Bożego9. „Syn Boży (...) urodzony z Maryi
65 Wprow, 0, | Pawłowych) do prawdy, że Syn Boży „za sprawą Ducha Świętego
66 I, 1, | a wraz z Ojcem wybrał Ją Syn i odwiecznie zawierzył Duchowi
67 I, 1, | Oto przychodzi na świat Syn, „potomek niewiasty”, który „
68 I, 2, | świadectwie uczestniczy też syn, którego Elżbieta nosi w
69 I, 2, | u początku swego życia, Syn Maryi — a wraz z Nim Jego
70 I, 2, | historyczny, w którym Jej Syn wypełni swoje posłannictwo,
71 I, 2, | co dzień jest przy Niej Syn, któremu nadała imię Jezus —
72 I, 2, | Tak więc Maryja wie, że Syn, którego wydała na świat
73 I, 2, | właśnie owo „Święte” — „Syn Boży”, o którym mówił do
74 I, 2, | zwiastowania objawiony Jej został Syn, którego całkowicie zna
75 I, 2, | zastępował Mu ojca. Dlatego też Syn Maryi był uważany przez
76 I, 2, | zaprzeczenia tych słów. Jej Syn kona na tym drzewie jako
77 I, 3, | była znana. Kiedy bowiem Syn rozpoczął swą mesjańską
78 I, 3, | to macierzyństwo, Jezus — Syn Najwyższego (por. Łk 1,
79 I, 3, | macierzyństwa, który Jej Syn objawił w czasie swego mesjańskiego
80 I, 3, | przeznaczony przez Ojca, w którym Syn wypełni swoje dzieło i ma
81 I, 3, | do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do
82 I, 3, | do Niej: „Niewiasto, oto syn Twój”. Podobnie zresztą
83 I, 3, | ekonomia zbawienia, kiedy to Syn Boży przyjął z Niej naturę
84 I, 3, | Krzyżu: „Niewiasto, oto syn Twój”; „Oto Matka twoja”. ~
85 III, 1, | służebnicą Pańską”, którą Syn pozostawił jako Matkę wśród
86 III, 1, | charakter swego posłannictwa: Syn człowieczy „nie przyszedł,
87 III, 2, | któremu odpowiada imię. „Syn Boży”, imię „Jezus” (= Bóg,
88 III, 2, | Krzyża: „Niewiasto, oto syn Twój”, i do ucznia: „Oto
89 III, 2, | jednego człowieka: „oto syn Twój”. ~Można z kolei powiedzieć,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
90 I, 1, | widział, Ten Jednorodzony Syn [Bóg], który jest w łonie
91 I, 1, | Bożego planu zbawienia. Jak „Syn Boży przez wcielenie swoje
92 VII, 2, | radości w dniu, w którym ich syn czy córka pójdą za głosem
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
93 VIII, | tego świętowania pierwszy syn słowiańskiej rodziny, powołany
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
94 I, 5, | Jednorodzony i współistotny Syn. A zarazem: „jeden jest
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
95 Zak, 1, | ponieważ Jezus Chrystus, Jej Syn, został posłany przez Ojca
|