1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2200
(...) Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1001 Zak, 0, | w ten sposób. Stanie się to możliwe tylko wówczas, gdy
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
1002 Bless | charakter i okoliczności, to znaczy każdą działalność
1003 Bless | 28), jest człowiek przez to samo od początku powołany
1004 Bless | wspólnocie osób — a znamię to stanowi jej wewnętrzną kwalifikację,
1005 I, | podstawową drogą Kościoła”1, i to właśnie w oparciu o niezgłębioną
1006 I, | myśleć i świadczyć. Coraz to nowe bowiem powstają pytania
1007 I, | por. Ps 128 [127], 2) — i to nie tylko ów chleb codzienny,
1008 I, | cywilizacji i kultury — to równocześnie prawdą odwieczną
1009 I, | czoła” (por. Rdz 3, 19), to znaczy nie tylko przy osobistym
1010 I, | gwałcone, starając się przez to tak oddziaływać na bieg
1011 I, | skoncentrować niniejsze rozważania, to nie inaczej, jak tylko w
1012 I, | Równocześnie jednak czynię to wedle ewangelicznego wskazania,
1013 I, | inicjatyw apostolskich, bądź to w wymiarze międzynarodowym,
1014 I, | wymowna. Wskazuje ona na to, że kwestię społeczną należy
1015 I, | najwyższego Magisterium Kościoła, to znajdujemy w nich wyraźne
1016 I, | sprawiedliwości społecznej, to należy zauważyć, że o ile
1017 I, | wszystkim problem „klasowy”, to w ostatnim okresie na plan
1018 I, | nie przesłaniając przez to owych struktur, lecz postulując
1019 I, | Kościoła. Prócz tego jest to problem, który w nauczaniu
1020 I, | wszystkiego na ten temat, to nie w tym celu, aby tylko
1021 I, | tylko powtórzyć i zestawić to, co w nauczaniu Kościoła
1022 I, | zawiera. Chodzi raczej o to, aby — może jeszcze bardziej
1023 I, | ludzka stanowi klucz, i to chyba najistotniejszy klucz,
1024 II, | Kościół jednak czerpie to swoje przekonanie przede
1025 II, | objawionego Słowa Bożego i dlatego to, co jest przeświadczeniem
1026 II, | wiary. Kościół bowiem — to warto zauważyć już tutaj —
1027 II, | tajemnicy Stworzenia. Są to prawdy, które stanowią o
1028 II, | sobie poddaną” (Rdz 1, 28) — to chociaż słowa te nie mówią
1029 II, | działalność „przechodnia” — to znaczy taka, która biorąc
1030 II, | z kolei zaś panowanie to potwierdza i rozwija. Oczywiście,
1031 II, | społeczno-gospodarczego odkryciami — to można równocześnie też powiedzieć,
1032 II, | kulturalnego, a równocześnie jest to proces przebiegający w każdym
1033 II, | panuje nad ziemią już poprzez to, że oswaja i hoduje zwierzęta,
1034 II, | odzienie, a także przez to, że może wydobywać z ziemi
1035 II, | zespoleniu bogactw ziemi — czy to żywych zasobów natury, czy
1036 II, | fizyczną, jak i intelektualną. To samo odnosi się w pewnym
1037 II, | nauki i techniki. Wszystko to razem stało się historyczną
1038 II, | sposoby jej funkcjonowanie — to równocześnie rozwój przemysłu
1039 II, | telematyki i innych, wskazuje na to, jak ogromną rolę pomiędzy
1040 II, | przemysłowej i postprzemysłowej — to niewątpliwie kryją one w
1041 II, | znaczeniu podmiotowym, i to daleko bardziej jeszcze,
1042 II, | jeszcze, niż uczyniliśmy to w odniesieniu do znaczenia
1043 II, | mówią w sposób pośredni — to w taki też sposób mówią
1044 II, | podmiocie pracy; niemniej to, co mówią, jest bardzo wymowne
1045 II, | wykonywanej. Nie oznacza to, że praca ludzka z punktu
1046 II, | i kwalifikowana. Znaczy to tylko, że pierwszą podstawą
1047 II, | przeznaczony i powołany do pracy, to jednak nade wszystko praca
1048 II, | człowieka — choćby była to praca najbardziej „służebna”,
1049 II, | przedsiębiorstw ponadnarodowych. Mimo to niebezpieczeństwo traktowania
1050 II, | natomiast wymiar podmiotowy — to wszystko, co pozostaje w
1051 II, | on jeden, bez względu na to, jaką pracę wypełnia — być
1052 II, | porządku, bez względu na to, w imię jakiego programu
1053 II, | jako narzędzie, a nie — jak to odpowiada właściwej godności
1054 II, | podmiot i sprawca, a przez to samo także jako właściwy
1055 II, | pracy jest zawsze ten sam — to znaczy człowiek — to natomiast
1056 II, | sam — to znaczy człowiek — to natomiast w aspekcie przedmiotowym
1057 II, | każdym razem niepowtarzalna), to natomiast z uwagi na jej
1058 II, | Przyjmując, że w zasadzie jest to zjawisko prawidłowe, trzeba
1059 II, | pracownikami przemysłu. To wezwanie do solidarności
1060 II, | widzenia etyki społecznej. Była to reakcja przeciwko degradacji
1061 II, | przeświadczeniu, że była to słuszna, z punktu widzenia
1062 II, | stosunkach, potrzebne są coraz to nowe fronty solidarności
1063 II, | ludzkiej pracy, bądź przez to, że zostają ograniczone
1064 II, | klęskę bezrobocia, bądź przez to, że się zaniża wartość pracy
1065 II, | wartość moralną. Wypada to uczynić, mając wciąż przed
1066 II, | dobrem człowieka. Jeśli dobro to nosi na sobie znamię „bonum
1067 II, | terminologii św. Tomasza4, to niemniej jako takie jest
1068 II, | ono dobrem człowieka. I to nie dobrem tylko „użytecznym”
1069 II, | sprawnością moralną) nazywamy to, przez co człowiek staje
1070 II, | niczym słusznej obawy o to, ażeby w pracy, poprzez
1071 II, | czyli człowieka pracy. To wszystko przemawia na rzecz
1072 II, | wcieleniem pracy całych pokoleń. To wszystko sprawia, że człowiek
1073 II, | ogromnym rozwojem środków, to jest to zjawisko korzystne
1074 II, | rozwojem środków, to jest to zjawisko korzystne i pozytywne
1075 III, | nauka na ostatnim etapie, to znaczy w okresie, którego
1076 III, | kapitału” a „światem pracy” — to znaczy pomiędzy wąską, ale
1077 III, | produkcji, aby przenosząc to posiadanie z prywatnych
1078 III, | Kościół stale nauczał. Jest to zasada pierwszeństwa „pracy”
1079 III, | ziemię czynić sobie poddaną — to słowa te mówią o wszystkich
1080 III, | jakie kryje w sobie natura, to ma on jako jedyny środek:
1081 III, | przez pracę — i dla pracy. ~To samo odnosi się do dalszych
1082 III, | stoi tajemnica stworzenia. To stwierdzenie, przyjęte jako
1083 III, | poniekąd je „uczłowieczając”), to już tutaj należy stwierdzić,
1084 III, | owocem pracy jest wszystko to, co ma służyć pracy, co
1085 III, | zbudowali, ulepszali i czynią to nadal. Umiejętność pracy,
1086 III, | nadal. Umiejętność pracy, to znaczy sprawczego uczestnictwa
1087 III, | człowieka wobec rzeczy. Wszystko to, co mieści się w pojęciu „
1088 III, | podmiot pracy — bez względu na to, jaką spełnia pracę — człowiek
1089 III, | tymi pojęciami. Słusznym, to znaczy zgodnym z samą istotą
1090 III, | istotą sprawy; słusznym, to znaczy wewnętrznie prawdziwym
1091 III, | całym procesie produkcji, i to bez względu na charakter
1092 III, | Słowa Boga Żywego. Jest to obraz spójny, ideologiczny
1093 III, | jakąś zależność — tu jest to zależność od Dawcy wszystkich
1094 III, | co materialne, natomiast to, co duchowe i osobowe (działanie
1095 III, | rzeczywistości materialnej. Nie jest to jeszcze materializm teoretyczny
1096 III, | słowa znaczeniu, ale jest to już z pewnością materializm
1097 III, | mają służyć te środki. Ten to właśnie błąd porządku praktycznego
1098 III, | chodzi o środki produkcji. To samo czyni encyklika Mater
1099 III, | wszystkim przez pracę po to, aby służyła pracy. Odnosi
1100 III, | służyła pracy. Odnosi się to w sposób szczególny do własności
1101 III, | zespół: własnościowego po to, aby w formie „kapitału”
1102 III, | tytułem ich posiadania — i to zarówno w formie własności
1103 III, | zabezpieczyć prymat pracy, a przez to samo właściwą człowiekowi
1104 III, | domaga się tego, ażeby prawo to było poddawane twórczej
1105 III, | zarazem dziełem pracy pokoleń, to prawdą jest również, że
1106 III, | Nauczycielski Urząd Kościoła8. Są to propozycje mówiące o współwłasności
1107 III, | własności środków produkcji — i to biorąc pod uwagę nie tylko
1108 III, | związanych z jego pracą, to z tego samego punktu widzenia
1109 III, | podmiotowość społeczeństwa, to znaczy, gdy każdy na podstawie
1110 III, | droga połączenia, o ile to jest możliwe, pracy z własnością
1111 III, | istotę żywej wspólnoty, to znaczy takich organizmów,
1112 III, | moralności społecznej, który to postulat posiada swoje kluczowe
1113 III, | zespołu środków produkcji, to równocześnie pragnie, aby
1114 III, | pracuje zarazem „na swoim”. To poczucie zostaje w nim wygaszone
1115 III, | Kościoła zawsze wyrażała to najgłębsze przekonanie,
1116 III, | własności „uspołecznionej” — to jednak argument personalistyczny
1117 III, | nieobliczalne straty — i to nie tylko straty ekonomiczne,
1118 IV, | powinnością, czyli obowiązkiem, to jest ona równocześnie źródłem
1119 IV, | międzynarodowych, jak już na to, zwłaszcza od czasu encykliki
1120 IV, | obowiązkiem człowieka i to w wielorakim tego słowa
1121 IV, | nastaną w kolei dziejów. To wszystko składa się na szeroko
1122 IV, | określonymi warunkami — to natomiast przez pracodawcę
1123 IV, | wywierających określony wpływ na to, w jaki sposób kształtuje
1124 IV, | przede wszystkim państwa. To ono bowiem winno prowadzić
1125 IV, | dóbr ekonomicznych, bądź to surowców, bądź półfabrykatów,
1126 IV, | Oczywiście, że nie może to pozostać bez skutku dla
1127 IV, | być jednak skazywane na to, ażeby było tylko pochodną
1128 IV, | zysku. Wręcz przeciwnie — to właśnie ów wzgląd na obiektywne
1129 IV, | organizacje społeczne. Wszystko to wskazuje dowodnie, jak doniosłe
1130 IV, | sprawę podstawową. Jest to sprawa posiadania pracy,
1131 IV, | moralnego w tej dziedzinie — to znaczy z zasady powszechnego
1132 IV, | przy tym warsztacie. Winna to być troska całościowa, która
1133 IV, | nie działa prawidłowo, i to właśnie w punktach najbardziej
1134 IV, | się kształtują. Rozważanie to jednak nie posiada znaczenia
1135 IV, | za pracę. Bez względu na to, czy praca ta dokonuje się
1136 IV, | społeczno-etycznego, a jest to zasada powszechnego używania
1137 IV, | powszechnego używania: są to zarówno dobra natury, jak
1138 IV, | funkcjonowania tego ustroju. Nie jest to sprawdzian jedyny, ale szczególnie
1139 IV, | może być realizowane czy to poprzez tak zwaną płacę
1140 IV, | tak zwaną płacę rodzinną, to znaczy jedno wynagrodzenie
1141 IV, | przez współmałżonka, czy to poprzez inne świadczenia
1142 IV, | odpowiadać realnym potrzebom, to znaczy uwzględniać liczbę
1143 IV, | zrównoważone. Przyniesie to chlubę społeczeństwu, jeśli —
1144 IV, | ośrodkami pomocy lekarskiej — i to, o ile możności, kontakt
1145 IV, | uprawnień należy także i to, aby miejsce pracy i procesy
1146 IV, | jednego uprawnienia. Jest to mianowicie uprawnienie do
1147 IV, | uprzemysłowionych. Nie znaczy to oczywiście, że tylko pracownicy
1148 IV, | wedle zawodów — nie jest to natomiast walka „przeciwko”
1149 IV, | również i taki charakter, to dzieje się to z uwagi na
1150 IV, | charakter, to dzieje się to z uwagi na dobro społecznej
1151 IV, | wyeliminowania przeciwnika. Praca ma to do siebie, że przede wszystkim
1152 IV, | społeczeństwa naprawić i to wszystko, co jest wadliwe
1153 IV, | ich właściwym zadaniem, to znaczy zabezpieczenie słusznych
1154 IV, | zawsze mieć przed oczyma to, co stanowi o przedmiotowym
1155 IV, | a nawet przede wszystkim to, co warunkuje właściwą godność
1156 IV, | organizacji związkowych, i to również w działaniu o charakterze
1157 IV, | wszystko do pracodawców. Jest to metoda, którą katolicka
1158 IV, | nim. Przyznając, że jest to środek uprawniony, trzeba
1159 IV, | 21. Wszystko to, co zostało wyżej powiedziane
1160 IV, | poszczególnych krajach. Nie zależy to tylko od stopnia rozwoju
1161 IV, | ekonomicznej, lecz społeczeństwo, to znaczy odpowiednie władze
1162 IV, | emigracji za pracą. Jest to zjawisko stare, które jednak
1163 IV, | jest pewnym złem — jest to w określonych okolicznościach
1164 IV, | czyni w tym celu — ażeby to zło w znaczeniu materialnym
1165 IV, | najważniejszą wydaje się to, ażeby człowiek pracujący
1166 IV, | swym ojczystym krajem, czy to jako stały emigrant, czy
1167 V, | ciało i duch, bez względu na to, czy jest to praca fizyczna
1168 V, | względu na to, czy jest to praca fizyczna czy umysłowa.
1169 V, | pracy konkretnego człowieka to znaczenie, jakie ma ona
1170 V, | orędzia ewangelicznego — to równocześnie szczególną
1171 V, | ze zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co to za mądrość,
1172 V, | zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co to za mądrość, która Mu jest
1173 V, | jest dana...? Czy nie jest to cieśla...?»” (Km 6, 2 n).
1174 V, | wszystkim wypełniał czynem. Była to przeto również ewangelia
1175 V, | egzystencję (por. Mt 6, 25-34) — to równocześnie wymowa życia
1176 V, | źródła, Kościół stale głosił to, czego współczesny wyraz
1177 V, | aktywności ludzkiej jest to, żeby zgodnie z planem Bożym
1178 V, | pracy — tłumaczy się w pełni to, co w tym samym miejscu
1179 V, | jest, niż ze względu na to, co posiada. Podobnie warte
1180 V, | Podobnie warte jest więcej to wszystko, co ludzie czynią
1181 V, | wprowadzany w życie. Jest to pogląd i program, który
1182 V, | wypełnić (por. J 17, 4). To dzieło zbawienia dokonało
1183 V, | nigdy bez niego. Potwierdza to z jednej strony nieodzowność
1184 V, | ale nigdy bez niej. ~Czy to nowe dobro — owoc ludzkiej
1185 V, | Chrystusowego Krzyża? I na to pytanie stara się odpowiedzieć
1186 V, | Królestwa Chrystusowego, to przecież dla Królestwa Bożego
1187 V, | ludzkiej pracy uwydatnić to wszystko, co wydaje się
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
1188 I, 1 | aż po jej krańce, będzie to rok wielkiego Jubileuszu.
1189 I, 2 | Poprzednikiem, pragnę przez to — mniemam, że podobnie jak
1190 I, 3 | współczesnych nam pontyfikatów. Jest to zaś dziedzictwo głęboko
1191 I, 3 | ufność dla jej spoistości. To bowiem, co poprzez Sobór
1192 I, 3 | swej zbawczej misji. ~Tę to właśnie współczesną świadomość
1193 I, 4 | równocześnie dziękować Bogu za to, że ten wielki mój Poprzednik,
1194 I, 4 | wiele od siebie wymagał — to równocześnie owa postawa
1195 I, 4 | wdzięczność Pawłowi VI za to, że szanując każdą cząstkę
1196 I, 4 | własnej Tajemnicy — i przez to wszystko bardziej gotowym
1197 I, 5 | 5. Jest to Kościół — wbrew pozorom —
1198 I, 5 | poddanych Jego kierownictwu. Tę to zasadę kolegialności Episkopatu
1199 I, 5 | okresie posoborowym, kiedy to wspólne i jednomyślne stanowisko
1200 I, 5 | parafiach i diecezjach. ~Trzeba to wszystko sobie uświadomić
1201 I, 6 | konsekwentnie, że czynili to wspólnie z nami przedstawiciele
1202 I, 6 | zobowiązani. Pewne jest także i to, że nie widzimy na tym etapie
1203 I, 6 | więc szukać bez względu na to, jakie trudności na tych
1204 I, 6 | testamentu. Czy wolno nam na to się ważyć? ~Są czasem ludzie,
1205 I, 6 | innej mierze należy odnieść to samo do działalności mającej
1206 II, 1 | wszystkim nam kroczyć wypada — to równocześnie na tym, nowym
1207 II, 1 | saeculi? (Iz 9, 6). Jest to podstawowe pytanie, które
1208 II, 1 | nie tylko chrześcijanie. To życie przemawia równocześnie
1209 II, 1 | jak tylko Chrystusa, i to ukrzyżowanego” (1 Kor 2,
1210 II, 3 | Rz 5, 11; Kol 1, 20). Że to On właśnie i On jeden uczynił
1211 II, 3 | absolutnie Bezgrzesznego, to dlatego, aby objawić miłość,
1212 II, 3 | wezwani do chwały (Rz 8, 18). To objawienie miłości nazywa
1213 II, 3 | również miłosierdziem10. To objawienie miłości i miłosierdzia
1214 II, 4 | Chrystus-Odkupiciel, jak to już zostało powiedziane, „
1215 II, 4 | człowieka samemu człowiekowi”. To jest ów — jeśli tak wolno
1216 II, 4 | przez grzech. I dlatego też to Odkupienie wypełniło się
1217 II, 4 | zmartwychwstania. ~Jest to podstawowe zadanie Kościoła
1218 II, 4 | Jezusie Chrystusie. Przez to samo dotykamy równocześnie
1219 II, 5 | samoświadomości Kościoła właśnie przez to, że tak trafnie i kompetentnie
1220 II, 5 | Jeśli mowa o religii, to chodzi tu naprzód o religię
1221 II, 5 | jednym kierunku postępuje to najgłębsze dążenie ducha
1222 II, 5 | tajemnicy Chrystusa Jest to „tajemnica (...) ukryta
1223 II, 5 | wieków” (Kol 1, 26) w Bogu po to, aby objawić się w czasie,
1224 II, 5 | Niego Samego. Zjednoczenie to w różnych zakresach życia,
1225 II, 5 | większe niż kiedykolwiek, to okoliczność ta również świadczy
1226 II, 6 | chrześcijanie muszą odnaleźć to, co już ich łączy wcześniej,
1227 II, 6 | pełne ich zjednoczenie. Jest to jedność apostolska i misyjna —
1228 II, 6 | por. J 14, 26). Spełniając to posłannictwo, patrzymy na
1229 II, 6 | Skoro zaś nie wszystko to, w czym różne systemy, a
1230 II, 6 | przestroga zarazem. Jest to wymaganie rzetelnego stosunku
1231 II, 6 | prawdziwej wolności Jest to równocześnie przestroga
1232 II, 6 | odpowiedział: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem
1233 II, 6 | się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby
1234 II, 6 | owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą
1235 II, 6 | Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.
1236 III, 1 | podstawowe zadanie w tym, aby to zjednoczenie nieustannie
1237 III, 1 | nie może być obojętny na to, co mu zagraża. Sobór Watykański
1238 III, 1 | bardziej ludzkim” 20. Jest to troska samego Chrystusa —
1239 III, 1 | samego (por. Rdz 1, 27). Na to właśnie wskazuje również
1240 III, 1 | przeznaczony do łaski i do chwały — to jest właśnie człowiek „każdy”,
1241 III, 2 | człowieka, którego „los” — to znaczy wybranie i powołanie,
1242 III, 2 | są z Chrystusem. A jest to równocześnie przecież każdy
1243 III, 2 | łączą go z innymi ludźmi — i to począwszy już od pierwszej
1244 III, 2 | Wcielenia i Odkupienia. ~Tego to właśnie człowieka w całej
1245 III, 2 | grzesznym, nierzadko czyni to, czego nie chce, nie zaś
1246 III, 2 | czego nie chce, nie zaś to, co chciałby czynić. Stąd
1247 III, 2 | świadomy jego „sytuacji” — to znaczy świadomy równocześnie
1248 III, 2 | aby wszystko, co na to życie się składa, odpowiadało
1249 III, 3 | być stale zagrożony przez to, co jest jego własnym wytworem,
1250 III, 3 | większość, ale niektóre, i to właśnie te, które zawierają
1251 III, 3 | nieść pomoc wszystkim? ~Jest to pytanie, które muszą stawiać
1252 III, 3 | sprawę człowieka. Ale pytanie to muszą stawiać sobie równocześnie
1253 III, 3 | również pytanie i niepokój. To drugie jest nie mniej ważne
1254 III, 4 | czas wielkiego postępu, to równocześnie też jako czas
1255 III, 4 | innego, tylko właśnie o to, co znalazło wyraz już w
1256 III, 4 | czynił ją sobie „poddaną” 26. To pierwotne wezwanie zostało
1257 III, 4 | królewskości” człowieka, to znaczy jego powołaniu do
1258 III, 4 | się posługiwać. Chodzi o to, aby — jak to sformułował
1259 III, 4 | Chodzi o to, aby — jak to sformułował współczesny
1260 III, 4 | bardziej miłości społecznej — to przemawiają za tym dobrze
1261 III, 4 | warunki nędzy i upośledzenia. ~To powszechnie znane porównanie
1262 III, 4 | godnością człowieka32. ~Zadanie to nie jest niemożliwe do realizacji.
1263 III, 4 | umysłów, woli i serc. Zadanie to wymaga stanowczego zaangażowania
1264 III, 4 | kulturze narodów. Z tych to źródeł musi zrodzić się
1265 III, 4 | poszczególnych ludzi i narodów, jak to przypomniał w sposób przekonywujący
1266 III, 4 | przypomnimy sobie — a stale trzeba to sobie przypominać — obraz
1267 III, 4 | życiu. ~Może rozważanie to pozostanie częściowo „abstrakcyjne”.
1268 III, 5 | względem epoki i stulecia, jest to bowiem także funkcja zmieniających
1269 III, 5 | trzeba stwierdzić, że był to jak dotąd wiek, w którym
1270 III, 5 | przestrzegania. Zobowiązanie to zostało przyjęte i ratyfikowane
1271 III, 5 | w warunkach pokojowych, to staje się to szczególnie
1272 III, 5 | pokojowych, to staje się to szczególnie dotkliwym i
1273 III, 5 | różnorodnych dyskryminacji, to musi to być konsekwencją
1274 III, 5 | różnorodnych dyskryminacji, to musi to być konsekwencją innych
1275 III, 5 | wojny światowej, ale także i to, aby stworzyć podstawę do
1276 III, 5 | historia zaś wykazała że jest to dobro określonej tylko partii
1277 III, 5 | władzy publicznej34. Są to zatem sprawy istotne z punktu
1278 III, 5 | dla dobra wspólnego, przez to samo starał się wychowywać
1279 III, 5 | szczególne prawo i obowiązek, to przede wszystkim z tej racji,
1280 IV, 1 | 4 n.; Ga 3, 28). Jeśli to Ciało Mistyczne Chrystusa
1281 IV, 1 | uczy Sobór — Ludem Bożym, to znaczy, że każdy człowiek
1282 IV, 1 | zmartwychwstałego — i przez to właśnie żyje swoim własnym
1283 IV, 1 | w Tajemnicy Odkupienia. ~To zjednoczenie Chrystusa z
1284 IV, 1 | Bożymi” (J 1, 12). Jest to moc wewnętrznie przemieniająca
1285 IV, 1 | niepokoju tętni i pulsuje to, co jest najgłębiej ludzkie:
1286 IV, 1 | Zesłania Ducha Świętego). ~To wołanie do Ducha — i o Ducha —
1287 IV, 1 | niedosyt w sercu człowieka. To wołanie odzywa się z różnych
1288 IV, 1 | skoro „zapotrzebowaniu” na to co duchowe dają wyraz różni
1289 IV, 1 | wymiarami Kościoła38. Ale czyż to nie jest zarazem dowodem
1290 IV, 1 | całego rodzaju ludzkiego? 39 To wołanie do Ducha — i o Ducha —
1291 IV, 1 | na tej ziemi. Rozważając to wszystko wciąż na nowo,
1292 IV, 2 | potrzebę podkreślenia, że czyni to z całą wiernością dla jej
1293 IV, 2 | nauczanie (por. Mt 28, 19); jak to dokładnie określił Sobór
1294 IV, 2 | prostocie zarazem. Umiłowanie to i dążność do zrozumienia
1295 IV, 2 | z czcią i miłością. Była to nade wszystko miłość do
1296 IV, 2 | Słowa Bożej Prawdy, była to z kolei miłość do jej ludzkiego
1297 IV, 2 | intellectus fidei”. Pojęcie to funkcjonuje jakby w dwustronnym
1298 IV, 2 | wzajemnego przenikania, jak to wyrażamy w modlitwie liturgicznej
1299 IV, 2 | świata i człowieka. Dotyczy to zarówno nauk ścisłych (szczegółowych),
1300 IV, 2 | pewien pluralizm metod, to jednak nie może ona odbiegać
1301 IV, 2 | moralności chrześcijańskiej. To nauczanie, zarówno w swej
1302 IV, 2 | prawdy Bożej, również i przez to, że kierują się rzetelnym
1303 IV, 3 | Ojcowskim oddaniem — a był to dar nowego Życia nieśmiertelnego
1304 IV, 3 | Dawcą życia od początku. To nowe Życie, które obejmuje
1305 IV, 3 | ofiary samego Chrystusa przez to, że odnawia Jego śmierć
1306 IV, 3 | powiedzieć, iż nauczanie to, wspierane dociekliwością
1307 IV, 3 | metanoeite) (Mk 1, 15), to Sakrament Męki, Krzyża i
1308 IV, 3 | utrwalać i ugruntowywać to wezwanie w naszych duszach.
1309 IV, 3 | do uczty eucharystycznej, to zawsze równocześnie ten
1310 IV, 3 | własnym oddaniem Ojcu. A to oddanie, właśnie dlatego
1311 IV, 3 | w praktyce Kościoła. Są to pożyteczne poczynania, które
1312 IV, 3 | osobistego nawrócenia — to jednak w ostateczności trzeba,
1313 IV, 3 | prawa ludzkiej duszy. Jest to prawo do najbardziej osobistego
1314 IV, 3 | grzesz” (J 8, 11). Jest to, jak widać, równocześnie
1315 IV, 3 | Sakramentu Pokuty, wyznaje przez to w sposób szczególny wiarę
1316 IV, 4 | posłannictwie królewskim Chrystusa to znaczy odnajdować w sobie
1317 IV, 4 | można tylko „służąc” — to równocześnie „służenie”
1318 IV, 4 | trzeba posiadać cnoty, które to panowanie umożliwiają. Nasze
1319 IV, 4 | za Mną” (J 1, 43). Jest to społeczność uczniów i wyznawców,
1320 IV, 4 | wspólnotą właśnie przez to, że wszyscy w jakiś sposób
1321 IV, 4 | Chrystusem, choćby tylko przez to, że noszą na swej duszy
1322 IV, 4 | najprostsze prace. Jest to właśnie zasada owej „królewskiej
1323 IV, 4 | odznaczać małżonkowie, jak to wynika z nierozerwalnego
1324 IV, 4 | się odznaczać kapłani, jak to wynika z niezniszczalnego
1325 IV, 4 | oddaniu i służbie. Do takiej to właśnie „wolności wyswobodził
1326 IV, 4 | sposób potwierdza się również to, co powiedziano już powyżej:
1327 IV, 5 | Odkupicielowi człowieka, przez to samo pragnę wejść i wniknąć
1328 IV, 5 | żyje swoim własnym życiem, to tylko dzięki temu, że czerpie
1329 IV, 5 | tego tylko pragnie, abyśmy to życie mieli — i mieli w
1330 IV, 5 | Kiedy uświadamiamy sobie to zadanie, wówczas jeszcze
1331 IV, 5 | zdajemy się rozumieć co to znaczy, że Kościół jest
1332 IV, 5 | matką59, a równocześnie co to znaczy, że Kościół zawsze,
1333 IV, 5 | Soboru Watykańskiego II za to, że tej prawdzie dali wyraz
1334 IV, 5 | się zjednoczyć. Czynimy to z całym przywiązaniem do
1335 IV, 5 | chrześcijańskich. ~Czynimy to z najgłębszej potrzeby wiary,
1336 IV, 5 | poprzez Tajemnicę Odkupienia — to zdaje się nam, że nikt inny
1337 IV, 5 | Macierzyństwa. Macierzyństwo to nie tylko jest jedyną i
1338 IV, 5 | fiat”. Od tego zaś momentu to dziewicze i macierzyńskie
1339 IV, 5 | miłością. Dlatego też i to serce musi być po macierzyńsku
1340 IV, 5 | I dlatego toż, kończąc to rozważanie gorącym i pokornym
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
1341 Wprow, 0, | obecności w życiu Kościoła. Są to bowiem słowa, które sławią
1342 Wprow, 0, (2)| pokrewnych z judaizmu czy to biblijnego (por. Rdz 29,
1343 Wprow, 0, (2)| oczekiwania, które nabiera przez to wymiaru eschatologicznego.
1344 Wprow, 0, (2)| 4, 4 i kontekście, jest to przyjście Syna Bożego, które
1345 Wprow, 0, (2)| niejako dopełnił swej miary; to znaczy okres wyznaczany
1346 Wprow, 0, | ale na tej drodze — pragnę to wyraźnie podkreślić — kroczy
1347 Wprow, 0, | określenia daty narodzin Maryi, to natomiast myśli Kościoła
1348 Wprow, 0, | Matkę, była już na ziemi. To właśnie Jej „poprzedzenie”
1349 Wprow, 0, | jak głosi tenże Sobór8 — to tę samą zasadę należy odnieść
1350 Wprow, 0, | 6. Wszystko to dokonuje się w wielkim dziejowym
1351 Wprow, 0, | Równocześnie jednak są to dzieje ludzi, poddanych
1352 Wprow, 0, | jeszcze starają się usilnie o to, aby przezwyciężając grzech,
1353 Wprow, 0, | miejscach ziemskiego bytowania, to dlatego, że „zrodziła Syna,
1354 I, 1, | człowieka w Chrystusie. Jest to plan uniwersalny, odnosi
1355 I, 1, | Chrystusa”, „w Nim — są to dalsze słowa tegoż Listu —
1356 I, 1, | 3, 15). „Podobnie jest to ta Dziewica, która pocznie
1357 I, 1, (19) | Dormitionem I, 3: S. Ch. 80, 85: „To Ona, bowiem, jest tą, która
1358 I, 1, (19) | opuszczenia siebie i bez zmiany, to Ona, która Ciebie zrodziła,
1359 I, 1, | tajemnicę Chrystusa przez to wydarzenie: przez zwiastowanie
1360 I, 1, | zwiastowanie anielskie Dzieje się to w Nazarecie, w konkretnych
1361 I, 1, | rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (Łk 1, 29):
1362 I, 1, | niewiastami” (por. Łk 1, 42), to tłumaczy się to poprzez
1363 I, 1, | 1, 42), to tłumaczy się to poprzez owo błogosławieństwo,
1364 I, 1, | niebieskich, w Chrystusie”. Jest to błogosławieństwo duchowe,
1365 I, 1, | Świętym. Równocześnie jest to błogosławieństwo zwrócone
1366 I, 1, | wszystkich ludzi. Do Maryi to błogosławieństwo odnosi
1367 I, 1, | podwójnego pozdrowienia jest to, że w duszy tej „Córy Syjonu”
1368 I, 1, | pełna” — mówi zaś tak, jakby to było Jej właściwe imię.
1369 I, 1, | łaski pełna”. Co znaczy to imię? Dlaczego anioł tak
1370 I, 1, | miłości jest wybranie — to, o którym mówi List do Efezjan.
1371 I, 1, | List do Efezjan. Wybranie to jest zatem ze strony Boga
1372 I, 1, | uświęca wybranych. Poprzez to wszystko dokonuje się —
1373 I, 1, (21) | Wyrażenie to ma w tradycji patrystycznej
1374 I, 1, | mówią o tym wszystkim, to w kontekście zwiastowania
1375 I, 1, | Chrystusa. Jeśli wybranie to jest kluczowe dla wypełnienia
1376 I, 1, | się do wszystkich ludzi — to wybranie Maryi jest całkowicie
1377 I, 1, | pozdrowieniem, pyta: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”,
1378 I, 1, | punktów szczytowych. Jest to bowiem zarazem szczyt wśród
1379 I, 1, | Rodzicielką. Syna Bożego, a przez to najbardziej umiłowaną córą
1380 I, 1, | się w Bogurodzicy przez to, że została Ona odkupiona „
1381 I, 1, | Twego Syna” 27. A ponieważ to „nowe życie” Maryja otrzymuje
1382 I, 1, | Ef 1, 4. S). Wybranie to jest potężniejsze od wszelkich
1383 I, 2, | pytanie Maryi: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (
1384 I, 2, | 1, 34). Otóż stanie się to właśnie „mocą Najwyższego”,
1385 I, 2, | w pytaniu: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi
1386 I, 2, | moim łonie”. „Dzieciątko” — to przyszły Jan Chrzciciel,
1387 I, 2, | kluczowe wydaje się posiadać to, co mówi ona na końcu: „
1388 I, 2, | Chrystusa właśnie przez to, że „uwierzyła”. Pełna łaski,
1389 I, 2, | nawiedzeniu, wskazuje na to, jak Dziewica nazaretańska
1390 I, 2, (30) | Jest to klasyczny temat wysunięty
1391 I, 2, | 31). Maryja, przyjmując to zwiastowanie, miała stać
1392 I, 2, | wedle planu Bożego od Niej to zależało — spełnienie woli
1393 I, 2, | woli Syna. ~Wypowiedziała to fiat przez wiarę. Przez
1394 I, 2, | swoje dziewictwo („Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”),
1395 I, 2, | słowa Bożego objawienia. A to „posłuszeństwo wiary” ze
1396 I, 2, | która uwierzyła”. Uwierzyć — to znaczy „powierzyć siebie”
1397 I, 2, | całkowicie i z sercem otwartym to wszystko, co było przewidziane
1398 I, 2, | On wielki” — wielki czy to imieniem „Syna Najwyższego”,
1399 I, 2, | Matką „Mesjasza króla”, to przecież odpowiedziała: „
1400 I, 2, | świątyni jerozolimskiej. Było to już czterdziestego dnia
1401 I, 2, | ludzi. Czyż nie okazało się to w pewien sposób w noc Narodzenia,
1402 I, 2, | wypełni swoje posłannictwo, to jest wśród niezrozumienia
1403 I, 2, | Boskich obietnic zbawienia, to z drugiej strony objawia
1404 I, 2, | świat w sposób dziewiczy — to właśnie owo „Święte” — „
1405 I, 2, | przez wiarę. Wiara bowiem — to obcowanie z tajemnicą Boga.
1406 I, 2, | dzisiaj” (por. Ps 2, 7) — to Maryja Matka z tą prawdą
1407 I, 2, | Nowego Przymierza. Jest to początek Ewangelii, czyli
1408 I, 2, | pytanie Matki: „czemuś nam to uczynił?”, dwunastoletni
1409 I, 2, | 18. To błogosławieństwo osiąga
1410 I, 2, | stwierdza, że stało się to „nie bez postanowienia Bożego”: „
1411 I, 2, | miłością godząc się (na to), aby doznała ofiarniczego
1412 I, 2, | posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej” (Flp
1413 I, 2, | tego wyniszczenia. Jest to chyba najgłębsza w dziejach
1414 I, 2, | w śmierci Syna — a jest to śmierć odkupieńcza. W przeciwieństwie
1415 I, 2, | uczniów, którzy uciekli, była to wiara pełna światła. Jezus
1416 I, 2, | niewierność dziewica Ewa, to dziewica Maryja rozwiązała
1417 I, 2, | obecna w tajemnicy Chrystusa, to przez wiarę stawała się
1418 I, 3, | kobieta z tłumu”. Poprzez to macierzyństwo, Jezus — Syn
1419 I, 3, | ciałem” (por. J 1, 14). Jest to ciało i krew Maryi! 43 ~
1420 I, 3, | ciało i krew Maryi! 43 ~Na to błogosławieństwo, jakie
1421 I, 3, | zachowywanie go. ~Jeszcze wyraźniej to przeniesienie do dziedziny
1422 I, 3, | Łk 8, 20-21). Powiedział to zaś „spoglądając na siedzących
1423 I, 3, | macierzyństwa. ~Czy przez to odsuwa się od tej, która
1424 I, 3, | podstawie brzmienia samych słów, to równocześnie należy stwierdzić,
1425 I, 3, | równocześnie należy stwierdzić, że to inne i nowe macierzyństwo,
1426 I, 3, | posłuszna, ponieważ słowo to „zachowywała” i „rozważała
1427 I, 3, | błogosławioną” (por. Łk 1, 48) — to owa anonimowa kobieta zdaje
1428 I, 3, | nienaruszone Jej dziewictwo, to w tejże samej wierze odnalazła
1429 I, 3, | dalszym ciągu i rozważała to słowo, w którym stawało
1430 I, 3, | wcześniej niż wypowiedział to wezwanie do Apostołów czy
1431 I, 3, | Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego
1432 I, 3, | Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?
1433 I, 3, | 1; 19, 27). Chociaż więc to, co Jezus odpowiedział swej
1434 I, 3, | stale się winem, lepszym niż to, jakie uprzednio zostało
1435 I, 3, | faktu zrodzenia, temu, czym to „macierzyństwo” (podobnie
1436 I, 3, | wydarzenia z Kany zarysowuje się to, w, czym to nowe macierzyństwo
1437 I, 3, | zarysowuje się to, w, czym to nowe macierzyństwo wedle
1438 I, 3, | zbawczej mocy Chrystusa. Jest to więc pośrednictwo: Maryja
1439 I, 3, | za ludźmi. Ale nie tylko to: jako Matka równocześnie
1440 I, 3, | mesjańska moc Jej Syna. Jest to zaś moc zbawcza, skierowana
1441 I, 3, | matką w porządku łaski”. To Maryjne macierzyństwo „w
1442 I, 3, | życia dusz Ludzkich” 45. To macierzyństwo Maryi w ekonomii
1443 I, 3, | działalności Chrystusa, to istnieje inny jeszcze zapis
1444 I, 3, | potwierdza w momencie szczytowym, to znaczy wówczas, gdy spełnia
1445 I, 3, | Kościele»”48. ~Tak więc, to „nowe macierzyństwo Maryi”,
1446 I, 3, | ekonomia zbawienia, kiedy to Syn Boży przyjął z Niej
1447 I, 3, | udzielić się Kościołowi, jak na to wskazują wypowiedzi Tradycji,
1448 I, 3, | według Soboru — dostrzec to trwanie macierzyństwa Maryi: „
1449 I, 3, | tajemnicy Kościoła. Jest to nadal obecność macierzyńska,
1450 II, 1, | Kościoła jest wewnętrzny. Jest to pielgrzymowanie przez wiarę „
1451 II, 1, | Wieczernika jerozolimskiego to posłannictwo zaczyna się
1452 II, 1, | 28, 19), przekazując im to posłannictwo. Natomiast
1453 II, 1, | ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. To pierwsze zgromadzenie tych,
1454 II, 1, | oparcia dla swojej wiary. I to właśnie żywe uczestnictwo
1455 II, 1, | zrodziła Chrystusa, który po to począł się z Ducha Świętego
1456 II, 1, | pragnie zwrócić uwagę na to, jak widzi siebie samego
1457 II, 2, | radość i pociechę sprawia to, że także wśród braci odłączonych
1458 II, 2, | zrozumienie tajemnicy Wcielenia, to trzeba to samo powiedzieć
1459 II, 2, | tajemnicy Wcielenia, to trzeba to samo powiedzieć o tajemnicy
1460 II, 2, | zaleceniem swojej Matki — czynić to, co im powie Jezus (por.
1461 II, 2, | Pana i przyjmują, że należy to do naszej wiary w Chrystusa,
1462 II, 2, | nawet prześladowaniami. Są to dzieje wierności wobec Pana,
1463 II, 2, | Bożą: „Prawdziwie godne to i sprawiedliwe wysławiać
1464 II, 2, | swym płaszczem (Pokrov) czy to jako miłosierna i najczulsza
1465 II, 2, | Jezus w ramionach: właśnie to odniesienie do Syna wsławia
1466 II, 2, | niejednokrotnie podkreśliłem, jest to dzisiaj bardziej konieczne
1467 II, 2, | kiedykolwiek. Stałoby się to wielką pomocą w rozwoju
1468 II, 3, | i na nowo się wyraża. To, co — w momencie zwiastowania —
1469 II, 3, | głębi „posłuszeństwa wiary”, to teraz niejako wybucha jasnym,
1470 II, 3, | której udziałem staje się to nowe objawienie Boga, a
1471 II, 3, | mężczyzny i kobiety, był to zaś grzech niewiary, niedowierzania
1472 II, 3, | pokolenia na pokolenie wypełniać to samo posłannictwo. ~Ta „
1473 II, 3, | ludzkości i wszechświata. To ku Niej Kościół, którego
1474 III, 1, | ukazuje jego moc” 94: jest to pośrednictwo w Chrystusie. ~
1475 III, 1, | Wcielonym i Odkupicielem”, to równocześnie „jedyne pośrednictwo
1476 III, 1, | Syna w tajemnicy Wcielenia. To Jej wyniesienie do najwyższego
1477 III, 1, | pielgrzymce wiary” — jak to zostało już ukazane poprzednio —
1478 III, 1, | tylko właściwy sposób w to jedyne pośrednictwo „między
1479 III, 1, | pozdrowiona jako „łaski. pełna” — to z kolei trzeba powiedzieć,
1480 III, 1, | A współdziałanie takie — to właśnie owo pośrednictwo
1481 III, 1, | Chrystusa. ~W wypadku Maryi jest to pośrednictwo szczególne
1482 III, 1, | porządku łaski”. Wskazują na to — w sposób bodaj pośredni —
1483 III, 1, | 2, 1-12; 19, 25-27), jak to już zostało uprzednio omówione.
1484 III, 1, | Watykańskiego II wyraźnie na to wskazują. ~„Albowiem — czytamy
1485 III, 1, | Jego pierwszym przyjściu, to poprzez stałą z Nim współpracę
1486 III, 1, | Syna swego” 109, ma też to zadanie, właśnie Matki,
1487 III, 1, | co ta nazwa wyraża. Przez to zaś potwierdziła, że jest
1488 III, 2, | uwierzyła, że stanie się to, co Jej było powiedziane
1489 III, 2, | samego Syna Boga Ojca, i to nie znając męża, Duchem
1490 III, 2, | i potrzebach” 119 — jest to zaś kult zupełnie wyjątkowy.
1491 III, 2, | zjednoczenia z Bogiem”, to właśnie na zasadzie swego
1492 III, 2, | Łk 2, 19. 51) wszystko to, co dotyczyło Syna Bożego,
1493 III, 2, | Matki Odkupiciela. Jest to właśnie macierzyństwo duchowe,
1494 III, 2, | dniu Pięćdziesiątnicy. ~To Jej macierzyństwo jest szczególnie
1495 III, 2, | kultem Eucharystii: jest to godne podkreślenia tak w
1496 III, 2, | testamencie Chrystusa na Golgocie to nowe macierzyństwo Jego
1497 III, 2, | zostało w pełni ukazane to, co stanowi o maryjnym wymiarze
1498 III, 2, | równocześnie daje mu Ją jako Matkę. To macierzyństwo Maryi, jakie
1499 III, 2, | stóp Krzyża ma początek to szczególne zawierzenie człowieka
1500 III, 2, | do siebie” (J 19, 27) — to zdanie owo z pewnością oznacza,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2200 |