1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2200
(...) Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
1501 III, 2, | syna do matki. Wszystko to zaś można ująć w słowie „
1502 III, 2, | Chrystusa i wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego
1503 III, 2, | Ów stosunek synowski — to zawierzenie się syna matce —
1504 III, 2, | starają się usilnie o to, aby wzrastać w świętości” 140.
1505 III, 3, | Chrystusa i Jego Kościoła. Jest to bowiem podstawowy wymiar,
1506 III, 3, | w Synodzie — zawiera się to, co sam Duch Święty pragnie „
1507 III, 3, | etapie dziejów. ~W takim to kontekście Rok Maryjny winien
1508 III, 3, | ludzkości. Chodzi równocześnie o to, ażeby w świetle Maryi uwydatnić,
1509 III, 3, | chrześcijan wschodnich. Jest to światło maryjne skierowane
1510 III, 3, | wszystkimi, którzy obchodzą to Tysiąclecie Chrztu, prawosławnymi
1511 III, 3, | kilkadziesiąt lat później (r. 1054), to przecież możemy powiedzieć,
1512 III, 3, | pragniemy potwierdzić to uniwersalne dziedzictwo
1513 Zak, 0, | niepojęty i niezgłębiony, to tym bardziej niepojęty i
1514 Zak, 0, | naturze” (por. 2 P 1, 4) — to można powiedzieć, że zamierzył
1515 Zak, 0, (147)| Bożym Dei Verbum 2: „Przez to zatem objawienie Bóg niewidzialny
1516 Zak, 0, | por. Mt 25, 13). Jest to przełom nieustający i ciągły
1517 Zak, 0, | wspomóż upadły lud”! ~Są to słowa skierowane do Maryi, „
1518 Zak, 0, | Świętej Matki Odkupiciela”, są to słowa skierowane do Chrystusa,
1519 Zak, 0, | człowiekiem dobrej woli — to odwieczne wyzwanie wyrażone
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1520 Wprow, 0, | zaangażować wszystkie nasze siły. To Duch Święty przynagla do
1521 Wprow, 0, | dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom
1522 Wprow, 0, | Kościoła muszę powtórzyć to wołanie świętego Pawła. ~
1523 I, 0, | 4. „Jest to podstawowe zadanie Kościoła
1524 I, 1, | 4, 10. 12). Stwierdzenie to, skierowane do Sanhedrynu,
1525 I, 1, | mnóstwo takich bogów i panów — to dla nas istnieje tylko jeden
1526 I, 1, | do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich
1527 I, 1, | powiedział ludzkości kim jest. To ostateczne samoobjawienie
1528 I, 1, | Chrystusa, pod działaniem Ducha. To Jego jedyne i powszechne
1529 I, 1, | i porządku pośrednictwa, to jednak czerpią one znaczenie
1530 I, 1, | z sobą: przez Niego — i to, co na ziemi, i to, co w
1531 I, 1, | Niego — i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy
1532 I, 1, | Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to,
1533 I, 1, | to, co w niebiosach, i to, co na ziemi (Ef 1, 10). ~ ~
1534 I, 2, | przeżywanej przez Jego uczniów. To nowe życie jest darem Bożym
1535 I, 2, | samoudzielaniem się Boga.: „To Miłość nie tylko stwarza
1536 I, 2, | odrzucić Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka?
1537 I, 2, | od przymusu ze strony czy to poszczególnych ludzi, czy
1538 I, 2, | poszczególnych ludzi, czy to zbiorowisk społecznych i
1539 I, 2, | w nadspodziewanej pełni to wszystko, czego szuka po
1540 I, 4, | społeczno-kulturowych, które na to nie pozwalają, a często
1541 I, 4, | paschalnej, oświadcza: „Dotyczy to nie tylko wiernych chrześcijan,
1542 I, 4, | jedno, mianowicie boskie, to musimy uznać, że Duch Święty
1543 I, 5, | uprzywilejowani, a przez to bardziej zobowiązani do
1544 II, 1, | przedmiotem Jego misji: „Na to zostałem posłany” (Łk 4,
1545 II, 1, | Nowinę” nie tylko przez to, co mówi albo czyni, ale
1546 II, 1, | mówi albo czyni, ale przez to, kim jest. ~Posługa Jezusa
1547 II, 2, | znakiem wybawienia duchowego, to znaczy uwolnienia od grzechu.
1548 II, 3, | Chrystusa” (por. 2 P 1, 11). To na głoszeniu Jezusa Chrystusa,
1549 II, 4, | horyzontem zamkniętym na to, co transcendentne. Nie
1550 II, 4, | Królestwu. Mówi się, że jest to „Kościół dla drugich”, tak
1551 II, 4, | niedoceniania Kościoła. Rodzi się to z reakcji na pewien domniemany „
1552 II, 4, | 18. Nie jest to Królestwo Boże, jakie znamy
1553 II, 4, | uobecniło się i wypełniło. I to nie tylko przez Jego słowa
1554 II, 4, | obawiać popadnięcia przez to w jakąś formę „eklezjocentryzmu”.
1555 III, 0, | Krzyża. Bez wątpienia dzieło to zostaje przez Jezusa zlecone
1556 III, 0, | misyjnej wśród narodów, jak to ujawnia się w Kościele pierwotnym
1557 III, 1, | 24, 46-49; J 20, 21-23). ~To rozesłanie jest rozesłaniem
1558 III, 1, | prowadzić swą misję. Jest to obecność i moc Ducha oraz
1559 III, 1, | opisach rozesłania Apostołów, to Marek przedstawia misję
1560 III, 1, | ten etymologicznie znaczy to samo, co misja) i łączy
1561 III, 1, | modlitwie arcykapłańskiej”: „To jest życie wieczne: aby
1562 III, 1, | por. J 17, 21-23). Jest to bardzo znamienny tekst misyjny,
1563 III, 1, | decyduje przede wszystkim to, kim on jest, a potem dopiero
1564 III, 1, | on jest, a potem dopiero to, co on mówi lub czyni. ~
1565 III, 2, | wzywają do „nawrócenia”, to znaczy do przyjęcia Jezusa
1566 III, 2, | już obecny w ich życiu: On to bowiem stworzył ich i w
1567 III, 2, | Rzymu i na krańce zachodnie. To Duch pobudza, by iść coraz
1568 III, 3, | przepowiadanie tam, gdzie to było możliwe. ~ ~
1569 III, 4, | całej ziemi temu celowi” 41. To także Duch zasiewa „ziarna
1570 III, 4, | w każdym miejscu44. Jest to wezwanie, które ja sam wielokrotnie
1571 III, 4, | każdego człowieka” 46. ~Jest to ten sam Duch, który działał
1572 III, 4, | Kościół. Zawsze bowiem jest to ten sam Duch, który działa
1573 IV, 0, | ludziom i narodom”49. ~Jest to jedna jedyna misja, mająca
1574 IV, 0, | jedna jedyna misja, mająca to samo źródło i cel, ale w
1575 IV, 0, | Odkupiciela człowieka. Właśnie to jest zadaniem specyficznie
1576 IV, 2, | głosić ją innym grupom ludzi. To jest w ścisłym sensie misja
1577 IV, 2, | Należy więc starać się, by to zadanie specyficznie misyjne
1578 IV, 2, | nie istnieją, gdyż jest to pierwsze zadanie Kościoła,
1579 IV, 3, | ufność płynąca z wiary, to znaczy z pewności, że nie
1580 IV, 3, | nieużyteczni jesteśmy, wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (
1581 IV, 4, | nie może się zgodzić na to, by granice geograficzne
1582 IV, 4, | wartości ewangeliczne. Są to dwie sytuacje w odniesieniu
1583 IV, 4, | ludzkość i czyni z niej, jak to się określa, „światową wioskę”.
1584 IV, 4, | nowoczesne środki przekazu. Jest to problem złożony, gdyż kultura
1585 IV, 4, | ochrona świata stworzonego, to wszystko dziedziny ludzkiej
1586 IV, 4, | konsumistycznym materializmie, to z drugiej strony ujawnia
1587 IV, 4, | odczłowieczenie. Zjawisko to, zwane „nawrotem do religii”,
1588 IV, 5, | aniżeli o niebieskiej”65. To samo zalecenie ważne jest
1589 V, 1, | które świat jest wrażliwszy, to poświęcanie uwagi ludziom
1590 V, 1, | własnym postępowaniu wszystko to, co jest antyewangeliczne
1591 V, 2, | swego dynamizmu — także to jasne stwierdzenie: w Jezusie
1592 V, 2, | odpowiedzi każdego wiernego na to przepowiadanie74. Tak jak
1593 V, 2, | życie”, Boskie i wieczne. To właśnie jest ta Dobra Nowina,
1594 V, 2, | przekonania, że odpowiada się na to oczekiwanie, przeto misjonarz
1595 V, 3, | chrześcijańskie nawrócenie, to znaczy pełne i szczere przylgnięcie
1596 V, 3, | darem Bożym, dziełem Trójcy: to Duch otwiera drzwi serc,
1597 V, 3, | sposób przekonywujący: „Gdy to usłyszeli, przejęli się
1598 V, 3, | związane jest z chrztem, i to nie tylko dlatego, że taka
1599 V, 3, | Chrystusa i Jego Kościoła. ~To wszystko należy przypomnieć,
1600 V, 3, | zafascynowani Chrystusem, że to On sam zechciał, by Kościół
1601 V, 4, | Zbawiciela i Pana. Należy to do planu Boga, któremu spodobało
1602 V, 4, | całkowitej dojrzałości. To jest główne, istotne zadanie
1603 V, 4, | rozpocząć. ~Odpowiedzialność za to zadanie spoczywa na Kościele
1604 V, 4, | się misjonarzem, a dotyczy to zarówno osób, jak i wspólnot.
1605 V, 4, | dialog. Wszędzie tam, gdzie to jest możliwe i zgodne z
1606 V, 6, | proces inkulturacji. Jest to potrzeba, która zaznaczyła
1607 V, 6, | różnych kulturach”85. Jest to zatem proces głęboki i całościowy,
1608 V, 6, | działalności Kościoła. Jest to również proces trudny, ponieważ
1609 V, 6, | wartości, przyjmując wszystko to, co jest w nich dobre i
1610 V, 6, | którym działają, a zatem o to, by byli w stanie nawiązać
1611 V, 6, | wyrazem życia wspólnotowego, to znaczy dojrzewać w łonie
1612 V, 7, | niedostatki i błędy98. Wszystko to Sobór i posoborowe wypowiedzi
1613 V, 7, | chętnie uznaje wszystko to, co jest prawdziwe i święte
1614 V, 7, | wszystkich ludzi — nie zmniejsza to jego obowiązku i zdecydowania,
1615 V, 8, | sprawiedliwości już w tym życiu. Jest to biblijna perspektywa „nowego
1616 V, 8, | głodem, zmień życie” — hasło to, zrodzone w środowiskach
1617 VI, 0, | nie należy zapominać: są to osoby, grupy, wspólnoty.
1618 VI, 0, | 62. To, czego dokonano u zarania
1619 VI, 0, | Wiele Kościołów już to czyni; gorąco zachęcam,
1620 VI, 0, | gorąco zachęcam, by czyniły to nadal. ~W tej istotnej więzi
1621 VI, 1, | i spotykać człowieka. Są to pielgrzymki wiary (...).
1622 VI, 1, | pielgrzymki wiary (...). Są to równocześnie okazje do wędrownej
1623 VI, 2, | każdym uczniu Chrystusowym, to jednak Chrystus Pan powołuje
1624 VI, 2, | służbę ewangelizacji. Jest to zaangażowanie, które obejmuje
1625 VI, 2, | winien go ubogacać przez to, co jest dlań znamienne,
1626 VI, 3, | chrześcijańską, ale również, i to przede wszystkim, ewangelizację
1627 VI, 3, | granicami swego kraju. Wymagać to będzie od nich nie tylko
1628 VI, 5, | zatem posługa kapłańska, to jednak misje, w różnych
1629 VI, 5, | całej wspólnoty. Przypomniał to już Pius XII, przedstawiając
1630 VI, 5, | więcej, trzeba podkreślić to, co przynosi im zaszczyt,
1631 VI, 5, | prawo współpracować — czy to indywidualnie, czy też zrzeszeni
1632 VI, 5, | z Kościołami lokalnymi. To wszystko będzie sprzyjać
1633 VI, 6, | kulturze, obarczana jest coraz to nowymi i poważniejszymi
1634 VI, 6, | obowiązkami. Dziś także obowiązuje to, na co wskazał Sobór: staranniejsze
1635 VI, 7, | właściwej Mistycznemu Ciału. O to Chrystus modlił się w czasie
1636 VI, 7, | równocześnie rodzą się coraz to nowe niezbędne powołania
1637 VI, 7, | różnic” 162, a wskazanie to odnosi się również do problemu
1638 VI, 7, | owoce są widoczne. Jest to działanie wymagające intensyfikacji
1639 VI, 7, | Przełożonych winny również podjąć to samo zadanie we własnym
1640 VII, 2, | gotowi są zgodzić się na to, by ich dziecko udało się
1641 VII, 3, | Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje; rozdaje ubogim
1642 VII, 3, | otrzymuje; rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie
1643 VII, 4, | odrzucone czy prześladowane. To samo ma miejsce także w
1644 VII, 6, | Dziełach Misyjnych, jak to niejednokrotnie podkreślałem
1645 VII, 8, | w pokusę pesymizmu. Jest to jednak wrażenie nieuzasadnione,
1646 VIII, 1 | światłych głosicieli Jego Słowa: to Duch poprowadzi ich trudnymi
1647 VIII, 2, | Paweł tak o tym pisze: „To dążenie nich was ożywia;
1648 VIII, 2, | posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej” (Flp
1649 VIII, 2, | zbawczy plan Ojca. Jest to ogołocenie, które jednak
1650 VIII, 4 | Prawdziwy misjonarz to święty ~
1651 Zak, 0, | dziełem zbawienia. Czyni to z Maryją i tak jak Maryja,
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
1652 I, | rozmyślań. Pierwsza okoliczność to tysiącsetna rocznica papieskiego
1653 I, | kalendarza liturgicznego, to święto zostało przeniesione
1654 I, (5) | narody słowiańskie obchodzą to święto nadal w dniu 7 lipca. ~
1655 II, | sobą powiązane. Uczynię to w ogólnym zarysie, pozostawiając
1656 II, | którym przyszli na świat, to dzisiejsze Saloniki, które
1657 III, | misje wśród Słowian. Zadanie to oznaczało dla nich nie tylko
1658 III, | narody” (Mt 28, 19). Czyniąc to, głosiciele Ewangelii i
1659 III, | obce im formy życia. Był to także początek poważniejszych
1660 III, | powszechnego. Stanowiło to cenę, jaką przyszło im zapłacić
1661 III, | o ewangelizacji – jak na to wskazuje ich biografia –
1662 III, | uległością do Rzymu, czy to w roku 867 na wezwanie Papieża
1663 III, | języku słowiańskim i przez to stać się w pełni zrozumiałe
1664 IV, | Braci „Słowianami z serca”, to jednak pozostaną oni ludźmi
1665 IV, | obrzędy w języku greckim, to jednak wysokiej kulturze
1666 IV, | mówiącym tym językiem. Czynili to świadomie, kierując się
1667 IV, | Patriarchatowi Konstantynopola, to jednak nie wahali się zdawać
1668 IV, | powszechny i apostolski. Wynika to w sposób bardzo przejrzysty
1669 IV, | różnych narodów. ~Czyniąc to, podobnie jak Konstantyn
1670 IV, | powszechny i apostolski. Znalazło to swój pełny oddźwięk na drugim
1671 V, | czyli Lud Boży, wprowadzając to Królestwo, nie przynosi
1672 V, | umacnia i podnosi (...) To znamię powszechności, które
1673 VI, | jakie znaczenie posiada to dziedzictwo dla całej kultury
1674 VI, | liturgiczne. Do dzisiaj jest to język używany w bizantyjskiej
1675 VII, | której Metody był pasterzem, to jest Morawy, Słowację oraz
1676 VII, | Następnie oddziaływanie to objęło plemiona serbo-łużyckie,
1677 VIII, | ziemi. W Twoje ręce oddaję to szczególne bogactwo, na
1678 VIII, | powszechnego. Dziękuje Ci za to w sposób szczególny słowiański
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
1679 I, | wypowiedzi Magisterium, nauczanie to stanowi uaktualniony „corpus”
1680 II, | nauczania soborowego. I to nie tyle dlatego, że ustawicznie
1681 II, | przeważającej mierze praktycznie, to jest ku postępowaniu moralnemu. ~
1682 II, | wytycznej działania”, jak to uczynił papież Paweł VI
1683 II, | lokalnej. Przeciwnie, oznacza to, że problemy występujące
1684 II, | indywidualnych czy rządowych to odniesienie uniwersalne,
1685 II, | obowiązek solidarności” 25. To stwierdzenie, mimo że wiele
1686 II, | usług, jeśli osiąga się to kosztem niedorozwoju wielkich
1687 II, (26) | autentyczny, musi być integralny, to znaczy podnosić każdemu
1688 II, | 10. Trzecim punktem jest to, że Encyklika Populorum
1689 II, | się zjawiskiem światowym”, to dlatego, że wymóg sprawiedliwości
1690 II, | prawdziwych priorytetów? Jest to tym boleśniejsze, gdy się
1691 II, | nowym imieniem pokoju”, to wojna i przygotowania militarne
1692 III, | należy podkreślić, jest to, że nadzieje na rozwój,
1693 III, | niezadowalający obraz ogólny, czy to rozpatrywany sam w sobie,
1694 III, | na usta. ~Może nie jest to słowo najodpowiedniejsze
1695 III, | powstawania dystansu. Są to elementy i aspekty, które
1696 III, | przedziału i biorąc pod uwagę to, że każda z nich zdaje się
1697 III, | dziedziny kulturowej. Są to: analfabetyzm, trudność
1698 III, | najbardziej rozwiniętej Północy, to niewątpliwie występują one
1699 III, | jedynego przewodnika, niesie to bowiem z sobą, podobnie
1700 III, | ograniczenia nie zasługują na to miano? Czyż negowanie lub
1701 III, | wynikiem zbyt ograniczonej, to znaczy przede wszystkim
1702 III, | pogorszeniu. ~Odpowiedzialność za to pogorszenie można przypisać
1703 III, | a nawet Czwarty Świat, to zawsze pozostaje bardzo
1704 III, | stałym postępem. Zjawisko to jest szczególnie znamienne
1705 III, | świata, albo nie będzie to prawdziwy rozwój. ~Wśród
1706 III, | wielkiej liczbie ludzi młodych, to w przypadku krajów o wysokim.
1707 III, | wzrastać, maleją. ~Również to zjawisko, któremu towarzyszy
1708 III, | nas do poważnego pytania o to, z jakiego typu rozwojem
1709 III, | nie działa prawidłowo, i to właśnie w punktach najbardziej
1710 III, | Tak jak poprzednie, tak i to zjawisko, ze względu na
1711 III, | totalnej. ~Jeśli obecnie to niebezpieczeństwo, jak się
1712 III, | rodzaju broni nuklearnej, to istnienie i przeciwstawność
1713 III, | 21. Wyraża się to ze skutkiem szczególnie
1714 III, | mniej rozwiniętym. ~Jest to jedna z racji, dla których
1715 III, | niezaangażowanych, który, poprzez to, co w nim jest pozytywne,
1716 III, | północnej części świata, to jest między Wschodem i Zachodem,
1717 III, | machiny. Często dotyczy to również środków społecznego
1718 III, | własnego bezpieczeństwa. To wykrzywienie, stanowiące
1719 III, | nie wydaje się, by było to przesadą — że funkcja przodująca
1720 III, | pośród innych narodów. Łatwo to można dostrzec w takich
1721 III, | panującym w obecnym świecie, to nie mniejszym nieporządkiem
1722 III, | Południe, potrafi nawet — i to jest najgorsze — przeniknąć
1723 III, | taryfowych i handlowych, to broń jakiegokolwiek pochodzenia
1724 III, | Tym bardziej, gdy — jak to się dzisiaj zdarza — te
1725 III, | biologicznej odnowy. Zjawisko to samo w sobie utrudnia rozwój.
1726 III, | takich krzywd: doprowadza to niekiedy do pojawiania się
1727 III, | dziedzinie praw ludzkich to samo trzeba powiedzieć o
1728 III, | żyć życiem zasługującym na to miano. ~Wnoszą tu swój niemały
1729 III, (48) | niesprawiedliwością społeczną, to nie tylko przyczyniamy się
1730 IV, | jeszcze doskonalszymi Jest to tak zwana cywilizacja „spożycia”
1731 IV, | posiadają prawie nic. Jest to niesprawiedliwość wadliwego
1732 IV, | prawdziwemu powołaniu. ~Jest to dowodem na to, że chociaż
1733 IV, | powołaniu. ~Jest to dowodem na to, że chociaż rozwój posiada
1734 IV, | niezbędnych do „bycia”, to nie wyczerpuje się on jednak
1735 IV, | nim stanowią. Ale wszystko to wprowadza w istotę człowieka,
1736 IV, | czynimy, będzie nam odebrane i to, co mamy. ~Niech zgłębienie
1737 IV, | nieskończenie przewyższa to, co mógłby urzeczywistnić
1738 IV, | nadrozwoju — że kiedyś „to, co zniszczalne, przyodzieje
1739 IV, | się w niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyodzieje
1740 IV, | dziejów i pracy ludzkiej, to znaczy wieczystej wartości
1741 IV, | odizolowanych wysiłków każdego. Jest to imperatyw dla wszystkich
1742 IV, | wyznawcami innych religii, jak to się już zresztą dzieje na
1743 IV, | jednym świecie, czyni się to kosztem innych; tam zaś,
1744 IV, | stowarzyszeń religijnych, to całą resztę — dysponowanie
1745 IV, | do przyjęcia. ~Stwierdza to wyraźnie Chrystus Pan w
1746 IV, | jednostkami i społeczeństwem. Jest to tak zwana „cywilizacja miłości”,
1747 IV, (62) | l.c., s. 280: „Chodzi o to, by zbudować społeczność
1748 V, | wręcz pełen sprzeczności — to przyczyny tego nie są tylko
1749 V, | Grzech” i „struktury grzechu” to kategorie, które nie są
1750 V, | kondycji człowieka wynika to, że trudno jest przeprowadzić
1751 V, | życia jednostki. Odbija się to również na procesie rozwoju
1752 V, | także narody i bloki. I to sprzyja jeszcze bardziej
1753 V, | rodzaj analizy głównie po to, by ukazać, jaka jest prawdziwa
1754 V, | dziedzinie rozwoju ludów: jest to zło moralne, owoc wielu
1755 V, | 38. Jest to droga długa i złożona, a
1756 V, | jednostki lub wspólnoty. To właśnie Bóg, „który kieruje
1757 V, | dalekich. Przeciwnie, jest to mocna i trwała wola angażowania
1758 V, | ramach dobra wspólnego. ~To samo kryterium odnosi się
1759 V, | przeznaczone dla wszystkich. To, co wytwarza przemysł, przerabiając
1760 VI, | sprawach ludzkich” 70, i to siłą rzeczy pobudza go do
1761 VI, | dwudziestoma laty, i tak jak to będzie czynił w przyszłości,
1762 VI, | ważniejsze od oskarżania. To ostatnie nie może być jednak
1763 VI, | preferencyjną na rzecz ubogich. Jest to rodzaj opcji, czyli specjalna
1764 VI, | zamiast maleć, wzrasta, i to nie tylko w krajach słabiej
1765 VI, | zawsze mieć do dyspozycji to, co jest konieczne dla wyżywienia
1766 VI, | 45. To, co zostało powiedziane,
1767 VII, | swoich praw i obowiązków; to samo trzeba powiedzieć o
1768 VII, | mężczyźni i kobiety, jak to zostało przypomniane na
1769 VII, | wzajemnie się warunkują. ~To wszystko, co w danym momencie
1770 VII, | wspólnotę braterską i wolność, to znaczy wszystkie dobra natury
1771 VII, | naszej zapobiegliwości, to odnajdziemy je potem na
1772 VII, | Poprzednika Pawła VI. ~Tak jak to zawsze czyniła pobożność
1773 VII, | częściowe czy totalne. Wszystko to pragniemy złożyć po synowsku
1774 VII, | Przenajświętszej zawierzam Maryi to, co w niniejszej Encyklice
1775 VII, | i sprawiedliwość” 92. ~O to modlę się w imieniu wszystkich
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
1776 Wprow, 0, | Gorąco pragnę ponowić dziś to wezwanie, raz jeszcze ogłosić
1777 Wprow, 0, | niczyjej uwagi, że wszystko to stanowi wyzwanie dla wierzących,
1778 Wprow, 0, | człowieka?~Dziękuję Bogu za to, że nakłonił nas, byśmy
1779 Wprow, 0, | widoczne owoce: zachęca to, by iść dalej.~Jednakże
1780 Wprow, 0, | 4. Jest to właśnie zadanie Biskupa
1781 Wprow, 0, | modlą się wraz ze mną o to nawrócenie.~Wiemy, że Kościół
1782 I, 1, | zadawszy śmierć wrogości”, a to, co było podzielone, „uczynił
1783 I, 1, | zanurzeni” w śmierci Chrystusa, to znaczy w tym właśnie akcie,
1784 I, 2, | wyznają Panem i Zbawcą; i to nie tylko każdy z osobna,
1785 I, 2, | o których każdy mówi, że to jego własny i Boży Kościół.
1786 I, 2, | nie może” (Rz 5, 5). Jest to nadzieja jedności chrześcijan,
1787 I, 2, | uczestnikami własnej komunii, to znaczy swojego życia wiecznego.
1788 I, 2, | wyposażyć swój Kościół, i to mimo poważnych nieraz kryzysów,
1789 I, 2, | zostało jednak zniszczone to, co należy do struktury
1790 I, 2, | Dekret dodaje: „Wszystko to, co pochodzi od Chrystusa
1791 I, 2, | społeczności zbawienia” 18.~Są to teksty ekumeniczne najwyższej
1792 I, 2, | swoją pełnię. Nie chodzi o to, by zsumować ze sobą wszystkie
1793 I, 3, | posłannictwo, wskazują na to, co jest istotne dla każdego
1794 I, 3, | drogi Kościoła. Odnosi się to w sposób szczególny do tego
1795 I, 3, | rzetelny i właściwy sposób to, co nie dość pilnie w danych
1796 I, 3, | apostolskiej. Skłania je to do zastanowienia się, czy
1797 I, 3, | wyrażają we właściwy sposób to wszystko, co Duch przekazał
1798 I, 3, | chodzi o innych chrześcijan, to najważniejsze dokumenty
1799 I, 3, | ekumenizmu. Z drugiej strony jest to także zasadnicza gwarancja
1800 I, 3, | wielkiej Tradycji. Dobrze to rozumiał mój poprzednik,
1801 I, 3, (30) | AAS 59 (1967), 918-919. To Dykasterium zostało obecnie
1802 I, 4, | ekumeniczne znaczenie” 39. I to nie tylko odnowa sposobu
1803 I, 4, | jednoznacznie odpowiada na to pytanie: „cały Kościół,
1804 I, 4, | wedle własnych sił, czy to w codziennym życiu chrześcijańskim,
1805 I, 4, | o wiele mocniejsze jest to, co nas łączy, niż to, co
1806 I, 4, | jest to, co nas łączy, niż to, co nas dzieli”. Sobór zaś
1807 I, 5, | 21. „To nawrócenie serca i świętość
1808 I, 5, | Nawet gdy nie jest to w znaczeniu formalnym modlitwa
1809 I, 5, | uświadomią, o ile mniejsze jest to wszystko, co ich dzieli,
1810 I, 5, | października 1991). Jest to tylko jeden przykład, ponieważ
1811 I, 5, | człowieczeństwa każdego i wszystkich.~To wszystko wyraża modlitwa „
1812 I, 6, | odnowy i dążenia do jedności, to w niej też zakorzenia się
1813 I, 6, | się i z niej czerpie moc to wszystko, co Sobór określa
1814 I, 6, | jako „dialog”. Określenie to nie pozostaje zapewne bez
1815 I, 6, | jej godności. Stanowisko to na terenie filozofii współczesnej
1816 I, 6, | przystępujących do dialogu i to one czynią go możliwym od
1817 I, 6, | jedności w prawdzie. Aby to wszystko mogło się urzeczywistnić,
1818 I, 7, | dotyczących ekumenizmu: jest to istotny aspekt ruchu ekumenicznego55.
1819 I, 7, | w czasie którego to dialogu każdy wyjaśnia głębiej
1820 I, 7, | z jej naturą społeczną, to znaczy przez swobodne badanie
1821 I, 8, | dialogowi ekumenicznemu, to dlatego, że dialog ten spełnia
1822 I, 8, | mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy
1823 I, 8, | możemy wówczas liczyć na to, o czym w dalszym ciągu
1824 I, 8, | Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli.
1825 I, 8, | odkupieńczą ofiarą Chrystusa, to — wśród nich — również i
1826 I, 8, | ludzi, którzy zgrzeszyli. To ono właśnie otwiera w braciach,
1827 I, 9, | ponownie w innym momencie — czy to w tej samej formie, czy
1828 I, 9, | Wspólnot kościelnych; ma to liczne konsekwencje dla
1829 I, 9, | takiej samej treści, jak to zostało na przykład stwierdzone
1830 I, 9, | pod wpływem tych pojęć. To powiedziawszy, należy stwierdzić,
1831 I, 9, | przynosi ekumenizm, jest to, że pomaga on chrześcijańskim
1832 I, 10, | chrześcijan w żywy sposób wyraża to zespolenie, które ich wzajem
1833 II, 1, | 41. To wszystko, co powyżej zostało
1834 II, 1, | rozległym zakresie. Już samo to jest wielkim darem Bożym,
1835 II, 1, | uznanie Chrztów70. Nie jest to bynajmniej zwykły gest ekumenicznej
1836 II, 2, | chrześcijańskiej misji: element ten to przypominanie społeczeństwu,
1837 II, 2, | powiedziałem, przypominając to, co już napisałem w mojej
1838 II, 2, | dziękowałem również Bogu „za to, czego dokonał On w innych
1839 II, 3, | jest na nowo odkrywana.~Są to wszystko przejawy zbieżności
1840 II, 3, | liturgii eucharystycznej. Mimo to gorąco pragniemy odprawiać
1841 II, 3, | Eucharystię Chrystusa i to pragnienie już staje się
1842 II, 3, | zwracamy się do Ojca i czynimy to coraz bardziej „jednym sercem”.
1843 II, 3, | Czy sto lat temu byłoby to w ogóle do pomyślenia?~
1844 II, 5, | które ich łączą. Pomogło to umocnić jeszcze bardziej
1845 II, 5, | kościelnych81. Nie jest to odkrycie elementów statycznych,
1846 II, 6, | formułowania doktryny. Wszystko to uczyniono w przekonaniu,
1847 II, 6, | 51. To zalecenie Soboru przyniosło
1848 II, 7, | Rzymem i Konstantynopolem. To wydarzenie kościelne, tak
1849 II, 7, | chrześcijaństwa wyrażenie to odnosiło się nade wszystko
1850 II, 7, | Jeśli się zważy ponadto, że to zbawcze wydarzenie nad brzegami
1851 II, 7, | różnorodności. Podkreśliłem to stanowczo w Encyklice Slavorum
1852 II, 8, | trwały w jedności: była to „usilna troska o zachowanie
1853 II, 8, | pozwolił nam przyjąć w wierze to świadectwo Apostołów. Przez
1854 II, 8, | Sobór nie tylko ukazuje to, co upodabnia Kościoły na
1855 II, 8, | poszczególnych osób, kiedy to ani jedność Kościoła nie
1856 II, 9, | Patriarchą ekumenicznym — „to co Kościół katolicki i Kościół
1857 II, 9, | składając Bogu dzięki za to, że wielu wschodnich synów
1858 II, 9, | przekonanie, iż bez względu na to, w jakim Kościele by się
1859 II, 10, | kwestii chrystologicznej, to wraz z Patriarchami niektórych
1860 II, 10, | miałem możność potwierdzić to chrystologiczne porozumienie
1861 II, 10, | formuły teologiczne108. Za to wszystko pragnę wyrazić
1862 II, 10, | trzeba tu stwierdzić, że to ważne osiągnięcie jest trwałym
1863 II, 11, | W tym samym czasie — i to już w styczniu 1920 r. —
1864 II, 11, | nas, ale i między sobą”, i to zarówno „pochodzeniem, doktryną
1865 II, 11, | Świętym życie Chrystusa i to, czego Boski Mistrz nauczał
1866 II, 11, | przywrócenia pokoju. Wszystko to wynika z ich szczerej woli
1867 II, 11, | teologicznego tejże Rady, to znaczy Komisji „Wiara i
1868 II, 11, | sukcesja apostolska. Pozwoliło to ujawnić nieoczekiwane możliwości
1869 II, 12, | ekumeniczny „priorytet”. Dotyczy to zwłaszcza tych krajów, gdzie
1870 II, 12, | 72. Odnosi się to w sposób szczególny do krajów
1871 II, 13, | stycznia 1993 r., kiedy to ponownie udałem się jako
1872 III, 1, | drogi, nawet jeśli jest to etap wielce obiecujący i
1873 III, 1, | sprawowaniu Eucharystii.~To dążenie do niezbędnej i
1874 III, 1, | Przeciwnie, oznacza troskę o to, by nie zadowalał się on
1875 III, 2, | dziedzictwem wszystkich. Aby to nastąpiło i aby umocniły
1876 III, 3, | pokuty i całkowitej ufności w to, że prawda, którą jest Chrystus,
1877 III, 3, | Wspólnoty wiedzą, że ten nakaz, to przezwyciężenie przeszkód,
1878 III, 3, | Jeżeli można umrzeć za wiarę, to można także osiągnąć cel
1879 III, 3, | pełną komunię świętych, to znaczy tych, którzy zakończywszy
1880 III, 3, | ekumeniczne pozwoliło nam lepiej to zrozumieć. Jeżeli w owej
1881 III, 3, | komunii, Bóg uczyni dla nich to, co uczynił dla ich świętych.
1882 III, 3, | chrześcijańskiego powołania, jak to dzieje się w życiu świętych.
1883 III, 4, | chrześcijańskie. Trzeba przyznać, że to wzajemne braterskie oddziaływanie
1884 III, 4, | drogi, którą idziemy. Jest to ekumeniczna forma ewangelicznego
1885 III, 5, | Kościołów i Wspólnot kościelnych to on zachował posługę Następcy
1886 III, 5, | drugiej jednak strony, jak to już stwierdziłem 12 czerwca
1887 III, 5, | znamienne i pocieszające jest to, iż kwestia ta pojawia się
1888 III, 5, (148)| Confessing the one faith to God's glory, 31, 2, Faith
1889 III, 5, | doświadcza jako pierwszy? Mimo to trzykrotnie zaprze się Jezusa.
1890 III, 5, | 92. Co do Pawła, to może on zakończyć opis swojej
1891 III, 5, | 2 Kor 12, 9-10). Jest to fundamentalna cecha chrześcijańskiego
1892 III, 5, | powołany przez Chrystusa po to, aby objawiać światu, uwikłanemu
1893 III, 5, | sprawowaniu władzy nad ludem — jak to czynią władcy narodów i
1894 III, 5, | idą za swoim Pasterzem, to znaczy nie za jednym albo
1895 III, 5, | życiem chrześcijańskim. To Następca św. Piotra ma przypominać
1896 III, 5, | imię własnych interesów. To on ma obowiązek przestrzegać
1897 III, 5, | 95. Wszystko to jednak musi się zawsze dokonywać
1898 III, 5, | jego braćmi w posłudze.~To co dotyczy jedności wszystkich
1899 III, 5, | dobrze wiem — i stwierdziłem to po raz kolejny w niniejszej
1900 III, 5, | wbrew woli jednych i drugich to, co miało być posługą, mogło
1901 III, 5, | 96. Jest to ogromne zadanie, od którego
1902 III, 7, | świat uwierzył”, że stwarza to ryzyko zapomnienia, iż w
1903 III, 7, | ich świadectwu. Rozumiał to dobrze mój Poprzednik Papież
1904 III, 7, | pojednania chrześcijan? To prawda, że Kościół, przynaglany
1905 III, 7, | widzialnej jedności. Jest to jeden z nakazów miłości,
1906 III, 7, | Wspólnot chrześcijańskich. Jest to sprawa miłości, którą Bóg;
1907 Adh, 0, | wszelkie sposoby popierali to dążenie. Dwa Kodeksy Prawa
1908 Adh, 0, | innymi chrześcijanami.~Jak to uzyskać? Przede wszystkim
1909 Adh, 0, | innymi chrześcijanami.~Jak to uzyskać? Przez dziękczynienie,
1910 Adh, 0, | ponieważ nie stawiamy się na to spotkanie z pustymi rękoma: „
1911 Adh, 0, | nas do proszenia Boga o to, czego potrzebujemy.~Jak
1912 Adh, 0, | czego potrzebujemy.~Jak to uzyskać? Pokładając nadzieję
1913 Adh, 0, | gdybyśmy chcieli zapytać, czy to wszystko jest możliwe, odpowiedź
1914 Adh, 0, | będzie brzmiała: „tak”. Jest to ta sama odpowiedź, którą
1915 Adh, 0, | jaką możemy złożyć Bogu, to pokój i braterska zgoda
1916 Adh, 0, | braterska zgoda między nami, to lud zgromadzony przez jedność
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
1917 Wprow, 1, | prawdzie” (por. 1 P 1, 22). ~To posłuszeństwo nie zawsze
1918 Wprow, 1, | por. Rz 1, 25); przytępia to również jego zdolność poznawania
1919 Wprow, 2, | sensie teologicznej. Nie jest to już krytyka częściowa i
1920 Wprow, 2, | kwestiach moralnych tylko po to, by „zachęcać sumienia”
1921 Wprow, 2, | opublikowana dopiero teraz, to między innymi dlatego, że
1922 Wprow, 2, | moralnego Kościoła, czyniąc to w formie niezbędnego rozeznania
1923 Wprow, 2, | etyki i teologii moralnej. To właśnie jest szczególnym
1924 I, 1, | Młodzieniec pyta nie tyle o to, jakich zasad należy przestrzegać,
1925 I, 1, | osiągnąć pełny sens życia. To dążenie bowiem stanowi rzeczywiste
1926 I, 1, | ludzkiej decyzji i działania, to ukryte poszukiwanie i wewnętrzny
1927 I, 1, | Aby umożliwić ludziom to „spotkanie” z Chrystusem,
1928 I, 2, | domyślać, że jeśli pyta Jezusa, to nie dlatego, że nie zna
1929 I, 2, | bardziej prawdopodobne, iż to fascynacja osobą Jezusa
1930 I, 2, | jest dobrem, a co złem. To Chrystus jest Nauczycielem,
1931 I, 2, | w Kościele i w świecie. To On otwiera wiernym księgę
1932 I, 3, | Jezus sprowadza pytanie o to, jakie postępowanie jest
1933 I, 3, | wiedza Twoja (Ps 138, 6), to znaczy: moje dzieło pełniej
1934 I, 3, | i czuwaj nad sobą” 17. ~To, kim jest człowiek i co
1935 I, 3, | por. Wj 20, 2-11). Dobro to przynależność do Boga, posłuszeństwo
1936 I, 3, | jednak tylko Bóg jest Dobrem, to człowiek sam, choćby najściślej
1937 I, 3, | siłach „wypełnić” Prawa, to znaczy uznać Pana jako Boga
1938 I, 3, | Mk 10, 17; Łk 18, 18). To, co na razie młodzieniec
1939 I, 4, | Bóg już dał odpowiedź na to pytanie: uczynił to, gdy
1940 I, 4, | odpowiedź na to pytanie: uczynił to, gdy stworzył człowieka
1941 I, 4, | czynić i czego należy unikać. To światło i to prawo Bóg podarował
1942 I, 4, | należy unikać. To światło i to prawo Bóg podarował nam
1943 I, 4, | stworzenia” 19. Uczynił to później także w dziejach
1944 I, 4, | zastępując prawo grzechu, które to serce skaziło (por. Jr 17,
1945 I, 4, | przestrzeganiem Bożych przykazań: to właśnie przykazania wskazują
1946 I, 4, | królestwo niebieskie”. Stwierdza to Jezus na początku „Kazania
1947 I, 4, | przypomina młodzieńcowi: są to niektóre przykazania z tak
1948 I, 4, | Mk 12, 31). Przykazanie to wyraża w pełni wyjątkową
1949 I, 4, | Poszczególne przykazania Dekalogu to w istocie tylko różne ujęcia
1950 I, 4, | nie zeznawaj fałszywie” - to zasady moralne sformułowane
1951 I, 4, | wzrok ku wolności, ale jest to dopiero początek wolności,
1952 I, 4, | 14. Nie znaczy to oczywiście, że Jezus stawia
1953 I, 4, | prowadzi do życia wiecznego: „To czyń, a będziesz żył” (Łk
1954 I, 4, | jego pełnię: realizuje się to w Chrystusie (plenitudo
1955 I, 4, | jako że przyszedł On nie po to, by znieść Prawo, ale by
1956 I, 4, | też się dzieje z Prawem: to, które zostało nadane za
1957 I, 5, | osiągnięcia ideału doskonałości, to jednak ma świadomość, że
1958 I, 5, | 12), z których pierwsze to właśnie błogosławieństwo
1959 I, 5, | Mateusz (por. Mt 5, 3), to znaczy pokornych. W tym
1960 I, 5, | błogosławieństw. Te ostatnie to przede wszystkim obietnice,
1961 I, 5, | by być „synami w Synu”. ~To powołanie do doskonałej
1962 I, 6, | za Mną” (Mt 19, 21). Jest to wezwanie, którego cudowną
1963 I, 6, | J 6, 44). ~Naśladowanie to nie polega jedynie na słuchaniu
1964 I, 6, | braciom dla miłości Boga: „To jest moje przykazanie, abyście
1965 I, 6, | Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem
1966 I, 6, | którzy idą za Nim. Jest to „nowe” przykazanie: „Przykazanie
1967 I, 6, | uczniowie. Po słowach: „To jest moje przykazanie: abyście
1968 I, 6, | przyjmuje Jego postać. Jest to owocem łaski, czynnej obecności
1969 I, 7, | pragnienia i siły: „Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się
1970 I, 7, | wszechmocy Bożej: „U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga
1971 I, 7, | sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić” (Mt
1972 I, 7, | odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci,
1973 I, 7, | pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane»” (Mt 19, 11). ~
1974 I, 7, | pierwszy „owoc” (por. Ga 5, 22) to miłość: „Miłość Boża rozlana
1975 I, 7, | Augustyn zapytuje: „Czy to miłość sprawia, że przestrzegamy
1976 I, 7, | może mieć wątpliwości, że to miłość poprzedza zachowywanie
1977 I, 7, | miłość. Z drugiej strony, to właśnie świadomość otrzymania
1978 I, 7, | jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie
1979 I, 7, | iubes et iube quod vis” (daj to, czego żądasz, i żądaj,
1980 I, 7, | Tomasz pisze, że Nowe Prawo to łaska Ducha Świętego udzielona
1981 I, 8, | Go: „Dla mnie (…) żyć - to Chrystus” (Flp 1, 21). ~
1982 I, 8, | postępowania. Zauważamy to w ich Listach zawierających
1983 I, 8, | posłudze ich następców. To właśnie stanowi treść żywej
1984 I, 8, | przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest,
1985 I, 8, | wszystko, czym on jest, i to wszystko, w co wierzy. Tradycja
1986 II, 1, | o postępowaniu moralnym, to znaczy takim, które podoba
1987 II, 1, | teologicznej, wciąż szukali coraz to bardziej odpowiedniego sposobu
1988 II, 1, | interpretacje lub na zapomnienie. Są to bowiem elementy, od których
1989 II, 1, | pytania — jak na przykład: co to jest wolność i co łączy
1990 II, 1, | i skomplikowane kwestie. To samo światło i moc każe
1991 II, 2, | oraz uwaga im poświęcona to ważne osiągnięcia nauki,
1992 II, 2, | uniwersalnych ludzkich wartości, to przynajmniej do relatywistycznej
1993 II, 2, | Wolność prawdziwa (…) to szczególny znak obrazu Bożego
1994 II, 2, | prawdy na własnej drodze, to bardziej podstawowy w stosunku
1995 II, 2, | gdy się ją odnajdzie58. To miał na myśli kard. J. H.
1996 II, 2, (59) | A Letter Addressed to His Grace the Duke of Norfolk:
1997 II, 3, | drzewa tego ogrodu”. Nie jest to jednak wolność nieograniczona:
1998 II, 3, | rzeczywistości właśnie przez to przyjęcie prawa moralnego,
1999 II, 3, | dlatego z miłości doń dobro to mu nakazuje w przykazaniach. ~
2000 II, 3, | fundamentu norm moralnych, to jednak została pobudzona
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2200 |