1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | współczesnych dziejów Kościoła, a także dla mojego pontyfikatu.
2 Wprow, | które przypominały ją, a jednocześnie aktualizowały2.~
3 Wprow, | upamiętnić encyklikę Leona XIII, a zarazem encykliki i inne
4 Wprow, | by tak rzec — zanurzeni, a które znacznie różnią się
5 Wprow, | wyobraźnię i zmysł twórczy, a jednocześnie uświadamiają
6 Wprow, | naszych ojców w wierze, a w szczególności na tym,
7 Wprow, | bardziej sprawiedliwego, a przynajmniej przeciwstawiali
8 I, | na polu nauki i techniki, a ponadto różnorakie wpływy
9 I, | społeczeństwa i Państwa, a w konsekwencji władzy. Społeczeństwo
10 I, | zmieniłaby się w samowolę, a w końcu podporządkowała
11 I, | nauczania swych Poprzedników, a także z licznych Dokumentów
12 I, | gospodarstwa społecznego. A nowe postępy w przemyśle
13 I, | między przedsiębiorcami a pracownikami najemnymi,
14 I, | społeczna) zawrzała” 8.~Papież, a wraz z nim Kościół, jak
15 I, | konflikt pomiędzy kapitałem a pracą, albo — jak go nazywa
16 I, | wytworzył się między kapitałem a pracą, Leon XIII potwierdzał
17 I, | różnych życiowych potrzeb, a przede wszystkim potrzeby
18 I, | koniecznej komplementarności, a także uniwersalnego przeznaczenia
19 I, | temat dopuszczalnej wówczas, a przynajmniej nie wykluczanej
20 I, | tępiał od zbytniego trudu, a ciało upadało od zmęczenia”.
21 I, | pracę między pracodawcą a pracownikiem mieści się
22 I, | stosunków między pracodawcami a robotnikami, czysto pragmatyczna
23 I, | pogwałcenie sprawiedliwości, a co więcej, nie wahał się
24 I, | wielkim szacunkiem odnosi”, a zatem Państwo winno zapewnić
25 I, | obowiązujące systemy prawne, a także praktyka panująca
26 I, | stosunków pomiędzy Państwem a obywatelami. Encyklika Rerum
27 I, | bogaci i żyją w dobrobycie, a „zaniedbywać resztę”, stanowiącą
28 I, | zainteresowania i troski innych, a zwłaszcza interwencji władzy
29 I, | Kościół nauczaniem społecznym, a także ze zdrową koncepcją
30 I, | rzeczywistości państwa, a przede wszystkim samego
31 II, | trzeba prywatną własność, a zastąpić ją wspólnym posiadaniem
32 II, | nie rozwiąże trudności, a samej klasie robotników
33 II, | zespołem relacji społecznych, a jednocześnie zanika pojęcie
34 II, | zakres wolności człowieka, a także sprzeciw wobec własności
35 II, | poczynając od rodziny, a kończąc na wspólnotach gospodarczych,
36 II, | pozbawia osobę jej fundamentu, a w konsekwencji prowadzi
37 II, | pragnieniem pełni dobra a własną niezdolnością do
38 II, | osoby w drugim człowieku, a w następstwie i w sobie
39 II, | wszelkie rozsądne porozumienie, a jego celem nie jest już
40 II, | pracownika i jego rodziny, a także pozwalały na gromadzenie
41 II, | czasu pracy i odpoczynku, a także prawa do wyrażania
42 II, | ustalają warunki pracy; a w każdym przypadku zapewniając
43 II, | ideologicznych mrzonek, a bliższą codziennym potrzebom
44 II, | przez wielu chrześcijan, a związaną z zakładaniem spółdzielni
45 II, | posłuszeństwa prawdzie, a zatem również od obowiązku
46 II, | światem między rokiem 1914 a 1945. Źródłem tych wojen
47 II, | nimi formy totalitaryzmu, a także walka klas, konflikty
48 II, | działaniami wszystkich ludzi, a w szczególności rządzących
49 II, | w Dokumentach Kościoła, a ostatnio w encyklice Sollicitudo
50 II, | zaczyna się kształtować, a tym, co absorbuje uwagę,
51 II, | chrześcijańską nauką społeczną, a także pojęcia marksistowsko-leninowskie.~
52 II, | jednostek, ale i praw narodów, a jednocześnie lepiej zrozumiano
53 III, | krajach Ameryki Łacińskiej, a także Afryki i Azji, dyktatorskie
54 III, | udział w życiu kraju. Ważnym, a nawet decydującym czynnikiem
55 III, | nosi w sobie obraz Boga, a zatem zasługuje na szacunek.
56 III, | niesprawiedliwości i krzywd, a także zrujnowaną gospodarką
57 III, | dialogu i solidarności, a nie walką czy wojną zmierzającą
58 III, | przemawiać w ich imieniu, a czerpiąc z własnego trudnego
59 III, | pokolenia bez drogowskazów, a nierzadko doprowadzał do
60 III, | małodusznością, która ulega złu, a przemocą, która chce je
61 III, | która chce je zwalczać, a w rzeczywistości je pomnaża.~
62 III, | społeczeństwa jako całości, a raczej szukać będzie sposobów
63 III, | się walka pomiędzy dobrem a złem.~Nauczanie Pisma Świętego
64 III, | porządek społeczności ludzkiej, a energie łaski przenikają
65 III, | dobrej woli, chrześcijanie, a w szczególny sposób świeccy56.~
66 III, | spotkanie pomiędzy Kościołem a ruchem robotniczym, zrodzone
67 III, | kompromisu między marksizmem a chrześcijaństwem. Teraźniejszość,
68 III, | kiedy panował komunizm, a także wcześniej; nagromadziło
69 III, | elementarne stosunki gospodarcze, a podstawowe cnoty związane
70 III, | powinna narody jednoczyć, a nie dzielić. Pokój i pomyślność
71 III, | były często przedmiotem, a nie podmiotem, a zatem ich
72 III, | przedmiotem, a nie podmiotem, a zatem ich sytuacja nie jest
73 III, | rozwiązywania konfliktów, a następnie upowszechnić zasadę
74 III, | moralnego, kulturalnego, a także gospodarczego wzrostu
75 III, | odpowiedzi na własne powołanie, a więc na zawarte w nim Boże
76 III, | światopoglądowi narzuconemu siłą, a nie wypracowanemu przez
77 III, | całkowicie przezwyciężone, a nawet istnieje niebezpieczeństwo,
78 IV, | używania dóbr doczesnych”, a cytując św. Tomasza z Akwinu
79 IV, | prywatna jest konieczna, a zatem godziwa, jednocześnie
80 IV, | innym przynosiły pożytek”. A następnie: „Własność prywatna
81 IV, | Ameryki Łacińskiej w Puebla, a następnie w encyklikach
82 IV, | posiedli część daru Bożego, a nawet powinien współdziałać
83 IV, | głównym czynnikiem bogactwa, a praca była niejako pomocą
84 IV, | współczesnego społeczeństwa a tendencjami występującymi
85 IV, | czynnikiem produkcji była ziemia, a później kapitał, rozumiany
86 IV, | zaspokojenie podstawowych potrzeb, a więc w sytuacji, która rządzi
87 IV, | gospodarczego pozostaje ziemia, a ci co ją uprawiają, nie
88 IV, | znaleźć się na marginesie, a wraz z nimi ludzie starzy,
89 IV, | Świata zachowują swą wagę, a w niektórych wypadkach muszą
90 IV, | zostały właściwie zastosowane a odpowiadające im potrzeby
91 IV, | w życie międzynarodowe, a narody słabsze muszą umieć
92 IV, | niewłaściwy. Narkotyki, a także pornografia i inne
93 IV, | wspomagania z tego, co „zbywa”, a czasem nawet z tego, co „
94 IV, | również decyzja o takiej a nie innej inwestycji, w
95 IV, | danej dziedzinie produkcji, a nie w innej, jest zawsze
96 IV, | Boga swą istotną godność, a wraz z nią zdolność wznoszenia
97 IV, | znaczy kochać i być kochanym, a więc co konkretnie znaczy
98 IV, | się wywodzi brak wolności, a w konsekwencji rezygnacja
99 IV, | ułatwiają wymianę produktów, a zwłaszcza w centrum zainteresowania
100 IV, | innej osoby czy innych osób, a w końcu dla Boga, bo Bóg
101 IV, | zwłaszcza w Trzecim Świecie, a także zjawiska alienacji
102 IV, | rozpatrywania, uważając a priori za skazane na niepowodzenie
103 IV, | indywidualną albo prywatną a powszechnym przeznaczeniem
104 IV, | samego przedsiębiorstwa, a także w pracy dostawców
105 V, | najwyższą władzę ma prawo, a nie samowola ludzi.~Koncepcji
106 V, | świadomości nie mylą się, a zatem mogą sobie rościć
107 V, | stara się zniszczyć Kościół, a przynajmniej podporządkować
108 V, | kontrolowania własnych rządów, a także — kiedy należy to
109 V, | wolność traci swoją treść, a człowiek zostaje wystawiony
110 V, | do zniechęcenia i apatii, a w konsekwencji do zaniku
111 V, | indywidualnej wolności i własności, a ponadto stabilność pieniądza
112 V, | korzystać z owoców tej pracy, a więc znajdował bodziec do
113 V, | wspieranie się małżonków, a także przez troskliwość
114 V, | dokonuje w ludzkim sercu, a to, w jaki sposób angażuje
115 V, | jego inicjatywy i wolności, a podstawę jego wielkości
116 V, | możliwości człowieka ubogiego, a zatem w zdolność do polepszenia
117 VI, | Urzędu Nauczycielskiego, a więc integralną częścią
118 VI, | prawa każdego człowieka, a szczególnie „proletariatu”,
119 VI, | wyrazem miłości do człowieka, a przede wszystkim do ubogiego,
120 VI, | które istnieją w nadmiarze, a które nasz świat wytwarza
121 VI, | wartości etyczno-religijnych, a także przemiany mentalności,
122 VI, | wszystkich ludzi dobrej woli, a szczególnie osób i grup,
123 VI, | wszystkich ludzi dobrej woli, a szczególnie wierzących.~
124 VI, | w świecie od stworzenia, a zwłaszcza odkąd Bóg stał
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
125 I, | Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”, a na
126 I, | Ojca, a to nam wystarczy”, a na te słowa Jezus daje następującą
127 I, | tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś?
128 I, | i są skłonne rozdzielać, a nawet przeciwstawiać sobie
129 I, | również jedna z głównych, a może nawet najważniejsza
130 I, | sprzeciwiać Bogu miłosierdzia, a także dąży do tego, ażeby
131 I, | siłami, które sam wzbudził, a które mogą go zmiażdżyć
132 I, | sięgnąć do odwiecznego, a zarazem niezrównanego w
133 II, | więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie,
134 II, | Ewangelię”, i zakończył: „A błogosławiony jest ten,
135 II, | synagodze nazaretańskiej, a później do uczniów i wysłanników
136 II, | wyrazów i treści pojęć, a nade wszystko treści pojęcia „
137 III, | świadomość tej niewierności — a w ciągu dziejów Izraela
138 III, | ludu, który sobie wybrał, a lud ten na przestrzeni swojej
139 III, | miłosierdzie (por. Oz 2, 3). ~A nawet, gdy Bóg rozgniewany
140 III, | Księgach Starego Testamentu, a jest to wyraz bardzo bogaty.
141 III, | transcendentne bogactwo, a równocześnie na różne sposoby
142 III, | Ludziom pogrążonym w niedoli, a nade wszystko obciążonym
143 III, | warunkuje sprawiedliwość, a sprawiedliwość ostatecznie
144 III, | się od sprawiedliwości, a jednak jej się nie sprzeciwia,
145 III, | pomiędzy, sprawiedliwością a miłosierdziem w Bogu, w
146 III, | tej samej perspektywie, a zarazem na tak przygotowanym
147 III, | Tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś?
148 III, (4) | wewnętrznego zobowiązania, a więc także - każda z nich -
149 III, (4) | sumieniu łamanie Przymierza, a więc nie może mieć pretensji
150 III, (4) | odpowiedzialności za własna miłość” (a więc cechy jak gdyby męskie),
151 III, (4) | rodzi całą skalę uczuć, a wśród nich dobroć i tkliwość,
152 III, (4) | która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała,
153 III, (4) | jednostek, jak całego Izraela - a wreszcie w gotowości spełniania
154 III, (4) | która w spotkaniu ze złem, a w szczególności z grzechem
155 III, (4) | okazywanie litości i współczucia, a w konsekwencji przebaczanie
156 III, (4) | Septuagincie: „prawdę”), a z kolei „wierność”, i w
157 IV, | się pomiędzy miłością ojca a marnotrawstwem i grzechem
158 IV, | ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę”! Mierzy
159 IV, | stosunku do dóbr materialnych. A jednak poza powierzchnią
160 IV, | wyrażenia „miłosierdzie”. A jednak w sposób ogromnie
161 IV, | sprawiedliwości, ścisłą, a czasem nazbyt wąską. Syn
162 IV, | wątpliwości, iż w tej prostej, a tak wnikliwej analogii postać
163 IV, | ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł
164 IV, | umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się” (Łk 15, 32).
165 IV, | owcy (por. Łk 15, 3-6), a z kolei o odnalezionej drachmie (
166 IV, | odnalazł”, z tego, że „ożył”. A ta radość wskazuje na dobro
167 IV, | dokonało pomiędzy ojcem a synem z Chrystusowej przypowieści,
168 IV, | pomiędzy tym, kto je okazuje, a tym, który go doznaje. I
169 V, | Wydarzenia wielkopiątkowe, a przedtem już modlitwa w
170 V, | ludzi, którym dobrze czynił, a nawet najbliżsi nie potrafią
171 V, | Chrystusie słowa proroków, a nade wszystko Izajasza,
172 V, | głębię tajemnicy krzyża, a zarazem Boski wymiar rzeczywistości
173 V, | początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie.
174 V, | solidarności z ludzkim losem, a także doskonałą pełnię bezinteresownego
175 V, | aby — oddając Bogu siebie, a w sobie cały widzialny świat —
176 V, | orędzia i posłannictwa? A przecież nie ostatnie jeszcze
177 V, | który tak umiłował świat — a więc człowieka w świecie — „
178 V, | jakby drugim jej imieniem, a zarazem właściwym sposobem
179 V, | Nazarecie (por. Łk 4, 18-21), a potem powtórzył wobec wysłanników
180 V, | z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie,
181 V, | i będę z nim wieczerzał, a on ze mną” (Ap 3, 20). Bóg
182 V, | która jest prostym i mocnym, a zarazem „słodkim” prawem
183 V, | którą Ojciec ma dla Niego, a w Nim dla wszystkich ludzi. „
184 V, | grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im
185 V, | Syn Boży, który u kresu — a poniekąd już poza kresem —
186 V, | jest ona nową historycznie, a równocześnie nową, bo eschatologiczną.
187 V, | doświadczyła miłosierdzia, a równocześnie też w sposób
188 V, | jakie odwiecznie zamierzył, a w czasie zawarł z człowiekiem,
189 V, | Matką Bożego miłosierdzia, a każdy z tych tytułów posiada
190 V, | dziejów naprzód Izraela, a z kolei każdego człowieka
191 V, | całe swoje ziemskie życie, a nade wszystko u stóp krzyża
192 V, | która poprzez swój ukryty, a równocześnie nieporównywalny
193 V, | synagodze (por. Łk 4, 18), a z kolei, odpowiadając na
194 VI, | dzielące ludy i narody, a dokonało się to poprzez
195 VI, | bogactwo własnej istoty. A jeśli prawdą jest, że postęp
196 VI, | poszczególne jednostki, a także całe środowiska, wspólnoty,
197 VI, | do prawdy i do wolności. ~A to wszystko rozgrywa się
198 VI, | którzy przymierają w nędzy, a czasem po prostu umierają
199 VI, | w duchu sprawiedliwości, a także poszczególne inicjatywy,
200 VII | Starego i Nowego Przymierza, a nade wszystko samego Jezusa
201 VII, | rozległym doświadczeniu wiary, a także i w swoim nauczaniu —
202 VII, | w tym niejako centralnym a zarazem po ludzku najłatwiej
203 VII, | rozważanie słowa Bożego, a nade wszystko świadome i
204 VII, | sprzeciwie wobec łaski i prawdy, a zwłaszcza wobec świadectwa
205 VII, | in statu conversionis — a ten stan wyznacza najgłębszy
206 VII, | życia całego Ludu Bożego. A przez to świadectwo życia
207 VII, | Soboru Watykańskiego II, a nade wszystko zadania ekumeniczne
208 VII, | tylko obdarowuje, daje — a druga tylko otrzymuje, bierze — (
209 VII, | strona jest obdarowywana. A w każdym razie także i ten,
210 VII, | dystans pomiędzy czyniącym je a doznającym go, pomiędzy
211 VII, | go, pomiędzy dobroczyńcą a dobro-biorcą. I stąd dążenie
212 VII, | wyzwalać od miłosierdzia, a opierać na samej sprawiedliwości.
213 VII, | związku pomiędzy miłosierdziem a sprawiedliwością, o jakim
214 VII, | cała tradycja biblijna, a nade wszystko mesjańskie
215 VII, | zrównania” pomiędzy ludźmi, a więc także i doskonalszym
216 VII, | marnotrawnym (por. Łk 15, 11-32), a szczególnie o owcy czy o
217 VII, | społecznej i kulturalnej, a także ekonomicznej i politycznej,
218 VII, | ząb za ząb” (Mt 5, 38), a nie postaramy się jej zasadniczo
219 VII, | stosunków międzyludzkich, a także stosunków społecznych,
220 VII, | w stosunku do drugiego, a drzemiące w człowieku egoizmy
221 VII, | naczelny obowiązek na każdym, a zwłaszcza na współczesnym
222 VII, | człowiekowi o drugim człowieku, a zarazem i o nim samym! Świadomość,
223 VII, | poszczególnych wspólnot, a także całej wielkiej społeczności
224 VIII, | żadnym okresie dziejów — a zwłaszcza w okresie tak
225 VIII, | powinnością Kościoła wobec Boga, a zarazem w stosunku do ludzi.
226 VIII, | zaległy pomiędzy ludźmi. A jeśli nieraz nie odważa
227 VIII, | całą macierzyńską troskę, a zarazem tę ufną miłość,
228 VIII, | prawdziwe dobro każdego, a uchylić i odsunąć wszelkie
229 VIII, | wszystkiego, co ludzkie, a co w odczuciu tak bardzo
230 VIII, | pokolenia na pokolenie”, a także tych wszystkich, na
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
231 Wstep, | Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie — niech przyjdzie
232 Wstep, | I Ewangelista dodaje: „A powiedział to o Duchu, którego
233 Wstep, | mówiąc: „Po chrystologii, a zwłaszcza eklezjologii Soboru
234 Wstep, | nowo wezwani odwieczną, a zawsze nową wiarą Kościoła,
235 Wstep, | pochodzi od Boga samego, a której św. Paweł dał szczególny
236 Wstep, | swoją naukę o Kościele — a zarazem o Kościele w świecie —
237 1, | nich w takich słowach: „A o cokolwiek prosić będziecie
238 1, | Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da
239 1, | zaś znaczy „Pocieszyciel”, a znaczy również „Orędownik”
240 1, | Chrystus mówi z kolei: „A Pocieszyciel, Duch Święty,
241 1, | oczyma”, na Niego „patrzyli”, a nawet „dotykali swymi rękami”,
242 1, | byli naocznymi świadkami, a z kolei mieli się stać wobec
243 1, | Chrystus „czynił i nauczał”, a zwłaszcza Jego Krzyża i
244 1, | Pomiędzy Duchem Świętym a Chrystusem zachodzi zatem
245 1, | Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go
246 1, | poślę Go do was” (J 16, 7). A więc Ojciec posyła Ducha
247 1, | przyczynowej, pomiędzy jednym a drugim wydarzeniem: „(...)
248 1, | skierowanym do Apostołów, a przez nich do Kościoła: „
249 1, | nauczajcie wszystkie narody”, a w poleceniu tym zawarta
250 1, | stworzył niebo i ziemię (...), a Duch Boży (ruah Elohim)
251 1, | odniesieniu do tak odległego, a zarazem tak pierwotnego
252 1, | Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go
253 1, | pomiędzy pierwszym początkiem a całymi dziejami człowieka —
254 1, | was moje odejście (...) A jeżeli odejdę, poślę go
255 1, | będą o tym Apostołowie, a w szczególności Paweł z
256 1, | Apostołów (por. J 16, 6), a smutek ten miał osiągnąć
257 1, | Kościołem i w Kościele, a poprzez Kościół — w świecie. ~
258 1, | Chrystus”, czyli „Pomazaniec”, a w historii zbawienia znaczy „
259 1, | przystępował do chrztu, a Jezus po przyjęciu chrztu
260 1, | przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
261 1, | ojcostwa na „prostaczków”. A wszystko to Ewangelista
262 1, | wysokości, tu pochodzi „a wnętrza”, z głębi tego,
263 1, | Duchu, który jest Miłością, a przez to jednością Ojca
264 1, | Świętym, podczas tej mowy — a zarazem rozmowy — objawi
265 1, | szczególnej komunii pomiędzy Nim a Chrystusem: „z mojego weźmie
266 1, | Apostołom i Kościołowi, a przez nich ludzkości i całemu
267 1, | rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał
268 1, | uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «
269 1, | przyrzekł przed swoja Męką. A nade wszystko wypełnia się
270 1, | pomiędzy posłaniem Syna a posłaniem Ducha Świętego.
271 1, | posłannictwem Ducha Świętego a posłannictwem Syna w dziele
272 1 | 7. Duch Święty a czas Kościoła ~
273 1, | Święty objął niewidzialne — a równocześnie poniekąd „wyczuwalne” —
274 1, | Święty mieszka w Kościele, a także w sercach wiernych,
275 1, (12) | Summa Theol., III, q. 8, a. 1, ad 3; In symbolum Apostolorum
276 1, (12) | symbolum Apostolorum Expositio, a. IX; In Tertium Librum Sententiarum,
277 1, (12) | Sententiarum, Dist. XIII, q. 2, a. 2, quaestiuncula 3. ~
278 2, | zrozumieniem „grzechu”, a także „sprawiedliwości”,
279 2, | w świecie współczesnym, a także — od różnych stron —
280 2, | odniesiony do Krzyża Chrystusa — a więc pośrednio również —
281 2, | Chrystusa z mowy pożegnalnej, a w szczególności owa zapowiedź,
282 2, | zapowiedzią i obietnicą Chrystusa a tym wydarzeniem jest wyraźny.
283 2, | odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha
284 2, | wewnętrzny sąd sumienia — a sąd ten, będąc sprawdzianem
285 2, | dnia Wielkiego Piątku — a zarazem: każdy ludzki grzech.
286 2, | grzechu w dziejach człowieka, a zarazem w całokształcie
287 2, | nieposłuszeństwo zakłada odrzucenie — a co najmniej: odsunięcie
288 2, | praw, jakie rządzą światem, a zwłaszcza czynami ludzkimi.
289 2, | Oznacza ono bowiem odrzucenie, a przynajmniej odsunięcie
290 2, | znajdujemy w, całym Objawieniu, a naprzód w Księdze Rodzaju,
291 2, | z nicości do istnienia; a zatem stworzyć to tyle,
292 2, | ponieważ On jest Darem — a grzech ludzkiego początku
293 2, | został osądzony” (J 16, 11), a złem nieposłuszeństwa ze
294 2, (22) | Theologiae, I-II, q. 80, a. 4, ad 3. ~
295 2, | przeciwnika swego stworzenia, a przede wszystkim przeciwnika
296 2, | przeciwnikiem człowieka — a nie Ojcem. Człowiek został
297 2, | wszystkim ograniczenie, a nie źródło wyzwolenia i
298 2, | jest Miłością Ojca i Syna, a jako Miłość jest Darem trynitarnym
299 2, | stworzeń „poddanych zepsuciu”, a nade wszystko w głębi ludzkich
300 2, | Bogu i z Nim zjednoczone, a równocześnie pełne nieskończonego
301 2, | z głębi tego cierpieniu, a pośrednio — z głębi grzechu,
302 2, | dziejach świata: niewidzialny, a równocześnie wszędzie obecny
303 2, | grzechy, się im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im
304 2, | poznać człowiekowi jego zło, a równocześnie skierowuje
305 2, | zatrzymane”, jak mówi Jezus, a z Nim Tradycja Starego i
306 2, | handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki
307 2, | zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne
308 2, | dramatycznej między dobrem a złem, między światłem a
309 2, | a złem, między światłem a ciemnością”, która przenika „
310 2, | przeddzień swojej męki, a z kolei w wieczór wielkanocny,
311 2, | ukazując stworzoność człowieka, a więc jego całkowitą zależność
312 2, | ontyczną i etyczną od Stwórcy, a równocześnie przypominając
313 2, | wypowiedziane do Apostołów, a pośrednio do wszystkich: „
314 2, | w tajemnicy paschalnej, a które zespolone jest z odkupieńczą
315 2, | szafarzem jest Duch Święty, a które zakłada całą prawdę
316 2, | swej strony nawrócenie — a więc i odpuszczenie grzechów,
317 2, (38) | Theologiae, II-II, q. 14, a. 3; por. Św. Augustyn, Epist.
318 2, | się w duszach ludzkich — a pośrednio w całych środowiskach
319 3, | Boga prawdziwego, zrodzony a nie stworzony”. Stał się
320 3, | Osobą-Miłością, Darem nie stworzonym, a zarazem bezpośrednim źródłem
321 3, | Łk 3, 6; 1 Pt 1, 24) — a w niej z wszelkim „ciałem”,
322 3, (44) | III, q. 2, aa. 10-12;q. 6, a. 6; q. 7, a. 13. ~
323 3, (44) | 10-12;q. 6, a. 6; q. 7, a. 13. ~
324 3, | uwierzyła”, jakby odległe (a przecież bliskie) przeciwieństwo
325 3, | Paweł: „Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański —
326 3, | W Nim było życie, a życie był światłością ludzi (...).
327 3, | gruncie tajemnicy wcielenia, a wiec dzięki Chrystusowi,
328 3, | dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa” (
329 3, | Duchem, który daje życie — a łaska uświęcającą i całą
330 3, | pomiędzy Duchem nie stworzonym a stworzonym duchem ludzkim. ~
331 3, | początku, w całym świecie, a zwłaszcza w ekonomii Starego
332 3 | pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciw ciału ~
333 3, | pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciw ciału” (por.
334 3, | postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania
335 3, | czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż
336 3, | działania Ducha Świętego a oporem i sprzeciwem względem
337 3, | psychologicznej i etycznej, a od strony Boga — tajemnica
338 3, | różnych epokach dziejów, a zwłaszcza w epoce nowożytnej,
339 3, | jest duchem”, w świecie, a nade wszystko w człowieku,
340 3, | nabierać cech dramatycznych, a nawet doprowadzić do nowych
341 3, | materialne, jest zniszczalne, a zatem ciało ludzkie (podobnie
342 3, | ekonomiczne, ale równocześnie, a nawet przede wszystkim,
343 3, | cywilizacji materialistycznej, a zwłaszcza owych znaków śmierci,
344 3, | objawiło moc Ducha Świętego, a zarazem sprawiło nowe Jego
345 3, | jest Ożywicielem. Głosi — a nade wszystko współpracuje
346 3, | w człowieku wewnętrzne, a zarazem najbardziej głębokie
347 3, | coraz głębiej ludzki”53. A równocześnie dojrzewa w
348 3, | między jednością Osób Boskich a jednością synów Bożych zespolonych
349 3, | o człowieku głosi Sobór, a Kościół widzi w niej szczególnie
350 3, | równocześnie perspektywa, a nawet sam korzeń ostatecznego
351 3, | Boga jest człowiek żyjący, a życie człowieka jest oglądaniem
352 3, | Bożym jest chwałą Boga, a utajonym szafarzem tego
353 3, | której strzeże Duch Święty, a podporządkowują go „władcy
354 3, | Takie ujawnienie wolności, a zarazem prawdziwej godności
355 3, | Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go
356 3, | wieczorze dnia wielkanocnego, a z kolei w czasie jerozolimskiej
357 3, | powie jeszcze dobitniej: „A oto Ja jestem z wami przez
358 3, | między jednością Osób Boskich a jednością synów Bożych zespolonych
359 3, | Chrystusowego „odejścia”, a równocześnie żyje Jego stałym
360 3, | ogarnia wszystkich ludzi, a poniekąd całe stworzenie.
361 3, | tego samego Ducha człowiek, a przez człowieka świat stworzony,
362 3, | zakazów i prześladowań, a nawet wbrew oficjalnym oświadczeniom
363 3, | pozornie nie mają głosu, a w głosie tym rozlega się
364 3, | odkrywają oni modlitwę, a w, niej objawia się Duch,
365 3, | staje się matką (...)”, a „naśladując Matkę Pana swego,
366 Zakon, | rozważania w sercu Kościoła — a zarazem w sercu człowieka.
367 Zakon, | trafia on jako Duch Prawdy, a zarazem jako Paraklet przyobiecany
368 Zakon, | człowieka: wszystkich ludzi, a zwłaszcza tych, którzy „
369 Zakon, | która jest owocem miłości, a zarazem Boga, który jest
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
370 Wpr, 1 | urzeczywistnia się obietnica: « A oto Ja jestem z wami przez
371 Wpr, 3 | doświadczał śmiertelnej trwogi, « a Jego pot był jak gęste krople
372 Wpr, 4 | uczniowie Mu towarzyszyli, a jednak doświadcza samotności
373 Wpr, 5 | Kapłan wypowiada te słowa, a raczej użycza swoich ust
374 Wpr, 9 | swoich licznych dokumentach, a szczególnie w Konstytucji
375 Wpr, 10 | na sukcesji apostolskiej, a sakramentalność Eucharystii
376 I, 12 | Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale zawsze
377 I, 13 | ofiarą w pełnym sensie, a nie tylko w sensie ogólnym,
378 I, 13 | swoim Ojcowskim oddaniem – a był to dar nowego Życia
379 I, 13 | Bogu Boską Żertwę ofiarną, a wraz zNią samych siebie ».19~
380 I, 15 | ponieważ jest substancjalna, a w jej mocy Chrystus, Bóg-Człowiek
381 I, 15(24) | Katechezy mistagogiczne, IV, 6: A. Piédangel (ed.), SCh 126,
382 I, 16 | Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak
383 I, 16 | jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym
384 I, 17 | samym i swoim Duchem. (...) A kto go z wiarą spożywa,
385 I, 17 | komunią z Duchem Świętym ».28 A w Mszale Rzymskim celebrans
386 I, 18 | Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym » (
387 I, 18(32) | Epistola ad Ephesios, 20, 2: J.A. Fischer (ed.), 160.~
388 I, 20 | jego naturalnego końca. A co powiedzieć o tysiącach
389 I, 20(34) | który rzekł: “Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść” i “
390 I, 20(34) | Zacznij karmić Go głodnego, a potem ztego, co zostanie,
391 II, 21 | przyczynowy pomiędzy Eucharystią a samym początkiem Kościoła.
392 II, 21 | zalążkami nowego Izraela, a równocześnie początkiem
393 II, 22 | ucznia: « Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwać] » (
394 II, 22 | zjednoczenie ludzi z Chrystusem, a w Nim z Ojcem i z Duchem
395 II, 23 | wzajemnie ze sobą zjednoczeni, a wszyscy razem z Chrystusem ».42
396 II, 25(50) | Visite al SS. Sacramento ed a Maria Santissima, Introduzione:
397 III, 26 | Eucharystia buduje Kościół, a Kościół sprawuje Eucharystię,
398 III, 27 | Apostołom przez Jezusa, a przez nich i ich następców
399 III, 32 | wiernych jawi się jako parafia, a nie posiada kapłana, który
400 III, 32 | kontynuowane niedzielne celebracje, a osoby konsekrowane i świeccy,
401 IV | Rozdział IV~Eucharystia~A Komunia Kościelna~
402 IV, 35 | była sprawowana w komunii, a konkretnie z zachowaniem
403 IV, 38(78) | theologiae, III, q. 73, a.3c.~
404 IV, 39 | jaki zachodzi pomiędzy nią a sakramentem Eucharystii,
405 IV, 40 | jest waszą tajemnicą ».84 A z tego stwierdzenia wyprowadzał
406 IV, 40 | dostępuje tajemnicy jedności, a nie zachowuje więzi pokoju,
407 IV, 43(91) | Caesariensis byzantina: A. Hänggi - I. Pahl, Prex
408 IV, 44 | byłaby ważnym środkiem, a wręcz mogłaby okazać się
409 IV, 45 | przyjmujących Eucharystię, a należących do Kościołów
410 IV, 46 | odnośnie do tych sakramentów, a wśród nich prawdy dotyczącej
411 V, 48 | On jest także jego Panem, a « uczta » pozostaje zawsze
412 V, 51 | pomiędzy celebracją Eucharystii a formami, stylami i wrażliwością
413 V, 51 | wyznawaną przez wszystkich, a ponieważ jest ona dziedzictwem
414 VI, 54 | przewyższa nasz intelekt, a przez to zmusza nas do jak
415 VI, 56 | zjednoczeniu z Synem w męce, a potem –w okresie popaschalnym–
416 VI, 57 | przez swoją mękę i śmierć. A zatem nie brakuje również
417 VI, 57 | powierza umiłowanego ucznia, a w nim powierza każdego z
418 VI, 58 | są « strącani z tronów », a « pokorni zostają wywyższeni » (
419 Zak, 59 | jakby « skupiają się », a dramat Golgoty powtarza
420 Zak, 59 | otworzyć im oczy na światło, a serce na nadzieję (por.
421 Zak, 61(104) | Summa theologiae, III, q.83, a.4c.~
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
422 Wprow, 2, | handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki
423 Wprow, 2, | zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne
424 Wprow, 2, | dokonywać z całkowitą swobodą, a nawet korzystając z bezpłatnej
425 Wprow, 2, | niepokojącym przejawem, a zarazem jedną z istotnych
426 Wprow, 2, | dostrzega różnicę między dobrem a złem w sprawach dotyczących
427 Wprow, 3, | całej ludzkiej rodzinie, a zwłaszcza wspólnocie chrześcijańskiej,
428 Wprow, 3, | i jego nienaruszalności, a zarazem żarliwym apelem
429 I, 1, | swej własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez
430 I, 1, | Abel był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolę. Gdy
431 I, 1, | wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim
432 I, 1, | swego: «Chodźmy na pole». A gdy byli na polu, Kain rzucił
433 I, 1, | grzech (...) czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim
434 I, 1, | relacjach między rodzicami a dziećmi, jak to się dzieje
435 I, 1, | sprzed swojego oblicza, a gdy wyrzekli się go także
436 I, 2, | legalności przez państwo, a następnie wykonywania ich
437 I, 2, | obrona stają się trudne, a czasem wymagają wręcz heroizmu. ~
438 I, 2, | traktowane jako nieznośny ciężar, a w konsekwencji odrzucane
439 I, 2, | skuteczniej niszczących życie, a zarazem pozwalających na
440 I, 2, | kontekstu aktu małżeńskiego14, a ponadto stosujący te techniki
441 I, 2, | któregoś z nich do łona matki, a następnie te tak zwane „
442 I, 2, | postępowi nauki i medycyny, a w rzeczywistości redukują
443 I, 2, | podstawowego leczenia i opieki, a nawet pożywienia dzieciom
444 I, 2, | przyjąć i znosić cierpienie, a zatem zwiększa się pokusa
445 I, 2, | odczuwany lęk, napięcie, a nawet rozpacz wywołane doświadczeniem
446 I, 2, | czy wartości cierpienia, a przeciwnie, uważa je za
447 I, 2, | albo wykonywanej otwarcie, a nawet za przyzwoleniem prawa.
448 I, 2, | szczególnej częstotliwości, a zarazem o wielorakim i silnym
449 I, 2, | sterylizacji, aborcji, a nawet eutanazji za przejaw
450 I, 2, | odpowiedzialność subiektywną, a w konsekwencji także winę
451 I, 2, | szkodliwy i niepokojący, a mianowicie tendencja — coraz
452 I, 2, | ludzi „żyjących razem”, a staną się społecznościami
453 I, 2, | charakterze międzynarodowym, a kształtujących i utrwalających
454 I, 3, | doprowadzając do skrajności, a nawet wypaczając pojęcie
455 I, 3, | deklaracjami praw człowieka a ich tragiczną negacją w
456 I, 3, | z nich za godne obrony, a odmawiając tej godności
457 I, 3, (16) | na temat „Prawo do życia a Europa” (18 grudnia 1987):
458 I, 4, | walki między „kulturą życia” a „kulturą śmierci”, nie możemy
459 I, 4, | Uznaję (...) moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede
460 I, 4, | głębokiemu zniekształceniu, a sama natura, przestając
461 I, 4, | prawdziwość słów Apostoła: „A ponieważ nie uznali za słuszne
462 I, 4, | odrzucone jako bezużyteczne, a nawet jest zwalczane jako
463 I, 4, | zostaje tym samym zdradzona, a płodność poddana ich samowoli.
464 I, 4, | dziecka „za wszelką cenę”, a wcale nie dlatego, że oznacza
465 I, 4, | akceptację drugiego człowieka, a więc także otwarcie się
466 I, 4, | zatarciu granicy między dobrem a złem w sprawach dotyczących
467 I, 4, | 23), nazywa „zło dobrem, a dobro złem” (por. Iz 5,
468 I, 5, | wielka jest miłość Ojca, a zarazem ukazuje, jak cenny
469 I, 5, (19) | in Job, 13, 23: CCL 143 A, 683. ~
470 I, 5, | człowiekowi, że jego wielkość, a zatem jego powołanie, polega
471 I, 5, | najmocniejszym znakiem nadziei, a wręcz fundamentem absolutnej
472 I, 5, | zamysłem życie zwycięży. „A śmierci już odtąd nie będzie” —
473 I, 5, | wierzącymi i niewierzącymi, a także między wyznawcami
474 I, 5, | wybierać między „kulturą życia” a „kulturą śmierci”. Ale słowa
475 I, 5, | pewien podstawowy kierunek, a w życiu przestrzegać wiernie
476 II, 1, | właśnie sytuacji Lud Boży, a w nim każdy wierzący, zostaje
477 II, 1, | się do apostoła Tomasza, a za jego pośrednictwem do
478 II, 1, | chwały zmartwychwstanie, a wreszcie przez zesłanie
479 II, 1, | wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione —
480 II, 3, | kruchości ludzkiego życia a potwierdzeniem jego wartości.
481 II, 3, | niepewnością z jednej strony, a mocą daru Bożego z drugiej,
482 II, 3, | pielgrzymowaniu wśród sprzeczności, a nawet w obliczu utraty życia,
483 II, 4, | człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym” (
484 II, 5, | masz słowa życia wiecznego, a myśmy uwierzyli i poznali,
485 II, 5, | modlitwie arcykapłańskiej: „A to jest życie wieczne: aby
486 II, 5, | szczyt chrześcijańska prawda a życiu. Godność życia nie
487 II, 6, | dotkliwe kary cielesne, a nawet karę śmierci. Lecz
488 II, 6, | przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa,
489 II, 6, | zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy,
490 II, 6, | odpowiedzialność za obcych, a nawet miłość nieprzyjaciół. ~
491 II, 6, | przewidującą miłością Boga: „A Ja wam powiadam: Miłujcie
492 II, 7, | owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada, ptactwo
493 II, 7, | ciało” (por. Rdz 2, 24), a zarazem Boga samego, który
494 II, 7, (32) | Animas enim a Deo immediate creari catholica
495 II, 8, | Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą” (Ps 127 [
496 II, 8, | pierwszą chwilą istnienia a działaniem Boga Stwórcy. ~„
497 II, 8, | życia od chwili poczęcia, a zarazem fundament nadziei
498 II, 8, | dałam tchnienie i życie, a członki każdego z was nie
499 II, 8, | Maryi Dziewicy i Elżbiety, a zarazem dwojga dzieci, ukrytych
500 II, 8, | spostrzegła przybycie Niewiasty, a dziecię przybycie Dziecięcia.
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702 |