Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
1 I, 15 | Wobec tej tajemnicy miłości rozum ludzki doświadcza całej
2 Zak, 62 | Jeżeli wobec tej tajemnicy rozum doświadcza własnych ograniczeń,
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
3 II, 1, | treści również przez ludzki rozum. Jak pisze Sobór Watykański
4 II, 1, | ludzkie doświadczenie i rozum mówią o wartości życia człowieka,
5 II, 4, | władze duchowe, takie jak rozum, rozeznanie dobra i zła,
6 III, 3, | poznawalnemu przez sam rozum i głoszonemu przez Kościół. ~
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
7 Bless | Błogosławieństwo! ~Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak
8 Wprow, 0, | szkół filozoficznych. Jeżeli rozum potrafi intuicyjnie uchwycić
9 Wprow, 0, | stając w obliczu wielu pytań, rozum jeszcze mocniej odczuł pragnienie
10 Wprow, 0, | przesłaniać faktu, że tenże rozum, skupiony jednostronnie
11 Wprow, 0, | najlepiej dążenie do prawdy rozum chyli się ku samemu sobie
12 I, 1, | prawdy, do której może dojść rozum naturalny, przedłożone nam
13 I, 1, | światłem jest dla niego rozum. Filozofia i różne dyscypliny
14 I, 2 | Rozum w obliczu tajemnicy ~
15 I, 2, | międzyosobowych, nakłaniając rozum, aby otworzył się na jej
16 I, 2, | który angażuje całą osobę. Rozum i wola wyrażają tu w najwyższym
17 I, 2, (15)| Stwórcy i Pana swego, a rozum stworzony zupełnie podlega
18 I, 2, | myśli wypracowanej przez rozum. Jawi się raczej jako bezinteresowny
19 II, 1, | wkracza nie po to, by pozbawić rozum autonomii albo ograniczyć
20 II, 1, | naród wybrany pojął, że rozum musi przestrzegać pewnych
21 II, 1, | perspektywie należy dowartościować rozum, nie trzeba go jednak przeceniać.
22 II, 1, | Testamentu wiara uwalnia rozum, ponieważ pozwala mu dotrzeć
23 II, 2, | Wyraża się w tym uznanie, że rozum ludzki posiada zdolność,
24 II, 2, | pierwotnego zamysłu stwórczego rozum miał być wyposażony w zdolność
25 II, 2, | widzieć wyraźnie: stopniowo rozum stał się więźniem samego
26 II, 2, | zbawczym, gdyż uwolniło rozum od jego słabości, rozrywając
27 II, 2, | jednak wybrał właśnie to, co rozum uznaje za «szaleństwo» i «
28 II, 2, | swoich refleksjach o Bogu. Rozum nie może sprawić, że straci
29 III, 2, | należy zapominać, że także rozum potrzebuje oprzeć się w
30 III, 2, (28)| ludzkiego, albowiem pobudzają rozum i wolę człowieka do poszukiwania
31 III, 2, (28)| wyczerpującej odpowiedzi, rozum ludzki dosięga swego szczytu
32 III, 2, | 14. 18). To, czego ludzki rozum szuka «nie znając» (Dz 17,
33 IV, 1, | wskazanie, w jaki sposób rozum uwolniony z zewnętrznych
34 IV, 1, | pełniej na transcendencję. Rozum oczyszczony i prawidłowo
35 IV, 1, | spotkaniem stworzenia ze Stwórcą. Rozum przekroczył nawet cel, ku
36 IV, 1, | Św. Anzelm podkreśla, że rozum powinien poszukiwać tego,
37 IV, 1, | rozumowi iść coraz dalej; rozum zdumiewa się wręcz swoją
38 IV, 1, | odkrywa. W tym momencie jednak rozum jest też w stanie dostrzec,
39 IV, 1, | poznany przy pomocy rozumu; rozum, osiągając szczyt swoich
40 IV, 2, | rozumie i go doskonali. Rozum oświecony przez wiarę zostaje
41 IV, 2, | czynnością myśli»; ludzki rozum nie musi zaprzeczyć samemu
42 IV, 2, | szczyty, których ludzki rozum nigdy nie zdołałby sobie
43 IV, 3, | każdym razie mogą być — a «rozum instrumentalny», który pozwala
44 IV, 3, | rozeznania, ponieważ zarówno rozum, jak i wiara zostały zubożone
45 IV, 3, | wzajemnych odniesieniach. Rozum, pozbawiony wsparcia ze
46 IV, 3, | silniej oddziaływać na słaby rozum; przeciwnie, jest wówczas
47 IV, 3, | przesądu. Analogicznie, gdy rozum nie ma do czynienia z dojrzałą
48 V, 1, | należy dostrzec w tym, że rozum jest ze swej natury zwrócony
49 V, 1, | poznanie Boga i Objawienie, rozum i wiara. Sobór wychodził
50 V, 1, (72)| strony Sobór stwierdzał, że rozum nigdy "nie jest zdolny do
51 V, 1, | umowy, a nie uznania przez rozum rzeczywistości obiektywnej.
52 V, 1, | szlaki. To wiara przynagla rozum, aby przekraczał wszelkie
53 VI, 1, | Jest zatem konieczne, aby rozum wierzącego zdobył naturalną,
54 VI, 1, | Objawienia; tym bardziej też rozum powinien być w stanie wyrazić
55 VI, 1, | pewne prawdy, do których rozum dochodzi już w drodze samodzielnego
56 VI, 1, | bez niego; jednocześnie rozum dostrzega, że musi oprzeć
57 VI, 1, | filozoficznego; istotne jest, aby rozum osoby wierzącej wykorzystywał
58 VI, 1, | coraz lepszym rozumieniem rozum jest jak gdyby chroniony
59 VI, 2, | przyzwolenie wiary, ogarniające rozum i wolę, nie niszczy, ale
60 VI, 2, | teologalna wiara uwalnia rozum od zadufania typowej pokusy,
61 VI, 2, | wyraźnie pewne prawdy, których rozum być może nigdy by nie odkrył,
62 VI, 2, | przedsięwzięcia skłaniają rozum do uznania, że istnieje
63 VI, 2, | jego słusznej autonomii; rozum jednak ze swej strony nie
64 VII, 1, | próbują natomiast ustalić, czy rozum jest w stanie odkryć jej
65 Zak, 0, | przekonanie, że wiara i rozum «mogą okazywać sobie wzajemną
66 Zak, 0, | wiary, z pewnością nakłoniła rozum, by pozostał otwarty na
67 Zak, 0, | kolejne zagadnienia, które rozum ma coraz głębiej poznawać. ~
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
68 III, 5 | doświadczenie człowieka, jego rozum oraz poczucie ludzkiej godności.
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
69 I, 2, | istotami wyposażonymi w rozum i wolną wolę, a tym samym
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
70 Apel | Rdz 1, 26): prawda oświeca rozum i kształtuje wolność człowieka,
71 II, 3, | uprzedniego uznania ich przez rozum ludzki, a dokładnie — przez
72 II, 3, | wyłącznym źródłem jest ludzki rozum. Nie można by w żaden sposób
73 II, 3, | najwyżej w tym sensie, że rozum ludzki korzysta ze swej
74 II, 3, | i że człowiek przez swój rozum uczestniczy w odwiecznym
75 II, 3, | później tylko autonomiczny rozum musi sam wypełnić konkretną
76 II, 4, | czynów. Z drugiej strony, rozum czerpie swą prawdę i swój
77 II, 4, | oznaczać tworzenia przez sam rozum wartości i norm moralnych72.
78 II, 5, | nierozumnych, ale dlatego, że rozum, który to prawo ogłasza,
79 II, 5, | Augustyn określa je jako „rozum czy wolę Bożą, która pozwala
80 II, 5, | XIII podkreślał, że ludzki rozum i prawo są w istotny sposób
81 II, 5, | nic innego, jak sam ludzki rozum, który nakazuje nam czynić
82 II, 5, | powołuje się na „wyższy rozum” Boskiego Prawodawcy: „Nakazy
83 II, 6, | przypominają także o więzi łączącej rozum i wolną wolę z wszystkimi
84 II, 6, | afirmować dla niej samej, rozum jest w stanie ocenić, jaką
85 II, 9, | potwierdzony przez fakt, że rozum określa ich zastosowanie
86 II, 13, | zarówno poprzez naturalny rozum człowieka (i dlatego stanowi „
87 II, 13, | tego dobra, poznanego przez rozum — oto na czym polega moralność.
88 II, 13, | rozpoznanym w jego prawdzie przez rozum. Jeśli ten przedmiot działania
89 II, 13, | moralne wyznaczane są przez rozum i Objawienie, to jednak
90 II, 15, | Bóg. To przyporządkowanie rozum dostrzega w samym bycie
91 III, 1, | skierowana ku wspólnocie. ~Rozum i doświadczenie mówią nie
92 III, 2, | przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast poznaniem
|