1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702
(...) Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
501 II, 8, | powiedziane, że się rozradował, a o matce, że została napełniona
502 II, 9, | rodzaju pokusy nie są znane, a przeciwnie, w osobie starca,
503 II, 9, | podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa” (Ps
504 II, 9, | Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił. Panie,
505 II, 9, | swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu
506 II, 10, | znaczenia i nieszczęśliwą, a w konsekwencji stać się
507 II, 10, | abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci
508 II, 10, | Chrystusie Jezusie” (Rz 8, 2), a jego podstawowym wyrazem,
509 II, 11, | swej największej „niemocy”, a Jego życie wydaje się całkowicie
510 II, 11, | Cuda zaś, uzdrowienia, a nawet wskrzeszenia były
511 II, 11, | głębokiej kontemplacji. „A gdy Jezus skosztował octu,
512 II, 11, | uwielbieniem i dziękczynieniem, a zarazem skłania nas do naśladowania
513 III, 1, | 52. „A oto podszedł do Niego pewien
514 III, 1, | zachowywanie przykazań Bożych, a więc także przykazania „
515 III, 1, | staje się przykazaniem, a samo przykazanie jest darem.~
516 III, 1, | wszystkim samego siebie39, a w pewnym sensie życia, które
517 III, 1, | samowolnym sędzią rzeczy, a tym bardziej życia, ale
518 III, 2, | swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca
519 III, 2, | życia niemowlęciu. (...) A oto droga śmierci: (...)
520 III, 2, | uciśnionego, bronią bogaczy, a biednych sądzą niesprawiedliwie
521 III, 2, (45) | Theologiae, II-II, q. 64, a. 7; Św. ALFONS DE LIGUORI,
522 III, 2, | odpowiadać godności człowieka, a tym samym — w ostatecznej
523 III, 2, | publicznego i bezpieczeństwa osób, a dla samego przestępcy kara
524 III, 2, | przypadki są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają
525 III, 2, | każdego człowieka jako osoby, a nie jako rzeczy, którą można
526 III, 3, | którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają
527 III, 3, | zamieniają ciemności na światło, a światło na ciemności” (Iz
528 III, 3, | obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem. ~Ciężar moralny
529 III, 3, | że chodzi tu o zabójstwo, a zwłaszcza jeśli rozważy
530 III, 3, | istota ludzka u progu życia, a więc istota najbardziej
531 III, 3, | uznać jej za napastnika, a tym bardziej za napastnika
532 III, 3, | się zabójstwa tej istoty, a nawet sama je powoduje. ~
533 III, 3, | powinni byli zatroszczyć się — a nie uczynili tego — o skuteczną
534 III, 3, | odpowiedzialności poszczególnych osób, a zło przez nie wyrządzone
535 III, 3, | dobrowolnym przerwaniu ciąży, a więc nie zawierają bezpośredniego
536 III, 3, | którego dni są już policzone, a powołanie już zapisane w „
537 III, 3, | jaką jest obłożone karą, a więc także tych współsprawców,
538 III, 3, | powagę popełnionego grzechu, a z kolei by doprowadzić go
539 III, 4, | łagodzić lub usuwać ból, a także podtrzymywać i przedłużać
540 III, 4, (83) | Theologiae, II-II, q. 6, a. 5. ~
541 III, 4, | staje się wspólnikiem, a czasem wręcz bezpośrednim
542 III, 4, | mianem fałszywej litości, a nawet uznać ją za niepokojące „
543 III, 4, | solidarności z cudzym bólem, a nie do zabicia osoby, której
544 III, 4, | decydowania o tym, kto ma żyć, a kto powinien umrzeć. Pojawia
545 III, 5 | Dz 5, 29): prawo cywilne a prawo moralne ~
546 III, 5, | różnymi poglądami moralnymi, a tym bardziej nie powinno
547 III, 5, | dwuznaczności i sprzeczności — a w ślad za nimi przerażające
548 III, 5, | jako taka środkiem do celu, a nie celem. Charakter „moralny”
549 III, 5, | nienaruszalnych i niezbywalnych praw, a także uznanie „dobra wspólnego”
550 III, 5, | relacji między prawem cywilnym a prawem moralnym, tak jak
551 III, 5, | je przedstawia Kościół, a które należą też do dziedzictwa
552 III, 5, | inne niż prawa moralnego, a zakres jego oddziaływania
553 III, 5, (92) | Theologiae, I-II, q. 96, a 2. ~
554 III, 5, | coś wbrew temu porządkowi, a tym samym wbrew woli Bożej,
555 III, 5, | rzeczywistości kończy się władza, a zaczyna potworne bezprawie” 95.
556 III, 5, | zgodne z prawym rozumem, a tym samym wypływa z prawa
557 III, 5, | raczej aktem przemocy” 96. A w innym miejscu: „Każde
558 III, 5, (96) | Theologiae, I-II, q. 93, a 3, ad 2um. ~
559 III, 5, (97) | Tamże, I-II, q. 95, a. 2. Akwinata cytuje ŚW.
560 III, 5, | liczby legalnych aborcji, a stanowiącego alternatywę
561 III, 5, | dotyczącymi kwestii współpracy, a wynikającymi z obowiązku
562 III, 6, | wolny nie może schodzić, a zarazem wskazuje pewne minimum,
563 III, 6, | Mt 5, 48). Przykazania, a zwłaszcza negatywne nakazy
564 III, 6, | wolny od tych występków (a nie powinien ich popełniać
565 III, 6, | dopiero początek wolności, a nie wolność doskonała” 100. ~
566 III, 6, | i wspomagając je zawsze, a zwłaszcza wówczas, gdy jest
567 III, 7, | 20; 7, 23; 1 P 1, 19), a poprzez obmycie wodą chrztu
568 III, 8, | wiecznym, które było w Ojcu, a nam zostało objawione” (
569 III, 8, | przezwycięża to, co „stare”, a co bierze się z grzechu
570 III, 8, (104)| Peccator inveterascit, recedens a novitate Christi”, In Psalmos
571 III, 8, | także cierpieniu i śmierci, a choć pozostają one okryte
572 III, 8, | pierwszym etapie ewangelizacji, a następnie w katechezie i
573 III, 9, | rzeczy odblask Stwórcy, a w każdej osobie Jego żywy
574 III, 9, | celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym
575 III, 9, | wydając dzieci na świat, a potem gotowe są podjąć wszelkie
576 III, 10 | będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?” (
577 III, 10, | będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?
578 III, 10, | brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie
579 III, 10, | i najedzcie do syta!» — a nie dacie im tego, czego
580 III, 10, | choremu, uwięzionemu — a także jeszcze nie narodzonemu
581 III, 10, | zaspokoić ich potrzeby, a przede wszystkim złagodzić
582 III, 10, | strukturach opieki społecznej, a kiedy jest to konieczne
583 III, 10, | i miejsca służące życiu, a także wszystkie inne formy
584 III, 10, | odgrywają rolę bardzo ważną, a czasem decydującą w procesie
585 III, 10, | szanująca godność osób i rodzin, a zarazem autentyczne dziedzictwo
586 III, 11 | Oto synowie są darem pana, a owoc łona nagrodą” (Ps 127 [
587 III, 11, | cierpienia wokół siebie, a bardziej jeszcze, jeśli
588 III, 11, | czujna i serdeczna troska, a okazywana przez drobne i
589 III, 11, | wychować własne dzieci, a nie łączy się z koniecznością
590 III, 11, | Ich obecność w rodzinie, a przynajmniej utrzymanie
591 III, 12, | walkę między „kulturą życia” a „kulturą śmierci”, należy
592 III, 12, | rozwiązywać istniejące dziś, a dawniej nieznane problemy
593 III, 12, | nierozerwalnej więzi między życiem a wolnością. Są to dobra nierozdzielne:
594 III, 12, | pełni swoje życie i wolność, a zarazem szanować dogłębnie
595 III, 12, | doświadcza i daremne jest, a ponadto błędne, przemilczać
596 III, 12, | istnienia otwartą na wieczność, a dla przeżywających ją w
597 III, 12, | wskazaniami Magisterium Kościoła, a także szerzenie wiedzy o
598 III, 12, | poświęcać uwagę pozytywnym, a czasem wręcz heroicznym
599 III, 12, | odegrania rolę wyjątkową, a może i decydującą, w sferze
600 III, 12, | jej sam fakt bycia osobą, a nie inne czynniki, jak na
601 III, 12, | rzecz „kultury śmierci”, a tymi, którymi dysponują
602 III, 13, (136)| na temat „Prawo do życia a Europa” (18 grudnia 1987):
603 III, 13, | staje się „lud dla życia”, a nowa kultura miłości i solidarności
604 Zak, 1, | między tajemnicą Kościoła a Maryją ujawnia się wyraziście
605 Zak, 1, | księżyc pod jej stopami, a na głowie wieniec z gwiazd
606 Zak, 1, | Chrystusowi: „W Nim było życie, a życie było światłością ludzi,
607 Zak, 1, | było światłością ludzi, a światłość w ciemnościach
608 Zak, 1, | któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie,
609 Zak, 1, | zapowiedź odrzucenia Jezusa, a wraz z Nim także Maryi,
610 Zak, 2, | Szatana, uosobioną potęgę zła, a zarazem wszystkie moce zła,
611 Zak, 2, | wielkiego zmagania między dobrem a złem, między światłem a
612 Zak, 2, | a złem, między światłem a ciemnością. „Nowo narodzone
613 Zak, 2, | właśnie ta fascynująca, a zarazem wymagająca prawda,
614 Zak, 3 | A śmierci już odtąd nie będzie” (
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
615 Wprow, 0, | jedyną w swoim rodzaju, a zarazem coraz bardziej naglące
616 Wprow, 0, (1)| zrozumienia, które nam samym, a także i drugim tę prawdę
617 Wprow, 0, | lepszego poznania prawdy, a przez to czynić swoje życie
618 Wprow, 0, | samowolę ludzkiego osądu, a jego istnienie jako osoby
619 Wprow, 0, | ludziach współczesnych, a nie tylko u nielicznych
620 Wprow, 0, | różnych aspektów prawdy, a także do ludzi poszukujących,
621 Wprow, 0, | własne zdolności poznawcze, a zarazem rzucić wyzwanie
622 I, 1, | Boga, który się objawia, a więc prawdy niezawodnej,
623 I, 1, | pomocy naturalnego rozumu, a w drugim przy pomocy wiary.
624 I, 1, | zmysłowym i na doświadczeniu, a jedynym światłem jest dla
625 I, 1, | zechciał objawić w dziejach, a w sposób ostateczny przez
626 I, 1, | chwały zmartwychwstanie, a wreszcie przez zesłanie
627 I, 2, | sakramentalnego horyzontu Objawienia, a w szczególny sposób do znaku
628 I, 2, | jedność między rzeczywistością a jej znaczeniem pozwala uzmysłowić
629 I, 2, (15) | jako Stwórcy i Pana swego, a rozum stworzony zupełnie
630 I, 2, | wiary nie usuwa tajemnicy, a jedynie bardziej ją uwypukla
631 I, 2, | Relacja między wolnością a prawdą osiąga tu swój szczyt,
632 I, 2, | Chrystusa: «poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli» (J 8,
633 I, 2, | nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy
634 I, 2, | morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy
635 II, 1, | więź między poznaniem wiary a poznaniem rozumowym. Potwierdzają
636 II, 1, | między poznaniem rozumowym a poznaniem wiary. Świat i
637 II, 1, | i to, co w nim zachodzi, a także historia i różne doświadczenia
638 II, 1, | rywalizacji między rozumem a wiarą: rzeczywistości te
639 II, 1, | 25, 2). Między Bogiem a człowiekiem choć każdy przebywa
640 II, 1, | nieograniczoną transcendencję Boga, a zarazem Jego opatrznościową
641 II, 1, | sens wszystkich rzeczy, a w szczególności własnego
642 II, 2, | rozsądzić, co jest dobre, a co złe, ale miał kierować
643 II, 2, | skutek grzechu «nikczemne», a jego rozumowanie wypaczone
644 II, 2, | rozeznania. Z Nowego Testamentu, a zwłaszcza z Listów Pawłowych
645 II, 2, | mądrością tego świata» a mądrością Bożą objawioną
646 II, 2, | do których przywykliśmy, a które absolutnie nie są
647 II, 2, | wskazuje jako kryterium prawdy, a tym samym zbawienia. ~Mądrość
648 III, 1, | aby zawsze Ciebie szukali, a znajdując Cię, doznali pokoju».22
649 III, 1, | ludzie pragną wiedzieć»23, a właściwym przedmiotem tego
650 III, 1, | podejmowali ten problem, a wraz z nim zagadnienie sensu
651 III, 2, | pewne fundamentalne pytania, a zarazem nosi w sercu przynajmniej
652 III, 2, | filozoficzno-religijnymi a prawdą objawioną w Jezusie
653 III, 2, (28) | wyraz natury człowieka, a co za tym idzie, odpowiedź
654 III, 2, | wszystko zostało stworzone, a zarazem Słowem Wcielonym,
655 III, 2, (29) | dniu 21 grudnia 1613 r. A Sobór Watykański II nie
656 III, 2, | między prawdą objawioną a filozofią. Relacja ta wymaga
657 III, 2, | między prawdą objawioną a wiedzą filozoficzną. Przyjrzyjmy
658 III, 2, | najpierw relacjom między wiarą a filozofią w ciągu dziejów.
659 IV | IV. RELACJA MIĘDZY WIARĄ A ROZUMEM ~ ~
660 IV, 1 | etapy spotkania między wiarą a rozumem ~
661 IV, 1, | zrozumienia genezy bóstw, a tym samym także wszechświata,
662 IV, 1, | powiązań między rozumem a religią. Sięgając wzrokiem
663 IV, 1, | tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie» (2, 8).
664 IV, 1, | Dionizy zwany Areopagitą, a nade wszystko św. Augustyn.
665 IV, 1, | wspólnego Ateny i Jerozolima? A cóż Akademia i Kościół?» 40,
666 IV, 1, | problem relacji między wiarą a filozofią, dostrzegając
667 IV, 1, | się jeszcze znaczniejsza, a to pod wpływem anzelmiańskiej
668 IV, 2, | skarby filozofii starożytnej, a ściślej arystotelesowskiej,
669 IV, 2, | istniejącej między rozumem a wiarą. Skoro zarówno światło
670 IV, 2, | konfrontacji między rozumem a wiarą, jakie wskazał kierując
671 IV, 2, | przekonany, że «omne verum a quocumque dicatur a Spiritu
672 IV, 2, | verum a quocumque dicatur a Spiritu Sancto est»50, św.
673 IV, 3 | Dramat rozdziału między wiarą a rozumem ~
674 IV, 3, | organiczną więź między teologią a filozofią, jako pierwsi
675 IV, 3, | formy racjonalności służą a w każdym razie mogą być —
676 IV, 3, | każdym razie mogą być — a «rozum instrumentalny»,
677 IV, 3, | wynikiem pracy jego rąk, a zarazem i bardziej jeszcze
678 IV, 3, | się rozdziału między wiarą a rozumem filozoficznym. Jest
679 IV, 3, | zwiększenia dystansu między wiarą a rozumem, można w niej odkryć
680 IV, 3, | odkryć cenne zalążki myśli, a pogłębiając je i rozwijając
681 IV, 3, | obecna relacja między wiarą a rozumem domaga się wysiłku
682 V, 1, | natury zwrócony ku prawdzie, a ponadto został wyposażony
683 V, 1, | pogodzenia z prawdą objawioną, a tym samym formułowanie wymogów,
684 V, 1, | które noszą znamię historii, a ponadto są wytworem ludzkiego
685 V, 1, | głoszących preegzystencję —56, a także różnych form bałwochwalstwa
686 V, 1, (59) | Por. Theses a Ludovico Eugenio Bautain
687 V, 1, (59) | 1840): DS 2751-2756; Theses a Ludovico Eugenio Bautain
688 V, 1, | przyrodzonych zdolności rozumu, a z drugiej racjonalizmu61
689 V, 1, | pierwszy zgromadzenie soborowe a mianowicie Sobór Watykański
690 V, 1, | niezbędnością poznania racjonalnego a więc w istocie rzeczy filozoficznego
691 V, 1, | bardzo są nierozdzielne, a zarazem niesprowadzalne
692 V, 1, | źródłpoznania racjonalnego — a więc63; kończył zaś uroczystym
693 V, 1, | przypomnieć o jedności prawdy, a więc także o pozytywnym
694 V, 1, | rozbieżność między wiarą a rozumem: ten sam Bóg, który
695 V, 1, | innym doniosłym zjawisku, a mianowicie o odrzuceniu
696 V, 1, | się czasem ziarno prawdy, a ponadto również błędy pobudzają
697 V, 1, | warunkują rozumienie wiary, a wręcz samą możliwość wiary
698 V, 1, | wyłącznie z Pismem Świętym, a w ten sposób odmawia wszelkiego
699 V, 1, (72) | samego Boga, który objawia, a który nie może się mylić
700 V, 1, | wyjaśnieniu prawd wiary, a nawet zostały wykorzystane
701 V, 1, | prawda jest wynikiem umowy, a nie uznania przez rozum
702 V, 2, | odnowa myśli filozoficznej, a zarazem wskazywało konkretne
703 V, 2, | temat relacji między wiarą a rozumem, ukazując, że myśl
704 V, 2, | rozróżnienie między wiarą a rozumem, zarazem łączy je
705 V, 2, | znacznie się poszerzyła, a liczni naukowcy potrafili
706 V, 2, | niezbędne więzi między nimi a głoszeniem Ewangelii86. ~
707 V, 2, | owocnej więzi między teologią a filozofią. W ich świetle
708 VI, 1 | Nauka wiary a wymogi rozumu filozoficznego ~
709 VI, 1, | wypracowanymi w ciągu wieków, a to ze względu na pewne procedury,
710 VI, 1, | porozumiewania się osób, a zwłaszcza różne formy i
711 VI, 1, | świecie, relacja między Bogiem a człowiekiem, tożsamość Chrystusa,
712 VI, 1, | filozofię człowieka, świata, a w sposób głębszy bytu, opartą
713 VI, 1, | wyjaśnić relację między wiarą a refleksją filozoficzną.
714 VI, 1, | dostępne poznaniu naturalnemu, a zatem filozoficznemu. Poznanie
715 VI, 1, | Objawienie i jego wiarygodność, a zarazem odpowiadający mu
716 VI, 1, | wewnętrzną zgodność między wiarą a jej fundamentalną potrzebą
717 VI, 1, | ludzkiej i społeczeństwa, a także ogólnych zasad rządzących
718 VI, 1, | wiedzy, takich jak historia, a zwłaszcza nauki przyrodnicze,
719 VI, 1, | wrażliwości na więzi między wiarą a kulturą niektórzy utrzymują,
720 VI, 1, | tradycyjnych form mądrości, a nie do eurocentrycznej filozofii
721 VI, 1, | wyczerpujące omówienie, a to ze względu na jego implikacje
722 VI, 1, | się stać kryterium oceny, a tym bardziej ostatecznym
723 VI, 1, | wprowadzonego przez grzech, a zarazem powołania do pełni
724 VI, 1, | Japonii i innych krajów Azji, a także dorobku tradycyjnych
725 VI, 1, | pożądaną więź między teologią a filozofią należy rozpatrywać
726 VI, 1, | Boże objawione w dziejach, a ostatecznym celem nic innego
727 VI, 1, | obszar Prawdy objawionej, a ostatecznie poza obszar
728 VI, 1, | relacji między filozofią a słowem Bożym są też śmiałe
729 VI, 1, | Stein w świecie zachodnim, a w kręgu kultury wschodniej
730 VI, 1, | Władimira S. Sołowjowa, Pawła A. Florenskiego, Piotra J.
731 VI, 2, | historia związków między wiarą a filozofią ukazuje, że można
732 VI, 2, | Paweł i Ojcowie Kościoła, a w czasach nam bliższych
733 VI, 2, | Boga, pytanie o sens życia, a bardziej bezpoś. Jako cnota
734 VI, 2, | rozwoju myśli filozoficznej, a zwłaszcza filozofii bytu.
735 VI, 2, | pewne wymogi, jakie teologia a przede wszystkim słowo Boże
736 VI, 2, | między myślą filozoficzną a teologiczną w ich wzajemnych
737 VI, 2, | spotkania między kulturami a wiarą chrześcijańską, podstawą
738 VI, 2, | jest myśi — wierząc»95. A w innym miejscu: «Jeśli
739 VII, 1, | pierwszy plan wysuwa się a moralnego — najtragiczniejszej
740 VII, 1, | autonomia każdej z nich, a zarazem ujawnia się relacja
741 VII, 1, | sprawia, że tak trudne, a często daremne jest poszukiwanie
742 VII, 1, | rozwiązania tego problemu, a także różne wizje i interpretacje
743 VII, 1, | swój charakter antyludzki, a nawet przekształcić się
744 VII, 1, | prawdę. W świętych księgach, a zwłaszcza w Nowym Testamencie
745 VII, 1, | dokonuje się spotkanie z bytem, a tym samym z refleksją metafizyczną. ~
746 VII, 1, | który jest jej podłożem. A zatem refleksja filozoficzna,
747 VII, 1, | poza granice doświadczenia, a nawet ludzkiej myśli; ale
748 VII, 1, | doświadczenia religijnego, a intellectus fidei nie mógłby
749 VII, 1, | wielkie obszary filozofii, a w ten sposób skorygować
750 VII, 1, | możliwe Boże Objawienie, a jedynie wyrażanie ludzkich
751 VII, 1, | fragmentaryzacji sensu, a przez to uniemożliwia współczesnemu
752 VII, 1, | współczesną refleksją filozoficzną a myślą wypracowaną przez
753 VII, 1, | charakterze aksjologicznym, a więc niezmiennych: o dopuszczalności
754 VII, 1, | kontaktu z obiektywną prawdą, a w konsekwencji z fundamentem,
755 VII, 1, (106)| Jana: "'poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli' (8,
756 VII, 1, | jest czasem pozytywna, a czasem negatywna, jak i
757 VII, 1, | pewników minęła bezpowrotnie, a człowiek powinien teraz
758 VII, 2, | dorobku różnych kultur, a następnie przyswojenia im
759 VII, 2, | poznawana i głębiej rozumiana, a ludzkim umysłom należy zapewnić
760 VII, 2, | tajemnicą Wcielenia Syna Bożego, a więc nad tym, że stał się
761 VII, 2, | konsekwencji przyjął mękę i śmierć, a następnie chwalebnie zmartwychwstał,
762 VII, 2, | wszystkim tekstów biblijnych, a z kolei tych, w których
763 VII, 2, | relacji między znaczeniem a prawdą. Jak każdy inny tekst,
764 VII, 2, | zachodzącą między faktem a jego znaczeniem relację,
765 VII, 2, | znaczeniem relację, któdzy faktem a jego znaczeniem ~
766 VII, 2, | jeszcze jednego problemu, a mianowicie kwestii trwałej
767 VII, 2, | kolejnych etapach ich ewolucji, a tym samym pozostają prawdziwe
768 VII, 2, | między językiem pojęciowym a prawdą oraz wskazanie odpowiednich
769 VII, 2, | interpretacja źródeł, jej kolejnym, a przy tym trudniejszym i
770 VII, 2, | ścisłą więź między wiarą a racjonalnością metafizyczną. ~
771 VII, 2, | odwołuje się do prawdy o dobru, a więc nie jest ani subiektywistyczna,
772 VII, 2, | wyjaśnienia związku między prawdą a życiem, między wydarzeniem
773 VII, 2, | życiem, między wydarzeniem a prawdą doktrynalną, zwłaszcza
774 VII, 2, | między transcendentną prawdą a językiem zrozumiałym dla
775 VII, 2, | dyscyplinami teologicznymi a poglądami wypracowanymi
776 Zak, 0, | temat relacji między wiarą a filozofią. Rola myśli filozoficznej
777 Zak, 0, | widzenia rozumienia wiary, a także wskazanie ograniczeń,
778 Zak, 0, | między mądrością teologiczną a wiedzą filozoficzną to jeden
779 Zak, 0, | metafizyczny wymiar prawdy, a w ten sposób nawiązali krytyczny
780 Zak, 0, | współczesnemu człowiekowi, a nade wszystko tych, którzy
781 Zak, 0, | chrześcijańskiej tradycji, a zarazem uwzględniało w należytej
782 Zak, 0, | Błogosławionej Dziewicy a powołaniem autentycznej
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
783 Bless | rozwoju nauki i techniki, a zwłaszcza do nieustannego
784 Bless | działającej we wspólnocie osób — a znamię to stanowi jej wewnętrzną
785 I, | właśnie pracy ludzkiej, a bardziej jeszcze pragnę
786 I, | ludzkiego trudu, cierpienia, a także krzywdy i niesprawiedliwości,
787 I, | poszczególnych społeczeństw, a także całej ludzkości. ~
788 I, | znaczenia pracy ludzkiej — a także, aby formułować nowe
789 I, | kierunek rozwoju nauczania, a w ślad za tym także zaangażowanie
790 I, | się problem „światowy”. A więc nie tylko klasowy,
791 I, | nierówności i niesprawiedliwości, a w konsekwencji nie tylko
792 I, | poczynając od Księgi Rodzaju, a w szczególności w Ewangelii
793 I, | człowieku, o życiu społecznym, a w szczególności nauki o
794 II | II~PRACA A CZŁOWIEK~ ~
795 II, | objawionego Słowa Boga Żywego, a odnosząc się do człowieka,
796 II, | wszystkie zasoby, które ziemia (a pośrednio świat widzialny)
797 II, | widzialny) kryje w sobie, a które przy pomocy świadomego
798 II, | ekonomicznego i kulturalnego, a równocześnie jest to proces
799 II, | 5. Owa uniwersalność, a zarazem wielorakość procesu „
800 II, | konieczne pożywienie i odzienie, a także przez to, że może
801 II, | zaczyna tę ziemię uprawiać, a z kolei jej płody przetwarza,
802 II, | przemysłowej „pracuje” maszyna, a człowiek tylko ją obsługuje,
803 II, | rolę pomiędzy tym podmiotem a przedmiotem pracy (w najszerszym
804 II, | postępie ilość produktów pracy, a także pod względem jakościowym
805 II, | specjalistom z wielu dziedzin, a także samym ludziom pracy
806 II, | przynależące do procesu pracy, a wszystkie one, bez względu
807 II, | orędzia ewangelicznego, a nade wszystko od faktu,
808 II, | praca jest „dla człowieka”, a nie człowiek „dla pracy”.
809 II, | sprzedaje” pracodawcy, a zarazem posiadaczowi kapitału,
810 II, | między człowiekiem pracy a całością narzędzi i środków
811 II, | Systematyczną okazję, a poniekąd nawet podnietę
812 II, | społecznej zachodzi pomieszanie, a nawet wręcz odwrócenie porządku
813 II, | jako jej sprawczy podmiot, a więc właściwy sprawca i
814 II, | całego procesu gospodarczego, a przede wszystkim struktur
815 II, | produkcji, jako narzędzie, a nie — jak to odpowiada właściwej
816 II, | jako podmiot i sprawca, a przez to samo także jako
817 II, | solidarności pomiędzy ludźmi pracy, a przede wszystkim pomiędzy
818 II, | ludzkiej na całym globie, a także ujawnił inne jeszcze
819 II, | dawniej nie były nimi objęte, a w zmieniających się układach
820 II, | solidarności ludzi pracy, a także solidarności z ludźmi
821 II, | i rosnące obszary nędzy, a nawet wręcz głodu. Kościół
822 II, | możliwości pracy ludzkiej, a więc przez klęskę bezrobocia,
823 II, | ze strony społeczeństwa, a czasem własnej rodziny,
824 II, | Wiedzą wszyscy ludzie pracy — a ponieważ praca jest powołaniem
825 II, | wiedzą wszyscy ludzie. ~A przecież, z tym całym trudem —
826 II, | przecież, z tym całym trudem — a może nawet poniekąd z jego
827 II, | urzeczywistnia siebie jako człowiek, a także poniekąd bardziej „
828 II, | stawać się człowiekiem”, a nie degradować się przez
829 II | Praca a społeczeństwo: rodzina,
830 II, | między innymi przez pracę, a owo stawanie się człowiekiem
831 II, | sprawie szczególną uwagę, a w dokumencie niniejszym
832 II, | na przestrzeni dziejów, a zwłaszcza na przestrzeni
833 III, | międzynarodowe deklaracje, a także rozliczne kodeksy
834 III, | pomiędzy „światem kapitału” a „światem pracy” — to znaczy
835 III, | posiadaczy środków produkcji a szeroką rzeszą ludzi tych
836 III, | jako ideologia kapitalizmu, a marksizmem, pojętym jako
837 III, | istniejący między światem pracy a światem kapitału przekształcił
838 III, | istnieją w społeczeństwie, a także do wyeliminowania
839 III, | wywieranie wielorakiego wpływu, a także poprzez nacisk rewolucyjny,
840 III, | od najprymitywniejszych, a kończąc na najnowocześniejszych,
841 III, | większego przygotowania, a przede wszystkim odpowiedniego
842 III, | problemem ustroju pracy, a także całego ustroju społeczno-ekonomicznego.
843 III, | wszystkich zasobów stworzenia, a z kolei zależność od innych
844 III, | przeciwstawiona kapitałowi, a kapitał pracy, jakby dwie
845 III, | sposobu wartościowania, a więc pewnej hierarchii dóbr
846 III, | problemu pracy ludzkiej, a w szczególności dla owego
847 III, | materialnych, czyli środków, a przeoczono cel: czyli człowieka,
848 III | Praca a własność ~
849 III, | głoszonego przez marksizm, a także na przestrzeni dziesięcioleci,
850 III, | przeciwstawić go „pracy”, a tym bardziej dokonywać wyzysku
851 III, | Z tego punktu widzenia, a więc z uwagi na pracę ludzką
852 III, | dawniejszej o wiele tradycji, a więc np. do znanych argumentów
853 III, | zabezpieczyć prymat pracy, a przez to samo właściwą człowiekowi
854 III, | podmiotowość w życiu społecznym, a zwłaszcza w dynamicznej
855 III, | katolickiej nauki społecznej, a także przez sam Nauczycielski
856 III, | ekonomii, ale ma także, a nawet przede wszystkim wartości
857 IV, | dziedzicem pracy pokoleń, a zarazem współtwórcą przyszłości
858 IV, | bezpośrednim lub pośrednim — a pracownikiem. ~Rozróżnienie
859 IV, | pracodawcą bezpośrednim a pośrednim wydaje się bardzo
860 IV, | kształtuje się umowa o pracę, a w konsekwencji mniej lub
861 IV | Pracodawca „pośredni” a „bezpośredni” ~
862 IV, | z osobna społeczeństwa, a przede wszystkim państwa.
863 IV, | pomiędzy krajami bogatymi a ubogimi nie zmniejsza sie
864 IV, | Organizacja Pracy (OIT), a także Organizacja Narodów
865 IV, | resorty władzy publicznej, a także odnośne organizacje
866 IV, | każdym wypadku jakimś złem, a przy pewnych rozmiarach
867 IV, | elementem konstytutywnym, a zarazem najwłaściwszym sprawdzianem
868 IV, | usługach, pracą umysłową, a także naukową czy artystyczną,
869 IV, | relacji pomiędzy pracownikiem a pracodawcą bezpośrednim.
870 IV, | wszystkim bezpośrednim) a pracownikiem rozwiązuje
871 IV, | społeczno-ekonomicznego, a w każdym razie jego sprawiedliwe
872 IV, | porządku społeczno-etycznego, a jest to zasada powszechnego
873 IV, | układy pomiędzy kapitałem a pracą, zapłata czyli wynagrodzenie
874 IV, | społeczno-ekonomicznego, a w każdym razie sprawiedliwego
875 IV, | życia i zdrowia pracowników, a także ich rodziny. Wydatki
876 IV, | możności, kontakt tani, a nawet bezpłatny. Inną dziedziną
877 IV, | przynajmniej niedzielę, a prócz tego o dłuższy wypoczynek,
878 IV, | stosunków pomiędzy pracownikiem a pracodawcą. Trzeba pamiętać,
879 IV, | przynależących do tego samego zawodu, a więc na zasadzie wykonywanej
880 IV, | różnica pomiędzy cechami a związkami zawodowymi w tym
881 IV, | pracowników, świata pracy, a przede wszystkim robotników
882 IV, | społecznej sprawiedliwości, a nie „dla walki” albo też
883 IV, | zawodzie, ale równocześnie, a nawet przede wszystkim to,
884 IV, | odpowiedzialnych czynników, a nade wszystko do pracodawców.
885 IV, | uprawie roli, lecz także, a może nawet przede wszystkim,
886 IV, | przenoszenia się do miasta, a więc, niestety, do warunków
887 IV, | godność pracy, każdej pracy, a zwłaszcza pracy na roli,
888 IV | Osoba upośledzona a praca ~
889 IV, | się do życia społecznego, a więc także do pracy, tylko
890 IV, | człowieka, podmiotowi pracy, a nie korzyści ekonomicznej. ~
891 IV, | natury praktycznej, prawnej, a także ekonomicznej, lecz
892 IV | Praca a problem emigracji ~
893 IV, | emigruje. Odchodzi człowiek, a zarazem członek wielkiej
894 IV, | prawo niż własna ojczyzna. ~A jednak — jeśli nawet emigracja
895 IV, | mierzona tą samą miarą, a nie względem na odmienną
896 IV, | by kapitał służył pracy, a nie praca kapitałowi. ~
897 V, | zbawienia jako jego zwyczajny, a równocześnie szczególnie
898 V, | przeciwstawiały się potędze Boga, a stworzenie rozumne stawało
899 V, | wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi,
900 V, | i świata. Poprzez trud — a nigdy bez niego. Potwierdza
901 V, | jeśli cały świat zyska, a siebie samego zatraci (por.
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
902 I, 1 | zamieszkało wśród nas” (J 1, 14), a na innym miejscu: „Tak bowiem
903 I, 1 | do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach
904 I, 1 | podmiotem, jednym z miliardów, a równocześnie Jedynym! Ukształtował
905 I, 1 | z całą Boską wolnością — a równocześnie z tą szczodrobliwością,
906 I, 2 | się nazywać Jan Paweł — a ta dwoistość imienia była
907 I, 2 | drodze nowego pontyfikatu. A ponieważ pontyfikat ten
908 I, 2 | Pocieszyciel nie przyjdzie do nas, a gdy odejdę, poślę Go do
909 I, 3 | głęboką mądrość i odwagę, a równocześnie wytrwałość
910 I, 3 | ludzkiego posłannictwa, a nawet wszystkich ludzkich
911 I, 4 | ten wielki mój Poprzednik, a zarazem prawdziwy ojciec,
912 I, 5 | pasterzowaniu Pawła VI, a z kolei odezwała się żywym
913 I, 5 | rozproszeniu wątpliwości, a równocześnie wskazywało
914 I, 5 | Konferencji Krajowych Biskupów, a także innych struktur kolegialnych
915 I, 5 | wypróbowane struktury Kościoła, a zarazem formy kolegialnej
916 I, 6 | 6. A cóż powiedzieć o wszystkich
917 I, 6 | wyrażonej tylokrotnie, a zwłaszcza w tych słowach
918 I, 6 | jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie” (J 17, 21; por.
919 I, 6 | którzy widząc trudności, a także ujemnie oceniając
920 I, 6 | jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała
921 I, 6 | wyznawcom tych religii. A czy niejednokrotnie zdecydowane
922 II, 1 | pasterzem mojej owczarni, a kiedy indziej znowu: „Ty
923 II, 1 | właśnie, Drodzy Bracia, a zarazem umiłowani Synowie
924 II, 1 | którego odejście przez Krzyż, a potem Wniebowstąpienie było
925 II, 3 | podobnego (por. Rdz 1, 26) — a z kolei przecież Ojcostwu
926 II, 3 | wyrażonej w dniu stworzenia. A miłość Jego nie cofa się
927 II, 3 | miłością” (1 J 4, 8. 16). A nade wszystko jest Ona większa
928 II, 3(10) | Summa Theologiae III, q. 46, a. 1, ad .3. ~
929 II, 4 | czasem powierzchownych, a nawet pozornych kryteriów
930 II, 4 | niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością,
931 II, 4 | Kościoła w świecie — również, a może nawet szczególnie — „
932 II, 4 | współczesnym”. Owo zdumienie, a zarazem przeświadczenie,
933 II, 4 | Kościoła we wszystkich epokach, a w szczególności w epoce
934 II, 5 | się — nieznaną przedtem, a znamienną dla współczesności
935 II, 5 | pierwszeństwa tego, co duchowe, a co w życiu ludzkim wyraża
936 II, 5 | wyraża się poprzez religię, a i kolei przez moralność,
937 II, 5 | wyraża się w szukaniu Boga — a zarazem w szukaniu poprzez
938 II, 5 | w ujawnianiu Boskiego, a równocześnie ludzkiego wymiaru
939 II, 5 | Łaski Bożego przybrania, a równocześnie godnością wewnętrznej
940 II, 5 | epoki niż kiedykolwiek. A jeśli Misja ta zdaje się
941 II, 6 | Misja Kościoła a wolność człowieka ~
942 II, 6 | ukazuje, jak Chrystus Pan, a z kolei Apostołowie, w przepowiadaniu
943 II, 6 | to, w czym różne systemy, a także poszczególni ludzie,
944 II, 6 | słowami: „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,
945 II, 6 | zewnętrznego zniewolenia. ~A Jezus Chrystus sam — wówczas,
946 II, 6 | zdanie: „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Czyż
947 II, 6 | Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce
948 III, 1 | życie na ziemi było krótkie, a działalność publiczna jeszcze
949 III, 2 | zespolone są z Chrystusem. A jest to równocześnie przecież
950 III, 2 | swoją własną historię życia, a nade wszystko swoje własne „
951 III, 2 | otwartością swego ducha, a zarazem z tylu i tak różnymi
952 III, 2 | swojego narodu czy ludu (a może jeszcze tylko klanu
953 III, 2 | potwierdzającej grzeszności, a równocześnie w nieustannie
954 III, 3 | dostosować do „znaków czasu”, a także do wymogów sytuacji,
955 III, 3 | wynikiem pracy jego rąk, a zarazem — i bardziej jeszcze —
956 III, 3 | szlachetny „pan” i „stróż”, a nie jako bezwzględny „eksploatator”. ~
957 III, 3 | równocześnie wszyscy ludzie, a zwłaszcza te środowiska
958 III, 3 | autentycznej miłości ojczyzny, a wreszcie dążenie do panowania
959 III, 3 | przyszłość ludzi na tej ziemi, a więc o kierunek całego rozwoju
960 III, 4 | wymagań sprawiedliwości, a tym bardziej miłości społecznej.
961 III, 4 | widzenia. Chodzi o rozwój osób, a nie tylko o mnożenie rzeczy,
962 III, 4 | sformułował współczesny myśliciel, a powtórzył Sobór — nie tyle „
963 III, 4 | poczynań życia codziennego, a równocześnie założeń wielu
964 III, 4 | wymagań sprawiedliwości, a tym bardziej miłości społecznej —
965 III, 4 | dla całych społeczeństw — a chodzi tu właśnie o społeczeństwo
966 III, 4 | szerokie ich kręgi, głodują, a wielu codziennie umiera
967 III, 4 | gdy przypomnimy sobie — a stale trzeba to sobie przypominać —
968 III, 4 | wszystkich. „Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść (...)
969 III, 4 | Mi jeść (...) byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie;
970 III, 4 | byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie” (
971 III, 5 | XXIII, Sobór Watykański II, a z kolei Paweł VI w szczegółowych
972 III, 5 | pogwałceniem tych praw. A jeśli prawa człowieka są
973 III, 5 | siebie jako „humanistyczny”. A jakiż program społeczny,
974 III, 5 | gwałtów, tortur, terroryzmu, a także różnorodnych dyskryminacji,
975 III, 5 | przesłanek, które podkopują, a często niejako unicestwiają
976 III, 5 | jest na wielorakie niedole, a w parze z nimi rozwijają
977 III, 5 | daleko od tej realizacji, a niejednokrotnie duch życia
978 III, 5 | wobec tychże społeczeństw, a zarazem wobec dziejów człowieka
979 III, 5 | świadomość społeczna ludzi, a wraz z tym potrzeba prawidłowego
980 III, 5 | widzenia prawa natury — a więc ze stanowiska „czysto
981 III, 5 | publicznym i społecznym, a ludzie wierzący niejako
982 III, 5 | obywatele „gorszej kategorii”, a nawet — co już także ma
983 IV, 1 | ukrzyżowanym, złożonym do grobu, a z kolei zmartwychwstałym,
984 IV, 1 | przekraczać granice doczesności, a równocześnie ze szczególną
985 IV, 1 | Świętego (por. Ga 5, 22 n.). A Kościół naszej epoki z jeszcze
986 IV, 1 | znakiem zjednoczenia z Bogiem, a zarazem jedności całego
987 IV, 1 | wspólnota Ludu Bożego na ziemi, a także jaki udział w tym
988 IV, 2 | własnością” samego Boga, a nawet On, „Jednorodzony
989 IV, 2 | określił Sobór Watykański I44, a powtórzył Sobór Watykański
990 IV, 2 | zrozumienia, które nam samym, a także i drugim, tę prawdę
991 IV, 2 | crede, ut intellegas” 47, a funkcjonuje prawidłowo wówczas,
992 IV, 2 | wspólnoty z Następcą Piotra, a w ślad za tym, gdy stara
993 IV, 2 | człowiekiem. Jeśli można, a nawet trzeba sobie życzyć,
994 IV, 2 | w świecie współczesnym, a dojrzały owoc jego obrad,
995 IV, 2 | nauczanie idą z sobą w parze. A kiedy mowa tu na pierwszym
996 IV, 2 | sposoby — udziałem wszystkich. A cóż powiedzieć tutaj o specjalistach
997 IV, 2 | Kościoła z każdym człowiekiem, a także jednym z podstawowych
998 IV, 3 | swoim Ojcowskim oddaniem — a był to dar nowego Życia
999 IV, 3 | zostaliśmy nabyci (1 Kor 6, 20). A wielkość ceny naszego odkupienia
1000 IV, 3 | 20; 2 P 1, 17; Hbr 1, 2), a zarazem prawdziwy Człowiek
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702 |