1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702
(...) Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
1001 IV, 3 | Podstawowym zadaniem — a przede wszystkim widzialną
1002 IV, 3 | słabością, niegodnością, a także przyzwyczajeniami,
1003 IV, 3 | zniewagi. Wszyscy w Kościele, a nade wszystko Biskupi i
1004 IV, 3 | ten sposób jakby dwoistym, a zarazem głęboko spójnym
1005 IV, 3 | zbawczej. Zanikłaby w nim, a w każdym razie spłyciłaby
1006 IV, 3 | Jego własnym oddaniem Ojcu. A to oddanie, właśnie dlatego
1007 IV, 3 | wymiar wspólnotowy pokuty, a zwłaszcza samego Sakramentu
1008 IV, 3 | grzechy” (Mk 2, 5); „idź, a od tej chwili już nie grzesz” (
1009 IV, 3 | jest moment nawrócenia, a zarazem odpuszczenia. Kościół,
1010 IV, 3 | tym względzie tradycji, a także różnych okoliczności
1011 IV, 4 | Konstytucji Lumen gentium, a także wielu innych dokumentów
1012 IV, 4 | uświadomiony i konsekwentny, a czasem słabo uświadomiony
1013 IV, 4 | oblubieńczej miłości dla Chrystusa, a wraz z Chrystusem dla wszystkich,
1014 IV, 4 | nowe zakony i zgromadzenia, a także przez instytuty świeckie,
1015 IV, 4 | w całej swej wspólnocie, a równocześnie poprzez wierność
1016 IV, 5 | że Kościół jest matką59, a równocześnie co to znaczy,
1017 IV, 5 | znaczy, że Kościół zawsze, a Kościół naszych czasów w
1018 IV, 5 | wybrania cały Lud Boży, a „dla którego wszystko i
1019 IV, 5 | ukrycia (por. Dz 1, 14; 2). A z kolei całe pokolenia uczniów,
1020 IV, 5 | przywiązaniem do starej tradycji, a równocześnie z pełnym poszanowaniem
1021 IV, 5 | nieodzowność tych wszystkich dróg, a równocześnie trudności,
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
1022 Wprow, 0, (2)| 5), czy pozabiblijnego, a zwłaszcza z Nowego Testamentu (
1023 Wprow, 0, (2)| obietnicy danej Abrahamowi, a także przez Prawo przekazane
1024 Wprow, 0, | najszlachetniejszego z jej członków, a nade wszystko, ponieważ
1025 Wprow, 0, | Encyklice Christi Matri, a następnie w Adhortacjach
1026 Wprow, 0, | już próg pomiędzy wiarą a widzeniem „twarzą w twarz” (
1027 Wprow, 0, | braćmi (Rz 8, 29)” 17 — a także dlatego, iż „w zrodzeniu
1028 I, 1, | znaczą te niezwykłe słowa, a w szczególności wyrażenie „
1029 I, 1, | Rozważając te słowa, a zwłaszcza wyrażenie „łaski
1030 I, 1, | swego Syna we Wcieleniu — a wraz z Ojcem wybrał Ją Syn
1031 I, 1, | Najwyższego” (Łk 1, 30-32). A kiedy Dziewica, zmieszana
1032 I, 1, | sposób całemu stworzeniu — a bezpośrednio: człowiekowi —
1033 I, 1, | Rodzicielką. Syna Bożego, a przez to najbardziej umiłowaną
1034 I, 1, | Bernarda: „Córo Twego Syna” 27. A ponieważ to „nowe życie”
1035 I, 1, | odpowiada miłości Syna do Matki, a więc godności Bożego macierzyństwa —
1036 I, 1, | dziejom ludzkości na ziemi, a zarazem dziejom zbawienia.
1037 I, 1, | obdarzył nas w Umiłowanym”, a łaska ta stanowi o niezwykłej
1038 I, 1, | w ten sposób wobec Boga, a także wobec całej ludzkości
1039 I, 2, | Elżbiety zawarte w pytaniu: „A skądże mi to, że Matka mojego
1040 I, 2, | powierzyła siebie Bogu”, a zarazem „całkowicie poświęciła
1041 I, 2, | słowa Bożego objawienia. A to „posłuszeństwo wiary”
1042 I, 2, | nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie
1043 I, 2, | wraz z Józefem do Betlejem, a nie znalazłszy tam żadnego „
1044 I, 2, | wprost pod adresem Maryi: „A Twoją duszę miecz przeniknie,
1045 I, 2, | swego życia, Syn Maryi — a wraz z Nim Jego Matka —
1046 I, 2, | przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (
1047 I, 2, | zna Go tak jak Ojciec — a przecież jest pierwszą wśród
1048 I, 2, | czasu dziecięctwa Jezusa, a potem w ciągu lat życia
1049 I, 2, | poddany” (Łk 2, 51): Maryi, a także Józefowi, bo on wobec
1050 I, 2, | jakie Bóg w Nim znajduje. A pierwszą pośród tych ludzi,
1051 I, 2, | samym domu w Nazarecie. ~A jednak, kiedy po znalezieniu
1052 I, 2, | Syna” (por. Mt 11, 27), a nawet Ta, której najpełniej
1053 I, 2, | nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie
1054 I, 2, | będzie końca” (Łk 1, 32-33). ~A oto, stojąc u stóp Krzyża,
1055 I, 2, | niezbadane” (por. Rz 11, 33)! A zarazem: jak potężne jest
1056 I, 2, | się podobnym do ludzi”. A oto teraz, na Golgocie, „
1057 I, 2, | uczestniczy w śmierci Syna — a jest to śmierć odkupieńcza.
1058 I, 2, | słowa skierowane do Maryi: „A Twoją duszę miecz przeniknie” 40. ~
1059 I, 2, | Tak uczą Ojcowie Kościoła, a zwłaszcza św. Ireneusz,
1060 I, 3, | wszystkiemu, co ludzkie, a więc każdej ludzkiej więzi
1061 I, 3, | wodą stągwie tam stojące — a woda stale się winem, lepszym
1062 I, 3, | istniało między Jezusem a Jego Matką? Jak wniknąć
1063 I, 3, | macierzyństwo wedle Ducha, a nie tylko wedle ciała konkretnie
1064 I, 3, | staje pomiędzy swym Synem a ludźmi w sytuacji ich braków,
1065 I, 3, | nowinę, więźniom wolność, a niewidomym przejrzenie (...)” (
1066 I, 3, | pośrednikiem między Bogiem a ludźmi” (por. 1 Tm 2, 5-
1067 I, 3, | skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia
1068 I, 3, | nową więź pomiędzy „Matką” a „Synem”. Ta więź zostaje
1069 I, 3, | pochodzeniem z rodu Adama, a co więcej, jest «zgoła matką
1070 I, 3, (47) | pierwocinami całego Pisma Świętego, a Ewangelia Janowa jest pierwszą
1071 I, 3, | trwanie macierzyństwa Maryi: „A kiedy podobało się Bogu
1072 I, 3, | momentem Wcielenia Słowa a momentem narodzin Kościoła.
1073 I, 3, | obecność w sposób dyskretny, a równocześnie wymowny — ukazuje
1074 II, 1, | poprzez przestrzeń i czas, a bardziej jeszcze poprzez
1075 II, 1, | że był On Synem Maryi, a Ona Jego Matką. A jako taka,
1076 II, 1, | Maryi, a Ona Jego Matką. A jako taka, była od chwili
1077 II, 1, | nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie
1078 II, 1, | tę obietnicę ciemnością, a jednak nawet pod Krzyżem „
1079 II, 1, | odsłoniła właściwe swe oblicze, a obietnica zaczęła się przyoblekać
1080 II, 1, | na modlitwie razem z Nią, a równocześnie „patrzy na
1081 II, 1, | króluje w domu Jakubowym, a królestwu Jego nie będzie
1082 II, 1, | już przy zwiastowaniu, a ostatecznie u stóp Krzyża
1083 II, 2 | Pielgrzymowanie Kościoła a jedność wszystkich chrześcijan ~
1084 II, 2, | jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili
1085 II, 2, | i posłannictwa Kościoła, a niekiedy roli Maryi w dziele
1086 II, 2, | Boskiego macierzyństwa, a z kolei kontemplacja Matki
1087 II, 2, | aspekty tajemnicy Wcielenia, a każdy z nich pomaga mu opiewać
1088 II, 2, | się na całym Wschodzie, a także na Zachodzie: wizerunki
1089 II, 3, | Święte jest Jego imię —~a swoje miłosierdzie na pokolenia
1090 II, 3, | Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.~Głodnych
1091 II, 3, | Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.~
1092 II, 3, | Bogu. Poprzez wzniosłość, a zarazem wielką prostotę
1093 II, 3, | to nowe objawienie Boga, a w Nim nowe „samodarowanie
1094 II, 3, | Święte jest Jego imię” — a słowa Jej wyrażają radość
1095 II, 3, | się obietnica, dana ojcom, a przede wszystkim „Abrahamowi (...)
1096 II, 3, | jego potomstwu na wieki”: a więc w Niej jako Matce Chrystusa
1097 II, 3, | który jest wszechmocny, a czyni „wielkie rzeczy” człowiekowi. „
1098 II, 3, | tak niezwykłą prostotą, a równocześnie tą prawdą o
1099 II, 3, | strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych (...),
1100 II, 3, | głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia (...),
1101 II, 3, | rozprasza pyszniących się (...), a swe miłosierdzie zachowuje
1102 II, 3, | Kościół więc jest świadom — a w naszej epoce świadomość
1103 III, 1, | już ukazane poprzednio — a w tym pielgrzymowaniu aż
1104 III, 1, | pośrednikiem ludzkiego zbawienia. A współdziałanie takie — to
1105 III, 1, | łączność pomiędzy tą Matką a Kościołem. Wszak ten rodzący
1106 III, 1, | Chrystusa „pomiędzy Bogiem a ludźmi”. Współdziałanie
1107 III, 1, | rzeczywistością Świętych obcowania, a Jej zjednoczenie z Synem
1108 III, 2, | pomiędzy Matką Chrystusa a Kościołem120. Dla Kościoła
1109 III, 2, | wszystkim zasadzie — jako wzór, a raczej „pierwowzór” — Maryja,
1110 III, 2, | jest matką i dziewicą”, a nazwa ta posiada swoje głębokie
1111 III, 2, | 21-33 oraz 2 Kor 11, 2), a także w Janowym wyrażeniu
1112 III, 2, | powierza swą Matkę uczniowi, a równocześnie daje mu Ją
1113 III, 2, | pośrednikiem między Bogiem a ludźmi; On jest „drogą,
1114 III, 3, | tajemnicy Chrystusa i Kościoła, a czego przypomnieniu mają
1115 III, 3, | świetle całej Tradycji, a w szczególności o taką duchowość,
1116 III, 3, | weszły w „pełnię czasu”, a znakiem tej pełni jest Kościół.
1117 III, 3, | obszarach ówczesnej Rusi, a z kolei także na innych
1118 Zak, 0, | sercu całego stworzenia, a bezpośrednio — w sercu całego
1119 Zak, 0, | współistotnego Ojcu. Całe stworzenie, a bezpośrednio człowiek, nie
1120 Zak, 0, | ciągły pomiędzy upadkiem a powstaniem, pomiędzy człowiekiem
1121 Zak, 0, | pomiędzy człowiekiem grzechu a człowiekiem łaski i sprawiedliwości.
1122 Zak, 0, | newralgicznym tego przełomu, a zarazem dotyka jego nieustającego „
1123 Zak, 0, | przełom między „upadkiem” a „powstaniem”. ~Rodzina ludzka
1124 Zak, 0, | czasach bieg historii — a ten podstawowy, rzec można, „
1125 Zak, 0, | Przełom pomiędzy „upadkiem” a „powstaniem”, pomiędzy śmiercią
1126 Zak, 0, | powstaniem”, pomiędzy śmiercią a życiem. Jest on też nieustającym
1127 Zak, 0, | pójścia, na sposób dawny a zawsze nowy, drogą „nieupadania”
1128 Zak, 0, | całą wspólnotą wierzących — a zarazem wspólnie z każdym
1129 Zak, 0, | ze złem, aby nie „upaść”, a w razie upadku, aby „powstać”. ~
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
1130 Wprow, 0, | zapewnienie niechrześcijan, a w szczególności władz krajów,
1131 Wprow, 0, | Kościoła, stale wzrasta, a od zakończenia Soboru niemal
1132 I, 0, | Kościoła we wszystkich epokach, a w szczególności w epoce
1133 I, 1, | którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z
1134 I, 1, | zmartwychwstałym „Pana”: „A choćby byli — pisze — na
1135 I, 1, | do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach
1136 I, 1, | pośrednikiem między Bogiem a ludźmi: „Albowiem jeden
1137 I, 1, | pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus
1138 I, 2, | przeznaczenia, życia i śmierci, a także prawdy (...). Dlatego
1139 I, 2, | zachowuje swój zapał misyjny, a także pragnie go zintensyfikować
1140 I, 2, | wyposażonymi w rozum i wolną wolę, a tym samym w osobistą odpowiedzialność,
1141 I, 2, | nagleni są własną swą naturą, a także obowiązani moralnie
1142 I, 3, | Chrystusa jedynym Pośrednikiem, a on sam został wyznaczony
1143 I, 4, | które na to nie pozwalają, a często zostali wychowani
1144 I, 5, | i przyjęcia go. Kościół, a w nim każdy chrześcijanin,
1145 I, 5, | czuć się uprzywilejowani, a przez to bardziej zobowiązani
1146 II, 1, | nawrócenia (por. Mk 1, 15), a nie przez samą przynależność
1147 II, 2, | wy, ubodzy” (Łk 6, 20), a ponadto tym zepchniętym
1148 II, 2, | gdy „przebywa z nimi”, a nawet „jada z nimi” (por.
1149 II, 3, | jest prorokiem Królestwa, a po swej męce, zmartwychwstaniu
1150 II, 4, | społeczno-ekonomiczne, polityczne, a również kulturalne, ale
1151 II, 4, | eklezjocentryzm” przeszłości, a także stąd, że uważają oni
1152 II, 5, (29) | Kościoła: Królestwo Boże a Kościół”. ~
1153 III, 1, | wszystkie narody (...). A oto Ja jestem z wami poprzez
1154 III, 1, | głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi” (
1155 III, 1, | wszystkim to, kim on jest, a potem dopiero to, co on
1156 III, 3, | skierowana najpierw do Izraela, a potem do innych ludów, rozwija
1157 III, 4, | istnieć pomiędzy Chrystusem a Logosem. Gdy Duch Święty
1158 III, 5, | pobudzają dynamizm misyjny, a Kościół, prowadzony i kierowany
1159 III, 5, | wspaniałomyślnie i dalekowzrocznie. A owoców nie brakowało. Niedawno
1160 III, 5, | Rusi i ludów słowiańskich, a wkrótce będziemy obchodzić
1161 IV, 1, | się „krajami misyjnymi”, a z biegiem lat sytuacja z
1162 IV, 1, | misjonarzami, nie wyklucza, a nawet wymaga, by istnieją
1163 IV, 2, | globalnej całego Ludu Bożego, a zatem zaniedbywaną czy zapomnianą. ~
1164 IV, 3, | ale również nawrócenie, a nawet kult chrześcijański.
1165 IV, 3, | znaczące czy niezrozumiałe, a nawrócenie traktowane jest
1166 IV, 4, | rzeczywisty obraz sytuacji. ~a. Kręgi terytorialne. Działalność
1167 IV, 4, | który Go poznał, przyjął, a potem odrzucił, żyjąc jednak
1168 IV, 4, | jednostek czy małych grup, a do programu duszpasterskiego
1169 IV, 4, | rozdźwięk między Ewangelią a kulturą jest bez wątpienia
1170 IV, 5, | nią do wszystkich ludów, a ma również prawo do tego,
1171 IV, 6, | wszystkich kontynentach, a nawet większość wiernych
1172 V, 2, | rodzi się z przepowiadania, a każda kościelna wspólnota
1173 V, 3, | odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha
1174 V, 3, | chrzcili je (por. Mt 28, 19), a także z wynikającej z samej
1175 V, 3, | chrztu przez katechumenat, a potem nauczanie religii,
1176 V, 4, | obszernie Dekret Ad gentes79, a po Soborze rozwinął się
1177 V, 4, | najpierw na własnym terytorium, a następnie na innych jako
1178 V, 4, | by stać się misjonarzem, a dotyczy to zarówno osób,
1179 V, 5, | Konferencje Episkopatów, a niejednokrotnie uważanym
1180 V, 5, | źródłem nowych form posługi, a ożywione miłością Chrystusową
1181 V, 6, | lepiej tajemnicę Chrystusa, a jednocześnie jest pobudzany
1182 V, 6, | środowiska, w którym działają, a zatem o to, by byli w stanie
1183 V, 6, (92) | zrozumiały dla miejscowych ludzi, a potem je w tym języku głosić (...). »
1184 V, 6, | jest wytworem człowieka, a więc naznaczona jest grzechem.
1185 V, 6, | winna objąć cały Lud Boży, a nie tylko szczupłe grono
1186 V, 6, | dojrzewać w łonie wspólnoty, a nie być wyłącznie owocem
1187 V, 7, | Chrystusa i Jego Ewangelii, a ogromna ich większość należy
1188 V, 7, | zbawienie pochodzi od Chrystusa, a dialog nie zwalnia od ewangelizacji99. ~
1189 V, 7, | między głoszeniem Chrystusa a dialogiem między religijnym,
1190 V, 7, | doświadczeń religijnych, a jednocześnie dla pokonania
1191 V, 7, | wyznawcami różnych religii”106, a niektórzy z nich będą mogli
1192 V, 8, | Protagonistą rozwoju jest człowiek, a nie pieniądz czy technika.
1193 V, 9, | zawartą w Błogosławieństwach, a przede wszystkim w pierwszym
1194 V, 9, | ten jest w nich zatarty, a nawet znieważony Bóg przeto
1195 V, 9, | odbiorcami misji są ubodzy, a ich ewangelizacja jest w
1196 VI, 0, | pomiędzy Kościołem powszechnym a Kościołami partykularnymi
1197 VI, 1, | Kościołami partykularnymi, a szczególnie lepszego rozmieszczenia
1198 VI, 1, (127)| Kościołów patrykularnych, a zwłaszcza do właściwego
1199 VI, 2, | jednostek powołania misyjne, a równocześnie w Kościele
1200 VI, 2, | duchem i specjalną misją”, a stróżami tej wierności pierwotnemu
1201 VI, 2, | przyjmowały misjonarzy, a dziś również ich wysyłają.
1202 VI, 3, | tych, którzy są najdalej, a zwłaszcza wobec grup niechrześcijan
1203 VI, 3, | towarzyszy im podczas modlitwy, a przede wszystkim w czasie
1204 VI, 4, | współczesne Zgromadzenia ~a. Idąc za Soborem, zachęcam
1205 VI, 4, | ewangelicznych, które rozpowszechnia, a nikt nie daje im skuteczniejszego
1206 VI, 5, | konieczna jest Eucharystia, a zatem posługa kapłańska,
1207 VI, 5, | społecznym i kulturalnym, a w szczególności w przekazywanie
1208 VI, 5, | co przynosi im zaszczyt, a mianowicie, że niektóre
1209 VI, 7, | Jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili
1210 VI, 7, | miejscowych różnic” 162, a wskazanie to odnosi się
1211 VI, 7, | działanie w tej dziedzinie, a jego owoce są widoczne.
1212 VII, 0, | zainteresowaniem ich działalność, a kiedy wracają, przyjmuje
1213 VII, 2, | młodzieży. Trzeba, żeby rodzina, a przede wszystkim rodzice,
1214 VII, 2, | jeziorem: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” (
1215 VII, 3, | sprawowania Eucharystii, a więc jako dar złożony Bogu
1216 VII, 4, | chrześcijaństwo jest nieznane, a czasem odrzucone czy prześladowane.
1217 VII, 4, | potrzebują misji ad gentes, a Kościoły lokalne powinny
1218 VII, 4, | kulturę, dziennikarstwo, a także specjaliści różnych
1219 VII, 5, | nauczyciele, teologowie, a zwłaszcza wykładowcy w seminariach
1220 VII, 5, | ubodzy odczuwają głód Boga, a nie tylko chleba i wolności,
1221 VII, 6, | spraw Ewangelizacji Narodów, a na szczeblu lokalnym od
1222 VII, 7, | uniwersalistyczny zmysł wiary, a więc dawać i przyjmować
1223 VII, 7, | zakonnych i innych Kościołów. A właśnie dając hojnie ze
1224 VIII, 2, | stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie,
1225 VIII, 4, | czasie do krańców ziemi. A chodziło o religię założoną
1226 VIII, 4, | Krzyżu, zgorszenie dla Żydów, a głupstwo dla pogan! (por.
1227 VIII, 4, | się duchem w swoim umyśle, a także stale doskonalić swą
1228 Zak, 0, | jeśli wszyscy chrześcijanie, a w szczególności misjonarze
1229 Zak, 0, | skierowane jest do Chrystusa, a zarazem zmierza do objawienia
1230 Zak, 0, | zawierzam Kościół, a w szczególności tych, którzy
Slavorum apostoli
Rozdzial, Numer
1231 I, | przez moich Poprzedników, a w szczególności przez Leona
1232 I, | chrześcijan naszych czasów, a w szczególności dla narodów
1233 I, | Stolicę św. Piotra – z Polski, a zatem spośród narodów słowiańskich. ~
1234 I, | do historii XX wieku, a nade wszystko owo wielkie
1235 II, | historię życia św. Metodego, a także życia jego brata św.
1236 II, | urodził się między 815 a 820 rokiem. Młodszy, Konstantyn,
1237 II, | Bazylice Santa Maria Maggiore, a uczniom polecił udzielić
1238 II, | zaprzęgu, jedną bruzdę ciągnąc, a teraz ja padam u zagrody,
1239 II, | liturgicznych, dzieł Ojców Kościoła, a także zbioru kościelnych
1240 II, | i Cesarzy bizantyjskich, a także Książąt nowych ludów
1241 II, | przeszło poważny kryzys, a prześladowanie jego uczniów
1242 II, | przestał wydawać owoców, a ich misjonarska postawa,
1243 III, | Mniejszej, pewien Macedończyk, a więc mieszkaniec kontynentu
1244 III, | którzy nas uczą rozmaicie. A my, Słowianie (...) nie
1245 III, | głębi tajemnicy Odkupienia, a ich dzieło ewangelizacyjne
1246 III, | niezrozumienie, wyraźna zła wola, a nawet faktyczne więzy przyjęte
1247 III, | naprzód wspólnie z bratem, a potem sam, udać się z uległością
1248 III, | aby wszystkich pozyskać, a w szczególny sposób dla
1249 III, | dzisiejszy – od Europy po Azję, a teraz na wszystkich kontynentach –
1250 IV, | między Konstantynopolem a Rzymem jako pretekst do
1251 IV, | konstantynopolitańskiej, a zwłaszcza Konstantynowi
1252 IV, | Filozofowi – dzięki studiom, a także częstym kontaktom
1253 IV, | do Cesarstwa Wschodniego, a jako wierni podlegali Patriarchatowi
1254 IV, | głoszonej przez nich nauki, a także ksiąg liturgicznych
1255 IV, | jedności między Wschodem a Zachodem. ~Przekonanie świętych
1256 IV, | zgorszeniem dla świata, a przy tym szkodzi najświętszej
1257 IV, | troska obu świętych Braci, a zwłaszcza Metodego ze względu
1258 IV, | Kościołem w Konstantynopolu a Kościołem Rzymskim z jednej
1259 IV, | przypadła na lata 863-885, a więc na lata przełomowe,
1260 IV, | zjednoczonego Kościoła, a zwłaszcza „instytucjom Boskim”
1261 IV, | niezrozumieniom, przeciwnościom, a nawet oszczerstwom i prześladowaniom
1262 IV, | misjonarza razem z Cyrylem; a także wobec Kościoła w Rzymie,
1263 V, | narodów, o ile są dobre, a przyjmując oczyszcza je,
1264 V, | hebrajski, grecki i łaciński) – a wszystkim innym ludom i
1265 V, | ojców, potem przez proroków, a po nich przez apostołów
1266 V, | z odwiecznymi prawdami, a równocześnie dostosowane
1267 VI, | całej kultury europejskiej, a bezpośrednio czy pośrednio
1268 VI, | się i rozwoju tej kultury, a raczej wielu kultur. Wszystkie
1269 VI, | urzędowym i literackim, a nawet potocznym językiem
1270 VI, | krajach Europy zachodniej, a także w rzymskiej liturgii
1271 VII, | oddziaływania jego samego, a zwłaszcza przygotowanych
1272 VII, | plemiona serbo-łużyckie, a także tereny południowej
1273 VII, | chrześcijańska w Czechach, a z niej z kolei rozwinąć
1274 VII, | Wschodzie, jak i na Zachodzie, a w nim – Kościoła partykularnego,
1275 VII, | inne Kościoły i tradycje, a równocześnie na wspólnotę
1276 VIII, | dla następnych stuleci, a w szczególny sposób dla
1277 VIII, | od Wcielenia Chrystusa (a według bizantyjskiej rachuby
1278 VIII, | spokojowi i życiu narodów, a nawet świętym więzom chrześcijańskiego
1279 VIII, | wszystkim rzeczom istnienie, a ludzi powołałeś do życia
1280 VIII, | niezrozumienie i wzajemną nieufność, a także rozwiązać konflikty
1281 VIII, | Twojego i Matki Kościoła, a także Twoich Apostołów Piotra
1282 VIII, | Twoje zbawienie i pokój, a trudem duchowego posiewu
Sollicitudo rei socialis
Rozdzial, Numer
1283 I, | społecznego wpisuje się, a jednocześnie w nim się wyróżnia
1284 I, | ciągłości nauki społecznej, a zarazem stałej jej odnowy.
1285 I, | wytycznych działania” 6, a nade wszystko w wiernej
1286 II, | mu zakresu kompetencji, a tym bardziej o wychodzenie
1287 II, | ten szerszy horyzont21, a Sobór w Konstytucji duszpasterskiej
1288 II, | liczbę krajów rozwiniętych, a rzesze ludzi pozbawionych
1289 II, | natury dla wszystkich ludzi, a więc również dobrodziejstw
1290 II, | istnieje pomiędzy ich postawą a nędzą i niedorozwojem tylu
1291 II, | końcowym paragrafie dokumentu, a które oprócz tego, że jest
1292 II, | świata na bloki ideologiczne, a także płynących z tego konsekwencji
1293 II, | uwagę cierpień większości, a egoizm osób i narodów stale
1294 II, | waszych. Pożądacie (...), a nie możecie osiągnąć” (Jk
1295 II, | poszanowaniem sprawiedliwości a budowaniem prawdziwego pokoju. ~
1296 III, | jest utrzymywanie się, a często powiększanie, przedziału
1297 III, | zwanej rozwiniętej Północy a obszarem Południa, będącego
1298 III, | niedopuszczalne zacofanie, a właśnie w tej strefie geopolitycznej
1299 III, | Drugi Świat, Trzeci Świat, a niekiedy Czwarty Świat31.
1300 III, | społecznego, politycznego, a także religijnego osoby
1301 III, | znaczeniu ekonomicznym, a także polityczno-społecznym.
1302 III, | tworzenia związków zawodowych, a także podejmowania inicjatyw
1303 III, | pozbawienie dóbr materialnych? A czy rozwój, który nie bierze
1304 III, | Encyklika Populorum progressio A zatem w tym punkcie należałoby
1305 III, | będących na drodze rozwoju, a zwłaszcza tych, które sprawują
1306 III, | rozwiniętych, które nie zawsze, a przynajmniej nie w należytej
1307 III, | Pierwszy, Drugi, Trzeci, a nawet Czwarty Świat, to
1308 III, | kulturowego i po prostu ludzkiego, a zdając sobie sprawę z rozmiaru
1309 III, | elementem konstytutywnym, a zarazem najwłaściwszym sprawdzianem
1310 III, | o ogromnych wymiarach”, a mianowicie, że „istnieją
1311 III, | Populorum progressio39, a kwestią rozwoju ludów. ~
1312 III, | działano tu nieroztropnie, a w pewnych wypadkach zbyt
1313 III, | ludów stał się hamulcem, a co więcej, w pewnych wypadkach
1314 III, | i egoistycznej izolacji, a Wschód ze swej strony wydaje
1315 III, | podział na Wschód i Zachód, a nade wszystko podział na
1316 III, | wypowiedziałem kilka lat temu, a które tu pragnę jeszcze
1317 III, (48) | intelektualny i moralny, a zatem działamy na korzyść
1318 IV, (49) | jest wynikiem wolności, a raczej walki pomiędzy przeciwstawnymi
1319 IV, (50) | Encykliki słowo „rozwój”, a nie słowo „postęp”, próbując
1320 IV, | pozostają niezaspokojone, a może nawet zagłuszone. ~
1321 IV, (51) | 19: l.c., ss. 266 n.: „A więc ani narody, ani poszczególni
1322 IV, | nieliczni posiadają wiele, a liczni nie posiadają prawie
1323 IV, | posłuszeństwa prawu Bożemu, a zatem w szacunku dla otrzymanego „
1324 IV, | odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć
1325 IV, | przyodzieje się w niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyodzieje
1326 IV, | Chrystusie (por. Kol 1, 19), a której On udzielił swemu
1327 IV, (60) | jego cierpi niedostatek, a zamykał przed nim swe serce,
1328 IV, | powinnością tylko indywidualną, a tym mniej indywidualistyczną,
1329 IV, | uznają za niezadowalającą, a na długą metę za rzecz nie
1330 IV, | choćby cały świat zyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” (
1331 IV, | wszystkich i każdego z osobna a także konieczność poszanowania
1332 V, | analizą społeczno-polityczną a formalnym odniesieniem do „
1333 V, (65) | są więc osoby. Sytuacja - a więc także instytucja, struktura,
1334 V, | strony wyłączna żądza zysku, a z drugiej pragnienie władzy
1335 V, | to droga długa i złożona, a co więcej, stale zagrożona
1336 V, | odwagę podjęcia tej drogi, a tam, gdzie już poczyniono
1337 V, | nawet najbardziej odległymi, a także z naturą, na mocy
1338 V, | popełnionej winy, do jej skutków, a wreszcie do bliźniego, jednostki
1339 V, | tanim kosztem wykorzystać, a potem, gdy przestaje być
1340 V, | solidarność jest drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju. Pokój
1341 V, | militarnego czy politycznego, a także przekształcenia wzajemnej
1342 V, | społecznej i międzynarodowej, a także poprzez praktykowanie
1343 V, | punkty styczne pomiędzy nią a miłością, znakiem rozpoznawczym
1344 VI, | uszanowana i umacniana, a Kościołowi była pozostawiona
1345 VI, | celów autentycznego rozwoju, a także na temat trudności,
1346 VI, | jego powołaniu doczesnym, a zarazem transcendentnym;
1347 VI, | ewangelizacyjnej misji Kościoła. A ponieważ chodzi o naukę
1348 VI, | ostatnich Encyklik papieskich74, a zwłaszcza tej, którą tu
1349 VI, | społecznej odpowiedzialności, a zatem do stylu naszego życia,
1350 VI, | pozbawionych pomocy lekarskiej, a nade wszystko nie mających
1351 VI, | do wolności religijnej, a także prawa do inicjatywy
1352 VI, (81) | progressio, 55: l.c., s. 284: „A przecież właśnie tym mężczyznom
1353 VI, | samowystarczalność w zakresie wyżywienia, a nawet stały się eksporterami
1354 VI, | niesprawiedliwych struktur, a zwłaszcza własnych instytucji
1355 VII, | właśnie zmierza rozwój, a raczej wyzwolenie i rozwój,
1356 VII, | przeciwdziałają rozwojowi, a także głosić ufność w prawdziwe
1357 VII, | przez lęk, niezdecydowanie, a w gruncie rzeczy przez tchórzostwo.
1358 VII, | Wszyscy jesteśmy wezwani, a nawet zobowiązani do stawienia
1359 VII, | ludźmi i krajami bogatymi a ludźmi i krajami ubogimi
1360 VII, | więźniom głosić wolność, a niewidomym przejrzenie,
1361 VII, | miłosiernego, czyli do Muzułmanów, a także do wszystkich wyznawców
1362 VII, | zjednoczenia w porządku natury; a zjednoczonych rozsyła na
1363 VII, | strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych
1364 VII, | Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia” (
1365 VII, | znikną wszelkie podziały, a zapanuje równość i sprawiedliwość” 92. ~
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
1366 I, 1 | Zamysł Boży a komunia~
1367 I, 1, | miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale
1368 I, 1, | zadawszy śmierć wrogości”, a to, co było podzielone, „
1369 I, 2, | ludzi na całym świecie, a także pod tchnieniem łaski
1370 I, 2, | Boga w Trójcy Jedynego, a Jezusa wyznają Panem i Zbawcą;
1371 I, 2, | naszych przez Ducha Świętego”, a zatem nasza „nadzieja zawieść
1372 I, 2, | niedoskonałości, grzechy, a czasem nawet zdrady niektórych
1373 I, 2, | istniejącej między nimi a Kościołem katolickim.~W
1374 I, 2, | łączą się z Chrystusem, a także uznają i przyjmują
1375 I, 2, | dobrodziejstwach duchowych; a co więcej, prawdziwa jakaś
1376 I, 2, | działa swą uświęcającą mocą, a niektórym spośród nich dał
1377 I, 2, | im imię chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego
1378 I, 3, (30) | sierpnia 1962), c. III, a. 7, par. 2, I: AAS 54 (1962),
1379 I, 4, | powyższe są ogromnie doniosłe, a dla działalności ekumenicznej
1380 I, 4, | sprawę jedności chrześcijan, a nawet ją realizują, im bardziej
1381 I, 5, | całego ruchu ekumenicznego, a słusznie można je zwać ekumenizmem
1382 I, 5, | zawsze łączą się z modlitwą, a wręcz w niej kulminują.
1383 I, 5, | obchodzonego w styczniu, a w niektórych krajach w pobliżu
1384 I, 5, | życiu w Chrystusie” 47. A czyż mógłbym zapomnieć liturgię
1385 I, 5, | Jednorodzony i współistotny Syn. A zarazem: „jeden jest wasz
1386 I, 5, | jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście” (
1387 I, 5, | rzeczywistość Bożego Ojcostwa, a jednocześnie prawdę człowieczeństwa
1388 I, 5, | między jednością Osób Boskich a jednością synów Bożych zespolonych
1389 I, 6, | stanowi braci odłączonych, a stąd utrudniały wzajemne
1390 I, 6, | przezwyciężeniu podziału, a posłuży do przybliżenia
1391 I, 6, | Episkopatu całego świata, a zwłaszcza ze strony Stolicy
1392 I, 9, | porównać różne punkty widzenia, a przede wszystkim przeanalizować
1393 I, 9, | nad Bożymi tajemnicami, a trzymając się ściśle nauki
1394 I, 9, | zbudowania każdej wspólnoty65, a w pewien sposób może pouczyć
1395 I, 10, | kulturowej, społecznej, a także w dawaniu świadectwa
1396 II, 1, (71) | Ench. Oecum. 1, 1391-1447, a szczególnie 1398-1408. ~
1397 II, 2, | i za ich pośrednictwem”, a także za pośrednictwem Kościoła
1398 II, 3, | także w innej dziedzinie, a mianowicie tej, która dotyczy
1399 II, 3, (76) | Ench. Oecum. 1, 1391-1447, a szczególnie 1398-1408. ~
1400 II, 3, | stałą częścią programów, a jego potrzeba jest na nowo
1401 II, 3, | zostały ujęte przepisami, a ich przestrzegania domaga
1402 II, 6, | przez sobory ekumeniczne, a także właściwy im sposób
1403 II, 6, | istniejących między nimi a Stolicą Rzymską przed podziałem,
1404 II, 6, | Rzymską przed podziałem, a również by urobili sobie
1405 II, 6, | między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym.
1406 II, 7, | między Kościołem Rzymskim a ekumenicznym Patriarchatem
1407 II, 7, | Papieży Jana XXIII i Pawła VI, a z drugiej przez ekumenicznego
1408 II, 7, | Atenagorasa w Fanarze (Istambuł), a w październiku tego samego
1409 II, 7, | pomiędzy Kościołem Wschodu a Kościołem Zachodu oraz odbudowy
1410 II, 7, | pomiędzy Kościołem katolickim a wszystkimi Kościołami prawosławnymi
1411 II, 7, | do wspólnego przyjęcia, a tym samym do wprowadzenia
1412 II, 7, | dialogu pomiędzy Wschodem a Zachodem, który po Soborze
1413 II, 7, | europejskiej przeszłości, a zarazem święci, którym Kościoły
1414 II, 7, | 1988). Kościół katolicki, a w szczególności Stolica
1415 II, 8, | Kościoły patriarchalne, a pewna ilość szczyci się
1416 II, 8, | w dniu Pięćdziesiątnicy, a cały pierwotny rozwój Kościoła
1417 II, 8, | między Kościołem katolickim a Kościołem: prawosławnymi
1418 II, 9, | między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym pracuje
1419 II, 9, | Kościoła oraz więź między wiarą a sakramentami” 97. Komisja
1420 II, 9, (98) | MIĘDZY KOŚCIOŁEM KATOLICKIM A KOŚCIOŁEM PRAWOSŁAWNYM,
1421 II, 9, | prowadzenia apostolatu, a także rzeczywiste włączenie
1422 II, 11, | Kościołami i Wspólnotami a Kościołem katolickim istnieją
1423 II, 11, | Pośrednika między Bogiem a ludźmi na chwałę jedynego
1424 II, 11, | zasila się wiarą w Chrystusa, a krzepi łaską Chrztu i słuchaniem
1425 II, 11, | nieoczekiwane możliwości rozwiązań, a zarazem zrozumieć, że konieczne
1426 II, 12, | podziały wzięły początek, a także do Ameryki Północnej.
1427 II, 13, | Chrystusa: „Byłem głodny, a daliście Mi jeść” (Mt 25,
1428 III, 1, | autorytetem w sprawach wiary a świętą Tradycją — nieodzowną
1429 III, 1, | działaniu na rzecz zjednoczenia, a bardziej jeszcze — opozycji
1430 III, 1, | zadowalał się on łatwymi a złudnymi rozwiązaniami,
1431 III, 2, | rozróżnieniu między depozytem wiary a formułami, które go wyrażają,
1432 III, 3, | nawrócenia ku woli Ojca, a zarazem pokuty i całkowitej
1433 III, 3, | nawet do przelania krwi. A czyż takie właśnie przywiązanie
1434 III, 4, | i Wspólnot kościelnych, a także dzięki sposobowi,
1435 III, 5, (149)| MIĘDZY KOŚCIOŁEM KATOLICKIM A UCZNIAMI CHRYSTUSA, Sprawozdanie
1436 III, 5, (149)| MIĘDZY KOŚCIOŁEM KATOLICKIM A KOŚCIOŁEM PRAWOSŁAWNYM. ~
1437 III, 5, | Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.
1438 III, 5, | będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi,
1439 III, 5, | się najpierw „Kefasowi, a potem Dwunastu” (15, 5).~
1440 III, 5, | słabości się doskonali”, a następnie zawołać: „ilekroć
1441 III, 5, | przemawiają jednym głosem, a nie głosami skłóconymi (...) —
1442 III, 5, | są w jedności z Piotrem, a tym samym w jedności Chrystusa.~
1443 III, 5, | przestrzegać i budzić czujność, a czasem orzekać, że ta czy
1444 III, 5, | i życia sakramentalnego, a jeśli wyłaniały się nieporozumienia
1445 III, 6, | zjednoczeni z Chrystusem, a wszyscy wierni znajdą umocnienie
1446 III, 7 | Pełna jedność a ewangelizacja~
1447 III, 7, | głoszenie jest ich misją, a tym samym szkodzi poważnie
1448 III, 7, | pragnie ogarnąć całą ludzkość, a więc stawianie przeszkód
1449 Adh, 0, | jest tęsknotą za jednością, a więc jedną z koniecznych
1450 Adh, 0, | coraz bardziej autentyczne.~A gdybyśmy chcieli zapytać,
1451 Adh, 0, | myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
1452 Wprow, 1, | Chrystusa i Jego Ewangelii, a nawet nie znają samego Boga.
1453 Wprow, 1, | wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej,
1454 Wprow, 2, | kulturowej, religijnej, a także w ścisłym sensie teologicznej.
1455 Wprow, 2, | pomiędzy ludzką wolnością a prawdą. W ten sposób odrzuca
1456 Wprow, 2, | tradycyjnym nauczaniem Kościoła a pewnymi poglądami teologicznymi,
1457 Wprow, 2, | wiarą życia chrześcijan, a także dla relacji międzyludzkich.
1458 Wprow, 2, | można być posłusznym Bogu, a więc miłować Boga i bliźniego,
1459 Wprow, 2, | nierozerwalnego związku pomiędzy wiarą a moralnością, tak jakoby
1460 I, 1 | A oto podszedł do niego pewien
1461 I, 1, | żywej i wyrazistej formie: „A oto przyszedł do Niego pewien
1462 I, 1, | Jeden jest tylko Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie,
1463 I, 1, | posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie.
1464 I, 1, | 7. „A oto podszedł pewien człowiek”.
1465 I, 2, | związek między dobrem moralnym a wypełnieniem własnego przeznaczenia.
1466 I, 2, | pytanie, co jest dobrem, a co złem. To Chrystus jest
1467 I, 2, | czasem powierzchownych, a nawet pozornych kryteriów
1468 I, 2, | niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością,
1469 I, 2, | młodzieńca z Ewangelii, a bardziej jeszcze nad sensem
1470 I, 3, | Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie,
1471 I, 3, | która pociąga człowieka a zarazem go zobowiązuje,
1472 I, 3, | ma swoje źródło w Bogu, a wręcz jest samym Bogiem:
1473 I, 3, | zawartego między Bogiem a Izraelem i w całym Prawie
1474 I, 3, | Stwórcą i z całym stworzeniem, a bardziej jeszcze, aby wprowadzić
1475 I, 3, | was, będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem” (
1476 I, 4, (19) | Theologiae, I-II, q. 91, a. 2; Katechizm Kościoła Katolickiego,
1477 I, 4, | więzi między życiem wiecznym a przestrzeganiem Bożych przykazań:
1478 I, 4, | Z kontekstu rozmowy, a zwłaszcza z porównania zapisu
1479 I, 4, | najważniejsze powinności, a więc pośrednio także fundamentalne
1480 I, 4, | warunek miłości bliźniego, a jednocześnie jej sprawdzian.
1481 I, 4, | unikać tych przestępstw (a nie powinien ich popełniać
1482 I, 4, | dopiero początek wolności, a nie doskonała wolność” 23. ~
1483 I, 4, | życia wiecznego: „To czyń, a będziesz żył” (Łk 10, 28).
1484 I, 4, | do następnego pytania: „A kto jest moim bliźnim?” (
1485 I, 4, | ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził,
1486 I, 4, | Samarytaninie (por. Łk 10, 30-37), a także w „mowie” o sądzie
1487 I, 4, | figurą prawdziwego Prawa. A zatem Prawo Mojżeszowe jest
1488 I, 4, | przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa,
1489 I, 4, | zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy,
1490 I, 4, | powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy,
1491 I, 4, (25) | Mathaeum, XX, I, 1-4: CCL 9/A, 291-292. ~
1492 I, 5, | posiadasz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie.
1493 I, 5, | orędzia moralnego Ewangelii, a zwłaszcza w kontekście Kazania
1494 I, 5, | wewnętrznym usposobieniu, a więc nie pokrywają się ściśle
1495 I, 5, | między błogosławieństwami a przykazaniami: jedne i drugie
1496 I, 5, | wolności ku pełnej dojrzałości, a jednocześnie potwierdza
1497 I, 5, | fundamentalnej więzi między wolnością a prawem Bożym. Wolność człowieka
1498 I, 5, | podlegamy nadal słabości, a po części zyskaliśmy już
1499 I, 5, | więcej - jako zaprzeczenie, a w każdym razie ograniczenie
1500 I, 5, | właściwą „koniecznością”, a nie tylko zewnętrznym przymusem -
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702 |