1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702
(...) Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
1501 I, 5, | Bożych” (por. Rz 8, 21), a więc odpowiedzieć w życiu
1502 I, 5, | spontanicznie dąży do doskonałości, a której miarą jest sam Bóg: „
1503 I, 6, | 19. Drogą, a zarazem treścią tej doskonałości
1504 I, 6, | chrześcijańskiego. Czyny te bowiem, a zwłaszcza Jego męka i śmierć
1505 I, 7, | relację między Prawem (starym) a łaską (nowym Prawem) w perspektywie
1506 I, 7, | do samowystarczalności, a tym samym skłania go, by
1507 I, 7, | postać przykazania miłości, a także doskonałości, ku której
1508 I, 7, | ponieważ miłość jest z Boga, a każdy kto miłuje, narodził
1509 I, 7, | związek między łaską Boga a wolnością człowieka, między
1510 I, 7, | Wschodnich i Zachodnich, a zwłaszcza św. Augustyna32,
1511 I, 7, (33) | Theologiae, I-II, q. 106, a. 1, zakończ. i ad 2um. ~
1512 I, 8 | A oto ja jestem z wami przez
1513 I, 8, | nas, zgodnie z obietnicą: „A oto Ja jestem z wami przez
1514 I, 8, | historycznym i kulturowym, a także nauczanie etyczne
1515 I, 8, | zagrażać harmonii między wiarą a życiem: jedność Kościoła
1516 I, 8, | więzi między wyborem serca a czynami, które wybór ten
1517 II, 1, | moralnym dobrem ludzkich czynów a życiem wiecznym; naśladowanie
1518 II, 1, | perspektywę doskonałej miłości, a wreszcie dar Ducha Świętego
1519 II, 1, | i bada Boże Objawienie, a zarazem spełnia wymogi ludzkiego
1520 II, 1, | wiary, czyli jej prawdy, a czym innym sposób jej wyrażania,
1521 II, 1, | wierzenia i stosowania w życiu, a przedstawianymi w sposób
1522 II, 1, | naszych czasów. Kościół, a zwłaszcza Biskupi, którym
1523 II, 1, | jego życia, co jest dobrem, a co grzechem, jakie jest
1524 II, 1, | odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym
1525 II, 2 | Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,
1526 II, 2, | osoby i na jej wyjątkowość, a także należny respekt dla
1527 II, 2, | decyduje o tym, co jest dobre, a co złe. Do tezy o obowiązku
1528 II, 2, | związek między tą ewolucją a kryzysem wokół zagadnienia
1529 II, 2, | antynomia między prawem moralnym a sumieniem, między naturą
1530 II, 2, | sumieniem, między naturą a wolnością. ~
1531 II, 2, | słuszne, pożyteczne i cenne, a zarazem wskazać niejasności,
1532 II, 2, | słowach: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,
1533 II, 2, | J 8, 32). ~I.~Wolność a prawo~ ~
1534 II, 2, (59) | A Letter Addressed to His
1535 II, 3, | Boże nie umniejsza zatem, a tym bardziej nie eliminuje
1536 II, 3, | konflikt między wolnością a prawem. Należą do nich doktryny,
1537 II, 3, | decydowania o tym, co jest dobre, a co złe: według nich ludzka
1538 II, 3, | świetle charakter racjonalny — a więc powszechnie zrozumiały
1539 II, 3, | ich przez rozum ludzki, a dokładnie — przez indywidualne
1540 II, 3, (61) | Theologiae, I-II, q. 71, a. 6; zob. także ad 5um. ~
1541 II, 3, | się wyłącznie do świata, a porządkiem zbawienia, dla
1542 II, 3, | wolności i prawa moralnego, a także głębokich, wewnętrznych
1543 II, 4, | stworzone nie zależą od Boga, a człowiek może ich używać
1544 II, 4, (69) | Theologiae, I-II, q. 93, a. 3, ad 2um, ryt. przez:
1545 II, 4, | wiemy, co należy czynić, a czego unikać. To światło,
1546 II, 5, | poruszony i naprowadzony, a nie pod wpływem ślepego
1547 II, 5, | dobrowolnie czynić dobro, a unikać zła. Aby to jednak
1548 II, 5, (76) | Theologiae, I-II, q. 91, a. 2. ~
1549 II, 5, | ku właściwemu celowi” 80. A mądrość Boża to opatrzność,
1550 II, 5, (80) | Theologiae, I-II, q. 93, a. 1. ~
1551 II, 5, (81) | Por. tamże, I-II, q. 90, a. 4, ad lum. ~
1552 II, 5, (82) | Tamże, I-II, q. 91, a. 2. ~
1553 II, 5, | Boga i przymierza z Nim, a zarazem jako rękojmię Bożego
1554 II, 5, | miał otaczać prawo Boże, a jednocześnie zachętę, by
1555 II, 6, | konflikcie między wolnością a prawem, kładąc szczególny
1556 II, 6, | odniesienie do prawa naturalnego, a zwłaszcza do natury. W rzeczywistości
1557 II, 6, | podporządkowany „naturze”, a nawet przez nią determinowany.
1558 II, 6, | zostać głęboko przetworzona, a nawet przezwyciężona przez
1559 II, 6, | społecznych, kulturowych, a także moralnych miałoby
1560 II, 6, | wszystko to, co „wytworzone”, a więc „kultura” jako dzieło
1561 II, 6, | charakter trwały i niezmienny, a na tej podstawie usiłowano
1562 II, 6, | stosunki homoseksualne, a także sztuczne zapłodnienie.
1563 II, 6, | Mechanizmy ludzkich zachowań, a także tak zwane „skłonności
1564 II, 6, | relacja między wolnością a naturą ludzką, a zwłaszcza
1565 II, 6, | wolnością a naturą ludzką, a zwłaszcza jakie miejsce
1566 II, 6, | napięcie między wolnością a tak zredukowaną naturą oznacza
1567 II, 6, | szanować osobę jako cel, a nigdy jako zwykły środek
1568 II, 6, | życiem i swoim działaniem, a w szczególności do używania
1569 II, 6, | ludzkiego jest godność osoby, a nie jedynie naturalna skłonność
1570 II, 6, | dozwolonym i chwalebnym, a nawet obowiązkiem. W rzeczywistości
1571 II, 6, | rozdział między wolnością a naturą. Ukazuje raczej ich
1572 II, 7, | konflikt między wolnością a naturą odbija się także
1573 II, 7, | zeń swej nowej siedziby, a jedynie odciska jakby na
1574 II, 7, (92) | Trinitate, XIV 15, 21: CCL 50/A, 451. ~
1575 II, 7, | między wolnością jednostek a naturą wspólną wszystkim
1576 II, 7, (93) | Theologiae, I-II, q. 94, a. 2. ~
1577 II, 7, | nieobrażania w drugim człowieku, a przede wszystkim w samym
1578 II, 7, | niezmienności prawa naturalnego, a tym samym istnienia „obiektywnych
1579 II, 7, | nie ulegających zmianie, a mających swą ostateczną
1580 II, 7, (98) | Theologiae, I-II, q. 108, a. 1 . Według św. Tomasza
1581 II, 7, | teologicznej100. ~II.~Sumienie a prawda~ ~
1582 II, 7, (100)| naszej czcigodnej doktrynie, a czym innym jest forma, w
1583 II, 8, | między wolnością człowieka a prawem Bożym ma swą żywą
1584 II, 8, | miłowania i czynienia dobra, a unikania zła, rozbrzmiewa
1585 II, 8, | relację między wolnością a prawem, jest ściśle związany
1586 II, 8, | które przeciwstawiają, a także wprowadzają rozdział
1587 II, 8, | rozdział między wolnością a prawem i otaczają bałwochwalczym
1588 II, 8, | nakaz o znaczeniu ogólnym a normą indywidualnego sumienia,
1589 II, 8, | temat więzi między wolnością a prawem, opartej na prawdzie,
1590 II, 9, | sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na
1591 II, 9, | człowiekowi, ale zarazem — a nawet przede wszystkim —
1592 II, 9, (103)| Librum Sentent., dist. 39, a. 1, q. 3, zakończ.: wyd.
1593 II, 9, | Właśnie o sądzie nad czynami, a jednocześnie o ich sprawcy,
1594 II, 9, | miłować i czynić dobro, a unikać zła. Ta pierwsza
1595 II, 9, | moralności dobrowolnego aktu, a tym samym dokonuje „zastosowania
1596 II, 9, | uniwersalnej prawdy o dobru, a zarazem uświadamia mu zło
1597 II, 9, | odzwierciedlające prawdę o dobru, a nie poprzez arbitralne „
1598 II, 9, | odpowiedzialności tych sądów — a ostatecznie samego człowieka
1599 II, 10, | poszukiwanie prawdy i dobra, a sumienie z nawyku do grzechu
1600 II, 10, | poszukiwanie prawdy i dobra, a sumienie z nawyku do grzechu
1601 II, 10, (108)| AKWINU, De Veritate, q. 17, a. 4. ~
1602 II, 10, | innych cnotach kardynalnych, a przede wszystkim w teologalnych
1603 II, 10, | Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał
1604 II, 10, (110)| Theologiae, II-II, q. 45, a. 2. ~
1605 II, 10, | sumienia prawd mu obcych, a tylko objawia prawdy, które
1606 II, 11, | na zależność między osobą a jej czynami. Mówią oni o „
1607 II, 11, | pomiędzy opcją fundamentalną a świadomymi aktami wyboru
1608 II, 11, | swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu
1609 II, 11, | wywyższeniem ludzkiej wolności, a zarazem poświadcza prawdziwość
1610 II, 11, | wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i
1611 II, 11, | wyborów sprzecznych z nią, a dotyczących poważnej materii
1612 II, 12, | utratę łaski uświęcającej, a w przypadku śmierci w tym
1613 II, 12, | osobę pojętą jako całość, a więc akt opcji fundamentalnej.
1614 II, 12, | pomiędzy opcją fundamentalną a świadomymi wyborami poszczególnych
1615 II, 13, | między ludzką wolnością a prawem Bożym, której żywą
1616 II, 13, (120)| Theologiae, I-II, q. 1, a. 3: „Idem sunt actus morales
1617 II, 13, | między wolnością człowieka a prawdziwym dobrem. Dobro
1618 II, 13, | moralną wartością czynu a ostatecznym celem człowieka.
1619 II, 13, (122)| Theologiae, II-II, q. 148, a. 3. ~
1620 II, 13, | stworzeniem”, synem Bożym, a poprzez swoje czyny objawia
1621 II, 13, | który za dobro wynagradza, a za zło karze, jak nam przypomina
1622 II, 13, | maksymalizowania” dobra, a „minimalizowania” zła. ~
1623 II, 13, | mianowicie do porządku moralnego (a to ze względu na swe odniesienie
1624 II, 13, | fizycznym czy ontycznym (a to ze względu na odniesienie
1625 II, 13, | zawsze zmieszane ze złem, a każdemu dobremu skutkowi
1626 II, 13, | proporcjach między czynem a jego skutkami oraz między
1627 II, 14, | pewnych uczynków zewnętrznych, a nie zważali na to, co dzieje
1628 II, 14, | zresztą doświadcza trudności, a właściwie niemożliwości
1629 II, 14, (126)| Theologiae, I-II, q. 18, a. 6. ~
1630 II, 14, | dokonanego w dobrej intencji: «A czyż mamy (jak nas powtarzają
1631 II, 15, | treść prawa naturalnego, a więc tego uporządkowanego
1632 II, 15, (130)| Theologiae, I-II, q. 100, a. 1. ~
1633 II, 15, | względu na swój przedmiot, a niezależnie od ewentualnych
1634 II, 15, | niczym wpływu okoliczności, a zwłaszcza intencji na moralną
1635 II, 15, | handel kobietami i młodzieżą, a także nieludzkie warunki
1636 II, 15, | zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne
1637 II, 15, | istoty narusza ład moralny — a co tym samym należy uznać
1638 II, 15, (134)| quodlibetales, IX, q. 7, a. 2; Katechizm Kościoła Katolickiego,
1639 II, 15, | braterstwu i prawdzie o dobru, a zarazem osłabiało wspólnotę
1640 II, 15, | jakości ludzkich czynów, a zwłaszcza w problemie istnienia
1641 II, 15, | integralnej prawdzie o człowieku, a tym samym okazuje szacunek
1642 III, 1, | między wolnością człowieka a prawem Bożym, a ostatecznie
1643 III, 1, | człowieka a prawem Bożym, a ostatecznie relacji między
1644 III, 1, | relacji między wolnością a prawdą. ~Według wiary chrześcijańskiej
1645 III, 1, | ludzkiego życia — już poczętego, a jeszcze nie wydanego na
1646 III, 1, | decydowania o tym, co dobre, a co złe. Relatywizm ten przeniesiony
1647 III, 1, | jest zgorszeniem dla Żydów a głupstwem dla pogan, dla
1648 III, 1, | wolność istoty stworzonej, a więc wolność dana, którą
1649 III, 1, | człowieka do prawdziwego Dobra, a bardziej jeszcze — poprzez
1650 III, 1, | prawdy: „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,
1651 III, 1, | i to samym swoim życiem, a nie tylko słowami — że wolność
1652 III, 1, | Tak więc Kościół, a w nim każdy chrześcijanin
1653 III, 1, | nierozerwalnej więzi między wolnością a prawdą, zaś Jego powstanie
1654 III, 2, | bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie (...).
1655 III, 2, | i życia między wierzącym a Jezusem Chrystusem: Drogą,
1656 III, 2, | Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności.
1657 III, 2, | z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy
1658 III, 2, | przykazania. Kto mówi: «Znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań,
1659 III, 3, | 90. Więź między wiarą a moralnością ujawnia w pełni
1660 III, 3, | normy moralnej ujawnia, a zarazem stoi na straży godności
1661 III, 3, | jaśnieje świętość prawa Bożego, a zarazem nietykalność osobowej
1662 III, 3, | człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?” (Mk
1663 III, 3, | zatarcia granicy między dobrem a złem, co uniemożliwia budowę
1664 III, 3, | społeczności. Męczennicy, a wraz z nimi wszyscy święci
1665 III, 3, | którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają
1666 III, 3, | zamieniają ciemności na światło, a światło na ciemności, którzy
1667 III, 3, | przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz!” (Iz
1668 III, 3, | przedkłada życie nad honor, a pragnąc życie zachować,
1669 III, 3, | oddać życie. W wyznawaniu, a nade wszystko w ofierze
1670 III, 3, | już obecna w stworzeniu, a w pełni jaśnieje na obliczu
1671 III, 4, | 95. Doktryna Kościoła, a zwłaszcza stanowczość, z
1672 III, 4, | się nazywać dobra złem, a zła dobrem” 151, winien
1673 III, 4, | pokojowego współżycia ludzi, a tym samym prawdziwej demokracji,
1674 III, 4, | ten sposób normy moralne, a przede wszystkim normy negatywne,
1675 III, 5 | Moralność a odnowa życia społecznego
1676 III, 5, | problemy, które nim wstrząsają, a przede wszystkim przezwyciężyć
1677 III, 5, | istotną więź między mądrością a wolą Bożą — ma niezwykle
1678 III, 5, | kontaktach między rządzącymi a rządzonymi, jawność w administracji
1679 III, 5, | znajdują swe najgłębsze źródło, a jednocześnie uzasadnienie
1680 III, 5, | politycznego współistnienia, a całe życie społeczne wystawiane
1681 III, 6, | Harmonia między wolnością a prawdą na pewno wymaga niekiedy
1682 III, 6, | decydować o tym, co jest dobre, a co złe. „Tak jak Bóg będziecie
1683 III, 6, | jest to pierwsza pokusa, a jej echem są wszystkie pokusy,
1684 III, 6, | czynił wszystko, co możesz, a prosił o to, czego nie możesz,
1685 III, 6, | są ciężkie» (1 J 5, 3), a «jarzmo Jego jest słodkie
1686 III, 6, | określonych czynów ludzkich, a ostatecznie wprowadza zamęt
1687 III, 6, | dysproporcji” między prawem a ludzkimi możliwościami,
1688 III, 7 | Moralność a nowa ewangelizacja ~
1689 III, 7, | który obecnie przeżywamy, a w każdym razie przeżywają
1690 III, 7, | 107. Ewangelizacja — a tym samym „nowa ewangelizacja” —
1691 III, 7, | 1, 15). Piotr natomiast, a wraz z nim inni Apostołowie,
1692 III, 7, | dziedzinie prawd wiary, a bardziej jeszcze wówczas,
1693 III, 7, | świętych mężczyzn i kobiet, a zwłaszcza w Dziewiczej Matce
1694 III, 7, | wszelkie inne charyzmaty, a tym samym czyni Kościół
1695 III, 8, | określenia tożsamości teologii, a w konsekwencji także dla
1696 III, 8, | pytania: co jest dobrem, a co złem? Co czynić, aby
1697 III, 8, | naszym wspólnym obowiązkiem, a przede wszystkim naszą wspólną
1698 III, 8, | niezmiennego nauczania Kościoła, a zwłaszcza Soboru Watykańskiego
1699 III, 8, | niezmienności przykazań moralnych, a w szczególności tych, które
1700 III, 8, | miłości Bożej (por. Łk 6, 36), a jego celem jest prowadzenie
1701 III, 8, | Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański —
1702 Zak, 1, | nawet najmniej wykształcony, a przede wszystkim ten, kto
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1702 |