Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 V, | konstytucyjnym. Wkład, który w ów porządek wnosi, polega na
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
2 II, | o miłosierdziu zachowuje ów znamienny Bosko-ludzki wymiar.
3 III, | ostatecznie służy miłości. Ów prymat, pierwszeństwo miłości
4 IV, | sprawiedliwości. Tym bardziej, że ów syn nie tylko roztrwonił
5 IV, | ucałował go” (Łk 15, 20). Ów ojciec niewątpliwie działa
6 IV, | grzechem. Kiedy zaś to czyni, ów, który doznaje miłosierdzia,
7 V, | O czym więc mówi do nas ów krzyż Chrystusa, ostatnie
8 VI, | Soboru Watykańskiego II, ów obraz napięć i zagrożeń
9 VI, | poczucie zagrożenia. Rośnie ów egzystencjalny lęk, który
10 VI, | milionów. W związku z tym ów niepokój moralny musi się
11 VI, | sumieniu, religii, tłumaczy ów niepokój, który staje się
12 VI, | współczesnego człowieka. Niepokój ów żywią nie tylko ci, którzy
13 VI, | ludzkim odczuciu niepokój ów sięga dalej od wszystkich
14 VI, | całymi tak zwanymi światami. Ów głęboki i wieloraki nurt,
15 VII, | realizacji tego zadania. Ów ludzki świat nie może stawać
16 VII, | mesjańskie orędzie Ewangelii. ~Ów ludzki świat może stawać
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
17 1, | urzeczywistnia się definitywnie ów nowy początek udzielania
18 1, | Wypada tutaj podkreślić, że ów „Duch Pański”, jaki „spoczywa”
19 1, | tysiąclecia po Chrystusie, ów czas Kościoła wyraził się
20 2, | sądzie”. ~Wskazuje już na to ów tekst, w który Sobór wyjaśnia,
21 2, | Jezus wyjaśnia, że grzech ów polega na tym, iż „nie uwierzyli
22 2, | uwierzyli w Niego”, zasięg ów wydaje się zawężać do tych,
23 2, | jednak nie dostrzec, że ów „wąski”, historycznie określony
24 2, | przezwycięża ludzki grzech! Ów jerozolimski grzech z dnia
25 2, | jakby jego ból. Ostatecznie ów niezgłębiony i niewypowiedziany „
26 2, | sugestywnie mówią teksty soborowe. Ów trud sumienia wyznacza zarazem
27 3, | sercu każdego człowieka — ów najszczególniejszy dar stworzony:
28 3, | gruncie etycznym, przez ów grzech, jaki opanowuje serce
29 3, | zaszczepiony przez Ducha ów „korzeń nieśmiertelności” (
30 3, | Świętego dojrzewa i umacnia się ów człowiek wewnętrzny, czyli „
31 3, | pełnego urzeczywistnienia ów obraz i podobieństwo Boże,
32 3, | sumień. Na tej drodze cały ów świat — uczestnicząc w tym
33 3, | w naszym ludzkim świecie ów proces prawdziwego dojrzewania
34 3, | jakim mówi Sobór. Jest to ów sens, poprzez który Chrystus „
Fides et ratio
Rozdzial, Paragraf, Numer
35 II, 1, | przedmiotu poznania i wpisać go w ów najwyższy porządek rzeczy,
Laborem exercens
Rozdzial, Numer
36 I, | 127], 2) — i to nie tylko ów chleb codzienny, którym
37 I, | uwspółcześniania”, zachowując stale ów chrześcijański zrąb prawdy,
38 I, | ludzkim” 2, wówczas właśnie ów klucz — praca ludzka — nabiera
39 II, | niewiasty „na obraz Boga”. Ów proces zaś jest równocześnie
40 II, | znaczeniu) posiada właśnie ów zrodzony z myśli ludzkiej
41 II, | w świecie widzialnym. ~Ów podstawowy, pierwotny zamiar
42 II, | czyniąc ziemię sobie poddaną”. Ów trud zaś jest faktem powszechnie
43 III, | robotników i ich rodzin. ~Ów konflikt, rozumiany przez
44 III, | dyspozycji człowieka, również ów zespół środków, przy pomocy
45 III, | tutaj należy stwierdzić, że ów zespół środków jest owocem
46 IV, | zawsze mieć przed oczyma ów szeroki zasięg odniesień,
47 IV, | możliwie wielkie zyski. ~Ów obraz zależności, jakie
48 IV, | przeciwnie — to właśnie ów wzgląd na obiektywne uprawnienia
49 IV, | ładu moralnego, posiada ów — jak powiedziano wyżej — „
50 IV, | drodze może się realizować ów plan powszechnego, proporcjonalnego
51 IV, | idee i środki, aby osiągnąć ów cel nieodzowny: jest nim
52 IV, | wspólnego własnego kraju. Ów wysiłek i ów wkład zostaje
53 IV, | własnego kraju. Ów wysiłek i ów wkład zostaje oddany innemu
54 V, | indywidualna i zbiorowa, czyli ów ogromny wysiłek, przez który
55 V, | 12. 18. 21. 25. 31.). ~Ów opis stworzenia, jaki znajdujemy
56 V, | bowiem w sobie — on jeden — ów szczególny pierwiastek podobieństwa
57 V, | twego życia” (Rdz 3, 17). Ów trud zespolony z pracą znaczy
Redemptor hominis
Rozdzial, Paragraf
58 I, 1 | powiedzieć, co będzie oznaczał ów rok na zegarze dziejów ludzkości,
59 I, 5 | jego niegodnego Następcy. ~Ów wymiar okazał się szczególnie
60 I, 5 | też wyrósł między innymi ów zasadniczy impuls ewangelizacyjny,
61 II, 4 | samemu człowiekowi”. To jest ów — jeśli tak wolno się wyrazić —
62 II, 4 | Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas
63 III, 3 | postaciach się ujawnia. ~Ów stan zagrożenia człowieka
64 III, 3 | pozostawać w tyle. I stąd też ów skądinąd zdumiewający postęp,
65 III, 3 | podstawowej sprawy: czy ów postęp, którego autorem
66 IV, 1 | ducha, w którym wyraża się ów odwieczny niepokój, wedle
67 IV, 1 | rozprasza” (Mt 12, 30). Ów skarb człowieczeństwa pogłębiony
Redemptoris Mater
Rozdzial, Paragraf, Numer
68 I, 1, | uroczystym nauczaniu Kościoła, ów „majestat łaski” objawił
69 I, 1, | jak nikt inny wśród ludzi, ów „majestat łaski”, jaką Ojciec „
70 I, 3, | potwierdza nieświadomie ów proroczy werset z Magnificat
71 I, 3, | odnalazła Ona i przyjęła ów inny wymiar macierzyństwa,
72 I, 3, | związanych z tym zaproszeniem — ów „początek znaków”, jaki
73 III, 1, | i osiągnęła w pełni ów „stan królewskiej wolności”,
74 III, 2, | z Boga zrodzonych” 123. Ów „macierzyński” rys Kościoła
75 III, 2, | Kościół rozpoznaje ów macierzyński wymiar swojego
76 III, 2, | do osoby. Stanowi o nim ów zawsze jedyny i niepowtarzalny
77 III, 2, | 46. Ów stosunek synowski — to zawierzenie
78 III, 3, | Dziewicy, aby uwydatnić ów „wielki znak na niebie”,
79 Zak, 0, | moment, kiedy dokonał się ów zasadniczy przełom historyczny,
Redemptoris missio
Rozdzial, Paragraf, Numer
80 I, 3, | włączył go w plan zbawienia: „Ów lud mesjaniczny — mówi Sobór —
Ut unum sint
Rozdzial, Paragraf, Numer
81 III, 5, | Rzymie, tu także składa ów najwyższy dowód miłości
Veritatis splendor
Rozdzial, Paragraf, Numer
82 I, 2, | Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas
83 II, 6, | ducha” 91, można odczytać ów szczególny ludzki sens ciała.
|