1-500 | 501-1000 | 1001-1342
Centesimus annus
Rozdzial, Numer
1 Wprow, | wielkiego Papieża Leona XIII i jego „nieśmiertelnego Dokumentu” 3.
2 Wprow, | świadomość kieruje dziś jego następcą. Tak jak dla niego
3 I, | sporu widzianego w całej jego ostrości tak, jak się on
4 I, | chrześcijańskiego, ponieważ ukazuje jego bezpośrednie konsekwencje
5 I, | robotników. Ze względu na jego znaczenie pragnę je tu przypomnieć.
6 I, | pomimo powszechnej także w jego czasach tendencji do traktowania
7 I, | na uwagę — przeprowadza jego krytykę, gdy podejmuje temat
8 I, | interwencji Państwa oraz jego charakter instrumentalny,
9 I, | dziełem, lecz wywodzą się z jego zasadniczej godności jako
10 II, | sygnałów dostrzeganych przez jego następców. Papież przewidział
11 II, | jeszcze odczytać z uwagą jego słowa: „Socjaliści, wznieciwszy
12 II, | odpowiedź, która jest szczytem jego człowieczeństwa, i żaden
13 II, | prawdziwej wielkości człowieka, jego transcendencja wobec świata
14 II, | rozsądne porozumienie, a jego celem nie jest już ogólne
15 II, | utrzymanie pracownika i jego rodziny, a także pozwalały
16 II, | sumienia pracownika czy jego godność. Również tutaj przypomnieć
17 II, | ludzi pracy; w tej sferze jego wysiłki łączyły się często
18 III, | człowieka, analizując jedynie jego aktywność gospodarczą, tak
19 III, | określić tylko na podstawie jego przynależności klasowej.
20 III, | miejscu Boga i sprzeciwia się Jego cierpliwości.~Dzięki ofierze
21 III, | sensie integralnie ludzkim61. Jego celem nie jest tylko zrównanie
22 III, | tym wiąże się inne, będące jego zastosowaniem i pogłębieniem,
23 IV, | w opozycji do socjalizmu jego czasów, że prawo do własności
24 IV, | przy życiu, zaspokajają jego potrzeby i są przedmiotem
25 IV, | potrzeby i są przedmiotem jego praw.~Pierwszym źródłem
26 IV, | aby utrzymywała wszystkich jego członków, nie wykluczając
27 IV, | sam człowiek. To właśnie jego inteligencja pozwala odkryć
28 IV, | zaspokojenia ludzkich potrzeb. To jego zdyscyplinowana praca i
29 IV, | jest sam człowiek, to jest jego zdolności poznawcze, wyrażające
30 IV, | geograficznym. W niektórych jego rejonach i w niektórych
31 IV, | człowiekiem, ze względu na jego wzniosłą godność. To, co
32 IV, | wytwarzanie zysku, ale samo jego istnienie jaku wspólnoty
33 IV, | w obliczu konieczności: jego potrzeby były nieliczne,
34 IV, | przez obiektywne struktury jego cielesnej natury, działalność
35 IV, | słuszna koncepcja człowieka i jego prawdziwego dobra. Poprzez
36 IV, | ogarnia wszystkie wymiary jego istnienia i która wymiary
37 IV, | odwoływanie się bezpośrednio do jego instynktów i ignorowanie
38 IV, | ignorowanie na różne sposoby jego wolnej i świadomej natury
39 IV, | stworzenia, człowiek zajmuje Jego miejsce i w końcu prowokuje
40 IV, | zaspokoić za pośrednictwem jego mechanizmów. Istnieją ważne
41 IV, | ludzkie, które wymykają się jego logice. Istnieją dobra,
42 IV, | zależy od tego, czy wzrasta jego udział w autentycznej i
43 IV, | Boga, bo Bóg jest sprawcą jego istnienia i tylko On może
44 IV, | którzy wnoszą konieczny do jego działalności kapitał, jak
45 V, | dowartościowanie godności jego osoby. Należy tu zaznaczyć,
46 V, | własnej przyszłości, zależy od jego pojmowania siebie i swojego
47 V, | w masie, nie uznają roli jego inicjatywy i wolności, a
48 V, | inicjatywy i wolności, a podstawę jego wielkości widzą w zdolnościach
49 V, | 52. Papież Benedykt XV i jego następcy dobrze zrozumieli
50 VI, | szczególnie człowiekiem w jego powiązaniu ze złożoną siecią
51 VI, | jednak objawia mu w pełni jego prawdziwą tożsamość i właśnie
52 VI, | interesując się nim samym i jego sposobem postępowania w
53 VI, | pozbawia człowieka jednego z jego podstawowych wymiarów, mianowicie
54 VI, | argumentami próbują go przekonać o jego niezależności od wszelkiego
55 VI, | sakramentów, nadając kierunek jego życiu przykazaniami miłości
56 VI, | chociaż zdaje sobie sprawę, że jego dzieło napotyka dziś szczególne
57 VI, | tyczy, to nigdy nie braknie jego w tej sprawie pomocy”113.~
58 VI, | Kościół jest świadom, że jego orędzie społeczne zyska
59 VI, | tej świadomości wypływa jego opcja preferencyjna na rzecz
60 VI, | Kościoła do ubogich, kierująca jego działaniem i należąca do
61 VI, | działaniem i należąca do jego stałej tradycji, każe mu
62 VI, | sytuacji, choć wie, że to jego wołanie nie zawsze i nie
63 VI, | Bożą pomocą przygotować jego nadejście.~Źródłem prawdziwej
64 VI, | trwa u boku Chrystusa w Jego drodze ku ludziom i z ludźmi
65 VI, | Chrystusowi, naszemu Panu. W Jego imię wszystkim z serca błogosławię.~
Dives in misericordia
Rozdzial, Numer
66 I, | Go zaś i ukazał w sobie — Jego Synu (por. J 1, 18; Hbr
67 I, | człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie,” dokonuje zaś
68 I, | objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości”1. Słowa powyższe
69 I, | człowieka w pełnej godności jego człowieczeństwa nie może
70 I, | egzystencji. Człowiek i jego najwyższe powołanie odsłania
71 I, | objawienie tajemnicy Ojca i Jego miłości. ~I dlatego też
72 I, | objawiając w sobie samym „Ojca i Jego miłość” 2. W Jezusie Chrystusie
73 I, | wyjściem na spotkanie Ojca i Jego miłości. Sobór Watykański
74 I, | dojrzalsze odniesienie do Ojca i Jego miłości. ~ ~
75 I, | stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty — wiekuista Jego
76 I, | Jego przymioty — wiekuista Jego potęga oraz Bóstwo — stają
77 I, | widzialne dla umysłu przez Jego dzieła” (Rz 1, 20). To pośrednie
78 I, | niezgłębionej tajemnicy Jego istoty — jednej i trynitarnej —
79 I, | Boga przede wszystkim w Jego stosunku do człowieka, w
80 I, | stosunku do człowieka, w Jego miłości: „filantropia” (
81 I, | tutaj właśnie „niewidzialne Jego przymioty” stają się w sposób
82 I, | poprzez wszystkie inne „Jego dzieła”. Stają się widzialne
83 I, | i przez Chrystusa, przez Jego czyny i słowa, w ostateczności
84 I, | słowa, w ostateczności przez Jego krzyżową śmierć i zmartwychwstanie. ~
85 I, | staje się świadomy tego, że jego zadaniem jest pokierować
86 I, | poznawali zarazem coraz głębiej Jego tajemnicę: „tajemnicę Ojca
87 I, | tajemnicę: „tajemnicę Ojca i Jego miłości”? (por. Ef 3, 7.
88 II, | Łukasza są pierwszą mesjańską Jego deklaracją, w ślad za którą
89 II, | wszystko, co składa się na jego człowieczeństwo. Miłość
90 II, | Chrystusa podstawowym dowodem Jego mesjańskiego posłannictwa.
91 II, | Chrystusa, jest św. Łukasz; jego Ewangelia zasłużyła sobie
92 III, | się do Boga, apelując do Jego miłosierdzia. Tak zwraca
93 III, | ludu w niewoli, słyszał jego wołanie, poznał jego udrękę
94 III, | słyszał jego wołanie, poznał jego udrękę i postanowił go uwolnić (
95 III, | Boga Prorok umiał dostrzec Jego miłość i współczucie (por.
96 III, | całego ludu i każdego spośród jego członków w miłosierdzie
97 III, | nędzą człowieka jest także jego grzech. Lud Starego Przymierza
98 III, | odcienie miłości: On jest jego Ojcem (por. Iz 63, 16),
99 III, | 16), ponieważ Izrael jest Jego pierworodnym synem (por.
100 III, | Izraela i poszczególnych jego synów i córek, jest treścią
101 III, | oznacza transcendentną. Jego doskonałość, to jednak miłość
102 III, | zbawienie dokonane przez Boga i Jego miłosierdzie (por. Ps 40 [
103 III, | miłosierdziem w Bogu, w Jego stosunku do człowieka i
104 III, (4) | Bóg zobowiązywał się do jego wypełniania: w ten sposób
105 III, (4) | Przymierze, gdy nie dotrzymywał jego warunków. Ale właśnie wtedy
106 III, (4) | Boga: przyjmujący obraz Jego miłości, która w spotkaniu
107 IV, | chwałę Pana swego” za „Jego miłosierdzie”, które „z
108 IV, | tymże samym domu, ojciec jego, Zachariasz, błogosławiąc
109 IV, | podczas gdy najemnicy w domu jego ojca „mają”. Słowa te świadczą
110 IV, | domu swojego ojca. Decyzja jego zastaje podjęta z całym
111 IV, | Postępowanie to, które w jego własnym poczuciu pozbawiło
112 IV, | odszedł od Ojca i nie porzucił jego domu. ~Ta wierność samemu
113 IV, | tym się również tłumaczy jego szczodrość wobec syna, która
114 IV, | dobro: dobro człowieczeństwa jego syna. Wprawdzie zmarnował
115 IV, | człowieczeństwie utraconego syna, na jego godności. Radosne wzruszenie
116 IV, | Radosne wzruszenie w chwili jego powrotu do domu tym nade
117 IV, | syna. Troska ta jest miarą jego miłości, tej miłości, o
118 IV, | oraz siłę konstytutywną Jego posłannictwa. Tak też rozumieli
119 IV, | urzeczywistniali miłosierdzie wszyscy Jego uczniowie i naśladowcy.
120 V, | mesjańskie Chrystusa oraz cała Jego działalność wśród ludzi
121 V, | wobec ludzi stworzonych na Jego obraz i „od początku” w
122 V, | życiu, aby starał się jako Jego syn przybrany uczestnikiem
123 V, | ostatnie poniekąd słowo Jego mesjańskiego orędzia i posłannictwa?
124 V, | które wdziera się również do jego serca i może go „zatracić
125 V, | sprawiedliwość grzechowi za cenę Jego ofiary, Jego posłuszeństwa „
126 V, | grzechowi za cenę Jego ofiary, Jego posłuszeństwa „aż do śmierci” (
127 V, | jest udziałem człowieka w jego doczesności, zostaje jeszcze
128 V, | już w krzyżu Chrystusa, w Jego śmierci. To, iż „zmartwychwstał
129 V, | miłosierdzia, staje się programem Jego ludu, programem Kościoła.
130 V, | Ap 3, 20), nie naruszając jego wolności, ale starając się
131 V, | pamiętamy o krzyżu Chrystusa, o Jego męce i śmierci — wiara i
132 V, | wcielenie miłosierdzia. Jego żywy znak: historiozbawczy
133 V, | Zachariasza: „miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie” (
134 V, | swojej krewnej: miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie (
135 VI, | temu. Twórczość człowieka, jego inteligencja i praca spowodowały
136 VI, | stosunków społecznych. Na jego oczach runęły lub zmniejszyły
137 VI, | praw człowieka, w wymiarze jego integralnej, to jest cielesnej
138 VI, | który wskazuje prawą drogę jego postępowaniu. Środki bowiem
139 VI, | zależności, ograniczenia jego wolności, staje się istotnym
140 VI, | życia ludzkiego w różnych jego wymiarach owej głębszej
141 VI, | poszanowanie dla małżeństwa w jego jedności nierozerwalnej,
142 VII | samego Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów. Kościół winien
143 VII | objawionemu w Chrystusie, w całym Jego mesjańskim posłannictwie,
144 VII, | znajduje w spotkaniu właśnie z Jego miłosierdziem jakiś szczególny
145 VII, | koncentrując się na Nim, na Jego życiu i Ewangelii, na Jego
146 VII, | Jego życiu i Ewangelii, na Jego krzyżu i zmartwychwstaniu,
147 VII, | zmartwychwstaniu, na całej Jego tajemnicy. Wszystko, co
148 VII, | widzenia Ojca” w świętości Jego miłosierdzia. W sposób szczególny
149 VII, | do Chrystusa w tajemnicy Jego Serca pozwala nam zatrzymać
150 VII, | Odkupiciela, ale także wspominamy Jego zmartwychwstanie i oczekujemy
151 VII, | zmartwychwstanie i oczekujemy Jego przyjścia w chwale (por.
152 VII, | człowieka i świata, który jest jego doczesną ojczyzną. ~Miłosierdzie
153 VII, | marnotrawnych wracających do Jego domu. Nieskończona jest
154 VII, | miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdzia o tyle, o ile
155 VII, | przez tego, kto przyjmuje jego dar; ten zaś, kto umie przyjąć
156 VII, | stosunki, które kształtują jego moralne oblicze, wprowadzimy
157 VII, | ani też miłosierdzie jako jego źródło, nie oznacza pobłażliwości
158 VIII, | swój ostateczny wyraz w Jego krzyżu, w Jego męce i zmartwychwstaniu!
159 VIII, | ostateczny wyraz w Jego krzyżu, w Jego męce i zmartwychwstaniu!
160 VIII, | Encyklice Redemptor hominis jego niezwykłą godność, każe
161 VIII, | zmartwychwstałego, w duchu Jego mesjańskiego posłannictwa,
162 VIII, | się na sobie samym. Racją jego bytu jest bowiem objawiać
Dominum et vivificantem
Rozdzial, Numer
163 Wstep, | Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza” (J 7, 37 n.). I
164 Wstep, | potrzeba nowego odkrycia Boga w Jego nadprzyrodzonej rzeczywistości
165 1, | Święty przychodzi po Nim i za Jego sprawą, ażeby dzieło Dobrej
166 1, | dziełem Ducha Prawdy i owocem Jego działania w człowieku. Duch
167 1, | i nauczał”, a zwłaszcza Jego Krzyża i Zmartwychwstania
168 1, | obecność Odkupiciela na ziemi i Jego zbawcze dzieło, jaśnieje
169 1, | człowieka — spełnione w Jego „odejściu” przez Krzyż i
170 1, | z Jezusem, Izajasz łączy Jego Osobę i posłannictwo ze
171 1, | pnia Jessego (...) odrośl z jego korzeni.~I spocznie w niej
172 1, | działa z woli Boga, mocą Jego decyzji lub wyboru. Chociaż
173 1, | działalności, mesjańskie Jego posłannictwo w Duchu Świętym
174 1, | jest umiłowanym Synem Ojca. Jego uroczyste wyniesienie nie
175 1, | która jest w Nim i przenika Jego serce. Kształtuje ona od
176 1, | Kształtuje ona od podstaw Jego „Ja”, pobudza i ożywia od
177 1, | pobudza i ożywia od wewnątrz Jego działanie. Stąd owo „rozradowanie
178 1, | rozradowaniu” i w ten sposób jego ukryte Źródło staje się
179 1, | Osobą-Darem. Jezus zapowiada Jego przyjście jako „innego Pocieszyciela”,
180 1, | aby przemieniał nas na Jego podobieństwo9. ~Oto „wieczorem
181 1, | trudnej epoce nowym poniekąd Jego „uobecnieniem”. W świetle
182 1, | urzeczywistnienia Vaticanum II, jego nauki oraz jego orientacji
183 1, | Vaticanum II, jego nauki oraz jego orientacji o charakterze
184 1, | trwałym dobrem Ludu Bożego w jego ziemskim pielgrzymowaniu
185 1, | złączona z rodzajem ludzkim i jego historią”13. „Kościół naprawdę
186 2, | słowami, które wskazują na Jego własne „odejście” przez
187 2, | Nazaretu. Oznacza odrzucenie Jego posłannictwa, które doprowadziło
188 2, | pozwala zrozumieć, jak Jego posłannictwo dotyczy również
189 2, | ludzkiego, naznaczony pomnikami jego wysiłków, klęsk i zwycięstw;
190 2, | różnych stron — wyjaśniać jego istotę17. ~Kiedy Chrystus
191 2, | zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami
192 2, | świata ani tym bardziej — jego potępienie. Chrystus nie
193 2, | Jezusa z Nazaretu — to słowa jego są zarazem świadectwem o
194 2, | człowieka: ukazuje bowiem jego związek z Krzyżem Chrystusa. „
195 2, | uwierzyli w Niego”, wówczas ta Jego wypowiedź, pełna bólu, jest
196 2, | tradycji, znajdując pierwszy jego (i zarazem najpełniejszy)
197 2, | nieprzekraczalne granice jego bytu i jego wolności Ta „
198 2, | nieprzekraczalne granice jego bytu i jego wolności Ta „przeciw-Prawda”
199 2, | Boga! ~Analiza grzechu w jego pierworodnym wymiarze wskazuje
200 2, | doszło aż do ogłoszenia Jego „śmierci”. Niedorzeczność
201 2, | sposób dosięgnąć w całej jego bolesnej rzeczywistości,
202 2, | jaki z powodu grzechu w jego antropomorficznej wizji
203 2, | człowiekowi, dzieląc jakby jego ból. Ostatecznie ów niezgłębiony
204 2, | Znamy paschalną tajemnicę Jego „odejścia” wedle zapisu
205 2, | działa tak, jak działał przy Jego poczęciu i przyjściu na
206 2, | i przyjściu na świat, w Jego życiu ukrytym i w Jego posłudze.
207 2, | w Jego życiu ukrytym i w Jego posłudze. Według Listu do
208 2, | przeniknął do samej głębi Jego własne człowieczeństwo,
209 2, | pierwszym i nadrzędnym podmiotem jego urzeczywistniania w duszy
210 2, | daje poznać człowiekowi jego zło, a równocześnie skierowuje
211 2, | do dobra. Dzięki wielości Jego darów, dla których wzywany
212 2, | z Bogiem, którego głos w jego wnętrzu rozbrzmiewa (...)
213 2, | uzasadnia i warunkuje słuszność jego rozstrzygnięć nakazami i
214 2, | równocześnie do ujawniania jego korzeni wewnątrz człowieka,
215 2, | wewnątrz człowieka, tak jak i jego uwarunkowań w przebiegu
216 2, | stworzoność człowieka, a więc jego całkowitą zależność ontyczną
217 2, | Chrystusa, rozdzielając jego owoce. „Bluźnierstwo” przeciw
218 3, | tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw
219 3, | bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 20 n.). ~
220 3, | także — jeśli wnikamy w jego głębię — do Sprawcy tego
221 3, | czasów” dokonało się za Jego sprawą, może też tylko za
222 3, | sprawą, może też tylko za Jego sprawą wyłonić się z pamięci
223 3, | się z pamięci Kościoła. Za Jego sprawą może się uobecnić
224 3, | Duchu Świętym, wówczas to Jego otwarcie się odsłania i
225 3, | się stali na wzór obrazu Jego syna” (Rz 8, 29). U początku
226 3, | potrzeba więc by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu
227 3, | do człowieka: Bóg jest w jego wnętrzu jako myśl, sumienie,
228 3, | się jawna w Chrystusie i w Jego człowieczeństwie, stała
229 3, | inności świata, na gruncie jego „widzialności” i „materialności”
230 3, | absolutnego Ducha”; na gruncie jego istotowej i nieuchronnej
231 3, | dziedzictwa grzechu, jest jego następstwem i równocześnie
232 3, | duszą naturę człowieka i jego osobową podmiotowość. Chodzi
233 3, | Świętego: dar łaski). Słowa jego (zwłaszcza z Listu do Rzymian
234 3, | względem Niego, względem Jego zbawczego daru. ~Te przeciwstawne
235 3, | bieguny to od strony człowieka jego ograniczoność i grzeszność —
236 3, | grzeszność — newralgiczne punkty jego rzeczywistości psychologicznej
237 3, | materializm, z jednej strony — w jego postaci teoretycznej — jako
238 3, | przyczyny, że nie przyjmuje Jego istnienia, będąc systemem
239 3, | istnieją bowiem pewne jeszcze jego odmiany i można by powiedzieć,
240 3, | według Ducha, przyjmuje Jego działanie zbawcze i odpowiadając
241 3, | przybliżania się Boga, wobec Jego Wcielenia i Jego udzielania
242 3, | wobec Jego Wcielenia i Jego udzielania się wciąż na
243 3, | a zarazem sprawiło nowe Jego przyjście: Jego nową obecność
244 3, | sprawiło nowe Jego przyjście: Jego nową obecność w ludziach
245 3, | Duchu Świętym, tylko pod Jego działaniem może rozwijać
246 3, | w Boży i nadprzyrodzony jego wymiar. Równocześnie zaś
247 3, | niego samego” w godności jego osoby, ale otwartej na zespolenie
248 3, | przybliżania się Boga do świata i Jego obecności w nim, podmiotem
249 3, | odrywają go od całej prawdy jego bytu i życia, której strzeże
250 3, | Watykański II. Nawiązując do jego nauczania, znajdujemy się
251 3, | jako koniecznym warunku Jego „przyjścia”: „Pożyteczne
252 3, | przyjście” Chrystusa, to ciągłe Jego przychodzenie, aby być z
253 3, | Apostołami, z Kościołem — to Jego „jestem z wami aż do skończenia
254 3, | świata” — nie zmienia faktu Jego odejścia. Następuje ono
255 3, | wpisuje się niejako wewnątrz Jego misji. Dokonuje się też
256 3, | sprawą Ducha Świętego i Jego stała obecność i działanie
257 3, | razem w sposób sakramentalny Jego przyjście, Jego zbawcza
258 3, | sakramentalny Jego przyjście, Jego zbawcza obecność: w Ofierze
259 3, | Ducha Świętego, wewnątrz Jego misji59. Za pośrednictwem
260 3, | Eucharystyczna obecność Chrystusa, Jego sakramentalne „jestem z
261 3, | odejścia”, a równocześnie żyje Jego stałym nowym „przychodzeniem”
262 3, | Duch Prawdy. W obrębie zaś Jego posłannictwa, niejako wewnątrz
263 3, | w tajemnicy Kościoła. W jego historii jest raz mniej,
264 3, | Pocieszycielem, gdyż przez Jego oddziaływanie Dobra Nowina
265 3, | go od siebie samego i z jego błędów i pomyłek, które
266 3, | łączności z Kościołem i jego Urzędem Nauczycielskim. ~
267 3, | bowiem dany Kościołowi, aby w Jego mocy cała szeroko rozgałęziona
268 Zakon, | człowieka, stanowi o ciągłości Jego dzieła: z Niego bierze i
269 Zakon, | zwraca i na Niego oczekuje: Jego przyzywa samą swoją istotą.
270 Zakon, | prawość ludzkich czynów za Jego sprawą. Prosi także o radość
Ecclesia de Eucharistia
Rozdzial, Paragraf
271 Wpr, 1 | Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wypełniając je ufną
272 Wpr, 2 | Jezusowi, że w posłuszeństwie Jego zaleceniu: « To czyńcie
273 Wpr, 3 | śmiertelnej trwogi, « a Jego pot był jak gęste krople
274 Wpr, 4 | sposób namacalny do tej Jego « godziny » – godziny krzyża
275 Wpr, 5 | na Chrystusa w tajemnicy Jego męki, objawia także swoją
276 Wpr, 5 | momentem decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością
277 Wpr, 5 | uczestniczą w sposób służebny w Jego kapłaństwie. ~
278 Wpr, 6 | millennio ineunte oraz w jego maryjnym zwieńczeniu w Liście
279 Wpr, 6 | wszystkim w żywym sakramencie Jego Ciała iJego Krwi. Kościół
280 I, 11 | przywołaniem tego wydarzenia, lecz jego sakramentalnym uobecnieniem.
281 I, 11 | człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia. Nie pozostaje
282 I, 12 | jedzenia i do picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz
283 I, 12 | picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz jasno wyraził,
284 I, 13 | dla wiernych, bowiem dar Jego miłości i Jego posłuszeństwa
285 I, 13 | bowiem dar Jego miłości i Jego posłuszeństwa aż do ostatniego
286 I, 13 | przede wszystkim darem dla Jego Ojca. Oczywiście jest także
287 I, 14 | oprócz męki i śmierci także Jego zmartwychwstanie. Przypomina
288 I, 14 | pamiątką śmierci Pana i Jego powrotu do życia dla nas
289 I, 15 | ofiary Chrystusa, uwieńczonej Jego zmartwychwstaniem, zakłada
290 I, 15 | substancji wina w substancję Jego Krwi. Tę przemianę trafnie
291 I, 15 | wyraźnie powiedział, że są Jego Ciałem i Jego Krwią: potwierdza
292 I, 15 | powiedział, że są Jego Ciałem i Jego Krwią: potwierdza to wiara,
293 I, 16 | się za nas, otrzymujemy Jego Ciało, które złożył za nas
294 I, 16 | złożył za nas na Krzyżu, oraz Jego Krew, którą przelał « za
295 I, 16 | Mt 26, 28). Pamiętamy Jego słowa: « Jak Mnie posłał
296 I, 16 | zapowiada to po raz pierwszy, Jego słuchacze są zaskoczeni
297 I, 16 | obiektywnej prawdy zawartej w Jego słowach: « Zaprawdę, zaprawdę,
298 I, 16 | Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia
299 I, 20 | ludzkiego od poczęcia aż do jego naturalnego końca. A co
300 I, 20 | obietnicę ludzkości odnowionej Jego miłością. Znaczący jest
301 II, 23 | jesteśmy włączeni w jedność Jego Ciała, którym jest Kościół.
302 II, 23 | go do życia i stanowiło o jego trwaniu. Jest tego świadomy
303 II, 24 | 24. Dar Chrystusa i Jego Ducha, który otrzymujemy
304 II, 25 | umiłowany Uczeń oprzeć głowę na Jego piersi (por. J13, 25), poczuć
305 II, 25 | dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca. Jeżeli chrześcijaństwo
306 III, 30 | łączności z Chrystusem ioczekują Jego chwalebnego przyjścia ».62 ~
307 III, 31 | różnorakim zadaniom pasterskim. Jego dni staną się wtedy prawdziwie
308 IV, 38 | Chrystusa, przyjmują całą jego strukturę i wszystkie ustanowione
309 IV, 38 | środki zbawienia oraz w jego widzialnym organizmie pozostają
310 IV, 38 | J14, 6; 18, 37); sakrament Jego Ciała i Jego Krwi nie dopuszcza
311 IV, 38 | sakrament Jego Ciała i Jego Krwi nie dopuszcza fałszu. ~
312 IV, 40 | Chrystusa i poszczególnymi [Jego] członkami » (1 Kor 12,
313 IV, 40 | zauważył: « Jeżeli jesteście Jego ciałem i Jego członkami,
314 IV, 40 | jesteście Jego ciałem i Jego członkami, na ołtarzu Chrystusa
315 IV, 43 | znajdujemy argument, którego –dla jego wagi – nie można pominąć
316 IV, 43 | nie można pominąć z powodu jego znaczenia: myślę o jej związku
317 V, 47 | zapowiedź tej czci, jakiej Jego ciało, nierozerwalnie związane
318 V, 47 | nierozerwalnie związane z tajemnicą Jego osoby, będzie godne także
319 V, 48 | zapominał, iż to On jest także jego Panem, a « uczta » pozostaje
320 V, 51 | i cenny, żeby ryzykować jego zubożenie czy też narażenie
321 V, 52 | tradycję liturgiczną Kościoła i jego Magisterium, i do wprowadzenia
322 VI, 54 | które jest wypełnianiem Jego nakazu: « To czyńcie na
323 VI, 58 | w pełni zChrystusem i z Jego ofiarą, utożsamiając się
324 Zak, 60 | Eucharystii mamy Jezusa, Jego odkupieńczą ofiarę, mamy
325 Zak, 60 | odkupieńczą ofiarę, mamy Jego zmartwychwstanie, mamy dar
326 Zak, 62 | i wina, przemienionych w Jego Ciało i Jego Krew, Chrystus
327 Zak, 62 | przemienionych w Jego Ciało i Jego Krew, Chrystus wędruje razem
Evangelium vitae
Rozdzial, Paragraf, Numer
328 Wprow, 1, | przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ
329 Wprow, 1, | ludzkiego życia także w jego fazie doczesnej. Życie w
330 Wprow, 1, | przerastając nieskończenie jego oczekiwania, zarazem w zadziwiający
331 Wprow, 2, | Kościoła, dotyka samej istoty jego wiary w odkupieńcze wcielenie
332 Wprow, 3, | wartość ludzkiego życia i jego nienaruszalność, nawiązując
333 Wprow, 3, | wartości ludzkiego życia i jego nienaruszalności, a zarazem
334 I, 1, | Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę; na Kaina zaś i na
335 I, 1, | ofiarę; na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć.~
336 I, 1, | Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę” (Rdz 4, 4). Tekst
337 I, 1, | Karci go, przypominając mu o jego wolności wobec zła: zło
338 I, 1, | dzika bestia czyha u wrót jego serca, aby rzucić się na
339 I, 1, | opisie zabójstwa Abla przez jego brata Kaina ukazuje od początku
340 I, 1, | niestałość losu staną się jego udziałem na zawsze. ~Bóg
341 I, 1, | grzesznika bardziej niż jego śmierci” 13. ~ ~
342 I, 2, | sens istnienia człowieka, jego praw i obowiązków. Łączą
343 I, 2, | opowiedzenie się po stronie życia i jego obrona stają się trudne,
344 I, 2, | nieustannie przypomina o jego świętości i nienaruszalności,
345 I, 2, (14) | życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae (
346 I, 2, | zbrodniczego czynu i dostrzegł całą jego grozę w motywacjach, które
347 I, 2, | politycznej, gdzie ujawnia się jego aspekt najbardziej szkodliwy
348 I, 2, | dla człowieka momentach jego istnienia, jakimi są narodziny
349 I, 3, | i eutanazji oraz prawne jego uznanie jest równoznaczne
350 I, 4, | wrażliwość na człowieka, jego godność i życie; z drugiej
351 I, 4, | poszanowania życia ludzkiego i jego godności, prowadzi stopniowo
352 I, 4, | historii zabójstwa Abla przez jego brata. Po przekleństwie
353 I, 4, | przebaczenia za swój grzech i że jego nieuniknionym przeznaczeniem
354 I, 4, | Kain potrafi wyznać, że jego wina jest „zbyt wielka”,
355 I, 4, | przed obliczem Boga i przed Jego sprawiedliwym sądem. W istocie
356 I, 4, | swój grzech i dostrzec cały jego ciężar. Doświadczył tego
357 I, 4, | który został powierzony jego odpowiedzialności, aby on
358 I, 4, | poddającą się bez reszty jego panowaniu i wszelkim manipulacjom. ~
359 I, 4, | człowieka wraz z całym bogactwem jego osoby, staje się w coraz
360 I, 5, | urzeczywistnia w Chrystusie: Jego krew jest krwią pokropienia,
361 I, 5, | jak ogromna jest wartość jego życia. Przypomina nam o
362 I, 5, | drogocenną krew Chrystusa, znak Jego ofiarowania się z miłości (
363 I, 5, | objawia też człowiekowi, że jego wielkość, a zatem jego powołanie,
364 I, 5, | że jego wielkość, a zatem jego powołanie, polega na bezinteresownym
365 I, 5, | zostaje włączony w dynamikę Jego miłości i ofiary z własnego
366 I, 5, | organizując bardziej zdecydowaną jego obronę. ~Jakże nie wspomnieć
367 I, 5, | działalności charytatywnej: wiele jego synów i córek, zwłaszcza
368 I, 5, | Pana, Boga twego i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia,
369 I, 5, | chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy. (...)
370 I, 5, | Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo
371 II, 1, | do apostoła Tomasza, a za jego pośrednictwem do każdego
372 II, 2, | Izraelowi odkryć, jak cenne jest jego życie w oczach Boga. Kiedy
373 II, 2, | Izraelu szczególna świadomość: jego życie nie jest zdane na
374 II, 2, | narodu tożsamością i uznanie jego nieprzemijającej godności,
375 II, 2, | że za każdym razem gdy jego istnienie jest zagrożone,
376 II, 2, | Bożego — przez udział w Jego życiu wiecznym. ~ ~
377 II, 3, | szukają (por. Mt 4, 23-25), Jego słowa i czyny objawiają,
378 II, 3, | Słowa i czyny Jezusa i Jego Kościoła nie dotyczą jedynie
379 II, 3, | życia każdego człowieka w jego wymiarze moralnym i duchowym.
380 II, 3, | człowiek, który uznaje, że jego życie jest dotknięte chorobą
381 II, 3, | Jezusem Zbawicielem, w myśl Jego własnych słów: „Nie potrzebują
382 II, 3, | on zaś nigdy nie pojmie jego prawdziwego sensu: „Głupcze,
383 II, 3, | ludzkiego życia a potwierdzeniem jego wartości. Życie Jezusa jest
384 II, 3, | nietrwałością już od chwili Jego narodzin. Zostaje On co
385 II, 3, | i wartość życia, jako że Jego ofiara na krzyżu staje się
386 II, 4 | się stali na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 28-29): chwała
387 II, 4, | objawieniem Boga, znakiem jego obecności, śladem jego chwały (
388 II, 4, | znakiem jego obecności, śladem jego chwały (por. Rdz 1, 26-27;
389 II, 4, | podporządkowane i powierzone jego odpowiedzialności, podczas
390 II, 4, | zwłaszcza przez fakt, że tylko jego stworzenie zostaje przedstawione
391 II, 4, | specjalnej decyzji Boga i Jego postanowienia, by połączyć
392 II, 4, | prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia,
393 II, 4, | człowiek w raju, dopóki jego jedynym punktem odniesienia
394 II, 4, | istoty, która jest ciałem z jego ciała i kością z jego kości (
395 II, 4, | z jego ciała i kością z jego kości (por. Rdz 2, 23),
396 II, 4, | właśnie ten kontrast uwypukla jego wielkość: „Uczyniłeś go
397 II, 4, | wnętrzu człowieka, spoczął w jego umyśle i w jego myślach,
398 II, 4, | spoczął w jego umyśle i w jego myślach, stworzył przecież
399 II, 4, | naśladować, wzorującą się na Jego cnotach, spragnioną niebiańskich
400 II, 4, | Kol 1, 15), „odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (
401 II, 4, | odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr 1, 3). On jest
402 II, 4, | się stali na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 29). Tylko
403 II, 5, | aby mieć udział w pełni jego miłości: „Wszystkim tym
404 II, 5, | tym, którzy wierzą w imię Jego — którzy ani z krwi, ani
405 II, 5, | pełnię życia i wnoszą ją w jego egzystencję; są to „słowa
406 II, 5, | J 17, 3). Poznać Boga i Jego Syna znaczy przyjąć tajemnicę
407 II, 5, | życia nie wynika jedynie z jego źródeł, czyli z faktu, że
408 II, 5, | ono od Boga, ale także z jego celu, z jego przeznaczenia
409 II, 5, | ale także z jego celu, z jego przeznaczenia do komunii
410 II, 5, | życia człowieka nawet w jego ziemskiej kondycji, w której
411 II, 6, | człowieka pochodzi od Boga, jest Jego darem, Jego obrazem i odbiciem,
412 II, 6, | od Boga, jest Jego darem, Jego obrazem i odbiciem, udziałem
413 II, 6, | obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu. Dlatego
414 II, 6, | świętości życia jest Bóg i Jego działanie stwórcze: „bo
415 II, 6, | są zatem w ręku Boga, w Jego mocy: „w Jego ręku — tchnienie
416 II, 6, | ręku Boga, w Jego mocy: „w Jego ręku — tchnienie życia i
417 II, 6, | świętości życia wynika zasada jego nienaruszalności, wpisana
418 II, 6, | początku w serce człowieka, w jego sumienie. Pytanie: „Cóżeś
419 II, 6, | głos przemawiający w głębi jego sumienia przypomina mu zawsze
420 II, 6, | integralności osobistej, zaś jego punktem kulminacyjnym jest
421 II, 6, | gorliwie i bezinteresownie jego życiowe potrzeby (por. Łk
422 II, 6, | ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad
423 II, 7, | żywy obraz — do udziału w Jego panowaniu nad światem: „
424 II, 7, | Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy: owce i bydło wszelakie,
425 II, 7, | która z woli Boga ma służyć jego osobowej godności i jego
426 II, 7, | jego osobowej godności i jego życiu: odpowiedzialny nie
427 II, 7, | syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na imię
428 II, 8, | wezwań do ochrony życia u jego początków, zwłaszcza przed
429 II, 8, | istnieje Boży plan wobec jego życia: „Twe ręce ukształtowały
430 II, 8, | gardzicie sobą teraz dla Jego praw” (2 Mch 7, 22-23). ~
431 II, 9, | osobie starca, z uwagi na jego mądrość i doświadczenie,
432 II, 9, | Człowiek wierzący wie, że jego życie jest w ręku Boga: „
433 II, 9, | Najwyższego”, zamysłowi Jego miłości. ~Także w czasie
434 II, 10, | całe Prawo Pańskie służy jego ochronie, ponieważ objawia
435 II, 10, | perspektywą życia, także w jego wymiarze cielesnym. Przykazanie
436 II, 10, | Pana, Boga twego, i chodzić jego drogami, pełniąc Jego polecenia,
437 II, 10, | chodzić jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy,
438 II, 10, | rychło zaczyna się doszukiwać jego ograniczeń, sposobów złagodzenia
439 II, 10, | człowieka we wszystkich jego wymiarach i relacjach. W
440 II, 10, | człowiekowi za pośrednictwem Jego Ducha. Jezus bowiem nie
441 II, 10, | Prawa, ale doprowadza do jego wypełnienia: Prawo i Prorocy
442 II, 10, | wszelkie istnienie na nowo do jego korzeni i do pierwotnych
443 II, 10, | Chrystusie Jezusie” (Rz 8, 2), a jego podstawowym wyrazem, na
444 II, 11, | ten mrok — przeciwnie, na jego tle Krzyż jaśnieje jeszcze
445 II, 11, | największej „niemocy”, a Jego życie wydaje się całkowicie
446 II, 11, | Bożego objawia się w chwili Jego skrajnej słabości: na Krzyżu
447 II, 11, | słabości: na Krzyżu ukazuje się Jego chwała! ~Przez swoją śmierć
448 II, 11, | w raju” (Łk 23, 43). Po Jego śmierci „groby się otworzyły
449 III, 1, | służyć rozwojowi człowieka i jego radości. Jako takie stanowi
450 III, 1, | wskazuje, że od samego początku jego natura nosi znamię królewskości. (...)
451 III, 1, | się to przez posłuszeństwo Jego świętemu Prawu: posłuszeństwo
452 III, 1, | człowiekowi tylko i wyłącznie dla jego dobra, aby strzec jego godności
453 III, 1, | dla jego dobra, aby strzec jego godności osobowej i prowadzić
454 III, 1, | Stwórcę” 40 — i na tym polega jego niezrównana wielkość. ~Życie
455 III, 2, | Bóg jest Panem życia, od jego początku aż do końca. Nikt,
456 III, 2, | człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por.
457 III, 2, | może się nią cieszyć: przez jego zawiść śmierć weszła na
458 III, 2, (41) | życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae (
459 III, 2, | dla życia, prowadząc do jego obrony i do postępowania
460 III, 2, | jednomyślnie głoszoną przez jego Magisterium. Ta jednomyślność
461 III, 2, | władzy udzielonej Piotrowi i jego Następcom, w komunii z biskupami
462 III, 2, | więcej, wobec samego Boga, jego twórcy i gwaranta; jest
463 III, 2, | innej osoby powierzonej jego pieczy, nie może też bezpośrednio
464 III, 3, | Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo
465 III, 3, | które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia
466 III, 3, | prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii
467 III, 3, | nowo narodzonego dziecka jego błagalne kwilenie i płacz.
468 III, 3, | raną zadaną społeczeństwu i jego kulturze przez tych, którzy
469 III, 3, | tych, którzy powinni być jego budowniczymi i obrońcami.
470 III, 3, | potrzeba czasu, aby każda z jego wielkich potencjalnych zdolności
471 III, 3, (58) | życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae (
472 III, 3, | niezmiennie Ojcowie Kościoła, jego Pasterze i Doktorzy. Także
473 III, 3, | ochraniać życie od samego jego poczęcia; spędzanie płodu,
474 III, 3, | Chrystus udzielił Piotrowi i jego Następcom, w komunii z Biskupami —
475 III, 3, | w celu leczenia, poprawy jego stanu zdrowia lub dla ratowania
476 III, 3, (74) | życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae (
477 III, 4, | dla samego chorego i dla jego rodziny. W takich sytuacjach,
478 III, 4, | człowieka i współdziała w jego realizacji poprzez tak zwane „
479 III, 4, | zostaje głębiej zespolony z Jego dziełem odkupienia dla dobra
480 III, 4, | udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (
481 III, 5, | bardziej, że pokój, jeśli jego miarą nie są wartości takie
482 III, 5, | prawa moralnego, a zakres jego oddziaływania węższy. Jednak „
483 III, 5, | norm, które przekraczają jego kompetencje” 90, do których
484 III, 5, (90) | życia ludzkiego i o godności jego przekazywania Donum vitae (
485 III, 5, | prawomocne i zezwoliłoby na jego spełnienie, usankcjonowałoby
486 III, 5, | służyć, gdyż to stanowi rację jego istnienia, przeciwstawia
487 III, 5, | bojaźń, wyrażająca uznanie Jego absolutnej i najwyższej
488 III, 5, | godziwą próbę ograniczenia jego szkodliwych aspektów. ~
489 III, 5, | natury swojej uwłaczające jego godności i w ten sposób
490 III, 5, | godności i w ten sposób jego wolność, której autentyczny
491 III, 6, | powierzył życie człowieka jego odpowiedzialnej trosce nie
492 III, 6, | człowieka drugiemu człowiekowi — jego bratu, zgodnie z prawem
493 III, 6, | samego Jezusa Chrystusa i na Jego miarę. ~
494 III, 6, | posługę miłości, broniąc jego życia i wspomagając je zawsze,
495 III, 7 | abyście ogłaszali dzieła jego potęgi” (por. 1 P 2, 9):
496 III, 7, | wyraża on najprawdziwszą jego właściwość. Kościół jest
497 III, 7, | życia” (Dz 3, 15) za cenę Jego bezcennej krwi (por. 1 Kor
498 III, 7, | abyśmy ogłaszali dzieła Jego potęgi” (por. 1 P 2, 9).
499 III, 8, | daru Boga, owocu i znaku Jego miłości; jest proklamacją
500 III, 8, | podporządkowane człowiekowi i jego integralnemu rozwojowi;
1-500 | 501-1000 | 1001-1342 |